LOGINShare
ตอนที่ 35 คลื่นใต้น้ำ
Last Updated:
2024-12-28 17:17:07Related chapters
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 36 บอกความจริง
“ป้อ นุกับมาแย้ว” เหลียนฮวาตะโกนลั่นบ้าน พร้อมกับแอบเรียกถังใส่ปลาออกมาจากมิติ“กลับมาแล้วหรือ เอ๊ะ นั่นถังปลาหรือ” เจียหมิงเดินออกมาตามเสียง พบบุตรสาวที่บอกว่าไปหาปลา ทว่าอาภรณ์กลับสะอาดเอี่ยมอย่างเอ็นดู ท่าจะไปยืนให้กำลังใจเสียมากกว่า“ชั่ยเจ้าค่ะ ปาเยอะมัก” เหลียนฮวาอ้าแขนกว้างเพื่อย้ำว่าเยอะจริงๆ“โอ้โห ลูกสาวพ่อ ทำไมปลาถึงได้เยอะแบบนี้ล่ะลูก” เมื่อเดินมาถึงบุตรสาว เขาก้มลงอุ้มร่างป้อมไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะก้มดูปลาในถัง เขาตาโตเมื่อพบว่ามีหลายตัว อีกทั้งยังตัวใหญ่มากด้วย มีคนให้ปลานางมาหรือ“ฮี่ๆ นุบอกแย้ว เยอะมัก นุด้ายยับมา” เด็กน้อยหัวเราะเสียงใสแถมยังพูดเป็นปริศนา เงิน เงิน เงินทั้งนั้น ไม่ได้สนหน้าตาสงสัยของผู้เป็นพ่อ“ใครให้เจ้ามา บอกพ่อได้หรือไม่” ปลาตัวใหญ่ถ้านำไปขายคงได้เงินไม่น้อย เขาจะต้องถามว่าใครให้มาเพื่อนำไปคืนเจ้าของ มองซ้ายขวาเผื่อเจอบุคคลนั้น ถังปลาใหญ่เกินกว่าบุตรสาวเขาจะยกมาไหว แสดงว่าต้องมีคนช่วยยกมา หรือบุคคลปริศนาคนนั้นอาจจะเอ็นดูเหลียนฮวาจนให้มาเยอะขนาดนี้ แต่อย่างไรเขาก็รับมาทั้งหมดไม่ได้“นุเสกมา คิกคิก” นอกจากเหลียนฮวาจะไม่ตกใจกับท่าทีของพ่อแล้ว ยังขำกับสี
Last Updated : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 37 จุดเริ่มต้นของสงคราม
“เหลียนเอ๋อร์ เจ้าสิ่งนี้มันใช้อย่างไรลูก” นับจากวันที่เหลียนฮวาตัดสินใจบอกความจริงแก่เจียหมิง จากนั้นนางก็เรียกของจากยุคของนางออกมาอย่างมากมายให้ท่านพ่อได้ลองใช้สร้างความคุ้นชิน เจียหมิงหยิบแปลงสีฟันชูขึ้นถามบุตรสาว นางบอกแค่ว่าเจ้าสิ่งนี้ใช้คู่กับของที่เรียกว่ายาสีฟันโดยต้องบีบออกมา“บีบเจ้านี่ลงบงเจ้าสิ่งเน้ แย้วขัดฟังเจ้าค่ะ ห้ามกลืน ต้องบ้วงทิ้งอย่างเน้” เหลียนฮวาว่าพลางทำไปด้วยเป็นตัวอย่าง เจียหมิงลองทำตามอย่างเงอะๆงะๆ สัมผัสแรกรู้สึกเย็นในช่องปาก ทว่าพอขัดฟันบ้วนออกมาตามนางว่าเสร็จ เขารู้สึกฟันสะอาดขึ้นมาก“เสร็จแย้ว เยาไปลองอย่างอื่นต่อ” เหลียนฮวามีหลายสิ่งที่อยากให้ท่านพ่อของนางได้ลองทำระหว่างที่สองพ่อลูกได้ลองทำสิ่งใหม่ๆร่วมกันอย่างมีความสุขนั้น อีกด้านก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นปัง“ว่าอย่างไรนะ ทัพที่ส่งไปพ่ายแพ้งั้นหรือ!!” แม่ทัพใหญ่ตบโต๊ะไม้เสียงดังลั่นเอ่ยเสียงเครียด“ขะ ขอรับ” พลทหารที่กำลังรายงานถึงกับสะดุ้งตกใจ“แล้วนายพันทหารที่เป็นผู้นำทัพล่ะ”“ตะ ติดต่อไม่ได้ คาดว่าน่าจะไม่รอด” “เป็นไปไม่ได้ เราใช้เวลาเตรียมทัพมาเกือบสองปี กองทัพหนึ่งพันนายจะแพ้ลงง่ายๆเชียวหรื
Last Updated : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 38 ข้อแลกเปลี่ยน
แคว้นจ้าวค่ายฝึกทหารใหม่เคล้ง เคล้ง!“เร็วขึ้นอีก!!” เสียงของแม่ทัพผู้รับหน้าที่ประจำการค่ายทหารใหม่ ชายร่างใหญ่ที่บัดนี้หนวดเครายาวเฟื้อย หน้าตาเคร่งขรึม หน้าผากมีรอยย่นตลอดเวลาแตกต่างจาก 2 ปีก่อน จนได้ฉายา แม่ทัพขาโหด จากทหารใหม่อย่างลับๆ“แฮ่กๆ ย๊ากกก” หทารทุกคนวิ่งเข้าใส่คู่ซ้อมกันอย่างบ้าคลั่ง“เอ่อ แฮ่กๆ ท่านแม่ทัพ เราพักกะ...” ทหารใหม่นายหนึ่งเป็นหน่วยกล้าตายพูดขึ้น“ถ้าเผชิญหน้ากับศัตรู เจ้าขอพวกมันพักได้งั้นหรือ” เป่ยหวงกอดอกยืนมองทหารทุกคน เขากล่าวเสียงดังไม่สนว่าทหารใหม่จะพากันร้องโอดโอยแค่ไหน “ฝึกต่อไป”“ขอรับ!!!” ทหารใหม่หลายสิบนายฝึกซ้อมกันเอาเป็นเอาตาย แม้จะเหนื่อยหมดแรงทุกวัน แต่พอมาคิดอีกทีตั้งแต่ท่านแม่ทัพถูกส่งมายังค่ายทหารแห่งนี้ จากตอนแรกที่ครูฝึกพาซ้อมแบบขอไปที กลับกลายเป็นจริงจังขึ้นมาก ปฏิเสธไม่ได้ว่าฝีมือพวกเขาหลังท่านแม่ทัพเข้ามาอยู่ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก หากเป็นแบบนี้ต่อไป สักวันฝีมือคงทัดเทียมพวกมีประสบการณ์ได้ ทหารใหม่คิดอย่างฮึกเหิม“เฟยจิน เจ้ามาเป็นคู่ซ้อมกับข้า” เป่ยหวงเรียกชายหนุ่มที่กำลังฝึกกับทหารใหม่อีกคน มองดูแล้วฝีมือแตกต่างกันเกินไป จนเป่ยหวง
Last Updated : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 39 แม่เลี้ยง
“พวกท่านมายืนทำอะไรหน้าบ้านข้า” เจียหมิงและบุตรสาวหยอกล้อพูดคุยกันระหว่างกลับมาหลังจากขายปลา ทั้งคู่อารมณ์ดีไม่น้อยเพราะได้มาหลายเหรียญ ครั้นพอถึงหน้าบ้าน ชายหนุ่มกลับต้องขมวดคิ้วยุ่น น้ำเสียงไม่พอใจเมื่อมีคนมายืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าบ้านตน“อ้าว ลูกเลี้ยงข้ามาพอดี เข้าไปคุยกันอย่างในสิ” นางจ้านที่ข่มความไม่พอใจไว้แสร้งพูดเสียงหวาน นางรึอุสส่าห์มารอตั้งนาน จะกลับก็ไม่ได้เกรงจะเสียหน้า แต่เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางอีกฝ่ายที่ส่งมาให้ นางแทบจะหลุดคำด่าใส่ แต่ก็ทำได้เพียงฝืนยิ้มกลับไป“ข้าถามว่าพวกท่านมายืนทำอะไรตรงนี้ขอรับ” เจียหมิงเอ่ยเสียงแข็งขึ้น ไม่ใส่ใจกับคำกล่าวของแม่เลี้ยง เพราะไม่คิดว่าคนอย่างนางจะมาดี“กะ แก แฮ่ม พอดีข้ามาแนะนำคุณหนูลี่หลินให้นะ นางถึงวัยออกเรือน อีกทั้งยังงดงามไม่น้อย เจ้าก็เป็นหม้าย น่าจะเหงา...” นางจ้านเลือดขึ้นหน้าเมื่อได้ยินลูกเลี้ยงของตนเสียงแข็งใส่ ทว่าพอนึกได้ว่าที่มาวันนี้จุดประสงค์อื่นจึงพยายามระงับความโกรธลง“ข้าไม่สน เชิญพวกท่านกลับไป” เจียหมิงแทบอยากปิดหูไม่อยากให้บุตรสาวได้ยินเรื่องพวกนี้ มองแม่เลี้ยงด้วยสายตาแข็งกร้าว เรื่องครานี้จะมีใครเป็นตัวตั้งตัวตี
Last Updated : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 40 มีแม่เมื่อพร้อม
“โดนใครดักตีมาล่ะ” เมื่อทั้งคู่กลับถึงบ้าน จางหมิ่นเข้ามาก็เจอกับซิงอีที่นั่งผลัดแป้ง นางเหล่มองพี่ชายพร้อมเอ่ยทัก แวบเดียวก็หันมาสนใจกระจกตรงหน้าต่อ คล้ายไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร“เรื่องของข้า อย่ามายุ่ง!!” จางหมิ่นตะโกนตอบอย่างหงุดหงิด เพราะยังคิดไม่ตกว่าจะหาเงินจากไหน หรือเขาจะลองโกหก ขอเงินจากท่านแม่ดี “แล้วนี่แม่ไปไหน” เสียงห้วนๆถามกลับ“พาแม่สื่อไปบ้านพี่รอง” ซิงอีพูด พร้อมทาปากสีชาด วันนี้นางมีนัดไปเที่ยวกับสหาย“แม่สื่ออะไร” จางหมิ่นถามอย่างสงสัย ไม่เห็นเคยได้ยินท่านแม่เอ่ยมาก่อน“ก็ตระกูลคุณหนูลี่อะไรสักอย่างนี่แหล่ะ สนใจพี่เจียหมิง จึงให้ท่านแม่พาแม่สื่อไปพูดคุย” ซิงอีพูดอย่างรำคาญที่วันนี้พี่ชายถามมาก ทุกครั้งก็ไม่เห็นสนใจเรื่องอะไรนอกจากตัวเอง“คุณหนูลี่ใช่คนจากตระกูลเถียน เศรษฐีร่ำรวยเจ้าของตลาดนั่นไหม” จางหมิ่นขมวดคิ้ว“น่าจะใช่ ข้าก็ไม่แน่ใจ” ซิงอีทำท่าครุ่นคิดกรอดด ทำไมแกถึงได้สิ่งดีๆไปตลอด ความอิจฉาแทบปะทุอก เขาจะต้องคุยกับท่านแม่ให้รู้เรื่อง เหตุใดต้องสนับสนุนมัน ทั้งที่เขา
Last Updated : 2024-12-29ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 41 องค์หญิงอันหนิง
“องค์หญิงรีบหนีไปพะย่ะค่ะ” องครักษ์คุ้มกันตะโกนบอกองค์หญิงที่สติแทบไม่อยู่กับตัว นางทั้งแตกตื่นและหวาดกลัวกับสถานการณ์ตรงหน้า“ฮึก ตะ แต่เรา…” องค์หญิงทำสีหน้าสับสน นางไม่เคยออกนอกวัง ไม่รู้ว่าต้องไปทางไหน หันมองรอบกายก็เจอแต่ป่ากับศพองครักษ์และนางกำนัล ป่าตรงนี้เป็นพื้นที่รอยต่อระหว่างแคว้นลั่วและแคว้นจ้าว ที่ถ้าแคว้นฉินจะมายังแคว้นจ้าว ต้องผ่านตรงนี้เท่านั้น เพราะพื้นที่อื่นจะติดกับแม่น้ำ หากไม่เดินทางด้วยรถม้าก็ต้องนั่งเรือ ซึ่งทางเรืองบประมาณการเดินทางก็จะสูงกว่า องค์หญิงที่ไม่เคยถูกสนใจอย่างนาง ก็ต้องได้นั่งรถม้าอยู่แล้วเคล้ง เคล้ง“กระหม่อมจะรีบตามท่านไปแน่นอน โปรดรักษาชีวิตก่อน!!” องครักษ์ที่กำลังต่อสู้อยู่ เมื่อพูดจบก็ฟันคอศัตรู ทว่าต่อให้ฆ่าไปอย่างไรพวกมันก็เข้าโจมตีเรื่อยๆ“ฮะ ฮึก ระ รีบตามเรามาให้ไวล่ะ” องค์หญิงหันหลังตอบกลับทั้งน้ำตาแควกกนางฉีกอาภรณ์ราคาหลายหมื่นเหรียญทิ้งอย่างไม่ใยดี แม้จะเป็นองค์หญิงแต่นางก็ไม่ได้ถูกดูแลโดยข้าหลวงที่มีประสบการณ์มากนัก นิสัยส่วนตัวบางอย่างเลยเหมือ
Last Updated : 2024-12-29ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 42 บอกเล่า
“เจ้าหรือนางกันแน่ เจ้าเด็กแสบ” มีหรือคนเป็นพ่อจะไม่รู้ทัน บุตรสาวเขานี่แหละหิวมากๆเสียเอง เขาส่ายหน้าอ่อนใจแต่ก็จูงมือบุตรสาว ชักชวนคนมาใหม่ พลางเดินไปเตรียมก่อไฟใต้ร่มไม้“ท่านก็มาสิ บุตรสาวบอกว่าท่านหิวมากๆไม่ใช่หรือ” เจียหมิงหันมาบอกหญิงสาวที่อายุน่าจะน้อยกว่าตนที่ยืนนิ่งอยู่ เขาลอกเลียนคำพูดบูตรสาว แอบเห็นว่านางจ้องบุตรสาวเขาตาไม่กะพริบ คงโดนบุตรสาวเขาตกไปอีกคนแล้ว“ขะ ขอบคุณเจ้าค่ะ” อันหนิงทำสีหน้าเลิ่กลัก แปลกใจสองพ่อลูกที่ดูไม่กังวลกับการอยู่กับคนแปลกหน้า แม้ช่วงแรกๆจะมีท่าทีระแวง อีกทั้งนางพึ่งรู้ว่าสามัญชนทั่วไป พาลูกเข้าป่าลึกตั้งแต่เด็กอายุยังไม่ถึง 5 หนาว ช่างเป็นความรู้ใหม่สำหรับผู้เป็นองค์หญิงโดยแท้“ขะ ขอโทษนะที่ถาม แต่มันกะ กินได้จริงหรือ” อันหนิงมองก้อนกลมๆที่ถูกเผาจนไหม้อย่างไม่แน่ใจ นางเสียมารยาทที่เอ่ยถามเช่นนี้ แต่นางไม่เคยเห็นมันมาก่อน“ได้ก่ะ กิงแบบเน้ ฟู่วๆ งับ ง่ำๆ” เด็กน้อยถือมันเผาที่ท่านพ่อปอกเปลือกออกจนเห็นผิวนวลเหลืองหอมน่ากิน พอเป่าให้ความร้อนคลายลง ปากเล็กๆก็อ้ากว้างงับเข้าไปคำโต หลับตาริ้มรสค
Last Updated : 2024-12-30ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 43 หนอนบ่อนไส้
ปัง“ไม่มีใครรอดอีกแล้วงั้นรึ!!!” ห่าวซวนตบโต๊ะประชุมเกิดเสียงดังลั่น หลังม้าเร็วมารายงานว่าหน่วยสอดแนมที่ส่งไปไม่มีใครรอดกลับมาอีกแล้ว หลังจากเหตุการณ์คราก่อนที่แม่ทัพเยว่เล่อซึ่งนำกองทัพไปปราบปรามกลับมาด้วยสภาพสะบักสะบอม พร้อมเล่าถึงเหตุการณ์ทหารทุกคนตายทั้งหมดจากฝีมือพวกทหารแคว้นลั่วที่มีฝีมือเรื่องที่เกิดขึ้นกลายเป็นข่าวใหญ่ที่เบื้องบนสั่งปิดข่าวไว้แทบไม่มิด แต่จะให้ประชาชนรู้ว่าหนึ่งในกองทัพของแคว้นจ้าวพ่ายแพ้ไม่ได้ เพราะนั่นอาจทำให้ความเชื่อมั่นต่อราชวงศ์ลดลง เจ้าหน้าที่ทุกคนพยายามปิดข่าวกันแทบตาย ห่าวซวนเครียดจนหัวแทบระเบิด ผมสีดำแกมขาวยุ่งเหยิง ทว่าเจ้าตัวไม่คิดจะใส่ใจต่อมาห่าวซวนลองเปลี่ยนวิธีโดยใช้หน่วยสอดแนมไปสืบแทน เพื่อเลี่ยงการสูญเสียจำนวนทหารที่นับวันยิ่งมีน้อยลง ทว่าจากรายงานวันนี้ก็ยังไม่มีใครรอดกลับมาสักคน เขาอยากจะรู้จริงๆว่าเป็นเพราะพวกแคว้นลั่วมีทหารฝีมือเหนือชั้นกว่าแคว้นจ้าวจริงๆ หรือมันรู้การเคลื่อนไหวแล้วชิงจัดการก่อนกันแน่“จะ ขออนุญาต มะ แม่ทัพใหญ่ มะ มีเจ้าหน้าที่ทางการมาพบขะ ขอรับ” ท
Last Updated : 2024-12-30
Latest chapter
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 56 เปลี่ยนไป
“แคว้นเว่ยเล็กที่สุด ทำไมจึงร่ำรวยที่สุดล่ะ” หยางหลงถามแม่นมที่เล่ามาถึงตรงนี้ หลังจากเขาขอให้นางเล่าเรื่องราวของแคว้นทั้งหมด“เพราะแคว้นขุดพบเหมืองทองเพคะ ห้าในสิบส่วนของแคว้นเป็นทอง แคว้นเราจึงมั่งคั่งที่สุด แต่เราขาดแคลนหลายอย่าง ใต้พื้นดินเต็มไปด้วยทองก็จริงแต่ไม่เหมาะแก่การเพาะปลูก…”“…”“ดังนั้น จึงต้องนำเข้าสินค้าจากแคว้นต้ากับแคว้นเทียนที่อยูใกล้เราและยังเป็นแคว้นใหญ่อันดับหนึ่งและสามอีกด้วยเพคะ” แม่นมที่อยู่มานาน ครูพักรักจำมาจากผู้อื่นอีกที เนื่องจากหญิงแคว้นเว่ยไม่สามารถเข้ารับการศึกษาได้ จะมีเพียงชายที่ถึงวัยกำหนด และมีกำลังเพียงพอต่อการจ่ายค่าเล่าเรียนเท่านั้นถึงมีโอกาสได้ร่ำเรียน“อืมม แบบนี้นี่เอง” หยางหลงวิเคราะห์ตาม ความจริงเขาพอรู้อยู่แล้วว่าแคว้นเว่ยต้องมีบางอย่างที่แคว้นอื่นไม่มี ถึงทำให้ร่ำรวยกว่าแคว้นต้าที่เป็นแคว้นใหญ่อันดับหนึ่งแต่ไม่คิดว่าจะเป็นทอง แสดงว่าทองของคนยุคนี้มีราคาสูงมากสินะ“แล้วสินค้าชนิดใดที่ส่วนใหญ่พวกเขาแลกเปลี่ยนกัน” หยางหลงถามต่อ การรู้ความเป็นไปของบ้านเมืองรอบแคว้
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 55 องค์ชายปีศาจ
“อึก ที่นี่ที่ไหนกัน” เฟลิกซ์ตื่นขึ้นมาอีกทีในที่แปลกประหลาด รอบตัวเขาเต็มไปด้วยความมืดมิด ทว่าแสงสลัวจากแสงจันทร์ที่สาดส่องทำให้ยังคงเห็นภายในห้องนอน เตียงขนาดใหญ่ รอบห้องกลับว่างเปล่า“อะ โอ้ย…” พอขยับตัวลุกขึ้น ความเจ็บปวดบริเวณศีรษะแล่นเข้ามารวดเร็วจนกุมหัวร้องออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่“องค์ชายตื่นแล้วหรือเพคะ” จู่ๆเสียงของหญิงนางหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามาหน้าตาแตกตื่นระคนเป็นห่วง นางจุดตะเกียง รีบเข้าไปดูอาการองค์ชาย“บอกมาที่นี่ที่ไหน แล้วคุณเป็นใคร” เฟลิกซ์ยังคงกุมหัวที่เจ็บไว้ ท่าทีระแวงมองคนแปลกหน้า ถามเสียงดังลั่น ทว่าสิ่งที่เขาพึ่งรู้สึกตัวอีกอย่างคือเสียงที่เปล่งออกมาไม่ใช่เสียงของเขา ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาดูด้วยท่าทีแตกตื่น แขนขาเล็กนี่มันอะไรกัน เขามาอยู่ที่ไหนกันแน่ ความทรงจำล่าสุดที่พอจะนึกออกคือเขานอนหลับแล้วฝันไป ในฝันนั้นช่างมีความสุขเหลือเกิน เขาได้พบกับท่านแม่ นางบอกว่าเขาจะได้พบกับคนที่ตามหา หรือว่า“ฮื่อ เจ้าชายเพคะ จำแม่นมไม่ได้หรือ ใครก็ได้ตามหมอหลวงมาดูองค์ชายที” ผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นแม่นมร้องอย่างแตกต
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 54 ความทรงจำ
ศตวรรษ 3053“สังหารมันซะ” เซนท์ หรือเฟลิกซ์ ซัลลิแวนสั่งเสียงเหี้ยม ดวงตาสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์นิ่งเฉยแม้จะสั่งฆ่าคนเวลาผ่านไปอีก 1 ปี นับจากที่ลุงโรเบิร์ต บิดาของคนรักได้ส่งอาวุธมาให้ หลังจากนั้นเขาได้ทำสงครามกับจักรวรรดิไซเนียอย่างเต็มกำลัง ข่าวคราวจากโลกสีน้ำเงินขาดหายไปถ้านับระยะเวลาทั้งหมดก็เป็นเวลา 1 ปี แล้ว คล้ายขาดการติดต่อโดยสิ้นเชิง วันเวลาผันผ่านไปช่างยาวนานสำหรับเขา วันแล้ววันเล่าที่รอเวลากลับไปหาคนรักชายหนุ่มจับจี้เรืองแสงที่ใส่ไว้ติดตัวตลอดซึ่งเป็นของสำคัญที่เขาต้องนำไปคืนคนรัก รวมถึงแหวนตกทอดของเสด็จแม่ที่ท่านให้ไว้ก่อนสวรรคต เพื่อนำไปมอบให้เจ้าของของมัน และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง สงครามจบลงโดยที่จักรวรรดิซีอัสเป็นฝ่ายชนะสงครามโดยเขากำลังสั่งให้ทหารลงมือสังหารจักรพรรดิของไซเนียและผู้ที่เกี่ยวข้อง โดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ แม้จะชดเชยให้กับทหารที่เสียไปไม่ได้ก็ตาม“ระ เรามาเจรจากันดีหรือไม่” เสียงสั่นกลัวพยายามเรียกร้องการเจรจา“ไม่จำเป็น”
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 53 เด็กน้อยผู้โชคร้าย
“ฮึก ฮึก” เจียวลู่หลังจากกลับจากร่ำลาพี่ใหญ่และทุกคน แอบมานั่งร้องไห้หลังครัวคนเดียว จุดเดิมที่เขาเคยนั่งกินปลาที่พี่ใหญ่แอบย่างให้กิน เขาคิดถึงพี่ใหญ่ พี่ใหญ่เป็นคนเดียวที่ดีกับเจียวลู่จากใจจริงในบ้านหลังนี้เรื่องเกิดขึ้นหลังจากที่เจียวลู่แอบไปได้ยินว่าจางหมิ่นติดเงินพนันในตอนที่พวกผู้คุมบ่อนมาตามทวงหนี้ถึงหน้าบ้าน ช่วงนั้นไม่มีใครอยู่บ้านนอกจากเจียวลู่และจางหมิ่น เจียวลู่จึงได้ยินเรื่องราวทั้งหมด และโดนจางหมิ่นขู่ว่าถ้านำเรื่องไปบอกใครจะจัดการเขา เด็กน้อยที่กลัวว่าจะโดนพี่สามตี จึงปิดปากเงียบ วันต่อมาจางหมิ่นตัดสินใจขอเงินนางจ้านโดยอ้างว่านำไปลงทุน นางจ้านที่เห็นดีเห็นงามกับบุตรชายให้เงินที่พึ่งได้รับมาหมาดๆไปทั้งหมด เรื่องราวเหมือนจะจบลงแค่ตรงนั้นทว่าผ่านไปเกือบเดือนจางหมิ่นกลับไปเล่นพนันอีก จนกระทั่งพวกคุมบ่อนตามมาทวงอีกรอบ คราวนี้เรื่องเลยแดงขึ้น เนื่องจากตอนนั้นทุกคนอยู่บ้านกันหมด ยกเว้นเหยาฉือที่โดนนางจ้านไล่ออกจากบ้านไปแล้ว ด้วยเงินที่ค้างไว้หลายเหรียญเงิน พวกเขาไม่สามารถหามาจ่ายได้ พวกคุมบ่อนเลยจะ
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 52 ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
“ขะ ข้าขอเวลาอีกนิด เงินจำนวนนี้ข้าต้องแบ่งจ่ายให้กับพนักงาน” เถ้าแก่ใช้จุดบอดตอนหันหลังให้พวกมัน รีบยื่นตั๋วเงิน พร้อมรับค่าธรรมเนียมมาอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวออกไปนับตั้งแต่โดนเจ้าถิ่นเข้ามาหาเรื่อง ยอดลูกค้าก็ตกลงอย่างเห็นได้ชัด กำไรที่ได้ก็ต้องแบ่งจ่ายให้พวกมัน ทำให้บางครั้งต้องติดค่าแรงพนักงานไว้ ผัดผ่อนหลายครั้ง ควักเงินส่วนตัวออกมาจ่ายก็หลายหน จะแจ้งทางการก็กลัวอิทธิพลของพวกมันชายชราอย่างเขาทำการค้าแลกเปลี่ยนตั๋วเงินด้วยความสุจริตมาตลอดระยะเวลาหลายสิบปี เกรงว่าจะนำความเดือดร้อนไปสู่ลูกหลาน พวกเขาออกเรือน แยกย้ายไปสร้างครอบครัวกันหมดแล้ว ไม่มีคนหนุนหลัง มีแต่สองมือที่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนต่อกรกับคนเลวพวกนี้ได้ นอกจากกล้ำกลืนฝืนทนจ่ายให้จบๆ“เห็นพวกข้าเป็นคนการกุศลงั้นรึ จ่ายมาเร็วๆ!!!” ชายร่างสูงใหญ่ตะคอกเสียงดัง มันไม่สนเหตุผล ข้ออ้างร้อยแปดอะไรทั้งนั้น วันนี้ต้องได้เงินกลับไปมอบให้กับนายท่าน“คนอย่างพวกเจ้ารู้จักคำว่ากุศลด้วยรึ” เจียหมิงตัดสินใจโพล่งออกไป แม้จะดูเสียมารยาท แต่อดไ
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 51 แลกเปลี่ยนตั๋วเงิน
“อาหย่อยยยย” เหลียนฮวาตะโกนด้วยความสุขใจ จับแก้มกลมหลับตาพริ้ม ลิ้มรสอาหารที่ท่านพ่อท่านลุงผลัดกันป้อน โรงเตี๊ยมแห่งนี้อาหารช่างเป็นเลิศ นางมองอาหารหลายจานที่ทยอยนำมาเสิร์ฟ อาหารปรุงสุกอย่างไรก็ดีกว่าอาหารสำเร็จรูปแบบในโลกก่อนนางอยู่แล้ว เสียดายบอทเต้กับโรบอทไม่จำเป็นต้องกินอาหาร ถ้าทั้งสองได้มาชิมคงจะคิดไม่ต่างกัน“โรบอทแค่เห็นเจ้านายกินก็มีความสุขแล้วขอรับ” เสียงแว่วของโรบอทดังผ่านความคิด ส่วนบอทเต้ไปปฏิบัติภารกิจที่นายท่านมอบหมายไว้อยู่ ท่านพ่อบอกว่าพวกเราไม่ต้องกลัวสายตาสงสัยของคนในหมู่บ้านอีกแล้ว สามารถใช้เงินที่หามาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาได้อย่างเต็มที่ ส่วนท่านลุงเองก็มีเงินเก็บเยอะขึ้น เพราะไม่ต้องมีปลิงคอยสูบเงินแถมยังออกล่าสัตว์เกือบทุกวันกับท่านพ่อ นอกจากนี้ยังมีอาชีพเสริมเป็นนายหน้านำของในมิตินางไปขาย นางแบ่งปันเงินแต่ล่ะส่วนที่ได้มาให้เท่ากันทุกคนทุกวันนี้ในกระเป๋าผ้าใบใหญ่ที่ท่านพ่อซื้อให้ยังนอนอยู่ในมิติ ซึ่งเต็มไปด้วยเหรียญหนักอึ้งจนยกไม่ไหว ต้องให้พ่อกับลุงช่วยยก หลังกินข้าวเสร็จ พวกเราจะไปโรงเตี๊ยมสำหรับแลกเงินกันต
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 50 โรงเตี๊ยมหมื่นลี้
“ว้าว คนเยอะมักเจ้าก่ะ” เมื่อมาถึง ทั้งสามคนตื่นเต้น มองผู้คนในเมืองหลวงที่แต่งตัวดูดี พ่อค้าแม่ค้าข้างทาง ของขายมีเยอะจนเลือกไม่ถูก หลายคนดูเหมือนมาจากตระกูลชนชั้นสูงรถม้ามีตราสัญลักษณ์เฉพาะตระกูลวิ่งขวักไขว่ไปมา“เหลียนเอ๋อร์อยู่ใกล้ๆพ่อกับลุงเจ้าไว้นะ” เจียหมิงที่ลายตา เพราะไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี คล้ายบ้านนอกเข้ากรุงอย่างไงอย่างงั้น“จะ เจียหมิงเราจะไปทางไหนดี” เหยาฉือสับสน ไม่เคยมาเมืองหลวงมาก่อน“อืม ข้าก็ไม่แน่ใจ คิดว่าเราไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า” เจียหมิงก็ใช่ว่าจะรู้ทาง เขาพาทุกคนสุ่มเดินไปตามทางเรื่อยๆ หากเจอร้านอาหารค่อยแวะปรึกษากันอีกครั้ง “เดี๋ยว พวกเจ้าจะเข้ามาในร้านไม่ได้” ในที่สุดพวกเขาก็เจอโรงเตี๊ยมอาหารขนาดกลางแห่งหนึ่ง ตัดสินใจพากันเดินเข้าไปหาอะไรกิน ทว่าหญิงที่คาดว่าเป็นเสี่ยวเอ้อร์เอ่ยดักทั้งสามไว้ สายตาดูถูกมองผู้มาใหม่หัวจรดเท้า แอบชะงักชั่วครู่เมื่อกี้นางรู้สึกได้ถึงสายตากดดันจากเด็กน้อย แต่สลัดความคิดลง สงสัยจะตาฝาดไปเอง“เอ่อ ที่นี่ไม่ใช่ร้านอาหารหรือขอรับ” เจียหมิงถามอย่างสงสัย ไม่
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 49 เดินทาง
“เก็บของเสร็จหรือยัง” และแล้ววันเวลาก็ผ่านไป โรบอทกับบอทเต้ได้ฝึกและให้ความรู้แก่นายท่านพวกมันจนมั่นใจว่าวิชาที่มอบให้จะช่วยให้พวกเขาชนะศัตรูได้ ทั้งดาบ ธนู หอก ปืน หน้าไม้ โรบอทรับหน้าที่ฝึกให้จนชำนาญ ส่วนบอทเต้ได้มอบความรู้ด้านกลยุทธ์ แผนการและวิธีทำอาวุธใช้เอง ไม่เว้นแม้แต่ตัวอักษรของโลกใบนี้บอทเต้ก็สามารถสอนได้บัดนี้นับว่าท่านพ่อและท่านลุงของนางพร้อมสำหรับการรบแล้ว ทุกวันพวกเขาจะฝึกกันถึง 3 รอบ บริเวณหลังบ้าน เพื่อไม่ให้ใครเห็น เรียกว่าเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมานี้แทบไม่มีใครเห็นตัวท่านพ่อกับท่านลุง เนื่องจากเก็บตัวเงียบ ส่วนนางก็ไม่ออกไปเล่นที่ไหน แม้เสี่ยวหยวนจะมาชวนหลายครั้งเหลียนฮวาที่ถูกห่อตัวด้วยผ้าหนาๆคล้ายเสี่ยวเหมา แก้มแดงปลั่งเพราะอากาศหนาว นางสะพายกระเป๋าผ้าที่มีเสบียงของตัวเองไว้ด้านหลัง ส่วนท่านพ่อท่านลุงมีจำพวกของใช้ เสื้อผ้าในถุงผ้าขนาดใหญ่เช่นเดียวกัน“เสดแย้ว” เหลียนฮวาชูมืออย่างดีใจ เหมือนได้ออกไปผจญภัยกับทุกคน โรบอทกับบอทเต้นางให้เข้าไปในมิติแล้ว เกรงว่าถ้าคนอื่นมาเห็นเข้าจะพากันตกใจ แล้วแห่มาบ้านนางไม
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 48 เริ่มฝึก
“แฮ่กๆ ละ ลุงต้องทำ อะ อีกกี่ครั้ง” หลี่เหยาฉือเหงื่อเปียกชุ่มเอ่ยถามหลานสาวเสียงหอบ เสื้อผ้าของเจียหมิงที่ใส่อยู่แนบลู่ติดไปกับตัว หลานสาวปลุกเขาตั้งแต่เช้าให้มาทำท่าแปลกๆที่เรียกว่าออกกำลังกาย“อีกยี่สิบครั้งเจ้าก่ะ ห้ามหยุดน้า” เหลียนฮวาให้ท่านลุงของนางทำท่าซิทอัพเพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อ ลดไขมันบริเวณหน้าท้อง ท่าต่อไปต้องเพิ่มกล้ามแขน ส่วนท่านพ่อของนางทำครบแล้ว เพราะลดเหลือวันละเซ็ต ตอนนี้น่าจะไปส่งจดหมายให้ทางการอยู่“อ่า ฮึบ แฮ่กๆ”“18 19 20 เย้ ท่างยุงเก่งที่สุด แปะๆ” เด็กน้อยกะโดดโลดเต้นผิดกับเทรนเนอร์สุดโหดเมื่อสักครู่“แฮ่กๆ ท่าต่อไป จัดมาเลย ลุงไหว” เหยาฉือที่บ้ายอ พอโดนหลานชมเก่งที่สุดก็มีแรงฮึดสู้ ไม่หวั่นแม้จะเหนื่อยแค่ไหน เข้าทางเด็กน้อยที่รอคำนี้อยู่แล้ว เวลาหนึ่งเดือนท่านพ่อและท่านลุงของนางต้องมีซิกแพ็ค เฮ้ย มีกล้ามเนื้อ แข็งแรงพอที่จะจับปืน จับดาบต่อสู้กับพวกศัตรูได้อย่างไม่แพ้ใคร ครึ่งเดือนผ่านไปเคล้ง เคล้ง! “ย๊า เจียหมิง เจ้าอย่าได้ออมแรง” เสียงชายผิ
