21.ไม่น่าพูดเลยว่าจะทำครั้งเดียว NC

ส่วนสำคัญนอกจากจะใหญ่แล้วยังตั้งชันขนานกับหน้าท้อง ทารีน่ากลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อมองเห็นความใหญ่โตของเจ้าส่วนนั้น

มาไคล์พรมจูบลงไปบนใบหน้าของทารีน่าเบาๆ ราวกับว่าเขากำลังพรมจูบเพื่อปลอบโยนเธอ

ก่อนที่เขาจะจับมือของเธอทั้งสองข้างขึ้นมาเพื่อมากอบกุมใบหน้าของเขาเอาไว้

“อย่าหลับตาเชียวรินา เจ้าต้องลืมตาขึ้นมามองให้ชัดว่าบุรุษที่อยู่เหนือร่างของเจ้ามันคือใครกันแน่..”

ความเป็นชายร้อนผ่าวแนบลงมาที่ขา ส่วนกลางกายของเขากำลังร่ำร้องขอการปลดปล่อยโดยเร็ว

ท่อนล่างของเธอเริ่มรู้สึกชื้นแฉะถึงแม้ว่าในใจจะลังเลแต่ร่างกายกลับตอบสนองอย่างซื่อตรง สะโพกของเธอสั่นระริกเมื่อเขาแยกขาทั้งสองของของเธอออกจากกัน

ช่องทางร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูดรั้งที่ดูยังไงก็เป็นการเชื้อเชิญมากกว่าผลักไส

เขากดแทรกปลายนิ้วเข้าไปด้านในอีกครั้ง ส่วนคับแคบถูกคลี่ขยายอย่างระมัดระวังและอ่อนโยนจนทารีน่าคาดไม่ถึงว่าความอ่อนโยนนี้มันจะมาจากท่านมาไคล์

ตามเนื้อเรื่องไม่มีการกล่าวถึงความรักหรือเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสตรีเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะแบบนั้นเธอก็เลยคิดว่าเรื่องบนเตียงสำหรับท่านมาไคล์ เขาจะเป็นบุรุษที่เปรียบเสมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ แต่ที่ไหนได้เขากลับกระทำอย่างช่ำชองจนเธอแทบเจียนจะขาดใจลงเบื้องหน้าของเขา

เธอเกร็งไปทั้งตัวเมื่อเรียวนิ้วแข็งเสียดสีกับผนังอ่อนด้านใน เขาหมุนวนข้อมือช้าๆ พร้อมๆ กับขยับปลายนิ้วเพื่อตามหาตรงจุดที่จะสามารถทำทำให้เธอเปล่งเสียงร้องครางออกมาได้ดังที่สุด

“อ๊า..”

เมื่อเห็นท่าทีตอบสนองอย่างไร้ประสบการณ์ของทารีน่าในใจก็นึกอยากจะมองดูความสวยงามของร่างเธอให้นานมากกว่านี้ เขาจุมพิตที่โคนขาอ่อนด้านในก่อนที่เกลียวลิ้นจะแทรกเข้าไปช้าๆ ตรงปากทางเข้าด้วยสัมผัสที่นุ่มหยุ่นแตกต่างจากปลายนิ้วอย่างสิ้นเชิง

ช่องทางรักสั่นสะท้านเมื่อถูกเลียอย่างช้าๆ จนถึงข้างใน ทารีน่าหลับตาลงเพราะเธอไม่อาจทนมองหน้าเขาได้อีกแล้ว

ความสุขล้นที่เอ่อล้นออกมาเหล่านี้มันคืออะไรกัน เหมือนเธอกำลังนอนอยู่บนปุยเมฆที่นุ่มฟู ล่องลอยเคว้งคว้างอยู่บนอากาศ

ส่วนนั้นชุ่มไปด้วยน้ำลายหยาดเยิ้มยั่วยวนให้รู้สึกอยากแทรกกายเข้าหา มีเวลาไม่มาก ก่อนงานเลี้ยงจะเริ่มเขาจะต้องรีบครอบครองเธอให้เสร็จสิ้น

มาไคล์ไม่คิดรั้งรออีกแล้ว เขายกเรียวขาของเธอมาพาดเอาไว้บนบ่ากว้างก่อนจะกดแทรกความแข็งแกร่งกลางกายเข้าไปอย่างช้าๆ ตามจังหวะของลมหายใจ..

“อื้อ”

เธอร้องครางออกมาเสียงดังก่อนจะรีบยกมือขึ้นมาเพื่อปิดปากเอาไว้ ร่างกายสั่นเทิ้มแม้แต่ในส่วนที่แนบสนิทด้านในก็ยังสั่นสะท้าน

ความตื่นตัวร้อนผ่าวถูกกดแทรกเข้ามาซ้ำๆ และฝังลึกในกายในส่วนที่ลึกที่สุด มาไคล์กัดกรามแน่นเพื่อบรรเทาอาการเสียดเสียวที่เขาได้รับ

ด้านในที่คับแคบนั่นกำลังโอบรัดตัวตนที่กดแทรกเข้าไปราวกับต้องการให้ส่วนนั้นของเขาปริแตก

“เบาหน่อยรินา ตอดรัดเช่นนั้นมันอดทนได้ยากยิ่งรู้ไหม?”

มีเวลาไม่มาก..คำนี้กำลังเล่นงานเขาเข้าแล้ว

ความหอมหวานภายนอกเหมือนเป็นภาพลวงตาเมื่อเขาได้ลิ้มรสหวานจากร่างกายของเธออย่างแท้จริง

เพราะห่างจากการทำเรื่องแบบนี้มานานมากเกินไปรึเปล่า เขาถึงได้..แทบคลั่งเมื่อสอดแทรกเข้าไป

สะโพกขยับจ้วงแทงเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่เว้นระยะ ปลายนิ้วของมาไคล์สัมผัสลงบนรอยแผลเป็นที่ถูกแทงบริเวณเอวของเธอ..

เขากลั้นหัวเราะในลำคอเมื่อนึกถึงตอนที่เขากดดาบลงไปในร่างกายนี้..ตอนนี้ร่องรอยแผลเป็นมันเด่นชัดมากทีเดียวบนร่างกายสวยๆ ของเธอ

ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวรุนแรงขึ้น เช่นเดียวกับสีหน้าที่บอกให้รู้ว่าตื่นตัวจนแทบทนไม่ไหว และในยามที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัสบนรอยแผลเป็นของเธอ

หัวใจก็เต้นเร็วขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ครั้งแรกเขาแทงเธอด้วยดาบ และครั้งนี้เขาก็กำลัง...แทงเธออีกครั้งเพียงแต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ดาบ

ร่างกายสั่นเทิ้มกับรสสัมผัสที่ไม่เคยเจอมาก่อน เธอได้แต่ไล่ตามความต้องการด้วยความละโมบจนเผลอส่ายสะโพกตามเขาอย่างไม่รู้ตัว

“อ่า..จะถึงแล้วงั้นเหรอ? อย่าพึ่งรีบร้อนสิ”

ขาทั้งสองข้างถูกแยกออก แผ่นหลังบางลอยขึ้นจากที่นอนเมื่อเขายกสะโพกของเธอขึ้นมาเพื่อให้แอ่นรับพอดีกับการกระแทกเข้าไป

ส่วนแข็งขืนจมลึกเข้าไปจนสุดความยาว เขารู้สึกได้ถึงแรงบีบรัดอย่างหนักราวกับกำลังตอบสนองด้วยความต้องการ

ร่างกายร้อนขึ้นในพริบตาเพราะถูกครอบงำด้วยความสุขสม ความวาบหวามก่อตัวขึ้นเป็นความรู้สึกเสียวซ่านแล่นแผ่ไปตามแนวกระดูกสันหลังจนถึงสมอง

เธอจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ เพื่อต้องการระบายความกระสันนี้จากการกระทำรุนแรงของเขา

และเมื่อเห็นท่าทีของทารีน่า มาไคล์ขบกัดแน่น สันกรามนูนเด่นชัด ราวกับพยายามข่มอารมณ์ดิบไม่ให้พลุ่งพล่านใส่เธอมากเกินไป

“อื้อ..มะ ไม่ไหวแล้วค่ะ”

ใบหน้าหวานส่ายไปมาบนหมอนใบใหญ่ ในขณะที่เขากระแทกกระทั้นเธอไม่หยุดหย่อน เธอพยายามใช้มือดันแผงอกของเขาให้ออกห่าง แต่เขากลับรวบมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้เหนือศีรษะ

“เสร็จเลยสิ จะกลั้นไว้ทำไม”

เสียงครางแว่วหวานหลุดออกมาทุกครั้งที่ทารีน่าหายใจ เธอปรือตามองหน้าเขา..

ในใจรู้สึกจมลงไปเรื่อยๆ กับคลื่นความสุขที่ซัดสาดเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่า เลือดในตัวคล้ายจะเดือดพล่านกระทั่งปลายนิ้วยังชาวาบ

ริมฝีปากของเขาทาบทับลงมาบนริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอก่อนที่การขยับที่แสนรุนแรงจะเริ่มต้นขึ้นเพราะต่างฝ่ายต่างไม่อาจอดทนได้อีกแล้ว

“อื้อ”

เธอร้องครางออกมาในลำคอ สัญญาณแห่งความปริ่มเปรมเอ่อล้นขึ้นมาในร่างกายพร้อมกับอาการร้อนในช่องท้อง..

เขายังไม่ยอมผละริมฝีปากออกไปทั้งๆ ที่เอวของเขาหยุดขยับแล้ว เธอยกมือขึ้นมาเพื่อทำท่าจะผลักไสเขาออก

มาไคล์ยินยอมถอยออกจากร่างกายของทารีน่าตามที่เธอต้องการในขณะที่ริมฝีปากของเขากำลังสบถคำหยาบคายออกมา เขาปรายตามองทารีน่าที่กำลังลุกขึ้นจากเตียง

ผมสีทับทิมที่ยาวสลวยดูยุ่งเหยิงไปหมด ใบหน้านั้นก็ฉายแววเหนื่อยล้า ดวงตาฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตา ริมฝีปากบวมเจ่อเผยอขึ้นเพราะเขาพึ่งจะขบกัดลงไปบนนั้นเบาๆ เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะผละร่างกายออก

แต่ถึงทารีน่าจะเป็นเช่นนั้นเธอก็ยังงดงามจนน่าหงุดหงิด..

“ข้าคิดว่าอีกไม่นานสาวใช้ของข้าจะเข้ามาแล้ว ท่านมาไคล์ควรจะรีบกลับไปแต่งตัวเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงตอนค่ำ..”

ต่อให้เธอไม่บอกเขาก็รู้อยู่แล้วว่าต้องทำอะไร เพียงแต่ตอนนี้ส่วนกลางกายของเขามันดันแข็งขืนขึ้นมาอีกรอบนะสิ..

ไม่น่าพูดเอาไว้เลยว่าจะทำครั้งเดียว บ้าชะมัด!!!