เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 : แกล้ง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-13 23:08:31-KAOTU PART-
“ข้าวตู…มีอะไรรึป่าว”
“มะ..ไม่มีค่ะพี่” พี่ส้มเธอหันมาพูดกับฉันทันทีที่ประตูห้องท่านประธานปิดลง เธอคงรู้ชื่อเล่นฉันจากประวัติของฉันที่เธอกำลังอ่านอยู่ในขณะนี้
“โดนดุมาหรอ” เธอเอ่ยถามฉันด้วยความสงสัย
“นิดหน่อยค่ะพี่” ฉันพูดตอบพี่ส้มพร้อมกับยิ้มให้เธอ หัวใจของฉันยังคงเต้นโครมครามแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกได้อยู่แล้ว
“นิดหน่อย” เธอทวนคำพูดของฉันด้วยความสงสัย พร้อมกับสีหน้าของเธอที่ดูฉงนใจยิ่งนักกับสิ่งที่ฉันพูด ฉันยังขวัญเสียอยู่เลยนะ คนอะไรหน้าตาก็หล่อ แต่ปากดันร้ายแถมยังดุอย่างกับ...เสือแน่ะ
“ใช่ค่ะ จริงๆ นะคะ” ฉันตอบเธอไปด้วยความหนักแน่น ก็เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุนี่นา ฉันไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นสักหน่อย และอีกอย่างท่านประธานเป็นผู้ใหญ่เขาคงไม่ถือสาอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นหรอกน่า
แต่ถ้าพรุ่งนี้เขาไล่ฉันออกล่ะจะทำไงดี ควรหางานใหม่รอเลยดีไหมนะ
‘ช่างเถอะน่า’ ฉันได้แต่สายหัวไปมาเพื่อสลัดความคิดเหล่านั้นออกจากหัว ฉันควรตั้งใจทำงานมากกว่าตอนนี้ อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตเถอะ
“มีอะไรให้ข้าวช่วยไหมคะ” ฉันเอ่ยถามพี่ส้มออกไปอย่างนอบน้อม
“มานั่งตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่จะสอนงานคร่าวๆ ให้ก่อน” ฉันเดินไปนั่งข้างๆ พี่ส้มตามที่เธอบอก จากนั้นเธอก็สอนงานให้ฉันจนกระทั่ง...ได้เวลาเลิกงาน
ดีนะที่ฉันเป็นคนเรียนรู้เร็ว พี่ส้มเธอสอนฉันแป๊บเดียวฉันก็พอจะทำได้แล้ว มันเป็นงานที่ฉันชอบจึงทำให้เวลาของฉันในช่วงนี้เดินผ่านไปไว ไวซะจนฉันตั้งตัวแทบไม่ทัน
ส่วนท่านประธานฉันก็ไม่เห็นเขาตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วล่ะ พี่ส้มเธอบอกกับฉันว่าเขาออกไปคุยงาน และวันนี้คงไม่กลับเข้ามาบริษัทแล้ว ทำให้ครึ่งบ่ายของการฝึกงานวันแรกของฉันจึงเป็นช่วงเวลาที่ฉันทำงานอย่างสบายใจที่สุด เนื่องจากฉันไม่ต้องนั่งเกร็ง เพราะกลัวท่านประธาน
17.00 น.
“ปะข้าวตู กลับบ้านกันเถอะเลิกงานแล้ว” พี่ส้มเอ่ยชวนฉันกลับบ้านเมื่อหันไปมองนาฬิกาของมือของตัวเอง และเห็นว่ามันเป็นเวลาเลิกงานแล้ว
“เดี๋ยวข้าวขอทำเอกสารชุดนี้ให้เสร็จก่อนนะคะพี่ส้ม” ฉันเอ่ยบอกกับเธอเสียงอ่อน ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับเธอ
“ขยันจริงๆเลยนะเราเนี่ย งั้นพี่ไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้จ่ะ”
“สวัสดีค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับพี่ส้มพร้อมกับยกมือไหว้ลาเธอ พี่ส้มพยักหน้าให้กับฉันเล็กน้อยเป็นการตอบกลับฉัน จากนั้นเธอก็เดินออกไปทันที เหลือฉันที่ยังคงนั่งจดจ่ออยู่กับตัวเลขที่หน้าคอมอย่างเอาเป็นเอาตาย
ฉันนั่งเคลียร์เอกสารจนเสร็จ ก็ปาเข้าไป 6 โมงเย็นกว่าแล้ว คนในบริษัทตอนนี้คงกลับบ้านกันไปเกือบหมดแล้วแหละ ฉันคิดได้ดังนั้นจึงรีบเก็บของและก็ลงมาด้านล่าง เพื่อที่จะขึ้นรถประจำทางกลับบ้านทันที
ช่วงเวลาหลังเลิกงานแบบนี้ก็คงไม่ต้องพูดถึงเลยว่ารถจะติด คนจะแน่นได้ขนาดไหน ถ้าจินตนาการไม่ออกแนะนำให้นึกถึงปลากระป๋องที่อัดแน่นไปด้วยปลาซาร์ดีนประมาณ 4-5 ตัว อยู่ในกระป๋องกระป๋องเดียว ตอนนี้ฉันเหมือนกับอัดแน่นอยู่ภายในรถเมล์คันใหญ่คันนี้เหมือนกับปลากระป๋องเลย
อื้ออออออ อื้อออออออ
โทรศัพท์ภายในกระเป๋าฉันสั่นรัวๆ ทำให้ต้องรีบควานหามันในกระเป๋าอย่างทุลักทุเลเพราะกลัวว่าคนที่ส่งข้อความมาจะมีธุระสำคัญอะไรรึป่าว และอีกอย่างกลัวจะไปรบกวนคนที่ยืนอยู่รอบๆ ของฉันด้วย
Line
Venus : เป็นไงบ้างข้าวทำงานวันแรก?
Venus : พี่เลี้ยงใจดีไหม?
Venus : และประธานบริษัทหล่อจริงปะ?
Venus : .....?
Khuwtu : ข้าวไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดีเลยอ่ะวี
Khuwtu : เดี๋ยวข้าวกลับถึงบ้านก่อนดีกว่า เดียวข้าวโทรหา
Venus : โอเครข้าว
Venus : เดินทางปลอดภัย
Venus : วีรอเม้าอยู่นะ
Khuwtu : จ้าๆๆ
Khuwtu : สติ๊กเกอร์
กว่าที่ฉันจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไป 1 ทุ่มกว่าๆ หลังจากที่ฉันทำกิจวัตรประจำของฉันเรียบร้อยแล้ว ก็เม้าส์กับวีนัสจนดึกดื่นพวกเราต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปนอน พรุ่งนี้ยังมีศึกใหญ่รอพวกเราอยู่
...วันต่อมา...
@บริษัท ทรี ทรู ทรานสปอร์ต
8.00 น.
'ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีของฉันด้วยเถอะนะจ๊ะฟ้าจ้า อย่าโหดร้ายกับข้าวตูผู้แสนจะบอบบางคนนี้มากนักเลยนะ' ฉันบอกกับตัวเอง ฉันอาจจะดูเพ้อเจ้อใช่ไหมล่ะ แต่ถึงยังไงซะมันก็เป็นที่พึ่งทางใจของฉันหนิ ใครจะรู้ล่ะว่าวันนี้ฉันอาจจะได้ซองขาวจากท่านประธานก็ได้
ในขณที่ฉันกำลังจินตนาการว่าวันนี้ฉันจะต้องเจอกับอะไรบ้าง รู้ตัวอีกทีตอนนี้ฉันเดินขึ้นมาหยุดยังโต๊ะทำงานของตัวเองแล้ว
“พี่ส้มยังไม่มาหรอ” ฉันพึ่งพำกับตัวเองด้วยความสงสัย เพราะเธอบอกฉันว่าถ้าวันไหนที่ท่านประธานเข้าออฟฟิศ เธอจะมาถึงที่ทำงานก่อน 7.40 ทุกครั้งเพื่อเตรียมเครื่องดื่มไว้ให้ท่าน เนื่องจากท่านประธานของเรามาทำงานเช้ามาก ทำให้เธอต้องมาทำงานเช้าตามเขาไปด้วย
อื้ออออออ อื่อออออออออ
Line
พี่ส้ม : ข้าวตูวันนี้พี่อาจจะไม่ได้เข้าบริษัทนะ พี่ต้องไปคุยงานกับลูกค้า
พี่ส้ม : พี่เขียนโน้ตสิ่งที่ข้าวตูต้องทำไว้บนโต๊ะแล้วนะ
Khuwtu : รับทราบค่ะ
พี่ส้ม : อ่อ ตอนนี้ท่านประธานน่าจะมาถึงแล้ว พี่ฝากข้าวตูเอากาแฟไปให้ท่านด้วยนะ
Khuwtu : ค่ะพี่ส้ม
พี่ส้ม : ขอบใจจ้า
“.…” เหมือนสิ่งที่ฉันพึ่งขอพรจากฝากฟ้าไปเมื่อเช้าจะไม่ได้รับพิจารณาสินะ เบื้องบนจะไม่สนใจเด็กน้อยตาดำๆ คนนี้สักนิดเลยรึไง จะกลั่นแกล้งกันไปถึงไหนเนี่ย ฉันตัดพ้อให้กับโชคชะตาของตัวเองพร้อมกับเดินไปชงกาแฟให้ท่านประธานด้วย
ก๊อกๆๆ
“ขออนุญาตเสริฟกาแฟนะคะท่านประธาน”
ฉันเดินเข้ามาในห้อง พบว่าภายในห้องมีท่านประธานนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใหญ่กลางห้องเพียงคนเดียว แสดงว่าวันนี้พี่มือขวาหน้านิ่งของเขาคงไม่ได้มาด้วยสินะ
เฮ้ย...ฉันบอกตามตรงเลยว่าฉันกลัวที่จะอยู่กับเขาสองคนจัง แต่ถึงจะอยู่กันหลายคนฉันก็ยังกลัวเขาอยู่ดี
“…”
เมื่อฉันเสริฟกาแฟเสร็จ ฉันก็ก้มหัวให้ท่านประธาน และกำลังจะเดินออกไปจากห้อง
“เดี๋ยว”
“คะ...ค่ะ” ฉันหยุดชะงักทันทีที่เสียงของท่านประธานเอ่ยเรียกฉัน ขาสองข้างของฉันก็ตอบสนองกับเสียงของเขาได้ดีซะเหลือเกิน
แค่กๆๆๆๆ
ท่านประธานก็ไอออกมาเสียงดัง เหมือนเขาจะสำลักกาแฟดำฝีมือของฉันเข้าแล้วสินะ ฉันจึงรีบเดินเข้าไปหาเขาก่อนจะไปส่งแก้วน้ำเปล่าที่อยู่ในถาดเดียวกับกาแฟให้กับชายตรงหน้า แต่ว่า
ฉันรีบเกินไปบวกกับกลับชายตรงหน้าด้วยทำให้แก้วน้ำที่ฉันจะยื่นให้เขาดี มันกลับไปไม่ถึงมือเขาแต่มันดันหกซะก่อน
และที่หนักกว่านั้นคือ มันดันหกใส่ชายตรงหน้าของฉันเต็มๆ ‘แม่จ้าว...ข้าวตูตายแน่เลยวันนี้’
“เธอ!!” เสียงของท่านประธานตวาดใส่ฉันดังลั่น ด้วยความตกใจฉันก็เลยรีบหยิบหยิบกระดาษทิชชูเข้าไปเช็ดเสื้อผ้าของผู้ชายตรงหน้าที่ตอนนี้เปียกปอนไปหมดแล้ว
“ขอโทษนะคะท่านประธาน” ฉันรีบพูดออกไปพร้อมทั้งมือที่เช็ดลงที่อกแกร่งของท่านประธานไปด้วย
“นี่เธอแกล้งฉันหรอ” ฉันหยุดชะงักทันทีที่ชายตรงหน้าพูดจบ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา สายตาของเราทั้งคู่มองสบประสานกันในระยะและระดับที่เป็นอันตรายต่อทั้งหน้าที่การงานและความปลอดภัยของฉันเป็นอย่างมาก นัยตาดำของคนตรงหน้าจ้องหน้าฉันปะหนึ่งว่าเขาอยากจะบีบคอฉันให้ตายคามือหนาของเขาก็ไม่ปาน
“ป่าวนะคะท่านประธานหนูไม่ได้ตั้งใจ” ฉันรีบตอบกลับท่านประธานออกไปทันที ‘จะบ้าหรอ ใครมันจะไปกล้าแกล้งเขากัน เขาเป็นถึงประธานบริษัทเชียวนะ’ ฉันก็ทำได้แค่พูดกับตัวเองในใจ พร้อมกับมือที่ยังคงถูไปมากับอกแกร่งของเขาไม่หยุด
“...”
“ขอโทษนะคะ...” ฉันเอ่ยบอกกับชายตรงหน้าเสียงสั่น
“…”
“...ดะ…เดี๋ยวหนูไปหาเสื้อมาให้เปลี่ยนใหม่ค่ะ”
“ไม่ต้อง เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น” ชายตรงหน้าเอ่ยบอกฉันเสียงเรียบแต่เต็มด้วยความหน้ากลัว
“ออก...ไป...!!” และแล้วข้าวตูคนดีคนเดิมก็ถูกท่านประธานไล่ออกมาจากห้องอีกแล้ว
ฉันได้แต่หวังว่าจะไม่ถูกส่งกลับมหาลัยก่อนกำหนดนะเหลือแค่ 3 เดือน กับอีก 28 วันเองนะคะ ‘ท่านประธาน’ ได้โปรดอดทนกับข้าวตูคนนี้อีกหน่อยเถอะนะ Please...
บทที่เกี่ยวข้อง
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 2 : สบตา
-KAOTU PART-@ บ้านข้าวตูหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป...ลมเย็นๆ ในช่วงฤดูหนาวของเดือนธันวาคมที่พัดโชยเข้ามาปะทะเข้ากับใบหน้าหวานๆ เสียงน้ำไหลจากลำธารใกล้ๆ เสียงจิ้งหรีดเรไรรวมถึงนกน้อยใหญ่ร้องกันดังกล้องป่า สร้างความผ่อนคลายให้กับฉันเป็นอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่คิดว่าอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จังเลย ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วฉันไม่สามารถทำมันได้~กริ๊งงงงงงงงง~เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นฉุดฉันให้ตื่นจากฝันหวาน ฉันจึงรีบลุกไปจัดการกับตัวเองชุดนักศึกษาที่ถูกทำให้เรียบอย่างบรรจงด้วยฝีมือของฉันเอง และก็ถูกสวมใส่โดยข้าวตูคนนี้นี่แหละ วันนี้ฉันเริ่มฝึกงานฉันไม่อยากไปสายตั้งแต่วันแรก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฉันก็รีบวิ่งออกจากห้อง ลงบันไดไปตามกลิ่นหอมๆ ของกับข้าวฝีมือแม่ฉันเอง ‘ฉันจมูกดีใช่มั้ยล่ะ...ใช่แหละฉันยอมรับ’“อย่าวิ่งสิลูก เดี๋ยวก็ลื่นล้มหรอกลูก” เสียงแม่เอ็ดฉันขึ้นดเสียงดัง พร้อมกับว่างถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะอย่างเบามือฟอดดดดดด!“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่” ฉันเข้าไปสวมกอดแม่จากข้างหลัง พร้อมทั้งหอมแก้มแม่ไปหนึ่งฟอด“มาทานข้าวเร็วลูก จะได้ไปทำงาน” แม่เอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งฉันรีบท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 4 : เตือน!!
-SOLO PART-‘เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น’‘ออก...ไป...!!’หลังจากที่ยัยตัวเเสบนั่นเดินออกจากห้องทำงานของผมไป ผมก็เดินเข้ามาอีกห้องนึงซึ่งเป็นห้องลับที่มีเพียงผมกับไอ้ทิมมือขาวของผมเท่านั้นที่รู้ ซึ่งประตูทางเข้าก็คือชั้นวางหนังสือใหญ่ตรงมุมห้องทางด้านขวามือ ภายในห้องนี้ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์เรียบหรูเป็นโทนสีดำทั้งหมด มีกระจบบานใหญ่สูงตั้งแต่พื้นจรดเพดานเพียงด้านเดียวของห้อง“ผู้หญิงอะไรวะหน้าหงุดหงิดชะมัด” ผมยิ่งนึกก็ยิ่งโมโหว่ะ เป็นผู้หญิงซะป่าวแต่ไม่มีความเรียบร้อยเลยสักนิดผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะคว้าเอาเสื้อเชิ้ตตัวใหม่จากในตู้เสื้อผ้าออกมาสวมแทนเสื้อตัวเก่าที่ยัยตัวแสบนั่นทำเปียกอื้ออออออ อื้ออออออโทรศัพท์ผมสั่นรั่วขนาดนี้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้พวกนรกส่งมาเกิดเพื่อนของผมเอง โทรศัพท์สั่นรั่วขนาดไม่ใช่เรื่องงานแน่ๆ มีอยู่เรื่องเดียวที่ทำให้พวกมันพิมพ์คุยกันได้ยาวขนาดนี้เป็นอะไรนอกจาเรื่องเหล้าLineNakRob : พวกมึงคับNakRob : วันนี้เจอกันที่เดิมนะคับ ใครไม่มากูตัดเพื่อนนะคับMarcus : เออ ดีงั้นกูไม่ไปMarcus : กูรอโอกาสนี้มานานล่ะNakRob : สัส!!NakRob : คุณหมอเจซีกับท่านประธาน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 5 : กังวล
-SOLO PART-หลายวันต่อมา...ดวงอาทิตย์ยังคงที่ขึ้นทางทิศตะวันออก ตกทางทิศตะวันตกเป็นกิจวัตรที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของมัน ผู้คนมากมายที่ต่างก็พากันออกมาใช้ชีวิตทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของตัวเองและครอบครัว ก็คงเหมือนกันนกตัวน้อยๆ ที่บินออกจากรังเพื่อหาอาหารในทุกๆ เช้า ก่อนจะกลับรังไปพักผ่อนในช่วงเย็น แต่ชีวิตของคนเราต่างจากนกเยอะบางคนใช้ชีวิตตามความคาดหวังของคนอื่นซะจนหลงลืมความเป็นตัวเองของตัวเองไป กระทั่งเวลาผ่านไปนานเข้าเรากลับจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าไปทำมันหล่นหายตั้งแต่เมื่อไหร่และที่ไหน ส่วนบางคนใช้ก็ชีวิตตามความต้องการของตัวเอง เชื่อในสิ่งที่ตัวเองยึดมั่นถือมั่นมาตลอดซึ่งแน่นอนผมก็เป็นหนึ่งในนั้น‘พวกกูหวังดีกับมึงไอ้โซ กูไม่อยากให้มึงต้องเสียใจทีหลัง’ตั้งแต่วันนั้นเสียงของเพื่อนผมก็ดังวนอยู่ในหัวของผม ผมสลัดคำพูดของพวกมันออกไปจากหัวไม่ได้สักที คนอย่างผมไม่มีวันเสียในทีหลังแน่นอนมันสมควรโดนแล้ว“นายครับ...” เสียงไอ้ทิมดังขึ้นจากด้านหลังปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ ก่อนที่ผมจะละสายตาจากภาพการจราจรของรถที่สัญจรไปมาบนถนนด้านนอกหน้าต่างกว้างหันกลับมามองมัน“…”“...งานที่เชียงรายให้ผมจัดการเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 6 : เรื่องบนรถ
เช้าวันจันทร์...5.00 น.‘ค่าความกดอากาศต่ำที่ปกคลุมอยู่ทั่วทุกพื้นที่ของประเทศไทย ในขณะนี้ ทำให้อุณภูมิลดลงกว่าทุกวัน เนื่องมาจากเมฆที่ปกคลุมอยู่ทั่วท้องฟ้าส่งผลทำให้อุณภูมิลดลงจากการสะท้อนของแสงและคลื่นที่ส่งมาจากดวงอาทิตย์นั่นเองในช่วงเวลากลางวัน’ ฉันนอนกลิ้งไปมาก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาเปิดอ่านดูข่าวต่างๆ วันนี้วันจันทร์ซึ่งฉันจะได้ไปทำงานที่เชียงรายอากาศคงจะหนาวน่าดูดังนั้นฉันต้องเตรียมเสื้อแขนยาวไปด้วยเมื่อคืนด้วยความตื่นเต้นจนนอนไม่หลับของฉัน ทำให้เช้านี้ของฉันรู้สึกไม่กระปรี้กระเปร่าเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา บวกกับอากาศที่แสนจะอึมครึมทำให้ฉันขี้เกียจขึ้นมา 300 เปอร์เซ็นต์ ฉันละทิ้งความอิดออดของตัวเองไว้ที่เตียง เดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการกับตัวเองก่อนที่จะออกมาจากห้องพร้อมกับกระเป๋าเป้เพียงหนึ่งใบเท่านั้น ก็ไปแค่ 3 วันเองไม่ต้องเอาอะไรไปเยอะหรอก... ‘จริงซิ...ฉันลืมบอกพี่ปั้น’LineKAOTU : พี่ปั้นค่ะ...วันนี้ข้าวตูต้องไปทำงานที่เชียงราย 3 วันKAOTU : พีปั้นไม่ต้องเป็นห่วงน้องนะ...ข้าวจะดูแลตัวเองอย่างดีKAOTU : พี่ปั้นตั้งใจทำงานนะคะ...พี่ปั้นเขาไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 7 : ทำไม
-KAOTU PART-หลังจากที่ฉันได้สร้างวีรกรรมไว้กับผู้เป็นนายของฉันแล้วนั้น ฉันนั่งเงียบมาตลอดทางเลยไม่กล้าแม้แต่จะหลับต่อ ‘ข้าวตูเอ้ย...เธอจะกลับบ้านครบ 32 ไหมนะ...’ ‘เขาจะฆ่าฉันจริงๆ...อย่างที่เขาพูดไหมเนี่ย’ ฉันได้แต่ถามตัวเองอยู่แบบนั้น ฉันกลัวว่าเขาจะทำอย่างที่เขาพูดจริงๆ ใครๆ ก็รู้ว่าท่านประธานโหดแค่ไหน18.30 น.ตลอดระยะทางเกือบ 800 กิโลเมตร ใช้เวลากว่า 10 ชั่วโมง ตอนนี้พวกเราเข้ามาอยู่ในเขตของจังหวัดเชียงรายแล้ว เท่าที่ฉันดูรายละเอียดงานของท่านประธาน พรุ่งนี้เขาถึงจะต้องไปคุยงานสถานที่และเวลาไม่ได้ระบุไว้ ส่วนรายละเอียดเกี่ยวกับการจองที่พักกับทางโรงแรมฉันก็ไม่มี พี่ส้มเธอบอกกับฉันเพียงว่าทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ฉันมีหน้าที่ประสานงานให้ทุกอย่างออกมาให้เรียบร้อยเท่านั้นเองเมื่อฉันเงยหน้ามองรอบๆ ถนนสองเลนที่ขดเคี้ยวไปตามแนวเขาสองข้างทางที่รถหรูคันนี้กำลังขับผ่านนั้นมีแต่ต้นไม้น้อยใหญ่ไม่มีวี่แววของหมู่บ้านหรือแหล่งที่อยู่อาศัยเลยสักนิด ก่อนที่รถหรูจะหักเลี้ยวไปทางแยกเล็กๆยังคงเป็นถนนสองเลนเช่นเดิม ถึงแม้ว่าจะเล็กกว่าเส้นที่ขับผ่านมาแล้วอยู่นิดนึง‘ฮือออ อย่าบอกนะเขาจะฆ่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 8 : กลัว
-KAOTU PART-บรรยากาศรอบห้องโถงที่เงียบเชียบ อากาศที่เย็นจับขั้วหัวใจจากการทำงานอย่างหนักของแอร์คอนดิชั่น ทำให้ตัวของฉันสั่นไปหมดจนแยกแทบไม่ออกว่าฉันหนาวหรือเพราะฉันกลัวชายตรงหน้าที่จ้องมายังฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อของฉันให้ได้ฉันมองซ้ายทีขวาทีเพื่อหาตัวช่วย แต่ก็นะวันนี้มันเป็นวันอะไรของฉันกัน ภายในบ้านเงียบมาก จากที่เคยมีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่ตามจุดต่างๆ แต่ตอนนี้กลับไม่มีเลยสักคน บ้านหลังใหญ่หลังนี้คงไม่ได้เหลือเพียงเราสองคนหลอกใช่ไหม“หึ เธอรู้อะไรไหมทำไมฉันถึงเอาเธอมาที่นี่ด้วย" ชายตรงหน้าเอ่ยถามฉันเรียบ พร้อมกับจ้องมายังฉันไม่วางตา“…”“ทะ...ทำไมค่ะ” ฉันเอ่ยถามผู้ชายตรงหน้าไปตรงๆ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองไปทำอะไรให้เขาโกรธมาตอนไหน แต่ตอนนี้ฉันสัมผัสได้ถึงความแค้นที่ส่งมาให้ฉันฉันกับเขาเราพึ่งรู้จักกันฉันไม่เคยไปทำร้ายเขาเลย จริงๆมันอาจจะมีบ้าง แต่นั่นก็เป็นอุบัติเหตุที่ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นนี่นา ซึ่งฉันก็คิดว่าคนอย่างเขาไปน่าจะเก็บเอาเรื่องนั้นมาเป็นความแค้นจนถึงตอนนี้นะ“…”ตึกตึก ตึกตึกชายตรงหน้าค่อยๆ เดินเข้ามาหาฉัน ด้วยความกลัวฉันจึงเดินถอยหนีเขาจนฉันสะดุดเข้าก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 9 : ผิดอะไร
-SOLO PART-06.00 น.~ครืนนนนนนนนนน~ ~ครืนนนนนนนนน~ในขณะที่ผมนอนหลับตาลงเพื่อข่มอารมณ์ของตัวเองเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์บวกกับความแค้นของผมทำให้ผมทำรุนแรงกับเธอได้ขนาดนี้ สังเกตจากรอยแดงตามลำคอ ไล่ลงมายังลำตัวและแขนเรียว บริเวณครึ่งการสาวของเธอยิ่งไม่ต้องพูดถึงระบมจนแดงไปหมด ผมคลั่งเกินไปหว่ะเธอหมดสติไปแล้วผมก็ยังไม่หยุด ระบายใส่เธอไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจากโต๊ะเล็กๆ บริเวณหัวเตียงของผม ผมจึงพลิกตัวและจับหัวคนตัวเล็กที่นอนหนุนแขนผมอยู่ให้ไปนอนหนุนยังหมอนดีๆ อย่างเบามือ เพราะกลัวว่ายัยตัวเล็กที่กำลังนอนหลับจะตื่นขึ้นมา“อืออออ” เสียงยัยตัวเล็กครางออกมาอย่างแผ่วเบา ราวกับว่ากำลังจะถูกกวนให้ตื่นจากห้วงนิทรา-Marcus-แกร่ก!! แกร่ก!!ติ๊ด!ผมเดินออกไปยังระเบียงหลังห้องก่อนที่จะกดรับสายทันที ผมมั่นใจได้เลยว่าถ้ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญ อย่างไอ้มาร์คัสไม่มีทางโทรหาผมเวลานี้เเน่นอน(โซโล่เพื่อนรักมึงทำอะไรอยู่ครับ) น้ำเสียงที่กวนบาทาดังออกมาจากปลายสาย“ไอ้เชี้ยมาร์คัส! มึงโทรมาถามกูแค่นี้” ความมั่นใจในตอนแรกของผมเริ่งเปลี่ยนเป็นความไม่มั่นใจขึ้นมาทันที(ก็กูคิดถึง) คำที่ชวนจะอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-17ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 10 : ขู่
-KAOTU PART-17.00 น.จ้อกกกกกกกก!! จ้อกกกกกกกก!!งือ...ท้องฉันร้องแล้วอ้า ‘หิวข้าวจัง’ ฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อหาถาดข้าวที่เพื่อนกับแพงเอาเข้ามาให้ แต่ก็ไม่พบหรือว่าพวกเธอจะเข้ามาเก็บไปตอนที่ฉันเผลอหลับไปแน่เลยตึกตึก ตึกตึก...ฟุบ!!! ฉันเดินลงบันไดเพื่อที่จะไปยังห้องครัว ฉันได้ยินเสียงคนเดินมาทางฉัน ฉันจึงรีบหลบข้างๆ ตู้ทันทีก็ฉันกลัวนี่น่ากลัวว่าจะเป็นผู้ชายใจร้ายคนนั้น ยังไม่อยากที่จะเจอหน้าของเขาตอนนี้ ฉันยังไม่พร้อมที่จะสู้หน้าผู้ชายคนนั้น“ป้ากุลคะ” ฉันเอ่ยเรียกป้ากุลทันทีที่มาถึงห้องครัว เห็นป้าแกกำลังก้มๆ เงยๆ ทำอาหารอยู่“จ้าหนูข้าว”“…” ฉันหันไปมองซ้ายที่ขวาที่...“นายใหญ่ไม่อยู่หรอจ่ะ ออกไปข้างนอกตั้งนานแล้ว” บอกกุลเอ่ยบอกกับฉันอย่างรู้ทัน จริงสิวันนี้เขามีประชุมนี่ ที่เขาไม่เอาฉันไปด้วยก็คงเป็นเพราะฉันมันไม่ได้มีสามารถมากพอที่จะช่วยงานเค้าได้ ฉันก็เป็นได้แค่เครื่องมือที่เขาเอาไว้ใช้แก้แค้นพี่ปั้นก็แค่นั้น...“อ่อค่ะ” ป้ากุลแกคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่แกคงไม่อยากถามฉันมากกว่า สังเกตจากสายตาที่ป้าแกมองมาทางฉันเต็มไปด้วยความเป็นห่วง และสงสารฉันจับใจ“มาทานข้าวเถอะ หนูไม่ได้กิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-17
บทล่าสุด
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 31 : ครอบครัว (จบ)
@โรงพยาบาล SE"พี่มาร์คัส พี่นักรบคะ เขาเป็นยังไงบ้าง?" ฉันถามพี่มาร์คัสกับพี่นักรบออกไปทันทีที่ฉันเดินมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน"ทำใจดีๆไว้นะข้าว" พี่นักรับเอ่ยบอกกับฉันพร้อมสีหน้าที่ไม่สู้ดีเอาสะเลย"ฮึก ฮืออออ ไม่จริงเขาต้องไม่เป็นอะไร" ฉันเอ่ยบอกกับพี่นักรบพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย"ข้าวตู..." พี่มาร์คัสเอ่ยเรียกฉันเสียงอ่อน ก่อนที่มือหนาจะลูบลงที่บ่าของฉันอย่างปลอบประโลม"ฮึก มะ ไม่จริงใช่ไหมค่ะ" ฉันเอ่ยถามพวกเขาออกไปอีกครั้ง หัวใจสั่นระรัวเหมือนกับว่ามันกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้ว"ถ้าข้าวเป็นห่วงมันขนาดนี้ทำไมไม่ให้อภัยมันสักที?" พี่มาร์คัสเอ่ยถามฉันขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างรอคำตอบ"คะ ใครบอกว่าหนูไม่ให้โอกาสเขาล่ะคะ" ฉันเอ่ยบอกกับพี่มาร์คัสออกไปพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหนออกมา"...""หนูให้โอกาสเขาตั้งนานแล..." ฉันยังไม่ทันพูดจบพี่นักรบก็เอ่ยแทรกขึ้นมา"ได้ยินชัดแล้วนะมึง" พี่นักเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองเลยไปที่ด้านหลังของฉัน อย่าบอกนะว่าเขายืนอยู่ข้างหลังฉันควับ!!! ฉันรีบหันกลับไปมองเขาทันทีที่พี่นักรบพูดจบ"ฮืออออ พี่โซโล่..." ฉันเอ่ยเรียกเขาก่อนจะพุ่งเข้าไปกอดเขาไว้ทันทีราว
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 30 : ดูแล
3 ปีก่อน...ติ๊งงงงง!!! ติ๊งงงงง!!! ติ๊งงงงง!!! ติ๊งงงงง!!!'ใครอะ?' ข้อความในมือถือของจีน่าดังเขามารัวๆ ข้อความถูกส่งมาโดยคนที่เธอไม่รู้จัดเธอจึงกดเข้าไปดูแล้วกูพบว่ามันเป็นรูปข้าวปั้นแฟนหนุ่มของเธอกับนุ่นเพื่อนสาวคนสนิทกำลังนอนกอดกำลังนอนกอดกันอยู่ในสภาพที่ทั้งคู่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น รวมถึงสภาพห้องที่ดูแล้วราวกับว่าพึ่งจะผ่านศึกสงครามมา จีน่าเธอยืนดูภาพตรงหน้านิ่งเพราะเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าภาพตรงหน้าจะเป็นเรื่องจริง แต่ต่อให้พยายามหาเหตุผมที่จะมาลบล้างภาพตรงหน้าสักเท่าไรมันก็ไม่หายไปสักทีจนกระทั่งกรี๊ดดดดดดดด ฮือออออออจีน่ากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่ตอนนี้มันไม่สามารถระบายเป็นความเจ็บปวดได้ทั้งแฟนที่เธอรักและเพื่อนที่เธอสนิทด้วยทั้งคู่กำลังสวมเขาให้เธอจริงๆนะหรอ?ฮึกกกก ฮืออออออจีน่าพยายามโทรหาข้าวปั้นแต่โทรเท่าไรก็โทรไม่ติดสักที เธอจึงเลือกส่งข้อความไปแทน'มันเป็นเรื่องจริงหรอปั้น?' จีน่าส่งรูปที่มีบุคคลที่สามส่งมาให้เธอให้กับข้าวปั้นพร้อมกับพิมพ์ถามเขาออกไป'ปั้น''อ่านแล้วก็ตอบเล่าสิอย่าเงียบได้ไหม'ฮืออออออออ'ปั้นทำมันลงไปจริงหรอ' ยิ่งข้าวปั้นอ่านแล้วไม่ตอบมัน
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 29 : ขอโอกาส
-SOLO PART-@บ้านข้าวตูผมขับรถสปอร์ตหรูของตัวเองเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของข้าวตู ผมไม่รู้ว่าแม่ของข้าวตูเธอรู้เรื่องของผมมากน้อยแค่ไหนแต่สิ่งที่ตอนนี้ผมควรจะทำมากที่สุดคือเล่าความเลวของตัวเองที่ได้กระทำไว้กับข้าวตู ให้แม่ของเธอได้รับรู้จากปากของผมเอง ผมไม่ได้คาดหวังว่าท่านจะให้อภัยผม เพราะถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับลูกของผม ผมก็คงไม่ให้อภัยใครง่ายๆ เหมือนกัน แต่อย่างน้อยผมก็อยากจะขอโอกาสอีกครั้งเพื่อปรับปรุงตัวเองกริ๊ง!!! กริ๊ง!!!ผมเดินลงจากรถและไปกดกริ๊งหน้าบ้านของข้าวตู รอไม่นานแม่ของข้าวตูเธอก็เดินตรงมาหาผม"คุณมาทำไมคะ" เธอเอ่ยถามทันทีที่เธอเห็นว่าคนที่มาเป็นผม ท่าทีเธอดูนิ่งจนผมเริ่มจะแปลกใจ"สวัสดีคับ ผมขอเข้าไปข้างไนได้ไหม?" ผมกล่าวทักทายแม่ข้าวตูด้วยถ่อยคำที่สุภาพ"เชิญค่ะ""ขอบคุณครับ" พูดจบผมจึงเดินตามแม่ข้าวตูเข้าไปในบ้านของเธอ"นั่งก่อนค่ะเดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้""ไม่เป็นไรครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณแม่""ค่ะ!!!" เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ ทำให้ผมไปไม่เป็นเลยทีนี้ผมว่าผมเรียกเธอว่าแม่ก็ถูกแล้วก็เธอเป็นแม่ของเมียผมนิ"เอ่อ...ผมขอโทษนะครับเรื่องที่ผมทำร้ายข้าวตู" ผมเอ่ยขอโทษแม่ขอ
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 28 : พ่อ
"ปั้น" เสียงของจีน่าเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มของเธอที่กำลังเดินอยู่ข้างๆ"ครับ" ข้าวปั้นหยุดเดิน ก่อนจะขานรับคำจีน่าพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ"ปั้นไม่โกรธโซเลยหรอ?" จีน่าเอ่ยถามข้าวปั้นออกไปด้วยความสงสัย เพราะนอกจากวันนั้นที่พวกเขาทะเลาะกันที่บ้านของข้าวปั้นแล้ว เขาก็ไม่ได้แสดงทีท่าว่าโกรธเคืองโซโล่ออกมาอีก"โกรธสิ! เราอยากจะบีบคอมันให้ตายคามือ" ข้าวปั้นเอ่ยตอบจีน่าออกมาเสียงเรียบ"...""แต่เราไม่ทำหรอ เดี๋ยวเวณกรรมก็ตามมันเองเรารู้จักน้องเราดีถึงภายนอกข้าวตูจะดูเป็นคนอ่อนแอก็เถอะ""หมายความว่า...ปั้นรู้?" จีน่าเอ่ยถามข้าวปั้นออกไปทั้งๆที่เธอก็พอจะรู้คำตอบอยู่บ้างแล้วจากคำพูดของเขาเมื่อกี้"เรารู้มานานแล้วว่าไอ้โซชอบข้าว" ข้าวปั้นตอบจีน่ากลับไป"ปั้นผิดแล้ว..." จีน่าตอบข้าวปั้นออกไปด้วยรอยยิ้ม"หืม แต่เราเห็นว่ามันสั่งให้ลูกน้องของมันเอาตุ๊กตามาให้ข้าวเมื่อหลายปีก่อนนะ" ข้าวปั้นตอบจีน่ากลับไปด้วยความงุนงง มันจะผิดไปได้ไงในเมื่อวันเกินข้าวตูเมื่อ 8 ปีก่อนหลังเลิกเรียนเขาเดินกลับมาบ้านก็เห็นว่ามันยืนหลบอยู่ใต้ต้นไม้วางแผลกับลูกน้องของมันเพื่อที่จะนำตุ๊กตามาให้ข้าวตู ทุกอยากอยู่ในสายตาของเขาหมด รวม
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 27 : อุบัติเหตุ
-KAOTU PART-"จอดรถเถอะนุ่นปล่อยข้าวตูไป น้องไม่เกี่ยวอะไรด้วย" เสียงของผู้หญิงที่ชื่อจีเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนคนข้างๆ"เป็นห่วงกันจริงๆเลยน้องผัวเนี่ย อ้อไม่สิหรือต้องเรียกว่าพี่สะใภ้กันนะถึงจะถูก" ฉันอึ้งไปกับคำพูดของผู้หญิงตรงหน้า 'หมายความว่าเธอคนนี้ที่ชื่อจีน่า เธอเป็นน้องสาวของผู้ชายใจร้ายคนนั้น และเธอก็เป็นแฟนเก่าของพี่ปั้นพี่ชายของฉันงั้นหรอ' ฉันพูดกับตัวเองอยู่ภายในใจพร้อมกับมองไปที่คุณจีน่าไปด้วยความงุนงง ทำไมความสัมพันธ์มันซับซ้อนจัง"หยุดเถอะนุ่น" คุณจีน่าพูดเสียงเเข็ง ตอนนี้สีหน้า ท่าทางของเธอดูเหมือนกับพี่ชายของเธอไม่มีผิดทั้งท่าทีที่ดูน่าเกรงขามและน้ำเสียงเรียบนิ่งนั้นฉันว่า 'บรรยากาศบนรถมันเริ่มจะไม่ปลอดภัยแล้วสิ' คิดได้ดังนั้นฉันจึงขยับตัวเองไปนั่งติดกับที่พิงด้านหลัง แล้วมือทั้งสองข้างฉันจับเบาะรถไว้เเน่น ฉันไม่ได้ห่วงตัวเองเลยสักนิดแต่ฉันเป็นห่วงเจ้าตัวเล็กในท้องฉันต่างหาก"กูไม่หยุด มึงจะสนมันทำไมมึงไม่เกลียดพี่มันแล้วหรอ" เธอตวาดคุณจีเสียงดัง"ฉันไม่มีทางเกลียดปั้น" คุณจีก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน"..." ฉันนั่งฟังที่เขาคุยกันอย่างเงียบๆ เพราะเรื่อง
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 26 : อันตราย
17.00 น."ข้าวตู ข้าว" ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงพี่ปั้นที่เรียกฉันดังมาจากหน้าห้องนอนของฉัน"ค่า..." ฉันขานรับพี่ปั้นกลับไปก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างช้าๆ"ลงไปกินข้าวกัน""โอเครค่ะ เดี๋ยวหนูตามลงไปนะ" ฉันตอบพี่ปั้นกลับไปก่อนจะเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ แล้วจึงเดินลงไปด้านล่าง"ฮืมมม หอมจังเลยค่ะแม่" ฉันเอ่ยบอกกับออกไป"งั้นหนูต้องกินเยอะๆนะลูก" แม่เอ่ยบอกกับฉันก่อนจะเดินเข้ามาลูบหัวของฉันอย่างทะนุถนอม"กำไลใครหรอข้าว?" เรานั่งกินอาหารกันไปได้สักพักพี่ปั้นก็เอ่ยถามฉันพร้อมกับมองดูกำไลที่ข้อมือของฉันอย่างสงสัย"ข้าวก็ไม่รู้ค่ะ มีคนมาส่งตุ๊กตามาให้ข้าวอีกแล้วค่ะ และในนั้นก็มีกำไลนี้มาด้วยข้าวพยายามแกะออกแล้วนะ แต่ทำยังไงมันก็ไม่ออกสักที" ฉันอธิบายให้แม่กับพี่ปั้นฟัง"งั้นเดี๋ยวเราไปดูที่กล่องว่าเขาซื้อมาจากที่ไหน แล้วถ้าวันไหนว่างพี่จะพาไปเอาออก" พี่ปั้นเอ่ยบอกกับฉัน ก่อนที่ลงมือทานอาหารตรงหน้าต่ออย่างเอร็ดอร่อย นานแล้วที่เราสามคนแม่ลูกไม่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ ทำให้อาหารมื้อนี้ยาวนานกว่าที่เคย แถมฉันก็ยังเจริญอาหารมากกว่าทุกครั้งอีกด้วย3 วันต่อมา...
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 25 : วันเกิด
@โรงพยาบาล SE"วี" ฉันเอ่ยเรียกวีนัสออกไปทันทีที่เดินเข้ามาในห้องเพื่อรอผลตรวจจากคุณหมอ ก่อนที่ฉันจะไปคว้ามือวีนัสมาจับไว้แน่น..."ไม่ต้องกลัวนะข้าวเราจะอยู่ข้างๆข้าวเอง" วีนัสเอ่ยบอกกับฉันก่อนจะส่งยิ้มมาให้ฉัน พร้อมกับมือบางของเธอที่ลูบแผ่นหลังฉันอย่างอ่อนโยน"อืม" ฉันพยักหน้าเป็นการตอบกลับวีนัสแอ๊ดดดดดด!!!"ขอโทษนะคะที่ทำให้ต้องรอ" คุณหมอเดินเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ของเธอพร้อมกับก้มลงอ่านเอกสารในมือ ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน"ยินดีด้วยนะคะ คุณตั้งครรห์ได้ 4 สัปดาห์แล้วค่ะ""..." เหมือนโลกทั้งใบของฉันหยุดลงไปชั่วขณะหูฉันอื้อไม่ได้ยินเสียงใดๆรอบตัว แขนและขาทั้งสองข้างไม่มีแม้แต่เรียวแรงจะขยับหนีไปไหน"คุณแม่ต้องทานอาหารให้ครบ 5 หมู่นะคะ และเดี๋ยวหมอจะจัดยาบำรุงไปให้ด้วยค่ะ""...""ขอบคุณนะคะคุณหมอ ปะข้าว" เป็นเสียงที่วีนัสที่เอ่ยบอกกับหมอก่อนจะพาฉันลุกเดินออกมาด้านนอกเพื่อรอรับยา ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยสักนิดที่ตัวเองกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้อง แต่ฉันกลัว กลัวแม่และพี่ปั้นจะผิดหวังในตัวฉัน กลัวว่าแม่จะเสียใจ ฉันยังไม่เคยทำอะไรให้พวกเขาภูมิใจในตัวฉันเลยสักอย่าง
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 24 : กลับมาเป็นเหมือนเดิม
@มหาวิทยาลัย AAสายลมเอื่อยๆในยามสายของวันช่วยให้คลายความร้อนจากแสงของดวงอาทิตย์ในช่วงนี้ของวันได้มากอยู่เหมือนกัน สายลมที่พัดไปมาทำให้ใบไม้น้อยใหญ่ที่แห้งเหี่ยวอยู่บนลำต้นของมันร่วงโรยมากองอยู่ที่พื้นด้านล่างอย่างง่ายดาย ใบไม้เหล่านั้นถูกกวาดมากองรวมกันไว้เป็นกองๆเพื่อรอจัดการกับมันต่อไปหลังจากที่ฉันกับพี่ปั้นไปส่งแม่ที่บ้าน และช่วยท่านเก็บข้าวของเข้าที่จนเรียบร้อย พวกเราสองคนพี่น้องก็รีบมาที่มหาลัยของฉันทันที ฉันได้โทรถามอาจารย์ที่ปรึกษาของฉันแล้วท่านว่างวันนี้แค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น เนื่องจากท่านต้องไปศึกษาดูงานของคณะที่ต่างประเทศ ถ้าฉันไม่รีบทำเรื่องให้เรียบร้อยในตอนนี้ก็คงต้องรอไปอีกหลายวันเลยแหละ“สวัสดีค่ะอาจารย์/สวัสดีครับ” ฉันและพี่ปั้นเอ่ยทักทายอาจารย์ของฉันพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ท่านอย่างนอบน้อมทันทีที่พบท่านที่ห้องพัก“สวัสดีเชิญนั่งค่ะ”“ขอบคุณค่ะ/ครับ”"มีเรื่องอะไรรึป่าวปัทมา?" อาจารย์เอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ข้างพี่ปั้นฝั่งตรงข้ามกับท่าน สีหน้าท่านดูกังวลเล็กน้อยที่เห็นฉันเดินเข้ามากับพี่ปั้น ซึ่งเขาก็ถือว่าเป็นผู้ปกครองของฉัน"เอ่อ..." พอฉันเห็นสายตาของอาจา
ทวงแค้น แสนรัก ตอนที่ 23 : ฝาแฝด
อีกด้านหนึ่ง..."จี" เสียงของข้าวปั้นเอ่ยเรียกจีน่าทันทีที่เห็นเธอกำลังเดินผ่านเขาไป"อ่าว! ปั้นไม่ได้อยู่ในห้องหรอ?" จีน่าเอ่ยถามข้าวปั้นออกไปด้วยความสงสัย..."เราออกมาคุยกับหมอ เรื่องที่เราคุยกันพรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ" ข้าวปั้นเอ่ยบอกกับจีน่าอย่างกล้าๆกลัวๆ กลัวว่าหญิงสาวตรงหน้าของเขาจะปฏิเสธ"อืมได้สิ" จีน่าตอบกลับข้าวปั้นเสียงอ่อน ทำให้คนฟังยิ้มออก"มาเยี่ยมข้าวตูหรอ ไปพร้อมเราเลยสิ""ค่ะ" จีน่าตอบกลับข้าวปั้นออกไปก่อนที่เธอจะเดินตามเขาไปยังห้องข้าวตู"ไอ้ปั้น กูขอคุยอะไรกับมึงหน่อย" เสียงโซโล่เอ่ยเรียกข้าวปั้นทันทีที่เขาเดินออกมาจากห้อง และพบว่าข้าวปั้นกำลังจะเดินเข้าห้องพร้อมกับจีน่า"ว่ามา""กูขอโทษเรื่องข้าวตู..." โซโล่เอ่ยบอกกับข้าวปั้นเสียงอ่อน"กูไม่รับเพราะกูไม่ใช่ข้าวตู และกูก็จะไม่แก้แค้นแบบที่มึงทำด้วยไอ้โซ""...""แค่กูอยู่เฉยๆ เดี๋ยวเวรกรรมมันก็ตามมาสนองมึงเอง" ข้าวปั้นเอ่ยตอบกลับโซโล่ออกไปเสียงเรียบก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา เพราะเขารู้ดีว่าข้าวตูเป็นคนอย่างไงและโซโล่กำลังคิดอะไรกับน้องของเขาอยู่“…”“วันนี้มึงกลับไปเถอะ ข้าวยังไม่อยากเห็นหน้ามึง”"เออกูรู้ ปะจีวันนี้กล
