บทที่ 43/1 อร่อยไหมเจ้าคะ

บทที่ 43/1 อร่อยไหมเจ้าคะ

เมื่อได้ฟังรายงานจากองครักษ์ ดวงตาคู่งามของรวี่เยว่ทอประกายเจิดจ้า สีหน้าแสดงถึงความปีติยินดีอย่างเหลือล้น “มาถึงแล้วอย่างนั้นหรือ?!”

“ขอรับ”

ร่างบางหันมายอบกายแช่มช้อยให้องค์ชายใหญ่ กล่าวร่ำลาอย่างมีมารยาท จากนั้นจึงเร่งฝีเท้าจากไป ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนอ้าปากค้าง เพราะยังไม่ทันได้ถามในสิ่งที่ข้องใจ แผ่นหลังของสาวเจ้าก็หายไปจากครรลองสายตาเสียแล้ว

หวงฝู่ฮ่าวอวี่เลยเปลี่ยนมาถามหม่าลั่วแทน

“ใครมาหาคุณหนูรวี่เยว่หรือ นางถึงได้ตื่นเต้นยินดีเป็นอย่างยิ่ง” หวังว่าไม่ใช่เจ้าปีศาจจิ้งจอก จากตำหนักเทพอนันต์ผู้นั้นนะ!

หม่าลั่วกระตุกยิ้มมีเลศนัย ประสานมือค้อมเอวเต็มพิธีการ

“อีกไม่นานก็ทรงทราบเองพะย่ะค่ะ กระหม่อมขอตัว”

…ณ แดนเทพอันศักดิ์สิทธิ์ ดินแดนที่สรรพชีวิตใฝ่ฝันว่าจะได้ขึ้นมาเสพสุขในบั้นปลาย สถานที่ซึ่งหลุดพ้น ปราศจากสิ่งโสมมทั้งปวง ไม่มีสิ่งใดรบกวนจิตใจให้มัวหมอง

ไร้ซึ่งความวุ่นวาย ไร้ซึ่งการแก่งแย่งแข่งขัน เงียบสงบร่มรื่น…จนน่าเบื่อ

จึงมิใช่เรื่องแปลกที่บรรดาทวยเทพทั้งหลาย ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการกักตนบำเพ็ญเพียร ด้วยเพราะไม่รู้ว่าวันๆ จะทำอะ