“ได้แวะซื้อของเข้าไปฝากคนที่บ้านด้วย เจ้าบอกว่าจะซื้อเสื้อผ้าให้ท่านยายกับเสี่ยวเป่าอย่างไรล่ะ” “จริงด้วยไปร้านขายเสื้อผ้าก่อนค่อยแวะไปในตลาดนะเจ้าคะ” ทั้งสองกลับไปยังโรงเตี๊ยมที่เข้าพัก เปลี่ยนชุดเสื้อผ้ากลับมาเป็นปกติ วันนี้เซี่ยซือซือใช้เงินอย่างมันมือ และถานจ้านก็ไม่คิดเอ่ยห้
หลูจิ่นฟานถูกมอบหมายหน้าที่ ให้ตามหาตัวของเซี่ยซือซือกับถานจ้าน เขาไปยังจุดลงทะเบียนของผู้อพยพ ใช้ป้ายคำสั่งของแม่ทัพโหย่วในการตามหาคน จึงได้รู้ว่าพวกเขาไม่ได้ไปอยู่ในค่ายอพยพ แต่กลับขอพักอาศัยในโรงเตี๊ยมแทน “ข้าคิดว่าพวกเขาคงหาโรงเตี๊ยมพักได้ยาก” นายทหารที่เปิดสมุดลงทะเบียนให้หลูจิ่นฟานดู
108 : รักษาท่านอ๋องห้า แม่เฒ่าจางกับเสี่ยวเป่าเริ่มปรับตัวเข้ากับทุกคนได้แล้ว นางคอยช่วยเหลืองานบ้านทุกอย่าง ไม่ทำตัวนิ่งดูดายแต่อย่างใด แม้ว่านางถานจะบอกให้อยู่เฉย ๆ ไม่ต้องทำอันใด แต่ความเกรงใจของหญิงชรานั้นมีมากเหลือเกิน เซี่ยซือซือเลยปล่อยให้ท่านทำไป การอยู่เฉย ๆ จะยิ่งทำให้รู้สึ
ซื่อจื่อมองถานจ้านแล้วพลันเข้าใจในความหมายของเขา คนผู้นี้ต้องการปกป้องภรรยาของตัวเอง “ได้ข้ารับปากเจ้า หากน้ำพุวิเศษไม่ได้ผล ข้าจะไม่เอาความผิดซือซือเด็ดขาด” เมื่อได้ยินคำยืนยันหนักแน่นเช่นนี้ สองสามีภรรยาจึงเดินตามหลังซื่อจื่อเข้าไปด้านใน มีท่านหมอหลัวเดินตามไปด้วย ด้านนอกจึงมีเพียงท่านอ๋
ซื่อจื่อเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่คิดว่านางจะมีน้ำใจใหญ่โตเช่นนี้ “เช่นนั้นหากมีเรื่องเดือดร้อนอันใดในเมืองเสียนหยาง ให้เจ้ามาหาข้าได้ทุกเมื่อ” “ขอบคุณซื่อจื่อเจ้าค่ะ” ถานจ้านกับเซี่ยซือซือเตรียมตัวกลับเรือนหลังทำการรักษาเสร็จ แต่ท่านอ๋องเจ็ดกลับขอให้นางอยู่ต่อ เพื่อคุยเรื่องสงคราม
109 : เข้าสู่สมรภูมิรบ เรือนโหย่วเสวี่ยหยา เซี่ยซานซานฝึกฝนวรยุทธ์กับคุณหนูสามจนเหนื่อยล้า นางกำลังนั่งกินขนมที่สาวใช้นำมาให้ ส่วนโหย่วเสวี่ยหยาขอตัวเข้าไปอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ความจริงนางชวนเซี่ยซานซานไปอาบน้ำด้วย แต่เซี่ยซานซานปฏิเสธไม่อยากรบกวน “เหตุใดเจ้าถึง
เซี่ยซือซือรู้สึกแปลกใจในเรื่องฮ่องเต้ เสียดายพลังของนางไปไม่ถึงเมืองหลวง อีกทั้งนางไม่รู้เส้นทาง เลยไม่เข้าใจสถานการณ์ของที่นั่น ราวหนึ่งเค่อพวกเขาก็มาถึงเรือนเช่า เซี่ยซือซือคุยเรื่องงานกับทุกคนอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ในเวลาที่นั่งกินข้าวมื้อค่ำด้วยกัน นางถานถึงกับตกใจในตำแหน่งที่ลูกชายได้
ก่อนออกเดินทางเซี่ยซือซือได้เตรียมเงินไว้จำนวนหนึ่ง นางมอบให้แก่นางถานเอาไว้ใช้จ่ายภายในเรือน และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ อีกมากมาย “เหตุใดมอบให้ข้ามากมายถึงเพียงนี้ เงินของข้าก็ยังมี” นางถานมองเงินหนึ่งพันตำลึงในมืออย่างแปลกใจ “ท่านแม่ข้าไม่รู้ว่าสงครามจะใช้เวลานานเพียงใด ข้ามอบให้ท่านเ
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล