“พูดอะไรของเวเนี่ย พวกเรารีบจัดของแล้วลงไปนั่งริมชายหาดกันดีกว่า” เชอรีนแกะมือของเวหาออกจากเอวเล็กของเธอพร้อมทั้งหันหน้ากลับมามองจ้องใบหน้าหล่อของแฟนหนุ่ม เธอรีบออกคำสั่งชวนเขาให้รีบจัดของให้เสร็จเพื่อที่จะได้ลงไปนั่งยังริมทะเลซึ่งเวหาก็ยอมทำตามในสิ่งที่เชอรีนพูดแต่โดยดีเขารีบเดินไปเปิดซิปกระเป๋าแล้วจัดการนำเสื้อผ้าออกมา“งั้นเดี๋ยวเวจัดของแปบนึงนะ”10นาทีต่อมาทั้งคู่เดินลงมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ชายหาดทอดสายตามองไปยังทะเลสีสวยวิวทิวทัศน์ที่มองจากตรงนี้มันช่างดีมากลมก็เย็นสบายแดดก็ยังไม่ค่อยร้อน เชอรีนรีบสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดอย่างเต็มที่โดยที่ไม่ทันได้สังเกตเลยว่าเวหานั้นกำลังมองเธอด้วยสายตาหวานหยดย้อย“ที่นี่สวยจัง..เวว่ามั้ย”“อื้มสวย สั่งอาหารเลยเนอะเวหิวแล้ว” เวหาที่มองเชอรีนอยู่ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ‘สวย’ ในคำพูดของเขาคือหมายถึง ‘เธอ’ ซึ่งเขาไม่ได้หมายถึงวิวทะเลหรอกนะ มือหนาเอื้อมไปหยิบเมนูอาหารที่มีพนักงานของร้านชายทะเลเป็นผู้ที่นำมาวางไว้ให้สายตาก็มองจ้องไปยังเมนูอาหารปากก็พูดเอ่ยถาม เขาอยากจะย้ำถามเธอให้มั่นใจว่าเธอนั้นจะเข้าศึกษาต่อยังมหาลัยเดียวกันกับเขาจริงๆใช่มั้ย“เชอจ
“อ๊ะ” เชอรีนส่งเสียงครางออกมาเมื่อความรู้สึกที่ไม่ปลอดภัยได้เข้ามาเยือน เธอพยายามที่จะมองไปยังส่วนหน้าอกของตัวเองที่ตอนนี้กำลังโดนมือร้ายทั้งบีบทั้งนวดเฟล้นแถมยังเขี่ยสะกิดที่หัวนมของเธออย่างบ้าคลั่ง“อื้อ อื้อ ปล่อยนะ!” หญิงสาวส่งเสียงออกมาจากลำคอเป็นเรื่องยากมากที่เธอจะต่อสู้กับแรงพละกำลังมหาศาลจากคนอย่างเขา เวหายอมผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากเล็กของเธอตามที่ร้องขอ เชอรีนรีบสูดลมหายใจเข้าปอดเขาจึงรีบใช้จังหวะนั้นเริ่มทำการรุกล้ำเธอต่อไปใบหน้าคมคายค่อยๆโน้มตัวซุกไซ้ไปตามต้นคออย่างเชี่ยวชาญพร้อมกับแลบลิ้นออกมาตวัดเลียไปตามผิวใสของคนตัวเล็ก มือยังคงบีบเคล้นอยู่แบบนั้นซึ่งมันทำให้เชอรีนเคลิบเคลิ้มอยู่ชั่ว ณ ขณะหนึ่ง มือร้ายกระตุกปมเชือกชุดคลุมอาบน้ำให้แยกออกจากกันทำให้ร่างบางนั้นเริ่มได้สติกลับมาเธอใช้มือตัวเองจับเข้าที่มือหนาของเขามือที่คลอเคลียหน้าอกเธอไม่ห่าง“นี่ปล่อยมือนะ..เวหา!!” ร่างบางส่งเสียงทักท้วงซึ่งเขาไม่คิดที่จะสนใจไปกับคำพูดของเธออีกต่อไปแล้วในเมื่อมีของล้ำค่าอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้ ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆเคลื่อนลงไปตามเรือนร่างขาวเนียนลงไปเรื่อยจนมาถึงยังบริเวณหน้าอกขนาดใหญ่ที่ม
ใบหน้าหล่อเหลาเม้มปากแน่นขอโทษจากใจอย่างสำนึกผิดพลางก้มต่ำเพราะไม่กล้าสู้หน้าเธอ เชอรีนที่เห็นแบบนั้นจึงยกมือขึ้นเชยคางของเวหาให้เชิดหน้าขึ้นมองที่เธอ“เวกำลังคิดอะไรอยู่บอกเราได้มั้ย” ซึ่งคนตัวสูงที่ได้ยินก็ชะงักไหนๆก็ไหนๆแล้วเขาจะบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องที่กังวลให้หมดเลยก็แล้วกัน“เรากลัวว่าถ้าหากขึ้นมหาลัยไปต่างคนก็ต่างเรียนคนละคณะ เวกลัวว่าเชออาจไปพบเจอคนที่ดีกว่าจึงอยากผูกมัดเชอเอาไว้ด้วยวิธีนี้” อ๋อแฟนหนุ่มของเธอคิดแบบนี้นี่เอง เชอรีนเช็ดคาบน้ำตาบนใบหน้าตัวเองแล้วเอื้อมมือไปประคองที่ใบหน้าหล่อเหลานั้น“เวฟังเราให้ดีๆนะ เราเป็นผู้หญิงที่รักใครแล้วรักจริงไม่ใช่เป็นคนที่เจ้าชู้ชอบเปลี่ยนผู้ชายไปเรื่อย”“….”“แล้วเรื่องไปชอบคนอื่นเนี่ยตัดทิ้งไปได้เลยเพราะเราเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากรักใครก็จะรักคนเดียว ลองรัก..แม้ว่าจะไม่เคยมีความรักมาก่อนก็ตามแต่สัญญาเลยว่าเราจะทำให้ดีที่สุด”ตึกตัก~เสียงหัวใจของเวหาเต้นแรงขึ้นจนแทบจะหลุดร่วงออกมาด้านนอกนี่เหมือนว่าเขากำลังฟังเธอสารภาพรักกับเขาอยู่เลย ฟังดูแล้วเขินจังทำไมแฟนสาวของเขาน่ารักขนาดนี้ ขอโทษกับเรื่องเมื่อครู่นี้จริงๆนะ สัญญาเลยว่าถ้าเธอไม่พร้อ
“หึ~ เราล้อเล่น เชอเป็นแฟนเรานะเราจะเอาเรื่องของเชอไปบอกคนอื่นได้ยังไง” เวหาพูดประโยคหลังด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเขาไม่มีทางที่จะเอาความลับนี้ไปบอกคนอื่นเด็ดขาด เชอรีนได้ยินแบบนั้นก็เบาใจแอบรู้สึกดีเล็กน้อยที่เขารับปากเธอ“อื้ม สัญญาแล้วนะ” หญิงสาวยิ้มแก้มปริหันมองไปยังหน้าจอทีวีอีกครั้งเมื่อเรื่องที่เธอกังวลได้ถูกเขารับปากแล้วเธอก็ไม่มีอะไรที่จะกังวลอีก“ครับ เวสัญญาว่าเวจะเก็บภาพเรือนร่างของเชอไว้กับตัวเวเองเพียงผู้เดียวแต่เวขอพูดอะไรหน่อยนะ” เวหายังคงพูดติดตลกออกไปตามนิสัยทำเชอรีนหันขวับกลับมาจ้องหน้าพร้อมกับจ้องตาถลึงใส่เขา“เดี๋ยวเถอะ…ว่าแต่จะพูดอะไรเหรอ”“เชอรีนนมใหญ่มากของจริงใช่มั้ย” เวหามองต่ำลงไปที่หน้าอกคัพดีทำเอาเชอรีนรีบมองตามก่อนจะตะโกนส่งเสียงเรียกชื่อเขาดังลั่นมือเล็กยกขึ้นปิดบังหน้าอกของตัวเอง นี่คือนิสัยจริงของเขาใช่มั้ยเรื่องใต้สะดือเนี่ยที่หนึ่งเลย“เว!! เดี๋ยวเถอะชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”“ฮ่าฮ่า เวล้อเล่นรู้แหละว่าของจริงแม่ให้มา” ชายหนุ่มหัวเราะดังลั่นชอบจังเวลาที่เธอดุเหมือนเสือแบบนี้ คนตัวเล็กส่งสายตาดุเปลี่ยนมาใช้มือกอดอก ถ้าขืนว่าเขายังคงไม่เลิกพูดเรื่องพวกนี้ละก็ค
เชอรีนทำหน้ายู่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำฮันนีมูนอะไรกันและพอนึกไปถึงเรื่องคืนวันนั้นก็ทำให้เธอถึงกับลอบกลืนน้ำลายใบหน้าร้อนวูบวาบลิ้นกับนิ้วมือของเขามันช่าง…..“เปิดใจหรือเปิดเสื้อผ้ากันน้า” ไอรีนมองมาที่ใบหน้าสวยของเพื่อนสาวราวกับจับจ้อง ริมฝีปากเล็กได้รูปยกยิ้มอย่างมีเลศนัยอย่าให้รู้แล้วกันว่าในวันที่ไปเที่ยวนั้นมีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นแล้วไม่ยอมเล่า“เปิดใจย่ะ” เชอรีนทำสีหน้าเลิ่กลั่กนอกจากวันนั้นจะเกือบมีเรื่องนั้นแล้วก็ยังมีเรื่องที่สองเราต่างก็เปิดใจยอมที่จะพูดคุยไปถึงเรื่องที่อยู่ภายในใจของกันและกัน“พวกฉันดีใจกับแกด้วยนะ คราวนี้ก็เหลือแต่ยัยไอรีนที่ยังไม่มีแฟน” เพียวที่นั่งฟังอยู่นานแล้วก็ยกยิ้มพูดแสดงความยินดีแล้วไม่ลืมที่แซวยัยไอรีนที่นางยังคงไม่มีแฟนทั้งที่ก็สวยไร้ที่ติซะขนาดนั้นแต่ก็เอาเถอะไว้ถ้าเข้ามหาลัยแล้วยังไม่มีเธอนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายหาผู้ให้กับนางเอง“แล้วทำไมมาลงที่ฉัน ไม่มีแฟนแล้วไง เดี๋ยวมหาลัยก็มีเองนั่นแหละ ชิ” ไอรีนมองค้อนเพียวอย่างตรงไปตรงมาพูดคุยเรื่องเชอรีนอยู่ดีๆแล้วทำไมถึงได้แว้งมากัดเธอได้เนี่ย ร่างเล็กยืดตัวนั่งหลังตรงคนสวยอย่างเธอไว้ค่อยมีแฟนตอนขึ้นมหาลัยก็แล้
ริสามองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มรุ่นน้องพลางค่อยๆมองต่ำลงไปเรื่อยกล้ามเนื้อหน้าอกนั่นรวมไปถึงท่อนแขนที่ดูกำยำของเขาด้วยก็อีก นี่ขนาดอยู่เพียงชั้นมัธยมปลายเท่านั้นนะทำไมเขาถึงได้ดูโตเกินไวได้ถึงเพียงนี้ คิดแล้วก็เสียใจทำไมเมื่อก่อนเธอถึงได้ทิ้งของมีค่าชิ้นนี้ให้หลุดร่วงไปได้นะ เธอนี่มันโง่ชะมัด ทิ้งเพชรล้ำค่าแล้วไปเอากรวดคอยดูนะถ้ามีโอกาสอีกครั้งเธอจะไม่มีทางทิ้งเวหาให้หลุดมือไปอย่างแน่นอน“เวหาดูหล่อกว่าเดิมมากเลยนะไปทำอะไรมาหรือเปล่า ออกกำลังกายแล้วผอมลงด้วยมั้ย”“ต้องการอะไร!!” เวหาหันมาโต้ตอบเธออย่างไม่เข้าใจถึงการกลับเข้ามาหาเขาของเธอหรือว่าโดนไอ้ผู้ชายคนนั้นทิ้งแล้วถึงได้คิดว่ากลับมาหาเขาดีกว่า ริสายิ้มร้ายเธอรู้ว่าเวหานั้นพูดถึงอะไร ร่างบางเลือกที่จะหย่อนก้นนั่งลงยังโซฟาข้างกายชายหนุ่มรุ่นน้องแล้วค่อยๆขยับเข้าหาเขาอย่างเชื่องช้าแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อน เสียงแหบพร่ากระซิบเข้าที่ข้างใบหูมองเขาใกล้ๆแบบนี้ยิ่งทำให้ดูหล่อเข้าไปใหญ่ อยากได้ อยากเอาเขากลับคืนมา“หมายถึง…ที่พี่เข้ามาหาเธอน่ะเหรอ”“....” เวหาเบือนหน้าหันมองไปทางอื่นอีกครั้ง“พี่ขอคุยเป็นการส่วนตัวหน่อยได้มั้ย” ร่างส
30 นาทีผ่านไปโต๊ะวีไอพี“พวกมึง กูกลับก่อนรู้สึกมึนหัวยังไงก็ไม่รู้” เวหาวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยความรุนแรงเมื่อเขาเริ่มรู้สึกมึนหัวขึ้นมาเสียดื้อๆโดยที่ปกตินั้นเขาเป็นคนที่คอแข็งมากแต่ไหนวันนี้กลับต้องมาแพ้ไอ้พวกเพื่อนพวกนี้เอาเสียได้“เออขับรถดีๆหรือจะให้กูไปส่งมั้ย” สายฟ้าที่เห็นเพื่อนลุกขึ้นก็เอ่ยเสียงบอกให้มันขับรถกลับห้องดีๆ มองมันแล้วก็เหมือนจะไม่ไหวยังไงดีหรือจะให้เขาไปส่งดีกว่ามั้ย เขาลุกขึ้นยืนตามเวหาความเป็นห่วงทำให้เข้าไปประคองตัวเพื่อน“กูขับไหว” เวหายังคงยืนยันคำเดิมเขาเพียงแค่รู้สึกมึนหัวแค่นั้นจึงทำให้สายฟ้าขยับตัวยืนห่างในเมื่อเพื่อนพูดขนาดนี้ก็คงแปลว่าไหวนั่นแหละ เขานั่งลงบนโซฟาตัวเดิมมองดูเวหาที่สาวเท้าเดินออกไปหน้าผับ SkyBlueริสาเดินออกมากับชายหนุ่มรูปหล่อที่พึ่งเจอกันได้เพียงไม่นาน เธอและเขาหมายที่จะนัดออกไปทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันทันใดนั้นหางตาคู่สวยก็พลันมองไปเห็นเข้ากับรุ่นน้องหนุ่มสุดหล่ออย่างเวหาที่กำลังเดินไปยังรถยนต์ของตัวเอง“นั่นเวหานี่” เสียงเล็กพูดพึมพำออกมาใจเธอตอนนี้ลอยไปอยู่ที่หน้าของเวหานั่นแล้ว ไม่รอช้าเธอหันหน้าไปบอกผู้ชายคนนั้นให้ไปรอที่รถของเข
“มันเป็นความชอบส่วนตัวน่ะค่ะ นะคะแล้วเดี๋ยวยังไงพวกเราก็ค่อยนัดเจอกันเรื่อยๆ” ริสาหน้ายู่เล็กน้อยพยายามร้องขอต่อไปไม่ว่าอย่างไรเธอต้องได้ถ่ายคลิป ชายหนุ่มชั่งใจแล้วถอนหายใจออกมาผู้หญิงคนนี้คงชอบแบบนี้อย่างนั้นสินะริสาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเปิดไปยังกล้องวิดีโอพร้อมกับหามุมที่จะตั้งโทรศัพท์มือถือเอาไว้และพอได้มุมที่คิดว่าโอเคแล้วเธอจึงหันมาให้ความสนใจไปกับกิจกรรมแรกที่เธอจะทำให้แก่เขาซึ่งนั้นก็คือ..มือเล็กเอื้อมไปปลดตะข้อกางเกงยีนส์พลางลูบไล้ท่อนเอ็นยักษ์จากทางด้านนอกกางเกง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากกระหายใคร่ที่จะอมแล้วดูดอวัยวะเพศชายของเขา แค่คิดน้ำใสก็เริ่มไหลซึมออกมาเปรอะเปื้อนกางเกงในตัวเล็กเต็มไปหมด“งั้นก็แล้วแต่ริสาเลยครับ ขอแค่อย่าเห็นหน้าผมก็พอ ริสาคุณจะทำอะไร”“ขับรถไปสิคะ ริสาก็แค่หิวเลยอยากจะ...”‘อม’ เจ้าลูกชายเขา เธอลูบไล้ปากก็บอกเขาแต่สายตากลับเอาแต่จ้องมองและเมื่อเริ่มทนอีกต่อไปไม่ไหวหญิงสาวเริ่มควักท่อนเอ็นที่แข็งออกมาจากกางเกงยีนส์ เธอลอบกลืนน้ำลายเมื่อได้เห็นความใหญ่โตของเขา
มือทั้งสองข้างยกขึ้นเพื่อเป็นเชิงว่าเขาจะไม่เข้าไปใกล้เธอมากไปกว่านี้ รอยยิ้มที่ดูจริงใจยิ้มขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ เชอรีนมองไปยังรุ่นน้องคนนั้นเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังกลัว กลัวในเรื่องนั้น กลัวว่าเขาอาจจะพูดอะไรที่ไม่ดีออกมา“น้องรู้เหรอว่าพี่กำลังคิดอะไรอยู่” เธอเอ่ยถามไปยังหนุ่มรุ่นน้องและยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรต่อเสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นจากทางด้านข้างของเธอ“เฮ้ยไอ้เร็นไปเร็ว!” เสียงทุ้มตะโกนส่งเสียงมาแต่ไกลเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักของพวกเขากำลังพูดคุยอยู่กับหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยแต่ทว่าตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมายืนคุยไง ตอนนี้มันเป็นเวลาที่จะต้องรีบไปเข้าแถวรับน้องขืนไปสายมีหวังได้โดนทำโทษหมู่แน่ชายหนุ่มรุ่นน้องเปรยตามองเพื่อนเพียงนิดก่อนที่จะหันกลับมาพูดคุยกับพี่สาวคนสวยต่ออีกสักหน่อยความจริงอยากคุยให้นานมากกว่านี้แต่เจอเธอที่ไรก็เหมือนจะมีอุปสรรคจึงทำให้ยังไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันอย่างเป็นทางการสักที“ผมรู้ครับ เรื่องวันนั้นผมลืมมันไปหมดแล้วพี่เชอรีนไว้ใจผมได้ มันจะไม่หลุดออกมาจากปากผมแน่นอนแล้วไว้ค่อยเจอกันใหม่นะครับ”เมื่อพูดบอกพี่สาวคนสวยเสร็จเขาก็สาวเท้าเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนทั
“น้องเขามาจีบแกเหรอ”“จะบ้าเหรอ! ไอ้เด็กไม่มีมารยาทแบบนั้นฉันไม่มีทางชอบมันแน่!!” ไอรีนรีบหันขวับมองจ้องหน้าเพื่อนสนิททันที เห็นหน้าเธอแบบนี้เธอก็เลือกนะแม้ว่าไอ้เด็กนั่นมันจะหล่อมากก็ตามแต่เธอก็ไม่คิดที่จะเอาผู้ชายแบบนั้นมาเป็นคนรักหรอกนะแล้วแถมตอนนี้เขาและเธอได้กลายมาเป็นพี่น้องกันด้วยมันไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้เลยและเธอยืนยันได้เลยว่าไม่เคยมีสักครั้งที่อยากจะเป็นพี่น้องกับผู้ชายแบบนั้น...“ว่าแต่น้องเขาอยู่โรงเรียนเดียวกันกับแกเหรอยัยเชอ” เพียวที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาแล้วหันไปถามทางด้านเชอรีนบ้างเพราะเมื่อครู่เธอก็เห็นน้องคนนั้นพูดคุยกับเชอรีนอยู่เหมือนกัน“อืมใช่ รุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าน่ะ”“แล้วสรุปคุยอะไรกัน จีบกันชัวร์ มีให้ของด้วยเนี่ย” เพียวเห็นของที่อยู่ในมือไอรีนเธอจึงถามย้ำอีกครั้งก็คนมันต้องการที่จะจับผิดเพื่อนให้ได้นี่เนอะ สายตาเจ้าเล่ห์ของเพียวทำเอาไอรีนมองออกทันทีเธอถอนหายใจออกแล้วเริ่มเล่าเรื่องครอบครัวตัวเองให้ฟังอีกครั้ง“จำที่ฉันเคยเล่าเรื่องครอบครัวได้มั้ย เนี่ยแหละลูกติดของแม่เลี้ยงฉันเอง เด็กนั่นอายุห่างกับฉัน 2 ปีแต่ว่ามันไม่เคยเรียกฉันว่าพี่เลยแม้แต่ครั
“อืม ใช่ เราก็เลยเลือกที่จะทำงานที่นี่ที่เดียวน่ะ เราว่าจะทำไปสักพักนึง แล้วงานนี้เลิกประมาณเที่ยงคืนด้วย เลิกไวกว่าตอนเป็นพนักงานเสิร์ฟด้วย” เธอพูดไปก็ยิ้มไปตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครใจดีเท่าเจ้าของผับที่เธอทำงานอยู่มาก่อนเลย ทั้งๆที่เขาก็เป็นแค่เด็กหนุ่มที่อายุก็คงจะประมาณเท่าเธอแต่เขากลับบริหารกิจการงานเก่ง มีลูกค้ามากมายเข้ามาใช้บริการผับทุกวัน“แล้วร่างกายจะไหวมั้ย..” เชอรีนที่เป็นห่วงในตัวเพื่อนสาวรีบเอ่ยถามตัวเธอก็แค่นี้แล้วยังต้องทำงานจนดึกดื่นอีกแล้วแบบนี้โรคภัยไข้เจ็บจะไม่ถามหาเอาเหรอ“ต้องไหวสิเราทำได้อยู่แล้ว” วิเวียนยิ้มหวานมองตาเพื่อนรัก เรื่องนอนดึกแบบนี้เธอชินแล้ว ร่างกายรวมไปถึงสภาพจิตใจของเธอมันโอเคมากแต่ก็นะเธอรู้ว่าเพื่อนเป็นห่วง มือเล็กกอบกุมมือเชอรีนจะบอกเธออย่างไรดีว่าไม่ต้องเป็นห่วง“ไม่ต้องเป็นห่วงเรานะ ถ้าเราไม่ไหวเราค่อยลาออก โอเคมั้ย”“โอเค..งั้นสู้ๆแต่อย่าหักโหมจนเกินไปนะ” ได้ยินแบบนั้นเชอรีนก็ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย เธอกับไอรีนและเพียวจะคอยซัพพอร์ตวิเวียนอยู่ตรงนี้เสมอขอแค่มีอะไรเธอบอกกันเท่านั้นพวกเธอก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเพื่อนคนนี้ทันที วิเวียนพยักหน้าส่งย
“อืม ได้สิ ว่าแต่บ้านเราอยู่แถวไหนเหรอ” แชมเปญยินดีเป็นอย่างมากที่จะไปส่งไอรีนถึงที่บ้าน“อยู่แถวลาดพร้าวค่ะ”“แถวเดียวกับเก้าเลยนี่ เก้าไปส่งไอรีนหน่อยได้มั้ย” แชมเปญชี้มือไปทางเก้าทันทีเพราะคอนโดของเขาก็อยู่แถวนั้นเหมือนกัน เธอร้องขอให้หนุ่มปีสามช่วยไปส่งเพื่อนน้องสาวของเธอซึ่งเขาก็พยักหน้ารับปากด้วยความเต็มใจและหันไปส่งยิ้มให้ไอรีน เรื่องไปส่งแค่นี้ถือว่าสบายมากไม่ได้ลำบากอะไรเลย“อืม ได้สิ ไอรีนเดี๋ยวกลับกับพี่นะ”“หา ตะ แต่ว่า..ค่ะ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทำไมสุดท้ายเธอถึงต้องให้พี่เก้าไปส่งเธอที่บ้านด้วย ทำไมเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปได้ ไอรีนอ้าปากเตรียมที่จะปฏิเสธแต่พอเห็นสีหน้าและแววตาของพี่เก้าเข้าให้จึงทำให้เธอหลบสายตาเผลอตกปากรับคำเขาไปอย่างง่ายดายและเป็นจังหวะเดียวกันกลับที่พนักงานของร้านได้นำบิลมายื่นให้เก้า“ทั้งหมด 1,500 บาทค่ะ”“นี่ครับ” เก้าหยิบเงินในกระเป๋าขึ้นมาแล้วยื่นเงินจำนวนนั้นให้กับพนักงานของร้าน ทุกคนพากันลุกขึ้นจากเก้าอี้และสาวเท้าพากันเดินออกจากร้านอาหารญี่ปุ่น เพียวกับมาร์ชขอแยกตรงหน้าร้าน เชอรีนไปรถของพี่แชมเปญส่วนไอรีนจำต้องไปกับพี่เก้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ยัยเชอพูดอะไรน่ะน่าตีจริง” แชมเปญรีบส่งเสียงเอ็ดน้องสาว เดี๋ยวนี้เธอร้ายถึงขั้นที่แนะนำเพื่อนให้ผู้ชายเชียวเหรอถึงแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอก็เถอะ แชมเปญมองไปยังเพื่อนทั้งสองของเชอรีน คนนึงกำลังหัวเราะตลกขบขันเหมือนคนไม่คิดอะไรแต่อีกคนนี่น่ะสิชื่อว่าอะไรนะ ไอรีน อย่างนั้นใช่มั้ย ก้มหน้าก้มตาเชียวดูเหมือนจะเขินไปกับสิ่งที่น้องสาวเธอพูดอย่างนั้นสินะเก้าที่มองเห็นเหมือนกันว่าไอรีนเขินเขาจึงได้พูดอย่างไม่จริงจังมากนัก เขามองไปยังใบหน้าเรียวสวยของไอรีน เด็กสาวคนนี้สวยผิวขาวหน้าตาน่ารักน่ามองเหมือนกันนะซึ่งเขาเองที่ไม่ค่อยจะสนใจใครสักเท่าไหร่จึงทำให้ไม่ทันได้สังเกตเธอ“ดูสิ เพื่อนเราเขินพี่หมดแล้ว” เก้าชี้มือไปที่ไอรีนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา เขาหลุดยิ้มออกมาอย่างคนที่เอ็นดูเพื่อนของน้องสาว เชอรีนมองไปยังไอรีนก็พบว่าเธอเขินอายอย่างที่พี่ชายเธอได้บอก อย่าบอกนะว่าไอรีนชอบพี่เก้าน่ะงั้นจะรอช้าอยู่ทำไมก็รีบจับคู่ให้พวกเขาเลยสิครับ...“ก็เห็นพี่โสดเลยอยากแนะนำคนใกล้ตัวให้ช่วยดูแลพี่ชายไงคะ” เชอรีนไม่รีรอที่จะพูดต่อไปถ้าพวกเขาหัวใจตรงกันสักวันก็อาจจะได้เลื่อนขั้นพัฒนาเปลี่ยนสถานะ
เสียงหวานของวิเวียนพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเชอรีนได้มายืนอยู่ตรงนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดพยักหน้าพร้อมกันและพากันเดินออกจากห้องประชุมแห่งนี้และทันทีที่ออกมาข้างนอกแล้วเสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นตามหลังพวกเธอ“เชอรีน..”หญิงสาวเจ้าของชื่อหันหลังกลับไปมองว่าใครคือคนที่เรียกชื่อของเธอและทันใดนั้นดวงตากลมโตก็ตาลุกวาวเจ้าของเสียงเรียกก็คือ พี่เก้า พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่นเองแถมเขายังมาพร้อมกับพี่แชมเปญพี่สาวคนสวยของเธออีกด้วย“ดีใจด้วยนะน้องสาวของพี่ วันนี้เธอสวยมากแต่สวยน้อยกว่าพี่นิดนึง” แชมเปญเดินเข้ามาโอบกอดผู้เป็นน้องสาวเธอรู้สึกดีใจมากที่น้องของเธอได้รับตำแหน่งดาวคณะในปีนี้เก้า..หนุ่มหล่อคณะทันตะปีที่3 ยิ้มให้กับความน่ารักของสองพี่น้องนี่ถ้ามีเจ้าชะเอมน้องสาวคนเล็กมาด้วยอีกคนก็คงจะเป็นภาพที่อบอุ่นหัวใจอยู่ไม่น้อย“พี่ยินดีกับเราด้วยนะ” เสียงทุ้มระรื่นหูพูดขึ้นทำเอาสองพี่น้องต่างก็ผละร่างกายออกจากกัน เชอรีนหันไปส่งยิ้มหวานให้กับผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเองพลางเอ่ยคำขอบคุณจากใจจริง“ขอบคุณค่ะพี่เก้า~” เสียงใสของเธอทำเอาคนรอบข้างให้ความสนใจอีกครั้งผู้คนต่างก็มองดูเธอและกลุ่มเพื่อนรว
มาร์ชที่ฟังเวหาพูดเล่าถึงเหตุการณ์ในวันนั้นก็พูดขึ้นมาบ้าง“ไอ้เวมันเล่าว่าวันนั้นพี่ริสาเธอไม่ได้ขึ้นให้มันจริงๆหรอกเหมือนประมาณว่าเธอเตรียมแผนการมา แล้วพอได้ยินเสียงเชอรีนเดินเข้ามาในห้องเธอเลยทำทีเป็นขึ้นไปอยู่บนตัวของไอ้เวน่ะ ถ้าคนที่พึ่งเดินเข้าไปก็คงจะนึกว่าได้กันจริงๆ”“ถ้าเป็นฉันเดินเข้าไป แล้วเห็นผู้หญิงคนอื่นนั่งขย่มแล้วโป๊ไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนตัวแฟนของเราแบบนั้น ก็คงทำใจไม่ได้เหมือนกัน ปากก็บอกว่าไม่ได้มีอะไรกันแต่ใครจะไปรู้ด้วยล่ะจริงมั้ย” ไอรีนแสดงความคิดเห็นส่วนตัวของเธอออกมา“แต่เวหาก็ง้อขอคืนดีอย่างเต็มที่เลยนะเพียงแต่ว่ายัยเชอรับไม่ได้น่ะ” เพียวหันไปบอกวิเวียนถึงสิ่งที่เธอเห็น เวหาพยายามเป็นอย่างมากที่จะง้อขอคืนดีเพียงแต่ว่าเพื่อนของพวกเรานั้นรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นก็นะใครมันจะไปรับได้เห็นขย่มกันคาตาขนาดนั้น...วิเวียนที่ลองคิดตามก็พยักหน้าขึ้นลงลองคิดดูเล่นๆถ้าเธอเป็นเชอรีน เธอก็คง..เลือกที่จะถอยห่างออกมาเหมือนกัน“อืม ถ้าเป็นเราก็คงทำแบบเชอรีน คงต้องให้เวลาเธอหน่อย เวหาเพื่อนของนายคงต้องรอเชอรีนหน่อยนะ” วิเวียนหันไปบอกมาร์ชด้วยสีหน้าจริงจัง“ถ้ามันรักจริง มันต้อง
“ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังครับ” กัสได้ทีเริ่มถามเข้าประเด็นแบบที่ไม่อ้อมค้อมเลยสักนิด เชอรีนกระพริบตาปริบๆด้วยความตกใจเธอไม่คิดว่ารุ่นพี่เขาจะถามตรงประเด็นอะไรขนาดนี้และยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดออกไรออกไปเสียงของผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่เสียงของพี่กัสก็ดังขึ้น“มีแล้ว..”ทุกคนรวมถึงเชอรีนหันไปมองยังบุคคลต้นเสียงซึ่งก็คือ มาร์ช...เขาเดินเข้ามายืนอยู่ทางด้านหลังของเชอรีนพร้อมกับสบตามองไปยังรุ่นพี่คนนั้นอย่างไม่คิดที่จะเกรงกลัวสิ่งใดทำเอาเพียวและทุกๆคนต่างก็งงอย่างไม่เข้าใจ มาร์ชหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกหาใครบางคนและเพียงไม่นานเขาคนนั้นก็รับว่าแต่เขากำลังคิดที่จะทำอะไรกันนะ...“ไอ้เวมีรุ่นพี่เข้ามาจีบแฟนมึง” มาร์ชพูดสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือโดยที่เขาเลือกที่จะเปิดโหมดวิดีโอแต่เดี๋ยวนะ เขาเรียกชื่อของ เวหา อย่างนั้นเหรอ นะ นี่เขาโทรหานายนั่นทำไม กรี๊ด~(มึงว่าไงนะกูขอคุยกับไอ้คนที่มันกล้ามาจีบเชอรีนหน่อย) เสียงของเวหาดังขึ้นทำให้เชอรีนรีบก้มหน้าลงเธอไม่อยากได้ยินเสียงเขาเลยสักนิด ว่าแต่มาร์ชจะโทรหาเขาทำไมแล้วฟั
“พวกกูจะจำคำพูดของมึงไว้ครับไอ้วิน” สายฟ้าที่กำลังหยิบกุ้งจุ่มลงในหม้อพูดขึ้น เขาและเพื่อนจะจำคำพูดของไอ้วินเอาไว้และขอให้สิ่งที่ไอ้ออสตินพูดเกิดขึ้นจริงด้วยเถอะ อยากจะเห็นมันเป็นฝ่ายจับน้องเขา“ไม่รู้ไอ้มาร์ชเป็นไงบ้างเห็นว่ามหาลัยนั้นก็หนักหน่วงเหมือนกัน” เวหาพูดขึ้นอย่างลอยๆเมื่อเขาเริ่มคิดถึงใครบางคนไม่ว่าจะไปที่ไหนทำอะไรก็ล้วนแล้วแต่คิดถึงเธออยากจะรู้ทุกความเคลื่อนไหวของเธอเสียเหลือเกิน..ว่าแต่ป่านนี้จะทำอะไรอยู่นะ จะมีใครเข้ามาจีบเธอหรือเปล่า ขออย่าให้เธอชอบใครเลยนะเวหาพูดเสร็จก็ลอบถอนหายใจออกมา ความรู้สึกที่เวลาคิดถึงแล้วไม่ได้เจอนี่มันช่างทรมานเหลือเกิน“อยากรู้ของไอ้มาร์ชหรือคนอื่นกันแน่ อยากรู้ก็แค่ถาม” ออสตินที่นั่งข้างพูดขึ้นเขารู้เพื่อนทุกคนรู้ว่ามันไม่ได้หมายถึงไอ้มาร์ชเหมือนอย่างที่ปากพูดเพ้อออกมาหรอกแต่มันกำลังคิดถึงเชอรีน“เธอบล็อกกูไปแล้ว” เวหาพูดออกมาอีกครั้งด้วยเสียงที่แผ่วเบา เขาลองกดโทรออกหาเธอก็ไม่ติดโทรไลน์แชทไลน์ก็ไม่มีการตอบรับแต่อย่างใด ไอจีก็โดนบล็อก สีหน้าใน ณ ข