บทที่ 3-3 พระยาโบราณ

บทที่ 3-3

ตูม กรี๊ด ว้าย!!

รีสอร์ตระดับหรูห้าดาวราคาสูงแต่กลับเต็มทุกห้อง ยิ่งเทศกาลแห่เทียนเข้าพรรษายิ่งคนเน้นขนัด เบอาสวมเสื้อคลุมยืนมองสระว่ายน้ำที่มีคนจำนวนหนึ่งจับจองอยู่ก่อนแล้ว

“ลงเลยก็ได้เบย์ ไม่เห็นเป็นไร”

เบอาเหลือบตามองเห็นนาวีและนารินทร์ลงสระว่ายน้ำไปแล้วจึงตัดสินใจถอดเสื้อคลุมออกจากร่างสูงโปร่งวางพาดบนเตียงนอนอาบแดด

สาวน้อยวัยสะพรั่งกำลังเติบโตเป็นสาวแม้ว่าจะบอบบางหากแต่ความอวบอิ่มกลับมีมากพอจนล้นขอบชุดว่ายน้ำแบบบิกีนี่สีเข้ม ยิ่งผิวขาวจัดใสดั่งทารกทำให้เธอกลายเป็นจุดสนใจรอบสระ

เธอรีบลดร่างลงน้ำทันทีลอยคอจนเหลือเพียงส่วนคอขึ้นไปเท่านั้น สองพี่น้องยังหยอกเย้าแกล้งกันไม่หยุดทำให้เธอผละออกมาว่ายคนเดียวไปเรื่อย ๆ

กลุ่มคนเริ่มทยอยเลิกเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เบอาว่ายต่อจนถึงอีกขอบสระจึงได้หยุดพัก ใช้ข้อศอกเท้าขอบสระไว้แล้ววางศีรษะเอนลงนอนพัก แว่วเสียงสาว ๆ อีกกลุ่มด้านข้าง

“นี่ ๆ นายหัวนาวินทร์มา”

เสียงผู้หญิงด้านข้างเอ่ยชื่อผู้ชายคนที่เธอไม่ต้องการเจอมากที่สุดตอนนี้ แผ่นหลังบอบบางเหยียดตึง ขนแขนลุกเกรียวจนต้องใช้ฝ่ามือลูบ พยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้หันหลังกลับ

“ได้ข่าวว่าเขาคั่วอยู่กับยายพีชลูกนายอำเภอ”

“ฮึ ยายพีชกำลังจะแต่งงานแล้วนะ อีกอย่างคนนั้นเขามีผู้ชายหลายคน ไม่รู้ว่าเจ้าบ่าวซื่อจนเซ่อ ไม่รู้หรือไงว่ากำลังเจอกับอะไร”

“ฮ่า ฮ่า จริง ชูว์เบา ๆ หน่อย นายหัวมองมาทางนี้แล้ว”

เสียงซุบซิบนินทาระยะเผาขนไม่ได้ทำให้พวกเธอเหล่านั้นหยุดลงได้ เพียงเบาเสียงลงเท่านั้นซึ่งทำให้เบอายังได้ยิน

“ได้ข่าวว่านายหัวผูกปิ่นโตเด็กไว้คนหนึ่ง เรียนใกล้จบแล้ว ประเดี๋ยวคงจะหางานให้นั่นแล่ะ”

“ใครกัน พวกเธอรู้จักไหม”

“ชื่อแพรว เป็นคนต่างจังหวัดแล้วมาเรียนอยู่นี่”

สาวน้อยแม้ว่าจะแสร้งทำเป็นนอนหนุนศีรษะกับแขนตัวเองที่วางบนขอบสระ แต่หูยังคอยฟังวงสนทนาข้าง ๆ ใจจดใจจ่อ ดวงตาเบิกโพลงกับข้อมูลที่ได้รับรู้ เธอรู้จักคำว่าผูกปิ่นโต มันเป็นคำแสลงที่ใช้เรียกลักษณะความสัมพันธ์ของชายหญิง ผู้ชายเลี้ยงดูหญิงสาวโดยการส่งเงินทองให้การดูแลทุกอย่างเป็นรายเดือน

นอกจากจะมีผู้หญิงคนอื่นแล้ว เขายังมีเด็กผูกปิ่นโตไว้อีกหนึ่งคน ช่างสมเป็นนายหัวเสียจริง ทำตัวอย่างกับพระยาสมัยโบราณ

ชายร่างสูงใหญ่ผิวสีเข้มคนดังของเมือง ยังคงยืนนิ่งกอดอกมองไปยังสระว่ายน้ำของรีสอร์ตซึ่งเขาเป็นเจ้าของ

ที่นี่ก็คล้ายกับอีกหลายธุรกิจที่เขาขยายกิจการออกไปแตกแขนงไปทางด้านท่องเที่ยวซึ่งเป็นหนึ่งธุรกิจที่ขับเคลื่อนเศรษฐกิจของภาคใต้

วันนี้เขาปลีกตัวออกมาจากสมาคมท่องเที่ยวของจังหวัดเพียงเพื่อต้องการมาเห็นหน้าสาวน้อยซึ่งยืนนิ่งหันหลังให้เขาอยู่ในสระ ความรู้สึกบางอย่างกำลังบอกเขาว่า ร่างระหงผิวขาวจัดกำลังอารมณ์ไม่ดี

เขาเหลือบตามองกลุ่มผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างเบอา ผู้หญิงเหล่านี้เขาเคยเห็นหน้าค่าตาบ้างบางคนในยามท่องราตรี แต่เขาไม่รู้จักชื่อ จากที่สังเกตอากัปกิริยาท่าทางกระซิบกระซาบและมองทางเขาเป็นระยะทำให้เขาคาดเดาได้ว่าพวกเธอคงกำลังพูดถึงเขา

“พี่วินทร์”

เสียงใสของน้องคนเล็กตะโกนเรียกพรางโบกไม้โบกมืออยู่กลางสระกับน้องชายคนรอง นาวีเองก็ดูเหมือนกำลังหมายปองหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ในสระคอยแต่เหลือบตาไปด้านนั้นตลอดเวลา

นาวินทร์มองน้องสาวว่ายมายังขอบสระเขาจึงสาวเท้าเข้าไปใกล้ นั่งยอง ๆ ลงพูดด้วยเสียงอ่อนลง

“เล่นนานหรือยัง”

“นานแล้วค่ะ พี่วินทร์ดูสิค่ะ น้องตัวจะเปื่อยแล้ว”

“งั้นก็ขึ้นได้แล้ว พี่จะพาไปเลี้ยงข้าว”

“เย้!!”