บทที่ 11 (2/3) : ทำหน้าที่แทนตัวร้ายในนิยายของตนเอง!!! (2)

     จินเฟยเทียนที่ได้แต่มองแม่ลูกคู่นั้น แต่เขาไม่รู้ว่าคนทั้งสองคนพูดคุยอะไรกัน แต่ว่าการกระทำของคนทั้งคู่ได้ทำให้เขารู้สึกสงสารจนจับใจ ผ่านไปไม่นานเถ้าแก่เจ้าของร้านบะหมี่ก็ได้นำบะหมี่สองชามมาให้เขากับหยางหมิงเซียนที่โต๊ะ เขาจึงรีบเอ่ยสั่งบะหมี่เพิ่มอีกสองชามทันที จากนั้นเขาจึงหันมาพูดกับหยางหมิงเซียน... 

     “หมิงเซียนเจ้าหิวมากหรือไม่?”

     “ข้ายังไม่ค่อยหิวขอรับ”

     “งั้น...ข้าจะขอนำบะหมี่สองชามนี้ไปให้แม่ลูกคู่นั้นก่อน เพราะข้าดูแล้วสองคนนั้นน่าจะหิวมากกว่าเรา แล้วเราค่อยรอบะหมี่สองชามใหม่ที่ข้าเพิ่งสั่งไป...เจ้าพอจะรอไหวหรือไม่หมิงเซียน?” จินเฟยเทียนเอ่ยถามหยางหมิงเซียน

     “ได้ขอรับ”

     “ขอบใจเจ้ามากนะหมิงเซียนเด็กดี งั้นเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวข้ามา” จินเฟยเทียนยิ้มให้หยางหมิงเซียนแล้วเอื้อมมือไปลูบหัวของเด็กชาย จากนั้นเขาจึงยกชามบะหมี่ทั้งสองชามเดินเข้าไปหาแม่ลูกคู่นั้น จินเฟยเทียนรู้ตัวว่าเขาไม่ได้เป็นคนดีถึงขนาดคอยช่ว