MasukShare
บทที่ 38 (1/3) : เปิดใจพูดคุย (1)
Terakhir Diperbarui:
2025-03-05 16:45:09‘เจ้าลูกกวางรักข้า!’
‘เจ้าลูกกวางรักข้าแบบคนรัก...ไม่ได้รักแบบน้องชายอย่างนั้นหรือ? ตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ไม่...มันเป็นไปไม่ได้!’ จินเฟยเทียนที่กำลังเผลอไผลไปกับสัมผัสอันอ่อนหวานของหยางหมิงเซียน แต่เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่หยางหมิงเซียนพูดก็ทำให้เขาเริ่มมีสติขึ้นมาอีกครั้ง...พร้อมกับคำถามมากมายที่วิ่งเข้ามาในหัวของเขาในยามนี้ แต่ยังไม่ทันที่ตัวเขาจะได้ตั้งสติดี...เขาก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจของหยางหมิงเซียนที่ใกล้เข้ามาที่ใบหน้าของเขาอีกครั้ง เขาจึงรีบลืมตาขึ้นมา...แล้วสั่งให้อีกฝ่ายหยุดสิ่งที่กำลังคิดจะทำ...
จินเฟยเทียนมองคนตรงหน้าที่กำลังลืมตาขึ้นมามองเขา แล้วเขาก็ได้เห็นแววตาของอีกฝ่าย...มันเป็นแววตาที่เขาไม่คาดคิดว่า...อีกฝ่ายจะใช้แววตาแบบนี้มองมาที่เขา เขาจึงเผลอใช้มือทั้งสองข้าง...ผลักคนตรงหน้าออกจากตัวเขาทันที
“เฟยเกอ...” หยางหมิงเซียนลืมตาขึ้นมา...ก็เห็นแววตาสั่นไหวของจินเฟยเทียน เขาจึงเรียกชื่ออีก
Bab terkait
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 38 (2/3) : เปิดใจพูดคุย (2)
หยางหมิงเซียนเมื่อเดินเข้ามาในห้อง เขาก็เห็นจินเฟยเทียนกำลังนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่ เขาจึงเดินเข้าไปหยิบหนังสือที่ชั้นวาง แล้วเดินเข้าไปนั่งอ่านที่เก้าอี้ข้างเตียง ยามนี้จิตใจและสายตาของหยางหมิงเซียนจดจ่ออยู่ที่คนบนเตียง...หาได้อยู่ที่หนังสือในมือ ตอนนี้เขาคิดแต่เพียงว่า...เมื่อใดอีกฝ่ายถึงยอมหันมาสบตาหรือพูดคุยกับเขาบ้าง จินเฟยเทียนรู้สึกถึงสายตาของหยางหมิงเซียนที่คอยมาที่ตัวเขา...เขาจึงวางหนังสือลงและเริ่มพูดคุยกับอีกฝ่าย “หมิงเซียน” “ขอรับ” “ข้าขอถาม...คำถามตรงๆ กับเจ้าได้หรือไม่?” “ได้ขอรับ” “หมิงเซียน เจ้าชอบบุรุษหรือ?” “ไม่ขอรับ! ข้าไม่ได้ชอบบุรุษและข้าก็ไม่ได้ชอบสตรี ข้าเพียงแค่ชอบท่านและรักท่านคนเดียวเท่านั้นขอรับ” “หมิงเซียน เจ้าแน่ใจในความรู้สึกของตัวเอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 38 (3/3) : เปิดใจพูดคุย (3)
จินเฟยเทียนลองคิดทบทวนเฉพาะเรื่องราวระหว่างตัวเขากับหยางหมิงเซียนดูอีกครั้ง เขาก็พบว่า...มีอยู่บ่อยครั้งที่หยางหมิงเซียนทำให้เขาเกิดอาการใจสั่นไหวไปกับคำพูดและการกระทำของเจ้าตัว เขาไล่คิดไปถึงเหตุการณ์ต่างๆ มาจนถึงเหตุการณ์ล่าสุดที่อีกฝ่าย...มาจุมพิตเขา ใจเขาก็เริ่มเกิดอาการสั่นไหว ใบหน้าเขาก็เริ่มเกิดอาการร้อนผาว เขาจึงรีบสะบัดหัวไล่ความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง... ‘นี่ข้าเป็นอะไร หรือข้าจะชอบบุรุษ...ไม่ใช่! หากว่าข้าชอบบุรุษแล้วทำไมกับผู้อื่นข้าถึงไม่รู้สึกอะไรเลยล่ะ?’ แล้วคำพูดหนึ่งของหยางหมิงเซียนก็ผุดเข้ามาในหัวเขา‘ข้าไม่ได้ชอบบุรุษและข้าก็ไม่ได้ชอบสตรี ข้าเพียงแค่ชอบท่านและรักท่านคนเดียวเท่านั้นขอรับ’ เสี่ยวเปาเดินมาถึงหน้าห้องของผู้เป็นนาย เขาเห็นผู้เป็นนายกำลังนั่งสะบัดหน้าก็ให้ตกใจ เขาจึงรีบเดินเข้าไปหาและเอ่ยปากเรียกอีกฝ่ายทันที “คุณชายฟาง คุณชายฟางขอรับ คุณชายฟางเป็นอะไรหรือไม่ขอรับ?” “ไม่! ข้าไม่ไ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-06ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 39 (1/3) : ข้าก็แค่ทำตามที่ท่านบอก... (1)
หลังจากตกลงกันได้ ชิงหลวนคุนก็เดินนำจินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนไปขึ้นรถม้า แต่ก่อนที่จะออกจากห้องพัก จินเฟยเทียนก็ได้หยิบเอาม้วนกระดาษแบบร่างโรงหมอ...ที่เขาได้ลงมือร่างเอาไว้แบบคร่าวๆ ใส่แขนเสื้อของตัวเองออกไปด้วย เมื่อถึงโรงหมอทั้งสามคนก็ตรงไปยังห้องผู้ป่วยทันที เกาเล่อเงยหน้าขึ้นไปมองกลุ่มคนที่เดินเข้ามาในห้องผู้ป่วย และเมื่อเขาเห็นว่าใครมาเยี่ยมพวกเขา...เขาก็รีบนำเกาเผิงก้มลงไปคำนับให้กับคุณชายทั้งสามคน “อาเล่อ... อาเผิง! เจ้าฟื้นแล้วหรือ...ตอนนี้เจ้ารู้สึกเป็นเช่นไรบ้าง?” จินเฟยเทียนเมื่อเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยและกำลังจะเอ่ยปากทักทายเกาเล่อ แต่พอเขามองเข้าไปที่เตียงผู้ป่วย...เขาก็เห็นเด็กชายคนน้องที่นอนไม่ได้สติมาตลอดสองวัน ลุกขึ้นนั่งและกำลังมองมาที่พวกเขา...เขาจึงเดินเข้าไปหาเด็กชายทั้งสองคนพร้อมกับรีบสอบถามอาการของเกาเผิง “อาเผิง นี่คือคุณชายฟางที่ข้าเล่าให้เจ้าฟังอย่างไรล่ะ” เกาเล่อรีบบอกน้องชายว่าคนตรงหน้าข
Terakhir Diperbarui : 2025-03-06ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 39 (2/3) : ข้าก็แค่ทำตามที่ท่านบอก... (2)
จากนั้นจินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนก็พากันเดินไปยังร้านค้าที่พวกเขาคิดจะปรับปรุงให้เป็นโรงหมอ และระหว่างทางที่เดินไปนั้น จินเฟยเทียนก็คิดไปถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา...ที่คิดจะสร้างโรงหมอแห่งนี้ขึ้นมา ตอนแรกโรงหมอแห่งนี้...จินเฟยเทียนต้องการจะสร้างขึ้นมา ก็เพื่อจะให้เป็นสมบัติของหยางหมิงเซียนกับภรรยาของเจ้าตัวในภายภาคหน้า ดังนั้นตอนที่ไปทำสัญญารับร้าน...เขาถึงได้ให้หยางหมิงเซียนเข้าไปทำเพียงคนเดียว แต่มาในยามนี้...เมื่อเขาได้รับรู้ถึงความรู้สึกของหยางหมิงเซียนแล้ว เขาจึงเริ่มเปลี่ยนความคิดของตัวเอง ตอนนี้จินเฟยเทียนเริ่มคิดอยากจะให้โรงหมอแห่งนี้ เป็นจุดหารายได้ของตัวละครรอบตัวเขา...เขาจึงหันไปปรึกษาและถามความเห็นจากหยางหมิงเซียน “หมิงเซียน” “ขอรับ” “ข้ามีเรื่องอยากจะสอบถามและขอความเห็นจากเจ้า” “ได้ขอรับ” “คือ…ข้าอยากจะทำให้โรงหมอที่เรากำลังจะ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 39 (3/3) : ข้าก็แค่ทำตามที่ท่านบอก... (3)
“เฟยเกอขอรับ นี่ก็ใกล้ยามโหย่วแล้ว พวกเรากลับจวนกันก่อนดีหรือไม่ขอรับ?” “ได้ พวกเราจะได้ไปทันรับสำรับเย็นพร้อมกับท่านลุงท่านป้า แล้วหลังจากรับสำรับเย็น...พวกเราจะได้ปรึกษาท่านลุงท่านป้าเรื่องที่พวกเราคุยกันในวันนี้ด้วย” “ได้ขอรับ” จากนั้นจินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนก็ตรงกลับจวนไปรับสำรับเย็นกับราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซู หลังจากที่ทุกคนรับสำรับเย็นด้วยกันเสร็จ จินเฟยเทียนก็เริ่มเล่าตั้งแต่เรื่องของเกาเล่อและเกาเผิง ต่อด้วยเรื่องที่พวกเขาคิดจะทำโรงหมอให้เป็นแบบหุ้นส่วน ตลอดจนถึงการเกริ่น...เรื่องที่พวกเขาอยากจะขอให้ท่านป้าอิน เสี่ยวเปาและเสี่ยวปิงมาไถ่ถอนตัวจากการเป็นบ่าวให้ท่านเจ้าของจวนทั้งสองได้ฟัง โดยมีหยางหมิงเซียนคอยช่วยพูดเสริมจินเฟยเทียนในบางครั้งด้วย ซึ่งพอราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซูได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากหลานชายทั้งสองคนแล้ว ท่านเจ้าของจวนทั้งสองก็คิดจะยกสัญญา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 40 (1/2) : ข้าจะดูแลและปกป้องเฟยเกอเอง (1)
เช้าวันถัดมา หยางหมิงเซียนก็กลับมาทำตัวเป็นปกติเหมือนเดิม แต่อาจจะด้วยเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเลยทำให้จินเฟยเทียนไม่กล้าหอมแก้มหลงจิ้นเปียวจากนั้นอีกเลย และในทุกครั้งยามที่จินเฟยเทียนเข้าไปเล่นกับหลงจิ้นเปียว เขาก็จะรู้สึกได้ถึงแววตาเจ้าเล่ห์ออกแนวท้าทายของหยางหมิงเซียนในทุกครั้งไป... จนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงค่ำของวัน หลังจากที่พวกเขารับสำรับเย็นเสร็จ ราชครูหลงจิ้นสิงก็แจ้งเรื่องช่างไม้กับพวกเขา “เฟยเทียนหมิงเซียน วันนี้ลุงแวะเข้าไปคุยกับช่างไม้ที่ลุงรู้จักให้พวกเจ้าแล้วนะ พรุ่งนี้ปลายยามเว่ยพวกเจ้านำแบบร่างไปรอช่างไม้ที่ร้านของพวกเจ้าได้เลย เดี๋ยวลุงจะให้อาเหมาพาช่างไม้ไปพบพวกเจ้าที่นั่น” “ได้ขอรับ ขอบคุณขอรับท่านลุง” หลังจากพูดคุยกับราชครูหลงจิ้นสิงเรื่องช่างไม้เสร็จ จินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนก็ขอตัวกลับเรือนพักทันที เนื่องจากวันนี้พวกเขาตั้งใจจะพูดกับเสี่ยวเปาและเสี่ยวปิงเรื่องของเกาเล่อกับเกาเผิง และเรื่องข
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 40 (2/2) : ข้าจะดูแลและปกป้องเฟยเกอเอง (2)
“เฟยเกอ ท่านดีขึ้นบ้างหรือไม่ขอรับ? แล้วเมื่อครู่ท่านเป็นอะไรหรือขอรับ? หรือคนผู้นั้น...” หยางหมิงเซียนหยุดเดินแล้วหันกลับมาถามอาการจินเฟยเทียน หลังจากที่เขาพาทุกคนเดินออกมาจากจวนได้สักพัก “ข้า...ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบใจเจ้ามากนะหมิงเซียน” จินเฟยเทียนรีบเอ่ยตอบคำถามพร้อมกับกล่าวขอบคุณหยางหมิงเซียน หากเมื่อครู่ไม่มีเจ้าลูกกวาง...เขาอาจจะแย่กว่านี้ก็ได้ เพราะการที่เขาได้เจอกับบิดาของเจ้าของร่างที่ตัวเขากำลังอาศัยอยู่ในตอนนี้ มันก็ทำให้เขาทั้งรู้สึกดีใจและรู้สึกเสียใจไปพร้อมกัน แต่ที่มากไปกว่านั้นคือความรู้สึกโล่งใจที่ได้เห็นอีกฝ่ายยังแข็งแรงดี เพราะหากทุกอย่างเป็นไปตามเนื้อหาในนิยายที่เขาได้แต่งไว้... ยามนี้จะเป็นช่วงที่ท่านแม่ทัพใหญ่จินเฟยหมิงกำลังถูกเล่นงานด้วยยาพิษจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในยามนี้... หยางหมิงเซียนแม้จะยังติดใจแต่เขาก็ไม่คิดจะคาดคั้นเอาคำตอบจากจินเฟยเทียน เขาเลือกที่จะเดินจับมือของคนตรงหน้า...แล้วพาอีกฝ่ายเดินต่อไปจนถึงร้านที่พวกเขาได้ซื้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 41 (1/3) : บางครั้งสิ่งที่เห็น...มันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่คิด (1)
“อาเล่อ วันนี้ข้าจะสอนพวกเจ้าเรื่องศาสตร์การคำนวณต่อจากเมื่อวาน แต่...เจ้ารออาเผิงสักครู่นะ พอดีข้าใช้ให้อาเผิงไปเอาของที่ห้องพักให้ข้าน่ะ” “ได้ขอรับ” จินเฟยเทียนเงยหน้าขึ้นมาพูดกับเกาเล่อ หลังจากเห็นอีกฝ่ายเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะเรียนของตัวเองแล้ว จินเฟยเทียนมองเด็กชายตรงหน้า แล้วเผลอคิดไปถึงเรื่องราวของอีกฝ่ายในใจ... นี่ก็ผ่านมาห้าเดือนแล้วสินะ ที่เกาเล่อกับเกาเผิงย้ายเข้ามาอยู่กับพวกเขา...ซึ่งเขาได้ให้เด็กชายทั้งสองมาช่วยงานเล็กๆ น้อยๆ ในโรงหมอเปิดใหม่ของพวกเขา... โดยส่วนใหญ่เกาเล่อมักจะอยู่ช่วยงานในห้องปรุงยากับหยางหมิงเซียน ส่วนเกาเผิงก็มักจะอยู่ช่วยงานในห้องผู้ป่วยกับเขา... และในยามเซินของทุกวัน จินเฟยเทียนก็จะให้เด็กทั้งสองไปร่วมเรียนวรยุทธที่จวนราชครู พร้อมกับบ่าวที่ราชครูหลงจิ้นสิงฝึกเอาไว้เพื่อเป็นผู้คุ้มกันคนในครอบครัว สลับกับการมาฝึกอ่านฝึกเขียนตัวอักษรและเรียนรู้เพิ่มเติมเรื่องศาสตร์การคำนวณกับเขา โดยเขาไ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09
Bab terbaru
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 51 (2/3) : ข้าขอสัญญาด้วยชีวิต (2)
หยางหมิงเซียนเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องนอน หลังจากที่เขาเดินออกไปส่งพวกจินเฟยหมิงที่หน้าเรือนพัก แล้วเขาก็เห็นว่ายามนี้จินเฟยเทียนได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปนั่งที่เตียงเพื่อเฝ้ามองคนตรงหน้า ยามนี้หยางหมิงเซียนรู้สึกมีความสุขยิ่งนักที่เขาได้จินเฟยเทียนกลับคืนมาและคนตรงหน้าก็ไม่รังเกียจเขา ไม่ขับไล่เขาและไม่ขอถอยห่างออกไปจากชีวิตเขา ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายก็ได้รับรู้ถึงเรื่องราวที่มารดาเขาเคยทำเอาไว้... แล้วเมื่อหยางหมิงเซียนคิดไปถึงเรื่องที่คนตรงหน้าพูดและสิ่งที่คนตรงหน้าทำ...ก่อนที่คนในครอบครัวของอีกฝ่ายจะมา... เขาก็เผลอยกมือขึ้นมาจับที่ริมฝีปากของตัวเองอย่างลืมตัว “อ่ะ!” ความร้อนจากยานวดส่งผลกับริมฝีปากและกลิ่นของสมุนไพรก็ตีขึ้นจมูกของหยางหมิงเซียนทันที หยางหมิงเซียนจึงรีบลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเดินออกไปล้างหน้า จินเฟยเทียนเมื่อเห็นหยางหมิงเซียนลุกเดินออกจากห้องไปแล้ว เขาก็ลืมตาของตัวเองขึ้นมามองตามหลังของอีกฝ่ายไป ตอนแรกเ
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 51 (1/3) : ข้าขอสัญญาด้วยชีวิต (1)
ยังไม่ทันที่จินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนจะได้พูดอะไรกันต่อ ก็มีเสียงการเคลื่อนไหวดังขึ้นจากอีกฝั่งของประตูห้องนอน หยางหมิงเซียนจึงรีบรวบรวมสติของตัวเองก่อนที่จะลุกขึ้นไปเปิดประตู... และเมื่อประตูห้องนอนถูกเปิดออกจินเฟยหลงก็ประคองจินเฟยหมิงเดินเข้ามาหาจินเฟยเทียนในห้องทันที โดยมีจินเฟยฮวาเดินตามเข้ามาในห้องด้วย “ท่านพ่อ! เฟยหลง! เฟยฮวา...” จินเฟยเทียนเมื่อเห็นผู้เป็นบิดารวมทั้งน้องสาวและน้องชายเดินเข้ามาในห้อง เขาก็พยายามที่จะลุกขึ้นยืนและตั้งใจจะเดินเข้าไปหาทุกคน โดยลืมนึกถึงสภาพร่างกายของตัวเองจึงทำให้เขาเกือบที่จะล้มลงไปกองกับพื้น แต่ดีที่หยางหมิงเซียนเข้าไปช่วยประคองเอาไว้ได้ทัน “เฟยเทียน! เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง?” จินเฟยหมิงเมื่อได้เห็นสภาพของจินเฟยเทียนมันก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก “ข้าไม่เป็นอะไรมากแล้วขอรับท่านพ่อ แล้วท่านพ่อล่ะขอรับ เป็นเช่นไรบ้าง” จินเฟยเทียนพูดพร้อมกับมองสำรวจร่างกายของผู้เป็นบิดาไปด้วย
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 50 (2/2) : ข้ารักเจ้า (2)
หยางหมิงเซียนเมื่อกลับมาถึงเรือนของตัวเองแล้ว เขาก็พาจินเฟยเทียนเข้ามานั่งบนเตียงในห้องนอนของเขา แล้วเขาก็สังเกตเห็นชุดที่จินเฟยเทียนกำลังใส่อยู่ตอนนี้...มันก็ทำให้เขานึกไปถึงเจ้าของชุดและแววตาที่เจ้าของชุดใช้มองมายังคนของเขา “เฟยเกอขอรับ ข้าขอทำแผลใส่ยาให้เฟยเกอใหม่ได้หรือไม่ขอรับ? เฟยเกอจะให้ข้าช่วยเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้ท่านด้วยเลยดีหรือไม่ขอรับ ท่านลุงกับท่านป้ามีให้คนจัดเตรียมชุดและของใช้ของเฟยเกอมาไว้ที่นี่ให้ด้วยนะขอรับ” หยางหมิงเซียนพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหยิบชุดของจินเฟยเทียนออกมาให้เจ้าตัวดู... “ได้ แต่...ข้าขอไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดเองเลยดีกว่า หมิงเซียนเจ้าช่วยบอกให้อาเล่อเข้าไปเตรียมเก้าอี้ไว้ในห้องอาบน้ำให้ข้าได้หรือไม่?” “ได้ขอรับ” หยางหมิงเซียนรับคำของอีกฝ่ายแล้วเดินออกไปสั่งงานเกาเล่อ ก่อนจะกลับเข้ามาอุ้มจินเฟยเทียนด้วยท่าเจ้าสาวอีกครั้ง “หมิงเซียน...เจ้าแค่ช่วยประคองข้าเดินดีหรือไม่?” “ไม่
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 50 (1/2) : ข้ารักเจ้า (1)
จินเฟยเทียนหันกลับไปมองตามเสียงเรียก...เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่ ยามนี้ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว “คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าข้ายามนี้คือเฟยเกอจริงๆ ใช่ไหมขอรับ ข้าไม่ได้ฝันอยู่ใช่ไหมขอรับตอนนี้” หยางหมิงเซียนเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวเข้าไปหาคนตรงหน้า หลังจากที่เขาใช้วิชาตัวเบาข้ามรั้วเข้ามายังบริเวณเรือนของเจียงเสียน “หมิงเซียน... อ่ะ!” หยางหมิงเซียนเมื่อได้ยินคนตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อเขา เขาก็โถมตัวลงไปกอดอีกฝ่ายไว้ทันที แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงร้องของจินเฟยเทียน หยางหมิงเซียนก็รีบคลายอ้อมกอดของตัวเองออก จากนั้นเขาจึงถอยออกมายืนมองคนตรงหน้าด้วยความคิดถึง และเมื่อเขาเห็นรอยช้ำที่หน้าผากของอีกฝ่าย เขาก็รีบเอ่ยคำขอโทษพร้อมกับเอ่ยถามอาการของคนตรงหน้าทันที “เฟยเกอข้าขอโทษนะขอรับ เฟยเกอเป็นอย่างไรบ้างขอรับ...เฟยเกอบาดเจ็บตรงไหนบ้าง? แล้วทำไมเฟยเกอมาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ขอรับ?” “
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 49 (3/3) : คนสำคัญ (3)
จินเฟยเทียนหลังจากรับสำรับเย็นและเข้าไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อยแล้ว เขาก็ได้พาตัวเขาออกมานั่งรับลมอยู่ที่ด้านหน้าเรือน... แต่ว่าด้วยเรื่องอาบน้ำของจินเฟยเทียน...ร่างกายที่แทบจะไม่ได้โดนน้ำเลยมาเป็นเวลาสองเดือน เพราะซานมู่เล่าว่า...ร่างกายของเขาตอนที่พวกซานมู่เจอในตอนแรกนั้น ทั้งบอบช้ำและเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด ท่านหมอที่มารักษาให้เขาจึงห้ามไม่ให้บาดแผลของเขาโดนน้ำ พวกซานมู่จึงทำได้เพียงเช็ดหน้าและเช็ดทำความสะอาดตามบาดแผลให้เท่านั้น ในตอนที่จินเฟยเทียนบอกกับคนทั้งสองเรื่องที่เขาจะขอไปอาบน้ำ คนทั้งสองจึงเอ่ยค้านเขาอย่างหนัก จนเขาต้องงัดหาเหตุผลและอ้างเอาความเป็นหมอขึ้นมาใช้ ไช่ผิงกับซานมู่ถึงยินยอมให้เขาเข้าไปอาบน้ำ... จินเฟยเทียนที่นั่งหน้าเรือนมาได้สักพัก เขาก็เห็นซานมู่เดินเข้ามา...พร้อมกับแบกฟืนกองใหญ่มากองไว้ด้านหน้าเรือนด้วย “ข้าน้อยกำลังจะก่อกองไฟขอรับ อากาศยามนี้เริ่มเย็นแล้ว หากได้นั่งผิงไฟก่อนเข้านอน...ก็น่าจะดีนะขอรับ” ซานมู่หันไปพูดกับจิ
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 49 (2/3) : คนสำคัญ (2)
จินเฟยเทียนที่ฟื้นขึ้นมา...วันนี้ก็เป็นวันที่สองแล้ว ที่ตัวเขาต้องนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงให้ซานมู่และไช่ผิงคอยดูแล เนื่องจากสภาพร่างกายที่ยังคงเต็มไปด้วยบาดแผลของเขา แต่ในยามนี้...จินเฟยเทียนรู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว และด้วยกลัวว่าหากเขายังไม่ยอมฝืนขยับร่างกายของตัวเองในตอนนี้...แล้วรอจนแผลแห้ง ยามนั้นทั้งเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อของเขามันก็อาจจะยึดติดกัน จนทำให้เขาไม่สามารถขยับหรือลุกขึ้นยืนด้วยขาของตัวเองได้อีกเลย จินเฟยเทียนจึงลองขยับทั้งแขนและขาของเขา และเมื่อเขาลองขยับ...ความเจ็บปวดก็พากันวิ่งไปทั่วทั้งร่างกายของเขา ยิ่งบริเวณที่แผลยังไม่แห้งดี ยามนี้ก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็นบ้างเล็กน้อย แต่ความเจ็บปวดที่จินเฟยเทียนได้รับในยามนี้มันเป็นความเจ็บปวดที่เขายังพอทนรับได้ เขาจึงพยายามดันร่างกายของตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง และเมื่อเขาลุกขึ้นมานั่งได้แล้ว เขาก็มองไปรอบๆ ห้อง เพื่อมองหาของที่ตัวเขาสามารถนำมาใช้ค้ำยัน...แล้วจินเฟยเทียนก็มองเห็นไม้ง่ามอันหนึ่งที่วางอยู่ด้านข้างเตียงของเขา เข
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 49 (1/3) : คนสำคัญ (1)
“คุณชาย...ท่านฟื้นแล้ว!” จินเฟยเทียนลืมตาขึ้นมาเขาก็ได้เห็นว่า...ตอนนี้ตัวเขากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเรียกของบุรุษ ดังขึ้นมาจากข้างเตียง...เขาจึงหันไปมองตามเสียงนั้น แล้วเขาก็ได้เห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองมาที่เขา “อย่าเพิ่งลุกขอรับ” ซานมู่รีบเข้าไปประคองคนเจ็บ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง “เอ่อ...ที่นี่ที่ไหนหรือขอรับ? แล้ว...ตัวข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยถามเมื่อมองไปรอบๆ แล้ว เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจ... ‘นี่ข้าได้กลับมาเป็นจินเฟยเทียนหรือไม่นะ?’ “ที่นี่คือเรือนพักกลางป่าของพวกข้าน้อยเองเจ้าค่ะ พวกข้าน้อยเจอคุณชายนอนไม่ได้สติอยู่ที่ริมแม่น้ำ...เลยพาคุณชายเข้าไปรักษาตัวที่โรงหมอในหมู่บ้าน จากนั้นก็พาคุณชายกลับมารักษาตัวต่อที่เรือนไม้หลังนี้เจ้าค่ะ แต่ในระหว่างที่คุณชายมารักษาตัวอ
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 48 (3/3) : ทางที่ต้องเลือก (3)
จนเวลาล่วงเลยผ่านมาแล้วถึงสองเดือน...ที่พวกเขายังคงตามหาจินเฟยเทียนไม่พบ แม้หยางหมิงเซียนจะยังคงออกตามหาจินเฟยเทียนทั้งกลางวันและกลางคืนเหมือนเดิม โดยมีชิงหลวนคุน จินเฟยหลงและราชครูหลงจิ้นสิงที่คอยส่งคนออกมาช่วยตามหา และถ้าเมื่อใดที่พวกเขาว่าง...พวกเขาก็จะลงมาช่วยตามหาจินเฟยเทียนด้วยตัวเองทุกครั้งก็ตาม ส่วนจินเฟยหมิง...อาการจากการถูกลอบวางยาพิษถึงจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ลมปราณและวรยุทธของเขากลับถูกยาพิษของหานเฟิงทำลายจนไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้เหมือนเดิม เขาจึงทำเรื่องทูลขอต่อฮ่องเต้ เพื่อส่งมอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของแคว้น...ไปให้กับผู้ที่เหมาะสมนั่นก็คือจินเฟยหลง ให้ขึ้นรับตำแหน่งนี้แทนเขาทันที และหลังจากที่พวกเขาจัดการกับพิธีศพของชิงจิวซิน และจัดการกับพิธีส่งมอบตำแหน่งให้จินเฟยหลงเสร็จแล้ว จินเฟยหมิงและจินเฟยฮวาก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ค่ายทหารแถบชายแดนทันที... จินเฟยเทียนที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับความว่างเปล่า ด้วยเพราะรอบกายเขาในยามนี้ มันไม่มีอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว
ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ บทที่ 48 (2/3) : ทางที่ต้องเลือก (2)
หยางหมิงเซียนที่แยกออกไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อย เขาได้เดินกลับออกมา...พร้อมกับยื่นชุดเก่าของผู้เป็นบิดา ไปทางชิงหลวนคุนกับคนที่ติดตามพวกเขามาด้วย “บ่อน้ำด้านหลังเรือนยังใช้ได้อยู่ ส่วนของในเรือนพวกเจ้าสามารถหยิบใช้ได้ตามสบาย” หยางหมิงเซียนพูดจบก็คิดจะเดินออกจากเรือนทันที “หมิงเซียนเจ้าอยู่รอทำแผลของตัวเองและอยู่รอพวกข้าก่อน เดี๋ยวพวกเราค่อยออกไปตามหาเฟยเทียนต่อพร้อมกัน ตอนนี้เฟยหลงกำลังกลับไปเอายาและของที่พวกเราต้องใช้ในคืนนี้อยู่” ชิงหลวนคุนเอ่ยรั้งหยางหมิงเซียนเอาไว้ เพราะบาดแผลตามร่างกายของอีกฝ่ายยังไม่ได้รับการรักษา โดยเฉพาะบาดแผลที่มารดาของอีกฝ่ายได้ลงมือฝากเอาไว้ ยามนี้...มันยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็น “ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าจัดการดูแลตัวเองเสร็จ ค่อยตามข้าออกไปแล้วกัน” “หมิงเซียนหากเจ้าไม่ดูแลตัวเอง และรีบร้อนจนเป็นอะไรไปอีกคน ยามนั้นมันจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้หรือ?” “แต่ตอนนี้เฟยเกออยู่ด้านนอกนั้นคนเดียว! แ
