12.เปลี่ยนไป

“ข้าเดินไม่ไหวค่ะ ไม่ใช่ว่าท่านจะต้องอุ้มข้าขึ้นไปอย่างนั้นหรือคะ ที่ข้าเป็นเช่นนี้ก็เพราะท่านจงใจทำร้ายข้าแท้ๆ ..”

ได้คืบต้องเอาศอกสิ เธอจะต้องทำให้เขารู้สึกผิดเรื่องที่ทำร้ายเธอให้สาสมเลยคอยดู

“เรื่องนั้นข้าไม่ได้ตั้งใจ และข้ายินดีที่จะพาเลดี้ไปรักษาอาการเจ็บปวดเหล่านี้ที่วิหารศักดิ์สิทธิ์..”

เขาไม่พาเธอไปหาหมอแต่กลับพาเธอไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ อย่าบอกนะว่าคนผู้นี้คือคาดินันกาเล็ตที่จะมาฆ่าเมนของเธอน่ะ

และเมื่อเขาอุ้มทารีน่าขึ้นมาจากพื้นเธอก็ใช้โอกาสนี้ดึงผ้าคลุมของเขาลง

เส้นผมสีเงินยาวสลวยปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้าของเธอ แน่นอนแล้ว..ชายผู้นี้คือคาดินันกาเล็ตไม่ผิดแน่!!

หรือว่าจะฉวยโอกาสนี้หยิบมีดขึ้นมาแทงทะลุหัวใจของเขาไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดีไหมนะ เขาจะได้ไม่มาทำร้ายเมนของเธออีก

“กำลังคิดหาทางทำร้ายข้าอยู่งั้นหรือ”

“...”

ในนิยายไม่เห็นบอกว่าเขาอ่านใจได้เลยนี่

“ชาที่เลดี้ส่งมาให้ข้าทุกวัน ข้าไม่ได้ดื่มมันเลยเพราะว่าในชานั้นมีพิษอยู่ หากว่าท่านอยากจะสังหารข้าก็คิดแผนการที่มันรัดกุมมากกว่านี้หน่อยเถิด”

เดี๋ยวนะ ยัยทารีน่าทำแบบนั้นไปทำไมกัน วางยาคาดินันเนี่ยนะ โง่สิ้นดี

“ข้าไม่ได้..”

“วางใจ เพราะถึงแม้ว่าเลดี้จะพยายามสังหารข้า แต่ข้ารับปากท่านเอาไว้แล้วว่าข้าจะช่วยท่านข้าก็จะช่วย..หลับตาลงสิข้าจะพาท่านไปที่วิหาร”

ทารีน่ากำลังพยายามค้นหาคำตอบเกี่ยวกับความขัดแย้งของนางร้ายอย่างทารีน่าและท่านคาดินันกาเล็ต ถึงแม้ว่าเธอจะอ่านนิยายมาแล้ว แต่ในเนื้อเรื่องไม่ได้ให้ความสำคัญกับปมหลังของทารีน่าสักเท่าไหร่นัก นางจะโผล่ออกมาแค่เฉพาะตอนที่ทำร้ายนางเอกอย่างอเดเรีย ส่วนเรื่องรายละเอียดยิบย่อยนั้น เธอไม่รู้เรื่องเลยให้ตายเถอะ..

นางวางยาฆ่าคนหล่อผู้นี้กันทำไมนะ? อดสงสัยไม่ได้เลยจริงๆ

เพียงแค่ทารีน่ากระพริบตา บรรยากาศเบื้องหน้าของเธอก็แปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อครู่เรายังเดินอยู่ในตลสดอยู่เลย แต่ตอนนี้เธอน่าจะอยู่ในห้องสักห้องที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ ดูจากการตกแต่งที่ไม่เหมือนใครนี้แล้ว ไม่น่าจะใช้คฤหาสน์อย่างแน่นอน

เบื้องหลังของคาดินันกาเล็ตคือตู้หนังสือขนาดใหญ่และเขาวางเธอลงบนโซฟาตัวยาว

“ข้ารู้ว่าไม่ควรกล่าวเช่นนี้เพียงแต่เลดี้จะต้องถอดชุดเดรสด้านนอกนี่ออกเพื่อให้ข้าได้สัมผัสกับบาดแผลของท่าน ข้าถึงจะสามารถใช้พลังเวทย์ในการรักษาได้

บ้าไปแล้วรึไง แผลของเธอมันอยู่ตรงสีข้างแถวๆ เอว หากถอดชุดเดรสออกเพื่อทำการกรักษามันก็ไม่แตกต่างอะไรกับแก้ผ้าเลยไม่ใช่เรอะ!

“อะ..เอ่อ ข้าคิดว่าที่นี่น่าจะมีนักบุญหญิง..”

สายตาของคาดินันกาเล็ตปรายตามองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะถอดกระดุมเสื้อของเธอออก แน่นอนว่าทารีน่าตกใจจนรีบใช้มือทั้งสองข้างของเธอจับเสื้อเอาไว้

“ท่านจะทำอะไรคะ”

“ต่อให้เจ้าเปลื้องผ้านอนอยู่บนเตียงแบบที่เจ้าชอบทำ ข้าก็ไม่คิดกับเจ้าเชิงชู้สาวหรอกทารีน่า เจ้าน่าจะรู้ดีที่สุดว่าในสายตาของข้าแล้ว ข้ารังเกียจเจ้ายิ่งเหนือสิ่งใด รีบถอดชุดนี่ออกข้าจะได้ทำการรักษา”

เพราะว่าเธอสวมชุดเดรสแน่นอนว่าการถอดเสื้อก็คือการถอดทั้งชุดเลยนั่นเอง และเมื่อชุดเดรสแสนหรูหราที่สวมมาหลุดออกไปจากร่างกายของเธอเขาก็ใช้เสื้อคลุมของเขามาคลุมร่างกายด้านบนของเธอเอาไว้ ส่วนด้านล่างเขาใช้ผ้าห่มในการปกคลุม

แน่นอนว่านอกจากความอายที่แผ่กระจายทั่วใบหน้าแล้ว สิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในหัวของเธอมันก็คือความสับสน..

ทารีน่าเคยแก้ผ้ายั่วยวนคาดินันกาเล็ตงั้นเรอะ เมื่อไหร่กัน? แล้วเรื่องที่แม่นั่นรักองค์รัชทายาทนักหนาจนหาทางกลั่นแกล้งนางเอกของเรื่องล่ะ

ทำไมยิ่งเขาพูดออกมามันยิ่งมีเรื่องชวนให้เธอสงสัยเต็มไปหมดเลย

ที่แผลของเธอรู้สึกเย็นเมื่อเขาวาดมือลงบนอากาศเพื่อทำการรักษาเธอ แน่นอนว่าเธอก็ยังไม่กล้าก้มไปดูเหมือนเดิมเพราะเธอหวาดกลัวเลือด

ในใจของกาเล็ตมีคำถามากมาย สตรีเบื้องหน้าของเขาในยามนี้ใช่ท่ารีน่าตัวจริงอย่างนั้นหรือ? เหตุใดนางถึงได้ตกใจเรื่องที่เขากล่าวออกมาทั้งๆ ที่นางลับลอบมาที่วิหารศักดิ์สิทธิ์เพื่อมาเจอเขานับครั้งไม่ถ้วน

กาเล็ตเลือกที่จะเก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจเพราะเขาไม่รู้ว่าสตรีผู้นี้จะมาไม้ไหนอีก นางทั้งเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายปานนั้น เขาจะไว้ใจนางง่ายๆ ไม่ได้อย่างเด็ดขาด

“ไปทำเรื่องชั่วช้าใส่ใครเข้า ถึงได้ถูกแทงลึกเช่นนี้..”

ทารีน่าเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของคาดินันกาเล็ต ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขามันจะบูดบึ้งแต่น่ามองยิ่งนัก ผมสีเงินที่เป็นสัญญาลักษณ์ที่เด่นชัดของราชวงศ์ คาดินันกาเล็ตคือองค์ชายของอดีตองค์จักรพรรดิ เขาเลือกที่จะรับใช้พระเจ้าเพราะไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับสงครามการแย่งชิงอำนางของพระราชวัง ฟังดูเท่ชะมัดเลยแฮะ

ตอนที่อ่านเรื่องราวของเขา เธอไม่คิดว่าเขาจะเท่มากขนาดนี้มาก่อนเลย คิดว่าคงเป็นนักบุญหน้าจืด..

“ข้าไม่ได้ทำเรื่องชั่วช้าสักหน่อย ที่ถูกทำร้ายก็เพราะเรื่องเข้าใจผิดกัน..”

“เหอะ หากสตรีเช่นเจ้าไม่ชั่วช้าเช่นนั้นดวงอาทิตย์คงขึ้นทิศตะวันตกแล้ว”

ทารีน่ายื่นมือไปจับมือของคาดินันกาเล็ตเอาไว้ เธอช้อนสายตามองหน้าของเขาด้วยความตั้งใจทั้งหมดที่นี่

คนผู้นี้นอกจากความหล่อแล้วเขายังฉลาดอีกต่างหาก หากว่าเขาช่วยเธอแน่นอนว่าเรื่องที่เธอสงสัยเกี่ยวกับผู้สามร่างอาจจะได้รับคำตอบก็ได้

“ข้าจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ เมื่อไม่กี่วันก่อนข้าตื่นขึ้นมาก็พบท่านดยุคทารอนจับตัวข้าไป แผลนี้ก็ถูกเขาทำร้ายมา ท่านดยุคกล่าวว่าข้าล้มหัวกระแทกพื้นแล้วสลบไป พอตื่นขึ้นมาก็จำอะไรไม่ได้เลย..ท่านคาดินันข้าดูเหมือนสตรีที่สามารถทำร้ายผู้อื่นได้อย่างนั้นหรือคะ?”

เธอเอียงคอถามด้วยแววตาที่สั่นระริก

และไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย มีบางอย่างที่เขาสงสัยตั้งแต่อยู่ที่ย่านการค้าก็คือท่าทีของนาง หากว่าสตรีผู้นี้คือทารีน่าเช่นนั้นนางจะไม่มีทางร้องขอให้เขาอุ้มนางเป็นแน่เพราะต่อให้นางจะสนใจร่างกายของเขามากแค่ไหนแต่นางคำนึงถึงชื่อเสียงของตัวเองมาเป็นอันดับแรกเสมอ เขาเกลียดที่นางมองเขาเป็นเหมือนนักระบำของนางที่นางอยากกระทำเรื่องอย่างว่าเมื่อไหร่ก็เดินทางมาหาเขา

แต่ความจริงแล้วนางกลับมอบหัวใจของนางให้กับองค์รัชทายาท..

แววตาของนางเปลี่ยนไปและมันคงเป็นความเปลี่ยนแปลงที่ไม่เลวเท่าไหร่ในสายตาของกาเล็ต