ตอนที่ 17 แอบมาแบบนี้ข้าตกใจหมด

วันนี้เป็นวันแรกที่สำนักหม่าและโรงหมอของนางเปิดสอนวันแรก ซึ่งนางจะแบ่งตารางเป็นสองช่วงคือช่วงยามเฉินถึงยามซื่อ และช่วงบ่ายยามเว่ยถึงยามเซิน

ในช่วงเช้าของวันแรกจะมีเด็กเล็กมาเรียนหนังสือโดยที่นางจะแบ่งให้เฟยหยางและซีฮันสอนคนละช่วงเวลา ส่วนนางกับลี่หลินจะสอนในส่วนของชาวบ้านที่มาเรียนหมอ ซึ่งสำหรับหมอนั้นนางก็แบ่งออกไปสองกลุ่มเช่นกัน โดยกลุ่มแรกเรียนการเขียนการอ่านต่างๆ ส่วนอีกกลุ่มก็จะไปเรียนความรู้พื้นฐานต่างๆ เกี่ยวกับสมุนไพรกับลี่หลินและตอนบ่ายก็จะสลับกัน

“แม่นมเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ” ระหว่างที่พักทานอาหารกลางวัน หนิงเซียนก็ถามด้วยความอยากรู้ว่าลี่หลินสามารถสอนได้หรือเปล่า

“สนุกดีเจ้าค่ะคุณหนู ข้าสอนได้” ลี่หลินนางรู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์ขึ้นเยอะ และนางยังรู้สึกชอบที่มีคนมานั่งฟังนางบรรยาย

“ถ้าเช่นนั้นก็ดีเจ้าค่ะ” หากลี่หลินมีความสุขนางก็มีความสุขเช่นกัน

“แล้วท่านกับท่านลุงละเป็นอย่างไรบ้าง” หนิงเซียนหันมาถามชายหนุ่มวัยกลางคนที่นั่งร่วมวงทานข้าวด้วย

“ก็ดีขอรับ” เฟยหยางเอ่ยตอบรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง แต่เขาคิดว่าถ้าได้สอนได้เจอเด็กๆ ทุกวันเดี๋ยวก็คงจะชิน

“ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น” ตัวซีฮันเองก