“พูดอะไรของเวเนี่ย พวกเรารีบจัดของแล้วลงไปนั่งริมชายหาดกันดีกว่า” เชอรีนแกะมือของเวหาออกจากเอวเล็กของเธอพร้อมทั้งหันหน้ากลับมามองจ้องใบหน้าหล่อของแฟนหนุ่ม เธอรีบออกคำสั่งชวนเขาให้รีบจัดของให้เสร็จเพื่อที่จะได้ลงไปนั่งยังริมทะเลซึ่งเวหาก็ยอมทำตามในสิ่งที่เชอรีนพูดแต่โดยดีเขารีบเดินไปเปิดซิปกระเป๋าแล้วจัดการนำเสื้อผ้าออกมา“งั้นเดี๋ยวเวจัดของแปบนึงนะ”10นาทีต่อมาทั้งคู่เดินลงมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ชายหาดทอดสายตามองไปยังทะเลสีสวยวิวทิวทัศน์ที่มองจากตรงนี้มันช่างดีมากลมก็เย็นสบายแดดก็ยังไม่ค่อยร้อน เชอรีนรีบสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดอย่างเต็มที่โดยที่ไม่ทันได้สังเกตเลยว่าเวหานั้นกำลังมองเธอด้วยสายตาหวานหยดย้อย“ที่นี่สวยจัง..เวว่ามั้ย”“อื้มสวย สั่งอาหารเลยเนอะเวหิวแล้ว” เวหาที่มองเชอรีนอยู่ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ‘สวย’ ในคำพูดของเขาคือหมายถึง ‘เธอ’ ซึ่งเขาไม่ได้หมายถึงวิวทะเลหรอกนะ มือหนาเอื้อมไปหยิบเมนูอาหารที่มีพนักงานของร้านชายทะเลเป็นผู้ที่นำมาวางไว้ให้สายตาก็มองจ้องไปยังเมนูอาหารปากก็พูดเอ่ยถาม เขาอยากจะย้ำถามเธอให้มั่นใจว่าเธอนั้นจะเข้าศึกษาต่อยังมหาลัยเดียวกันกับเขาจริงๆใช่มั้ย“เชอจ
“อ๊ะ” เชอรีนส่งเสียงครางออกมาเมื่อความรู้สึกที่ไม่ปลอดภัยได้เข้ามาเยือน เธอพยายามที่จะมองไปยังส่วนหน้าอกของตัวเองที่ตอนนี้กำลังโดนมือร้ายทั้งบีบทั้งนวดเฟล้นแถมยังเขี่ยสะกิดที่หัวนมของเธออย่างบ้าคลั่ง“อื้อ อื้อ ปล่อยนะ!” หญิงสาวส่งเสียงออกมาจากลำคอเป็นเรื่องยากมากที่เธอจะต่อสู้กับแรงพละกำลังมหาศาลจากคนอย่างเขา เวหายอมผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากเล็กของเธอตามที่ร้องขอ เชอรีนรีบสูดลมหายใจเข้าปอดเขาจึงรีบใช้จังหวะนั้นเริ่มทำการรุกล้ำเธอต่อไปใบหน้าคมคายค่อยๆโน้มตัวซุกไซ้ไปตามต้นคออย่างเชี่ยวชาญพร้อมกับแลบลิ้นออกมาตวัดเลียไปตามผิวใสของคนตัวเล็ก มือยังคงบีบเคล้นอยู่แบบนั้นซึ่งมันทำให้เชอรีนเคลิบเคลิ้มอยู่ชั่ว ณ ขณะหนึ่ง มือร้ายกระตุกปมเชือกชุดคลุมอาบน้ำให้แยกออกจากกันทำให้ร่างบางนั้นเริ่มได้สติกลับมาเธอใช้มือตัวเองจับเข้าที่มือหนาของเขามือที่คลอเคลียหน้าอกเธอไม่ห่าง“นี่ปล่อยมือนะ..เวหา!!” ร่างบางส่งเสียงทักท้วงซึ่งเขาไม่คิดที่จะสนใจไปกับคำพูดของเธออีกต่อไปแล้วในเมื่อมีของล้ำค่าอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้ ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆเคลื่อนลงไปตามเรือนร่างขาวเนียนลงไปเรื่อยจนมาถึงยังบริเวณหน้าอกขนาดใหญ่ที่ม
ใบหน้าหล่อเหลาเม้มปากแน่นขอโทษจากใจอย่างสำนึกผิดพลางก้มต่ำเพราะไม่กล้าสู้หน้าเธอ เชอรีนที่เห็นแบบนั้นจึงยกมือขึ้นเชยคางของเวหาให้เชิดหน้าขึ้นมองที่เธอ“เวกำลังคิดอะไรอยู่บอกเราได้มั้ย” ซึ่งคนตัวสูงที่ได้ยินก็ชะงักไหนๆก็ไหนๆแล้วเขาจะบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องที่กังวลให้หมดเลยก็แล้วกัน“เรากลัวว่าถ้าหากขึ้นมหาลัยไปต่างคนก็ต่างเรียนคนละคณะ เวกลัวว่าเชออาจไปพบเจอคนที่ดีกว่าจึงอยากผูกมัดเชอเอาไว้ด้วยวิธีนี้” อ๋อแฟนหนุ่มของเธอคิดแบบนี้นี่เอง เชอรีนเช็ดคาบน้ำตาบนใบหน้าตัวเองแล้วเอื้อมมือไปประคองที่ใบหน้าหล่อเหลานั้น“เวฟังเราให้ดีๆนะ เราเป็นผู้หญิงที่รักใครแล้วรักจริงไม่ใช่เป็นคนที่เจ้าชู้ชอบเปลี่ยนผู้ชายไปเรื่อย”“….”“แล้วเรื่องไปชอบคนอื่นเนี่ยตัดทิ้งไปได้เลยเพราะเราเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากรักใครก็จะรักคนเดียว ลองรัก..แม้ว่าจะไม่เคยมีความรักมาก่อนก็ตามแต่สัญญาเลยว่าเราจะทำให้ดีที่สุด”ตึกตัก~เสียงหัวใจของเวหาเต้นแรงขึ้นจนแทบจะหลุดร่วงออกมาด้านนอกนี่เหมือนว่าเขากำลังฟังเธอสารภาพรักกับเขาอยู่เลย ฟังดูแล้วเขินจังทำไมแฟนสาวของเขาน่ารักขนาดนี้ ขอโทษกับเรื่องเมื่อครู่นี้จริงๆนะ สัญญาเลยว่าถ้าเธอไม่พร้อ
“หึ~ เราล้อเล่น เชอเป็นแฟนเรานะเราจะเอาเรื่องของเชอไปบอกคนอื่นได้ยังไง” เวหาพูดประโยคหลังด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเขาไม่มีทางที่จะเอาความลับนี้ไปบอกคนอื่นเด็ดขาด เชอรีนได้ยินแบบนั้นก็เบาใจแอบรู้สึกดีเล็กน้อยที่เขารับปากเธอ“อื้ม สัญญาแล้วนะ” หญิงสาวยิ้มแก้มปริหันมองไปยังหน้าจอทีวีอีกครั้งเมื่อเรื่องที่เธอกังวลได้ถูกเขารับปากแล้วเธอก็ไม่มีอะไรที่จะกังวลอีก“ครับ เวสัญญาว่าเวจะเก็บภาพเรือนร่างของเชอไว้กับตัวเวเองเพียงผู้เดียวแต่เวขอพูดอะไรหน่อยนะ” เวหายังคงพูดติดตลกออกไปตามนิสัยทำเชอรีนหันขวับกลับมาจ้องหน้าพร้อมกับจ้องตาถลึงใส่เขา“เดี๋ยวเถอะ…ว่าแต่จะพูดอะไรเหรอ”“เชอรีนนมใหญ่มากของจริงใช่มั้ย” เวหามองต่ำลงไปที่หน้าอกคัพดีทำเอาเชอรีนรีบมองตามก่อนจะตะโกนส่งเสียงเรียกชื่อเขาดังลั่นมือเล็กยกขึ้นปิดบังหน้าอกของตัวเอง นี่คือนิสัยจริงของเขาใช่มั้ยเรื่องใต้สะดือเนี่ยที่หนึ่งเลย“เว!! เดี๋ยวเถอะชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”“ฮ่าฮ่า เวล้อเล่นรู้แหละว่าของจริงแม่ให้มา” ชายหนุ่มหัวเราะดังลั่นชอบจังเวลาที่เธอดุเหมือนเสือแบบนี้ คนตัวเล็กส่งสายตาดุเปลี่ยนมาใช้มือกอดอก ถ้าขืนว่าเขายังคงไม่เลิกพูดเรื่องพวกนี้ละก็ค
เชอรีนทำหน้ายู่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำฮันนีมูนอะไรกันและพอนึกไปถึงเรื่องคืนวันนั้นก็ทำให้เธอถึงกับลอบกลืนน้ำลายใบหน้าร้อนวูบวาบลิ้นกับนิ้วมือของเขามันช่าง…..“เปิดใจหรือเปิดเสื้อผ้ากันน้า” ไอรีนมองมาที่ใบหน้าสวยของเพื่อนสาวราวกับจับจ้อง ริมฝีปากเล็กได้รูปยกยิ้มอย่างมีเลศนัยอย่าให้รู้แล้วกันว่าในวันที่ไปเที่ยวนั้นมีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นแล้วไม่ยอมเล่า“เปิดใจย่ะ” เชอรีนทำสีหน้าเลิ่กลั่กนอกจากวันนั้นจะเกือบมีเรื่องนั้นแล้วก็ยังมีเรื่องที่สองเราต่างก็เปิดใจยอมที่จะพูดคุยไปถึงเรื่องที่อยู่ภายในใจของกันและกัน“พวกฉันดีใจกับแกด้วยนะ คราวนี้ก็เหลือแต่ยัยไอรีนที่ยังไม่มีแฟน” เพียวที่นั่งฟังอยู่นานแล้วก็ยกยิ้มพูดแสดงความยินดีแล้วไม่ลืมที่แซวยัยไอรีนที่นางยังคงไม่มีแฟนทั้งที่ก็สวยไร้ที่ติซะขนาดนั้นแต่ก็เอาเถอะไว้ถ้าเข้ามหาลัยแล้วยังไม่มีเธอนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายหาผู้ให้กับนางเอง“แล้วทำไมมาลงที่ฉัน ไม่มีแฟนแล้วไง เดี๋ยวมหาลัยก็มีเองนั่นแหละ ชิ” ไอรีนมองค้อนเพียวอย่างตรงไปตรงมาพูดคุยเรื่องเชอรีนอยู่ดีๆแล้วทำไมถึงได้แว้งมากัดเธอได้เนี่ย ร่างเล็กยืดตัวนั่งหลังตรงคนสวยอย่างเธอไว้ค่อยมีแฟนตอนขึ้นมหาลัยก็แล้
ริสามองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มรุ่นน้องพลางค่อยๆมองต่ำลงไปเรื่อยกล้ามเนื้อหน้าอกนั่นรวมไปถึงท่อนแขนที่ดูกำยำของเขาด้วยก็อีก นี่ขนาดอยู่เพียงชั้นมัธยมปลายเท่านั้นนะทำไมเขาถึงได้ดูโตเกินไวได้ถึงเพียงนี้ คิดแล้วก็เสียใจทำไมเมื่อก่อนเธอถึงได้ทิ้งของมีค่าชิ้นนี้ให้หลุดร่วงไปได้นะ เธอนี่มันโง่ชะมัด ทิ้งเพชรล้ำค่าแล้วไปเอากรวดคอยดูนะถ้ามีโอกาสอีกครั้งเธอจะไม่มีทางทิ้งเวหาให้หลุดมือไปอย่างแน่นอน“เวหาดูหล่อกว่าเดิมมากเลยนะไปทำอะไรมาหรือเปล่า ออกกำลังกายแล้วผอมลงด้วยมั้ย”“ต้องการอะไร!!” เวหาหันมาโต้ตอบเธออย่างไม่เข้าใจถึงการกลับเข้ามาหาเขาของเธอหรือว่าโดนไอ้ผู้ชายคนนั้นทิ้งแล้วถึงได้คิดว่ากลับมาหาเขาดีกว่า ริสายิ้มร้ายเธอรู้ว่าเวหานั้นพูดถึงอะไร ร่างบางเลือกที่จะหย่อนก้นนั่งลงยังโซฟาข้างกายชายหนุ่มรุ่นน้องแล้วค่อยๆขยับเข้าหาเขาอย่างเชื่องช้าแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อน เสียงแหบพร่ากระซิบเข้าที่ข้างใบหูมองเขาใกล้ๆแบบนี้ยิ่งทำให้ดูหล่อเข้าไปใหญ่ อยากได้ อยากเอาเขากลับคืนมา“หมายถึง…ที่พี่เข้ามาหาเธอน่ะเหรอ”“....” เวหาเบือนหน้าหันมองไปทางอื่นอีกครั้ง“พี่ขอคุยเป็นการส่วนตัวหน่อยได้มั้ย” ร่างส
30 นาทีผ่านไปโต๊ะวีไอพี“พวกมึง กูกลับก่อนรู้สึกมึนหัวยังไงก็ไม่รู้” เวหาวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยความรุนแรงเมื่อเขาเริ่มรู้สึกมึนหัวขึ้นมาเสียดื้อๆโดยที่ปกตินั้นเขาเป็นคนที่คอแข็งมากแต่ไหนวันนี้กลับต้องมาแพ้ไอ้พวกเพื่อนพวกนี้เอาเสียได้“เออขับรถดีๆหรือจะให้กูไปส่งมั้ย” สายฟ้าที่เห็นเพื่อนลุกขึ้นก็เอ่ยเสียงบอกให้มันขับรถกลับห้องดีๆ มองมันแล้วก็เหมือนจะไม่ไหวยังไงดีหรือจะให้เขาไปส่งดีกว่ามั้ย เขาลุกขึ้นยืนตามเวหาความเป็นห่วงทำให้เข้าไปประคองตัวเพื่อน“กูขับไหว” เวหายังคงยืนยันคำเดิมเขาเพียงแค่รู้สึกมึนหัวแค่นั้นจึงทำให้สายฟ้าขยับตัวยืนห่างในเมื่อเพื่อนพูดขนาดนี้ก็คงแปลว่าไหวนั่นแหละ เขานั่งลงบนโซฟาตัวเดิมมองดูเวหาที่สาวเท้าเดินออกไปหน้าผับ SkyBlueริสาเดินออกมากับชายหนุ่มรูปหล่อที่พึ่งเจอกันได้เพียงไม่นาน เธอและเขาหมายที่จะนัดออกไปทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันทันใดนั้นหางตาคู่สวยก็พลันมองไปเห็นเข้ากับรุ่นน้องหนุ่มสุดหล่ออย่างเวหาที่กำลังเดินไปยังรถยนต์ของตัวเอง“นั่นเวหานี่” เสียงเล็กพูดพึมพำออกมาใจเธอตอนนี้ลอยไปอยู่ที่หน้าของเวหานั่นแล้ว ไม่รอช้าเธอหันหน้าไปบอกผู้ชายคนนั้นให้ไปรอที่รถของเข
“มันเป็นความชอบส่วนตัวน่ะค่ะ นะคะแล้วเดี๋ยวยังไงพวกเราก็ค่อยนัดเจอกันเรื่อยๆ” ริสาหน้ายู่เล็กน้อยพยายามร้องขอต่อไปไม่ว่าอย่างไรเธอต้องได้ถ่ายคลิป ชายหนุ่มชั่งใจแล้วถอนหายใจออกมาผู้หญิงคนนี้คงชอบแบบนี้อย่างนั้นสินะริสาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเปิดไปยังกล้องวิดีโอพร้อมกับหามุมที่จะตั้งโทรศัพท์มือถือเอาไว้และพอได้มุมที่คิดว่าโอเคแล้วเธอจึงหันมาให้ความสนใจไปกับกิจกรรมแรกที่เธอจะทำให้แก่เขาซึ่งนั้นก็คือ..มือเล็กเอื้อมไปปลดตะข้อกางเกงยีนส์พลางลูบไล้ท่อนเอ็นยักษ์จากทางด้านนอกกางเกง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากกระหายใคร่ที่จะอมแล้วดูดอวัยวะเพศชายของเขา แค่คิดน้ำใสก็เริ่มไหลซึมออกมาเปรอะเปื้อนกางเกงในตัวเล็กเต็มไปหมด“งั้นก็แล้วแต่ริสาเลยครับ ขอแค่อย่าเห็นหน้าผมก็พอ ริสาคุณจะทำอะไร”“ขับรถไปสิคะ ริสาก็แค่หิวเลยอยากจะ...”‘อม’ เจ้าลูกชายเขา เธอลูบไล้ปากก็บอกเขาแต่สายตากลับเอาแต่จ้องมองและเมื่อเริ่มทนอีกต่อไปไม่ไหวหญิงสาวเริ่มควักท่อนเอ็นที่แข็งออกมาจากกางเกงยีนส์ เธอลอบกลืนน้ำลายเมื่อได้เห็นความใหญ่โตของเขา
ทางด้านเชอรีนเสียงทุ้มดังขึ้นทำเอาทุกสายตาหันมองไปทางเดียวกัน เสียงเรียกนั่นช่างคล้ายกับธาวินเสียจริง ทันทีที่หันไปมองเชอรีนก็ถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่เพราะคนที่เรียกมาร์ชคือธาวินจริงๆและถ้าเจอธาวินยังไงเวหาก็คงต้องมาด้วยสินะสายตาคู่สวยมองไปทางด้านหลังธาวิน เธอพบเข้ากับผู้ชายคนนั้นคนที่เธอไม่ต้องการที่จะเห็น สายตาของเราทั้งคู่จ้องมองกัน เชอรีนใจเต้นระรัวดั่งมีคนเข้าไปตีกลองซึ่งสาเหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะเธอยังคงไม่ลืมความรักระหว่างเธอและเขา ใบหน้าเนียนใสร้อนวูบยามเมื่อเห็นเขาคนนั้นยกยิ้มที่มุมปาก“นี่มันอะไรกัน!!”ไอรีนหันมองไปที่เชอรีนก่อนที่จะปรายตาถามมาร์ช ไหนว่าพวกเราจะมากินข้าวกันแค่นี้ไงแต่ทำไมถึงได้มาเจอเข้ากับกลุ่มเพื่อนสนิทของเขาได้หรือว่าไอ้หมอนี่มันนัดเพื่อนมันมา คงอยากจะให้เวหาได้เจอกันเชอรีนอย่างนั้นสินะและถ้าเป็นแบบนั้นจริงเพื่อนของเธอจะทำอย่างไรคงจะอึดอัดใจน่าดู...“ใจเย็นๆฟังมาร์ชเขาก่อนนะ” เพียวที่ยืนอยู่ข้างกายมาร์ชรีบเอ่ยขอให้เพื่อนทั้งสองใจเย็นแล้วรอฟังในสิ่งที่มาร์ชแฟนหนุ่มของเธอจะพูดเสียหน่อย ไอรีนหันมองเพียวแล้วพยักหน้าหงึกหงัก ก็ได้ถ้าเพียวร้องขอเธอก็จะรอในสิ
“ถามจริง บ้านแกนี้มีพี่น้องกี่คน มีน้องคนเล็กอีกคนใช่มั้ย หน้าตาดีทั้งบ้านเลยสินะ” เพียวที่มีความคิดเดียวกับไอรีนรีบพยักหน้าอย่างคนที่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ใบหน้าสวยหันไปถามเชอรีนถึงยังเรื่องพี่น้องของเธอ ให้ทายคงจะสวยกันทั้งบ้านเชอรีนยกมือขึ้นเกาหัวแกรกแอบเขินอยู่เล็กน้อยที่เพื่อนทั้งสองพูดจาชมพี่น้องของเธอ“แกก็พูดเวอร์ไป ไปหาอะไรกินกันดีกว่า” เสียงท้องร้องของเธอดังขึ้นฝ่ามือเล็กยกขึ้นลูบวนหน้าท้องแบนราบ ความอยากกระหายหิวในตอนนี้ทำเธอเอ่ยปากพูดชวนเพื่อน เพียวที่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งรีบพยักหน้าตอบรับในตอนนี้เธออยากกินน้ำหวานเย็นๆชื่นใจ“ไปสิ ฉันอยากกินชาเย็น~”“ฉันก็ด้วย หิวจนตาลายแล้วเนี่ย” ไอรีนที่รู้สึกหิวเช่นกันรีบแสดงความคิดเห็นทั้งสามพากันเดินออกมาจากคณะและในขณะที่กำลังเดินมองหาโรงอาหารกันอยู่นั้นจู่ๆก็มีผู้หญิงรายหนึ่งเดินเข้ามาชนเชอรีนแล้วตัวเองนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้น“โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เชอรีนตกใจรีบยื่นมือไปให้เธอจับซึ่งเธอคนนั้นก็ส่งมือมาจับเข้าที่มือของเชอรีนเอาไว้ ทั้งคู่มองสบตากัน เชอรีนไม่รอช้าออกแรงดึงเธอคนนั้นให้ลุกขึ้นยืน“ไม่เป็นไรค่ะว่าแต่เธอเป็น
เชอรีนส่งยิ้มหวานทักทายไปยังเพื่อนทั้งสองรวมไปถึงแฟนของเพื่อนอย่างมาร์ชด้วย เธอไม่รู้เลยว่าเพื่อนๆของเธอมายืนรออยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แอบเกรงใจอยู่เหมือนกันนะที่ตัวเธอเองดันมาถึงเป็นคนสุดท้าย“หวัดดีเชอรีน~” มาร์ชทักทายตอบกลับอย่างมีมารยาท เขา เพียวและไอรีนต่างก็พึ่งมายืนรอเชอรีนอยู่ตรงนี้ยังไม่ถึง 5 นาทีเลยด้วยซ้ำ เพียวที่เห็นสีหน้าของเชอรีนที่ดูเป็นกังวลเธอจึงรีบตอบกลับเพื่อนไปทันทีเพราะกลัวว่าเชอรีนอาจจะคิดมาก ยัยนี่ยิ่งเป็นประเภทที่ชอบคิดเยอะ คิดมากอยู่ด้วย“รอไม่นานหรอก นี่พวกฉันก็พึ่งมาถึงกัน”“งั้นพวกเรารีบเดินเข้าไปข้างในกันดีกว่า มาร์ช~ ยังไงก็ขอบคุณมากนะที่ยอมมาเข้าที่นี่” เชอรีนพยักหน้าอย่างเข้าใจในเมื่อเธอไม่ได้มาสายมากนักงั้นก็รีบพากันเดินเข้าไปข้างในมหาวิทยาลัยจะดีกว่า จะได้ไม่เป็นการเสียเวลาอีกต่อไปและในระหว่างที่เดินกันอยู่นั้นเชอรีนก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณไปยังแฟนหนุ่มของเพียวที่เขายอมเลือกที่จะมาเข้าเรียนต่อยังมหาลัยเดียวกับพวกเธอ“เรื่องนั้นไม่ต้องขอบคุณเราหรอก เพียวไปไหนเราไปด้วยเสมอ” ชายหนุ่มผู้แสนดีจับมือแฟนสาวพร้อมกับส่งยิ้มหวาน ถ้าให้เลือกระหว่างเพื่อนกับ
เย็นวันนั้น ณ ห้องพักของพี่ริสาก๊อกๆริสาที่พึ่งแต่งตัวเสร็จรีบเดินไปเปิดประตูห้องพัก“ใครคะ?” เงียบไม่มีเสียงตอบรับเธอจึงไม่รอช้าเปิดประตูห้องออกกว้าง ใบหน้าสวยเบิกตากว้างเมื่อเห็นเวหาและผองเพื่อนยืนกันอยู่ยังบริเวณหน้าห้องของเธอและไม่ใช่มีเพียงพวกเขาเท่านั้นแต่ข้างหลังนั่นก็ยังมีกลุ่มชายชุดดำอีกประมาณ 4-5คนอยู่ด้วย“เวหา เธอมาที่นี่ได้ยังไง ใครบอกเธอว่าพี่อยู่ที่นี่” ริสาส่งเสียงเรียกชื่อแฟนเก่า เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอย้ายมาอยู่หอแห่งนี้ก็ในเมื่อเธอเองก็ยังไม่ได้บอกใครเลยนะ เวหาเลือกที่จะไม่ตอบอะไรเขาปรายตามองไปยังสายฟ้าและทั้งสองต่างก็รู้กัน“เข้าไปจับตัวเธอออกมา” เสียงดุดันของสายฟ้าสั่งการบอกไปยังลูกน้องของเขาและทันทีที่ได้รับคำสั่งชายชุดดำเหล่านั้นต่างก็รีบเดินเข้าไปในห้องของริสา“ว้าย~ พวกแกเป็นใครออกไปนะ!!” ริสาใบหน้าตื่นตกใจเธอเลื่อนสายตามองไปยังกลุ่มบุคคลที่กำลังเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ ร่างบางเดินก้าวถอยไปข้างหลังความตื่นกลัวทำเธอส่งเสียงหวีดร้องออกมา กลุ่มเวหาเดินตามเข้าไปดูอยากรู้นักว่าเธอจะร้องขออ้อนวอนพวกเขาเช่นไร“เอาตัวไป!” สายฟ้าส่งเสียงบอกลูกน้องอีกครั้งทำเอาริสาทำท่าจ
“หา~ ว่าไงนะ ทำไมล่ะหรือว่าจะเป็นเรื่องผู้หญิง” เชอรีนพยักหน้าเมื่อเพื่อนรักของเธอเดาถูก ยัยไอรีนนี่เดาเก่งเสียเหลือเกิน“อือ เขามีคนอื่น”“ว่าแล้วเชียวว่าคงต้องทะเลาะกันแต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นเลิกรากันแบบนี้” เพียวยังคงตกใจไปกับสิ่งที่ฉันพึ่งจะพูดออกไป ก็นะ..พวกเธอคงจะยังตั้งตัวไม่ได้ ฉันเองก็เช่นกัน แต่ยังไงก็ต้องเข้มแข็งเอาไว้ก่อน เชอรีนเลือกที่จะพูดต่อไปเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอต่างก็เงียบไปทั้งคู่“เราเข้าไปเห็นเขากำลังมีอะไรกับแฟนเก่าแล้วหลังจากนั้นยัยผู้หญิงนั่นก็ยังส่งคลิปลับของพวกเขาส่งมาให้เราดูด้วยนะ หึ~” หลังจากหัวเราะจบหยดน้ำตาก็ไหลออกมาอีกแล้ว นี่เธอเปราะบางขึ้นขั้นพูดหรือคิดถึงเขาไม่ได้เลยเหรอนี่ พูดหรือนึกถึงทีไรน้ำตาไหลทุกที“ฮึก~ พวกแกบอกฉันทีว่าฉันทำผิดอะไรทำไมเขาถึงได้..” เชอรีนมองไปยังเพียวกับไอรีนด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคาบน้ำตา เธอร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่แคร์สายตาใคร ในตอนนี้เธอเจ็บ เจ็บจนจุกรู้สึกอ่อนไหวเหลือเกิน“แกไม่ผิดอะไรเลยแต่ไอ้เวหามันเหี้ย” ไอรีนรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดใบหน้าให้เพื่อน ปากก็พูดด่าทอไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นที่มันบังอาจทำเชอรีนร้องไ
“ผู้ชายในคลิปไม่ใช่เว ยัยนั่นไปเอากับใครมาก็ไม่รู้” เขาเลือกที่บอกกับเธอไปตามตรงก็นะผู้ชายในคลิปนั่นไม่ใช่เขา ตั้งแต่ที่คบกับเชอรีนเขาไม่เคยที่จะนอนกับผู้หญิงคนไหนแล้วยิ่งเป็นพี่ริสาด้วยแล้วยิ่งไม่มีความเป็นไปได้ใหญ่เลยเฮ้อ~เสียงถอนหายใจดังขึ้นพร้อมกับเชอรีนที่ทำหน้ายิ้มมุมปากดูน่ากลัวเย็นชายังไงก็ไม่รู้“เราเคยบอกเวแล้วใช่มั้ยว่าถ้ามีเรื่องผู้หญิงเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยอีก เราเลิกกัน” เธอย้ำเรื่องนั้นซึ่งเขาจดจำมันได้เป็นอย่างดี เวหาส่ายหน้าเมื่อเขาไม่อยากเลิกกับเธอ“ไม่ เวไม่เลิก!!”“เรามาทีหลังพี่เขาจริงๆใช่มั้ย” เชอรีนยิ้มบางๆเลือกที่จะถามความในใจที่ยังคงอยากรู้ทำเอาเวหาชะงักเธอคงคิดว่าตัวเขาคบซ้อนจนทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงไม่ดีอย่างนั้นสินะ“อืมแต่ยัยนั่นเป็นแค่แฟนเก่า”“แล้วเป็นแค่แฟนเก่านอนด้วยกันได้ด้วยเหรอ”“….” จุก เขาจุกจนพูดไม่ออก จะพูดว่าไม่ได้เอาเดี๋ยวก็หาว่าปฏิเสธอีก ยังไงเธอก็ปักใจเชื่อไปแล้วด้วยว่าเขามีอะไรกับยัยนั่นอีกทั้งเขาเองก็ยังไม่มีหลักฐาน “เราเลิกกันเถอะขอให้จบกันแต่เพียงเท่านี้!!” เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของชายหนุ่มเมื่อเธอเอ่ยคำบอกเลิกที่มาพร้อมกับน้ำตาเม็ดใส เขา
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณหนูเชอรีนบอกว่าไม่ต้องการพบใครค่ะ เธอไม่สบายต้องการพักผ่อน เชิญคุณกลับไปก่อนเถอะนะคะ” หญิงวัยกลางคนบอกเพียงแค่นั้นก่อนที่จะสาวเท้าเดินกลับเข้าไปในบ้านเวหากดเปิดแอปพลิเคชันไลน์เขาก็เพียงแค่อยากพบและพูดคุยกับเธอเท่านั้นLineเวหา : เวรู้ว่าเชอโกรธแต่ช่วยฟังที่เวจะอธิบายหน่อยได้มั้ย ลงมาพบกันหน่อยครืด!!ใบหน้าสวยละสายตาจากจอทีวีใหญ่ เธอมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างลืมไปเสียซะสนิทเลยว่าเธอยังไม่ได้บล็อคผู้ชายคนนั้น“ให้ตายนี่เราลืมบล็อคไอ้บ้านั่นหรือเนี่ย” มือเล็กรีบจัดการกดบล็อคแชทของเขาทันทีแค่เพียงเท่านี้ก็เรียบร้อยเหลือก็เพียงแค่จัดการกับความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น..เวหา : ว่าไง อ่านแล้วทำไมไม่ตอบเขากดส่งข้อความแต่มันดันขึ้นว่าไม่สามารถส่งข้อความไปได้“ถึงกับบล็อคกันเลยเหรอ ได้ แล้วเจอกัน!!”ตกดึกคืนนั้นเวหาแอบปีนขึ้นมาทางระเบียงห้องนอนของแฟนสาวด้วยความยากลำบาก ยังดีที่เธอไม่ได้ล็อคประตูระเบียง มือหนาเปิดประตูด้วยเสียงแผ่วเบาเดินเข้าไปในห้องได้อย่างง่ายดาย ชายหนุ่มเดินดุ่มๆเข้าไปยังเตียงใหญ่ที่มีคนตัวเล็กนอนหลับตาพริ้มใบหน้าของเธอยังคงสว
เพียว : ฉันว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆไอรีนที่ยังคงจับโทรศัพท์มือถืออยู่ก็รีบตอบกลับไปในทันทีไอรีน : เวหามันต้องทำอะไรให้ยัยเชอรีนโกรธแน่และน่าจะต้องเป็นอะไรที่หนักมาก ยัยเชอรีนไม่เคยโกรธใครเลยนะ ให้ตายสิ!!เพียว : ฉันว่าเรื่องผู้หญิงแน่เลย เอาไว้รอฟังจากปากเพื่อนเราวันพรุ่งนี้ วันนี้สลายตัวกันก่อนไอรีน : โอเคงั้นฉันไปนอนดูซีรี่ย์เกาหลีก่อนนะ กำลังสนุกเลยทางด้านเชอรีนล้มตัวลงนอนตอนนี้เธอปวดหัวมาก กะไว้ว่าถ้าวันพรุ่งนี้ยังไม่หายปวดคงต้องไปโรงพยาบาลแล้วละ“นอนต่อดีกว่าจะได้หายเร็วๆ” เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมดึงขึ้นมาปิดยันต้นคอ แล้วก่อนที่หนังตาจะปิดสนิทลงเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นมาเสียก่อนครืด~“ใครอีกเนี่ย~” ร่างบางพึมพำถามตัวเองมือเล็กควานหาโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะข้างเตียงทันใดนั้นก็คิดขึ้นมาได้ว่าอาจจะเป็นเขา บุคคลที่เธอไม่ต้องการและถ้าไม่ติดว่าต้องเปิดแจ้งเตือนไว้เพื่อคุยกับพี่สาว เพื่อนและครอบครัว เธอไม่มีทางปิดโหมดพระจันทร์นั่นหรอกนะ“หรือว่าจะเป็นไอ้บ้านั่น!! ถ้าใช่นะจะบล็อคให้”เชอรีนมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือแล้วพบว่ามันเป็นแจ้งเตือนจากไลน์ซึ่งข้อความที่แจ้งเตือนนั้นไม่ใช่จากเข
"อย่าไปแซวมัน มันยิ่งช้ำใจอยู่" สายฟ้าชำเลืองมองไปที่เพื่อนรักที่กำลังทำหน้าซังกะตาย หน้าของมันเหมือนอย่างที่ไอ้ธาวินได้พูดไว้เลยหมา..ที่ถูกเจ้าของทิ้งและที่ต้องห้ามปรามไว้ว่าอย่าไปแซวมันก็เพราะกลัวว่าไอ้เวหามันอาจจะเครียดจนทนไม่ไหวแล้วบุกไปถึงบ้านของเชอรีนเอาน่ะสิ"เกิดอะไรขึ้นวะ" มาร์ชเอ่ยถามเมื่อเขาเกิดความอยากรู้ขึ้นหรือว่ามันจะทะเลาะกับเชอรีนแต่เพียวที่เป็นเพื่อนสนิทกับเชอรีนก็ไม่เห็นที่จะบอกอะไรเขาเลยนะ ทั้งธาวิน มาร์ชและออสตินต่างก็เฝ้ารอว่าใครที่จะเป็นฝ่ายอธิบายให้พวกเขาเข้าใจจนกระทั่งสายฟ้าหยัดกายลุกขึ้นยืน"ก็ยัยพี่ริสานั่นวางยาไอ้เวหามันแล้วคือแบบกำลังจะเกือบเข้าได้เข้าเข็ม เชอรีนดันเข้ามาเห็นพอดี" หลังคำพูดบอกกล่าวของสายฟ้าทำเอาทุกคนตาลุกวาว ถ้าเป็นนั้นก็ถือว่าไอ้เวหาน่ะซวยแล้วเผลอๆเชอรีนอาจถึงขั้นเลิกรากับมันเลยก็ได้"ฉิบหาย..ฉิบหายเลยนะนั่น!! แล้วมึงจะทำยังไงต่อเดาว่าเชอรีนคงไม่ยอมรับสายมึงสินะ" ธาวินหรี่ตามองเวหาที่เอาแต่นั่งซึมไม่ยอมพูดจาใดๆจนกระทั่งเขาได้ยินชื่อของเธอที่ออกมาจากปากของมันนั่นแหละจึงทำให้เขาได้สติเวหาเงยหน้าขึ้นมองธาวินพร้อมกับลอบถอนหายใจออกมา เครียด