18  เอาคืน 

บรรยาย First person

#พักพิง 

"ไอ้พิง!" 

"หื้ม ว่าไง?" 

"มึง ทิ้งไอ้กีต้าร์แบบนั้น มันจะดีเหรอว่ะ?" 

ฉันลังเลใจอยู่ไม่น้อยที่ปล่อยให้ ผู้ชายคนนั้น รอฉันอยู่ที่ มหาลัย แต่ตัวฉันกลับรีบหนีออกมากับเพื่อนข้างนอก โดยไม่ได้เอ่ยบอกเขาสักคำ 

ความรู้สึกผิดประเดประดังเข้ามาในโสตประสาทอย่างหนักหน่วง แต่ฉันก็ยังนิ่งเฉย เพราะอย่างไรเสีย เดี๋ยวก็มีผู้หญิงคนอื่นมาพาเข้าไปจากตรงนั้นเองอยู่ดี 

"ไม่เป็นไรหรอก วาวา คนแบบนั้น ทิ้งไว้บ้างก็ดี" 

"เอ้า ถ้ากลับบ้านไป ไม่ทะเลาะกันตายห่าเลยเหรอ?" 

"ก็อาจจะมีแหละ แต่อาจไม่รุนแรง" 

แต่แล้ว เสียงรถที่แล่นมาด้วยความเร็วสูง ก็หยุดลงตรงหน้าฉัน ก่อนที่กระจกรถจะเปิดออก 

"อ้าว! สาวๆ ทิ้งไอ้เปียโนไว้ที่มหาลัยแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคับ" 

"ไม่เสือกได้ไหมคะ ไอ้คัง" 

วาวารีบแทรกพูดขึ้น แต่เธอก็ต้องชะงักไป ราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนหันมาถามฉันอย่างสงสัย 

"เดี๋ยวนะ เปียโน นี่ใครว