“เจ้าค่ะฮูหยิน” แม่นมหวางรีบตามพวกเด็ก ๆ เข้าไปในกระโจม ด้านในมีพ่อบ้านหลิวมาคอยดูแลทั้งคู่อยู่ เพราะหลูจิ่นฟานยังมีหน้าที่สำคัญรอเขาอยู่ จึงยกหน้าที่ดูแลคนเจ็บให้พ่อบ้านหลิวแทน โหย่วเสวี่ยเอ๋อแนะนำสหายต่างวัยให้พี่ชายทั้งสองได้รู้จัก และบอกอีกว่านางขอให้เซี่ยซือหยาง ไปขอยาจากเซี่ยซือซือมา
105 : เมืองเสียนหยาง ตลอดการอพยพไปยังเมืองเสียนหยาง เซี่ยซือซือมีหน้าที่รายงานสถานการณ์ให้ท่านอ๋องในแต่ละวัน ข่าวสารของนางเชื่อถือได้และทันต่อเหตุการณ์ สองวันแรกเซี่ยซือซือได้รายงานว่าแม่ทัพหลัวชางทำหน้าที่สำเร็จ พวกเขาถล่มหินกั้นทางเอาไว้ได้ ทหารของข้าศึกต้องเสียเวลาในการขนหินออกจากเส้นทา
“เจ้าเข้าใจแล้วใช่ไหม” ถานจ้านกระซิบถามนางเบา ๆ “เจ้าค่ะเต็มสองตาข้าเลย” แม้ว่าทางที่ผ่านเข้ามาจะมีบรรยากาศไม่ดีเท่าใดนัก แต่บ้านหลังที่พวกนางกำลังเข้าไปดูนั้น แยกเข้าไปอีกตรอกด้านใน ที่นี่ค่อนข้างเงียบและวังเวงจนผิดปกติ นายหน้าค้าที่ไม่ปิดบัง บอกว่าบ้านหลังนี้เป็นของคร
ระหว่างเดินเลือกขนมอยู่นั้น เซี่ยซือซือได้ยินลูกค้าที่นี่คุยกัน ถึงเรื่องอาการเจ็บป่วยของท่านอ๋องห้า พวกเขามีสีหน้าเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย มีข่าวลือออกมาว่าอาการไม่ค่อยสู้ดีเท่าใดนัก บางคนถึงกับพูดว่าขาข้างหนึ่งของท่านอ๋องห้า ได้ก้าวสู่ยมโลกไปแล้ว “ท่านพี่ข้าเอาไปฝากพี่รองได้หรือไม่”
106 : เสี่ยวเป่า นั่นเจ้าใช่ไหม ! รถม้าวิ่งช้า ๆ ผ่านถนนที่มีขอทานกับคนไร้บ้านรวมตัวกันอยู่ เซี่ยซือซือไม่อยากให้น้องชายของนาง เห็นภาพน่าเวทนาเหล่านี้ นางอยากพาเขากลับเข้าไปนั่งในรถม้า แต่ไม่มีที่ให้จอดรถม้าได้อย่างปลอดภัย หากจอดไปแล้วเกรงว่าคนไร้บ้านเหล่านี้ จะกรูกันเข้ามารุมทึ้งรถ
“แม่เฒ่าจาง” นางถานพยุงหญิงชราให้นั่งบนเก้าอี้ นางหันมาเจอเด็กหญิงตัวผอมดำเมี่ยมก็นึกแปลกใจ “เสี่ยวเป่าใช่ไหม” “เสี่ยวเป่าเจ้าจำท่านป้าถานไม่ได้รึ แม่ของเสี่ยวซือหยางอย่างไรเล่า” แม่เฒ่าจางรีบบอกนาง “ท่านป้าถาน” เสี่ยวเป่าเดินไปหลบอยู่ด้านหลังของเซี่ยซือหยาง “เจ้าจำข้าไ
107 : คุณชายเริ่นก้งเยว่กับพี่หญิงใหญ่ วันต่อมาโรงประมูลหยางชุนกระจายข่าวออกไปอย่างหนาหู ว่าคุณชายเริ่นก้งเยว่ได้นำของล้ำค่ามาร่วมประมูล ผู้คนต่างแห่มาซื้อตั๋วเข้าชมกันอย่างล้นหลาม รวมไปถึงคนในจวนท่านอ๋องห้าด้วย “เจ้าแน่ใจนะว่าข้าเหมือนสตรีแล้ว” สตรีร่างสูงอย่างถานจ้านเริ่มรู้สึก
“ได้แวะซื้อของเข้าไปฝากคนที่บ้านด้วย เจ้าบอกว่าจะซื้อเสื้อผ้าให้ท่านยายกับเสี่ยวเป่าอย่างไรล่ะ” “จริงด้วยไปร้านขายเสื้อผ้าก่อนค่อยแวะไปในตลาดนะเจ้าคะ” ทั้งสองกลับไปยังโรงเตี๊ยมที่เข้าพัก เปลี่ยนชุดเสื้อผ้ากลับมาเป็นปกติ วันนี้เซี่ยซือซือใช้เงินอย่างมันมือ และถานจ้านก็ไม่คิดเอ่ยห้
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล