บทที่ 28

เป็นเวลาสิบปีที่ถังฉูฉู่ถูกเยาะเย้ย ทุกครั้งที่เธอออกไปข้างนอกเธอจะสวมผ้าคลุมหน้า

เธอเคยชินกับมันแล้ว

แต่ตอนนี้มีคำพูดที่แสบหูและไม่น่าฟังหลั่งไหลเข้ามา เธอก้มหน้าลงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองสายตาของทุกคน ความรู้สึกต่ำต้อยก็ผุดขึ้นในใจ

"แค่นี้น่ะหรอถึงจะให้เงินฉัน ฉันก็ไม่อยากได้เลย"

"ยังเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในเจียงจง สื่อมวลชนตาบอดจริงๆ ประเมินผิดไปหมด"

ถังฉูฉู่ก้มหน้า แต่เธอกลับจินตนาการได้ถึงใบหน้าเยาะเย้ยของทุกคน ความรู้สึกต่ำต้อยผุดขึ้นมา จมูกพลันแสบร้อนแล้วเม็ดน้ำตาก็ร่วงเผาะ

หวังจิ้งเห็นท่าทางของถังฉูฉู่แล้วรู้สึกดีใจมาก เธอยกคางของถังฉูฉู่ขึ้น มองตรงไปที่ใบหน้าของเธอที่มีแผลเป็นที่กำลังหายดีแล้วหัวเราะเบาๆว่า "ใบหน้าที่สวยงามขนาดนี้ น่าเสียดายจริงๆ ฮ่าๆๆ..."

"เธอ เธอจะทำอะไร? "ถังฉูฉู่รีบดิ้นแล้วก้มหน้าลง ไม่กล้ามองไปที่สายตาของหวังจิ้ง

"ปัง"

ในขณะนั้นเอง เสียงฝ่ามือดังขึ้นหนึ่งที

ถังฉูฉู่ก้มหน้าอยู่ และรู้สึกได้ถึงมือคู่หนึ่งที่ดึงเธอไว้ พอเธอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าเจียงเฉินกลับมาแล้ว ในทันใดเธอก็น้อยเนื้อต่ำใจแล้วโอบตัวเข้าหาอ้อมกอดเจียงเฉินพร้อมร้องไห้ออกมา

"แก แกกล้า