มาไคล์ยกมือขึ้นมาเสยผมที่ถูกเซ็ตเอาไว้อย่างดีของเขาไปด้านหลังอย่างลวกๆ งานเลี้ยงที่น่าเบื่อหน่ายยังไงก็ยังคงน่าเบื่อหน่ายแบบนั้นกว่าจะพูดคุยกับชนชั้นสูงที่ละโมบโลภมากพวกนั้นจบ เล่นเอาเขาเมื่อยปากมากทีเดียว เท้าที่กำลังก้าวเดินไปยังห้องรับรองของตระกูลทารอนพลันหยุดลงเมื่อเขามองเห็นห้องรับรองของตระกูลโรแกนสาวใช้คนสนิทของทารีน่านั่งอยู่ด้านหน้าประตู ในมือของนางกำลังปักผ้าเช็ดหน้าอยู่แสดงว่าทารีน่าคงจะตื่นแล้วสินะ เช่นนั้นเขาก็ควรจะเข้าไปเยี่ยมนางหน่อย เพียงแต่การเข้าไปเยี่ยมทางด้านหน้าประตูมันน่ารำคาญมากเกินไปเพราะว่าสาวใช้ของทารีน่าคงไม่ยอมให้เขาเข้าไปด้านในได้ง่ายๆแถมเขายังอยากเห็นใบหน้าที่ตื่นตกใจของทารีน่าในยามที่นางมองเห็นเขาด้วย มาไคล์เดินอ้อมมาที่ด้านหลังก่อนที่เขาจะกระโดดเข้าทางหน้าต่างงานเลี้ยงวันชาติอะไรกัน นี่มันงานเลี้ยงจับคู่ชัดๆ จัดเตรียมที่พักให้ชนชั้นสูงเอาไว้อย่างดิบดีเช่นนี้ จะมีจุดประสงค์ใดได้อีก ทุกปีเขาเข้าร่วมแค่ตอนเช้าเท่านั้น หลังจากพิธีประลองจบลงแล้วเขาจะกลับไปพักที่คฤหาสน์ แต่ปีนี้เขาเห็นทารีน่ากระตือรือร้นในการเข้าร่วมงาน เขาก็เลยอยู่ที่นี่กับนาง..เพราะว่า
ในขณะที่ทารีน่ากำลังห้ามใจตัวเองอย่างหนัก ลิ้นอุ่นของเขาก็เลียลงมาตรงยอดเชอร์รี่ชมพูระเรื่อ ก่อนดูดดึงหนักๆ สลับกับออกแรงงับเบาๆ ชวนให้ร่างกายของทารีน่าสะดุ้งเฮือกอ้อมแขนแกร่งของเขายังคงโอบกอดเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย“ท่านมาไคล์..”“สำหรับตอนนี้เรียกข้าว่าไคล์ก็พอ..รินามากกว่านี้ไม่ได้งั้นเหรอ ทำไมจะต้องยกมือนี่ขึ้นมาเพื่อผลักไสข้า ไม่ใช่ว่าในใจของเจ้าชื่นชอบข้าอยู่งั้นหรือ.”ใบหน้าของเธอขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อหนักยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาเอ่ยออกมาเช่นนั้น และใบหน้าเช่นนั้นของทารีน่ามันทั้งงดงามและน่ารักมากจนหัวใจของเขาเผลอสั่นไหวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวความงามล้ำที่ไร้สตรีใดในจักรวรรดิจะเทียบเคียง ครั้งหนึ่งเขาเคยมองว่านางคือสตรีที่น่ารังเกียจและไร้ค่าเพราะนางเอาแต่วิ่งตามฮาร์วีไม่หยุดหย่อน แต่วันนี้เขากลับมองว่าเธอคือสตรีที่งดงามที่สุดเท่าที่สายตานี้เคยพบเห็นมาทำไมกันนะ..เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่?จะดีแล้วอย่างงั้นเหรอ หากว่าเธอก้าวข้ามผ่านเส้นที่ขีดเอาไว้นี้ไปจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ เพราะเมื่อเริ่มความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งไปแล้วจะไม่สามารถถอยหลังได้อีกแน่นอนว่าในใจของเธอมันต้องการเข
ส่วนสำคัญนอกจากจะใหญ่แล้วยังตั้งชันขนานกับหน้าท้อง ทารีน่ากลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อมองเห็นความใหญ่โตของเจ้าส่วนนั้นมาไคล์พรมจูบลงไปบนใบหน้าของทารีน่าเบาๆ ราวกับว่าเขากำลังพรมจูบเพื่อปลอบโยนเธอก่อนที่เขาจะจับมือของเธอทั้งสองข้างขึ้นมาเพื่อมากอบกุมใบหน้าของเขาเอาไว้“อย่าหลับตาเชียวรินา เจ้าต้องลืมตาขึ้นมามองให้ชัดว่าบุรุษที่อยู่เหนือร่างของเจ้ามันคือใครกันแน่..”ความเป็นชายร้อนผ่าวแนบลงมาที่ขา ส่วนกลางกายของเขากำลังร่ำร้องขอการปลดปล่อยโดยเร็วท่อนล่างของเธอเริ่มรู้สึกชื้นแฉะถึงแม้ว่าในใจจะลังเลแต่ร่างกายกลับตอบสนองอย่างซื่อตรง สะโพกของเธอสั่นระริกเมื่อเขาแยกขาทั้งสองของของเธอออกจากกันช่องทางร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูดรั้งที่ดูยังไงก็เป็นการเชื้อเชิญมากกว่าผลักไสเขากดแทรกปลายนิ้วเข้าไปด้านในอีกครั้ง ส่วนคับแคบถูกคลี่ขยายอย่างระมัดระวังและอ่อนโยนจนทารีน่าคาดไม่ถึงว่าความอ่อนโยนนี้มันจะมาจากท่านมาไคล์ตามเนื้อเรื่องไม่มีการกล่าวถึงความรักหรือเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสตรีเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะแบบนั้นเธอก็เลยคิดว่าเรื่องบนเตียงสำหรับท่านมาไคล์ เขาจะเป็นบุรุษที่เปรียบเสมือนผ้าขาวบริสุทธ
เมื่อเพอร์ร่าเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วเห็นสภาพบนเตียงที่ไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่ สาวใช้ร่างท้วมก็รีบเดินไปหานายหญิงของเธอในทันใด และเป็นไปอย่างที่คิดเมื่อบนร่างกายของนายหญิงเต็มไปด้วยรอยกุหลาบมากมาย ทั้งบนลำคอและเหนือเนินอกเพอร์ร่าจัดการเรียกสาวใช้มาทำความสะอาดห้องพร้อมกับเปลี่ยนผ้าปูเตียงเพื่อให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย เธอใช้ให้สาวใช้สองนางไปจัดการทำความสะอาดร่างกายของนายหญิง ส่วนตัวเองเดินไปเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าออกเพื่อตามหาชุดเดรสที่สามารถคลุมปิดจนถึงคอ..“นายหญิงควรรู้สิคะว่าจะต้องออกงาน การสวมใส่ชุดเดรสที่ปิดจนถึงคอไม่เผยส่วนที่งดงามที่สุดของท่านออกมามันจะทำให้คะแนนความนิยมของนายหญิงหายไปนะคะ”เพอร์ร่าบ่นเบาๆ ในขณะที่กำลังสวมชุดเดรสให้ทารีน่า ส่วนทารีน่าเธอกำลังยิ้มอยู่หลังจากที่ท่านมาไคล์ออกไปจากห้องนี้ให้ตายเถอะ เธอเหม่อลอยและเอาแต่ยิ้มราวกับคนบ้า ในใจกำลังเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขที่ไม่รู้จะหาคำใดมาเปรียบเทียบ ไม่ว่าจะพยายามหลอกตัวเองสักกี่ครั้ง สิ่งหนึ่งที่เป็นความจริง คือการที่เธอตกหลุมรักท่านมาไคล์รอบที่ร้อยไม่แน่ใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันคืออะไรกันแน่ ทารีน่าได้แต่ภาวนาอย่า
มีบางอย่างที่กำลังสร้างความงงงวยให้ทารีน่าก็คือ เมื่อเธอจับริบบิ้นในกล่องแล้วยังไม่ทันเห็นสีของริบบิ้นเธอก็รู้สึกมึนหัว แล้วพอลืมตาขึ้นมาอีกก็มาอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นตาเอาซะเลยทารีน่าเดินไปที่หน้าต่างเพื่อมองลงไปด้านล่างก็พบบุรุษจำนวนมากที่กำลังเดินตามหาสตรีกันอย่างใจจดใจจ่อแผนการของสหายของเธอคืออะไรกันนะ แล้ว..จะออกไปจากห้องนี้ยังไงในเมื่อห้องนี้ไม่มีประตู?อย่าบอกนะว่านี่คือเวทย์ของโอเรีย เธอออกไปจากห้องนี้ไม่ได้แล้วใครมันจะเข้ามาได้กันฟะฉับพลันด้านหลังของทารีน่าก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีของคาดินันกาเล็ต เขาเดินตรงเข้ามาหาเธอก่อนจะยื่นมือมาจับบนริบบิ้นที่ผูกอยู่บนแขนของเธอ..“หาเจอแล้ว..”ทารีน่ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อเธอเห็นริบบิ้นที่ผูกอยู่ที่แขนของตัวเองมันเป็นสีเดียวกันกับริบบิ้นบนมือของท่านคาดินันกาเล็ตแล้วริบบิ้นมาผูกอยู่ที่แขนของเธอได้ยังไงกัน ใบหน้าหวานขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ ในเมื่อท่านกาเล็ตเข้ามาในห้องนี้ม่านหน้าต่างก็พลันปิดลงกาเล็ตนั่งลงบนเตียงด้วยท่าทีที่ไม่ได้ตื่นตกใจอะไร ตรงข้ามกับทารีน่าที่กำลังพยายามเปิดหน้าต่างออก“เว
“เกมบ้าบออะไรกัน แล้วข้ากำลังทำอะไรอยู่วะเนี่ย”มาไคล์เควี้ยงริบบิ้นในมือลงไปที่พื้น เขาเห็นว่าทารีน่าเป็นผู้ที่หยิบริบบิ้นออกมาจากกล่องเป็นคนแรก เพราะแบบนั้นเขาถึงได้ร่วมลงเล่นเกมนี้ แต่เขาหานางมาค่อนคืนยังไม่เจอแม้เงาของนางเลยไม่ใช่ว่าองค์หญิงโอเรียน่าเล่นสกปรกอย่างนั้นหรือ? เขาถึงได้หาทารีน่าไม่เจอ นางไปซ่อนอยู่ที่ไหนของพระราชวังอันกว้างใหญ่นี้กัน..แล้วเขา..เป็นบ้าอะไรอยู่มาไคล์ยกมือขึ้นมานวดหว่างคิ้วเบาๆ เขาจะมาตามหาสตรีผู้นั้นทำไมกัน? แล้วทำไมถึงจะอยากเจอนางมากขนาดนั้น ในเมื่อนางส่งมอบบ่อเกลือที่เขาต้องการให้แล้วเช่นนั้นเขาก็ไม่มีอะไรจะต้องยุ่งเกี่ยวกับนางอีกด้วยซ้ำ แต่เพราะว่าเมื่อช่วงเย็นเขาเผลอไปมีความสัมพันธ์หวานซึ้งกับนาง ที่ปลายจมูกยังคงได้กลิ่นหอมหวานของทารีน่าอยู่เลยดวงตาที่ฉ่ำวาวและน้ำเสียงที่สั่นเครือของนางมันชวนให้เขารู้สึกอยากจะ..สัมผัสนางอีกสักครั้งไม่ปกติแล้ว เขาในยามนี้กำลังสับสนอยู่..หรือว่าเขาต้องการเงิน โรแกนร่ำรวยมากแต่ทว่าทารอนเองก็ไม่ได้น้อยหน้า เรื่องเงินเขาไม่ได้เดือดร้อนสักนิดเดียวแล้วทำไมถึงอยากจะพบหน้าของนางอีกสักครั้ง ทำไมต้องรู้สึกไม่ชอบใจยามที่
เขาพยายามอดกลั้นเอาไว้ และตั้งใจว่าจะทำความรู้จักกับท่านทารีน่าคนใหม่ให้มากกว่านี้ แต่ยิ่งเขาอดกลั้น พร้อมกันนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักอย่างรวดเร็วถ้าหากว่าความโหดร้ายที่งดงามคือความรัก เขาก็คงได้แต่ยอมปล่อยให้มันเข้ามาโดยไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย..ทารีน่าอ้าปากค้าง เธอไม่คิดมาก่อนว่าท่านกาเล็ตจะสารภาพรักกับเธอเพราะว่าเขาได้พบเจอนางเอกของเรื่องนี้แล้วนี่ตอนนี้เขาควรจะชอบอเดเรียแล้วทำไมถึงได้มาสารภาพรักกับเธอได้..เส้นเรื่องหลักของนิยายเรื่องนี้ กำลังเปลี่ยนไปสินะ ด้วยฝีมือของผู้สวมร่างอย่างเธอและอเดเรีย“ช่างน่าเศร้าท่านกาเล็ต เพราะว่าข้าจำเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้เลย ข้าไม่สามารถดีใจได้ด้วยซ้ำที่ท่านมาสารภาพรักเช่นนั้น เพราะดูเหมือนว่าสตรีผู้นั้นที่ท่านกำลังหลงรัก นางไม่ใช่ข้า..”เขายื่นมือมาจับมือของเธอเอาไว้“เรื่องนั้นข้าไม่ได้รีบร้อน..ข้าแค่อยากบอกกล่าวความในใจให้ท่านได้รู้ เราออกไปจากห้องนี้กันเถอะครับ”เพียงเธอสบตาเขามันก็ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน เขาจับจูงมือของเธอเพื่อพาเธอเดินออกมาด้านนอกโดยที่บนร่างกายของทารีน่ามีเสื้อคลุมสีขาวบริสุทธิ์ของเขาคลุมทับอยู่“ข้าเองก็อยาก
ฮาร์วีจุดซิการ์ในมือก่อนที่เขาจะสูบมันเข้าไปเต็มปอด ริมฝีปากที่เชิดรั้นอย่างเอาแต่ใจของเขาพ่นควันสีขาวจางๆ ออกมาด้วยท่าทางเยือกเย็น รังสีความอำมหิตแผ่ออกมาจากร่างดวงตาดุจพญาเหยี่ยวจ้องมองลงไปด้านล่างซึ่งเป็นสวนที่แสนสวยงามของพระราชวังโอเรียกำลังเล่นสนุกอยู่ และจุดมุ่งหมายของยัยนั่นคงเป็นการหาคู่ให้กับทารีน่าสตรีที่ยินยอมหมอบกราบแทบเท้าเขาเพื่อร้องขอความรัก สตรีที่วิ่งตามเขาอย่างบ้าคลั่งเพราะความรู้สึกที่อัดแน่นในใจ บัดนี้นางกลับหันไปให้ความสนใจคาดินันกาเล็ต ไหนจะดยุคทารอนอีก..ไม่ดีแล้วแบบนี้ เพราะการที่นางไม่เห็นเขาในสายตามันหมายความว่าเวทมนตร์ที่เขาควบคุมนางเอาไว้กำลังเสื่อมลง ทารีน่า โรแกน จะต้องรักเขาสิ ไม่อย่างนั้นเขาจะเป็นองค์รัชทายาทที่ถูกพูดถึงอยู่ตลอดได้อย่างไรกัน ความสามารถของทารีน่าคือการอยู่เหนือกว่าสตรีทุกนางในแวดวงสังคม และเขาจำเป็นที่จะต้องสร้างความนิยมนั้นอยู่เสมอ..ฮาร์วีลูบไล้บนขนนกสีดำสนิทของอีกา ริมฝีปากของเขาปรากฏรอยยิ้มที่แสนเย้ยหยันขึ้นมา“ไปสิอีกาตัวน้อย ไปหาสตรีที่เปล่งประกายที่สุดแล้วย้ำเตือนให้นางรู้ถึงหน้าที่ของตัวเองว่าสิ่งที่นางควรจะมองคือดวงตะวันดวงนี
หลังจากที่เพอร์ร่าพูดคุยกับพ่อบ้านเสร็จเรียบร้อย สาวใช้ร่างท้วมก็เดินมาที่หน้าห้องนอนของนายหญิง เธอเคาะประตูเล็กน้อยตามมารยาท แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับเพอร์ร่าจึงเดินเข้าไปด้านในเพราะคิดว่านายหญิงอาจจะกำลังหลับอยู่ เธอจึงไม่ได้เข้าไปด้านในและรอคอยอีกพักใหญ่ๆ ถึงเดินมาเคาะประตูใหม่ แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับเช่นเคยเมื่อเห็นท่าไม่ดีเพอร์ร่าจึงเปิดประตูเข้าไปในทันที ด้านในห้องนอนของนายหญิงไม่มีร่องรอยของใครเลย“นายหญิงออกมาจากห้องนอนรึเปล่า?”สาวใช้ที่เฝ้าหน้าห้องนอนของนายหญิงส่ายหน้าพร้อมกัน“ข้าทั้งสองไม่เห็นว่ามีใครเข้าหรือว่าออกจากห้องนอนของนายหญิงเลยค่ะคุณหัวหน้าสาวใช้”เพอร์ร่ายกมือขึ้นมากุมหัวใจเอาไว้ เธอพยายามระงับความตกใจที่เกิดขึ้นเอาไว้ก่อนจะรีบดึงสติของตัวเองกลับมา“ส่งคนไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์และคฤหาสน์ทรอย รายงานว่าท่านทารีน่าหายตัวไป..”แน่นอนว่าเมื่อกาเล็ตได้รับข่าวสารจากสาวใช้ของทารีน่าเขาก็ตรงมาที่คฤหาสน์โรแกนในทันที วันนี้หิมะตกหนักมากกว่าทุกวันอีกทั้งการเดินทางด้วยรถม้านั้นลำบากและกินเวลายิ่งนัก แต่เมื่อเขามาถึงหน้าคฤหาสน์ก็เห็นเคาน์ทรอยยืนรอเขาอยู่ด้วยสภาพเหนื่อยหอบ“ข
เมื่อได้ยินคำกล่าวของทารีน่า มาไคล์ก็ตัวแข็งทื่อไปพักหนึ่ง เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะทำแบบนั้น..ดวงตาที่เบิกกว้างของเขาพลันอ่อนลงก่อนจะเดินเข้าไปหาทารีน่าที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงนั้นช้าๆ มือของเขาสอดรับเข้าไปยังใบหน้าของเธอเพื่อจงใจเชยคางมนให้เงยขึ้นมามองสบตาเขา“ทารีน่า..ข้าไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรเพื่อให้เจ้าเข้าใจ แต่ข้ากับอเดเรีย ข้าไม่ได้รักนาง”ทารีน่าช้อนสายตามองหน้าเขา มือของเธอกำแน่นด้วยความคับแค้นใจ จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม? จะหลอกลวงเธอจนถึงนาทีสุดท้ายเลยใช่ไหม!!“ใครบอกว่าข้าหมายถึงว่าที่พระชายาอเดเรียล่ะคะ ท่านดยุคแห่งทารอน ท่านน่ะมักจะมองข้าว่าข้าคือสตรีที่โง่งมเสมอเลย ท่านดูถูกดูแคลนสายข่าวของโรแกนมากเกินไปแล้ว”ใบหน้าของมาไคล์ซีดเซียวจนไร้สีเลือด เขาขบเม้มริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วไล้ลงไปบนริมฝีปากนุ่มหยุ่นของเธอ“ข้าเสียนางไปไม่ได้ กับเจ้าก็เช่นกัน”“เพี๊ยะ!!”มือของเธอที่พึ่งจะฟาดลงไปบนใบหน้าของเขา มันทำให้มาไคล์รู้สึกชาไปหมดทั้งใบหน้า และท่าทีตกใจของท่านมาไคล์ที่ถูกเธอตบมันยิ่งทำให้ในใจของทารีน่ารู้สึกดียิ่งนัก!!“ข้าไม่ต้องการเป็นสตรีที่สองรองจากใครทั้งนั้น หากว่
ทารีน่ายังคงนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับผ้าห่มผืนใหญ่ เธอทอดสายตามองออกไปด้านนอกหน้าต่างก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปยังเตาผิงเมื่อวานหลังจากกลับมาจากพระราชวังเธอก็ใช้เวลาไปกับสมุดบันทึกของอเดเรียทารีน่าคิดว่าอเดเรียตัวจริงน่าจะเป็นผู้จดบันทึกเรื่องราวต่างๆ เอาไว้ ที่น่าตกใจมากๆ ก็คือนางเอกของเรื่องมีพลังในการมองเห็นอนาคต และอนาคตที่อเดเรียมองเห็นมันถูกเขียนเอาไว้ในสมุดบันทึกเล่มนี้หมดแล้วเมื่อทารีน่ามายืนอยู่ที่ด้านหน้าเตาผิง นางก็โยนสมุดบันทึกในมือไปใส่ในกองไฟเธอมั่นใจว่าอเดเรียผู้สวมร่างน่าจะยังไม่ได้อ่านบันทึกนี้จบ ไม่อย่างนั้นนางคงจะไม่ใช้ชีวิตสบายๆ อย่างตอนนี้เป็นแน่เมื่อเพอร์ร่าได้ยินเสียงฝีเท้าที่ด้านใน สาวใช้ก็คิดว่านายหญิงของเธอจะต้องตื่นแล้วเป็นแน่ เธอจึงสั่งให้สาวใช้ด้านนอกยกถาดอาหารเข้ามาด้านใน“สายไปนิดสำหรับมื้อเช้านะคะนายหญิง”ทารีน่ายักไหล่“เพอร์ร่าหิมะตกหนักมากขนาดนี้ เจ้าเองก็ไม่ต้องตื่นเช้าอะไรมากมายนักหรอก”เพอร์ร่าส่งยิ้มให้กับนายหญิงก่อนจะก้มหน้าลง“ทหารในนามของตระกูลโรแกนได้นำผ้าห่มและเสื้อคลุมกันหนาวไปแจกจ่ายให้กับชาวบ้านตามที่นายหญิงสั่งเรียบร้อยแล้วค่ะ”ทารีน่าหยั
ดวงตาของอเดเรียนั้นกำลังสั่นระริก ริมฝีปากคู่สวยขบเม้มคลายเข้าคลายออกซ้ำๆ ด้วยความสับสนเมื่อเธอกลับมายังพระราชวังของตัวเอง นั่นก็คือที่ประทับของพระชายากลับมีบางอย่างหายไปจากหีบไม้ที่เธอเฝ้าระมัดระวังบันทึกของอเดเรียตัวจริงหายตัวไป หายไปไหนกันนะ?ไม่มีทางที่เธอจะหลงลืมเอาไปไว้ที่อื่นเพราะว่าเรื่องนี้เธอระวังมากกว่าเรื่องไหนๆ ในนั้นมีเรื่องราวมากมายที่เธอยังไม่ได้อ่านไปจนถึงหน้าสุดท้ายเลย เพราะการเป็นว่าที่พระชายาทำให้อเดเรียไม่มีเวลาส่วนตัวเลยก็ว่าได้ แถมองค์รัชทายาทก็ตามติดเธอแทบจะตลอดเวลา..สีหน้าของอเดเรียนั้นเคร่งเครียดแสดงถึงความคิดอันยุ่งเหยิงในจิตใจมือของเธอสั่นเทาจนแทบจะหยิบจับอะไรไม่ได้ เธอชั่งใจมากเกินไป เพราะคิดว่าไม่น่าจะมีใครมายุ่งเกี่ยวกับบันทึกนั้น ก็เลยไม่ได้รีบอ่านรีบทำลายมันทิ้งไปไม่ว่าบันทึกนั้นจะอยู่ที่ใคร ความเป็นอยู่ของเธอในยามนี้ก็ล้วนแล้วแต่อันตรายทั้งสิ้นเลย“อเดเรีย..”เธอสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่หน้าต่างละเมื่อหันกลับไปมองก็เห็นเซอร์เดนิซาที่กำลังปีนหน้าต่างเข้ามาหาเธอ เขายังคงส่งยิ้มให้เธอพร้อมกับยกมือขึ้นมาแล้วโอบกอดเอวของเธอเอาไว้ด้วยความรักใ
สายตาของวินเทอร์นั้นยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของทารีน่า เขาซุกหน้ากับเส้นผมชื้นเหงื่อ เพื่อสูดดมความหอมหวานทั้งผม หู หน้าผาก พรมจูบทุกส่วนของเธออย่างมีความสุข“ข้าจะพาท่านทารีน่าไปล้างตัว ส่วนท่านเก็บที่นอนด้วยนะครับ”วินเทอร์ที่กำลังพรมจูบทารีน่าถึงกับขมวดคิ้ว ไอ้หมอนี่พอเห็นเขายอมหน่อยล่ะเอาเปรียบใหญ่เลยนะ“ครั้งที่แล้วไม่ใช่ตกลงกัน ว่าข้าจะต้องเริ่มก่อนงั้นหรือ แต่ครั้งนี้เจ้ากลับเป็นเริ่มก่อน คาดินันกาเล็ต..เจ้าต่างหากที่ต้องเก็บที่นอนเพราะว่าข้าจะพารินาไปอาบน้ำเอง”กาเล็ตทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เขาอุ้มทารีน่าขึ้นมาโดยไม่สนใจสายตาของเคาน์วินเทอร์เลยด้วยซ้ำ“ท่านเป็นคนพานางมาที่เตียงด้วยซ้ำ เพราะอย่างนั้นเป็นท่านที่จะต้องเก็บเตียงนะครับ”กาเล็ตอุ้มทารีน่าพานางไปที่ห้องอาบน้ำอีกครั้ง เขาจัดการวางนางลงบนเก้าอี้ก่อนจะล้างเนื้อล้างตัวให้นาง กาเล็ตยังไม่ลืมล้างส่วนนั้นให้เธออีกด้วยเขาแยกขาของทารีน่าออก ก่อนจะใช้ปลายนิ้วปาดไปมาแล้วสอดลึกเข้าไปด้านในเพื่อล้วงเอาหยาดน้ำด้านในออกมา“อื้อ!..ข้าทำไม่ไหวแล้วนะคะ”“ข้าไม่ได้ทำอะไรแล้วครับ แค่ทำความสะอาดส่วนนั้นให้ท่าน แต่พอท่านทารีน่าร้องครางออกมาเช่
ความวาบหวามแล่นริ้วขึ้นมาทันทีที่ปลายนิ้วของท่านพี่วินเทอร์สัมผัสร่างกาย ทารีน่าช้อนสายตามามองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ผมสีเหลืองทองสว่างถูกปล่อยสยายอย่างไม่ใส่ใจนัก และในยามนี้มันกำลังเปียกลู่ไปตามแผ่นหลังเพราะว่าเราต่างก็นั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำเธอกำลังนั่งอยู่บนร่างกายของท่านกาเล็ต ผมสีเงินของเขาเปล่งประกายเมื่อต้องแสงจันทร์ในยามค่ำคืน เขาถอดแว่นที่ปกติมักจะสวมเอาไว้บนใบหน้าออกไป ทำให้จากใบหน้าที่เคร่งขรึมของคาดินันผู้ปกครองวิหารศักดิ์สิทธิ์ยามนี้หลงเหลือเอาไว้เพียงแค่ใบหน้าที่แสนอ่อนโยนของบุรุษผู้หนึ่งเท่านั้นเองริมฝีปากของกาเล็ตพรมจูบไปตามแผ่นหลังของทารีน่าเพื่อสร้างร่องรอยของความรักให้หลงเหลือเอาไว้ ส่วนมือทั้งสองข้างของเขากำลังบีบเคล้นเนื้อเนินอวบอิ่มคู่นั้นอย่างไม่ยอมลดละสัมผัสอ่อนนุ่มจากริมฝีปากของท่านกาเล็ตกำลังทำให้เธอหลงมัวเมา ริมฝีปากของเขาทั้งเร่าร้อนและร้ายกาจในคราวเดียวกัน สติของเธอแทบไม่หลงเหลืออยู่แล้วในร่างกายนี้การทำใจให้ชินกับบุรุษที่มีใบหน้าราวกับพระเจ้าทรงปั้นทั้งสองคนนี้ไม่ง่ายเลย และความอ่อนโยนจากสัมผัสของพวกเขาที่ถูกส่งมอบมาให้เธอพร้อมๆ กัน มันยิ่งทำให้ทารีน่า
อุณหภูมิข้างแก้มพลันร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อได้ยินคำกล่าวเช่นนั้นของท่านพี่วินเทอร์ส่วนมือของท่านกาเล็ตก็กำลังป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ กางเกงซับในของเธออยู่ทารีน่ารีบยกมือขึ้นมาเพื่อขัดขวางเขาเอาไว้“อ่า!..ขะ..ข้ายังคุยเรื่องสำคัญไม่จบเลยค่ะ”กาเล็ตหัวเราะเบาๆ เขาลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงกับทารีน่าพร้อมกับหอมแก้มเธอเบาๆ“ตามเจตนาของท่านทารีน่าแล้ว ท่านต้องการให้องค์รัชทายาทฮาร์วีลงจากตำแหน่งองค์รัชทายาทที่กำลังดำรงอยู่ มันอาจจะง่ายดายมากขึ้นหากว่าท่านเล็งเห็นถึงผู้ที่จะขึ้นมาเป็นองค์รัชทายาทแทนฮาร์วี เพราะบุคคลผู้นั้นน่าจะยินดียื่นมือเข้ามาช่วยเหลือท่านทารีน่า..”เธอยื่นมือไปจับมือของคาดินันกาเล็ตเอาไว้“ท่านไงคะ ท่านกาเล็ตคือผู้ที่ข้ามองว่าท่านเหมาะสมที่สุดในการขึ้นเป็นองค์รัชทายาทและองค์จักรพรรดิ”กาเล็ตนิ่งอึ้งไปหลายนาที คำกล่าวของทารีน่าทำให้เขาแทบหยุดหายใจ“ท่านทารีน่า ข้าไม่สามารถเป็นองค์จักรพรรดิหรือว่าองค์รัชทายาทได้หรอกครับ ข้าหลบหนีมาก็เพราะว่าข้าไม่ต้องการแย่งชิงอำนาจในพระราชวัง และข้าเองก็คาดหวังอย่างยิ่งว่าลูกชายของข้าจะไม่ต้องแย่งชิงอำนาจจากใครทั้งนั้น” ทารีน่าส่งยิ้มหวานให้เขา มันเป
เดนิซาได้ยินทุกคำกล่าวและมองเห็นในทุกการกระทำที่องค์รัชทายาทฮาร์วีและเลดี้โรแกนกระทำในระเบียงชมวิวที่ชั้นสองของห้องโถงจัดเลี้ยงเขาเดินเข้ามาหาเลดี้โรแกนด้วยหัวใจที่รู้สึกสับสน นางมิได้มีทีท่าว่าจะฆ่าเขาเหมือนกับที่รับปากเอาไว้กับองค์รัชทายาทเลยแม้แต่น้อยทารีน่าในยามนี้กำลังถูมือไปมาบนหน้าผากที่พึ่งจะถูกจุมพิตเมื่อครู่นี้ด้วยใบหน้าที่เหยเก“เลดี้โรแกน..”“อ่า ได้ยินแล้วใช่ไหมคะท่านเซอร์ ดูเหมือนว่าองค์รัชทายาทผู้นั้นจะต้องการให้ข้าสังหารท่าน เหตุผลของพระองค์คงจะเป็นการที่ท่านทำตัวเด่นเกินไปในสายตาของว่าที่พระชายาอเดเรีย”ในใจของเดนิซานั้นเกิดคำถามขึ้นมามากมาย เขาทวนคำกล่าวของเลดี้โรแกนซ้ำๆ อีกครั้งในใจตระกูลของเขาภักดีต่อราชวงศ์มาโดยตลอด ชีวิตของเซอร์เดนิซาสามารถยกให้องค์จักรพรรดิก็ยังได้ แต่ทว่าองค์รัชทายาทกลับสั่งให้เลดี้ผู้หนึ่งมาสังหารเขา“แล้วเลดี้..ในยามนี้ต้องการดาบสักเล่มไหมครับ”ทารีน่าหัวเราะเบาๆ หลังจากที่เช็ดหน้าผากจนพอใจ เธอก็มองออกไปที่สวนในยามค่ำคืนของพระราชวัง“ข้าไม่คิดทำตามคำสั่งเขาหรอกค่ะ แต่อย่างน้อยในยามนี้ข้าคิดว่าข้ากำลังจะได้เพื่อนใหม่คนหนึ่งที่มีอุดมการณ์เดี
เมื่องานเลี้ยงล่วงเลยถึงเวลาเที่ยงคืน ทารีน่าที่ดื่มไปประมาณหนึ่งก็เริ่มที่จะยืนไม่ไหว“ข้าขอตัวไปรับลมก่อนนะคะท่านพี่”วินเทอร์จับมือของทารีน่าเอาไว้“ข้าว่าเรากลับกันเลยดีไหม? คาดินันกาเล็ตเองก็น่าจะใกล้เสร็จธุระแล้ว"“ข้า..ขอออกไปรับลมสักพักนะคะ”เธอส่งยิ้มให้กับท่านพี่วินเทอร์ และรอยยิ้มเช่นนั้นของทารีน่ามันหมายความว่านางกำลัง มีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาเหลือบมององค์รัชทายาทฮาร์วีที่กำลังพูดคุยอยู่กับขุนนาง ก่อนจะยินยอมปล่อยมือจากทารีน่า“ข้าจะรออยู่ตรงนี้..”“ค่ะ ข้าจะรีบกลับมา”ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในงานเลี้ยงแห่งนี้ ความรู้สึกแรกของทารีน่ามันบอกว่าองค์รัชทายาทจะต้องหาทางเข้ามาพูดคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน ตามนิสัยของพระเอกในนิยายแล้ว ฮาร์วีเป็นบุรุษที่เจ้าแผนการและชื่นชอบความสมบูรณ์แบบ คนเช่นนั้นย่อมทำให้ตัวเองเป็นที่สนใจและสตรีที่จะสามารถดึงความสนใจของเหล่าชนชั้นสูงมาที่เขาได้ก็คงจะหนีไม่พ้นทารีน่าผู้นี้..เพื่อให้ตัวเองเป็นที่นิยมชมชอบก็เลยเหยียบย่ำสตรีผู้หนึ่งขึ้นไปยังจุดนั้นสินะอ่า..คันมืออยากจะซัดใบหน้านั้นสักครั้งจังโว้ย!! นี่เธอโมโหเหมือนกับว่าเขากำลังหลอกใช้ตัวเ