103 : ช่วยคนกลางดึก เซี่ยซือซือใช้ไข่มุกราตรีในความมืดเช่นเดิม หนนี้นางมีพลธนูร่วมทำภารกิจครั้งนี้สามสิบนาย อาวุธร้ายที่นางตั้งใจมอบให้กองทหารข้าศึก คือธนูไฟเผากระโจมและคลังเสบียง อาจารยฮู่กับถานจ้านมีหน้าที่นำพลทหารยี่สิบนาย เข้าไปช่วยเหลือคนที่ถูกจับมัดเอาไว้ออกไป เมื่อใกล้ถึงจ
ปี้ดดดดดดดดดดดด สัญญาณถอยทำให้ทุกคนรู้ความหมาย เซี่ยซือซือแจ้งไว้อย่างชัดเจน หากได้ยินเสียงนกหวีดให้ถอยโดยไม่มีข้อแม้ เมื่อทุกคนมารวมตัวกันยังจุดนัดหมาย พบว่าไม่ได้สูญเสียใครไปแม้แต่คนเดียว มีเพียงคนที่ได้รับบาดเจ็บตอนเข้าปะทะกันเท่านั้น “พวกเขาล่ะเจ้าคะเป็นอย่างไรบ้าง” นางมองไปพ
นางถานดับตะเกียงด้วยความโล่งอก ไม่นานเสียงกรนเบา ๆ ของนางก็ดังขึ้น ถานจ้านยิ้มในความมืด เขากอดภรรยาเข้ามาแนบอก เปิดเปลือกตาลงแล้วหลับตานางไป กระโจมแม่ทัพโหย่ว โหย่วฮู่หยินเป็นห่วงบุตรชายทั้งสอง ถึงกับมานั่งรอฟังข่าวพวกเขาที่กระโจมของสามี โหย่วเสวี่ยหยากับโหย่วเสวี่ยเอ๋อเองก็นอนไม
104 : แขนท่านไปไหนเสียแล้วล่ะ ? ขณะที่เซี่ยซือซือกำลังนอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ การนอนหลับคือการฟื้นฟูพลังที่ดีที่สุดของนาง ถานจ้านเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี เขาจึงกำชับไม่ให้คนในครอบครัวไปรบกวนนาง ทางฝั่งของท่านอ๋องเจ็ด ได้รับการยืนยันแน่ชัดแล้วว่า ข้าศึกที่วางกองทหารไว้บนเทือก
“เจ้าค่ะฮูหยิน” แม่นมหวางรีบตามพวกเด็ก ๆ เข้าไปในกระโจม ด้านในมีพ่อบ้านหลิวมาคอยดูแลทั้งคู่อยู่ เพราะหลูจิ่นฟานยังมีหน้าที่สำคัญรอเขาอยู่ จึงยกหน้าที่ดูแลคนเจ็บให้พ่อบ้านหลิวแทน โหย่วเสวี่ยเอ๋อแนะนำสหายต่างวัยให้พี่ชายทั้งสองได้รู้จัก และบอกอีกว่านางขอให้เซี่ยซือหยาง ไปขอยาจากเซี่ยซือซือมา
105 : เมืองเสียนหยาง ตลอดการอพยพไปยังเมืองเสียนหยาง เซี่ยซือซือมีหน้าที่รายงานสถานการณ์ให้ท่านอ๋องในแต่ละวัน ข่าวสารของนางเชื่อถือได้และทันต่อเหตุการณ์ สองวันแรกเซี่ยซือซือได้รายงานว่าแม่ทัพหลัวชางทำหน้าที่สำเร็จ พวกเขาถล่มหินกั้นทางเอาไว้ได้ ทหารของข้าศึกต้องเสียเวลาในการขนหินออกจากเส้นทา
“เจ้าเข้าใจแล้วใช่ไหม” ถานจ้านกระซิบถามนางเบา ๆ “เจ้าค่ะเต็มสองตาข้าเลย” แม้ว่าทางที่ผ่านเข้ามาจะมีบรรยากาศไม่ดีเท่าใดนัก แต่บ้านหลังที่พวกนางกำลังเข้าไปดูนั้น แยกเข้าไปอีกตรอกด้านใน ที่นี่ค่อนข้างเงียบและวังเวงจนผิดปกติ นายหน้าค้าที่ไม่ปิดบัง บอกว่าบ้านหลังนี้เป็นของคร
ระหว่างเดินเลือกขนมอยู่นั้น เซี่ยซือซือได้ยินลูกค้าที่นี่คุยกัน ถึงเรื่องอาการเจ็บป่วยของท่านอ๋องห้า พวกเขามีสีหน้าเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย มีข่าวลือออกมาว่าอาการไม่ค่อยสู้ดีเท่าใดนัก บางคนถึงกับพูดว่าขาข้างหนึ่งของท่านอ๋องห้า ได้ก้าวสู่ยมโลกไปแล้ว “ท่านพี่ข้าเอาไปฝากพี่รองได้หรือไม่”
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล