LOGINShare
ตอนที่ 2.
Last Updated:
2025-04-25 01:10:30ตอนที่ 2.
หยาดพิรุณคิดอย่างนั้น พลางพยายามกลืนน้ำลายที่เหนียวไม่ต่างจากแป้งเปียกลงไปให้ความชุ่มชื่นกับลำคอที่กำลังแห้งเป็นผุยผงนั้นด้วยความยากลำบาก สายตาละจากเป้ากางเกงจากพ่อคนตัวโตที่กำลังยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าไม่ได้เลย
มือใหญ่ที่กำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดศีรษะที่เปียกน้ำอยู่นั้นทำงานได้อย่างคล่องแคล่วไม่ติดขัด จนเจ้าสมองไม่รักดีคิดไม่ถึงตอนที่เขาใช้มือใหญ่สีแทนสวยคู่นี้เคลื่อนไหวไปตามร่างกายของผู้หญิงที่แสนจะโชคดีพวกนั้น และความอิจฉาก็ดาหน้าเข้าใส่ไม่หยุด
“ก็มีดีแค่หล่ออย่างเดียวเท่านั้นแหละ...!” เผลอพูดออกไปเสียงดัง และนั่นก็ทำให้ณฉัตรรู้ตัวว่ากำลังถูกแอบมองจากสาวน้อยที่เขาพยายามหลีกหนีสุดชีวิต
กรามแกร่งขบกันแน่น เมื่อสายตาคมกล้ารียาวตวัดไปที่ศาลาข้างสระน้ำ ร่างอรชรในชุดกางเกงขาสั้นแสนธรรมดา แต่ทำไมนะ ทำไมมันถึงได้เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของหยาดพิรุณได้มากถึงเพียงนี้
และสิ่งที่เขาพยายามปฏิเสธมาตลอดเวลาก็คือ... ถึงแม้หยาดพิรุณจะยังไม่เต็มยี่สิบ แต่ร่างกายของหล่อนก็งามสะพรั่งเป็นผู้หญิงที่น่าปรารถนาไปทั้งเนื้อทั้งตัว
แต่ให้ตายเถอะ...! เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสาวพรหมจารีคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต และก็จะไม่มีวันเข้าใกล้เจ้าหล่อนเกินหน้าที่ด้วย
“ฉันเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอแอบมองหรือเปล่า...”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหยียดหยันจนสาวน้อยแก้มแดงก่ำด้วยความอับอาย ใบหน้างามชาดิก ค่อย ๆ ออกมาจากที่ซ่อนตัว ขณะพยายามบังคับตัวเองให้เดินไปเผชิญหน้ากับพ่อคนตัวโตที่มีร่างกายงดงามไม่ต่างจากใบหน้าเลยสักนิดของณฉัตรด้วยท่าทางไม่มั่นคงนัก แต่กระนั้นปากก็ยังดีอยู่
“ฉะ... ฉันไม่ได้แอบมอง...”
เถียงออกไปเสียงแข็ง แต่หลังจากนั้นก็ต้องตกตะลึงงัน เพราะยิ่งเห็นใกล้ ๆ รายละเอียดต่าง ๆ ของร่างกายสมบูรณ์นี้ก็ยังเตะตายิ่งนัก
ไหล่กว้างกำยำดูแข็งแกร่งน่าเกรงขามฉาบไปด้วยสีแทนเงาวับราวกับถูกเคลือบด้วยแวกซ์ชั้นดี แผงอกที่มีลอนกล้ามเนื้องดงามไร้ที่ติมีไรขนรกสีเข้มปกคลุมอยู่นั้นน่าสัมผัสยิ่งนัก
สาวน้อยกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ขณะไล่สายตาต่ำลงไปยังหน้าท้องที่ดูท่าทางแล้วคงจะแข็งพอ ๆ กับไม้กระดาน และต่ำลงไปกว่านั้น แม้มันจะมีขอบกางเกงว่ายน้ำขวางอยู่ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการจินตนาการภาพของหยาดพิรุณได้เลย
หล่อนเคยเรียนเพศศึกษามาตอนมัธยม และหล่อนก็ยังไม่เคยลืมว่า เจ้าตรงนั้น... ของพวกผู้ชายมันเป็นยังไง แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะมหึมาอลังการได้แบบของณฉัตรเยี่ยงนี้
ณฉัตรรู้สึกคล้ายกับกำลังยืนอยู่ในหลุมอุกกาบาต เพราะสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงแกมไร้เดียงสาของหยาดพิรุณกำลังจับจ้องอยู่ที่เจ้านั่นของเขา จนมันทำท่าจะตื่นขึ้นมาสร้างความอับอายให้อยู่รอมร่อ
“ถ้าอยากลองก็ไปหาที่อื่น เพราะฉันไม่ใช่สมภาร ไม่เคยคิดจะกินไก่วัด...”
คำเตือนเหยียด ๆ ของเขาทำให้หยาดพิรุณได้สติ หญิงสาวรีบเบือนหน้าหนีทันที ความอับอายกำลังทะลักอยู่ในเส้นเลือด นี่หล่อนเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงได้ไปยืนจ้องมองเขาแบบนั้น แล้วนี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“ฉะ...ฉันมาตามคุณไปสอน...”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคออย่างดูถูก “วันนี้ฉันไม่สอน กลับไปได้แล้ว...”
หยาดพิรุณหันขวับกลับมามองด้วยความตกใจ “แต่ฉันจะสอบอยู่แล้วนะ แกรมม่ายังไม่แม่นเลย คุณสอนยังไง...”
“อย่ามาโยนความผิดให้กับคนอื่นดีกว่าหยาดพิรุณ เธอมาสายเองไม่ใช่หรือ ฉันเคยบอกเธอแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะมาสายทุกวันที่ฉันสอนเธอ...” เขาเชือดกลับมานิ่ม ๆ จนสาวน้อยหน้าชาดิก
“ฉันไม่ได้มาสายทุกครั้งเสียหน่อย คุณอย่ามาใส่ร้ายฉันแบบนี้นะ และหากไม่อยากสอนก็ดี ฉันจะได้กลับบ้าน แต่ถ้าฉันสอบตกอีกล่ะก็ คุณก็ต้องสอบฉันอีก อย่าคิดว่าคุณจะรอดก็แล้วกัน...”
กรามแกร่งขบกันแน่น จ้องมองแม่สาวน้อยตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน “เธอเป็นสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดในชีวิตฉันในขณะนี้เลย รู้ตัวบ้างไหม...”
เขาก้าวเข้ามาหา แต่ไม่รู้ว่าความเซ็กซี่เกินรับมือ หรือว่าความหล่อกระชากใจของพ่อคนตรงหน้า ถึงทำให้หญิงสาวไม่คิดจะถอยหนี ยอมให้เขามาหยุดอยู่ใกล้ ๆ จนลมหายใจเป่ารดกัน
“ฉันไม่ใช่ตัวปัญหา...”
กลิ่นความอำมหิตทำให้ร่างกายของหล่อนตื่นเร่า ความร้อนผ่าววิ่งซุกซนไปทั่วทั้งร่าง และหากทำได้หล่อนอยากจะโผเข้ากอดร่างกำยำตรงหน้านัก
“กลับไปรอที่ห้องเรียน อีกสิบนาทีฉันจะเข้าไป... และอย่าคิดจะยั่วโมโหฉันอีก ด้วยการเถลไถลที่ไหนก็แล้วกัน...” ณฉัตรก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ขณะหรี่ตามองหยาดพิรุณ
“แล้วถ้าฉันจะทำล่ะ...”
ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจ “ฉันก็จะจับเธอโยนออกจากบ้านของฉันทันที โดยไม่สนว่าเธอจะไปฟ้องพี่ชายของเธอยังไง...”
หยาดพิรุณเม้มปากแน่น ความเกลียดชังที่ผู้ชายตรงหน้าขว้างเข้าใส่มันมหาศาลจริง ๆ และมันก็มีผลให้หัวใจของหล่อนเจ็บแปลบ
ไม่อยากจะคิดหาเหตุผลเลยว่า... ผู้ชายคนนี้รังเกียจหล่อนเรื่องอะไร
“คนบ้าอำนาจ คุณมันผู้ชายเฮงซวยที่สุดในโลก ฉันเกลียดคุณ...”
ตวาดออกไปอย่างเดือดดาล หมุนตัวจะวิ่งหนี แต่เสียงเย็นชาที่ไม่น่าฟังสักนิดของณฉัตรก็หยุดเท้าของหล่อนเอาไว้เสียก่อน
Related chapters
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.“ถ้าเกลียดฉัน... ก็กรุณาทำท่าทางให้มันสอดคล้องกับคำพูดหน่อยนะแม่หนูน้อย เพราะคนเกลียดกันเขาไม่มองอีกฝ่ายราวกับจะกลืนกินแบบที่เธอมองฉันเมื่อครู่นี้หรอก จำเอาไว้...”“คนบ้า...!”หยาดพิรุณแว้ดออกมา หน้าตาแดงก่ำ ก่อนจะรีบสาวเท้าหนีหายไปทางระเบียงไม้อย่างรวดเร็ว ณฉัตรมองตามร่างอรชรไปด้วยสายตาไร้ความรู้สึก“ฉันจะต่อสู้กับความไร้เดียงสาของเธอได้นานแค่ไหนกันนะ... หยาดพิรุณ...” พึมพำออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน ขณะหมุนกายมุ่งหน้ากลับสู่ห้องพักของตนเองทันทีสิบนาทีต่อมาพอดิบพอดี ร่างสูงใหญ่ในชุดที่ดูมิดชิดกว่าตอนอยู่ตรงสระว่ายน้ำของณฉัตรก็ก้าวเข้ามา ห้องทำงานดูคับแคบลงไปถนัดตา และหล่อนก็ดูจะตัวเล็กเท่ามด เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นหญิงสาวพยายามก้มหน้าก้มตาอ่านตำราให้มือนิ่ง แต่เจ้ากลิ่นบ้ากลิ่นบอที่ลอยมาจากร่างกายที่แสนเซ็กซี่เร้าใจของณฉัตรก็เด้งเข้ามาในจมูก และมันก็ทำให้เนื้อสาวของหล่อนเต้นระริก พยายามจะขจัดเจ้าความยั่วยวนใจนี่ไปแค่ไหน แต่มันก็ทำได้ยากลำบากนักนี่หล่อนคงไม่ได้หลงรักผู้ชายบ้าอำนาจ แถมยังเกลียดหล่อนเป็นชีวิตจิตใจแบบณฉัตรเข้าหรอกนะ ไม่นะ... ต้องไม่ใช่ เพราะหากเป็นเช่นนั้น ความผิด
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจพญามาร ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.“อะไรนะคะ นี่มันสัญญาบ้าบออะไรกัน!” จากที่ลุกขึ้นจะเดินหนีตอนนี้กลับกระแทกตัวนั่งลงอีกครั้งผู้เป็นมารดาแสร้งทำหน้าเศร้าเล่าเรื่องที่หารือกับสามีเอาไว้แล้วต่อไป เพราะหากไม่ทำอย่างนี้แม่ลูกสาวตัวดีก็คงจะต้องปฏิเสธหัวชนฝา แล้วไหนจะพ่อณฉัตรอีก เพราะรายนั้นก็ปฏิเสธหัวชนฝาเช่นกัน“มันเป็นเรื่องในอดีตที่เราต้องรับผิดชอบ...”ยิ่งเห็นสีหน้าของมารดาเต็มไปด้วยความกังวล หยาดพิรุณก็ยิ่งไม่พอใจ “แล้วเรามีทางออกไหนบ้างคะ ที่จะทำให้ไม่ต้องเสียเงินมากมายแบบนี้...”คุณนายเพลินพิศลอบยิ้มอย่างสมใจ ก่อนจะเดินตามแผนต่อไป “มีทางเดียวจ้ะ...”“ทางไหนคะแม่ บอกเอิงมาเถอะเอิงยอมทำทุกอย่าง...” หญิงสาวทำตาโต ใบหน้ามีความหวังขึ้นมาทันปัจจุบันทันด่วน“เราต้องทำให้ฝ่ายนั้นเป็นฝ่ายถอนหมั้นเราเอง...”“ทำให้เขาถอนหมั้นเอิง...” ทวนคำพูดของมารดาอย่างสับสน“แล้วเราจะทำยังไงล่ะคะ เขาถึงจะถอนหมั้น เอิงคิดไม่ออก...” หญิงสาวถามมารดาออกไปจากจนหนทาง“เท่าที่แม่รู้มานะ ฝ่ายนั้นเขารักชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลมาก หากใครในตระกูลทำให้เสื่อมเสียจะถูกขับไล่ออกไปทันที...”“แล้วยังไงต่อคะแม่...” เมื่อเห็นมารดาหยุดกลางคันจึงเร่งขึ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจพญามาร ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.หญิงสาวรีบชักมือกลับทันที พลางค่อนขอดผู้ชายเย็นชาตรงหน้าในใจอย่างไม่สบอารมณ์นัก นี่ถ้าไม่อยากลบคำสบประมาทของมารดา และใช้พ่อรูปหล่อคนนี้เป็นเครื่องมือในการยุติการแต่งงานล่ะก็ หล่อนไม่มีวันทำหน้ายิ้มระรื่น ให้พ่อคนเผด็จการขั้นเทพอย่างณฉัตรได้เหยียดหยามแบบนี้หรอก“ก็ได้ แต่คุณอย่าพึ่งไปไหนสิ ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย...”คิ้วเข้มที่ยาวเป็นปื้นดกดำอยู่เหนือดวงตาคมรียาวหวานซึ้งเลิกขึ้นสูง ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา “นึกอยู่แล้วเชียวว่าการมาเช้าของเธอต้องมีแผน... มีอะไรก็ว่ามาสิ ฉันจะลองฟังดู...” ชายหนุ่มทำท่าจะเดินไปนั่งที่โซฟา แต่สาวน้อยรีบร้องห้าม“มันเป็นความลับสุดยอด เราไปคุยกันในห้องทำงานของคุณไม่ได้เหรอคะ”สายตาสาววิบวับอ้อนวอนจนณฉัตรรู้สึกสะท้านในอกแปลกประหลาด แต่ก็พยายามข่มเอาไว้ และทำสีหน้าไร้ความรู้สึกดังเดิมตอนที่ตอบโต้ออกไป“เรื่องมาก...”แม้จะต่อว่าออกไป แต่ร่างสูงใหญ่ที่ถึงแม้จะอยู่ในชุดลำลอง แต่ก็สง่างามไม่แพ้ตอนที่อยู่ในชุดสูทแสนหรูราคาแพงของเขาแม้แต่น้อยก็เดินมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานตามคำขอร้องของหญิงสาวหัวใจสาวเต้นระรัว เท้าก้าวตาม แต่สายตาไม่เคลื่อนจากความสมบูรณ์แบบดุจเทพบุ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจพญามาร ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 เสียงลมหายใจที่เต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายถูกปล่อยออกมาจากปลายจมูกโด่งเชิดของหยาดพิรุณอย่างต่อเนื่องเมื่อเจ้าตัวพาร่างอรชรมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องเรียนหรือจะเรียกให้ถูกมันคือห้องทำงานของณฉัตรที่ดัดแปลงเป็นห้องติวภาษาให้หล่อนเสียมากกว่า หญิงสาวก้มมองนาฬิกาเรือนเล็กที่สวมใส่อยู่ที่ข้อมือด้านขวาขึ้นมามอง ใบหน้างามเต็มไปด้วยความกังวลใจอย่างชัดเจนเมื่อหล่อนมาสายกว่าเวลาเรียนไปเกือบสิบนาที “ตานั่นจะพ่นไฟใส่เราไหมนะ...”พึมพำออกมาแผ่วเบา ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปโดยไม่คิดจะเคาะเตือนให้เสียเวลา แต่พอบานประตูไม้แกะสลักสุดหรูเปิดออกจากกัน ความว่างเปล่าก็พุ่งเข้าใส่สายตาทันที คิ้วเรียวงามขมวดเข้าหากันยุ่ง ความมึนงงสาดซัดเข้าใส่สมอง“หายไปไหน หรือว่ายังไม่ตื่น สงสัยเมื่อคืนคงจะทั้งคืน...”หญิงสาวยิ้มเยาะอยู่ภายในใจ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมา สมองนึกภาพผู้หญิงที่โชคดีได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของณฉัตรไม่หยุดจะเป็นยายฝรั่งหัวทองแสนอึ๋มคนนั้น... หรือว่าจะเป็นแม่นางแบบก้านยาวแต่พกส้มโอลูกใหญ่ไว้ที่หน้าอก หรือบางทีอาจจะเป็นแม่ผู้หญิงผมดำแสนสวยที่หล่อนเคยเห็นในรูปที่นักข่าวแอ
Last Updated : 2025-04-25
Latest chapter
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.หญิงสาวรีบชักมือกลับทันที พลางค่อนขอดผู้ชายเย็นชาตรงหน้าในใจอย่างไม่สบอารมณ์นัก นี่ถ้าไม่อยากลบคำสบประมาทของมารดา และใช้พ่อรูปหล่อคนนี้เป็นเครื่องมือในการยุติการแต่งงานล่ะก็ หล่อนไม่มีวันทำหน้ายิ้มระรื่น ให้พ่อคนเผด็จการขั้นเทพอย่างณฉัตรได้เหยียดหยามแบบนี้หรอก“ก็ได้ แต่คุณอย่าพึ่งไปไหนสิ ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย...”คิ้วเข้มที่ยาวเป็นปื้นดกดำอยู่เหนือดวงตาคมรียาวหวานซึ้งเลิกขึ้นสูง ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา “นึกอยู่แล้วเชียวว่าการมาเช้าของเธอต้องมีแผน... มีอะไรก็ว่ามาสิ ฉันจะลองฟังดู...” ชายหนุ่มทำท่าจะเดินไปนั่งที่โซฟา แต่สาวน้อยรีบร้องห้าม“มันเป็นความลับสุดยอด เราไปคุยกันในห้องทำงานของคุณไม่ได้เหรอคะ”สายตาสาววิบวับอ้อนวอนจนณฉัตรรู้สึกสะท้านในอกแปลกประหลาด แต่ก็พยายามข่มเอาไว้ และทำสีหน้าไร้ความรู้สึกดังเดิมตอนที่ตอบโต้ออกไป“เรื่องมาก...”แม้จะต่อว่าออกไป แต่ร่างสูงใหญ่ที่ถึงแม้จะอยู่ในชุดลำลอง แต่ก็สง่างามไม่แพ้ตอนที่อยู่ในชุดสูทแสนหรูราคาแพงของเขาแม้แต่น้อยก็เดินมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานตามคำขอร้องของหญิงสาวหัวใจสาวเต้นระรัว เท้าก้าวตาม แต่สายตาไม่เคลื่อนจากความสมบูรณ์แบบดุจเทพบุ
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.“อะไรนะคะ นี่มันสัญญาบ้าบออะไรกัน!” จากที่ลุกขึ้นจะเดินหนีตอนนี้กลับกระแทกตัวนั่งลงอีกครั้งผู้เป็นมารดาแสร้งทำหน้าเศร้าเล่าเรื่องที่หารือกับสามีเอาไว้แล้วต่อไป เพราะหากไม่ทำอย่างนี้แม่ลูกสาวตัวดีก็คงจะต้องปฏิเสธหัวชนฝา แล้วไหนจะพ่อณฉัตรอีก เพราะรายนั้นก็ปฏิเสธหัวชนฝาเช่นกัน“มันเป็นเรื่องในอดีตที่เราต้องรับผิดชอบ...”ยิ่งเห็นสีหน้าของมารดาเต็มไปด้วยความกังวล หยาดพิรุณก็ยิ่งไม่พอใจ “แล้วเรามีทางออกไหนบ้างคะ ที่จะทำให้ไม่ต้องเสียเงินมากมายแบบนี้...”คุณนายเพลินพิศลอบยิ้มอย่างสมใจ ก่อนจะเดินตามแผนต่อไป “มีทางเดียวจ้ะ...”“ทางไหนคะแม่ บอกเอิงมาเถอะเอิงยอมทำทุกอย่าง...” หญิงสาวทำตาโต ใบหน้ามีความหวังขึ้นมาทันปัจจุบันทันด่วน“เราต้องทำให้ฝ่ายนั้นเป็นฝ่ายถอนหมั้นเราเอง...”“ทำให้เขาถอนหมั้นเอิง...” ทวนคำพูดของมารดาอย่างสับสน“แล้วเราจะทำยังไงล่ะคะ เขาถึงจะถอนหมั้น เอิงคิดไม่ออก...” หญิงสาวถามมารดาออกไปจากจนหนทาง“เท่าที่แม่รู้มานะ ฝ่ายนั้นเขารักชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลมาก หากใครในตระกูลทำให้เสื่อมเสียจะถูกขับไล่ออกไปทันที...”“แล้วยังไงต่อคะแม่...” เมื่อเห็นมารดาหยุดกลางคันจึงเร่งขึ
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.“ถ้าเกลียดฉัน... ก็กรุณาทำท่าทางให้มันสอดคล้องกับคำพูดหน่อยนะแม่หนูน้อย เพราะคนเกลียดกันเขาไม่มองอีกฝ่ายราวกับจะกลืนกินแบบที่เธอมองฉันเมื่อครู่นี้หรอก จำเอาไว้...”“คนบ้า...!”หยาดพิรุณแว้ดออกมา หน้าตาแดงก่ำ ก่อนจะรีบสาวเท้าหนีหายไปทางระเบียงไม้อย่างรวดเร็ว ณฉัตรมองตามร่างอรชรไปด้วยสายตาไร้ความรู้สึก“ฉันจะต่อสู้กับความไร้เดียงสาของเธอได้นานแค่ไหนกันนะ... หยาดพิรุณ...” พึมพำออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน ขณะหมุนกายมุ่งหน้ากลับสู่ห้องพักของตนเองทันทีสิบนาทีต่อมาพอดิบพอดี ร่างสูงใหญ่ในชุดที่ดูมิดชิดกว่าตอนอยู่ตรงสระว่ายน้ำของณฉัตรก็ก้าวเข้ามา ห้องทำงานดูคับแคบลงไปถนัดตา และหล่อนก็ดูจะตัวเล็กเท่ามด เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นหญิงสาวพยายามก้มหน้าก้มตาอ่านตำราให้มือนิ่ง แต่เจ้ากลิ่นบ้ากลิ่นบอที่ลอยมาจากร่างกายที่แสนเซ็กซี่เร้าใจของณฉัตรก็เด้งเข้ามาในจมูก และมันก็ทำให้เนื้อสาวของหล่อนเต้นระริก พยายามจะขจัดเจ้าความยั่วยวนใจนี่ไปแค่ไหน แต่มันก็ทำได้ยากลำบากนักนี่หล่อนคงไม่ได้หลงรักผู้ชายบ้าอำนาจ แถมยังเกลียดหล่อนเป็นชีวิตจิตใจแบบณฉัตรเข้าหรอกนะ ไม่นะ... ต้องไม่ใช่ เพราะหากเป็นเช่นนั้น ความผิด
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.หยาดพิรุณคิดอย่างนั้น พลางพยายามกลืนน้ำลายที่เหนียวไม่ต่างจากแป้งเปียกลงไปให้ความชุ่มชื่นกับลำคอที่กำลังแห้งเป็นผุยผงนั้นด้วยความยากลำบาก สายตาละจากเป้ากางเกงจากพ่อคนตัวโตที่กำลังยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าไม่ได้เลยมือใหญ่ที่กำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดศีรษะที่เปียกน้ำอยู่นั้นทำงานได้อย่างคล่องแคล่วไม่ติดขัด จนเจ้าสมองไม่รักดีคิดไม่ถึงตอนที่เขาใช้มือใหญ่สีแทนสวยคู่นี้เคลื่อนไหวไปตามร่างกายของผู้หญิงที่แสนจะโชคดีพวกนั้น และความอิจฉาก็ดาหน้าเข้าใส่ไม่หยุด“ก็มีดีแค่หล่ออย่างเดียวเท่านั้นแหละ...!” เผลอพูดออกไปเสียงดัง และนั่นก็ทำให้ณฉัตรรู้ตัวว่ากำลังถูกแอบมองจากสาวน้อยที่เขาพยายามหลีกหนีสุดชีวิตกรามแกร่งขบกันแน่น เมื่อสายตาคมกล้ารียาวตวัดไปที่ศาลาข้างสระน้ำ ร่างอรชรในชุดกางเกงขาสั้นแสนธรรมดา แต่ทำไมนะ ทำไมมันถึงได้เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของหยาดพิรุณได้มากถึงเพียงนี้และสิ่งที่เขาพยายามปฏิเสธมาตลอดเวลาก็คือ... ถึงแม้หยาดพิรุณจะยังไม่เต็มยี่สิบ แต่ร่างกายของหล่อนก็งามสะพรั่งเป็นผู้หญิงที่น่าปรารถนาไปทั้งเนื้อทั้งตัวแต่ให้ตายเถอะ...! เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสาวพรหมจารีคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต แ
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 เสียงลมหายใจที่เต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายถูกปล่อยออกมาจากปลายจมูกโด่งเชิดของหยาดพิรุณอย่างต่อเนื่องเมื่อเจ้าตัวพาร่างอรชรมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องเรียนหรือจะเรียกให้ถูกมันคือห้องทำงานของณฉัตรที่ดัดแปลงเป็นห้องติวภาษาให้หล่อนเสียมากกว่า หญิงสาวก้มมองนาฬิกาเรือนเล็กที่สวมใส่อยู่ที่ข้อมือด้านขวาขึ้นมามอง ใบหน้างามเต็มไปด้วยความกังวลใจอย่างชัดเจนเมื่อหล่อนมาสายกว่าเวลาเรียนไปเกือบสิบนาที “ตานั่นจะพ่นไฟใส่เราไหมนะ...”พึมพำออกมาแผ่วเบา ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปโดยไม่คิดจะเคาะเตือนให้เสียเวลา แต่พอบานประตูไม้แกะสลักสุดหรูเปิดออกจากกัน ความว่างเปล่าก็พุ่งเข้าใส่สายตาทันที คิ้วเรียวงามขมวดเข้าหากันยุ่ง ความมึนงงสาดซัดเข้าใส่สมอง“หายไปไหน หรือว่ายังไม่ตื่น สงสัยเมื่อคืนคงจะทั้งคืน...”หญิงสาวยิ้มเยาะอยู่ภายในใจ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมา สมองนึกภาพผู้หญิงที่โชคดีได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของณฉัตรไม่หยุดจะเป็นยายฝรั่งหัวทองแสนอึ๋มคนนั้น... หรือว่าจะเป็นแม่นางแบบก้านยาวแต่พกส้มโอลูกใหญ่ไว้ที่หน้าอก หรือบางทีอาจจะเป็นแม่ผู้หญิงผมดำแสนสวยที่หล่อนเคยเห็นในรูปที่นักข่าวแอ
