Share

21 ห้องนอน Nc 

Author: xichng
last update Last Updated: 2025-04-01 18:50:28

บรรยาย First person

#เปียโน 

บ้าน

ปึก! เสียงปิดประตูรถของเราทั้งคู่ พร้อมฝีเท้าเรียวรีบผลัดวิ่งผลัดเดินจะเข้าบ้าน ทำให้ผมรู้ว่าเธอกำลังจะหลบหน้าผม แต่ใครจะยอมล่ะ 

"เดี๋ยวก่อน พักพิง" 

ฝีเท้าเรียวหยุดชะงักลงพร้อมกับหันหน้ามาหาผม 

"มีอะไร?" 

"ตามฉันไปที่ห้อง ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" 

"งั้นฉันขออาบน้ำก่อนนะ แล้วจะตามไปที่ห้อง" 

"ก็รีบมาแล้วกัน ก่อนที่ฉันจะเมา" 

พูดจบผมก็เดินนำเธอเข้าบ้านในทันที โดยที่เธอยังไม่ได้เอ่ยตอบผม 

ห้องนอนเปียโน

ผมนั่งจิบไวท์อยู่ในห้องอย่างเรียบนิ่งเพื่อรอให้เธอมาหาผมที่ห้อง ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้น 

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! 

"เข้ามา" 

แกร๊ก! 

"มีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ?" 

ผมวางแก้วไวท์ลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เธอ พร้อมกับใช้มือสัมผัสไปที่ใบหน้าเรียวอย่างอ่อนโยน 

น่าเสียดายจริงๆ ที่ผู้หญิงที่สวยน่ารักและมีเสน่ห์ขนาดนี้ จะร้ายกาจถึงขั้นทำร้ายผู้ชายคนหนึ่งที่รักเธอได้ขนาดนี้ 

"เธอชอบกีต้าร์จริงๆ เหรอ พักพิง" 

"ใช่ ฉันชอบเขา ชอบมาก แอบชอบมาตลอดสามปี" 

ใจผมกระตุกวูบ เมื่อได้ยินและได้เห็นสีหน้าระรื่นสดใสที่เธอเอ่ยบอกมา ทำไมมันถึงเจ็บขนาดนี้นะ หรือว่าผมรักเธอเข้าให้แล้วนะ แต่ไม่ทันที่เธอจะเอ่ยพูดอะไรต่อ 

ริมฝีปากของผมก็เข้าประกบจูบกับเธอโดยอัตโนมัติอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทั้งที่เธอก็พยายามขัดขืนผม แต่ร่างกายผมมันกลับไม่ยินยอมปล่อยเธอไป

"หื้ออออออ ปล่อยนะ" 

เธอพยายามสะบัดตัวหนีออกจากผม แต่ร่างกายของผมมันกลับไม่ฟังเสียงของเธอเลย มันกลับยิ่งจูบเธออย่างดูดดื่มเข้าไปใหญ่ และหนักหน่วงขึ้นไปอีก

"อื้มมมม เปียโนนนน ปล่อย!!!"

"ฉันหายใจไม่ออก!" 

"ไม่!" 

อ้อยเข้าปากช้างขนาดนี้ ทำไมผมจะต้องปล่อยเธอออกไป ในเมื่อร่างกายของผมต้องการเธอขนาดนี้ งั้นผมก็ขอทำตามความต้องการของตัวเองไปเลยก็แล้วกัน 

"เปียโน! หยุดนะ อ๊ายยยย!" 

ผมอุ้มตัวเธอขึ้นมา พร้อมกับวางตัวเธอลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถลกชุดนอนกระโปรงของเธอขึ้นและดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วออก 

"อ้าาา! ไอ้บ้า หยุดนะ อย่าทำแบบนี้" 

"นอนเฉยๆ" 

ผมก้มมองกลีบกุหลาบสีชมพูสะอาดตาตรงหน้า ที่มีขนอ่อนปกคลุมอยู่เพียงเล็กน้อย มันช่างสวยงาม และน่าลงไปเล่นกับมันเสียจริง ถ้าลงไปดื่มด่ำกับมันสักหน่อยก็คงจะดีไม่น้อย 

"นะ.....นายจะทำอะไรน่ะ" 

ไม่ทันที่เธอจะได้ขยับตัวหนี ผมก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบถ่างขาเธอออกและลงไปใช้ปากดูดดื่มกลีบกุหลาบสีชมพูใต้ระหว่างขาอันหอมหวานในทันที 

"อ้าาาา!" 

แผ่นหลังขาวยกขึ้นลงตามความเสียวซ่านที่ถูกกระตุ้นในร่องแคบที่ถูกปลายลิ้นหนาสอดใส่เข้าไปดื่มด่ำน้ำผึ้งพระจันทร์แสนหวาน 

"อ้า! เปียโนอย่า....เอิ่มมม" 

ให้ตายเถอะ! นี่ผมทำอะไรลงไป มันหยุดตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ ยิ่งเห็นแผ่นหลังขาวยกขึ้นอย่างเร้าร้อน ไอ้น้องชายนุ่มนิ่มก็ผงาดแข็งตัวขึ้นมาจากในกางเกงนอนของผมในทันที 

"อ้า! พอแล้ว" 

ริมฝีปากบางเม้มลงอย่างพอใจ เธอคงรู้สึกดีไม่น้อย ที่ผมทำให้แบบนี้ ถึงแม้ปากของเธอจะเอ่ยบอกให้ผมพอ ให้ผมหยุด แต่ร่างกายของเธอมันกลับตอบสนองเรียกร้องให้ผมเข้าไปในตัวเธอโดยเร็วเสียอย่างนั้น 

อ้า! ให้ตายเถอะ ผมไม่ไหวแล้ว ไอ้น้องชายมันผงาดชูดันกางเกงจนเสียววู่วาบไปหมด ผมรีบดึงกางเกงลงอย่างรวดเร็วเพื่อรอเข้าไปในร่องสาว ที่มีน้ำผึ้งพระจันทร์อาบไว้เต็มประตูถ้ำ

ผมผลักตัวขึ้น ก่อนจะทำการชักรูดน้องชายไปสองถึงสามครั้ง และเอาถูไปตามกลีบกุหลาบที่แต่งแต้มไปด้วยน้ำผึ้งพระจันทร์ที่ไหลออกมาจากร่องสาว 

ก่อนจะค่อยๆ ดันน้องชายที่ผงาดพองตัวเต็มที่เข้าไปในร่องแคบ ที่มันแน่นจนทำให้เจ็บไปทั้งหัว 

"อ้าาาาาาา! ไอ้บ้า ฉันเจ็บนะ!" 

เธอนอนหายใจติดขัด อาจเป็นเพราะจุกจากของผมที่เข้าไปในตัวเธอ แถมเสียงหัวใจยังเต้นสั่นระรัวดังออกมาจนผมได้ยิน 

"จุกเหรอ?" 

เธอใช้มือปิดบังใบหน้าเอาไว้ และพยักหน้ารับคำถามให้ผมได้รับรู้ ผมจึงค่อยๆ ขยับน้องชายเข้าออกเพื่อคลายความจุกแน่นให้กับเธออย่างแผ่วเบา 

"อ่าาา!" 

เสียงครางในลำคอขาวเปล่งออกมาอย่างแผ่วเบา เพื่อระบายความจุกแน่น และความคับแคบในร่องสาว ใบหน้าขาวที่ขมวดคิ้วงามพร้อมกับกัดเม้มริมฝีปากล่างของตัวเองไว้ 

มันช่างเช็กซี่จนผมแทบไม่อยากละสายตาออกจากใบหน้าของเธอได้เลย อ้า! ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียว อยากจะขอใส่แบบหนักๆ ซักทีเถอะ เมื่อร่องแคบเริ่มคลายตัวโดยมีน้ำหล่อลื่นไหลออกมาชโลมท่อนแข็ง 

ผมไม่รอช้ารีบอัดกระแทกร่องแคบอย่างหนักหน่วง จนแผ่นหลังขาวยกขึ้นเป็นครั้งคราว พร้อมกับเล็บมือที่จิกเข้าไปในเนื้อแขนผม มันยิ่งกระตุ้นความดิบเถื่อนในตัวผมให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างหนักหน่วง 

ผมยกขาเรียวขึ้นพลาดบ่าพร้อมอัดกระแทกเข้าไปในร่องแคบเพื่อระบายความอัดอั้นที่มีต่อเธออย่างหนักหน่วง จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น ตับ! ตับ! ตับ! มันดังก้องไปทั่วห้องนอนใหญ่ของผม 

และยิ่งข้างในที่คับแน่นมันตอดรับของผมอย่างหนักหน่วงขนาดนี้ มีหรือที่ผมจะไม่อยากเข้าไปให้ลึกอีก ผมไม่รอช้ารีบดันน้องชายเข้าไปในตัวเธอจนมิดด้าม 

จนร่างเล็กถึงกับยกแผ่นหลังขึ้นและพยายามใช้เท้าถีบตะเกียดตะกายหนีออกจากตัวผม 

"อ้าาาาา! มัน...จะ...จุก" 

"อย่าดิ้นหน่า! รู้ว่าจุกแต่เดี๋ยวก็ชินเอง" 

ผมไม่รอช้ารีบดึงตัวเธอให้ลุกขึ้นและจับเธอหันหลังยกสะโพกเธอขึ้นมาในทันที 

"เปียโน...นะ......นายจะทำอะไรน่ะ" 

"ก็ทำให้เธอชินไง" 

ผมคงไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา เพราะไอ้น้องชายที่ผงาดอยู่มันจะเสียอารมณ์เอาเสียเปล่า ผมไม่รอช้ารีบดันน้องชายเข้าร่องแคบอีกครั้งในทันที

"อ้าาาาาา มัน......! จะ ......จุกกว่าเดิมอีก ไอ้บ้า" 

เสียงร้องของเธอดังลั่นบ้าน จนทำให้ผมต้องรีบอัดกระแทกร่องแคบเข้าไปให้เธอหยุดเสียงครางลง

ก่อนจะขยับท่อนแข็งให้เร็วขึ้นอย่างหนักหน่วงเพื่อให้เสียงครางกระเส้าของเธอเงียบลงให้นานที่สุด เพราะถ้าเธอเปล่งเสียงออกมาอีก ก็คงจะมีคำด่าผมตามมาอีกเป็นแน่  

"อ้า! อ้า! อ้า!" 

เสียงครางในลำคอขาวมันช่างยั่วยวนให้ผมอยากจะกินเธอเข้าไปทั้งตัวเสียจริงๆ ผู้หญิงอะไรทำให้ผมคลั่งไคล้ได้ขนาดนี้นะ 

"อ้า! พะ...อ้า...พอแล้วๆ!" 

"เดี๋ยวสิ มันจะเสร็จแล้ว!" 

มือเรียวใช้มือข้างหนึ่งของเธอดันที่นอนไว้และมืออีกข้างก็พยายามจะดันตัวผมออก แต่ใครจะยอมล่ะ จะถึงเป้าหมายอยู่แล้ว เล่นจะผลักกันออกแบบนี้ได้อย่างไง 

"นายจะทำบ้าอะไรน่ะ!"

ผมจึงดึงมือเธอมาไขว้หลังทั้งสองข้างและอัดกระแทกจนมิดด้ามเพื่อให้เธอได้ปลดปล่อยออกมา และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะยิ่งอัดกระแทกเข้าออกในท่านี้นานเท่าไหร่ ไอ้น้ำอุ่นๆ ก็ได้ชโลมไปทั่วท่อนเอ็นจนมันชุ่มฉ่ำไปทั้งตัว 

ตอนนี้ ร่างกายเธออ่อนแรงจนมันสั่นไหวไปทั้งตัว คงสบายตัวแล้วสิท่า ผมจึงปล่อยมือเธอออกแล้วกดแผ่นหลังขาวให้นอนแนบกับเตียงนอน 

ก่อนจะเริ่มอัดกระแทกใส่ร่องแคบอีกครั้งอย่างหนักหน่วงเพื่อปลดปล่อยของตัวเองออกมาบาง ก่อนที่เสียงครางกระเส้าของเธอจะหยุดลงเพราะเผลอหลับคาที่ 


Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   22  พิสูจน์สิ 

    บรรยาย First person#เปียโน เช้าวันรุ่งขึ้นในขณะที่ผมนั่งจิบกาแฟ ดูดบุหรี่อยู่ในห้องรอเธอตื่น มันก็ทำให้ผมนึกย้อนไปถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เธอเคยเอ่ยพูดกับผมเรื่องของกีต้าร์ มันทำให้ผมลังเลใจไม่น้อย ที่รู้สึกว่าเธออาจจะไม่ใช่พิง คนที่กีต้าร์เขียนไว้ในไดอารี่เพราะรูปร่าง น้ำเสียง การเข้าหาใครสักคนของเธอ มันดูเหมือนจะไม่ใช่ ผู้หญิงที่กีต้าร์เขียนไว้เลยแม้แต่น้อย และยิ่งครั้งแรกที่ผมได้มีอะไรกับเธอ มันก็ยิ่งตอกย้ำให้ผมเริ่มไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำว่าเธอคือคนในไดอารี่จริงๆ หรือเปล่าเรื่องที่เธอดูสวย น่ารัก ผมยอมรับว่าใช่ แต่เรื่องอื่นๆ มันกลับตรงกันข้ามกับทุกอย่างที่อยู่ในไดอารี่อย่างสิ้นเชิง ราวกับเป็นคนละคนกัน "หื้มมม!" ใบหน้าเรียวงัวเงียสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาด้วยท่านอนคว่ำจากเมื่อคืน ก่อนที่สายตาเรียวจะเหลือบมองมาทางผมด้วยความตื่นตระหนก "ว้ายยย! นายนั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?" เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้และเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว "เงินอยู่ตรงหัวเตียง เอาไปซื้อยาคุมกินด้วย" "ว่าแต่ รอบที่แล้ว เธอกินยาคุมหรือเปล่า?" "กะ...กิน!" ร่างเล็กกอดผ้าห่มคลุมกายไว้แน่น เธอคงรู้สึกปร

    Last Updated : 2025-04-01
  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   32 ความหวัง

    กระทั่งมีเพื่อนสมัยเรียนมัธยมโทรมาหาฉัน พร้อมเอ่ยบอกถึงบุคคลคนหนึ่ง"ฮัลโหล""ฮัลโหล แม่ไฮโซ แม่เมียตำรวจผัวตาย เป็นไงบ้างสบายดีไหม?""ก็ปกติ ของคนเป็นแม่หม้ายผัวตายว่ะมึง""เป็นไง ได้เงินเยอะเลยดิมึง""เงินลูก พี่บอมเขาทำไว้ให้ลูก""จ๋าาาา กูจะรับปริญญาอาทิตย์หน้า มึงมานะ อ๋อ กูเจอเบ๊เก่า พี่บอมด้วยว่ะ?""ใครว่ะ?""เอ้า! ก็ไอ้กีต้าร์ไง"ใจฉันกระตุกวูบ มือที่ถือโทรศัพท์อยู่แทบหลุดมือ ก่อนจะเหลือบสายตาไปทางน้องพราว ที่นั่งเล่นของเล่นอยู่หน้าทีวี"เอ้า เงียบไปเลย ฮัลโหลๆ อี่ฟ้า""อ๋อ! เออๆ ว่าไง พอดีเมื่อกี้สัญญาณมันขาดๆ อ่ะ""เออ สรุปมึงมานะ เราจะได้ครบทีม""อื้ม!"โลกทุกอย่างราวกับหยุดหมุนมีเพียงเสียงที่ก้องอยู่ในหัวของฉันมาตลอด ว่าในที่สุดก็เจอตัวแล้ว ๆๆๆ อยู่แบบนี้ วนซ้ำๆ ในหัวอยู่ตลอดเวลาฉันเหลือบมองหน้าลูกอีกครั้ง พร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างดีใจ ราวกับว่า ชีวิตฉันได้พบแสงสว่างอีกครั้ง เพ

    Last Updated : 2025-04-01
  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   23 เริ่มปรากฏ

    บรรยาย First person#เปียโนผมเหลือบมองไปยังยัยโง่พักพิง ที่ยืนคุยกับผู้หญิงที่อุ้มลูกอยู่อย่างสนิทสนม ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็ว"ที่รัก มาอยู่นี่เอง ไม่พา แม่ไปหาพ่อแม่เราล่ะคับ""เออคือ เรายืนคุยกับฟ้าอยู่น่ะ"เธอเบี่ยงหน้าไปทางผู้หญิงคนนั้นเพื่อให้ผมได้ทักทายกับเพื่อนของเธอแต่ดูเหมือนผู้หญิงตรงหน้าจะสตั้นไปชั่วขณะ เมื่อได้เจอหน้าของผม"เออ...สวัสดีคับ ผมชื่อกีต้าร์คับ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณเป็นเพื่อนแฟนผมเหรอคับ""ใช่ค่ะ!"น้ำเสียงโทนต่ำบวกกับใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความขุ่นเคือง ทำให้ผมรู้สึกแปลกใจกับผู้หญิงคนนี้ชอบกล"กีต้าร์ นี่ฟ้าไง ที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับเรา"คุณฟ้ามีสีหน้าที่ขุ่นมัวอย่างชัดเจน เธอจ้องมองหน้าผมอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา จนยัยพักพิง ต้องห้ามศึก รีบเอ่ยบอกเธอเรื่องของผมออกไป"ฟ้า กีต้าร์ถูกรถชนน่ะ เขาความจำเสื่อม ฟื้นความทรงจำมา 4 ปีกว่าแล้ว แต่ดูเหมือนมันไม่ได้ผลเลยอ่ะ"

    Last Updated : 2025-04-04
  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   24 ความสงสัย 

    "ดู น้องพราวกลัวคุณแม่จังเลยนะคะ"เด็กหญิงพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว แต่แล้วความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรกผมกับพักพิงในทันที เมื่อแม่ของพักพิง และ พ่อแม่ของผมได้เจอกัน"สวัสดีค่ะ คุณคงเป็นญาติของกีต้าร์ใช่ไหมคะ?""เออ คือสวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นพ่อแม่ของกีต้าร์และเปียโนค่ะ"แม่ของพักพิงหน้าซีดเผือดเมื่อรู้ว่า คนที่เข้าไปสู่ขอลูกสาวเธอในวันนั้น ไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงของผม ที่ยืนอยู่ตรงนี้"เออคือ แม่คับ ฟะ....ฟังผมก่อนนะคับ""พักพิง แม่ว่าเราไปที่อื่นกันเถอะลูก"แม่ของพักพิงรีบดึงแขนลูกสาวของเธอไว้เพื่อจะพาตัวออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ผมจะรีบเดินไปขวางทางไว้"คือ แม่คับฟังผมก่อนนะคับ""ถอยไปกีต้าร์""ผมชื่อเปียโนคับ เป็นพี่ชายฝาแฝดของกีต้าร์"แม่ของพักพิงหน้าซีดเผือดลมแทบจับ มือที่จับแขนของลูกสาวเริ่มเย็นเฉียบราวกับตื่นตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน"แล้วสรุป พักพิงมันแต่งงานกับใครเหรอ ในวันแต่งงาน"ในเมื่อเรื่อง

    Last Updated : 2025-04-06
  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   25 ความจริงถูกเปิดเผย

    บ้านเปียโนตริ่ง!เมื่อไลน์เด้งเข้ามา ผมก็ไม่รอช้า ที่จะเปิดดูภาพถ่ายเอกสาร ที่แม่ส่งมา"เปียโน ผล DNA ปรากฏแล้วนะ ไอ้เจ้ากีต้าร์กับน้องพราว เป็นพ่อลูกกันจริงๆ มี DNA ตรงกัน99.9% "DNA ตรงกันขนาดนี้ ยัยฟ้าคงจะใช่ คนชื่อพิงจริงๆ แล้วแหละ ไม่ผิดตัวแน่นอน และยิ่งผมรู้ความจริงขนาดนี้ ความรู้สึกผิดก็ประเดประดังเข้ามาในโสตประสาทอย่างหนักหน่วงกับพักพิงนี่ผมทำอะไรลงไป แล้วถ้าเธอรู้ความจริงขึ้นมา เธอจะยังอยู่กับผมไหม แล้วถ้าเธอไปจากผมขึ้นมาจริงๆ แล้วผมจะอยู่อย่างไงคลื่น~ คลื่น~ คลื่น~"ฮะ.....ฮัลโหลพักพิง""นายกลับบ้านแล้วเหรอ?""ใช่คับ""...............""อ่อๆ พอดีแม่บอกว่าขอเวลาน่ะ ยังไม่อยากคุยกับนายตอนนี้ ไว้ฉันนัดแม่ให้นายใหม่นะ""คับ""ส่วนคืนนี้ ฉันขอนอนกับแม่ที่บ้านนะ ไว้พรุ่งนี้ฉันจะกลับไป""ได้คับ ดูแลตัวเองด้วยนะ"ผมเริ่มพูดสุภาพใส่เธอ จนเธอเง

    Last Updated : 2025-04-06
  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   27  พฤติกรรมที่เปลี่ยนไป 

    บรรยาย First person#พักพิงปี๊น! ปี๊น!เสียงแตรรถพร้อมกับรถคันหรูขับเข้ายังหน้าบ้านของฉันอย่างรวดเร็ว พร้อมกับร่างสูงที่ลงมาจากรถ"สวัสดีคับแม่""หวัดดี"น้ำเสียงของแม่ฉัน ดูไม่ค่อยจะซบอารมณ์เท่าไหร่ เมื่อได้เห็นหน้าของอี่ตาเปียโน แต่ท่านก็ยังวางตัวไม่ให้อี่ตาเปียโนประหม่า"วันนี้ ผมอยากจะขอคุยกับแม่ เรื่องของพักพิงน่ะคับ""คือว่า....""ช่างมันเถอะ อย่างไรเสีย ยัยพักพิงมันก็เป็นเมียของเปียโนแล้ว แม่คงพูดอะไรไม่ได้ นอกเสียจาก ให้เปียโนรับผิดชอบในสิ่งที่กระทำลงไป""คับ ผมจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง แม่สบายใจได้เลยนะคับ"พูดจบแม่ฉันก็เดินหนีอี่ตาเปียโน ขึ้นห้องในทันที ฉันเข้าใจแม่ดี ที่แม่รู้สึกว่าเปียโนเอาคนอื่นมาสู่ขอฉัน แถมยังหลอกลวงท่านว่าฉันท้องบ้างล่ะ เอาคนอื่นมาหลอกในงานแต่งงานเป็นพ่อแม่เขาบ้างล่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ

    Last Updated : 2025-04-08
  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด    26 คลี่คลาย

    พูดจบ ผมก็กระชากหัวเธอให้ลุกขึ้น และลากเธอไปยังห้องของกีต้าร์ในทันที"โอ๊ย!ไอ้เวร มึงไม่ใช่ไอ้กีต้าร์ แล้วมึงเป็นใคร ตอบซิ!!!!"ตุบ!ผมผลักเธอไปยังเตียงนอนที่มีร่างของกีต้าร์นอนให้ออกซิเจนอยู่ ก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองไปยังร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงใหญ่อย่างตะลึงงังดวงตากลมลนลานด้วยความตื่นตกใจ"นี่มัน!""ผมชื่อเปียโน เป็นพี่ชายฝาแฝดของกีต้าร์ ผมเรียนจบ ป.โท จาก ออสเตรเลีย และที่คุณบอกว่า แม่ของกีต้าร์เป็นแค่แม่ค้าขายขนมหาเช้ากินค่ำ คุณคิดผิดแล้ว ""อะไรนะ!"ดวงตากลมตะลึงงังไปชั่วขณะ เธอคงกำลังรู้สึกสับสนอยู่ไม่น้อย ราวกับว่า เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริงก็อาจเป็นได้"พ่อของกีต้าร์และผม เป็นเจ้าของกิจการเครื่องดนตรีและสตูดิโอภาพยนตร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก รวมถึงเป็นหุ้นส่วนช่องโทรทัศน์ที่มีหุ้นที่ใหญ่ เป็นอันดับต้นๆ ของโลกเช่นกัน"ผมเดินเข้าไปใกล้ตัวเธอและนั่งคุกเข่าลงแสยะยิ้มมุมปากออกพอให้สะใจ"หรือจะเรียกว่า เป็นมหาเศรษฐีของโลกก็ว่าได้""อะไรนะ?"

    Last Updated : 2025-04-08
  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   29  เหตุการณ์วันนั้น 

    พอพี่บอมพูดจบ พี่แอลก็รีบวิ่งไปที่รถเก๋งคันหรูของเขา ก่อนจะสตาร์ทรถเร่งเครื่องรอ ในวินาทีนั้น ฉันรู้ได้ในทันที ว่ากีต้าร์ไม่รอดแน่ๆ แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่เพียง ยืนกอดอกตัวสั่นระรัวเพราะหวาดกลัวกับสิ่งที่กลุ่มของแฟนฉันทำ ก่อนที่พี่บอมจะกระชากคอเสื้อกีต้าร์ให้ลุกขึ้น"มึงทำอะไรเมียกู!""เมียมึงเหรอ?......หึ!""..........""เขาก็เป็นเมียกูเหมือนกัน!"ฉันยิ่งลนลานหนักกว่าเดิม คราวนี้ ฉันคงต้องเอาตัวรอดให้ตัวเองก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลังละกัน ไม่อย่างงั้น มีหวัง โดนพี่บอมฆ่าตายและได้อับอายไปทั้ง โรงเรียนเป็นแน่"ไอ้กีต้าร์มันใส่ร้ายฟ้าพี่ ฟ้ามีพี่คนเดียว ใครๆ ก็รู้"ฉันพูดจบ ความเดือดดาลของพี่บอมก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ จนเขารัวหมัดใส่หน้ากีต้าร์ไม่ยั้ง"พอแล้ว ไอ้บอม เดี๋ยวมันก็ได้ตายพอดี"พี่เท่ห์ดึงตัวพี่บอมเอาไว้ เพื่อไม่ให้พี่บอมทำร้ายกีต้าร์รุนแรงมากไปกว่านี้ แต่ไม่ทันที่พี่บอมจะได้สงบสติอารมณ์ กีต้าร์ก็หาทางปั่นประสาทพี่บอมอีกครั้ง"มึงรู้ไ

    Last Updated : 2025-04-11

Latest chapter

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   39 ไม่ยอมปล่อย! NC 

    "ถ้ามึงไม่ยอมหย่าให้กู กูจะฟ้องหย่า!"เมื่อพูดจบ เขาก็ฉุดกระชากลากถูฉันขึ้นไปบนเตียงอย่างดุดัน ก่อนจะขึ้นคร่อมตัวฉัน ด้วยน้ำตาที่อาบหน้า"ฉันไม่หย่า ก็บอกแล้วว่าไม่หย่าไง ฟังกันหน่อยไม่ได้เลยเหรอ?""ออกไปจากตัวกู กูขยะแขยงตัวมึง ไอ้ขยะ!"พูดจบ เขาก็ถลกเสื้อผ้าฉันจนขาดวิ่น และซุกไซร์ซอกคอขาวจนแดงเป็นจ้ำ ๆ"อ๊ายยยยยยยย! ไอ้สปรก ออกไปจากตัวกูนะ"ฉันสบถด่าเขาออกมาอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับดิ้นทุรนทุรายสู้เขาอย่างหนักหน่วง แต่ยิ่งฉันดิ้นสู้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกระชากเสื้อผ้าฉันออกให้เร็วมากขึ้นเท่านั้นกระทั่ง ฉันใช้เท้าถีบเข้ายอดอกหนาได้ จนเขาหงายหลัง เกือบตกเตียง ฉันจึงรีบหันหลังตะกายจะทรงตัวลุกขึ้น แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้วท่อนเอ็นหนา สอดใส่เข้ามาในร่องแคบจากด้านหลังจนมิดด้าม ทำให้ร่างกายทุกส่วนของฉันอ่อนแรงลงอย่างฉับพลันมือกำผ้าปูที่นอนไว้อย่างแน่นหนา พร้อมกับกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด"กรี๊ดดด

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   40  เราไม่เหมือนกีต้าร์ตรงไหน 

    "เอิ่มมมมม!"ดวงตาคม ตาเบิกโพรงขึ้นด้วยความงัวงง เมื่อเห็นฉันนั่งมองขาตัวเอง ที่ถูกมัดติดไว้กับเขาอย่างแน่นหนา ก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ เธอหิวไหม?"ฉันดึงผ้าห่มมาคลุมกายไว้ และลงไปนอนตะแคงข้าง หันหนีเขาอย่างเงียบครึม ราวกับเขาเป็นเพียงอากาศที่ไร้ตัวตน"เกลียดฉันถึงขนาดนี้เลยเหรอ พักพิง!""ใช่"เสียงพูดเงียบลง เมื่อฉันเอ่ยตอบออกไปแบบนั้น ก่อนที่คนตัวใหญ่จะจุมพิตลงที่ไหล่ของฉันอย่างแผ่วเบา"พักพิง เธอให้อภัยกับความโง่ของฉันไม่ได้เลยเหรอ?"".........""พักพิง ตอบฉันหน่อย!""ตอบสิ""ตอบฉัน!"ฉันเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว พร้อมตวาดเสียงใส่หน้าเขา อย่างเดือดดาล"ก็เพราะกูชอบกีต้าร์ กูไม่ได้ชอบมึง มึงหลอกให้กูแต่งงานกับมึง มึงสวมรอยเป็นกีต้าร์ แล้วมึงก็พรากครั้งแรกของกูไป แล้วมาวันนี้ มึงยังจะขังให้กูอยู่กับมึง โดยการจะให้กูมีลูกกับมึง อีกอย่างงั้นเหรอ?""ทุกอย่างตั้งแต่แรกเริ่ม มึงโกหกหลอกลวง

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   41  ไม่ใช่แค่อาบ NC 

    ฉันพูดโป้งออกไปขนาดนี้ ยังไม่มีเสียงตอบกลับมาอีก นายนิมันน่าทุบให้ตายคามือจริงๆ"ฉันอาบพอแล้ว เดี๋ยวต้องไปเช็ดอ้วกตัวเองบนเตียงอีก"แต่มือใหญ่กลับรั้งแขนของฉันเอาไว้อย่างแน่นหนา นัยน์ตาประกายไปด้วยความห่วงใย ที่มีต่อฉันอย่างมากล้น จนตัวฉันเผลอนั่งลงบนตักกว้างเขาดึงตัวฉันเข้าไปบรรจงจูบอย่างแผ่วเบา ก่อนจะกอดรัดตัวฉันไว้ในอ้อมแขนแกร่ง จนยากที่จะอธิบายความรู้สึกนี้เป็นคำพูดได้"เปียโน!"ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรออกไป ริมฝีปากอิ่ม ก็จู่โจมบรรจงจูบฉันอย่างดุดัน ปลายลิ้นร้อนสอดใส่เข้ามาในโพรงช่องปากเก็บกวาดข้างในนั้น อย่างไม่รังเกียจคือแบบว่า ฉันจะบอกเขาว่า กูพึ่งอ้วกเสร็จ มึงจะจูบทำไมมมมมม ><¡แต่มันก็คงไม่ทันแล้ว เพราะร่างกายของฉันในตอนนี้ มันกลับไม่ยอมต่อต้านเขาเลยมันยิ่งตอบสนองอยากให้เขาเข้ามาในร่างกายเสียอย่างนั้น ปลายลิ้นร้อนถอดออกจากกันอย่างแผ่วเบา ก่อนที่เขาจะเลื่อนตัว มามุดซอกคอขาว"เอิ่มมมมม!"มือใหญ่ ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังขาว ไล่ระดับมา

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   38 ฉันโง่เหรอ?

    ฉันยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เพื่อรอฟังคำตอบจากปากคนตัวใหญ่อย่างนิ่งเงียบ ก่อนที่เขาจะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน จับมือฉันขึ้นมาแนบแก้มขาวอย่างอ่อนโยน"พักพิง เรามามีลูกกันเถอะ ต่อไปนี้ เธอไม่ต้องกินยาคุมแล้วนะ เราจะมีลูกที่น่ารัก ๆ ด้วยกัน สัก 2 - 3 คน ดีไหม?"เมื่อเขาพูดจบ ฉันก็ฉีกยิ้มออกพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งน้ำตาที่หลั่งไหลพรั่งพรูออกมากระทบจนเต็มแก้ม"ฮ่าาาาๆๆๆๆ"เพี้ยะ!ฉันตบหน้าเขาไป 1 ฉาก ให้กับความสกปรกโสโครกที่ฉันได้รับมา ก่อนจะลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเขา อย่างเดือดดาล"พักพิง เธอตบฉันทำไม?""มึงต้องการให้กูมีลูก เพื่อที่มึงจะได้รั้งกู ให้อยู่กับมึงตลอดไปใช่ไหม เปียโน!"เขายืนขึ้น อย่างลนลาน ก่อนจะดึงมือฉันเข้าไปกุมไว้อีกครั้งแน่นหนา"มันไม่ใช่แบบนั้นนะ พักพิง ฟังเราก่อน""ปล่อยกู!"เสียงสั่นเครือของฉัน บ่งบอกชัดเจนแล้วว่า วันนี้ มันต้องจบ ไม่ว่า อะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม"พักพิง คือ แบบนี้นะ เราไม่ได

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   37  มีอะไรจะคุยกับฉันไหม?

    สถานกักกันหญิง"สวัสดีค่ะ ฉันมาพบ นักโทษที่ชื่อฟ้าค่ะ""กรุณา บอกชื่อ นามสกุลของ นักโทษด้วยค่ะ เป็นอะไรกับนักโทษคะ?"ฉันทำได้เพียงแต่ เงียบลง เพราะจำไม่ได้จริง ๆ ว่าเธอชื่ออะไร ก่อนจะ ดึงมือถือขึ้นมาเปิดรูปภาพของฟ้า ให้แก่ผู้คุมได้ดู"อ๋อ งั้นรับคิวแล้ว รอสัญญาณเรียกนะคะ วันนี้ ญาตินักโทษน้อย อาจจะใช้เวลาไม่นาน สามารถเข้าไปเยี่ยมได้ ไม่เกิน 40 นาทีนะคะ หากหมดเวลา จะมีสัญญาณเตือน""ขอบคุณค่ะ"ฉันนั่งรอคิวอยู่นานพอสมควร ก่อนที่เสียงเตือนให้เข้าพบ คุณฟ้า จะดังขึ้นติ๊ดดดดดดดดดดดดดด!"ญาตินักโทษ คิวต่อไป เชิญค่ะ"ฉันสูดหายใจเข้าเต็มปอด พร้อมกับต่อแถวเดินเข้าไป ยังห้องเยี่ยมนักโทษด้วยใจที่ลังเลแต่เมื่อคุณฟ้า ได้พบหน้าฉัน เธอก็สะดุ้งสุดตัว ก่อนจะลนลาน และหยิบโทรศัพท์ข้างม่านกระจกขึ้นมาแนบหูอย่างหวาดหวั่น"สวัสดีค่ะ ฟ้า"ม่านกระจกใส ทำให้เห็นถึงร่างกายที่ผอมบางของเธอ อย่างชัดเจน ราวกับว่า เธอยังไม่สามารถปรับตัวเข

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   36 ตาม

    อ้วก! อ้วก! อ้วก!"พักพิง เธอเป็นอะไรน่ะ ทำไมตื่นเช้ามา ก็อ้วกแบบนี้ ไม่สบายเหรอ ไปหาหมอไหม?""ไม่เป็นไร ฉันโอเค""แต่ เธอหน้าซีดมากเลยนะ""เดี๋ยวมันก็หาย นายไปทำงานเถอะ เดี๋ยวจะสายเอานะ""ไม่อ่ะ ถ้าเธอเป็นแบบนี้ เราหยุดงานดูแลเธอดีกว่า"คำพูดที่ดูห่วงใยตัวฉัน มันบ่งบอกถึงความใส่ใจที่เขามีให้ฉันมากมายเหลือเกิน แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันคิดว่า มันก็เป็นแค่ เกมส์หลอกลวงเท่านั้นเมื่อกีต้าร์ฟื้นแล้ว สุดท้ายฉันก็ต้องออกไปจากบ้านหลังนี้อยู่ดี โดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่สิ่งที่เขาทำกับฉันในวันนี้ และวันผ่าน ๆ มา ฉันจะไม่ยอมให้ใจของฉันต้องอ่อนแอเพราะเขาอีกต่อไปแล้วกระทั่ง 1 อาทิตย์ ต่อมา"พักพิง เราออกไปทำธุระก่อนนะ อยากกินอะไรไหม?"คำพูดเดิม โทนเสียงเดิม บ่งบอกให้ฉันรับรู้ว่า เขาจะออกไปที่ไหน วันนี้ ฉันจึงเลือกที่จะตามเขาไป เพราะจะได้หายจากข้

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   33 ขอคืน 

    ยัยโง่พักพิง ย่นคิ้วใส่ฉันอีกครั้งอย่างงวยงง เธอคงมีสงสัยฉันบางแหละ เพราะตอนเรียนมัธยม เราไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ช่วงพัก ฉันก็จะต้องไปอยู่กับพี่บอม"พักพิง แกจำฉันได้ไหม?""ใครอ่ะ?""ฉันไง ฟ้า ที่เรียนห้องเดียวกับแกอ่ะ""ฟ้า"ยัยนี่ขี้ลืม หรือ จำฉันไม่ได้จริง ๆ กันนะ ห่างจากเรียนมัธยมได้ไม่กี่ปีเองนะ ลืมฉันแล้วเหรอ ฉันน่ะ ฮอตจะตาย จะมาลืมกันแบบนี้ได้ไง"อ๋อ เราจำได้แล้ว ฟ้าที่หายไปช่วงเทอมสองใช่ป้ะ""อื้ม ใช่ ๆ "ในที่สุดก็จำฉันได้สักทีนะ ยัยนี่แอ๊บหรือเรื่องจริงกันแน่เนี่ย"เป็นไงบ้าง ทำไมถึงพึ่งมาหากันตอนนี้!""คือเรา"ฉันเหลือบตามองหน้าลูกสาวของฉันอย่างร้ายกาจ ก่อนจะเอ่ยออกมา ด้วยเสียงสั่นเครือ"ตอนนั้นเราท้องน่ะ เลยพักการเรียน"พักบ้าบออะไร ฉันเรียนจบม.6 แล้วยะ แค่เลี้ยงลูกไม่ได้เรียนต่อ มหาลัยแบบพวกแกเฉยๆ แหละ ถ้าฉันเร

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   34 สงบ

    ฉันสติแตก จนคลั่งออกมา วิ่งไปทุบร่างของไอ้กีต้าร์ที่นอนโคม่าอยู่ เพื่อให้มันตื่นมาช่วยฉัน แต่ที่ไหนได้ กีต้าร์มันกลับ นอนนิ่งเป็นผัก ราวกับรอความตายเพียงเท่านั้นณ โรงพัก"จ่า เอาตัวไปฝากขังได้เลย""คับ ท่าน"ฉันเอาแต่ เหม่อลอยน้ำตาซึมอยู่ตลอดเวลา ที่อยู่ในโรงพัก ก่อนจะเดินตามจ่าเข้าไปยังห้องขัง ที่เหม็นคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นของเสียจนอยากอ้วก"ทางผู้กองเขาไม่ให้ประกันตัวนะ พรุ่งนี้จะส่งตัวไปฝากขังที่เรือนจำใหญ่ เพื่อรอขึ้นศาล""สวัสดีค่ะ ฉันมาเยี่ยม คนที่ชื่อ พิงฟ้าค่ะ"เสียงนั่น คือเสียงของแม่กีต้าร์อย่างแน่นอน เพราะเมื่อเช้า ฉันได้ยินเสียงของท่านและได้เห็นหน้าพวกเขาแล้วด้วยฉันรีบลุกขึ้นยืน มองตามเสียงนั่นอย่างฉับพลัน ก่อนที่คนตัวใหญ่ จะเดินเข้ามาหาฉัน ที่ห้องฝากขัง"ฮึก! ปะ.....เปียโน""ฉันพา น้องพราวมาหา""อะไรนะ!"&nb

  • ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด   35  งงงวย/สงสัย 

    บรรยาย First person#พักพิงเมื่อฉันส่งพ่อแม่และน้องพราวขึ้นเครื่องไปอังกฤษแล้ว ฉันกับอี่ตาเปียโน ก็นั่งเงียบกันมาตลอดทาง ราวกับไม่มีสิ่งใดจะโต้ตอบกันอีกกระทั่ง เขาเริ่มเปิดพูดขึ้นมาก่อน"เออคือ!""ว่าไง?""พักพิง เธอมีความคิดเห็นอย่างไงกับน้องพราวเหรอ?""จริงๆ มันก็แปลกๆ นะ ที่อยู่ดีๆ พ่อแม่นายก็รับน้องพราวเป็นหลานซะงั้น ว่าแต่ ฟ้าเขาไปไหนเหรอ?"ร่างใหญ่ที่กำลังนั่งขับรถอยู่ทำท่าทางเลิ่กลั่กเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยน พร้อมกับใช้มือลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา"เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยยัยพิง เฮ้ย! ยัยคนชื่อฟ้า คงอยากให้ลูกของเธอมีชีวิตที่ดีมั้ง""อ่อ แบบนี้เอง"ฉันรู้ดีว่าเขาโกหก แต่ฉันก็ยังทำตัวปกติ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันรู้สึกว่า เปียโนมีอะไรปิดบังฉันอยู่ราวกับไม่ต้องการให้ฉันรู้เรื่องนี้เป็นอันขาดเสียอ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status