ฟ้งลงโทษ

ตำหนักหลิวซินเนียน

นางกำนัล" เหตุใดมเหสีถึงล็อกประตู "

"ข้าก็ไม่แน่ใจ ตั้งแต่ฟ้าผ่าองค์หญิงก็ไล่พวกข้าออกมา "

มืออสรพิษ ทาบอก ก้าวถอยหลังนั่งบนพื้น เงยหน้ามองรูปของตนที่ถูกเผาในชั่วพริบตา ทำให้นึกย้อนถึงอดีตชั่วร้ายของตนผุดขึ้นมาในหัวคอยตามตอกย้ำ ไม่เลิก

หลิวซินเนียน " ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ ว่านรกสวรรค์ มีจริง เวรกรรมไม่มีอยู่จริง ท่านพี่ตายไปแล้วท่านยังตามรังควานข้าไม่เลิก แค้นข้ารึ ทุกสิ่งทุกอย่างมันควรเป็นของข้าตั้งแต่แรก หากข้าไม่แย่งมันมา ข้าคงไม่ได้เป็นมเหสี จนถึงทุกวันนี้ "

นางกล่าวโทษบุคคลที่ตายไปแล้ว อย่างคับข้องใจ เมื่อตั้งสติได้ จึงลุกขึ้นยืนจองไปที่รูปบุคคลปริศนา

หลิวซินเนียน" ข้าคงคิดมากไปเอง มันเป็นเรื่องบังเอิญ ไม่ใช่เวรกรรมใดๆทั้งสิ้น ( นางเริ่มหัวเราะใส่รูปอย่างบ้าคลั่ง จนเสียงดังไปออกไปยังนอกตำหนัก)

นางกำนัล " เสียงหัวเราะชั่งหน้ากลัวยิ่งนัก "

" ใช่ เหมือนท่านคุยอยู่กับผู้ใด "

" ฝ่าบาทมา "

ถานเจี้ยนซื่อ" ข้าได้ข่าวว่าเรือนชายารอง ถูกฟ้าผ่า มีผู้ใดบาดเจ็บหรือไม่ "

"ไม่เพคะ ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บ "

ถานเจี้ยนซื่อ" แล้วหลิวซินเนียนอยู่ที่ใด"

"มเหสี ทรงล็อกป