31.ปล่อยมือ

มาไคล์พาตัวเองกลับมาที่คฤหาสน์ทารอน เขาเดินไปที่เรือนเล็กด้านหลังที่ถูกปิดตายเอาไว้

เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบเจอภาพวาดของสตรีผู้หนึ่ง ปลายนิ้วของมาไคล์แตะลงไปเบาๆ บนภาพวาดนั้นด้วยหัวใจที่เจ็บปวด

“ข้าขอโทษครับท่านอาจารย์ ข้าเผลอลืมเลือนท่านไปชั่วขณะ ข้ากลับมาหาท่านแล้วนะครับ ได้โปรดอย่างโกรธข้าเลย”

ด้านหลังภาพวาดขนาดใหญ่นั้นคือร่างกายอันไร้วิญญาณของสตรีผู้หนึ่ง นางมีเรือนผมสีทองสว่างและกำลังนอนนิ่งในโล่งแก้วที่ดูผิวเผินเหมือนกับว่านางยังมีชีวิตอยู่ แต่ทว่านางได้ลาลับจากโลกใบนี้ไปสิบปีแล้ว

สิบปีที่ยาวนานมากเหลือเกินของมาไคล์ เป็นสิบปีที่เขาเฝ้าพยายามตามหาทุกหนทางที่จะสามารถทำให้สตรีผู้นี้ฟื้นคืนชีพขึ้นมา

“อีกไม่นานอเดเรียน่าจะรักฮาร์วีเมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะนำเลือดหัวใจของนางมาฟื้นคืนชีพให้ท่านนะครับ..”

..........

งานวันที่สองของพระราชวัง ซึ่งเป็นงานวันชาติที่จัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองให้กับวีรบุรุษสงคราม

วันนี้องค์รัชทายาทฮาร์วีเสด็จมาร่วมงานพร้อมๆ กับว่าที่พระชายาอเดเรีย พิธีอภิเษกได้กำหนดวันขึ้นมาแล้วเหลือเพียงรอคอยเวลาเท่านั้น อเดเรียก็จะได้เป็นพระชายาของฮาร์วี

เขาจับมือพร้อมกับมองหน้าของอเดเรีย ด้วยความรักใคร่และอ่อนโยน ฮาร์วีปรายตา มองไปรอบๆ เพราะว่าเขาต้องการตามหาเจ้าของเรือนผมสีแดงทับทิม

ป่านนี้ทารีน่าควรจะมาคุกเข่าเพื่อร้องขอความรักจากเขาแล้วสิ เหตุใดเขาไม่เห็นนางมาที่นี่เลยแม้แต่เงา เวทมนตร์ของเขามันไม่เคยผิดพลาดและไม่มีวันผิดพลาดนี่

“ทรงกำลังมองหาผู้ใดอยู่เพคะ? 

อเดเรียกล่าวถามเมื่อนางเห็นองค์รัชทายาทกำลังกวาดสายตาราวกับกำลังมองหาใครสักคน

“โอเรียน่ะ..ข้าอยากจะไถ่ถามเกี่ยวกับเรื่องเกมที่นางนำมาเล่นกับชนชั้นสูงเมื่อวาน อเดเรียยอดรัก ข้าไม่มีทางมองสตรีใดได้อีกแล้ว เพราะพระชายาของข้านั้นงดงามยิ่งกว่าสตรีใดในจักรวรรดิแห่งนี้ เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องเป็นกังวลเลยสักนิดเดียว”

อเดเรียส่งยิ้มด้วยความเอียงอายไปให้องค์รัชทายาท

“เข้าใจแล้วเพคะ”

ฮาร์วีส่งยิ้มให้กับอเดเรียพร้อมๆ กับยกมือขึ้นมาเพื่อโอบกอดนางเอาไว้

การแสดงความรักขององค์รัชทายาทนั้นชัดเจนมากเสมอ และพระองค์มักจะแสดงความรักอย่างตรงไปตรงมาและเปิดเผย ทำให้สตรีทั่วทั้งจักรวรรดิรู้สึกอิจฉาพระชายาอเดเรียเป็นอย่างมาก ที่อเดเรียได้ครอบครองดวงตะวันที่เจิดจ้าดวงนั้นเอาไว้เพียงผู้เดียว

มือของเดนิซากำแน่น เขาเบนสายตามองไปทางอื่นเมื่อมองเห็นสตรีอันเป็นที่รักกำลังแสดงความรักอันหวานซึ้งกับองค์รัชทายาท ตัวเขาเป็นเพียงอัศวินที่มียศเซอร์ จะอาจหาญเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับองค์รัชทายาทได้อย่างไรกัน

ทว่าความรักที่เขามีให้อเดเรีย เรื่องนั้นเขามั่นใจว่าเขารักนางมากกว่าองค์รัชทายาทผู้นั้นอย่างแน่นอน

เดนิซามองไปรอบๆ เพื่อตามหาเลดี้โรแกน เขาให้คำมั่นเอาไว้กับท่านเคาน์ทรอย เรื่องที่เขาทำให้เลดี้โรแกนหวาดกลัวจนเป็นลม เขาแข่งขันชนะและได้ป้ายเข้าออกพระราชวังมา

เดนิซาตั้งใจว่าจะส่งมอบของรางวัลนั้นให้กับเลดี้โรแกนแทนคำขอโทษ เดิมทีเขาเองก็ไม่ได้คาดหวังกับของรางวัลเช่นนี้อยู่แล้ว เขาเป็นอัศวินที่ลงแข่งเพื่อชัยชนะ การได้ชัยชนะมาครอบครองนั่นคือสิ่งที่เดนิซาต้องการอย่างแท้จริง

“ขอบคุณทุกท่านที่ยังคงมาร่วมงานวันชาติ ขอให้สนุกกับค่ำคืนเฉลิมฉลองนี้ให้เต็มที่”

ฮาร์วีลุกขึ้นมาประกาศก้อง ก่อนที่เขาจะหันมองไปทางวงดนตรีเพื่อให้นักดนตรีบรรเลงเพลงขึ้นมา ให้บรรยากาศในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้ม

ขุนนางมีความสุข อำนาจของเขาก็จะแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะได้ตำแหน่งองค์รัชทายาทมาไว้ในครอบครองแต่ฮาร์วีคิดว่าตำแหน่งของเขามันยังไม่ค่อยมั่นคงสักเท่าไหร่นัก คงจะดีหากได้อำนาจจากโรแกนมาคอยช่วยประคับประคองและสนับสนุนเขาจากเบื้องหลัง..

นางอยู่ที่ไหนกันนะ สตรีโง่งมนามว่าทารีน่า มาสักทีสิ มาที่นี่เพื่อคลานเข่าอ้อนวอนร้องขอความรักจากเขา!!

ประตูของห้องโถงจัดเลี้ยงเปิดออก พร้อมกับสตรีที่มีเรือนผมสีโดดเด่นยิ่งกว่าสตรีใดที่กำลังเดินเข้ามา

วันนี้ทารีน่าปล่อยผมสีแดงเพลิงของเธอให้สยายไปตามแผ่นหลัง เธอสวมใส่ชุดเดรสที่คว้านลึกจนเห็นเนินเนื้อคู่สวย ใบหน้าของเธอแย้มยิ้มขึ้นมาน้อยๆ

แต่นั่นไม่ใช่สาเหตุที่ทุกสายตาในห้องโถงรับรองจับจ้องไปที่เลดี้ตระกูลโรแกน

มือข้างซ้ายของทารีน่าวางลงบนแขนของเคาน์ทรอย ซึ่งวันนี้ผมยาวสีทองของเขาถูกรวบไปด้านหลังอย่างเรียบร้อย ใบหน้าหวานยกยิ้มพร้อมกับมองไปทางทารีน่า

ส่วนมือข้างขวาของเธอกำลังควงแขนคาดินันกาเล็ต วันนี้เขาสวมคาดินันเต็มยศสีขาวบริสุทธิ์เดินเข้ามาพร้อมๆ กับทารีน่า ใบหน้าเย็นชาสวมแว่นตาเอาไว้เช่นเคย ผมยาวสีเงินปล่อยสลายลงไปอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก

ทารีน่าปรายตามองไปยังที่นั่งของราชวงศ์ แน่นอนว่าตอนนี้องค์รัชทายาทฮาร์วีกำลังมีสีหน้าบิดเบี้ยวแบบที่เธออยากเห็นมาโดยตลอด

ไอ้คนสารเลวผู้นั้น จับฉลากตำแหน่งพระเอกมาได้รึไงกัน!!

หลังจากมองหาองค์รัชทายาทพบเจอแล้ว ทารีน่าก็กวาดสายตามองหาท่านมาไคล์..

เธอยกยิ้มเศร้าๆ เมื่อไม่เห็นเขา ดูเหมือนว่าเขาจะกลับไปที่คฤหาสน์ทารอนแล้วสินะ

กลับไปหาสตรีอันเป็นที่รักยิ่งของเขา ท่านอาจารย์ที่เขาต้องการเลือดหัวใจของอเดเรียไปฟื้นคืนชีวิตให้นาง..

ใช่แล้ว ก่อนมาที่นี่เธอได้รับบันทึกของอเดเรียที่โอเรียน่าส่งมาให้ ในนั้นเขียนเรื่องราวมากมายเอาไว้ เรื่องราวที่ไม่ได้อยู่ในนิยาย เรื่องราวที่แท้จริงที่เกิดขึ้น..

เขาคือเมนของเธอ คือคนที่เธอสาบานว่าจะรักเขาไปชั่วชีวิต เรื่องที่เขาจะเอาเลือดหัวใจของอเดเรียไป เรื่องนั้นเธอเองก็ไม่คิดขัดขวาง เพียงแต่ในหัวใจที่คาดหวังมากๆ ของเธอ มันเริ่ม..ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

เธอคิดว่าเขาจะหวั่นไหวกับเธอบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่ดูจากที่เขากลับไปที่คฤหาสน์ทารอน มันแสดงให้เห็นว่าที่ผ่านมาเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยสักนิดเดียว

ดูเหมือนว่าการถูกโอเรียตบที่กลางหลังวันก่อนจะสามารถดึงสติของเธอกลับมาได้

เพราะในตอนนี้ทารีน่าคิดว่า การรักท่านมาไคล์ที่ดีที่สุดในแบบของเธอคือการ ปล่อยเขาไป..

“คิดอะไรอยู่รินา ไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ หรือว่าเจ้าอยากจะเต้นรำก่อน..”

ทารีน่าส่งยิ้มให้กับท่านพี่วินเทอร์

“ข้าเต้นรำไม่เป็นค่ะ เพราะอย่างนั้นไปนั่งก่อนดีกว่า”

เธอจะหันกลับมารัก..คนที่รักเธอและจัดการแก้แค้นองค์รัชทายาทฮาร์วีแทนทารีน่าคนเก่า

.

.

.

.

จบซีซั่น1