20.โง่งมขนาดไหนถึงไม่คว้าเอาไว้

ในขณะที่ทารีน่ากำลังห้ามใจตัวเองอย่างหนัก ลิ้นอุ่นของเขาก็เลียลงมาตรงยอดเชอร์รี่ชมพูระเรื่อ ก่อนดูดดึงหนักๆ สลับกับออกแรงงับเบาๆ ชวนให้ร่างกายของทารีน่าสะดุ้งเฮือก

อ้อมแขนแกร่งของเขายังคงโอบกอดเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“ท่านมาไคล์..”

“สำหรับตอนนี้เรียกข้าว่าไคล์ก็พอ..รินามากกว่านี้ไม่ได้งั้นเหรอ ทำไมจะต้องยกมือนี่ขึ้นมาเพื่อผลักไสข้า ไม่ใช่ว่าในใจของเจ้าชื่นชอบข้าอยู่งั้นหรือ.”

ใบหน้าของเธอขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อหนักยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาเอ่ยออกมาเช่นนั้น และใบหน้าเช่นนั้นของทารีน่ามันทั้งงดงามและน่ารักมากจนหัวใจของเขาเผลอสั่นไหวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ความงามล้ำที่ไร้สตรีใดในจักรวรรดิจะเทียบเคียง ครั้งหนึ่งเขาเคยมองว่านางคือสตรีที่น่ารังเกียจและไร้ค่าเพราะนางเอาแต่วิ่งตามฮาร์วีไม่หยุดหย่อน แต่วันนี้เขากลับมองว่าเธอคือสตรีที่งดงามที่สุดเท่าที่สายตานี้เคยพบเห็นมา

ทำไมกันนะ..เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่?

จะดีแล้วอย่างงั้นเหรอ หากว่าเธอก้าวข้ามผ่านเส้นที่ขีดเอาไว้นี้ไปจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ เพราะเมื่อเริ่มความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งไปแล้วจะไม่สามารถถอยหลังได้อีก

แน่นอนว่าในใจของเธอมันต้องการเขาแทบบ้าแต่สมองกับกำลังพยายามตบหน้าเพื่อดึงสติของเธออยู่

นี่เมนของเธอเลยนะ..เธอรักเขานี่กระโดดกอดแล้วพาเขาไปที่เตียงเลยเถอะ!!

แต่สมองบอกว่า นี่คือมาไคล์ตัวร้ายของนิยายเรื่องนี้ เขามีเงินมีอำนาจแถมยังมีมากกว่าเธอด้วยซ้ำ อะไรที่ทำให้เขาสนใจในตัวของทารีน่ากันล่ะ คงจะเป็นเรื่องการหลอกใช้และร่างกายนี้ก็อาจจะมีส่วนด้วย

ไม่ใช่พอเธอทอดกายให้เขาได้เชยชมไปทุกส่วนแล้วเขาจะเบื่อหน่ายเขี่ยเธอทิ้งแบบที่หน้าก็ไม่ให้เจออีกในชาตินี้..

ริมฝีปากของมาไคล์กำลังยกยิ้มขึ้นมา เขาหัวเราะเบาๆ กับท่าทางการคิดมากของทารีน่า ตอนนี้เขาอยากอ่านใจได้จังเลย อยากจะรู้ว่าในหัวน้อยๆ นั่นกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

“แทนที่เจ้าจะมัวแต่คิด ลองพูดออกมาดีไหมว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ สาบานเลยว่าข้าจะตอบคำถามของเจ้าอย่างตรงไปตรงมาไม่มีหลอกลวงใดๆ ทั้งสิ้น”

ถามออกไปได้งั้นเหรอ เธอเป็นคนตรงไปตรงมาพอสมควรเพราะอย่างนั้นการพูดความในใจออกไปนี้ไม่นับว่าผิด

“ข้ารักท่านค่ะ”

คำกล่าวเพียงคำเดียวที่ทำให้บรรยากาศรอบกายของเธอกับเขาพลันเงียบลงในทันที

“เรื่องนั้นข้ารู้ แล้วเจ้ายังหวาดกลัวสิ่งใดกันรินา”

เธอก้มหน้าลงเพื่อมองมือตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเขาอีกครั้ง

“ข้ารู้ว่าที่ท่านเข้าหาเพราะว่าท่านต้องการหลอกใช้ข้า แต่ไม่ว่าท่านต้องการสิ่งใดข้าล้วนแล้วแต่ยินดียกให้ท่านทั้งหมดเลยค่ะ จะเอาคฤหาสน์โรแกนไปเป็นของท่านเลยก็ยังได้ ในใจของข้ายามนี้กำลังร่ำร้องให้ข้าพาท่านไปที่เตียงเพื่อให้ได้โอบกอดบุรุษที่อยู่ในความฝันของข้ามาเกือบจะทั้งชีวิต เพียงแต่ในจิตใต้สำนึกของข้ากำลังหวาดกลัวอย่างหนัก..”

ทารีน่ายกมือทั้งสองขึ้นมากุมใบหน้าของเขาเอาไว้ เธอเฝ้าฝันมาไม่รู้จักกี่ร้อยครั้งว่าอยากจะกุมใบหน้าของเขาสักครั้งในชีวิต

“เจ้าหวาดกลัวว่าข้าจะทอดทิ้งเจ้าเมื่อข้าได้เชยชมร่างกายนี้ไปแล้วใช่หรือไม่?”

ทารีน่าพยักหน้าเบาๆ พร้อมกับขบเม้มริมฝีปาก

“เรื่องนี้คงเป็นเรื่องเดียวที่ข้าตอบไม่ได้ทารีน่า เพราะว่าข้าเข้าหาเจ้าเพื่อหลอกใช้เจ้าจริงๆ ..แต่แล้วอย่างไรล่ะ เจ้าไม่คิดว่าการที่เจ้าจะได้มีค่ำคืนที่ร้อนแรงกับข้ามันสามารถเกิดขึ้นมาได้ง่ายดายมากนักหรือ? นี่อาจจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราได้สัมผัสกัน เพราะอย่างนั้นหากว่านี่คือโอกาส เจ้าโง่งมแค่ไหนถึงไม่ยอมคว้ามันไว้..”

รู้สึกเจ็บในใจนิดๆ เหมือนกันที่เขายอมรับแต่โดยดีว่าเขาเข้าหาเธอเพราะต้องการหลอกใช้..

แต่เธอรักเขา และใช่เธอมันโง่ขนาดที่ว่ารู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอสักนิดแต่เธอก็ยังจะยกมือขึ้นมาเพื่อโอบกอดเขาเอาไว้ให้สุดแรง

“ต่อให้วันพรุ่งนี้ท่านจะเต้นรำกับสตรีอื่นด้วยท่าทีสนิทสนมเช่นไร ข้าก็จะไม่โกรธเพราะว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ ข้าเป็นคนเลือกเอง”

มาไคล์แสยะยิ้ม ดวงตาสีแดงของเขาวาวโรจน์ขึ้นมาเมื่อได้ยินคำตอบของทารีน่า เธอไม่ได้ปฏิเสธเขา สตรีงดงามผู้นี้ยอมโง่งมเพื่อรักเขา..

“เลือกได้ดีรินา เช่นนั้นตอนนี้เราควรจะย้ายไปที่เตียงตามที่หัวใจของเจ้าปรารถนาถูกต้องไหม?”

เขาอุ้มเธอขึ้นมาจากอ่างน้ำ หยดน้ำจากร่างกายของเราที่ต่างก็เปียกชุ่มไปหมดหยดลงบนพื้นหยดแล้วหยดเล่าจนมาถึงที่นอน

“บอกเอาไว้ก่อนว่าข้าจะทำแค่รอบเดียว ต่อให้ติดใจแค่ไหนเจ้าก็ห้ามร้องขอให้ข้าทำอีกครั้งเข้าใจไหม?”

ทารีน่าพยักหน้าเบาๆ อย่างเข้าใจในกฎเกณฑ์ที่เขาตั้งเอาไว้ เธอปรายตามองหน้าเขา ดวงตาสีแดงของเขามันงดงามราวกับอัญมณีเลย..ดวงตาที่ทำให้เธอลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

เขาปีนขึ้นไปบนร่างกายของเธอก่อนจะเริ่มใช้ปลายลิ้นเพื่อหยอกเย้ายอดอกที่ชูชันขึ้นมาอีกครั้ง เธอคาดเดาไม่ได้เลยว่าเขาจะทำอะไร เพราะบางครั้งยอดอกก็ถูกจับบิด บางทีก็ขยี้ดึงดัน บางจังหวะก็ขบกัดก่อนจะออกแรงดูดมันแรงๆ จนแผ่นหลังของเธอแอ่นขึ้นมาจากพื้นเตียง

“สวยจังเลย..บนร่างกายนี้ยิ่งทำรอยก็ยิ่งสวย”

ปลายลิ้นของเขาสัมผัสกับจุดเล็กๆ บนหน้าอกด้วยความลุ่มหลง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเธอที่กำลังฉายแววทรมาน..

“ท่าทางของเจ้ามันช่างไร้เดียงสาราวกับไม่เคยผ่านมือใคร แต่ตรงนี้กลับสามารถสอดนิ้วเข้าไปได้ง่ายๆ ..อยากทำขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ปลายนิ้วของเขาสอดลึกเข้าไปในปากทางเข้าที่นุ่มลื่นไปด้วยหยาดน้ำสีใส

“อา..”

มืออีกข้างของเขาไม่ละมือที่เคล้นคลึงตุ่มนูนเล็กนั่นเลย ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยจุกชมพูหวานพร้อมกับกับปลายนิ้วอีกข้างที่สอดลึกเข้าไปในกาย เมื่อถูกปลุกเร้าทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมๆ กับทารีน่าก็ถึงกับคางไม่เป็นภาษา

ถึงแม้ว่าร่างกายนี้จะนอนกับผู้ชายมานับคนไม่ถ้วน แต่เธอไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย อีกทั้งคนที่กำลังทำเรื่องอย่างว่ากับเธอคือท่านมาไคล์ ความประหม่ามันก็เลยคูณสองขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อเธอเหลือบตาไปมองที่เขาก็บังเอิญเห็นความเป็นชายตั้งผงาดที่แทบจะทิ่มตา..