บทที่ 27

เหม่ยเว่ยซวนมีชื่อเสียงเจียงจงมาก และนี่เป็นภัตตาคารร้านอาหารที่หรูหราที่สุดในเจียงจง และแบ่งเป็นหลายระดับออกไป

รองลงมาคือห้องเพชร ห้องทอง ห้องเงิน ห้องทองแดง ห้องเหล็กดำ และยังมีห้องโถง

แม้แต่ในห้องโถงใหญ่ มื้ออาหารหนึ่งก็ต้องใช้เงินหลายพันถึงหมื่นบาท

ตอนนี้ถึงเวลามื้ออาหารแล้ว ห้องโถงก็เต็มแล้ว และต้องต่อคิว และข้างหน้ายังมีคนต่อคิวอีกสามสิบกว่าคน

เหอเยี่ยนเหมยบ่นอีกครั้ง

"ถังป๋อ คุณไม่มีลู่ทางเลย ถังไห่เขาเป็นสมาชิกระดับทองแดงของภัตตาคารเหม่ยเว่ยซวน มากินอาหารก็ไม่ต้องรอคิวเข้าไปที่ห้องส่วนตัวได้เลย"

"แกด้วย เป็นถึงทหาร ไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ แกดูลูกเขยของตระกูลถังเจี๋ยสิ เขามีชื่อเสียง เป็นสมาชิกระดับเงินของภัตตาคารเหม่ยเว่ยซวน โทรศัพท์กริ๊งเดียวพนักงานก็ออกมาต้อนรับเอง แล้วทำไมลูกสาวฉันต้องได้แต่งงานกับยาจกด้วยเนี่ย

กินข้าวก็ต้องรอ อารมณ์ดีๆของเหอเยี่ยนเหมยถูกทำลายเสียหมด

เธอเริ่มบ่นและตำหนิถังป๋อว่าไม่มีอนาคต และตำหนิถังฉูฉู่ที่แต่งงานกับสามีที่ไร้ประโยชน์

เจียงเฉินนั้นชินกับการเยาะเย้ยของเหอเยี่ยนเหมยแล้ว เขาเองก็ไม่อยากจะใส่ใจ

ในระหว่างการต่อคิว เขาพูดกับถังฉูฉู่ว่า"ฉูฉ