LOGINShare
บทที่ 890
Related chapters
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 891
เมื่อฮองเฮาได้ยินคำพูดของลู่หมิ่นฮุ่ย ก็ย่อมเข้าใจความนัยลึกซึ้งที่แฝงอยู่ในนั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นบุญคุณในการช่วยชีวิต เพียงแค่เอ่ยปาก ตราบใดที่อีกฝ่ายสามารถทำได้ ก็ย่อมไม่มีทางปฏิเสธ เมื่อนึกถึงตอนที่ข่าวการตายของแม่ทัพซ่งถูกส่งกลับมา สถานการณ์ของสกุลซ่งก็ย่ำแย่ลงในทันที ทุกคนต่างคิดว่าไม่นานสกุลซ่งคงจะเลือนหายไปจากเมืองหลวง เพราะอย่างไรเสีย ไร้ซึ่งอำนาจหนุนหลัง อีกทั้งพวกเขายังเป็นตระกูลใหญ่โตที่มีทรัพย์สมบัติมากมาย ย่อมต้องกลายเป็นเป้าหมายที่ทุกคนจ้องตาเป็นมันโดยไม่ต้องสงสัย หากมิใช่เพราะซ่งหลินไม่อยู่ สกุลหลินก็คงไม่กล้าดูแคลนซ่งรั่วเจิน เกรงว่านางคงได้เป็นฮูหยินหลินโหวไปตั้งนานแล้ว และเรื่องราวในภายหลังก็คงไม่เกิดขึ้น ขณะที่กำลังสนทนากันอยู่นั้น ฉู่มู่เหยาก็มาถึง “เสด็จแม่ ข้าก็ว่าอยู่ ไฉนกลางวันแสก ๆ ถึงให้ทุกคนออกไปที่ด้านนอก ที่แท้เป็นเพราะท่านน้ามาเยือนนี่เอง” เมื่อฉู่มู่เหยาก้าวเข้ามาก็ได้กลิ่นหอมฉุยระลอกหนึ่ง สายตาของนางจับจ้องไปที่ปิ้งย่างบนโต๊ะ กลิ่นหอมลอยออกมาจากสิ่งนี้ ทว่านางยังคงกล้าวทักทายอย่างสุภาพ “ข้าเห็นว่าพอเจ้าเข้ามา สา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 892
ใต้เท้าจ้าวมีสีหน้าจริงจัง ซวี่ไป๋เป็นบุตรชายที่เขารักมากที่สุด และยังเป็นผู้ที่มีอนาคตไกลที่สุด บัดนี้ หลังจากเดินผ่านประตูผีมาแล้วครั้งหนึ่ง อีกทั้งยังสามารถเอาชีวิตรอดกลับมาได้ แม้แต่ความอยุติธรรมที่เคยได้รับในอดีตก็ถูกลบล้างจนหมดสิ้นแล้วในตอนนี้ ผู้ที่เป็นบิดาเช่นเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดในใจยิ่งนัก เรื่องในปีนั้นมิได้สืบสวนให้กระจ่าง จึงทำให้บุตรชายผู้นี้ต้องได้รับความอยุติธรรมมากมายเช่นนี้ “ใต้เท้าจ้าว ท่านเกรงใจกันเกินไปแล้ว บุตรสาวของข้าสามารถช่วยพวกท่านได้ ก็เป็นวาสนาของนางเช่นกัน” รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่งหลินกว้างจนแทบจะบานสะพรั่งบนใบหน้า นับตั้งแต่กลับมา กู้หรูเยียนก็เล่าเรื่องที่รั่วเจินเคยช่วยสกุลสวีและสกุลต่งให้ฟัง เขาถึงได้รู้ว่าบุตรสาวของตนมีความสามารถ และได้ทำอะไรมากมายถึงขนาดนี้ แต่น่าเสียดายที่เวลานั้นเขามิได้อยู่ด้วย จึงมิอาจมีส่วนร่วมด้วยตนเอง คาดไม่ถึงว่าโอกาสจะมาถึงรวดเร็วเพียงนี้ เขาเพิ่งกลับมาเวลาสั้น ๆ เพียงไม่กี่วัน บุตรสาวของเขาก็ช่วยชีวิตผู้คนได้อีกหนึ่งชีวิต! “เร็วเข้าเถิด เข้ามาดื่มน้ำชาสักถ้วยก่อน” ซ่งหลินกล่าว กู้หรูเย
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 893
“จะขุ่นเคืองก็ขุ่นเคืองไปเถิด นี่พวกเรายังจักต้องหวั่นเกรงพวกเขาอีกหรือ?” ซ่งหลินมีสีหน้าไม่แยแส “พวกไร้สมอง เลี้ยงดูตัวก่อเภทภัยเช่นนี้ออกมา ฆ่าคนตายไปเท่าใดแล้ว?” ขณะที่ซ่งหลินกล่าวคำพูดเหล่านั้นออกมากด้วยสีหน้ารังเกียจ กู้หรูเยียนก็สังเกตเห็นผู้ที่เดินเข้ามาด้านหลัง จึงรีบส่งสัญญาณให้ซ่งหลินเงียบทันที ซ่งหลินไม่เข้าใจว่าฮูหยินของตนอยู่ดี ๆ ก็เกิดเป็นอะไรขึ้นมา แต่ความเข้าใจโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยระหว่างสามีภรรยาก็ทำให้เขาเงียบลงโดยทันที แต่เมื่อเขาหันไปเห็นสามีภรรยาสกุลเฉียน สีหน้าของเขาก็ปรากฏความกระอักกระอ่วนอยู่ชั่วขณะ เป็นดั่งที่ว่า อย่าพูดลับหลังผู้ใด เอ่ยถึงโจโฉ โจโฉก็มา! ใต้เท้าจ้าวย่อมรู้ดีว่าซ่งหลินพูดถึงตนเอง แต่กลับไม่รู้สึกโกรธเคืองเพราะเรื่องนี้เลย “ที่แม่ทัพซ่งพูดมาก็ไม่ผิด ข้าก็เป็นคนโง่เง่าคนหนึ่งจริง ๆ หากมิใช่เพราะข้าโง่เขลาเพียงนี้ คงไม่ปล่อยให้บุตรสาวต้องตายอย่างน่าเวทนา และคงไม่ปล่อยให้หย่าหลินทำเรื่องเลวทรามเช่นนั้นได้” สีหน้าของซ่งหลินแข็งค้างไปเล็กน้อย เมื่อเห็นใต้เท้าจ้าวก้มศีรษะลง หว่างคิ้วเต็มไปด้วยท่าทีที่สิ้นหวัง จึงอดไม่ไ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 894
เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่เริ่มพูดคุยกันแล้ว ซ่งจิ่งเซินจึงลากซ่งรั่วเจินออกไปด้วยกัน พลางกล่าวว่า “อยู่ตรงนี้ดูผู้ใหญ่คุยกัน สู้ไปตรวจร้านดีกว่า กิจการร้านปิ้งย่างดีเหลือเกิน เรียกได้ว่าผลิตไม่ทันความต้องการเลยทีเดียว” “ที่เจ้าตัดสินใจเลือกอาคารสองชั้นไว้ก่อนหน้านี้น่ะถูกแล้ว หากทำเล็กเหมือนร้านขายไก่ทอดละก็ คงแย่แน่ๆ” เพราะรายการอาหารของร้านขายไก่ทอดไม่มากนัก หลังจากที่ทุกคนซื้อเสร็จ ก็จะถือเดินไปเลย ต่อให้ต้องต่อแถวอยู่ริมถนนก็ไม่เป็นไร แต่รายการอาหารของร้านปิ้งย่างนั้นมีมากมาย จึงเหมาะสำหรับสหายที่มารวมตัวกันกินเนื้อย่างและดื่มเหล้า เพราะฉะนั้น หน้าร้านจะต้องกว้างเข้าไว้ แม้จะเป็นเช่นนั้น ตอนนี้ก็ยังคงผลิตไม่ทันความต้องการ เพื่อแย่งที่นั่ง ถึงกับเกิดการปะทะกันขึ้นบางครั้ง “ท่านคิดจะเปิดสาขาเพิ่ม?” ซ่งรั่วเจินเพียงแค่มองสีหน้าพี่สี่ของตน ก็เดาออกถึงความคิดที่ผุดขึ้นในใจเขา “น้องหญิงห้า เจ้านี่ช่างฉลาดจริงๆ!” ซ่งจิ่งเซินตบมือ “ข้ายังมิได้พูดอะไร เจ้าก็เดาออกแล้ว สมกับที่เป็นพี่น้องร่วมใจ พลังย่อมสามารถตัดทองได้!” ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบา ๆ “ไป พวกเราไปกันเถิ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1
ราชวงศ์ฉู่โยว เมืองหลวงเกี้ยวเจ้าสาวสองหลังหยุดเรียงกันหน้าประตูจวนหลินโหว ตามมาด้วยเสียงประทัดฆ้องกลอง ครึกครื้นมากเป็นพิเศษแขกเหรื่อมาร่วมงานเห็นภาพนี้แล้วก็ตกตะลึง “เหตุใดมีเกี้ยวเจ้าสาวสองหลังกันเล่า?”“แม่นางห้าสกุลซ่ง—ซ่งรั่วเจิน รอหลินโหวมานานสองปี ดูแลงานทั้งจวนโหวแทนเขา บัดนี้หลินโหวคว้าชัยชนะกลับมา ตบแต่งแม่นางซ่งก็คือเรื่องดีของเมืองหลวง แต่เกี้ยวเจ้าสาวเข้าประตูพร้อมกัน มิใช่ว่ายังแต่งกับคนอื่นด้วยหรือ?”“คุณหนู ตอนนี้จะทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”ซ่งรั่วเจินรู้สึกเพียงเสียงดังเอะอะอยู่ข้างหูพักหนึ่ง ขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ลืมตาทั้งสองข้างก็มองเห็นชุดแต่งงานสีแดงเข้ม?เกิดเหตุอันใดขึ้น?ชุดแต่งงานซิ่วเหอและเกี้ยวเจ้าสาวสีแดงเข้ม นี่มิใช่ขบวนแต่งงานหรอกหรือ?“ท่านโหวทำเกินไปแล้ว ก่อนนี้เขาออกรบอยู่ภายนอก หากมิได้ท่านดูแลฮูหยินผู้เฒ่า ไฉนเลยเขาจะสามารถออกรบอย่างสบายใจได้? บัดนี้กลับมาอย่างยากลำบาก เขาถึงขั้นตบแต่งฉินซวงซวงเป็นภรรยาหลวงลำดับเดียวกันในวันแต่งงาน ไม่บอกกล่าวแม้คำเดียว เห็นได้ชัดว่ากำลังรังแกคุณหนู!”เฉินเซียงยิ่งพูดยิ่งโมโห บัดนี้เกี้ยวเจ้าสาวทั้งสองหลังหยุดอ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 2
ซ่งรัวเจินถามไล่เรียงกระแทกลงไป กระแทกเสียจนสีหน้าหลินจือเยว่เผือดซีด หวุดหวิดจะเป็นลมหมดสติไปแล้วเหตุใดนางกล้าพูดเรื่องเหล่านี้ออกมาต่อหน้าคนมากมายเพียงนี้!“เรื่องนี้ก็ไม่ซื่อสัตย์จริงใจจริงนั่นล่ะ ได้ยินมาว่าหลินโหวและฉินซวงซวงมีใจปฏิพัทธ์ต่อกันมาตั้งแต่แรกแล้ว สองปีก่อนฉินซวงซวงไม่ยอมแต่งกับเขา นี่เขาถึงตกลงหมั้นหมายกับสกุลซ่ง ใครเคยคิดเล่าว่าทำความดีความชอบกลับมา ฉินซวงซวงกลับยอมแต่งกับเขาแล้ว ดังนั้นจึงคิดทำเช่นนี้ จุ๊ ๆ ...”“แม่นางสกุลซ่งไม่กลายเป็นตัวโง่งมไปแล้วหรือ?”ความทุ่มเทตลอดสองปีสูญเปล่าไปแล้ว เย็บชุดเจ้าสาวให้ผู้อื่นสวม ได้รับความทุกข์อย่างแสนสาหัสแต่ยังต้องกลั้นก้อนสะอื้น นี่ใครยังสามารถทนได้กันเล่า?“พี่หญิง อย่าโมโหไปเลย”ฉินซวงซวงก้าวเท้าฉับไวขึ้นมา มิอาจข่มความแปลกใจภายในใจเอาไว้ได้เห็นได้ชัดว่าซ่งรั่วเจินเป็นพลับอ่อนให้คนบดขยี้ แต่งเข้าบ้านพร้อมกันก็เป็นนางและจือเยว่ร่วมกันวางแผน แม้นางไม่ยอมแต่ก็ต้องกล้ำกลืนฝืนรับปาก ไม่โวยวายใหญ่โตอันใดใครคาดคิดนางถึงขั้นเปิดผ้าคลุมหน้าลงจากเกี้ยวเจ้าสาว โวยวายอยู่ที่หน้าประตูเช่นนี้?“ล้วนเป็นความผิดของซวงซวง ท่าน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 3
“แม่นางฉิน ได้โปรดถอดออก เพียงมองดูก็จะทราบได้” เฉินเซียงเอ่ยเพียงฉินซวงซวงถอดออก เฉินเซียงก็หยิบกำไลหยกไปให้ทุกคนดูหนึ่งรอบ “ทุกท่านล้วนเห็นอย่างชัดเจนแล้ว ด้านบนแกะสลักชื่อเล่นของคุณหนูข้าเจินเอ๋อร์เอาไว้!”“ยังไม่ต้องพูดว่าท่านโหวและคุณหนูข้ายังไม่แต่งงานกัน ต่อให้แต่งงานแล้วจริง คนมีหน้ามีตาที่ใดยักยอกสินเดิมของฮูหยินตนเองด้วยหรือ?”นับแต่โบราณจนถึงตอนนี้ สินเดิมล้วนเป็นสิ่งของติดตัวฝ่ายหญิง แม้แต่บ้านสามีก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้อง เว้นเสียแต่ตนเองยินยอม ทว่าหลินจือเยว่หยิบไปโดยตรงไม่บอกกล่าวเช่นนี้ เรียกว่าขโมยก็ไม่เกินจริงครั้นซ่งจืออวี้พี่ชายสามของซ่งรั่วเจินเร่งเดินทางมาถึงก็ได้ยินว่าหลินจือเยว่ยกกำไลหยกที่ท่านแม่มอบให้เจินเอ๋อร์เป็นสินเดิมให้กับฉินซวงซวง กำปั้นเจือความเกรี้ยวกราดกระแทกเข้าไปโดยตรงหนึ่งหมัด!“ไอ้สารเลว!”หลินจือเยว่ถูกกำปั้นกระแทกหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว ดวงหน้าหันไปอีกฝั่งหนึ่ง เลือดไหลออกจากมุมปากซ่งจืออวี้ไม่คิดยั้งมือเลยแม้แต่น้อย วันนี้เป็นวันมงคลยิ่งใหญ่ของน้องหญิง พวกเขาทั้งครอบครัวส่งนางออกจากจวนอย่างดีใจมีความสุข ใครคาดคิดมาถึงจวนหลินโหวจะถูกหมิ่นแคล
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 4
“เรื่องนี้โทษท่านแม่ไม่ได้ พูดได้เพียงว่าหลินจือเยว่แสดงละครได้อย่างยอดเยี่ยม หน้าหนาไร้ยางอาย!”ซ่งรั่วเจินยิ่งพูดยิ่งรังเกียจ โชคดีช่วงเวลาที่นางทะลุมิติเข้ามาในหนังสือยังมิได้แต่งเข้าจวนสกุลหลิน หากแต่งเข้าไปแล้ว นั่นต่างหากถึงจบสิ้น!หลิ่วหรูเยียนเห็นลูกสาวผู้เพียบพร้อมของตนพูดถ้อยคำหล่านี้ออกมา ยิ่งมั่นใจว่านางกำลังเสียใจ น้ำตาคลอหน่วย “ลูกสาวชะตาอาภัพของข้า...”แต่น้ำตาที่หางตายังไม่ทันตกก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากด้านนอก ของทั้งใหญ่ทั้งเล็กถูกยกเข้ามา หยาดน้ำตาหยุดชะงักในทันใด“เจินเอ๋อร์ นี่ นี่คืออะไรกัน?”“อย่างไรเสียก็ไม่แต่งแล้ว สิ่งของย่อมต้องนำกลับมา ฉินซวงซวงคนนั้นพูดทุกคำว่ารักชอบท่านโหว ข้าอยากเห็นเหลือเกินว่านางจะยอมหักใจชดเชยจวนโหวโล่งโจ้งนั่นหรือไม่!”ซ่งรั่วเจินเคยอ่านต้นฉบับหนังสือมาก่อน ย่อมรู้ว่าฉินซวงซวงก็คือคนมีอุปนิสัยชมชอบความร่ำรวยคนหนึ่ง หาไม่แล้วเพียงนางเอ่ยปาก หลินจือเยว่ก็ต้องถอนหมั้นนางเป็นแน่!แต่นางกลับไม่ทำ ก็เพื่อเงินของจวนสกุลซ่งบัดนี้เงินตกอยู่ในมือนางแล้ว ฉินซวงซวงทางหนึ่งคิดจะหลับนอนกับบุรุษของเจ้าของร่างเดิม ทางหนึ่งใช้จ่ายเงินของเจ้า
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 894
เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่เริ่มพูดคุยกันแล้ว ซ่งจิ่งเซินจึงลากซ่งรั่วเจินออกไปด้วยกัน พลางกล่าวว่า “อยู่ตรงนี้ดูผู้ใหญ่คุยกัน สู้ไปตรวจร้านดีกว่า กิจการร้านปิ้งย่างดีเหลือเกิน เรียกได้ว่าผลิตไม่ทันความต้องการเลยทีเดียว” “ที่เจ้าตัดสินใจเลือกอาคารสองชั้นไว้ก่อนหน้านี้น่ะถูกแล้ว หากทำเล็กเหมือนร้านขายไก่ทอดละก็ คงแย่แน่ๆ” เพราะรายการอาหารของร้านขายไก่ทอดไม่มากนัก หลังจากที่ทุกคนซื้อเสร็จ ก็จะถือเดินไปเลย ต่อให้ต้องต่อแถวอยู่ริมถนนก็ไม่เป็นไร แต่รายการอาหารของร้านปิ้งย่างนั้นมีมากมาย จึงเหมาะสำหรับสหายที่มารวมตัวกันกินเนื้อย่างและดื่มเหล้า เพราะฉะนั้น หน้าร้านจะต้องกว้างเข้าไว้ แม้จะเป็นเช่นนั้น ตอนนี้ก็ยังคงผลิตไม่ทันความต้องการ เพื่อแย่งที่นั่ง ถึงกับเกิดการปะทะกันขึ้นบางครั้ง “ท่านคิดจะเปิดสาขาเพิ่ม?” ซ่งรั่วเจินเพียงแค่มองสีหน้าพี่สี่ของตน ก็เดาออกถึงความคิดที่ผุดขึ้นในใจเขา “น้องหญิงห้า เจ้านี่ช่างฉลาดจริงๆ!” ซ่งจิ่งเซินตบมือ “ข้ายังมิได้พูดอะไร เจ้าก็เดาออกแล้ว สมกับที่เป็นพี่น้องร่วมใจ พลังย่อมสามารถตัดทองได้!” ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบา ๆ “ไป พวกเราไปกันเถิ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 893
“จะขุ่นเคืองก็ขุ่นเคืองไปเถิด นี่พวกเรายังจักต้องหวั่นเกรงพวกเขาอีกหรือ?” ซ่งหลินมีสีหน้าไม่แยแส “พวกไร้สมอง เลี้ยงดูตัวก่อเภทภัยเช่นนี้ออกมา ฆ่าคนตายไปเท่าใดแล้ว?” ขณะที่ซ่งหลินกล่าวคำพูดเหล่านั้นออกมากด้วยสีหน้ารังเกียจ กู้หรูเยียนก็สังเกตเห็นผู้ที่เดินเข้ามาด้านหลัง จึงรีบส่งสัญญาณให้ซ่งหลินเงียบทันที ซ่งหลินไม่เข้าใจว่าฮูหยินของตนอยู่ดี ๆ ก็เกิดเป็นอะไรขึ้นมา แต่ความเข้าใจโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยระหว่างสามีภรรยาก็ทำให้เขาเงียบลงโดยทันที แต่เมื่อเขาหันไปเห็นสามีภรรยาสกุลเฉียน สีหน้าของเขาก็ปรากฏความกระอักกระอ่วนอยู่ชั่วขณะ เป็นดั่งที่ว่า อย่าพูดลับหลังผู้ใด เอ่ยถึงโจโฉ โจโฉก็มา! ใต้เท้าจ้าวย่อมรู้ดีว่าซ่งหลินพูดถึงตนเอง แต่กลับไม่รู้สึกโกรธเคืองเพราะเรื่องนี้เลย “ที่แม่ทัพซ่งพูดมาก็ไม่ผิด ข้าก็เป็นคนโง่เง่าคนหนึ่งจริง ๆ หากมิใช่เพราะข้าโง่เขลาเพียงนี้ คงไม่ปล่อยให้บุตรสาวต้องตายอย่างน่าเวทนา และคงไม่ปล่อยให้หย่าหลินทำเรื่องเลวทรามเช่นนั้นได้” สีหน้าของซ่งหลินแข็งค้างไปเล็กน้อย เมื่อเห็นใต้เท้าจ้าวก้มศีรษะลง หว่างคิ้วเต็มไปด้วยท่าทีที่สิ้นหวัง จึงอดไม่ไ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 892
ใต้เท้าจ้าวมีสีหน้าจริงจัง ซวี่ไป๋เป็นบุตรชายที่เขารักมากที่สุด และยังเป็นผู้ที่มีอนาคตไกลที่สุด บัดนี้ หลังจากเดินผ่านประตูผีมาแล้วครั้งหนึ่ง อีกทั้งยังสามารถเอาชีวิตรอดกลับมาได้ แม้แต่ความอยุติธรรมที่เคยได้รับในอดีตก็ถูกลบล้างจนหมดสิ้นแล้วในตอนนี้ ผู้ที่เป็นบิดาเช่นเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดในใจยิ่งนัก เรื่องในปีนั้นมิได้สืบสวนให้กระจ่าง จึงทำให้บุตรชายผู้นี้ต้องได้รับความอยุติธรรมมากมายเช่นนี้ “ใต้เท้าจ้าว ท่านเกรงใจกันเกินไปแล้ว บุตรสาวของข้าสามารถช่วยพวกท่านได้ ก็เป็นวาสนาของนางเช่นกัน” รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่งหลินกว้างจนแทบจะบานสะพรั่งบนใบหน้า นับตั้งแต่กลับมา กู้หรูเยียนก็เล่าเรื่องที่รั่วเจินเคยช่วยสกุลสวีและสกุลต่งให้ฟัง เขาถึงได้รู้ว่าบุตรสาวของตนมีความสามารถ และได้ทำอะไรมากมายถึงขนาดนี้ แต่น่าเสียดายที่เวลานั้นเขามิได้อยู่ด้วย จึงมิอาจมีส่วนร่วมด้วยตนเอง คาดไม่ถึงว่าโอกาสจะมาถึงรวดเร็วเพียงนี้ เขาเพิ่งกลับมาเวลาสั้น ๆ เพียงไม่กี่วัน บุตรสาวของเขาก็ช่วยชีวิตผู้คนได้อีกหนึ่งชีวิต! “เร็วเข้าเถิด เข้ามาดื่มน้ำชาสักถ้วยก่อน” ซ่งหลินกล่าว กู้หรูเย
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 891
เมื่อฮองเฮาได้ยินคำพูดของลู่หมิ่นฮุ่ย ก็ย่อมเข้าใจความนัยลึกซึ้งที่แฝงอยู่ในนั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นบุญคุณในการช่วยชีวิต เพียงแค่เอ่ยปาก ตราบใดที่อีกฝ่ายสามารถทำได้ ก็ย่อมไม่มีทางปฏิเสธ เมื่อนึกถึงตอนที่ข่าวการตายของแม่ทัพซ่งถูกส่งกลับมา สถานการณ์ของสกุลซ่งก็ย่ำแย่ลงในทันที ทุกคนต่างคิดว่าไม่นานสกุลซ่งคงจะเลือนหายไปจากเมืองหลวง เพราะอย่างไรเสีย ไร้ซึ่งอำนาจหนุนหลัง อีกทั้งพวกเขายังเป็นตระกูลใหญ่โตที่มีทรัพย์สมบัติมากมาย ย่อมต้องกลายเป็นเป้าหมายที่ทุกคนจ้องตาเป็นมันโดยไม่ต้องสงสัย หากมิใช่เพราะซ่งหลินไม่อยู่ สกุลหลินก็คงไม่กล้าดูแคลนซ่งรั่วเจิน เกรงว่านางคงได้เป็นฮูหยินหลินโหวไปตั้งนานแล้ว และเรื่องราวในภายหลังก็คงไม่เกิดขึ้น ขณะที่กำลังสนทนากันอยู่นั้น ฉู่มู่เหยาก็มาถึง “เสด็จแม่ ข้าก็ว่าอยู่ ไฉนกลางวันแสก ๆ ถึงให้ทุกคนออกไปที่ด้านนอก ที่แท้เป็นเพราะท่านน้ามาเยือนนี่เอง” เมื่อฉู่มู่เหยาก้าวเข้ามาก็ได้กลิ่นหอมฉุยระลอกหนึ่ง สายตาของนางจับจ้องไปที่ปิ้งย่างบนโต๊ะ กลิ่นหอมลอยออกมาจากสิ่งนี้ ทว่านางยังคงกล้าวทักทายอย่างสุภาพ “ข้าเห็นว่าพอเจ้าเข้ามา สา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 890
มิหนำซ้ำเจ้าสี่สกุลซ่งแม้จะไม่ได้เข้ามาอยู่ในราชสำนัก แต่กลับค้าขายเก่งกาจยิ่ง ส่วนตัวซ่งรั่วเจินเอง นอกจากเคยถอนหมั้นและอายุมากไปหน่อยแล้ว กลับไม่มีสิ่งใดไม่เหมาะสมแต่ว่า เพียงคิดว่าลูกชายของตนเองห่างเหินกับนางเพราะผู้หญิงคนหนึ่งก็รู้สึกหนาวเยือกในอก“ข้าได้ยินท่านอ๋องบ้านข้าพูดว่า หลังจากแม่ทัพซ่งกลับมา เรื่องที่เมืองผิงหยางก็ปิดบังไม่ได้อีกแล้ว”“เรื่องทางนั้นไม่น้อย นอกจากนี้ สาเหตุที่แม่ทัพซ่งได้รับบาดเจ็บหนักก็เป็นเพราะมีคนลอบส่งข่าว จงใจวางกับดัก แต่คนสกุลหลิงกลับรุดมาถึงได้บังเอิญปานนั้นจนสร้างความชอบไปได้”“พี่หญิง ท่านปราดเปรื่องมาโดยตลอด เรื่องในราชสำนักก็เข้าใจมากกว่าข้า ไม่คิดว่ามีปัญหาในเรื่องนี้บ้างหรือเจ้าคะ?”ลู่หมิ่นฮุ่ยแววตาหนักอึ้ง ความจริงนางเข้าวังมาวันนี้ เรื่องสำคัญที่สุดก็คือเรื่องนี้ยามปกติท่านอ๋องไม่มีทางพูดถึงเรื่องนี้กับนาง แต่เมื่อวานกลับบังเอิญพูดพอดี นางไม่รู้ว่าเป็นเพราะท่านอ๋องดื่มสุรามากไปด้วยความยินดีหรือว่าเจตนาเตือนนางกันแน่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พี่หญิงล้วนสมควรได้รู้เรื่องนี้ อีกทั้งยังไม่ควรไปมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสกุลหลิงเมื่อวาจานั้น
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 889
ลู่หมิ่นฮุ่ยได้ยินคำชมของฮองเฮา รอยยิ้มวาบผ่านดวงตา“นี่มาจากร้านปิ้งย่างเปิดใหม่ของสกุลซ่งเจ้าค่ะ ตอนนี้โด่งดังไปทั่วเมืองหลวงแล้ว ขายดียิ่งนัก ได้ยินว่าเป็นความคิดของแม่นางซ่ง”“เมื่อก่อนข้าไม่รู้จริงๆ ว่าแม่นางซ่งมีความสามารถเช่นนี้อยู่ด้วย ได้ยินว่านางมีฝีมือทำอาหารยิ่งนัก ตอนนี้ของอร่อยพวกนี้ล้วนเป็นนางที่คิดค้นออกมา”“วิชาคุณไสยของนางเก่งกาจปานนั้น ทั้งเชี่ยวชาญวิชาแพทย์และยังทำอาหารเก่งปานนี้ ข้าคิดว่าทั่วทั้งเมืองหลวงไม่มีแม่นางคนไหนสู้นางได้เลยนะเจ้าคะ”“ยามนี้แม่ทัพซ่งกลับมาแล้ว ใครๆ ล้วนชมเชยว่าสกุลซ่งยอดเยี่ยมยิ่ง ต่อไปจะต้องก้าวหน้าไปอีกแน่นอน”หลังจากลู่หมิ่นฮุ่ยตั้งครรภ์ก็ยิ่งมีแต่ความรู้สึกซาบซึ้งใจต่อซ่งรั่วเจิน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคราวก่อนที่ทวดมาเข้าฝันนางยิ่งทำให้นางตกใจจนเอาแต่นอนไม่หลับโชคดีที่มีซ่งรั่วเจินชี้แนะ หลังจากนั้นยังฝันว่าได้รับคำชมจากท่านทวด ถ้าไม่ได้ซ่งรั่วเจิน เกรงว่าตอนนี้นางก็คงยังไม่ตั้งครรภ์ ไม่รู้ว่ามีคนตั้งมากมายเท่าไรแอบหัวเราะเยาะนางลับหลัง รอให้ถึงวันที่นางถูกหย่าหลังจากนางตั้งครรภ์ก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของผู้หญิงปากมากพวกนั้นได
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 888
อาศัยจังหวะที่คนยังไม่เคยชิม พวกเขาชิงไปชิมก่อนสักหน่อย ถึงตอนนั้นพูดออกไปจะต้องทำให้คนอิจฉาแน่นอนด้วยเหตุนี้ ขณะที่คนสกุลซ่งยังถกกันว่าร้านปิ้งย่างที่คุณหนูของพวกตนผลักดันออกมาครานี้ไม่รู้ว่าจะขายดีหรือไม่ ก็ได้เห็นภาพที่คุ้นเคยอย่างยิ่งภาพนั้น“คุณพระคุณเจ้าช่วย ร้านนี้เพิ่งเปิดกิจการ เหตุใดจึงมีคนมากมายขนาดนี้เล่า?”“พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้างในขายสิ่งของอะไร แค่เข้าไปชมความครึกครื้นกันหรือเปล่านะ?” มีคนอดไม่ไหวคาดเดาออกมาทว่า เวลาเพียงครู่เดียวก็มีคนรีบรุดมา “เร็วเข้า เข้าไปช่วยพวกนั้นเร็วเข้า ทำกันไม่ทันแล้ว ขายดีเกินไป”ทุกคน “...”บนท้องถนนในเมืองหลวง ทุกคนล้วนกำลังถกกันว่าอาหารที่สกุลซ่งทำนั้นช่างยอดเยี่ยมจริงๆ รสชาติวิเศษสุดๆ!ร้านค้าที่เปิดช่วงนี้ รสชาติดีมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงมีรสเค็มกับรสเผ็ดที่ผู้ใหญ่ชอบกิน แม้แต่รสหวานที่เด็กๆ ชอบกินก็ยังมี“ต่อไปขอแค่เป็นอาหารที่สกุลซ่งทำขาย ไม่จำเป็นต้องกังวลเลยว่าจะไม่อร่อย แค่ตรงเข้าไปซื้อก็พอ โชคดีที่ข้าเร็วพอ ไม่อย่างนั้นหากไปตอนนี้ไม่รู้ว่าต้องรอนานแค่ไหน”“เมื่อก่อนก็เคยย่างของกินเหมือนกัน แต่ไม่เคยกินที่อร่อยขนาดนี้มา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 887
“เจ้าทำเรื่องชั่วช้าเลวทรามเช่นนี้ลงไปได้อย่างไร?”ฉู่เทียนเช่ออับอายกลายเป็นโทสะ จ้องมองเฉียนหย่าหลินด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาต้องเสียหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้ยังมาทำเรื่องพรรค์นี้อีก ทำให้จวนเช่ออ๋องขายหน้าไม่เหลือชิ้นดี!ทันทีที่ลือไปถึงพระกรรณเสด็จพ่อ เขาจะต้องถูกตำหนิอย่างหนักแน่นอน“แม่นางซ่ง เมื่อครู่ข้าไม่รู้สถานการณ์ หุนหันพลันแล่นเกินไป หวังว่าเจ้าจะไม่ถือโทษโกรธเคือง”ฉู่เทียนเช่อยืดได้หดได้ ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา ตอนนี้เฉียนหย่าหลินไม่อาจเก็บไว้ได้อีกแล้ว แต่ชื่อเสียงของเขายังต้องรักษาเอาไว้เท่าที่จะสามารถทำได้“เช่ออ๋อง ตอนแรกหม่อมฉันก็ไม่รู้เช่นกันว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชายารองเฉียน เพียงอยากรักษาชีวิตของคุณชายจ้าวไว้เท่านั้น ต่อมาถึงรู้ว่าทุกอย่างเป็นการกระทำของสกุลเฉียน”“ส่วนเรื่องคุกเข่าเมื่อครู่ หม่อมฉันก็ไม่ได้เป็นคนสั่งให้เฉียนฮูหยินคุกเข่า”ซ่งรั่วเจินน้ำเสียงราบเรียบ น้ำเสียงเฉยเมยประหนึ่งกำลังบอกเล่าความจริงอย่างสงบ แต่ยิ่งคนที่ได้รับความอยุติธรรมอย่างนางแสดงออกอย่างสงบมากเท่าไรก็ยิ่งทำให้พฤติกรรมบันดาลโทสะโดยไม่พูดพร่ำของฉู่เทียนเช่อ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 886
ซ่งรั่วเจินที่ถูกด่าไปยกหนึ่งอย่างปุบปับเลิกคิ้วขึ้น “ในบรรดาคนที่อยู่ตรงนี้ทั้งหมด คนที่เหมาะสมกับคำว่าเดรัจฉานมากที่สุดควรเป็นชายารองของเช่ออ๋องมากกว่ากระมัง?”“เจ้าไม่สำนึกเลยสักนิดอย่างนั้นรึ?”ฉู่เทียนเช่อเห็นว่าซ่งรั่วเจินยังกล้าตีฝีปากกับตนเองอีกก็ยิ่งโมโหกว่าเดิม “น้องสาม เจ้ากับซ่งรั่วเจินยังไม่แต่งงานกัน เจ้าจะให้ท้ายนางจนไม่เห็นกฎเกณฑ์อยู่ในสายตาเลยงั้นรึ?”“คนในครอบครัวชายารองของข้า จะปล่อยให้พวกเจ้ามารังแกเช่นนี้ได้อย่างไร?”“ถ้าวันนี้พวกเจ้าไม่มอบคำอธิบายที่สมเหตุสมผลให้ข้า ข้าไม่ยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ แน่!”ฉู่เทียนเช่อเดิมก็เป็นเชื้อพระวงศ์ แม้ยามปกติจะค่อนข้างสงวนท่าทียามต่อหน้าฉู่จวินถิง แต่เมื่อเดือดดาลขึ้นมาเช่นนี้ก็ต้องยอมรับว่ามีอำนาจน่าเกรงขามไม่เบาเลยทีเดียวทว่าในชั่วขณะนี้สีหน้าของทุกคนในบริเวณนั้นกลับแลดูแปลกประหลาดอยู่บ้างยามนี้กำลังจ้องมองเช่ออ๋องด้วยสายตาแปลกประหลาด ตนเองควบคุมคนในบ้านไม่ได้เองจนกระทำเรื่องเหลวไหลพวกนี้ลงไป แต่กลับชิงเป็นฝ่ายตำหนิแม่นางซ่งก่อนเสียอย่างนั้น?“เสด็จพี่ ไม่ถามหาต้นสายปลายเหตุก็มาตำหนิคนเช่นนี้ คนที่ควรขอโทษคือท่านต่างหา
