บทที่ 2 เด็กใหม่

“เด็กใหม่เหรอครับ” นานามองร่างสูงของลูกค้าคนหนึ่งที่นั่งยิ้มมาให้ตนอย่างไม่คิดปิดบังความต้องการ

“ใช่ค่ะเป็นเด็กใหม่ค่ะ” เธอตอบรับอย่างมีมารยาทและส่งยิ้มให้

“คนสวยชื่อนานาเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ” หญิงสาวตอบกลับอย่างนอบน้อมเขาคงเห็นป้ายชื่อของเธอ เห็นแล้วยังจะถามไม่หยุด หน้าหล่อก็จริงแต่สันดานปลาไหลเลื้อยไม่หยุด

“มึงหยุดสำส่อนสักทีสิวะ จะพากูเสียชื่อไปด้วย” หนุ่มหน้าตาหล่อเหล่าอีกคนเอ่ยขึ้น ดูเหมือนคนนี้จะปกติที่สุดแล้วมั้ง นานาคิดในใจและรีบรินเหล้าให้เสร็จไว ๆ

“ก็แหย่เล่นทำหน้าเบื่อโลกไปได้ เห็นเซ็งเลยชวนออกมา แต่ดูหน้าพี่เหมือนจะเซ็งมากกว่าเดิมอีกนะ”

เธอดูการหยอกล่ออย่างสนิทสนมของพวกเขาสองคนคงเป็นพี่น้องกันสินะ

“ต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกนานาได้นะคะ” เธอยิ้มให้อย่างมีจริตและเดินไปที่โต๊ะอื่นต่อ

“ร้านนี้มีแต่คนสวย ๆ โว้ย มันดีต่อใจจริง ๆ” ชิเอลพูดเสียงกระหยิ่มได้ใจ แต่หน้าต้องเกือบคว่ำเมื่อโดนฝ่ามือของเวกัสตบเข้ามาอย่างจัง

“ทำเป็นเล่นไอ้หอกหัก แม่ดอกกุหลาบมึงมานู่นแล้ว” เวกัสบุ้ยหน้าให้ดูเมื่อเห็นหญิงสาวร่างสวยหุ่นเซ็กซี่เดินเข้ามา

“โห~แม่นางโฉมยงคืนนี้คงต้องโดนจัดแล้วล่ะ” ชิเอลพูดพร้อมกับแสยะยิ้มและรีบลุกพรวดออกไป

อีกด้านลูกน้องคนสนิทเข้ามารายงานเจ้าของคลับแห่งนี้ด้วยท่าทีที่ดูสุขุมเหมือนกับเจ้าของ

“ฟาติมา!” เสียงทรงอำนาจเอ่ยเรียกชื่อน้องสาวของตัวเอง และขมวดคิ้วเป็นปมเพราะเขาไม่ชอบเลยที่น้องสาวเพียงคนเดียวจะเข้ามาที่คลับแห่งนี้

“ครับนาย” เมธาพยักหน้าและรีบถอยออกมาเมื่อเห็นผู้เป็นนายลุกขึ้นเตรียมเดินลงไปข้างล่าง

“กลับบ้านไปได้แล้วฟาติมา”

“เฮือก! เฮีย!” หญิงสาวตาโตเมื่อเห็นพี่ชายเดินเข้ามาพร้อมกับมองมาที่ตนตาขวาง

“อ่า สะ สวัสดีค่ะพี่ฟาริส” ของขวัญเอ่ยเสียงตะกุกตะกักด้วยความกลัว ถึงแม้จะเป็นเพื่อนกับน้องของคนตรงหน้ามาตั้งหลายปีแต่ก็ไม่เคยชินเลยสักครั้ง

“อืม กลับกันได้แล้ว อย่าให้ต้องพูดซ้ำ”

“ค่ะ ค่ะ ของขวัญจะกลับแล้ว”

“ส่วนเธอฟาติมาตามเฮียมานี่เลย” แขนแกร่งเข้ามากระชากแขนเล็กของน้องสาวและลากจูงออกมาหน้าคลับที่มีคนขับรถรออยู่แล้ว

“โอ๊ยเฮีย น้องขออยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ”

“ถึงแม้ทำสายตาแบบนี้เฮียก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะ”

“เฮียใจร้ายอะ ฟาติมาจะฟ้องแด๊ดดี๊”

“ไปสิ เฮียก็จะฟ้องป๊าเหมือนกันว่าเราแอบมาตามดูผู้ชาย” ในเมื่อเป็นพี่น้องกันคิดว่าจะใช้ลูกเล่นกับเขาได้เหรอ รู้จักกันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย

“โอเคยอมแล้ว เข้าใจว่าน้องสวยเฮียจึงหวงน้องสาวเป็นเรื่องธรรมดา แต่ช่วยหวงให้มันพอดี ๆ หน่อยได้ไหมเฮีย”

“เฮ้อ~~ ฟาติมา อย่าเล่นลิ้นให้มาก อย่างเราเนี่ยมีอะไรให้น่าห่วง เฮียต้องห่วงคนอื่นมากกว่ามั้ง กลับไปได้แล้ว ขืนเมาเดี๋ยวมาทำร้านเฮียพังอีกขี้เกียจตามซ่อม”

“โอ๊ยเฮียนี่น้องนะ”

“เพราะเห็นเป็นน้องไง รีบ ๆ ไปเลย” ฝ่ามือหนารีบดันหลังให้น้องสาวขึ้นรถไปเมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังแอบมอง

“เมธา”

“ครับบอส”

“เหมือนจะมีหนูเข้ามาสอดส่องไปตามสืบดูสิ”

“ครับ”

ฟาริส ฮอว์กิน ไวท์ ลูกชายคนโตของฟาโรห์ตระกูลฮอว์กิน ไวท์ มาเฟียฮ่องกงอันดับต้น ๆ ของประเทศที่ปู่ของตนได้ขยายอำนาจเข้ามาในประเทศไทย และฟาโรห์พ่อของเขาได้รับช่วงต่อและกระจายอำนาจให้กว้างขวางขึ้นกว่าเดิม และตอนนี้เขาเองก็รับไม้ต่อมาจากบิดา ถึงแม้จะยังเรียนไม่จบดี แต่อีกไม่กี่เดือนก็จบการศึกษาแล้วและจะเริ่มเข้ามาบริหารงานส่วนต่าง ๆ เต็มตัว

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะอายุได้แค่ 24 แต่ความโหดก็ไม่เป็นสองรองใคร ถ้าคุมใครไม่ได้ป่านนี้ตระกูลเขาคงสูญสลายไปนานแล้ว ฮอว์กิน ไวน์ ไม่เคยมีความปรานีให้ใครหน้าไหน

หลายเดือนต่อมา

“ยินดีด้วยครับนายที่เข้ามารับงานอย่างเต็มตัว”

ลูกน้องในสมาชิกไวท์ต่างยืนเรียงรายแสดงความยินดีเมื่อลูกพี่ใหญ่ได้สำเร็จการศึกษาและตอนนี้เข้ามาบริหารงานอย่างเต็มตัว

“ฝากทุกคนทำงานตามที่เคยทำมา วันนี้ดื่มและกินกันให้เต็มที่”

“ครอบคุณครับนาย” ทุกคนต่างส่งเสียงดีใจและยกเหล้าขึ้นชูและส่งเสียงดังกึกก้อง

ฟาริสนั่งมองลูกน้องหลายหมื่นคน รวมทั้งผู้ถือหุ่นรายอื่นที่ต่างเข้ามาแสดงความยินดีกับเขา

“ลูกชาย ต่อไปนี้ป๊าส่งงานให้ก็ช่วยดูแลพวกลูกน้องให้ดีล่ะ อย่าปล่อยให้อดอยากเด็ดขาด”

“ครับป๊า” ฟาริสรับคำด้วยใบหน้าที่จริงจังมองฟาโรห์พ่อผู้บังเกิดเกล้าด้วยความเคารพ เพราะบิดาของตนคุมคนด้วยใจรักและเท่าเทียมลูกน้องถึงได้สวามิภักดิ์รุ่นพ่อสู่รุ่นลูกด้วยความซื่อสัตย์ไม่เคยเสื่อมคลาย