บทสลับฉาก ๖ โชยกลิ่นหอม (๕๐%)

เวลาไหลผ่านมาจวบจนเข้าปีที่สาม ตำรวจคนนั้นก็ยังไม่ยอมลดราวาศอกกับผู้เป็นมารดาเสียทีทั้งยังคงยืนกรานว่าแม่เขาน่ะ ไม่สามารถฝืนโชคชะตาได้หรอก

ด้วงนำมันมาคิดแล้วก็ได้แต่กัดฟัน หากโชคชะตามีจริงทำไมต้องเล่นตลกกับพวกเขาสองแม่ลูกได้ถึงขนาดนี้ ใจเขาไม่ได้เกลียดพี่ไกรแม้สักนิดกลับมีแต่ความรู้สึกดีให้กันเสียด้วยซ้ำแต่สำหรับตาแก่นั่นแค่เขาเห็นก็อยากจะเข้าไปปะทะให้หน้าหงาย

เด็กหนุ่มในเสื้อผ้าเย็บใหม่ออกมานั่งปาหินเล่นที่ริมลำธารพลอยนึกถึงเมื่อหลายปีก่อนที่ตนเองได้รับโอกาสบรรพชาอย่างบ้านอื่นเขา ทิวทัศน์ลำธารใสฝั่งตรงข้ามฉายภาพตึกรามบ้านช่องเรียงเป็นแนวยาวโดยมีท่าเรือน้อยใหญ่ให้เห็นประปราย ผืนน้ำสะท้อนแสงระยิบระยับยิ่งชวนให้หน้าเจ้าพี่ลอยเข้ามา เขาไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่าเมื่อใดที่เป็นทุกข์เพียงนึกถึงก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาได้เสียอย่างนั้น

ด้วงนั่งเอาเท้าจุ่มน้ำแกว่งรับความเย็นผ่านผิวกาย บัดนี้ผ่านมาหลักปีเด็กหนุ่มแม้เมื่อเทียบกับคนเมืองจะยังดูผอมกะหร่องทว่าหากเทียบเมื่อครั้งอดีตกลับอุดมสมบูรณ์ขึ้นผิดหูผิดตา ยามแตกเนื้อหนุ่มย่อมมีสิวมีกระขึ้นเป็นบางจุดกระนั้นผ่านไปเพี