คนป่วยปากดี

อาเฟยขยับตื่นขึ้นในตอนเช้า เขารู้สึกว่าความร้อนในตัวของเขาลดลง คงน่าจะเพราะเมื่อคืนนี้อ๋องหลีเฝ้าไข้เขาทั้งคืน ทั้งเช็ดตัวทั้งให้กินยา มีปากมีเสียงก็เล็กน้อยตอนที่กินยาเพราะเขาเป็นคนที่กินยายากมาก ยากมากถึงมากที่สุด เมื่อคืนนี้แทบจะตีกันตายเพราะการกรอกยาใส่ปากเขา ถ้าไม่ติดว่าเขากำลังเวียนหัวนะเขาจะลุกขึ้นรำมวยไทยแล้วใช้ท่าหักงวงไอยราใส่อ๋องเจ้าอำนาจคนนี้แล้ว ดีที่เขาร่างกายอ่อนแอจนลุกไม่ไหว

"เจ้าตื่นแล้วหรือ" เสียงอ๋องหลีพูดขึ้นทำให้อาเฟยรู้สึกตัว เมื่อสักครู่เขากำลังคิดไปไกล

"ทำไมไม่ไปนอนที่ดีๆ มานอนแบบนี้ไม่ปวดหลังหรือไง" อาเฟยถามทันทีเมื่อเห็นว่าอ๋องหลีพิงศีรษะอยู่บนแขนของเขา แต่ตัวเองนั้นนั่งอยู่ข้างล่างใช้เพียงศีรษะเท่านั้นที่พิงอยู่บนที่นอน

"ข้าไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวจะเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าตาสักหน่อยนะ ข้าจะเอายามาให้กินมันจะได้กระทุ้งเอาความร้อนในร่างกายของเจ้าออกมาให้หมด"

"ก็บอกว่าไม่กินไม่กินไง อยากกินก็กินไปคนเดียวสิยาน่ะ ถ้าบังคับอีกทีนี้จะสับบักกอกให้แล้วนะ"

"สับบักกอก!?" อ๋องหลีทวนคำพูดของอาเฟยเพราะความไม่เข้าใจ

"ไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ แต่ถ้าไม่อยากโดนสับบักกอกก็อยู่เฉยๆ