บทที่ 11-2

บทที่ 11-2

เอี๊ยดดดด!!

นาวินทร์หักหลบรถกระบะเก่าที่สวนกับเขากลางทางขณะที่กำลังออกจากถนนเข้าท้ายสวน

เห็นลาง ๆ เป็นผู้ชายสองคนมีหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขนของคนนั่งฝั่งข้างคนขับอีกหนึ่งคน

เขาขับรถต่อไปอีกสักพักจึงนึกขึ้นได้ว่าถนนสายนี้เป็นทางส่วนบุคคลเข้าท้ายสวนของเขาโดยเฉพาะ และมีไม่กี่คนที่รู้ทางนี้

เอี๊ยด!!

นาวินทร์เหยียบเบรกกะทันหันเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ถูกขนาบข้าง หล่อนดูเหมือนจะนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมสีน้ำตาลอ่อน

พระเจ้า!! ระยำ ไอ้ห่าเอ้ย!!

เขาหักรถเลี้ยวกลับทันที ระยะทางที่เขาขับสวนกับรถคันนั้นเพิ่งผ่านไปไม่นานแต่ใจเขากลัวเหลือเกินว่าจะไปไม่ทัน

นาวินทร์เหลือบตามองผู้ชายร่างสูงผอมเกร็งผิวคล้ำที่เดินสวนออกมาบนไหล่ทางเล็ก มันเดินออกมาจากบ้านท้ายสวน สบตาตื่นตระหนกของไอ้หมอนั่นด้วยตาแข็งกร้าว แต่เขาไม่หยุดรถ

เวลามันกระชั้นชิดเกินไป ถ้าเขาหยุดรถถามมันตอนนี้ เบอาอาจถูกทำร้ายถึงขั้นเสียชีวิต

เขาจอดรถดับเครื่องก่อนที่จะถึงทางเข้าบ้าน ตั้งใจไม่ให้คนร้ายอีกคนรู้ตัว เปิดลิ้นชักรถแล้วหยิบปืนสั้นออกมา เปิดดูกระสุนในรังปืนแล้วหมุนปิดขึ้นไกนกค้างไว้

นาวินทร์ลงจากรถกระบะคันเก่าสีดำ เดินอาดไม่กลัวเกรงสิ่งใดตัดผ่านลานบ้านเพราะมั่นใจว่าไอ้หมอนั่นยังไม่รู้ตัว สังเกตจากความเงียบของบ้านที่ยังปิดสนิท ไม่มีแม้แต่เสียงร้องของเบอา

เหลือบตามองบานพับกุญแจที่ถูกของมีคมฟันจนห้อยต่องแต่ง ดวงตากร้าวโกรธจัด ยกปืนขึ้นเตรียมพร้อม ใช้มืออีกข้างค่อยหมุนลูกบิดเบามือ

บ้านหลังนี้ไม่มีห้องอื่นใดเมื่อเปิดประตูออกไปจึงเห็นเตียงนอนอันดับแรก ใจเขาแทบลุกเป็นไฟโกรธจัดเมื่อเห็นร่างของเบอานอนนิ่งท่อนบนเปลือยเปล่า

อาจจะเพราะไอ้หมอนั่นยังอยากชื่นชมกายสาวจึงทำให้ไม่ทันได้ถอดกางเกงของเบอา เขามองร่างเปลือยของไอ้สารเลวที่กำลังชะโงกตัวด้านบนอยู่ตรงทรวงอกที่มีแต่รอยช้ำเป็นปื้นเขียว

ท้องไส้เขาปั่นป่วนแทบอ้วกจากอารมณ์ที่ตีขึ้น ความโกรธลุกเป็นไฟภายในแผดเผา ยกมือที่กำปืนสั้นที่ขึ้นไกนกไว้แล้วใช้สองมือประคองนิ่งค่อยเดินจรดปลายเท้าแผ่วเบาที่สุดไปใกล้จนได้ระยะ

ปัง!!

ผลุบ!!

เบอาสะดุ้งสุดตัว ใช้มือกุมศีรษะไว้รู้สึกถึงความเหนียวเหนอะบนลำตัวและร่างของผู้ชายคนหนึ่งฟุบร่างทับเธอไว้หนักอึ้ง

“อื้อ ปวดจัง”

“เบย์!!”

จู่ ๆ ร่างหนักที่ทับเธออยู่ก็ถูกเอาออกไป เธอมองเห็นนาวินทร์เลือนรางเต็มทนจากอาการมึนศีรษะ รู้สึกถึงผ้าห่มที่ห่มหุ้มเธอและร่างที่เบาหวิวลอยคว้างจนเธอต้องโอบคอหนาของชายร่างโตไว้

“พี่วินทร์”

เสียงหวานแหบพร่าส่งเสียงเบา เธอยังปะติปะต่อเรื่องราวไม่ถูกรู้เพียงถูกอุ้มออกมาจากบ้านหลังนั้นมาวางไว้ในรถ แล้วนาวินทร์ก็เดินกลับไปอีกครั้ง

เธอเปิดผ้าห่มมองตัวเองที่เปลือยอกและเลือดจำนวนมากเหนียวตัวกาย กลิ่นคาวคละคลุ้งชวนให้อาเจียน ดวงตาสีทองเบิกโพลงมองกลับไปยังบ้านหลังเล็กข้างหน้า

“พี่วินทร์”

เสียงกระซิบเบาลอดออกมาจากลำคอเมื่อพอจะคลำทางได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ภาวนาในใจขออย่าให้นายหัวนาวินทร์ทำอะไรเกินเลยมากไปกว่านี้

พลั่ก!!

นาวินทร์ใช้เท้ากระทืบศพของชายที่เขาไม่ทราบชื่อบนพื้น ล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ที่มันถอดไว้บนพื้นจนเจอกระเป๋าเงิน

สิงห์ พุกอง

แค่นามสกุลเขาก็รู้ว่ามันไม่ใช่คนท้องถิ่น เขามองหน้าสีเข้มอย่างคนใต้อีกครั้ง แล้วจึงเห็นโทรศัพท์ตกอยู่บนเตียง

ปัดหน้าจอเปิดแอพพลิเคชั่นที่มันเปิดค้างไว้เป็นกล้องถ่ายรูป ในอัลบั้มภาพมีภาพของเบอาเปลือยเปล่าหลายภาพ เขาจึงจัดการลบออกก่อนจะปัดดูรายชื่อที่มันโทรศัพท์ออกล่าสุด

แพรวนภา!!

ใจโกรธจัดมือสั่นเทาขณะที่เปิดไลน์ขึ้นดูเห็นห้องแช็ตของพวกมันสองคน ร่างใหญ่โตของนาวินทร์สะท้านเป็นระลอกเมื่ออ่านข้อความที่พวกมันสองคนส่งหากัน

นาวินทร์แหงนหน้าขึ้นมองเพดานตะโกนออกมาไม่มีเสียง ก่อนจะลั่นไกไปที่ไอ้เลวที่ตายไปแล้วอีกสองนัดตามลำตัวเพื่อระบายความโกรธ

ปัง!! ปัง!!

เขาอึดอัดในทรวงอกจนแทบคุมตัวไม่อยู่ ดวงตากร้าวแดงก่ำ อยากตรงไปหาหญิงสารเลวคนนั้นเพื่อลากตัวออกมายิงทิ้ง แต่ทำไม่ได้

มือกำบัตรประชาชนของไอ้สารเลวไว้แน่น ก้มลงเอาบัตรประชาชนป้ายเลือดของไอ้เลวแล้วโยนลงเตียง ให้สีของเลือดและบัตรตัดกับผ้าปูที่นอนสีขาว

จัดการถ่ายรูปบัตรด้วยโทรศัพท์ของไอ้โจรแล้วส่งเข้าห้องไลน์ของแพรวนภา เพียงไม่นานก็ปรากฏข้อความว่าอ่านแล้ว จากนั้นนาวินทร์จึงโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงใกล้กับศพของไอ้สิงห์

เดินกลับออกไปจากบ้านตรงไปยังโพรงเล็กสำหรับเก็บของใช้ ช่วงนี้ช่างทาสีทิ้งของไว้จำนวนมาก เขาจึงจัดการหยิบทินเนอร์และน้ำมันสนออกมา

แต่โชคก็ยังเข้าข้างเขาเสียจริงเมื่อเหลือบตาไปเห็นขวดแก้วใส่น้ำมันเบนซินประมาณสองลิตร จึงหยิบออกมาแทน ขณะที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดบ้านพลันได้ยินเสียงของเบอา

“พี่วินทร์!!”