ในกระโจมมีท่านอ๋องเจ็ดกับแม่ทัพโหย่วเพียงสองคน เซี่ยซือซือมองแผนที่จำลองบนโต๊ะอย่างแปลกใจ ก้อนหินที่นางเคยวางเอาไว้ ยามนี้ขยับเข้ามาใกล้กับกองทหารของที่นี่ขึ้นเรื่อย ๆ เพราะมีทหารคอยสอดส่องอยู่ตลอดเวลา เช้านี้นางจึงไม่ได้ใช้พลังมิติพิเศษตรวจดูบริเวณรอบ ๆ “พวกเจ้าเห็นแล้วใช่ไหม ว่ากองทหารพว
“ได้เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน” ทั้งคู่เดินออกไปแล้ว ท่านอ๋องเจ็ดถึงได้หันมาหาแม่ทัพโหย่ว “ท่านไม่คิดจะเปิดเผยฐานะของพวกเขาจริง ๆ รึ ว่าไปแล้วนางก็คือลูกสะใภ้ของท่านนะแม่ทัพโหย่ว” “ถานจ้านไม่ต้องการขอรับ เขาอยากใช้ชีวิตเหมือนที่เป็นมา ข้าคิดว่าเช่นนี้ก็ดีแล้ว ลูกของสาวใช้ไหนเลย
102 : ทำลายคลังเสบียงข้าศึก ถานจ้านนำแผนที่ที่เขาทำสัญลักษณ์คลังเสบียงเอาไว้ ไปมอบให้แม่ทัพโหย่วที่กระโจมของเขา เซี่ยซือซือจำต้องเป็นคนอธิบาย สิ่งที่นางเห็นออกมาให้เขาฟัง ทำให้แผนการทำลายคลังเสบียงข้าศึกเป็นไปอย่างรัดกุม นางชี้แนะจุดไหนสมควรดักซุ่มโจมตี จุดไหนไม่สมควรเข้า
“ท่านลุงหลูขอให้ทำงานราบรื่น ปลอดภัยกลับมานะเจ้าคะ” หลูจิ่นฟานตกตะลึงเล็กน้อย ไม่เคยมีใครอวยพรให้เขากลับมาอย่างปลอดภัยเลยสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่ายังมีคนคอยเป็นห่วง แม้คนคนนั้นจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาเลยก็ตาม “ข้าขอตัวก่อน” “พี่จ้านท่านลุงหลูทำหน้าแปลก ๆ นะเจ้าคะ”
“แม่ทัพเกาจงผู้นี้ขึ้นชื่อเรื่องฝีมือสู้รบเป็นอย่างมาก การที่เขามาอยู่บนเทือกเขาแห่งนี้ แน่ชัดแล้วว่ามีเป้าหมายที่ท่านอ๋องเจ็ด” ถานจ้านเรียนเรื่องสงครามต่างเมืองมาไม่น้อย เขาได้ยินชื่อเสียงผู้นี้อยู่บ่อยครั้ง “ข้าไม่รู้จักเขาต้องขอโทษท่านแม่ทัพด้วย ไม่เช่นนั้นข้าจะได้เฝ้าระวังให้มากกว่านี้
103 : ช่วยคนกลางดึก เซี่ยซือซือใช้ไข่มุกราตรีในความมืดเช่นเดิม หนนี้นางมีพลธนูร่วมทำภารกิจครั้งนี้สามสิบนาย อาวุธร้ายที่นางตั้งใจมอบให้กองทหารข้าศึก คือธนูไฟเผากระโจมและคลังเสบียง อาจารยฮู่กับถานจ้านมีหน้าที่นำพลทหารยี่สิบนาย เข้าไปช่วยเหลือคนที่ถูกจับมัดเอาไว้ออกไป เมื่อใกล้ถึงจ
ปี้ดดดดดดดดดดดด สัญญาณถอยทำให้ทุกคนรู้ความหมาย เซี่ยซือซือแจ้งไว้อย่างชัดเจน หากได้ยินเสียงนกหวีดให้ถอยโดยไม่มีข้อแม้ เมื่อทุกคนมารวมตัวกันยังจุดนัดหมาย พบว่าไม่ได้สูญเสียใครไปแม้แต่คนเดียว มีเพียงคนที่ได้รับบาดเจ็บตอนเข้าปะทะกันเท่านั้น “พวกเขาล่ะเจ้าคะเป็นอย่างไรบ้าง” นางมองไปพ
นางถานดับตะเกียงด้วยความโล่งอก ไม่นานเสียงกรนเบา ๆ ของนางก็ดังขึ้น ถานจ้านยิ้มในความมืด เขากอดภรรยาเข้ามาแนบอก เปิดเปลือกตาลงแล้วหลับตานางไป กระโจมแม่ทัพโหย่ว โหย่วฮู่หยินเป็นห่วงบุตรชายทั้งสอง ถึงกับมานั่งรอฟังข่าวพวกเขาที่กระโจมของสามี โหย่วเสวี่ยหยากับโหย่วเสวี่ยเอ๋อเองก็นอนไม
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล