24.กลับมาทรมานข้าอีกครั้ง

“เกมบ้าบออะไรกัน แล้วข้ากำลังทำอะไรอยู่วะเนี่ย”

มาไคล์เควี้ยงริบบิ้นในมือลงไปที่พื้น เขาเห็นว่าทารีน่าเป็นผู้ที่หยิบริบบิ้นออกมาจากกล่องเป็นคนแรก เพราะแบบนั้นเขาถึงได้ร่วมลงเล่นเกมนี้ แต่เขาหานางมาค่อนคืนยังไม่เจอแม้เงาของนางเลย

ไม่ใช่ว่าองค์หญิงโอเรียน่าเล่นสกปรกอย่างนั้นหรือ? เขาถึงได้หาทารีน่าไม่เจอ นางไปซ่อนอยู่ที่ไหนของพระราชวังอันกว้างใหญ่นี้กัน..

แล้วเขา..เป็นบ้าอะไรอยู่

มาไคล์ยกมือขึ้นมานวดหว่างคิ้วเบาๆ เขาจะมาตามหาสตรีผู้นั้นทำไมกัน? แล้วทำไมถึงจะอยากเจอนางมากขนาดนั้น ในเมื่อนางส่งมอบบ่อเกลือที่เขาต้องการให้แล้ว

เช่นนั้นเขาก็ไม่มีอะไรจะต้องยุ่งเกี่ยวกับนางอีกด้วยซ้ำ แต่เพราะว่าเมื่อช่วงเย็นเขาเผลอไปมีความสัมพันธ์หวานซึ้งกับนาง ที่ปลายจมูกยังคงได้กลิ่นหอมหวานของทารีน่าอยู่เลย

ดวงตาที่ฉ่ำวาวและน้ำเสียงที่สั่นเครือของนางมันชวนให้เขารู้สึกอยากจะ..สัมผัสนางอีกสักครั้ง

ไม่ปกติแล้ว เขาในยามนี้กำลังสับสนอยู่..หรือว่าเขาต้องการเงิน โรแกนร่ำรวยมากแต่ทว่าทารอนเองก็ไม่ได้น้อยหน้า เรื่องเงินเขาไม่ได้เดือดร้อนสักนิดเดียว

แล้วทำไมถึงอยากจะพบหน้าของนางอีกสักครั้ง ทำไมต้องรู้สึกไม่ชอบใจยามที่คิดว่าอาจจะมีบุรุษอื่นที่กำลังทำความรู้จักกับนาง หากเป็นเคาน์ทรอยเขาย่อมไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว แต่ในระหว่างที่เขาเดินหาทารีน่า เขาสวนทางกับหมอนั่นตั้งหลายรอบ ข้างกายของเคาน์ทรอยไม่มีวี่แววของทารีน่าเลยแม้แต่นิดเดียว หมอนั่นเองก็น่าจะกำลังตามหาทารีน่าอย่างสุดกำลังเหมือนกัน

ในหัวของมาไคล์กำลังพยายามหาเหตุผลให้ตัวเองอยู่ ที่เขาเข้าหาทารีน่ามันอาจจะเป็นเพราะเขาต้องการ..หลอกใช้นางเรื่องข่าวสารของชนชั้นสูง

มาไคล์ดีดนิ้วเสียงดัง พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา

ใช่แล้วที่เขาเข้าหานางอีกครั้งเพราะว่าเขามีแผนการใหม่ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับนางมากไปกว่าสตรีที่ถูกหลอกใช้

มาไคล์ผ่อนลมหายใจยาวด้วยความโล่งอก เขาก้มลงไปเก็บริบบิ้นอีกครั้งก่อนจะเริ่มตามหาทารีน่าใหม่

“ที่ข้าทำไปทั้งหมดเพราะประโยชน์ส่วนตัวทั้งนั้น ข้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าเลยทารีน่า..”

...........

เพราะเมื่อวานเธอนอนมากเกินไป จึงทำให้ทารีน่าตื่นเร็วกว่าปกติเล็กน้อย เธอปรายตาไปมองที่หน้าต่างก็พบว่าดวงตะวันยังไม่โผล่พ้นจากขอบฟ้าเลย

และสิ่งที่ดึงดูดสายตาของทารีน่าได้ดียิ่งกว่าทุกสิ่งในตอนนี้ก็คือใบหน้าของคาดินันกาเล็ตในยามที่เขากำลังหลับ..

ภาพเบื้องหน้าเหมือนกับงานจิตรกรรมที่ถูกสรรสร้างจากศิลปินชื่อดัง ใบหน้าที่เฉยเมยราวกับกำลังเบื่อโลกของเขาในยามหลับ..ช่างน่ามองจนละสายตาไม่ได้เลย เรานอนห่างกับเพียงแค่ไม่กี่คืบเท่านั้นและจากมุมนี้เธอสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนพอสมควร

หัวใจของเธอกำลังสั่นไหว ดูเหมือนว่าโรคแพ้คนหล่อจะกำเริบขึ้นมาอีกรอบ ทารีน่าลุกขึ้นจากเตียงในทันทีและจากการลุกขึ้นนั่งบนเตียงมันทำให้เธอมองเห็น “ประตู”

จากที่เมื่อวานมองไม่เห็นทางออก ตอนนี้สามารถมองเห็นทางออกจากห้องนี้ได้อย่างชัดเจนแล้ว เธอเอื้อมมือไปสัมผัสบนแขนของท่านกาเล็ตเบาๆ เพื่อตั้งใจจะปลุกเขา แต่ทว่าเขากลับยกมือขึ้นมาจับมือของเธอเอาไว้ ก่อนจะกระชากให้เธอล้มตัวลงไปบนที่นอน ส่วนเขาก็กำลังคล่อมทับร่างกายเธอเอาไว้พร้อมกับยกมือขึ้นมาบีบคอเธอ

“ขะ..ขอโทษค่ะ”

แววตาของกาเล็ตปรากฏเป็นความตกใจ เพราะชีวิตของเขาถูกลอบทำร้ายมานับครั้งไม่ถ้วน เขาจึงมีสัญชาตญาณตอบรับการถูกรบกวนตอนหลับที่มากกว่าคนอื่นทั่วไป

เขาค่อยๆ คลายมือออกจากการกุมรอบคอของทารีน่าออก

“ข้าแค่จะปลุกท่านเพราะว่าข้าพบเจอทางออก..อื้อ”

ริมฝีปากของเขาทาบทับลงไปบนกลีบปากนุ่มหยุ่น แน่นอนว่าทารีน่าเบิกตากว้างด้วยความตกใจจนแทบสิ้นสติ เธอไม่ได้คิดว่าเขาจะโน้มใบหน้าลงมาด้วยซ้ำ

โพรงปากอ่อนนุ่มเสียดสีกันอย่างหนักหน่วง ปลายนิ้วของเขาเลื่อนไล้ไปบนต้นคอของเธอระหว่างที่เรากำลังจูบกัน

ทารีน่ายกมือขึ้นมาหมายจะผลักเขาออกแต่ทว่ากาเล็ตไวมากกว่านั้น เขารวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว

ริมปากของเขาบดแนบให้จูบยิ่งลึกล้ำขึ้นก่อนจะค่อยๆ สอดลิ้นเข้าไป ลมหายใจขาดหายเป็นช่วงๆ เหมือนกับความจุมพิตนี้กำลังกลืนกินสติของเราทั้งคู่ไป..

ก่อนที่กาเล็ตจะค่อยๆ ผละริมฝีปากออกด้วยความเชื่องช้าและเสียดาย เขาหลับตาลงเพราะคิดว่าทารีน่าอาจจะฟาดฝ่ามือลงมาบนใบหน้าของเขา..แต่ทว่าหลังจากรออยู่หลายนาทีเธอก็ไม่ได้ทำแบบที่เขาคิด

กาเล็ตจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วเบนสายตาไปมองหน้าของเธอด้วยสายตาแห่งความรู้สึกผิด

ทารีน่ายกมือขึ้นมาแตะเบาๆ ที่ริมฝีปากของตัวเอง พระเจ้าช่วยเธอพึ่งจะถูกเขาจูบ แถมเป็นจุมพิตที่ลึกซึ้งแบบที่ไม่ทันได้ตั้งตัวอีกต่างหาก

มือของเธอกำลังสั่นเทาเพราะอยากจะตบเขาสักฉาด แต่ยังมีอีกหลายเรื่องที่เธอต้องการให้เขาช่วย หากว่าเธอแสดงออกไปว่าโกรธ เราอาจจะมองหน้ากันไม่ติดแล้วเรื่องผู้สวมร่างใครจะช่วยเธอสืบเรื่องนี้กันล่ะ?

“เมื่อครู่..ท่านอาจจะละเมอใช่ไหมคะ มะ..ไม่เป็นไร”

“ข้าไม่ได้ละเมอ..ไม่ได้ฝันอยู่ด้วยครับ แต่ข้าอยากทำแบบนั้นจริงๆ อยากทำมาตั้งแต่แรกที่พบเจอเลดี้ในห้องนี้”

เขาพูดออกมาแบบนี้แล้วเธอจะพูดอะไรต่อ..

“ในอดีตข้าเจ็บปวดที่ถูกท่านทำเหมือนข้าเป็นของเล่น ท่านอับอายที่ต้องพบเจอกับข้าเพราะว่าข้าคือคนขี้ขลาดในสายตาของผู้อื่น..”

เพราะว่าเขาเลือกที่จะหันหลังให้พระราชวังเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ ชนชั้นสูงจำนวนไม่น้อยถึงได้ดูแคลนเขาเป็นอย่างมากว่าที่เขามาเป็นคาดินันเพราะว่าเขาขี้ขลาด..ซึ่งมันก็มีส่วนที่จริงอยู่

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ..”

แล้วเธอปฏิเสธไปทำไมกัน คนที่เขากำลังตัดพ้ออยู่คือทารีน่าคนเก่าไม่ใช่เธอสักหน่อย

“ข้าอยากได้รับความรักจากใครสักคนที่สามารถโอบกอดข้าเอาไว้จากความเจ็บปวดได้ ข้าคิดว่าตัวเองเจ็บปวดจากการที่ถูกท่านทรมานแต่พอท่านไม่มาหาข้า..ในใจของข้ากลับยิ่งทรมานมากกว่าเก่า”

เขาว่ายังไงนะ

“ข้าคิดว่าตัวเองน่าจะหลงรักท่านเข้าให้แล้วล่ะครับ เพราะในยามที่ท่านใช้เวลาอยู่บนเตียงกับข้ามันมีความสุขมากเหลือเกิน ในชีวิตที่เศร้าหมองของข้ามีเพียงการได้ร่วมเตียงกับท่านเท่านั้นที่ทำให้ข้ามีความสุข เพราะอย่างนั้น..ช่วยกลับมาทรมานข้าอีกได้ไหมครับ?”