บทที่ 65 องครักษ์จำเป็น

มื้อเย็นนี้ก็ยังเป็นอาหารแห้ง สุ่ยเฉินเฟิงไม่ได้จัดอาหารใส่จานให้วุ่นวาย แต่ส่งอาหารแห้งแต่ละห่อให้ฮองเฮา รัชทายาท และเหมยกุ้ย ส่วนตนเองก็เปิดห่อออกมาแล้วเติมอาหารลงไปในท้องที่ว่างเปล่า เป็นอาหารง่าย ๆ แต่เป็นมื้อที่อร่อยของพวกเขา ทุกคนจัดการกับมื้ออาหารของตนเองอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ไม่เหลืออะไรเลย

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว สุ่ยเฉินเฟิงและเหมยกุ้ยก็เริ่มจัดเตรียมที่นอน รัชทายาทมองดูหญิงสาวทั้งสองปูฟูกลงบนพื้นเรือนอย่างคล่องแคล่วแล้วนึกแปลกใจ ทั้งสองเป็นคุณหนูในห้องหอ ปกติคงไม่ได้หยิบจับอะไรเหล่านี้หรอกกระมัง ฮองเฮาก็หยิบหมอนบาง ๆ มาวางไว้สำหรับทุกคน

“คืนแรกนี้ หม่อมฉันเฝ้ายามเองเพคะ คืนพรุ่งนี้ เหมยกุ้ยจะเฝ้ายาม เผื่อมีคนหรือสัตว์ร้ายเข้ามาใกล้ จะได้รับมือได้ทัน” สุ่ยเฉินเฟิงเอ่ยหลังจากปูฟูกเสร็จแล้ว

ฮองเฮาตรัสว่า “เช่นนั้นคืนถัดไป เราจะเฝ้ายามเอง”

สุ่ยเฉินเฟิงและเหมยกุ้ยรีบโบกมือปฏิเสธ สุ่ยเฉินเฟิงกล่าวว่า “หม่อมฉันและเหมยกุ้ยจะผลัดกันเข้าเวรยามเอง ขอเชิญฮองเฮาและรัชทายาทพักผ่อนให้สบาย หากทั้งสองพระองค์สบายดี พวกหม่อมฉันก็วางใจเพคะ”

รัชทายาทกล่าวว่า “คืนที่สามข้าเฝ้ายามเองก็แล