LOGINShare
บทที่ 43 (1/2) : สร้อยคู่ (1)
Last Updated:
2025-03-14 18:15:13พรึบ! อึก!
“มีคนเคยเตือนท่านบ้างหรือไม่ ท่านรองแม่ทัพจินเฟยหลงว่าความใจร้อนของท่าน จะนำมาซึ่งหายนะให้แก่ตัวท่านเอง” หานเฟิงเอ่ยขึ้นก่อนจะก้าวออกมาจากเงามืดพร้อมกับว่านซิ่นหลิง
“หึ! เพียงแค่ข้าหยิบสร้อยคอของพี่ชายท่านขึ้นมาเล่น ท่านก็ถึงกับต้องกระโจนลงมาหาข้าด้วยตัวของท่านเองเลยหรือ...ท่านรองแม่ทัพ?”
ว่านซิ่นหลิงมองไปยังจินเฟยหลงที่ยามนี้อีกฝ่ายกำลังกระอักเลือดออกมา แล้วลงไปนั่งชันเข่าอยู่กลางห้องนอนของนาง หลังจากที่อีกฝ่ายถูกหานเฟิงซัดเข็มพิษใส่ ในตอนแรก...ว่านซิ่นหลิงก็รู้สึกแปลกใจที่อยู่ ๆ หานเฟิงก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปดับไฟในห้องนอนของนางทั้งหมด จากนั้นหานเฟิงก็ลากนางเข้าไปซ่อนตัวอยู่หลังม่านบังตาแล้วส่งสัญญาณให้คนของเจ้าตัว เข้ามาหลบตามมุมต่างๆ ในห้องนอน
“ท่านรองแม่ทัพจินเฟยหลงนี่ท่านคิดว่า...ข้าจะไม่รู้เลยหรืออย่างไร ว่ากำลังถูกพวกท่านสะกดรอยตามอยู่” หานเฟิงพูดพร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยแววตาเย้ยหยัน
Related chapters
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 43 (2/2) : สร้อยคู่ (2)
หยางหมิงเซียนเมื่อได้เห็นสภาพของพวกชิงหลวนคุน เขาก็รีบสั่งให้เสี่ยวปิง...ไปแจ้งเจ้าของจวนทั้งสองทันที ก่อนจะพาคนทั้งหมดเข้าไปรอราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซูที่ห้องโถงในเรือนพักของตัวเองก่อน “เกิดอะไรขึ้น!” หยางหมิงเซียนเอ่ยถามหลังจากพาทุกคนเข้ามาในห้องโถงแล้ว “พวกมันซ้อนแผนตบตาพวกเรา พร้อมกับขุดหลุ่มล่อให้เฟยหลงเข้าไปติดกับแผนของพวกมัน” ชิงหลวนคุนหันมาตอบคำถามของหยางหมิงเซียน แต่ยังไม่ทันจะได้เล่ารายละเอียดราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซูก็เดินเข้ามาในห้องเสียก่อน... และเมื่อท่านเจ้าของจวนทั้งสองได้เข้ามาเห็นสภาพของพวกชิงหลวนคุน ราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซูก็รีบสั่งให้คนของพวกเขาเข้าช่วยเหลือพวกชิงหลวนคุนทันที โดยการพาคนทั้งหมดไปรักษาตัวและพูดคุยกันต่อที่เรือนใหญ่ เนื่องจากเรือนพักหลังนี้ไม่มีห้องเหลือพอที่จะใช้รักษาคนเจ็บและให้คนเจ็บได้นอนพัก หลังจากพาทุกคนมาที่เรือนใหญ่ ราชครูหลงจิ้นสิงจึงทำการซักถามเรื่องราวที่เ
Last Updated : 2025-03-15ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 44 (1/2) : คุณชายใหญ่ (1)
จินเฟยเทียนกับบ่าวข้างกายหลังจากหลบอยู่หลังพุ่มไม้ เพื่อรอดูว่าคนกลุ่มไหนกำลังเดินเข้ามาใกล้บริเวณที่พวกเขาอยู่ แต่รอมาได้สักพัก...สองนายบ่าวกลับได้ยินเสียงการต่อสู้ที่ดังขึ้นมาจากทิศทางของคนกลุ่มนั้นแทน จินเฟยเทียนจึงตัดสินใจพาบ่าวข้างกาย เดินเข้าไปยังบริเวณที่เกิดเสียงการต่อสู้ขึ้น ด้วยกลัวว่าการต่อสู้นี้...จะเป็นการต่อสู้ของคนที่เขากำลังตามหาอยู่ จินเฟยเทียนกับบ่าวข้างกายพากันเดินไปตามทิศทางที่เกิดเสียงการต่อสู้ แต่พอพวกเขาเดินไปจนใกล้จะถึงบริเวณนั้น ก็ดูเหมือนว่าการต่อสู้ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ได้จบลงแล้ว จินเฟยเทียนกับบ่าวของเขาจึงใช้วิชาตัวเบาพาขึ้นไปซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ เพื่อลอบมองไปยังบริเวณที่เกิดการต่อสู้... “คุณชายฟางขอรับ นั่นท่านแม่ทัพใหญ่ใช่หรือไม่ขอรับ?” บ่าวชายที่อยู่กับจินเฟยเทีย ชี้ไปทางจินเฟยหมิงที่ถูกชายชุดดำคนหนึ่งจับมัดด้วยเชือก และกำลังถูกยกตัวขึ้นไปพาดกับหลังม้า ยามนี้สภาพร่างกายของจินเฟยหมิงดูสะบักสะบอมจนจินเฟยเทียนเห็นแล้ว...รู้สึกปวดใจยิ่งนัก
Last Updated : 2025-03-16ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 44 (2/2) : คุณชายใหญ่ (2)
“คุณชายใหญ่อย่างนั้นหรือ... หึ! ช่างน่าตกใจจริงๆ ไม่ใช่ท่านตายไปพร้อมกับมารดาของท่านเมื่อหลายปีก่อนแล้วหรือคุณชายใหญ่?” หานเฟิงกล่าวขึ้นพร้อมกับมองไปที่จินเฟยเทียน หลังจากได้ยินคำพูดของว่านซิ่นหลิง จินเฟยเทียนทำเพียงยืนบังผู้เป็นบิดาของเขาเอาไว้ ยามนี้เขาไม่คิดจะเปิดปากตอบคำถามของใครทั้งนั้น “เข้าไปจับมันมัดไว้กับท่านแม่ทัพ แล้วค้นดูให้ทั่วว่ามีพวกมันซ่อนอยู่อีกหรือไม่?” จินเฟยเทียนได้ยินที่หานเฟิงสั่งลูกน้อง เขาก็ไม่คิดที่จะขัดขืนเขายอมถูกอีกฝ่ายจับมัดแต่โดยดี ด้วยกลัวว่าหากเขาคิดขัดขืน คนพวกนี้อาจจะลงมือทำร้ายทั้งตัวเขาและผู้เป็นบิดา และอีกอย่างเขาก็เป็นห่วงบ่าวที่ติดตามมากับเขาด้วย ยามนี้เขาจึงพยายามไม่มองไปยังบริเวณที่บ่าวของเขาซ่อนตัวอยู่ “คุณชายใหญ่ ท่านทำให้ข้าแปลกใจยิ่งนัก เหตุใดท่านถึงรอดมาได้? มิใช่ยามนั้น...ตัวท่านโดนฟันและถูกเผาไปพร้อมกับคนของท่านแล้วมิใช่หรือ? แล้
Last Updated : 2025-03-17ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 45 (1/2) : ดอกบัวขาว (1)
หานเฟิงหันกลับไปมองที่เชิงเขาหลังกระท่อม...แล้วค่อยๆ หลับตาของตัวเองลงอย่างช้าๆ และแล้ววันที่เขารอคอยก็มาถึงแล้วสินะ วันที่เขาจะได้ชำระหนี้แค้น!หานเฟิงยังจำความรู้สึกของตัวเองในตอนนั้นได้เป็นอย่างดี วันนั้น...เป็นวันที่หานเฟิงขอลางานกับท่านแม่ทัพใหญ่แคว้นฉินแล้วลอบเข้าไปในแคว้นตงเพื่อนำของรับขวัญไปให้หลานชายตัวน้อย ที่เพิ่งคลอดได้เพียงแค่สามเดือนและในตอนนั้นหานเฟิงก็ตั้งใจที่จะไปเกลี่ยกล่อมหานตงผู้เป็นน้องชายคนเดียวของเขา ให้พาครอบครัวของตัวเองกลับมาอยู่ที่จวนในแคว้นฉินด้วยกัน เนื่องจากน้องชายของเขา...ไม่อยากถูกบิดาบังคับให้ไปเป็นทหารเหมือนกันกับเขา อีกฝ่ายเลยหนีออกจากจวน มาสร้างครอบครัวเล็กๆ ในแคว้นตง แต่ตอนนี้บิดามารดาของพวกเขา เริ่มมีท่าทีที่อ่อนลงและเริ่มหายโกรธเคืองในตัวน้องชาย หลังจากที่พวกท่านทั้งสองได้รับรู้เรื่องหลานชายตัวน้อย แต่เมื่อหานเฟิงเดินทางมาถึงหมู่บ้านที่หานตงและครอบครัวอาศัยอยู่ ภาพที่เขาเห็นตรงหน้า...มันกลับทำให
Last Updated : 2025-03-18ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 45 (2/2) : ดอกบัวขาว (2)
“คนของเจ้ายามนี้ฝีมือช่างอ่อนหัดยิ่งนัก! ข้ารอเวลานี้มานาน...จินฮูหยิน วันที่ได้เห็นเจ้าสิ้นอำนาจในมือ” หานเฟิงพูดพร้อมกับกดสายตามองสตรีสูงศักดิ์ตรงหน้า เขายินดียิ่งนักยามที่ได้ข่าวว่า...ตระกูลฝั่งมารดาของนางค่อยๆ หมดวาสนาสิ้นอำนาจในมือ ส่วนทางฝั่งของบิดา...อีกฝ่ายคงไม่คิดจะลงมายุ่งกับเรื่องนี้เป็นแน่ ดังนั้นยามนี้ชิงจิวซินก็คงจะไม่ต่างอะไรกับลูกไก่ในกำมือของเขาแล้ว ว่านซิ่นหลิงยิ้มหยันเมื่อได้เห็นชิงจิวซินเริ่มแสดงอาการหวาดกลัวออกมา... “บ่าวชั้นต่ำอย่างนั้นหรือ... ถึงแม้ข้าจะเป็นบ่าวชั้นต่ำอย่างที่เจ้าว่าแต่ข้าก็ยังดีกว่าเจ้าจินฮูหยินต่อหน้าผู้อื่น เจ้าทำตัวเป็นดั่งดอกบัวขาวแต่ภายในจิตใจของเจ้ามันช่างโหดเหี้ยมไม่ต่างอะไรกับสัตว์ร้ายในป่า!” ว่านซิ่นหลิงพูดใส่หน้าชิงจิวซินจบก็หันกลับมาพูดกับจินเฟยฮวา “คุณหนูเฟยฮวาเจ้าคะ ท่านรู้หรือไม่ว่ามารดาของท่าน เพียงเพื่อต้องการปกปิดความผิดในอดีตของตัวเองและเพื่อช่วยชีวิตของท่าน นางถึงกลับให้คนไปลงมือวางยาพิษในอาหารของ
Last Updated : 2025-03-19ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 46 (1/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (1)
“องค์ชายสิบสองใจเย็นก่อนพ่ะย่ะค่ะ! คุณชายหยางด้วยนะขอรับ รอคนของพวกเราตามมาสมทบก่อน ตอนนี้หากพวกท่านบุกลงไป มีแต่จะทำให้ทุกอย่างมันดูแย่ลงกว่าเดิมนะพ่ะย่ะค่ะ” ซงหยวนเอ่ยพูดกับผู้เป็นนายและคุณชายหยาง เนื่องจากเขากับบ่าวอีกคนเกือบจะจับคนทั้งสองเอาไว้ไม่ทัน หลังจากที่ผู้เป็นนายและคุณชายหยางเห็นคุณชายฟางถูกคนด้านล่างลงมือทำร้าย... หยางหมิงเซียนยามนี้รู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนักที่ต้องมาทนเห็นจินเฟยเทียนถูกทำร้ายต่อหน้า...แต่เขากลับไม่สามารถช่วยอะไรอีกฝ่ายได้เลย และยังไม่พอ...คนที่กำลังลงมือทำร้ายจินเฟยเทียนดันเป็นมารดาของเขาเองทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย หากเป็นคนอื่นทำกับคนของเขาแบบนี้! เขาสาบานเลยว่า...ปากที่มันใช้สั่งการหรือมือข้างที่มันใช้กระชากผมของจินเฟยเทียน เขาจะลงมือสับมัน! และจัดการกับคนผู้นั้นด้วยตัวของเขาเอง แต่...พอคนผู้นั้นเป็นมารดาของเขา หยางหมิงเซียนจึงรู้สึกทั้งอึดอัดและรู้สึกเจ็บปวดใจในเวลาเดียวกัน “พี่ใหญ่!” จินเฟยหลงเอ่ยขึ้นหลังจากได้ยินส
Last Updated : 2025-03-20ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 46 (2/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (2)
จินเฟยหลงเมื่อได้ยินเรื่องราวที่ว่านซิ่นหลิงและหานเฟิงพูด เขาก็แทบอยากจะพุ่งตัวลงไปจัดการกับจินฮูหยิน เพราะที่ผ่านมา...เขาต้องแบกรับความรู้สึกผิดในสิ่งที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำเอาไว้ และความรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถปกป้องคนสำคัญที่สุดในชีวิตทั้งสองคนของเขาเอาไว้ได้... ตั้งแต่ที่จินเฟยหลงจำความได้ เขาก็ได้รับทั้งความรักและการดูแลเอาใจใส่จากท่านแม่ใหญ่กับพี่ใหญ่ของเขา จนตัวเขาแทบจะลืมไปแล้วว่าที่จริง... เขาหาบุตรชายแท้ๆ หรือน้องชายแท้ๆ ของคนทั้งสองไม่ จนมีวันหนึ่ง เป็นวันที่พี่ใหญ่ของเขาเกิดล้มป่วย แล้วมีบ่าวในจวนเผลอหลุดปากพูดเรื่องที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำไว้จนส่งผลทำให้พี่ใหญ่ของเขามีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เกิด และด้วยเพราะร่างกายที่อ่อนแอนี้พี่ใหญ่จึงไม่สามารถฝึกวรยุทธหรือไปเรียนที่สำนักศึกษาแบบเขาได้ ตอนนั้นเขาทั้งรู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และในตอนนั้น...พี่ใหญ่ที่กำลังล้มป่วยจนแทบจะลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหว ก็รีบฝืนลุกขึ้นมาสั่งบ่าวผู้นั้นให้หยุดพูด และนำ
Last Updated : 2025-03-21ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 46 (3/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (3)
หานเฟิงมองไปที่จินเฟยหมิงกับชิงจิวซินที่กำลังพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากพื้น และพยายามที่จะพาตัวเองตามไปช่วยบุตรชายและบุตรสาว เขาจึงหันไปเอ่ยปากพูดกับคนทั้งสองอีกครั้ง “ท่านแม่ทัพใหญ่ท่านอยากตายพร้อมกับบุตรชายและบุตรสาวของท่านใช่หรือไม่... ในเมื่อท่านอยากตาย ข้าก็ให้ท่านได้ตายสมใจอยาก แต่...กับสำหรับสตรีชั่วช้าเช่นเจ้า! จินฮูหยิน...ข้าจะยังไม่ให้เจ้าได้ตายสมใจในตอนนี้เพราะข้าอยากให้เจ้าได้อยู่และได้เห็นคนที่เจ้ารักค่อยๆ ตายลงไปต่อหน้าเจ้า โดยที่ตัวเจ้าไม่สามารถช่วยอะไรคนที่เจ้ารักได้เลย จากนั้น...ข้าก็จะปล่อยให้เจ้าค่อยๆ ตาย ด้วยยาพิษที่ข้าเตรียมเอาไว้สำหรับเจ้าโดยเฉพาะ...ตัวนี้!” พูดจบหานเฟิงก็ให้คนนำยาพิษไปกรอกปากชิงจิวซินแล้วให้คนนำตัวจินเฟยหมิงเข้าไปไว้ในกระท่อมเดียวกับจินเฟยฮวาและจินเฟยเทียน แล้วหันกลับไปรับคบไฟที่ถูกจุดไฟมาเรียบร้อยแล้วจากคนของเขาที่ยื่นมาทางเขากับว่านซิ่นหลิงคนล่ะอัน ชิงจิวซินร้องไห้แทบขาดใจ เมื่อตัวนางถูกกรอกยาพิษไปพ
Last Updated : 2025-03-22
Latest chapter
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 51 (1/3) : ข้าขอสัญญาด้วยชีวิต (1)
ยังไม่ทันที่จินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนจะได้พูดอะไรกันต่อ ก็มีเสียงการเคลื่อนไหวดังขึ้นจากอีกฝั่งของประตูห้องนอน หยางหมิงเซียนจึงรีบรวบรวมสติของตัวเองก่อนที่จะลุกขึ้นไปเปิดประตู... และเมื่อประตูห้องนอนถูกเปิดออกจินเฟยหลงก็ประคองจินเฟยหมิงเดินเข้ามาหาจินเฟยเทียนในห้องทันที โดยมีจินเฟยฮวาเดินตามเข้ามาในห้องด้วย “ท่านพ่อ! เฟยหลง! เฟยฮวา...” จินเฟยเทียนเมื่อเห็นผู้เป็นบิดารวมทั้งน้องสาวและน้องชายเดินเข้ามาในห้อง เขาก็พยายามที่จะลุกขึ้นยืนและตั้งใจจะเดินเข้าไปหาทุกคน โดยลืมนึกถึงสภาพร่างกายของตัวเองจึงทำให้เขาเกือบที่จะล้มลงไปกองกับพื้น แต่ดีที่หยางหมิงเซียนเข้าไปช่วยประคองเอาไว้ได้ทัน “เฟยเทียน! เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง?” จินเฟยหมิงเมื่อได้เห็นสภาพของจินเฟยเทียนมันก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก “ข้าไม่เป็นอะไรมากแล้วขอรับท่านพ่อ แล้วท่านพ่อล่ะขอรับ เป็นเช่นไรบ้าง” จินเฟยเทียนพูดพร้อมกับมองสำรวจร่างกายของผู้เป็นบิดาไปด้วย
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 50 (2/2) : ข้ารักเจ้า (2)
หยางหมิงเซียนเมื่อกลับมาถึงเรือนของตัวเองแล้ว เขาก็พาจินเฟยเทียนเข้ามานั่งบนเตียงในห้องนอนของเขา แล้วเขาก็สังเกตเห็นชุดที่จินเฟยเทียนกำลังใส่อยู่ตอนนี้...มันก็ทำให้เขานึกไปถึงเจ้าของชุดและแววตาที่เจ้าของชุดใช้มองมายังคนของเขา “เฟยเกอขอรับ ข้าขอทำแผลใส่ยาให้เฟยเกอใหม่ได้หรือไม่ขอรับ? เฟยเกอจะให้ข้าช่วยเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้ท่านด้วยเลยดีหรือไม่ขอรับ ท่านลุงกับท่านป้ามีให้คนจัดเตรียมชุดและของใช้ของเฟยเกอมาไว้ที่นี่ให้ด้วยนะขอรับ” หยางหมิงเซียนพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหยิบชุดของจินเฟยเทียนออกมาให้เจ้าตัวดู... “ได้ แต่...ข้าขอไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดเองเลยดีกว่า หมิงเซียนเจ้าช่วยบอกให้อาเล่อเข้าไปเตรียมเก้าอี้ไว้ในห้องอาบน้ำให้ข้าได้หรือไม่?” “ได้ขอรับ” หยางหมิงเซียนรับคำของอีกฝ่ายแล้วเดินออกไปสั่งงานเกาเล่อ ก่อนจะกลับเข้ามาอุ้มจินเฟยเทียนด้วยท่าเจ้าสาวอีกครั้ง “หมิงเซียน...เจ้าแค่ช่วยประคองข้าเดินดีหรือไม่?” “ไม่
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 50 (1/2) : ข้ารักเจ้า (1)
จินเฟยเทียนหันกลับไปมองตามเสียงเรียก...เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่ ยามนี้ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว “คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าข้ายามนี้คือเฟยเกอจริงๆ ใช่ไหมขอรับ ข้าไม่ได้ฝันอยู่ใช่ไหมขอรับตอนนี้” หยางหมิงเซียนเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวเข้าไปหาคนตรงหน้า หลังจากที่เขาใช้วิชาตัวเบาข้ามรั้วเข้ามายังบริเวณเรือนของเจียงเสียน “หมิงเซียน... อ่ะ!” หยางหมิงเซียนเมื่อได้ยินคนตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อเขา เขาก็โถมตัวลงไปกอดอีกฝ่ายไว้ทันที แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงร้องของจินเฟยเทียน หยางหมิงเซียนก็รีบคลายอ้อมกอดของตัวเองออก จากนั้นเขาจึงถอยออกมายืนมองคนตรงหน้าด้วยความคิดถึง และเมื่อเขาเห็นรอยช้ำที่หน้าผากของอีกฝ่าย เขาก็รีบเอ่ยคำขอโทษพร้อมกับเอ่ยถามอาการของคนตรงหน้าทันที “เฟยเกอข้าขอโทษนะขอรับ เฟยเกอเป็นอย่างไรบ้างขอรับ...เฟยเกอบาดเจ็บตรงไหนบ้าง? แล้วทำไมเฟยเกอมาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ขอรับ?” “
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 49 (3/3) : คนสำคัญ (3)
จินเฟยเทียนหลังจากรับสำรับเย็นและเข้าไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อยแล้ว เขาก็ได้พาตัวเขาออกมานั่งรับลมอยู่ที่ด้านหน้าเรือน... แต่ว่าด้วยเรื่องอาบน้ำของจินเฟยเทียน...ร่างกายที่แทบจะไม่ได้โดนน้ำเลยมาเป็นเวลาสองเดือน เพราะซานมู่เล่าว่า...ร่างกายของเขาตอนที่พวกซานมู่เจอในตอนแรกนั้น ทั้งบอบช้ำและเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด ท่านหมอที่มารักษาให้เขาจึงห้ามไม่ให้บาดแผลของเขาโดนน้ำ พวกซานมู่จึงทำได้เพียงเช็ดหน้าและเช็ดทำความสะอาดตามบาดแผลให้เท่านั้น ในตอนที่จินเฟยเทียนบอกกับคนทั้งสองเรื่องที่เขาจะขอไปอาบน้ำ คนทั้งสองจึงเอ่ยค้านเขาอย่างหนัก จนเขาต้องงัดหาเหตุผลและอ้างเอาความเป็นหมอขึ้นมาใช้ ไช่ผิงกับซานมู่ถึงยินยอมให้เขาเข้าไปอาบน้ำ... จินเฟยเทียนที่นั่งหน้าเรือนมาได้สักพัก เขาก็เห็นซานมู่เดินเข้ามา...พร้อมกับแบกฟืนกองใหญ่มากองไว้ด้านหน้าเรือนด้วย “ข้าน้อยกำลังจะก่อกองไฟขอรับ อากาศยามนี้เริ่มเย็นแล้ว หากได้นั่งผิงไฟก่อนเข้านอน...ก็น่าจะดีนะขอรับ” ซานมู่หันไปพูดกับจิ
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 49 (2/3) : คนสำคัญ (2)
จินเฟยเทียนที่ฟื้นขึ้นมา...วันนี้ก็เป็นวันที่สองแล้ว ที่ตัวเขาต้องนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงให้ซานมู่และไช่ผิงคอยดูแล เนื่องจากสภาพร่างกายที่ยังคงเต็มไปด้วยบาดแผลของเขา แต่ในยามนี้...จินเฟยเทียนรู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว และด้วยกลัวว่าหากเขายังไม่ยอมฝืนขยับร่างกายของตัวเองในตอนนี้...แล้วรอจนแผลแห้ง ยามนั้นทั้งเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อของเขามันก็อาจจะยึดติดกัน จนทำให้เขาไม่สามารถขยับหรือลุกขึ้นยืนด้วยขาของตัวเองได้อีกเลย จินเฟยเทียนจึงลองขยับทั้งแขนและขาของเขา และเมื่อเขาลองขยับ...ความเจ็บปวดก็พากันวิ่งไปทั่วทั้งร่างกายของเขา ยิ่งบริเวณที่แผลยังไม่แห้งดี ยามนี้ก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็นบ้างเล็กน้อย แต่ความเจ็บปวดที่จินเฟยเทียนได้รับในยามนี้มันเป็นความเจ็บปวดที่เขายังพอทนรับได้ เขาจึงพยายามดันร่างกายของตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง และเมื่อเขาลุกขึ้นมานั่งได้แล้ว เขาก็มองไปรอบๆ ห้อง เพื่อมองหาของที่ตัวเขาสามารถนำมาใช้ค้ำยัน...แล้วจินเฟยเทียนก็มองเห็นไม้ง่ามอันหนึ่งที่วางอยู่ด้านข้างเตียงของเขา เข
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 49 (1/3) : คนสำคัญ (1)
“คุณชาย...ท่านฟื้นแล้ว!” จินเฟยเทียนลืมตาขึ้นมาเขาก็ได้เห็นว่า...ตอนนี้ตัวเขากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเรียกของบุรุษ ดังขึ้นมาจากข้างเตียง...เขาจึงหันไปมองตามเสียงนั้น แล้วเขาก็ได้เห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองมาที่เขา “อย่าเพิ่งลุกขอรับ” ซานมู่รีบเข้าไปประคองคนเจ็บ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง “เอ่อ...ที่นี่ที่ไหนหรือขอรับ? แล้ว...ตัวข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยถามเมื่อมองไปรอบๆ แล้ว เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจ... ‘นี่ข้าได้กลับมาเป็นจินเฟยเทียนหรือไม่นะ?’ “ที่นี่คือเรือนพักกลางป่าของพวกข้าน้อยเองเจ้าค่ะ พวกข้าน้อยเจอคุณชายนอนไม่ได้สติอยู่ที่ริมแม่น้ำ...เลยพาคุณชายเข้าไปรักษาตัวที่โรงหมอในหมู่บ้าน จากนั้นก็พาคุณชายกลับมารักษาตัวต่อที่เรือนไม้หลังนี้เจ้าค่ะ แต่ในระหว่างที่คุณชายมารักษาตัวอ
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 48 (3/3) : ทางที่ต้องเลือก (3)
จนเวลาล่วงเลยผ่านมาแล้วถึงสองเดือน...ที่พวกเขายังคงตามหาจินเฟยเทียนไม่พบ แม้หยางหมิงเซียนจะยังคงออกตามหาจินเฟยเทียนทั้งกลางวันและกลางคืนเหมือนเดิม โดยมีชิงหลวนคุน จินเฟยหลงและราชครูหลงจิ้นสิงที่คอยส่งคนออกมาช่วยตามหา และถ้าเมื่อใดที่พวกเขาว่าง...พวกเขาก็จะลงมาช่วยตามหาจินเฟยเทียนด้วยตัวเองทุกครั้งก็ตาม ส่วนจินเฟยหมิง...อาการจากการถูกลอบวางยาพิษถึงจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ลมปราณและวรยุทธของเขากลับถูกยาพิษของหานเฟิงทำลายจนไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้เหมือนเดิม เขาจึงทำเรื่องทูลขอต่อฮ่องเต้ เพื่อส่งมอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของแคว้น...ไปให้กับผู้ที่เหมาะสมนั่นก็คือจินเฟยหลง ให้ขึ้นรับตำแหน่งนี้แทนเขาทันที และหลังจากที่พวกเขาจัดการกับพิธีศพของชิงจิวซิน และจัดการกับพิธีส่งมอบตำแหน่งให้จินเฟยหลงเสร็จแล้ว จินเฟยหมิงและจินเฟยฮวาก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ค่ายทหารแถบชายแดนทันที... จินเฟยเทียนที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับความว่างเปล่า ด้วยเพราะรอบกายเขาในยามนี้ มันไม่มีอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 48 (2/3) : ทางที่ต้องเลือก (2)
หยางหมิงเซียนที่แยกออกไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อย เขาได้เดินกลับออกมา...พร้อมกับยื่นชุดเก่าของผู้เป็นบิดา ไปทางชิงหลวนคุนกับคนที่ติดตามพวกเขามาด้วย “บ่อน้ำด้านหลังเรือนยังใช้ได้อยู่ ส่วนของในเรือนพวกเจ้าสามารถหยิบใช้ได้ตามสบาย” หยางหมิงเซียนพูดจบก็คิดจะเดินออกจากเรือนทันที “หมิงเซียนเจ้าอยู่รอทำแผลของตัวเองและอยู่รอพวกข้าก่อน เดี๋ยวพวกเราค่อยออกไปตามหาเฟยเทียนต่อพร้อมกัน ตอนนี้เฟยหลงกำลังกลับไปเอายาและของที่พวกเราต้องใช้ในคืนนี้อยู่” ชิงหลวนคุนเอ่ยรั้งหยางหมิงเซียนเอาไว้ เพราะบาดแผลตามร่างกายของอีกฝ่ายยังไม่ได้รับการรักษา โดยเฉพาะบาดแผลที่มารดาของอีกฝ่ายได้ลงมือฝากเอาไว้ ยามนี้...มันยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็น “ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าจัดการดูแลตัวเองเสร็จ ค่อยตามข้าออกไปแล้วกัน” “หมิงเซียนหากเจ้าไม่ดูแลตัวเอง และรีบร้อนจนเป็นอะไรไปอีกคน ยามนั้นมันจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้หรือ?” “แต่ตอนนี้เฟยเกออยู่ด้านนอกนั้นคนเดียว! แ
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 48 (1/3) : ทางที่ต้องเลือก (1)
หยางหมิงเซียนที่ถูกจับตัวเอาไว้โดยชิงหลวนคุนและจินเฟยหลง ยามนี้เขาปล่อยให้ตัวเองทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น พร้อมกับสหายทั้งสองของเขาอย่างหมดแรง “พวกเจ้ารีบกระจายตัวออกไปหาเส้นทางที่สามารถใช้ไต่ลงไปด้านล่างได้ หากเจอแล้วให้รีบกลับมาบอกข้า” ชิงหลวนคุนที่ดึงสติกลับมาได้ก่อน รีบหันไปสั่งการคนของเขาทันที “หึ! เป็นเช่นไร...เจ็บปวดดีหรือไม่เล่า กับการที่ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักแต่เท่านี้มันยังไม่เพียงพอ...ชดใช้ให้กับสิ่งที่พวกข้าต้องสูญเสียไปหรอกนะ ความจริงแล้วพวกเจ้าก็น่าจะตกลงไปตายพร้อมกับคุณชายใหญ่นั่นด้วยเลยนะ” หานเฟิงที่ถูกจับตัวโดยคนของซูเทียนฉินเอ่ยขึ้น “ชดใช้อย่างนั้นหรือ...ได้! อย่างนั้นพวกเจ้าก็จงชดใช้มาให้ข้าเสียสิ!!” หยางหมิงเซียนลุกขึ้นปาดน้ำตาพร้อมกับเดินเข้าไปคว้าดาบในมือของซูเทียนฉิน ก่อนจะเดินเข้าไปฟันคอของหานเฟิงจนขาดภายในดาบเดียว จากนั้นเขาก็ตรงเข้าไปจัดการกับลูกน้องของหานเฟิงต่อทันที “หมิงเซียนหยุด! เก็บแร
