27.พูดออกมาสิ NC

มาไคล์สัมผัสได้ถึงความเศร้าที่อยู่ในดวงตาของทารีน่า เขาไม่ได้พูดออกไปว่าใครกันแน่คือผู้อยู่เบื้องหลัง แต่เขาคิดว่านางน่าจะพอเดาได้ว่านี่มันคือฝีมือของใคร

ทารีน่าซุกใบหน้าโผเข้าหาอ้อมกอดของเขา..เธอเอื้อมมือไปโอบกอดแผ่นหลังของท่านมาไคล์ด้วยความแผ่วเบาราวกับว่าเขาคือที่พึ่งพิงเดียวของเธอในยามนี้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาไม่ได้..สนใจเธออะไรมากขนาดนั้น

“ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ว่าแต่จะนอนไหม เพราะหากว่าเจ้าไม่นอนเราจะทำอย่างอื่น”

สายตาของเขาที่กำลังมองมาที่เธอมันแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจ อันที่จริงตอนนี้น่าจะเป็นเวลาสายมากแล้ว แต่เพราะว่าเมื่อคืนกว่างานเลี้ยงจะจบลงก็เป็นช่วงเกือบรุ่งสาง ทำให้ชนชั้นสูงทุกคนที่มาร่วมงานต่างก็ไม่มีใครเปิดห้องรับรองออกมาเลยเพราะว่าทุกคนกำลังนอนหลับพักผ่อน

อันที่จริงเธอไม่ได้ง่วง แต่คำว่าทำอย่างอื่นของท่านมาไคล์นั้น สายตาของเขามันชัดเจนมากยิ่งกว่าคำพูดเสียอีกว่าเขาจะทำอะไร

“นะ..นอนค่ะ ข้าง่วงแล้วค่ะ”

เขาอุตส่าห์ตั้งความหวังกับคำตอบของเธอ แต่คำตอบที่เธอกล่าวออกมามันชวนให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยเลย

เขาวางเธอลงบนเตียงก่อนจะโบกมือไปมาเพื่อปิดหน้าต่าง พร้อมทั้งปิดม่านทั้งหมดลงเพื่อไม่ให้แสงใดๆ เล็ดลอดเข้ามา เขายังคงโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนและปลายนิ้วของมาไคล์กำลังไล้ไปตามแผ่นหลังของทารีน่าอย่างแผ่วเบา

“ท่านดยุค..”

“บอกไปแล้วว่าให้เรียกแค่ชื่อของข้าในยามที่เราอยู่ด้วยกันสองคน แล้วเหตุใดยังเรียกดยุคอยู่อีก..”

เขาแสร้งตีเนียนไม่สนใจและยังคงสัมผัสทารีน่าต่อไป

เธอยกมือขึ้นมาเพื่อทำท่าจะผลักเขาออก

“ท่านบอกกับข้าว่าจะทำมัน..แค่ครั้งเดียวนี่คะ”

เรื่องนั้นมันก็ใช้แต่เขาบอกนางไปตั้งแต่เมื่อวานนี่นา นี่คนละวันกันแล้วจะมามัวยึดติดกับคำพูดเมื่อวานทำไมกัน?

มาไคล์เลิกชุดนอนที่ทารีน่าสวมอยู่ไปกองเอาไว้บนหน้าอก ก่อนที่เขาจะซุกใบหน้าลงไปบนก้อนเนื้อนุ่มหยุ่น ริมฝีปากของเขาย้ายไปอยู่บนยอดอกอีกข้างสลับไปมา ในขณะที่ใช้ปลายนิ้วหยอกเย้าข้างที่เหลือจนยอดอกตั้งชันขึ้นมา

ความรู้สึกเสียวปลาบแผ่ซ่านออกมาจากส่วนนั้นเมื่อถูกปลุกเร้ายอดอกอย่างรุนแรง

ทารีน่าขบเม้มริมฝีปากเพื่อไม่ให้ตัวเองเผลอส่งเสียงน่าอายออกไป มือของเธอกำลังผลักไสเขาออกแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเลยสักนิดเพราะแขนเล็กๆ ของเธอมันไม่สามารถทำให้ร่างใหญ่โตของเขาสะเทือนได้แม้แต่นิดเดียว

มาไคล์ถอดกางเกงของตัวเองออก เขาลุกขึ้นก่อนจะคุกเข่าลงบนใบหน้าของทารีน่า

มือของเขาบีบแก้มเธอเพื่อให้เธออ้าปากออก

“รินา..เจ้าไม่อยากเป็นฝ่ายลิ้มรสชาติของข้าบ้างเหรอ..อ้าปากออกเร็วๆ สิ”

ดวงตาของเธอพลันเบิกกว้างเมื่อได้มองเห็นส่วนกลางกายของเขาในระยะประชิดเช่นนี้ ยังไม่ทันที่ทารีน่าจะได้ตั้งตัวเขาก็สอดส่วนปลายหัวบวมแดงเข้าไปในโพรงปากนุ่ม

เธอไล้ปลายลิ้นโลมเลียไปตามส่วนปลายที่อ่อนไหวมากที่สุดก่อนจะเริ่มดูดกลืนมันเบาๆ

แน่นอนว่าเรื่องนี้เธอไม่เคยทำมาก่อน และดูเหมือนว่าเขาจะล่วงรู้ว่าเธอไม่เคยทำมาไคล์จึงรับหน้าที่เป็นผู้สอนที่ดี..

“ระวังฟันของเจ้าด้วย ข้าจะกดแทรกเข้าไปอีกนิดยังไหวอยู่ใช่ไหม?”

คำถามของเขามันเป็นคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบของเธอเลยสักนิดเดียวเพราะทันทีที่กล่าวจบ มาไคล์ก็กดแทรกแท่งร้อนเข้าไปในโพรงปากของทารีน่าเพื่อให้มันลึกยิ่งขึ้นจนตอนนี้เหมือนกับว่ามันกำลังชนลำคอของเธอ

เขาขยับเอวออกจากริมฝีปากของเธอก่อนจ้องมองส่วนนั้นที่แวววาวไปด้วยน้ำลาย

มาไคล์พลิกตัวนั่งลงบนเตียง เขาจุมพิตลงไปบนใบหน้าของทารีน่าเพื่อให้เธอลุกขึ้นมาสิ่งที่ค้างต่อให้จบ

เธอมองส่วนนั้นอย่างชั่งใจสลับกับมองหน้าของเขา

“เร็วสิ..ชักช้าไปมีแต่จะทำให้เสียเวลา”

เธอใช้มือสัมผัสลงไปบนท่อนลำแกร่ง พร้อมกับใช้ปลายลิ้นลากวนส่วนที่เป็นช่องเล็กๆ ซึ่งมีไว้ปล่อยน้ำ ส่วนปลายของเขาขยายใหญ่มากขึ้นเมื่อถูกริมฝีปากของเธอครอบครอง เธอแลบลิ้นเลียหยอดหยาดที่ซึมออกมาจากปลายยอด

แก่นกายของเขาถูกดูดหนักๆ จนสัมผัสได้ถึงลิ้นกับกระพุ้งแก้มที่กำลังเสียดสีกับส่วนดังกล่าวอยู่ ความร้อนจากริมฝีปากของเธอถูกส่งผ่านมายังส่วนกลางกายจนทำให้รู้สึกเสียดเสียวไปหมด เขาขยับสะโพกหน้าหลังเคลื่อนไหวไปตามจังหวะการดูดกลืนของเธอ

สายตาของมาไคล์กำลังจับจ้องไปที่ใบหน้างามของทารีน่า เธอช้อนสายตามามองหน้าเขาในขณะที่ด้านในริมฝีปากกำลังดูดกลืนอย่างแรงจนเขาทนไม่ไหวอีกแล้ว

มาไคล์ส่งเสียงร้องครางออกมาในขณะที่มือของเขากดศีรษะของทารีน่าเอาไว้แน่น ทุกอย่างถาโถมเข้ามาพร้อมๆ กัน ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยออกมา

ของเหลวขุ่นพุ่งทะลักจากแก่นกายราวกับลาวาร้อน มีบางส่วนที่ไหลรินออกมาจากริมฝีปากของเธอ

“ดูดให้หมดสิ อย่าให้เหลือรินา..อา!..แบบนั้น!”

เธอยังคงดูดกลืนแท่งร้อนที่อยู่ในปากเบาๆ ก่อนที่เขาจะดึงรั้นมันออกไป..

เธอกำลังสับสนว่าควรจะทำอย่างไรกับเจ้าลาวาร้อนที่อยู่ในปากดี แน่นอนว่าเธอไม่ยอมกลืนมันแน่

ทารีน่าวิ่งไปที่ห้องอาบน้ำก่อนจะคายมันออกมาแล้วจัดการล้างปากตัวเองพร้อมกับล้างหน้า

ทว่าในระหว่างที่เธอกำลังยืนอยู่นั้นท่านมาไคล์ก็เดินมาที่ด้านหลัง เขาสอดแทรกแท่งร้อนเข้าไปตรงกลางหว่างขาของเธอก่อนจะเริ่มขยับเอวเพื่อให้ส่วนนั้นเสียดสีกันที่ภายนอก

“อื้อ!..พะ พอแล้วค่ะ!”

“พอยังไง? มีข้าเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ได้ปลอดปล่อย ข้าไม่ชอบเอาเปรียบใครหรอกนะรินา อยากให้ขยับอยู่ข้างนอกแบบนี้หรือว่าอยากจะให้ข้าดันมันเข้าไปในร่องรักของเจ้าล่ะ พูดออกมาสิรินา แบบไหนที่เจ้าต้องการ?”

เธอกำขอบอ่างเอาไว้แน่นเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวในยามที่เขาขยับเอว

ชุดนอนที่สวมถูกเขาถอดออกและเควี้ยงไปทางไหนก็ไม่รู้

“หากเจ้าไม่เลือก ข้าจะทำทั้งสองอย่างอีกทั้งจะทำทั้งวันแบบไม่ให้เจ้าได้พักเลย งานตอนเย็นวันนี้อย่าหวังว่าเจ้าจะหลงเหลือเรี่ยวแรงไปร่วมงาน!!”

เธอช้อนสายตามองหน้าที่แสนเอาแต่ใจของเขา

“สะ..ใส่มันเข้ามาเถอะค่ะ ได้โปรดมอบความสุขให้ข้าด้วยค่ะท่านไคล์!!”

เขาแสยะยิ้มในทันทีก่อนจะซุกใบหน้าลงไปที่ซอกคอของเธอ