MasukShare
บทที่ 20 (1/2) : อยากเอาแต่ใจ (1)
Terakhir Diperbarui:
2025-02-03 16:15:14เมิ่งเจียวซินพอจัดการงานในส่วนของช่วงเช้าเสร็จ นางก็เดินกลับเข้ามาป้อนข้าวและป้อนน้ำให้กับเจ้าลูกกระรอก หลังจากนั้นนางจึงถอยลงมาจัดการกับสำรับของตนเอง
เมื่อจัดเก็บและทำทุกอย่างเสร็จ เมิ่งเจียวซินก็เดินเข้าไปที่เตียง จากนั้นนางจึงสั่งให้เจ้าลูกกระรอกหลับตา แล้วนางก็ลงมือถอดเสื้อคลุมและเสื้อตัวในของเด็กหนุ่มกับของตนเองออก ก่อนที่นางจะลงไปนอนซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเจ้าลูกกระรอก ซึ่งในครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่นางเข้าไปนอนในอ้อมแขนของอีกฝ่าย ในขณะที่เจ้าตัวยังคงมีสติ ยังไม่หลับ และยังอยู่ในช่วงเวลากลางวันด้วย!
เมิ่งเจียวซินพยายามกดข่มความรู้สึกอาย ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้กับตนเองและคนที่นอนอยู่ข้างกาย แล้วหลังจากนั้นนางจึงขยับไปดึงแขนข้างขวาของเด็กหนุ่มให้มาโอบกอดรอบแขนของตนเองเอาไว้
Bab terkait
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 20 (2/2) : อยากเอาแต่ใจ (2)
หลังจากวันนั้น ร่างกายของเจ้าลูกกระรอกก็มีแต่ทรงกับทรุด เมิ่งเจียวซินจึงตัดสินใจส่งมอบพลังหยินให้กับเจ้าตัวเพิ่มในช่วงเช้าอีกวันละครึ่งชั่วยาม เท่ากับในแต่ละวันนางจะต้องส่งมอบพลังหยินให้กับเด็กหนุ่มวันละสี่ครั้ง คือ ช่วงเช้ากับช่วงบ่ายครั้งละครึ่งชั่วยาม และช่วงกลางดึกตอนที่พิษในร่างกายของเด็กหนุ่มกำเริบกับตอนที่เจ้าตัวกำลังนอนพัก จึงส่งผลให้ร่างกายของนางเริ่มรู้สึกอ่อนล้าและอ่อนแรง จนทำให้ในทุกครั้งหลังจากที่นางส่งมอบพลังหยิน เมิ่งเจียวซินก็มักจะเผลอหลับไปในอ้อมแขนของเด็กหนุ่มต่อไม่ต่ำกว่าครั้งละหนึ่งชั่วยาม จนเวลาผ่านล่วงเลยเข้าสู่วันที่สิบสองที่เจ้าลูกกระรอกจะต้องลงไปแช่ตัวในน้ำสมุนไพรล้างพิษ วันนี้สภาพร่างกายของเด็กหนุ่มถือว่าดีขึ้นมาก เพราะเจ้าตัวสามารถลุกขึ้นมานั่งพูดคุ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-03ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 21 (1/2) : การเอาคืนแบบเหมารวม (1)
เมิ่งเจียวซินนอนแลกเปลี่ยนพลังหยินหยางกับเจ้าลูกกระรอกมาได้สักพัก คืนนี้นางก็รู้สึกว่า การดูดซับพลังหยินของเด็กหนุ่มมันดูเบาบาง นางจึงลองขยับแผ่นหลังของตนเองแนบชิดไปกับหน้าอกและกล้ามหน้าท้องของอีกฝ่ายให้มากขึ้น ทว่า...การดูดซับพลังหยินก็ยังคงบางเบาเหมือนเดิม แล้วเมื่อเมิ่งเจียวซินนึกไปถึงอาการของเด็กหนุ่มตั้งแต่ในช่วงเช้า หรือจะเป็นเพราะว่า...ยามนี้ยาพิษที่อยู่ในร่างกายของเจ้าตัวมันถูกถอนออกมาจนเกือบหมดแล้ว! แต่จะว่าไป...เจ้าลูกกระรอกของนางก็ถูกวางยาพิษตัวเดียวกับหลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้แล้วเมื่อเมิ่งเจียวซินนึกไปถึงความรู้สึกเจ็บปวดที่เด็กหนุ่มได้รับจากยาพิษ รวมไปถึงความรู้สึกเจ็บปวดจากการถอนพิษออกจากร่างกายตลอดระยะเวลาสิบกว่าคืนที่ผ่านมา... ‘ขนาดปีศาจกระรอกยังผ่านมันมาอย่างสาหัส แล้วหลี่อวิ้นกุยที่เป็นคนของเผ่ามารล่ะ เจ้าตัวจะรู้สึกเจ็บปวดภายในร่างกายมากขนาดไหนกันนะ?
Terakhir Diperbarui : 2025-02-04ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 21 (2/2) : การเอาคืนแบบเหมารวม (2)
หลังจากการสูญเสียในครั้งนั้น หลี่อวิ้นกุยก็ได้ตัดสินใจเริ่มกระบวนการล้างแค้นของตนเองทันที โดยเขาเลือกการเอาคืนแบบเหมารวม ซึ่งเขาได้เริ่มต้นที่องค์ชายใหญ่หลี่อวิ้นมู่... หลี่อวิ้นกุยใช้เวลาวางแผนและลงมือตระเตรียมแผนการเกือบเจ็ดวัน โดยเขาเลือกใช้ประโยชน์จากสารที่เขาได้รับมาตั้งแต่เมื่อห้าเดือนก่อน นั่นก็คือ สารเกี่ยวกับเผ่าปีศาจมังกรน้ำเนื่องจากเผ่าดังกล่าวทำตัวไม่ต่างไปจากกลุ่มโจรที่คอยลอบดักปล้น ฉุดคร่า เหล่าขบวนนักเดินทางที่สัญจรผ่านเส้นทางน้ำใกล้บริเวณที่ตั้งเผ่า เมื่อเขาจัดการเรื่องพิธีศพของหมอท่านนั้นเสร็จ หลี่อวิ้นกุยจึงเดินทางไปเข้าเฝ้าผู้เป็นบิดา แล้วทูลขอกองกำลังทหารเพิ่มจากอีกฝ่าย เพื่อออกไปจัดการกับเผ่าปีศาจมังกรน้ำ ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของเผ่ามาร โดยหลี่อวิ้นกุยก็ไม่ลืมทูลขอองค์ชายใหญ่หลี่อวิ้นมู่พร้อมกับกองกำลังทหารในสังกัดของเจ้าตัว ให้ร่วมออกเดินทางไปกับเขาในครั้งนี้ด้วย&n
Terakhir Diperbarui : 2025-02-04ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 22 (1/2) : เจ้าจะรู้สึกเช่นไร (1)
หลังจากหลี่อวิ้นกุยเดินทางกลับมาถึงเผ่ามารวันแรก เขาก็ได้รับรายงานมาว่า มีทหารมารในกองทัพสามตน นำเรื่องที่เขาสั่งห้าม...ไปเล่าให้กับคนในครอบครัวของเจ้าตัวฟัง จึงส่งผลให้เขาจำเป็นต้องทำตามที่ได้เคยประกาศเอาไว้ หลี่อวิ้นกุยสั่งลูกน้องของเขาไปลอบจับตัวทหารมารทั้งสามตนนั้น รวมไปถึงทุกคนในครอบครัว และญาติสนิทมิตรสหายของทหารมารทั้งสามตนนั้นมาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นเขาก็ใช้วิชาดูดกลืนจิตวิญญาณกับมารเหล่านั้นทั้งหมด พร้อมกับออกคำสั่งให้เผ่าทำลายศพของมารเหล่านั้นทันที แล้วหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา หลี่อวิ้นกุยก็ไม่ได้รับรายงานว่า มีทหารในกองทัพเผ่ามารตนใดกล้านำเรื่องที่เกิดขึ้นในการต่อสู้ครั้งนั้นออกมาพูดคุยกันอีกเลย แต่ทว่า...ผ่านไปเพียงแค่สองวัน เขากลับได้รับรายงานมาว่า มีมารหลายกลุ่มได้กล่าวเยินยอเรื่องที่เขาสามารถโค่นล้มเผ่าปีศาจมังกรน้ำจนสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ แล้วก็ยังมีมารบางกลุ่มได้เอ่ยสรรเสริญเรื่องที่เขาพาลูกน้องกลุ่มหนึ่งออกไปช่วยตามหาองค์ช
Terakhir Diperbarui : 2025-02-05ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 22 (2/2) : เจ้าจะรู้สึกเช่นไร (2)
ตอนที่เมิ่งเจียวซินอ่านบทบรรยายเกี่ยวกับการไล่ล้างแค้นศัตรูของหลี่อวิ้นกุย... เริ่มแรกแม้นางจะรู้สึกสงสารพระเอกของนิยายเรื่องนี้มาก แต่หลังจากที่เจ้าตัวก้าวขาเข้าไปในด้านมืด ความรู้สึกสงสารที่เมิ่งเจียวซินเคยมี มันก็เริ่มหล่นหายไปทีละเล็กทีละน้อย โดยเฉพาะในบทหลัง ๆ ของนิยาย...ที่หลี่อวิ้นกุยเริ่มเอาความแค้นของตนเองเป็นที่ตั้ง แล้วก็เพราะการแก้แค้นแบบเหมารวมของเจ้าตัวนั้น ทำให้มีผู้บริสุทธิ์มากมายได้รับผลกระทบจากการแก้แค้นของหลี่อวิ้นกุยไปด้วย แล้วไหนจะการสังหารเพียงเพราะต้องการจะปิดปาก เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจ และการยอมรับจากผู้อื่นอีก แล้วในบางครั้งพระเอกของนิยายเรื่องนี้อย่างหลี่อวิ้นกุยก็ถึงกับไปหาเรื่องลงมือทำร้ายผู้บริสุทธิ์ เพียงเพราะเจ้าตัวอยากจะเฝ้ามอง...สีหน้าที่แสดงออกถึงความรู้สึกเจ็บปวดของคนผู้นั้น ในความคิดของเมิ่งเจียวซิ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-05ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 23 (1/2) : เงื่อนไขในชีวิต (1)
หลี่อวิ้นกุยรู้สึกสะท้านในอก เมื่อนึกไปว่าจะมีผู้ใดส่งนักฆ่ามาลอบสังหารสตรีตรงหน้า แต่ถ้าหากมันเกิดขึ้นจริง...ไม่ว่ามันผู้นั้นจะเป็นผู้ใด! เขาขอสัญญาเลยว่า...เขาจะตามไปลากคอพวกมันมา จากนั้นก็จะสั่งคนของเขาแล่เนื้อเถือหนังของพวกมันออกมาให้ได้อย่างต่ำสามพันชิ้น แล้วในระหว่างนั้นเขาก็จะให้คนมาคอยสาดน้ำเกลือ และคอยฝังเข็มด้านชา แม้ว่าพวกมันอยากจะตาย เขาก็จะไม่มีวันให้พวกมันได้ตายสมใจ จนกว่าร่างกายของพวกมันจะแหลกคาตาของเขา แล้วทุกคนในครอบครัวของพวกมันก็อย่าหวังว่าจะรอด เพราะเขาจะให้คนไปลากทุกคนในครอบครัวของพวกมันมา จากนั้นก็จะให้คนของเขาจับทุกคนในครอบครัวของพวกมันมานั่งถ่างตา...คอยเฝ้าดูทุกครั้งที่เขามีคำสั่งให้ลงใบมีดเฉือน! แต่ทว่า...เมื่อหลี่อวิ้นกุยคิดตามที่เมิ่งเจียวซินถาม หากยามนี้เขาไม่ได้รู้จักกับนาง แล้วสามคนนั้นมาทำเช่นนั้นกับเขา ตัวเขาก็อาจจะ... เมิ่งเจียวซ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-06ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 23 (2/2) : เงื่อนไขในชีวิต (2)
“ส่วนคำว่า ‘คู่ครอง’ สำหรับข้าคือ คนที่ข้าจะครองคู่อยู่ร่วมกับคนผู้นั้นไปตลอดชีวิต คอยแบ่งปันทั้งความทุกข์และความสุข ให้เกียรติซึ่งกันและกัน ยอมรับทั้งข้อดีและข้อเสียของกันได้ แล้วที่สำคัญจะต้องมีข้าเป็นคู่ครองเพียงหนึ่งเดียว เพราะข้าไม่คิดจะใช้สามีร่วมกับสตรีนางใด” พูดมาถึงตรงนี้ เมิ่งเจียวซินก็นึกได้ว่า...ในโลกใบนี้หาได้มีความเท่าเทียมระหว่างบุรุษกับสตรีดั่งโลกใบเดิมที่นางจากมา นางจึงกล่าวต่อว่า “เจ้าฟังเมื่อครู่ เจ้าอาจจะมองว่าข้าเป็นสตรีที่ใจแคบ ซึ่งใช่! ข้าเป็นสตรีที่ใจแคบมากในเรื่องพวกนี้ และข้าก็ได้ตัดสินใจแล้วว่า หากหาคนรักที่จะมาเป็นคู่ครองในแบบที่ข้าต้องการไม่ได้ ตัวข้าก็ไม่คิดที่จะแต่งงาน” แล้วนี่ก็คือหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ชีวิตในโลกใบเดิมของเมิ่งเจียวซินยังไม่มีแม้แต่คำว่า ‘แฟน’ เพราะถึงแม้ว่าชีวิตในโลกใบเดิมของนางจะมีบุรุษแวะเวียนเข้ามาทักทายอยู่บ่อยครั้ง แต่สุดท้ายก็ยังไม่มีผู้ใดทำให้เมิ่งเจี
Terakhir Diperbarui : 2025-02-06ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 24 (1/2) : เจ้าคิดถึงข้าหรือไม่ (1)
เช้าวันรุ่งขึ้น วันนี้อาการของเจ้าลูกกระรอกดีขึ้นมาก สีหน้าของเจ้าตัวก็ดีกว่าทุกวันที่ผ่านมา และเรี่ยวแรงของอีกฝ่ายดูเหมือนจะเริ่มกลับมาบ้างแล้วด้วย “ซินซิน วันนี้ข้าน่าจะตักข้าวกินเองได้แล้ว เจ้าส่งถ้วยข้าวต้มมาให้ข้าเถิด ส่วนตัวเจ้าก็ลงไปจัดการกับสำรับของตนเองได้เลย” “เจ้าแน่ใจหรือ?” “อืม...ข้าแน่ใจ” เมื่อได้รับคำยืนยัน เมิ่งเจียวซินจึงประคองถ้วยข้าวต้มวางลงบนฝ่ามือข้างซ้ายของเด็กหนุ่ม จากนั้นนางก็เห็นอีกฝ่ายยกมือข้างขวาขึ้นมาจับที่ช้อน ก่อนจะค่อย ๆ ตักข้าวต้มขึ้นไปที่ริมฝีปากของตนเอง ซึ่งในระหว่างนั้นมือของเจ้าลูกกระรอกก็เริ่มมีอาการสั่นเทา จนเข้าสู่คำที่สาม...ข้าวต้มในช้อนก็กระฉอกใส่เสื้อคลุมของเจ้าตัว พอเห็นเช่นนั้นเมิ่งเจียวซินจึงตัดสินใจยื่นมือเข้าไปจับช้อนออกมาจากมือของ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-07
Bab terbaru
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 67 (1/2) : ยังมีข้า (1)
เมิ่งเจียวซินเผลอมองท่าทียั่วยวนของหลี่อวิ้นกุยไปชั่วขณะ จากนั้นนางก็รีบดึงสติของตัวเองกลับมา แล้วกล่าวว่า “ไม่!” “เจ้าไม่ลองคิดก่อนตอบสักหน่อยหรือ...ซินซิน?” “กุยกุย เจ้านี่ช่าง!” เมิ่งเจียวซินพยายามปรับลมหายใจ และปรับอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ แต่ทว่าในขณะนั้น... “หึ ๆ” “เจ้าหัวเราะ! กุยกุย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ข้าได้ยินเสียงหัวเราะของเจ้า” กล่าวจบ เมิ่งเจียวซินก็เห็นบุรุษตรงหน้านิ่งไปชั่วขณะ แล้วเจ้าตัวก็เบือนหน้าหลบสายตา จากนั้นนางก็ได้เห็นริ้วสีแดงพาดผ่านใบหน้า และใบหูของหลี่อวิ้นกุย ก่อนที่อีกฝ่ายก็กล่าวขึ้นว่า “ตั้งแต่เกิดมา ข้าก็เพิ่งเคยหัวเราะแบบนี้เป็นครั้งแรก”
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 66 (2/2) : เจ้าไม่อยากลองชิม... (2)
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเมิ่งเจียวซินก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ เพราะนางนึกไปถึงบทบรรยายในนิยายของอาหวง... ซึ่งเป็นช่วงที่หลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้รู้ตัวแล้วว่า ไม่อาจถอนยาพิษค่ำคืนเหมันต์ออกจากร่างกายได้ แต่เขาก็โชคดีที่ในระหว่างการเดินทางกลับมายังวังราชาปีศาจ เขาได้พบกับหมอท่านหนึ่ง ซึ่งอีกฝ่ายสามารถปรุงยาที่มีฤทธิ์ช่วยลดอาการเจ็บปวดจากยาพิษให้กับเขาได้ หลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้จึงเชิญหมอท่านนั้นเข้ามาพักที่ตำหนัก ในระหว่างที่เจ้าตัวลงมือปรุงยาให้กับเขา แต่ทว่าหมอท่านนั้นกลับถูกนักฆ่าลอบเข้ามาทำร้ายถึงในตำหนัก แล้วก่อนที่เจ้าตัวจะสิ้นใจจากไป ก็ได้มอบสูตรปรุงยาลดอาการเจ็บปวดจากยาพิษค่ำคืนเหมันต์ให้กับหลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้ โดยแลกกับการที่อีกฝ่ายจะต้องรับบุตรเพียงคนเดียวของเจ้าตัวเข้ามาอยู่ในความดูแล โดยในยามนั้นหลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้ก็ได้ตกปา
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 66 (1/2) : เจ้าไม่อยากลองชิม... (1)
เมิ่งเจียวซินพอเดินเข้าไปในห้องพักของหลี่อวิ้นกุย นางก็เลือกไปนั่งที่เก้าอี้ของชุดโต๊ะกลมกลางห้อง จากนั้นหลี่อวิ้นกุยก็ตามมาคุกเข่าทั้งสองข้างลงอยู่ตรงหน้านาง แล้วยังไม่ทันที่เมิ่งเจียวซินจะได้เอ่ยห้าม อีกฝ่ายก็โน้มตัวเข้ามาโอบกอดช่วงเอวของนาง แล้วกล่าวว่า “ซินซิน ข้าขอโทษ...ข้าขอโทษที่ล่วงเกินเจ้าทั้งทางร่างกาย และทางวาจา ข้าขอโทษที่ตัดสินใจทำเรื่องต่าง ๆ โดยไม่ถามความสมัครใจของเจ้าก่อน แล้วข้าก็ขอโทษที่ยัดเยียดตัวเองให้กับเจ้าเช่นนั้น แต่ข้าต้องทำ เพราะข้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริง ๆ อย่างที่เจ้ารับรู้ไปเมื่อครู่...ทางวังได้ฤกษ์วันทำพิธีอาบแสงจันทร์ของข้ามาแล้ว ซึ่งมันก็เท่ากับว่า ได้ฤกษ์วันมงคลสมรสของข้ามาด้วย ชีวิตนี้ข้าก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า จะมีเพียงหนึ่งภรรยา ซึ่งภรรยาของข้าก็ต้องเป็นเจ้าเท่านั้น แล้วก็ด้วยเพราะคำพู
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 65 (2/2) : หมื่นล้านคำ (2)
เมิ่งเจียวซินลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย หลังจากได้ยินคำตอบของหลี่อวิ้นกุย แต่ทว่าคำตอบต่อมาของอีกฝ่าย ทำให้นางแทบอยากจะหายไปจากตรงนี้! “ส่วนเรื่องพิธีอาบแสงจันทร์ ที่ลูกยินยอมเข้าทำพิธี ก็เพียงเพราะต้องการทำให้เสด็จพ่อ และคนอื่น ๆ สบายใจเท่านั้น ลูกหาได้สนใจเรื่องเพิ่มพลังหยางจากพิธีนั้นไม่ อีกอย่างพลังที่ลูกมีอยู่ในกายยามนี้ มันก็เพียงพอที่จะใช้ปกป้องคุ้มครองคนที่ลูกรักได้แล้ว นี่ยังไม่รวมวรยุทธ และความสามารถด้านอื่น ๆ ของลูกนะพ่ะย่ะค่ะ ซึ่งลูกขอบอกกับเสด็จพ่อตามตรง หลังจากผ่านเหตุการณ์โดนวางยาพิษครั้งล่าสุด มันสอนให้ลูกรู้ว่า ไม่ควรทุ่มเวลาไปกับการเพิ่มฐานพลังในร่างกายเพียงอย่างเดียว เพราะยามที่เรียกใช้พลังไม่ได้ ลูกก็ไม่ต่างไปจากบุรุษมนุษย์ธรรมดา หลังจากนี้ลูกจึงคิดจะแบ่งเวลาให้กับการฝึกวรยุทธ และการฝึกความสามารถด้านอื่น ๆ เพิ่มพ่ะย่ะค่ะ แล้วที่จริงเมื่อครู่...หากคุณหน
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 65 (1/2) : หมื่นล้านคำ (1)
หลังจากได้ยินคำพูดของสตรีตรงหน้า หลี่อวิ้นกุยก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะขยับเข้าไปถามนางใกล้ ๆ “ซินซิน เมื่อครู่เจ้าว่าอย่างไรนะ?” เมิ่งเจียวซินมองไปที่หลี่อวิ้นกุย ก่อนจะยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ข้าบอกว่า ข้ายินดีแต่งงานกับเจ้า” คงด้วยเพราะคำถามเมื่อครู่ของหลี่อวิ้นกุย จึงทำให้เมิ่งเจียวซินนึกไปถึงช่วงเวลาที่นางเผชิญหน้ากับโรคระบาดในโลกใบเดิม... โดยช่วงแรกที่โรคระบาดแพร่เข้ามาในประเทศ ยามนั้นผู้ป่วยทุกคนต้องแยกจากคนรัก แยกจากคนในครอบครัว แล้วต้องไปกักตัวตามสถานพยาบาลต่าง ๆ ซึ่งสำหรับผู้ป่วยบางคนการแยกออกมากักตัวในครั้งนั้น มันคือ...การลาจากตลอดกาล ในช่วงเวลาสุดท้ายของผู้ป่วยบางคนนั้นไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้เห็นหน้า หรือบอกลาคนที่ตัวเองรักเลยด้วยซ้ำ พอเมิ่งเจียวซินมองย้อนกลับมาที่เรื่องของนางกั
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 64 (2/2) : ข้ายินดี (2)
หลี่อวิ้นกุยจ้องมองตะกร้าใบใหญ่ ก่อนจะเงยหน้ากลับขึ้นมามองเมิ่งเจียวซิน เมื่อคืนที่ไฟในห้องพักของนางไม่ดับ เป็นเพราะนางทำของที่อยู่ในตะกร้าให้เขาเช่นนั้นหรือ? ความรู้สึกหงุดหงิดใจที่ทำได้แค่เพียงเฝ้ามองห้องพักของนาง และความรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกสตรีตรงหน้าทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับเขาเมื่อคืน ก็ดูเหมือนจะทุเลาลง แต่พอหลี่อวิ้นกุยนึกไปถึงองครักษ์ของโจวหลิวอิงที่มีจำนวนเพิ่มขึ้นกว่าเดิมมาก จนทำให้เขาไม่อาจลอบเข้าไปพูดคุยกับสตรีตรงหน้าได้ ถึงแม้ว่า...ในยามนี้จำนวนองครักษ์จะลดลงไปบ้างแล้ว เพราะส่วนหนึ่งต้องตามโจวหลิวอิงไปเข้าเฝ้าราชาปีศาจ ซึ่งที่จริงหลี่อวิ้นกุยได้วางแผนเอาไว้ว่า พอโจวหลิวอิงออกไปเข้าเฝ้าผู้เป็นบิดา ตัวเขาก็จะลอบเข้าไปหาเมิ่งเจียวซินในห้องพัก จากนั้นเขาก็จะ... แต่ในเมื่อคนที่หลี่อวิ้นกุยจะลอบเข้าไปหา ได้ออกมายืนอยู่ที่นี่กับเขาแล้ว
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 64 (1/2) : ข้ายินดี (1)
เมิ่งเจียวซินกัดริมฝีปากของตัวเองเบา ๆ พร้อมกับกำมือที่อยู่ใต้ชายเสื้อทั้งสองข้างจนแน่น ในขณะที่ยืนมองหลี่อวิ้นกุยเดินห่างออกไปจากนางเรื่อย ๆ แม้ว่าภายในใจอยากจะกล่าวบางคำ และอยากจะเอ่ยรั้ง แต่ทว่า...การปล่อยให้ทุกอย่างลงเอยเช่นนี้ ปล่อยมือกันเสียตั้งแต่ในตอนนี้ มันก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วสำหรับนางกับหลี่อวิ้นกุย แล้วพอเมิ่งเจียวซินดึงสายตาของตัวเองกลับมา นางก็เห็นว่า ยามนี้โจวหลิวอิงกับปิงหลงกำลังจ้องมองมาที่นาง เมิ่งเจียวซินจึงรีบสูดลมหายใจเข้าลึก ปรับอารมณ์ ก่อนจะฝืนยิ้มออกมา จากนั้นนางก็เดินออกจากศาลา เพื่อไปกล่าวคำอวยพรคนทั้งคู่ รวมไปถึงทุกคนที่อยู่ในเรือนพักชั่วคราวด้วย เนื่องจากยามนี้ได้ล่วงเลยเข้าสู่วันแรกของปีใหม่แล้ว ‘วันแรกของปี!’ เมิ่งเจียวซินนึกบางอย่างขึ้นมาได้ นางจึงรีบหันไปมองยังทิศทางที่
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 63 (2/2) : สิ่งที่รอ (2)
หลี่อวิ้นกุยกัดฟันกรอด แล้วรีบขยับตัวเข้าไปบังร่างกายของเมิ่งเจียวซินเอาไว้ คราแรกเขาคิดว่า ไม่เป็นไรหากเจ้านั่นทำเพียงได้แค่มอง...แต่พอหันกลับไปเห็นสายตา และท่าทีของหลี่อวิ้นหยางเมื่อครู่! ยานนี้หลี่อวิ้นกุยจวนเจียนจะหมดความอดทนเต็มทีแล้ว พอหันกลับมา...เขาก็ได้เห็นสายตาที่คล้ายกับกำลังรู้สึกสงสัยของเมิ่งเจียวซิน หลี่อวิ้นกุยจึงได้แต่ข่มใจของตัวเอง ก่อนจะฝืนยกยิ้มให้กับนาง จากนั้นเขาก็หันไปถามโจวหลิวอิงว่า “ท่านอาหญิงโจว พวกท่านจะกลับเรือนแล้วหรือ?” “ใช่เพคะ แล้วนี่องค์ชายสามก็กำลังจะกลับตำหนักหรือเพคะ?” “ข้า...พวกท่านไม่อยู่ดูดอกไม้ไฟด้วยกันก่อนหรือ?” “กลับไปนั่งดูที่เรือนพักชั่วคราวก็เห็นเช่นกันเพคะ” ตอนนี้โจวหลิวอิงอยากจะพาเมิ่งเจียวซิน ตัวนางเอง และปิงหลงกลับเรือนพักชั่วครา
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 63 (1/2) : สิ่งที่รอ (1)
เมิ่งเจียวซินมองหลี่อวิ้นกุยที่กำลังแสดงท่าทีไม่พอใจขุนนางคนหนึ่ง เนื่องจากอีกฝ่ายได้เอ่ยพาดพิงมาถึงนาง แล้วในขณะนั้นโจวหลิวอิงก็ขยับเข้ามากระซิบบอกกับนางว่า ให้สังเกตสีหน้าขุนนางคนนั้น พอเมิ่งเจียวซินสังเกต...ก็เห็นว่า ยามนี้ใบหน้าของขุนนางคนนั้นซีดเผือด มีเหงื่อไหลซึมตามกรอบหน้า จากนั้นเมิ่งเจียวซินก็ได้ยินโจวหลิวอิงอธิบายต่อว่า ตอนนี้หลี่อวิ้นกุยกำลังใช้พลังสายหนึ่งกดข่มให้ขุนนางคนนั้นต้องนั่งคุกเข่า แล้วยังใช้บรรยากาศกดดันที่มีเฉพาะในตัวของคนเผ่ามารโอบล้อมรอบตัวขุนนางคนนั้นเอาไว้ ซึ่งโจวหลิวอิงยังกล่าวติดตลกทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า หากหลี่อวิ้นกุยไม่ชิงลงมือตัดหน้า เมื่อครู่นางคงใช้พลังหักขา และฉีกปากปีศาจเสือตนนั้นไปแล้ว ผ่านไปสักพักเมิ่งเจียวซินก็ได้ยินราชาปีศาจสั่งให้ขุนนางที่กำลังถูกหลี่อวิ้นกุยเล่นงานอยู
