เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2-5
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:05:22บทที่ 2-5
แทนที่คนตัวโตจะสลดแล้วปล่อยร่างของเธอ กลับกลายเป็นยิ้มกว้างกวนโมโหราวกับว่าเขากำลังสนุกที่ได้ทำเช่นนั้น
“พูดได้ด้วยเหรอ นึกว่าเป็นใบ้”
กายสาวของเบอาแปรปรวน ฮอร์โมนวัยสาวทำให้ร่างระหงสั่นระริก ทั้งสะท้านจากอารมณ์หวามไหวที่ปะทุขึ้น ทั้งกรุ่นโกรธจากคำพูดยียวนของคนตรงหน้า
เธอเม้มริมฝีปากหน้าแดงก่ำ บิดร่างโดยใช้มือดันบ่าเขาไว้ สังเกตเห็นคนตัวโตที่กอดเธอไว้สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะปล่อยร่างเธอไถลลงตามลำตัว
ไม่ว่าเขาจะเป็นใครเธอรู้ดีว่าคนอย่างเขาต้องการอะไรแล้วต้องได้ เธอรู้ว่าเขาต้องการเธอ มันฉายชัดอยู่ในแววตาสีดำสนิท
แต่เธอยังเป็นเด็กเกินกว่าจะเล่นเกมนี้ เบอารู้ว่าตัวเองนั้นคงแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันเดินหมาก ฉะนั้นทางที่ดีเธอควรรีบหนีให้ไกลและผลักเขาให้อยู่ห่างจากวงโคจรของเธอให้ห่างที่สุด
ร่างบางรีบหันหลังกลับเตรียมวิ่งหนีขึ้นบ้านหากแต่มือแกร่งเอื้อมออกมารั้งเธอไว้
หน้าหวานคมลูกครึ่งแหงนหน้าเรียวสวยขึ้นมองอย่างหาเรื่อง กำลังแย้มริมฝีปากเพื่อต่อว่า แต่คำพูดจากเสียงทุ้มต่ำทำเธอหุบปากใบหน้าซับสีแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อยจนถึงลำคอ
“มาบ้านคนอื่นก็ควรระมัดระวังการแต่งกายให้มิดชิดด้วยเด็กดี”
ดวงตาคมกริบหลุบต่ำมองยอดถันแล้วเลื่อนขึ้นสบตาเธอ เบอาสะบัดมือทิ้งรีบวิ่งขึ้นบ้าน หัวใจเต้นรัวกระหน่ำดั่งกลองตี
ส่วนชายหนุ่มร่างโตอย่างนาวินทร์ทำเพียงเท้าข้อมือพิงขอบประตูมองสาวน้อยวิ่งฝ่าความมืดสลัวขึ้นบ้าน พยายามสะกดกลั้นปรับลมหายใจที่โหมแรง
ดวงตาสีทองกลมโตคู่นั้นทำเขาเกือบแย่ หากเผลอจ้องมองอาจทำให้หัวใจวายได้ง่าย ๆ กลิ่นกายสาวไร้น้ำหอมปรุงแต่งสดใหม่ เขาถูกดูดเข้าสู่ห้วงเสน่าอย่างแรง ไม่สิ มันยิ่งกว่านั้นมาก
รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นระหงบอบบางแต่เปี่ยมด้วยอิสตรีเพศไปทั้งตัว ยิ่งหน้าอกอวบอิ่มตอบรับสายตาด้วยการชูชันผ่านเนื้อผ้า เขาแทบกระโจนเข้าใส่ร่างเด็กสาวตรงหน้า ได้แต่ท่องอายุของเธอไว้ในใจ
สิบแปด เธอเพิ่งสิบแปดนะไอ้วินทร์
“อ้าว พี่วินทร์ วันนี้อยู่บ้านเหรอคะ”
นาวินทร์หยิบแก้วกาแฟร้อนจากเดิมยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์เดินเข้าไปนั่งลงในห้องครัว มองสองสาวกำลังเดินเข้ามาในห้องครัวเช่นกัน
เบอาแทบสะดุดเท้าตัวเอง ชะงักเท้าหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องครัว ดวงตาสีทองมองชายร่างโตคนเมื่อคืนกำลังนั่งจิบกาแฟยามเช้า ยิ่งแสงแดดตอนกลางวันส่องเข้ามาในห้องครัวยิ่งทำให้เธอมองเห็นดวงตาคมกริบชัดเจนขึ้น มันช่างแรงกล้าเสียจนเธอเกือบเสียศูนย์
“อืม วันนี้วันอาทิตย์”
“ไม่ใช่หรอกม้าง ปกติวันอาทิตย์พี่ก็ไม่อยู่ ถ้าไม่อยู่หาดใหญ่กกสาวไหนอยู่ ก็คงจะไป..”
“นารินทร์”
เสียงทุ้มกดต่ำดังขึ้นจนคนน้องสาวสะดุดกึก เธอหุบปากทันที เมื่อไรที่เธอทำให้พี่ชายโกรธเขาจะเรียกเธอด้วยชื่อเต็ม
หลังจากนารินทร์ทำหน้าเก้อเขินเหลียวมองเพื่อนใหม่จึงนึกขึ้นได้ ดึงมือเบอาให้เดินเข้ามาในห้องครัวแล้วเลื่อนเก้าอี้ตัวด้านข้างพี่ชาย กดไหล่จนเบอาต้องนั่งลงอย่างเสียไม่ได้
“อ้อ เบย์ นี่พี่ชายของเราพี่นาวินทร์”
“สวัสดีค่ะ”
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นพี่ชายของเพื่อนทำให้เบอาไม่อาจเลี่ยงได้ เธอยกมือไหว้อย่างเรียบร้อย
“พี่วินทร์เรียกเบอาว่าเบย์ก็ได้ค่ะ”
เสียงแจ่มใสของน้องสาวพูดขึ้น ขณะกำลังหยิบนมในตู้เย็นเทใส่แก้วร้อนสองใบเตรียมอุ่นในเตาไมโครเวฟ
นาวินทร์ยังจ้องเธอไม่วางตาแก้มสีชมพูระเรื่อเมื่อสักครู่แดงก่ำไปทั่วใบหน้า สาวน้อยข้าง ๆ ทำเพียงพยักหน้ารับแต่ไม่ขานตอบ หันหน้าหนีไปมองอย่างอื่น
“พี่วินทร์ เดี๋ยวน้องขอให้ลุงทองไปส่งเพื่อนหน่อยนะคะ”
“ไม่ต้องหรอก พี่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดี ไปพร้อมกันกับพี่เลย”
หน้าหวานคมหันกลับไปมองหน้ามองเพื่อน พยายามส่งสัญญาณแต่นารินทร์ไม่ได้ใส่ใจ เธอกำลังหมกมุ่นกับการใส่ขนมปังลงในเครื่องปิ้ง
“ก็ดีค่ะ”
“ไม่เป็นไร เรา เราให้ที่บ้านมารับก็ได้รินทร์”
ในที่สุดนารินทร์ก็เอี้ยวหน้ากลับมามองเพื่อน เห็นแก้มทั้งสองพวงของเพื่อนรักแดงก่ำ สงสัยคงจะหิวหนักแต่ไม่กล้าพูดจึงใส่ขนมปังเพิ่มไปอีกหนึ่งแผ่น
“ผู้ใหญ่จะไปส่งก็ควรรับไว้ อีกอย่างพี่กำลังคิดจะแวะไปเยี่ยมสวนเพื่อนบ้านสักหน่อย”
“สวนเพื่อนบ้าน?”
นารินทร์วางขนมปังปิ้งลงตรงหน้าเพื่อนพร้อมกับแก้วนมร้อน
“ใช่แล้วเบย์ สวนของเรากับของเธอติดกัน”
“ตะแต่ว่าตอนที่ผ่านสวนบ้านเรามามันไกลมาก”
“อ้อ ก็ไม่อยากจะคุย พอดีบ้านเราจัดว่ามีสวนยางผืนใหญ่ที่สุดในอำเภอน่ะ”
เบอาหยิบขนมปังมือสั่น สวนติดกัน? เหลือบตาขึ้นมองร่างสูงใหญ่ผิวเข้มด้านข้าง มือแกร่งเขาจับแก้วกาแฟยกขึ้นจิบเป็นระยะ ๆ ตรงข้อมือสวมนาฬิกาเรือนแพง เอ็นที่ข้อมือทำให้เห็นว่าเขาเป็นนักออกกำลังกายหรืออาจเกิดจากการทำงานหนัก ไหล่หนากว้าง ทรงผมยาวพอดีหวีเรียบดั่งนักธุรกิจทันสมัย
เคล้ง!
ช้อนร่วงหล่นจากมือเบอาเมื่อเลื่อนสายตาจนถึงดวงตาคมเข้มรู้ทัน มีรอยยิ้มบางเบามุมปากก่อนที่เขาจะยื่นมือออกมาหยิบช้อนที่ตกลงจานรองใส่ในแก้วนมร้อนให้เธอ
“รู้สึกจะซุ่มซ่ามบ่อยนะเรา”
สาวน้อยวางแก้วนมร้อนก้มหน้าลงแก้มแดงปลั่ง ไม่ดีแน่ ๆ
“เด็ก ๆ ตื่นกันแล้ว”
รสาหอบหิ้วของสดเข้ามาด้วยในห้องครัว เบอาและนารินทร์รีบลุกขึ้นไปรับถุงหิ้วหลายใบวางลงบนอ่างเตรียมของ
“หนูเบย์อยู่ทานอาหารเช้าด้วยกันเลยไหมจ๊ะ แม่เตรียมจะทำข้าวต้มกุ้ง”
“คงไม่ค่ะ หนูอยากกลับเลย”
“อ้าวเหรอ น่าเสียดายนะ ไว้วันหลังมาค้างที่บ้านบ่อย ๆ นะ”
“ค่ะ”
เบอาพึมพำไม่เต็มเสียงนัก ตอบรับไปก่อนแต่เรื่องอะไรที่เธอจะต้องมาอยู่ในดงเสือหิว
“งั้นไปกันเลย”
“อ้าว วินทร์ไปส่งหนูเบย์เหรอลูก”
รสาเอ่ยถามหันหน้ามาจากอ่างล้างผัก มองลูกชายคนโตที่ลุกขึ้นเดินไปรอเบอาแล้วตรงหน้าประตู แต่หญิงสาวยังทำท่าบ่ายเบี่ยงไม่อยากไป
“ครับ ทางผ่านพอดี ไปกันเถอะเบย์”
สุดจะต้านทานเบอาจำต้องยกมือไหว้ขอตัวลากลับแล้วสวมกอดเพื่อนรัก เดินลากเท้าตามร่างสูงใหญ่ออกนอกบ้านไป
“เอาเป้มานี่”
นาวินทร์ยื่นมือออกมาเพื่อรอรับเป้สะพายจากเบอาแต่หญิงสาวไม่ยอม เธอกำสายสะพายหลังแน่นเข้า
“ไม่ เบย์จะถือเองค่ะ”
สาวน้อยยืนกรานพร้อมเดินนำเขาไปยังโรงจอดรถที่อยู่ติดกับตัวบ้าน เสียงสัญญาณนิรภัยดังขึ้นพร้อมไฟกระพริบที่รถกระบะสีดำสี่ประตู
เท้าของสาวน้อยชะงักกึก ดวงตาสีทองเบิกกว้างมองเลขทะเบียนรถ ความทรงจำของเช้าวันเสาร์ เสียงกระซิบร้องคราง เสียงเตียงและเสียงต่ำทุ้ม
นาวินทร์ อ่า กรี๊ด
ร่างสูงแกร่งยังเปิดประตูรอด้านฝั่งคนนั่ง ดวงตาสีทองเลื่อนขึ้นสบตาสีดำสนิท มีรอยยิ้มหยักขึ้นปรากฎบนมุมปากหนา
เขารู้ว่าเป็นเรา เขารู้
บทที่เกี่ยวข้อง
ดื้อรักนายหัว บทที่ 3-1
บทที่ 3-1อย่าเอาแน่เอานอนกับลมฟ้าลมฝนของภาคใต้ หลังจากตกหนักมาหลายวันติดทั้งเมื่อวาน พอมาวันนี้ท้องฟ้ากระจ่างใสดั่งไร้พายุภายในรถเงียบงันมีเพียงเสียงเพลงจากเครื่องเล่น เบอาพยายามข่มกลั้นอารมณ์ตื่นตระหนกเมื่อรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือนาวินทร์เขาคนนั้นกับพี่ชายของนารินทร์เป็นคน ๆ เดียวกันแขนเรียวขาวนวลกอดเป้ด้านหน้าตัวเองไว้แน่นตาจดจ้องแต่ถนนที่นาน ๆ จะมีรถผ่านมาสักคันนาวินทร์เองก็เงียบไปเช่นกัน เขาเพียงไม่อยากให้สาวน้อยที่นั่งด้านข้างตกใจไปมากกว่านี้ การปล่อยให้เธออยู่กับความคิดของตัวเองอาจเป็นสิ่งที่ดีกว่าเบอาตัวเอนเมื่อรถยนต์ปาดลงไหล่ทางเพื่อเลี้ยวเข้าสู่ทางเข้าสวนยางของที่บ้าน แล่นมาไม่นานจึงเห็นตัวบ้านหลังขนาดไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก“ขอบคุณที่มาส่งค่ะ อื้อ ปล่อยนะคะ”นาวินทร์รวบมือที่ยกขึ้นไหว้เขาไว้ด้วยฝ่ามือเดียว“เดี๋ยวพี่จะลงไปทำความรู้จักกับพ่อแม่เบย์หน่อย”“ทำไมคะ? พ่อคงออกไปสวนแล้ว”หรือว่าเขาจะบอกเรื่องที่เราไปแอบดูสายตาสีทองหวาดระแวงทำให้นาวินทร์หัวเราะเบา ๆ เสียงทุ้มต่ำดังก้องภายในรถ สั่นสะเทือนไปทั้งกายสาว“ถ้ายังงั้นคุณแม่คงอยู่ใช่ไหม”เบอาพยักหน้าหงึก ๆ ดึงมือออกจากการเก
ดื้อรักนายหัว บทที่ 3-2
บทที่ 3-2“เบย์ดูโน้นสิ สวยจัง โน้นก็สวย”“อือ ใช่ ขอถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนนะ”เบอายกกล้องถ่ายรูปขึ้นเพื่อถ่ายรูปขบวนรถแห่เทียนเข้าพรรษาประจำปีของหาดใหญ่ที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ทุกปี ขบวนยาวเหยียดจากหัวถนนจนสุดอีกถนนเต็มไปด้วยผู้คนทั้งคนในพื้นที่และนักท่องเที่ยว“เหนื่อยหรือยัง”“ยังได้อีกนิดหน่อย”เบอายังง่วนกับการถ่ายรูปจนเพลิน ไม่ทันระวังถอยหลังไปชนเข้ากับชายร่างสูงขาวหน้าตาดี เสียงหวานของนารินทร์พลันดังขึ้น“พี่วี ไปไหนมาคะ”“กำลังจะกลับรีสอร์ตแล้ว”“พอดีเลย น้องก็กำลังจะกลับแล้ว ออกมาตั้งแต่เช้าหิวจะแย่”นาวีมองเลยไปทางด้านข้างเพื่อนของนารินทร์ที่เขาไม่เคยเห็นหน้า“อ้อ พี่วี นี่เบย์เพื่อนรินทร์ไงคะ ที่เคยเล่าให้ฟัง”“สวัสดีครับน้องเบย์ เป็นไงบ้างย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วคุ้นหรือยัง”“สวัสดีค่ะ ก็กำลังพยายามปรับตัวอยู่ค่ะ”“เดี๋ยวก็ชินครับ คนใต้เราจริงใจ มีน้ำใจและที่สำคัญหล่อทุกคน ฮ่า ฮ่า”“แหมพี่วี อันนี้ยกหางตัวเองหรือเปล่าคะ ไปกันเถอะคะน้องหิว”เบอาเดินตามหลังพี่น้องสองคนที่ดูจะสนิทสนมกันดีไม่เหมือนพี่ชายคนโตที่นารินทร์ดูจะเกรงกลัวมากกว่า“ไปรถพี่วีแล้วกัน เดี๋ยวน้องให้ลุงทองขับตามไปที่รีสอ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 3-3
บทที่ 3-3ตูม กรี๊ด ว้าย!!รีสอร์ตระดับหรูห้าดาวราคาสูงแต่กลับเต็มทุกห้อง ยิ่งเทศกาลแห่เทียนเข้าพรรษายิ่งคนเน้นขนัด เบอาสวมเสื้อคลุมยืนมองสระว่ายน้ำที่มีคนจำนวนหนึ่งจับจองอยู่ก่อนแล้ว“ลงเลยก็ได้เบย์ ไม่เห็นเป็นไร”เบอาเหลือบตามองเห็นนาวีและนารินทร์ลงสระว่ายน้ำไปแล้วจึงตัดสินใจถอดเสื้อคลุมออกจากร่างสูงโปร่งวางพาดบนเตียงนอนอาบแดดสาวน้อยวัยสะพรั่งกำลังเติบโตเป็นสาวแม้ว่าจะบอบบางหากแต่ความอวบอิ่มกลับมีมากพอจนล้นขอบชุดว่ายน้ำแบบบิกีนี่สีเข้ม ยิ่งผิวขาวจัดใสดั่งทารกทำให้เธอกลายเป็นจุดสนใจรอบสระเธอรีบลดร่างลงน้ำทันทีลอยคอจนเหลือเพียงส่วนคอขึ้นไปเท่านั้น สองพี่น้องยังหยอกเย้าแกล้งกันไม่หยุดทำให้เธอผละออกมาว่ายคนเดียวไปเรื่อย ๆกลุ่มคนเริ่มทยอยเลิกเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เบอาว่ายต่อจนถึงอีกขอบสระจึงได้หยุดพัก ใช้ข้อศอกเท้าขอบสระไว้แล้ววางศีรษะเอนลงนอนพัก แว่วเสียงสาว ๆ อีกกลุ่มด้านข้าง“นี่ ๆ นายหัวนาวินทร์มา”เสียงผู้หญิงด้านข้างเอ่ยชื่อผู้ชายคนที่เธอไม่ต้องการเจอมากที่สุดตอนนี้ แผ่นหลังบอบบางเหยียดตึง ขนแขนลุกเกรียวจนต้องใช้ฝ่ามือลูบ พยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้หันหลังกลับ“ได้ข่าวว่าเขาคั่ว
ดื้อรักนายหัว บทที่ 3-4
บทที่ 3-4เขาเหลือบตาไปทางสาวน้อยที่ยังไม่ยอมหันกลับมา จนกระทั่งนารินทร์ว่ายไปใกล้จึงได้ขยับตัว ร่างสูงแกร่งยืดกายสูงขึ้นเดินอ้อมไปทางบันไดทางขึ้นสระกลมขณะที่เบอาว่ายน้ำตามนารินทร์อย่างไม่เต็มใจนักนายหัวเมืองหาดใหญ่ถึงกลับสูดลมหายใจลึกสะกดกลั้นอารมณ์ปรารถนาตัณหาอันแกร่งกล้าที่พุ่งขึ้นกระทันหัน เมื่อเบอาเดินขึ้นจากสระว่ายน้ำ รูปร่างสูงโปร่งของเบอาไม่ได้ผอมบางอย่างที่เห็นภายนอกยามสวมเสื้อผ้าหากแต่เป็นสาวเต็มตัวด้วยสัดส่วนอวบอิ่มทั้งด้านบนและสะโพกที่ผายออก เอวขอดกิ่ว หน้าท้องเนียนแบนราบ บิกีนี่สีเข้มยิ่งขับเน้นสีผิวขาวจัดดั่งน้ำนมเนียนละเอียดไปทั้งตัว เขารอจนเบอาสวมเสื้อคลุมเรียบร้อยจึงเดินตามไปสมทบหน้าหวานคมดวงตาสีน้ำตาลทองยังอารมณ์ขุ่นมัวจากเรื่องเล่าลือถึงความเสเพล ในระหว่างที่นิ่งฟังยิ่งได้ยินชื่อเสียงระบือไกลนอกจากพี่ชายเพื่อนรักจะเจ้าชู้มีหญิงสาวหลายคน ยังลามไปเรื่องพลังทางเพศล้นเหลือจนใบหน้าสาวน้อยแดงซ่านขวยเขินแทนคนเล่า ผู้หญิงพวกนั้นพูดออกมาไม่กระดากปาก แม้ตัวเธอเองไม่เคยเห็นเขาเปลือยกายเต็มตาแต่สาว ๆ สาธยายจนเธอแทบรู้ตำหนิทุกส่วนสัดของเขาว่าอยู่ตรงไหนบ้าง ยังขนาดของถุงยางที
ดื้อรักนายหัว บทที่ 4-1
บทที่ 4-1“สวัสดีค่ะคุณน้า”เบอาก้มไหว้สวัสดีแม่ของนารินทร์ขณะที่ก้าวเข้าบ้านหลังใหญ่อีกครั้ง กวาดตามองโดยรอบหวาดระแวงแต่ไม่พบใครจึงค่อยโล่งใจ“ไหว้พระเถอะจ๊ะ เข้ามาสิ รินทร์พาเพื่อนขึ้นไปนั่งเล่นก่อนก็ได้ เย็นค่อยลงมาทานข้าว”นารินทร์จูงมือเพื่อนรักขึ้นบันไดบ้าน เบอายังหวาดระแวง อันที่จริงเธอไม่อยากมาบ้านของนารินทร์เท่าไรนัก แต่ทนความเซ้าซี้ของเพื่อนไม่ได้ โดยให้เหตุผลว่าเป็นวันปีใหม่เลยตกลงใจมาค้าง“รินทร์ ปีใหม่ไม่มีใครอยู่บ้านเหรอ”“ไม่มีหรอก พากันไปในเมืองหาดใหญ่หมด พวกหนุ่ม ๆ ก็เงี้ยเหลือเพียงแค่เรา”เบอาค่อยยิ้มออกมาได้เดินอย่างสบายใจไปทางห้องนอนของเพื่อนรัก“นี่รินทร์ แล้วคืนนี้เราจะทำอะไรกัน”“ฮ่า ฮ่า เบย์ เรามีนี่ซ่อนไว้”“เห้ย! รินทร์ นี่มันไวน์นี่นา เอามาจากไหน เรายังซื้อไม่ได้นะ”“จุ๊ ๆ เบา ๆ สิ ไปลักมาของพี่วินทร์”“ตายแล้ว ถ้าพี่วินทร์รู้เขารินทร์เธอต้องแย่แน่ ๆ”“ไม่รู้หรอก ช่วงนี้ไม่ค่อยกลับบ้าน ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน อีกอย่างเหล้าไวน์เต็มตู้จะรู้ได้ยังไง”เบอาหยิบขวดไวน์ราคาแพงขึ้นมาอ่าน แต่ไม่รู้เรื่องอยู่ดีว่าแต่ละอักษรบนฉลากหมายถึงอะไรบ้าง“แล้วเราจะเปิดยังไง”“เดี๋ยว
ดื้อรักนายหัว บทที่ 4-2
บทที่ 4-2ร่างระหงก้าวเข้าโซนเปียกอาบน้ำ ห้องน้ำบ้านนายหัวหรูหรากว่าที่บ้านของเธอมาก ซึ่งเป็นส่วนที่เธอชอบที่สุดยามมาพักที่นี่แอ๊ด!!“เสร็จแล้วรินทร์ ตัวไปอาบน้ำเถอะจะได้สร่างเมา”เบอาเดินไปพาดผ้าเช็ดตัว เอะใจเอี้ยวหน้ากลับมาดู เพื่อนรักขึ้นนอนบนที่นอนเรียบร้อยแล้ว“หลับไปสะแล้วเพื่อนรัก”เธอเดินกลับมายังเตียงนอนหยิบผ้าห่มขึ้นพาดตัวนารินทร์ก่อนจะก้มลงเก็บของบนพื้น หลังจากอาบน้ำค่อยดีขึ้น อาการเวียนหัวจากฤทธิ์ไวน์รสแรงค่อยดีขึ้นเบอาทิ้งถุงขนมลงถังขยะ หยิบไม้กวาดทำความสะอาดเรียบร้อยก่อนจะรวบรวมจานและแก้วไว้ในอ้อมแขนเดินออกจากห้องโถงทางเดินส่องสว่างด้วยไฟสีเหลืองนวล มือเล็กพยายามโอบแก้วไวน์ทั้งจานเดินลงบันได ทางล่างในครัวมืดสนิท เบอาพยายามให้ไหล่ดันเปิดปลั๊กไฟแต่ไม่อาจทำได้“เฮ้อ! เอาเถอะ ไปทั้งแบบนี้”ร่างระหงเดินคลำทางในครัวกระทั่งถึงอ่างล้างจานจึงถอนหายใจโล่งอก วางจานและแก้วลงในอ่าง เสียงฝนตกหนักยังดังต่อเนื่องเปรี้ยง!!“ว้าย!!”เบอาอุทานตกใจยกมือปิดหูรีบเดินออกจากครัวโดยไม่ทันมองชนเข้ากับบางสิ่งแข็งดั่งคอนกรีตตุบ!มือสีเข้มคว้าร่างเล็กไว้ได้ทันก่อนหงายหลัง ดึงต้นแขนเข้าหาตัว เบอ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 4-3
บทที่ 4-3มือเล็กเกาะบ่าแกร่งด้านบนไว้แน่นแหงนใบหน้ารับจูบร้อนแรงแทบมอดไหม้ นาวินทร์ปล่อยคางมนกำเส้นผมอ่อนนุ่มแน่นดึงให้ใบหน้างามใต้ร่างแหงนเงยขึ้นรับจูบถนัดถนี่“จูบตอบเบย์ ใช้ลิ้นสิ”เขาพึมพำพร้อมครางออกมาเมื่อล้วงมือเข้าไปในเสื้อยืดตัวเล็กจนเกาะกุมทรวงอกอวบอิ่มเต็มมือลงแรงคลึงด้วยอารมณ์ปรารถนาเต็มเปี่ยม“ไม่ อื้อ ปล่อยเบย์”เสียงเล็กหวานนุ่มอู้อี้ในลำคอยามลิ้นสากล้วงลึกกระหวัดเกี่ยวกระทั่งเธอต้องตอบสนอง หน้าอกรวดร้าวยามเขาลงแรง ชายสูงใหญ่ด้านบนแทรกหัวเข่าลงดันจนต้นขาเธอเปิดอ้า เลื่อนใบหน้าลงสู่ทรวงอกขาวโพลนมือเบอาคว้าผมเขาไว้แน่นดึงขึ้นแต่นาวินทร์ขืนแรงจนปากประกบครอบยอดถันเล็กดั่งผลเชอรี่เสียงฝนตก กลิ่นดิน ฟ้าแลบมาเป็นระยะ ๆ เสียงลมหายใจกระชั้นจากสองหนุ่มสาว และเสียงครางหวานใสของสาวน้อยนอนระทวยยามลิ้นตวัดดูดกลืนยอดถันท่อนแกร่งแข็งแนบเนินสาวคลึงเป็นจังหวะ เบอารวดร้าวหน่วงหนึบทั่วช่องท้อง แอ่นร่างหยัดรับสัมผัสสนิทชิดเชื้อ รู้สึกเปียกชื้นด้านล่าง พลันสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้น“อื้อ ไม่ได้ ไม่ หยุดนะนายหัว”มือสีเข้มล้วงลงยกร่างขึ้นโน้มศีรษะก้มจูบปิดปากกลั้นเส
ดื้อรักนายหัว บทที่ 4-4
บทที่ 4-4“เบย์! นอนท่าอะไรแบบนั้นเป็นสาวเป็นนาง”เบอาสะดุ้งลุกขึ้นนั่งทันทีจากโซฟาที่เธอกำลังนอนพาดขาไปบนพนักพิงหลัง“พี่พร ก็เบย์เมื่อยนี่คะ”สาวน้อยอ่อนวัยกว่าขยับพื้นที่ให้พี่สาวต่างมารดานั่งลงข้างกันพรางหยิบหนังสือนิยายรักที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาอ่านชันขาวางบนเบาะเพียะ!!“นี่ ว่าอีกอย่างหันไปทำอีกท่าแล้ว”“อู้ยพี่พร ตีเจ็บเหมือนกันนะเนี่ย”“ก็ดูสิเท้าเปื้อนยังจะยกขึ้นวางบนโซฟา แล้วนี่เตรียมตัวหรือยังจะเดินทางไปกรุงเทพเมื่อไร”“อีกสองสามอาทิตย์ รอรินทร์อยู่ เห็นว่าทางบ้านกลัวว่าน้องคนเล็กจะอยู่ไม่สบายเลยพากันไปซื้อคอนโดให้อยู่สะแล้ว”“อ้าว แล้วหอที่จองไว้”ปับ!!เบอาปิดหนังสือที่กำลังอ่านอยู่เสียงดังทันทีเมื่อได้ยินคำถามของอัญาพร“นั่นสิคะ จองไว้แล้ว จ่ายเงินไปแล้ว นี่กลายเป็นเบย์ต้องอยู่คนเดียว สงสัยต้องหารูมเมทคนใหม่”พูดเสร็จมือคว้าขนมมันฝรั่งถุงยี่ห้อดังใส่เข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ยจนน่าหยิก“เออ พูดถึงรินทร์ ไม่เห็นเราไปเที่ยวบ้านเขาบ้าง ไหนเมื่อก่อนไปค้างออกบ่อย”เบอาวางถุงขนมลงบนโต๊ะเล็กตรงกลางแล้วหยิบหนังสือนิยายขึ้นมาอ่านต่อ ในใจว้าวุ่นเล็กน้อยแต่กลบเกลื่อนด้วยเสียงหัวเราะ“ที่ผ่
บทล่าสุด
ดื้อรักนายหัว บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์
บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์สาวน้อยหน้าหวานลูกครึ่งโปรตุเกสนอนหลับสนิทคว่ำหน้าบนหมอนใบนุ่มจนไม่รู้เลยว่ายังมีชายหนุ่มอีกคนนอนกระสับกระส่ายอยู่ข้าง ๆนาวินทร์เพียรพยายามทั้งลูบตัว ทั้งกระซิบและพลิกร่าง แต่สาวสวยยังนอนพลิกร่างกลับไปคว่ำตามเดิม ลูบผ่านต้นแขนจนถึงข้อมือบางกระทั่งถึงแหวนหมั้นเพชรเม็ดเล็กพอเหมาะอย่างที่เธอชอบเขาหงายตัวลงใช้มือก่ายหน้าผากสะกดกลั้นความต้องการยามเช้าที่พุ่งทะยานแม้ว่ายามค่ำคืนจะสุขสมไปแล้วเปลือกตาของเบอายังหลับพริ้มไม่รับรู้สิ่งรอบข้างจากความเหนื่อยอ่อนจนเขาต้องลุกขึ้นจากเตียงหยิบบุหรี่ออกไปสูบมือควานหาไฟแช็กในลิ้นชักโต๊ะแต่ไม่เจอ พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตอนพาเบอาไปทานข้าวเขาได้ฝากไว้ที่เธอ จึงเดินกลับไปยังหน้ากระจกหยิบกระเป๋าสะพายสีดำใบเดิมที่เธอชอบใช้ขึ้นมาเขาล้วงมือควานหาและพบว่ามันอยู่ที่ก้นกระเป๋าเพราะน้ำหนักของไฟแช็กแบบซิปโป ขณะที่กำลังหยิบพลันนิ้วไปโดนแผงยาบางอย่าง ด้วยความสงสัยจึงหยิบมันออกมานาวินทร์หรี่ดวงตาคมกริบลงเมื่อเห็นแผงยาชัด ๆ ท่ามกลางแสงยามเช้าที่เริ่มสาดเข้ามาในห้อง เม็ดสีชมพูสวยบนแผงมีลูกศรชี้ว่าควรเริ่มทานจากเม็ดไหนไปถึงเม็ดไหนยาคุม!
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-3
บทที่ 11-3เขาหันกลับไปมองเห็นสาวน้อยออกมายืนอยู่ด้านข้างตัวรถห่มด้วยผ้าห่มผืนใหญ่สีขาวเหมือนเดิม สีของผ้าห่มขาวโพลนตัดกับสีของผืนป่ายามโพล้เพล้นายหัวนาวินทร์ยังเดินขึ้นบันไดบ้านต่อจนถึงร่างของไอ้สิงห์ จากนั้นเดินเลยไปยังครัวที่ทำใหม่ปลดถังแก๊สออกมาลากจนถึงกลางบ้านเทน้ำมันเบนซินโดยรอบตัวและเทเป็นทางจนเกือบถึงประตูบ้านก็หมดเสียก่อน ยืนมองร่างที่เริ่มเย็นชืดของไอ้สารเลวอีกครั้ง“ไม่ต้องกังวลไอ้สิงห์ เดี๋ยวตัวมึงก็ร้อนแล้ว”เขาหยิบซิบโปออกมาจากกระเป๋ากางเกงจุดใส่เศษกระดาษนิตยสารที่หยิบมาจากในบ้านแล้ววางให้ตรงกับคราบน้ำมันเบนซินที่เริ่มระเหยจากนั้นจึงปิดประตูบ้านแล้วลงมาจากตัวบ้านให้เร็วที่สุดวิ่งกลับไปที่รถบรึ้ม!!นาวินทร์สะดุ้งเมื่อเสียงระเบิดจากถังแก๊สดังขึ้นพร้อมกับเสียงไม้บ้านแตกลั่นเขาหันไปมองบ้านหลังเล็กที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อไว้พักผ่อนกับสาวๆ แต่บ้านหลังนี้กลับกลายเป็นสถานที่ที่เกือบจะทำให้เขาเสียเบอาไป“พี่วินทร์”นาวินทร์เดินกลับมาที่รถสวมกอดเบอาไว้แน่น โน้มใบหน้าลงหอมศีรษะ“ขึ้นรถเถอะ พี่จะพาไปบ้านพี่”“แต่ว่า..”“อย่าเพิ่งดื้อนะคนดี ใจพี่จะไม่ไหวแล้ว”เบอาเงยหน้ามองชายร่า
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-2
บทที่ 11-2เอี๊ยดดดด!!นาวินทร์หักหลบรถกระบะเก่าที่สวนกับเขากลางทางขณะที่กำลังออกจากถนนเข้าท้ายสวนเห็นลาง ๆ เป็นผู้ชายสองคนมีหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขนของคนนั่งฝั่งข้างคนขับอีกหนึ่งคนเขาขับรถต่อไปอีกสักพักจึงนึกขึ้นได้ว่าถนนสายนี้เป็นทางส่วนบุคคลเข้าท้ายสวนของเขาโดยเฉพาะ และมีไม่กี่คนที่รู้ทางนี้เอี๊ยด!!นาวินทร์เหยียบเบรกกะทันหันเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ถูกขนาบข้าง หล่อนดูเหมือนจะนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมสีน้ำตาลอ่อนพระเจ้า!! ระยำ ไอ้ห่าเอ้ย!!เขาหักรถเลี้ยวกลับทันที ระยะทางที่เขาขับสวนกับรถคันนั้นเพิ่งผ่านไปไม่นานแต่ใจเขากลัวเหลือเกินว่าจะไปไม่ทันนาวินทร์เหลือบตามองผู้ชายร่างสูงผอมเกร็งผิวคล้ำที่เดินสวนออกมาบนไหล่ทางเล็ก มันเดินออกมาจากบ้านท้ายสวน สบตาตื่นตระหนกของไอ้หมอนั่นด้วยตาแข็งกร้าว แต่เขาไม่หยุดรถเวลามันกระชั้นชิดเกินไป ถ้าเขาหยุดรถถามมันตอนนี้ เบอาอาจถูกทำร้ายถึงขั้นเสียชีวิตเขาจอดรถดับเครื่องก่อนที่จะถึงทางเข้าบ้าน ตั้งใจไม่ให้คนร้ายอีกคนรู้ตัว เปิดลิ้นชักรถแล้วหยิบปืนสั้นออกมา เปิดดูกระสุนในรังปืนแล้วหมุนปิดขึ้นไกนกค้างไว้นาวินทร์ลงจากรถกระบะคันเก่าสีดำ เดินอาดไม่กลัวเกรงสิ่งใดตั
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-1
บทที่ 11-1บ้านหลังเล็กหรือกระท่อมที่นาวินทร์มักเรียกดูเรียบร้อยดี กลิ่นสีทาไม้เปลี่ยนจากสีไม้แดงเป็นสีไม้โอ๊ก เตียงใหญ่เขาสั่งให้เปลี่ยนใหม่เช่นกันพร้อมกับฟูกที่นอนเขาเดินออกไปดูในห้องน้ำ ช่างขาประจำทำงานดีเหมือนเคย อ่างอาบน้ำสุดหรูติดตั้งถูกต้องและงานเนี้ยบจากนั้นจึงเดินออกมาทางห้องครัวที่ทำเพิ่ม ใจคิดไปว่าบางวันอาจชวนสาวน้อยทำบาร์บีคิวนั่งเล่นนอกบ้านบ้างรอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นบนใบหน้าคมเข้มยามนึกไปถึงดวงหน้างามของเบอา เธอคงบ่นบ้างเวลาให้ทำกับข้าวเพราะเป็นงานที่เธอไม่ถนัด แต่เขาจะคอยช่วยเป็นลูกมืออยู่ไม่ห่าง ยิ่งถ้าให้สาวน้อยลองนั่งบนเคาน์เตอร์ครัวหลังใหม่ขนาดความสูงกำลังพอดีแล้วมีเขาที่อยู่ตรงกลางมั่นโยกคลึงบ่อย ๆ เบอาคงจะชอบงานครัวมากขึ้นนาวินทร์ปิดประตูบ้านใส่กุญแจแล้วเดินลงบันได เวลาเย็นของป่าสวนยางมืดเร็วขนาดยังไม่ทันห้าโมงครึ่งก็เกิดเงาแสงสีอ่อนทอดยาวผ่านใบไม้ของต้นยางมายังลานจอดรถบรื้น!ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ขับรถออกจากลานจอดของบ้านหลังเล็กกลางป่าท้ายสวน กลับรถวนจนล้อสะบัดเข้าสู่เลนถนนลูกรังสีแดงฝ่าสวนยางออกไปยังถนนใหญ่เพื่อไปยังสวนข้างเคียง ไปหาสาวน้อยของเขา“ไอ้ห่า ไหนว่ะ”“
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-4
บทที่ 10-4ยามเย็นของอำเภอเล็ก ๆ ขอบชายแดนสุดของภาคใต้ เบอาขับรถกลับจากอำเภอไปยังทางที่คุ้นเคยโดยไม่คิดเอะใจอารมณ์ยังขุ่นมัวจากเรื่องเมื่อบ่ายจนไม่ต้องการเห็นหน้านายหัวตัวต้นเรื่อง เสียงเอะอะโวยวายเมื่อเธอโทรศัพท์ไปบอก นึกภาพใบหน้าคมเข้มของนายหัวอารมณ์ฉุนเฉียวให้ยิ้มกริ่มในหน้าอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย มองไปยังเบาะด้านข้าง นอกจากเสียตัวเป็นดอกเบี้ย เธอยังต้องเอาใจซื้อของขวัญวันเกิดให้เขาอีกยายเบย์ เธอนี่มันใจง่ายจริง ๆจากวันนั้นในบ้านริมทะเลเธอเริ่มรู้สึกแล้วว่านายหัวนาวินทร์มีใจให้เธอ เขาให้คำมั่นว่าจะไม่มีใครอีกตลอดระยะสัญญาสัญญาที่ทำกันไว้หนึ่งปีแม้ดูเหมือนว่าจะนานเกินพอแต่เบอากลับไม่คิดเช่นนั้น หนึ่งปีมันช่างสั้นเหลือเกินและเธอเก็บเกี่ยวช่วงเวลานี้ให้ดีที่สุดเป็นความทรงจำไว้ในยามที่ต้องจากกันหน้าหวานคมลูกครึ่งอมยิ้ม เมื่อวันก่อนพาเธอไปทานข้าวร้านเดิมมาอีกครั้งทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเจ๊ศศิคงจะเที่ยวเอาไปเป่าประกาศ และในที่สุดเธอก็ได้ทานอาหารรสจืดสมใจแต่นายหัวกลับทำหน้าปุเลี่ยนเพราะรสชาติชืดเกินไปเธอมองไปยังข้างทางที่มีแต่ป่าสวนยางสุดลูกหูลูกตาในแถบนี้ล้วนส่วนใหญ่เป็นของนายหัวที่แบ่งให้ค
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-3
บทที่ 10-3แพรวนภากำเช็คในมือแน่น จำนวนเงินสองล้านมากโขสำหรับการตั้งต้นชีวิตใหม่ เธอลงทุนกับนายหัวไว้มากเกินกว่าจำนวนที่นายหัวเซ็นเช็คมาให้ ทั้งแรงกายแรงใจ ร่างกายของเธอพร้อมสำหรับนายหัวคนเดียวสาวร่างอวบหยิบเช็คใส่กระเป๋าสะพาย หลังจากลุกขึ้นจากโต๊ะแผนกบัญชีของโรงแรมชื่อดัง แพรวนภาไม่แน่ใจว่าคนในแผนกนี้จะสงสัยที่มาของเช็คใบนี้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดนายหัวถึงสั่งจ่ายเงินเป็นจำนวนมากผ่านมาแล้วเกือบอาทิตย์ที่เธอไม่พบกับนายหัวอีกเลย เขาเหมือนหายไปจากตัวเมืองหาดใหญ่จนน่าแปลกใจ เธอพาร่างเดินผ่านโถงทางเข้ากระทั่งพบกับคนรู้จักคุ้นเคย“อ้าว แพรว ไม่เจอกันนาน”ใบหน้าอย่างคนใต้ของแพรวนภาค่อนข้างตกใจเมื่อเจอกับแฟนเก่าสมัยช่วงที่เธอเลิกลากับนายหัว ผู้ชายเลวที่ตบตีเธอสารพัดและยังปอกลอกเงินที่นายหัวให้มาจนเกลี้ยงเธอจึงพยายามเดินเลี่ยงแต่มือแข็งสีเข้มดึงไว้ ใบหน้าหล่อแต่เหี้ยมโหดยิ้มกริ่ม“จะรีบไปไหน ทำเป็นคนไม่รู้จักกันไปได้”แพรวนภารู้สึกขยะแขยงเต็มทน เธอสลัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุม มองหน้าเหี้ยมที่แฝงความหื่นกาม“ต้องการอะไร!”“ไม่เห็นยาก ดูก็รู้ว่าต้องการอะไร”“ฉันไม่มีเงินให้แกหรอกไอ้สิงห์”“โอ๊ะโ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-2
บทที่ 10-2เธอสังเกตว่าเขาไม่ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม นั่งใช้ข้อศอกเท้าบนหัวเข่าใบหน้าครุ่นคิดแล้วจึงยืดร่างขึ้นนั่งตรงเอี้ยวใบหน้ามองเธอตรง ๆ“แพรวเอาของใช้ส่วนตัววางไว้ในบ้านริมทะเล ในตู้เสื้อผ้า”แพรวนภาหน้าแดงซ่านจากพวงแก้มลงสู่ลำคอ อับอายจากคำพูดเชิงตำหนิ สาวร่างอวบกำลังคิดหาคำพูดแก้ตัว เธอยื่นมือออกไปจับต้นขาอุ่นร้อนบีบเบา ๆ“แพรวขอโทษค่ะ แพรวคิดสั้นไปหน่อย คิดแค่ว่าวันหลังไปอีกจะได้ไม่ต้องเตรียมของไปเยอะ”สายตาคมกล้าหลุบตาลงมองมือนุ่มนิ่มเล็บตกแต่งทันสมัยจากการทำสีผิดไปจากสาวน้อยอีกคน เขาขยับตัวให้มือของแพรวเลื่อนลงจากตัก“ฉันทิ้งมันไปแล้ว เพราะมันก็ไม่กี่ชิ้น แล้วจะจ่ายเงินชดใช้ให้”เธอกลืนน้ำลายลงคอ ดวงตาเรียวคมเฉียงขึ้นมีน้ำรื้นขึ้น ชักมือกลับมาวางไว้บนตัก“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ นายหัวไม่ต้องให้แพรว แพรวได้เงินจากนายหัวมาเยอะแล้วค่ะ”นาวินทร์เอี้ยวหน้ามองเธออีกครั้ง จ้องสบตาเธอให้แพรวนภาเข้าใจไม่ผิดในสิ่งที่เขาจะพูดต่อจากนี้“ฉันจะให้เงินเธอก้อนหนึ่งสำหรับการตั้งต้นชีวิตใหม่ หลังจากนี้ฉันคงไม่ได้มาหาเธออีก ส่วนงานที่โรงแรมฉันไม่ขัดข้องที่เธอจะทำต่อไปเพราะเธอทำมันได้ดี”แพรวนภาสะอึก ท
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-1
บทที่ 10-1“พี่วินทร์แวะร้านขายยาให้เบย์ด้วยนะคะก่อนจะถึงโรงแรม”นาวินทร์เอี้ยวหน้ามองอย่างแปลกใจแต่ไม่ถามอะไรเมื่อเห็นร้านขายยาตรงข้างหน้าพอดีจึงจอดรถเทียบทางเท้า มองตามร่างบางที่เข้าร้านขายยาไปสักพักใหญ่จึงเห็นเธอเดินออกมาจากร้านพร้อมถุงในมือ ดูแล้วไม่ใช่ยาจำนวนมากปัง!“ไปกันเถอะค่ะ”นาวินทร์เคลื่อนล้อรถออกจากริมทาง เหลือบตามองมือของเบอาที่เอายาใส่กระเป๋าสะพายไปอย่างรวดเร็ว“ซื้อยาอะไรมาน่ะ”“ก็ยาของผู้หญิงค่ะ ไม่มีอะไร เออ วันนี้เบย์จะกลับไปบ้านเลยนะคะ แล้วพี่วินทร์ก็นัดเบย์มาแล้วกันว่าจะทำสัญญาวันไหน”“สัญญา?”“อ้าว ก็สัญญาเงินกู้ฉบับใหม่ไงคะ”เอี๊ยดดด!!เบอาใช้มือบางยันร่างของตัวเองที่คอนโซลรถเมื่อจู่ ๆ นาวินทร์หักรถเข้าทาง เธอเอี้ยวหน้ามองด้วยความสงสัย“พี่วินทร์จอดทำไมคะ”“ยังจะถามอีก แล้วห่วงอะไรกับสัญญาเงินกู้”“อ้าว ก็มันมีการเปลี่ยนแปลงนี่คะ ต้องยึดเวลาไปอีกสองปี”“ฮึ ที่แท้ก็ถวายตัวให้พี่เพราะสัญญานี่เองใช่ไหม ต้องลงรายละเอียดด้วยไหมว่าต้องเอากันกี่ครั้งต่อวันในสัญญา”“พี่วินทร์!!”หน้าหวานคมแดงซ่านเป็นลูกตำลึง ยกมือขึ้นทุบบ่านาวินทร์สองครั้ง“พี่วินทร์จะเอายังไง! ไม่ทำก
ดื้อรักนายหัว บทที่ 9-3 18+
บทที่ 9-3 18+“เบย์จะกลับบ้าน ถอยไป!”“ไปตอนนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้พี่จะไปส่ง”“พี่ไม่ต้องไปส่งก็ได้ เบย์จะเดินไปเอง แล้วถ้าเจอใครก็ขอโบกรถเข้าอำเภอ”เขาคว้าต้นแขนของเบอาไว้กระชากกลับ อกแน่นด้วยอารมณ์บางอย่างที่อธิบายไม่ถูก ทั้งรู้สึกผิด ทั้งเจ็บปวด ทั้งกลัวว่าเธอจะไม่กลับมาอีกเหมือนเมื่อห้าปีก่อน“ไม่! พี่ไม่ให้ไป”เบอาฉุนขาด เธอหันหน้ากลับมาจ้องเขาเต็มตา ความรู้สึกอัดแน่นท่วมท้นอยู่ข้างในและร้องไห้ไปแล้ว แต่เธอจะไม่ปล่อยให้เขาได้เห็นน้ำตาของเธอเด็ดขาด“นายหัวมีสิทธิ์อะไรในตัวฉัน”“สิทธิ์!!”เขากระชากเธอเข้ามาแนบกายแน่นขึ้น ชะโงกหน้าลงมองสาวน้อยที่สู้ตาไม่ถอย เธอโกรธจัดและเขาก็เช่นกัน เขากำลังจะถูกทิ้งอีกครั้ง“บอกให้ว่าสิทธิ์อะไร สิทธิ์ของการเป็นผัวยังไงล่ะ”“ฮึ ผัว ผัวงั้นเหรอ! งั้นเบย์คงมีผัวร่วมกับคนอื่นเยอะเกินไปนายหัวว่ายังงั้นไหม ปล่อย!!”“ให้ตายสิเบย์ ฟังพี่ก่อน เบย์จะให้พี่ทำยังไงก็พูดมาสิ อย่าทำแบบนี้ อย่าเดินจากไปอีก”“ทำยังไง? ทำไมนายหัวจะต้องทำด้วยคะ เบย์เป็นเพียงลูกหนี้เท่านั้น นายหัวไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ กลับไปเราจะเขียนสัญญาให้ละเอียด ต่อไปก็นัดกันที่โรงแรมแล้วกันค่ะ เบย์จะได
