บทที่ 2-4

บทที่ 2-4

หลังจากยืนไตร่ตรองอยู่สักพักเธอจึงตัดสินใจลงไปชั้นล่างเพื่อไปหยิบน้ำขวดใหม่ คิดว่าดึกป่านนี้ทุกคนคงหลับกันหมด ส่วนพี่ชายทั้งสองคนของนารินทร์จากที่เพื่อนเล่าให้ฟังไปค้างที่อื่นหนึ่งคืน เธอจึงค่อยเปิดประตูออกมาก่อนโผล่หน้าหวานมองโถงมืดสนิทค่อยผ่อนลมหายใจเดินออกไปจากห้อง

ชั้นล่างมืดสนิทเหมือนกันแต่ยังพอมองเห็นลาง ๆ จากไฟด้านนอกระเบียงทางเดินที่ส่องเข้ามา

เมื่อลงมายังชั้นล่างจึงก้มหน้าอยู่หน้าตู้เย็นหยิบน้ำเย็นขวดใหม่ออกมา รินใส่แก้วที่เตรียมไว้โดยใช้แสงไฟจากตู้เย็นที่พอมองเห็นยืนดื่มน้ำอยู่หน้าตู้เย็น

ใจยังนึกภาพเช้าวันเสาร์ แผ่นหลังกว้างสีเข้มขยับไหวบนร่างหญิงสาวคนนั้น ชีพจรเธอเต้นรัว แต่มันมีความรู้สึกอื่นอีกแทรกเข้ามา ช่างให้ความรู้สึกแปลกประหลาด อาการหน่วงในท้องเพิ่มขึ้นเมื่อนึกภาพว่า ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นเธอจะเป็นเช่นไร

ปลั๊ก!!

“ว้าย!!”

เพล้ง!!

เบอาสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ ๆ ไฟในครัวสว่างจ้า มือเผลอปล่อยแก้วน้ำที่กำลังยกดื่มร่วงหล่นแทบเท้า ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองไปยังตัวต้นเหตุที่ยืนพิงขอบประตูจ้องเธอด้วยดวงตาคมกล้า

จากลักษณะของการเป็นเจ้าของบ้าน เธอคาดว่าเขาคงเป็นพี่ชายคนใดคนหนึ่งของนารินทร์ หากแต่ผู้ชายตรงหน้าเธอไม่มีส่วนใดเลยที่คล้ายกับเพื่อนของเธอ

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผิวสีเข้ม ใบหน้าแกร่งดวงตาคม จมูกโด่งงองุ้ม ริมฝีปากหนา ผมสีดำสนิทแม้จะหวีเรียบแต่ยังมองเห็นว่าหยักศก ร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มปลดกระดุมสองเม็ดข้างบน พับแขนเสื้อถึงข้อศอก

เขายืนด้วยท่าทางสบาย ๆ พิงขอบประตูห้องครัวกอดอกมองเธออย่างสำรวจตรวจตราตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วหยุดที่ดวงตาของเธอ ดวงตาคมกล้าจ้องเธอไม่กระพริบจนใบหน้าเธอเห่อร้อน

กายสาวแรกรุ่นพลันรู้สึกหน่วงในท้อง ความรู้สึกแปลก ๆ คล้ายกับเช้าวันที่เธอเห็นสองคนนั้น เบอาไม่ชอบความรู้สึกนี้เอาเสียเลย มันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ร่างกายวัยสาวกำลังตอบสนองต่อการจับจ้องสนิทชิดเชื้อ

เขากวาดตามองเธออีกครั้งก่อนจะหยุดตรงทรวงอก เนินทรวงพลันตอบสนองสายตาคมเข้มสั่นไหวเสียดสีเนื้อผ้า ซึ่งทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้สวมเสื้อชั้นใน

“อย่าเพิ่งขยับ”

เสียงทุ้มทรงอำนาจเอ่ยขึ้นก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้ เบอาเริ่มถอยเท้าหนีทันทีตามสัญชาตญาณจนเขาต้องฉุดข้อมือเธอไว้ ผิวของเธอช่างนุ่มนวลและขาวจัด เพียงเขากำไว้แน่นเล็กน้อยกลับทำให้เกิดรอยแดงรอบข้อมือ

ดวงตาคมดุดันมองไล่ไปยังท่อนแขนกลมกลึงแล้วหยุดตรงทรวงอกกำลังชูชันเบียดเสื้อยืด ฉับพลันกายชายขยายใหญ่ทั้ง ๆ ที่เขาเพิ่งได้ปลดปล่อยความสุขไปกับหญิงสาวที่เขาเลี้ยงดูไว้

ฝ่ามือหนาอุ่นร้อนบนข้อมือแทบทำให้เธอมอดไหม้ ดั่งกระแสไฟวิ่งปราดไปทั่วร่างกาย เขาอยู่ใกล้จนเธอได้กลิ่นบุหรี่ กลิ่นแอลกอฮอล์ และกลิ่นหอมหวานจนน่าเอียนของน้ำหอมผู้หญิง ริมฝีปากเย้ายวนเม้มนิ่งอย่างไม่ชอบใจ

“บอกให้อยู่เฉย ๆ เดี๋ยวจะเหยียบเศษแก้ว”

เบอาไม่เปล่งเสียงใดใด พยายามบิดข้อมือออก ความกลัวจากอารมณ์หวามไหวบางอย่างทำให้เธอต้องรีบหนี

“นี่ พูดไม่ฟังเลย”

คนตัวโตกว่าไม่ทันสังเกตอารมณ์ของสาวน้อยหน้าคมร่างระหงตรงหน้า เขาคว้าเอวคอดกิ่วเล็กแล้วยกร่างของเธอขึ้นจนเบอาตกตะลึง เธอจับบ่าแกร่งของเขาไว้แน่นเมื่อเขายกร่างเธอข้ามกองเศษแก้วแล้วถอยออกมา แต่ยังไม่ยอมปล่อย

นาวินทร์ยกร่างของเบอาขึ้นจนระดับสายตาของเธอพอดีกับเขา ดวงตาคมกริบลึกล้ำเปี่ยมด้วยไฟปรารถนาลุกโชนจนแม้แต่สาวไร้เดียงสาเช่นเธอยังมองออก เปลือกตาเขาหลุบต่ำมองปากเธอก่อนจะกลืนน้ำลาย  ลำตัวนุ่มนิ่มแนบไปกับกายแกร่ง เขารัดเธอไว้จนแน่น

คนร่างโตแทบลืมหายใจ ร่างสาวน้อยเบาหวิวอ้อนแอ้นกว่าที่คาดคิด มือใหญ่อุ่นร้อนโอบรัดแผ่นหลังบอบบางให้เธอแนบชิดไปกับเขา ร่างของคนสองคนแนบสนิทชิดกัน ใกล้จนเขาได้กลิ่นหอมหวานของเด็กสาว

แต่กลับเบอาแล้ว ยิ่งเขาและเธอชิดใกล้กันกลิ่นน้ำหอมยิ่งฉุนกึกตลบอบอวล มือเรียวกำมือเป็นกำปั้นทุบตรงหน้าอกเขาอย่างแรง ขาห้อยต่องแต่งแกว่งไกวสะบัดไปมา

ตุบ ตุบ!

“ไอ้บ้า! ปล่อยนะ! ไม่งั้นจะร้องให้ลั่นบ้าน!”