LOGINShare
ตอนที่ 04 : ใกล
Last Updated:
2025-03-14 21:27:24[DARLA’S PART]
คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริงๆ ‘เห้ย ดาหลาเหนื่อยใจมากนะ’
“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...โอ้ย ปวดหมอง!” ฉันพูดออกมาก่อนจะเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง...
ครึ่งชั่วโมงต่อมา...
“เขาไปไหนของเขานะ” ฉันพึมพำออกมาในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังนอกหน้าต่าง
“หมายถึงฉัน”
“อุ้ย...ดาตกใจหมดเลยคุณเบลซ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนเอามือทาบที่อกของตัวเอง... ‘คนอะไรคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเลย’...
“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นถุงกระดาษสองถุงใหญ่ในมือของเขามาให้ฉัน
“0.0...นี่” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ...
“ฉันจะออกไปรอข้างนอก...” ผู้ชายตรงฉันเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกทันที
แอ๊ดดดดดดดดด!
ปึงงงงงงงงงงงง!
“คุณเบลซไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน...หรอ”
“โลกจะแตกรึป่าวเนี่ย...”
ฉันบนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองของในถุงกระดาษที่ฉันถืออยู่ ก่อนจะพบว่าในถุงนี้มีผ้าอนามัยทุกสีทุกขนาดและทุกยี่ห้อที่มีว่างขายตามร้านสะดวกซื้อก็ว่าได้...
“โอ้ย!...หน้าอายชะมัด” ฉันเอ่ยออกมากับตัวเองอีกครั้งก่อนจะไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินตามเขาออกไปด้านนอก
“คุณเบลซ...”
“ยังปวดท้องอยู่รึป่าว...?”
“นิดนึงคะ...คุณ...” ฉันตอบเขาออกไปอย่างติดขัด ใครกันนะใช่ให้เขามาพูดจาเป็นห่วงเป็นใยฉัน แล้วไหนจะสายตานั้นอีก ใจด้วยน้อยๆ ของดาหลาคนนี้แทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว
“...” เขาไม่พูดอะไร แต่เขายื่นถุงน้ำร้องขนาดพอดีมือมาให้ฉัน
“ข…ขอบคุณนะคะ” พูดจบฉันก็ยื่นมือไปรับถุงน้ำร้องจากเขา
ตึก!ตึก!ตึก! เสียงหัวใจดวงน้อยๆของฉันยังคงเต้นแรงไม่หายสักที ‘โอ้ย!...ยิ่งเขาทำแบบนี้ฉันจะตัดใจจากเขาได้ไงล่ะเนี่ย...’
“...”
“...”
“นั่งลงสิ ฉันไม่อยากให้เธอกินยากินมากมันไม่ดี ถ้าครั้งหน้าปวดท้องอีกก็ใช้วิธีนี้ก่อน” คุณเบลซเอ่ยบอกกับฉัน ก่อนที่สายตาของเขาจะมองมายังถุงน้ำร้อนที่อยู่ตรงหน้าท้องฉัน
“ค่ะ”
นี่คงจะเป็นครั้งแรกในรอบ 23 ปี ล่ะมั่งที่คุณเบลซพูดกับฉันยาวขนาดนี้ เพราะตั้งแต่เล็กจนโตเท่าที่ฉันจำความได้นอกจากฉันนั่งมองดูเขาทำการบ้าน อ่านหนังสือ หรือแม้แต่ต่อเลโก้ ฉันก็เป็นคน พูดโน้นพูดนี่ให้เขาฟัง ในขณะที่เขาแทบจะไม่เอ่ยอะไรกับฉัน เป็นฉันคนเดียวที่พยายามมาตลอด
“...”
“คุณเบลซคะ?”
“นั่งพักไปก่อนเธอเบาแล้วเราค่อยกลับกัน...”
“ค่ะ”
“...”
หลังจากที่เราทั้งสองนั่งเงียบกันอยู่สักครู่ คุณเบลซก็หยิบรีโมทโทรทัศน์ขึ้นมาเปิดดูโน้นดูนี่ของเขาไปเรื่อย...
…
[BLAZ’S PART]
ผมนั่งมองยัยตัวเล็กข้างๆ ที่ผล่อยหลับไปได้สักพักใหญ่แล้ว ผมจึงขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ ก่อนจะจับหัวน้อยๆ ของเธอมาซบลงตรงไหล่กว้างของผม
ก่อนที่ผมค่อยๆ ก้มลงมองหน้าเธอ ถึงจะเห็นเพียงแค่เสี่ยวเล็กๆ ของใบหน้าก็พอจะรู้แล้วยัยเด็กนี่หน้ารักไม่เคยเปลี่ยน ตอนเด็กเป็นอย่างไร ตอนโตก็ตามนั้นเลย...ถึงยัยกะโปโลนี่จะไม่มีอะไรภายนอกที่ดูต่างจากคนอื่นหรือดูน่าดึงดูดเลยสักนิดเดียว และเผลอๆอาจจะหนักกว่าใครหลายๆคนเลยด้วยซ้ำ เพราะใบหน้าที่ไม่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางใดๆ ยิ่งทำให้เธอดูเด็กกว่าอายุจริง บวกกับผิวที่ไม่ได้บำรุงอะไรมากมายแต่กลับดูสุขภาพดี ยิ่งเรื่องแต่งตัวยิ่งไม่ต้องพูดถึงนอกจากเสื้อยืดกางเกงยีนต์ผมก็ไม่เคยเห็นเธอใส่แบบอื่นเลย
คนอื่นมองว่าผมเป็นคนพูดน้อย มันก็จริงแหละผมแค่อยากพูดกับคนที่ผมอยากพูดด้วยเท่านั้น แต่ก็นะกับบางคนที่อยากจะพูดด้วยใจแทบขาดกลับไม่กว่าแม้แต่จะเอื่อนเอ่ยคำใดออกไป และการที่ผมไม่ชอบพูดมันทำให้ผมกลายเป็นคนช่างสังเกต โดยเฉพาะยัยตัวเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ข้างผมนี่ ตั้งแต่เล็กเธอมักจะชอบยิ้มให้ผม พูดนั่นนี่ให้ผมฟัง เป็นผมที่ตอบรับรอยยิ้มหวานๆนั้นของเธอด้วยการบึ้งตึงใส่ก็ตาม แต่ยัยนี่ก็ยังคงยิ้มให้ผมเสมอๆ
ผมตกหลุมรักเธอคนนี้ตอนไหน เมื่อไหร่ ไม่รู้ พอรู้ตัวอีกทีก็ถอนตัวเองไม่ขึ้นซะแล้วสิ
และที่สำคัญผมจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแย่งเธอไปจากผมทั้งนั้น รอยยิ้มของดาหลาต้องเป็นของผมคนเดียว... ‘ดาหลาของผม’
…
[DARLA’S PART]
“อืออออ...” ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้...รู้ตัวอีกทีฉันก็นอนซบซบไหล่เขาอยู่‘บ้าน่า...ฝันรึป่าว’
“อ๊ะ!...” ฉันเอามือรองหยิกที่มืออีกข้างของตัวเองก่อนจะสะดุงสุดตัว ฉันไม่ได้สะดุ้งเพราะเจ็บตัวหรอกนะ ก็เพราะมันไม่ได้เจ็บขนาดนั้น แต่ฉันตกใจที่สุดคือฉันนอนซบไหล่กว้างของคุณเบลซเนี่ยเเหละ...
“คะ...คุณเบลซดาขอโทษค่ะ...”
“...”
“ปวดไหล่แย่เลย ทำไมไม่ปลุกดาล่ะคะ” ฉันเอ่ยบอกกับผู้ชายตรงหน้าอย่างสำนึกผิด
“หึ...นวดให้ฉันสิ” เขายกยิ้มก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ฉันอึ้นหนักเข้าไปอีก…
“คะ?” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจหลังจากที่ตัวเองได้สติ ใครจะไปคิดว่าจะได้ยิ้นคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้าฉัน
“...”
“มะ มาค่ะเดี๋ยวดานวดให้” ฉันเอ่ยบอกกับเขาไปอย่างงงๆ เพราะการที่เขาเงียบนั่นหมายความว่าหูของฉันได้ยินไม่ผิด...
“...” คุณเบลซไม่ได้พูดอะไรเขาเพียงแค่ขยับเล็กน้อย เพื่อให้ฉันได้นวดให้เขาง่ายขึ้น โดยที่สายตาของเขายังคงจ้องโทรศัพท์อยู่
“เบาปวดท้องรึยัง”
“เบาแล้วค่ะ คุณเบลซดาขอบคุณอีกครั้งนะ และก็ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้คุณเดือดร้อน” ฉันพูดไปพร้อมกับทำหน้าสำนึกผิด ฉันยังไม่ทันได้มาอยู่ที่นี่ก็สร้างปัญหาให้เขาซะแล้ว กลัวว่าถ้าได้มาอยู่จริงคงจะสร้างปัญหาให้เขาอีกแน่ๆเลย
“ฉันไม่ได้เดือดร้อนอะไร อย่าคิดไปเอง” เขาพูดออกมาเสียงเรียบก่อนที่จะลุกออกไป...
“...”
“อะนี่”
“คะ?...ขอบคุณค่ะ” คุณเบลซยื่นคีย์การ์ดสี่เหลี่ยม สีเทา ขนาดพอดีมือมาให้ฉัน
“นี่คีย์การ์ดสำหรับสแกนผ่านประตู ส่วนที่ประตูห้องใช้สแกนลายนิ้วมือ”
“ค่ะ”
“มานี่...” หลังจากที่เขาพูดจบก็คว้ามือฉันให้ลุกเดินตามเขาออกไปที่ประตูหน้า
ก่อนที่เขาจะจับมือของฉันขึ้นไปสแกนนิ้ว ณ ตอนนี้ฉันไม่รับรู้ได้เลยว่าเขาทำอะไรกับมือฉันอยู่ สิ่งที่ฉันรู้ในตอนนี้คือหน้าของเราอยู่ใกล้กันมาก ใบหน้าที่ไร้ที่ติอยู่ใกล้ฉันแค่เอื้อม แต่ถึงยังไงฉันก็คงไม่มีวันเอื้อมถึงอยู่ดี
“เธอ...เธอ...ดาหลา”
“คะ ค่ะ”
“เข้าใจที่ฉันพูดไหม”
“เข้าใจค่ะ” ฉันบอกกับเขาออกไปด้วยรอยยิ้ม ทั้งๆ ที่จริงแล้วฉันไม่ทันได้ฟังเขาพูดเลยด้วยซ้ำ
Related chapters
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 05 : แกล้ง
[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 06 : เกิดเรื่อง
[BLAZ’S PART]~ ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~ - DO -เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังรอยูเทิร์นรถเพื่อนเข้าคอนโด ช่วงยูเทิร์นตรงนี้รถติดเป็นประจำอยู่แล้วจึงต้องใช้เวลาสักหน่อยตึ๊ด!(ฮัลโหลไอ้เบลซ) เสียงไอ้ดีโอ หรือดีนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นจากปลายสาย ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหลายคนชอบบอกว่าผมสองคนไม่น่าจะคบกันได้เพราะต่างก็เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าผมสองคนแม่งไม่เหมือนกันเลยสักนิดไอ้ดีโอมันนิ่งก็จริง แต่เป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ใครที่เป็นศัตรูกับมันคงต้องคิดให้ดีหน่อย ถึงเปลือกมันจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เงียบขรึมก็เถอะแต่แม่งเจ้าแผนการ ต่างจากผมที่เป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดกับใคร ก็แค่อยากพูดกับคนที่อยากเท่านั้น และผมเป็นคนทำอะไรซึ่งๆหน้า คิดอะไรผมก็ทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องกวนใจที่ทำให้ผม ทำแบบนั้นไม่ได้แล้วซิ...ผมคิดพลางหันไปมองยัยตัวเล็กที่นั่งข้างๆเธอเอาแต่เหม่อมองออกไปด้านนอกไม่สนใจผมเลยสักนิด“ว่า”(มึงว่างไหมวะ) “เออ”(ฝากดูไอ้จีให้ก็หน่อยดิ…แม่งก่อเรื่องอีกล่ะ ไอ้น้องเวร) ปลายสายบอกกับผมด้วยน้ำเสียงปกติ ไอ้ดีโอมันไม่หวงว่าใครจะมาร
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 01 : ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
[DARLA’S PART]กลิ่นหอมของน้ำทะเลลอยเข้ามาปะทะกับจมูกน้อยๆ ของฉัน ก่อนที่ฉันจะสูดดมกลิ่นอายจนเต็มปอด‘เฮ้ย...อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเพื่อนจังเลย’ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะคิดถึงหาดทรายขาวๆ บวกกับน้ำทะเลใสๆ ที่ฉันพึ่งมโนไปเมื่อกี้ใดๆร้อนๆ ‘ฉันดาหลาค่ะ หรือเรียกว่าดาเฉยๆก็ได้นะ’...เอี๊ยดดดดดดดดด!เสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นจากบริเวณลานหน้าบ้าน ปลุกฉันให้ออกจากภวังค์ ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่เพื่อที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่พึ่งมาใหม่“อึบ…ถ้ากลอนประตูจะอยู่สูงขนาดนี้อะนะ” ฉันพยายามเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือน้อยๆ ของตัวเองไปปลดล็อกกลอนประตูแอ๊ดดดดดดดดดด!“สวัสดีค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพพร้อมกับยกมือไหว้เขาออกไปด้วยความนอบน้อม ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเดินเข้ามาทันทีที่“...”‘คุณเบลซ...’ ชายหนุ่มมาดนิ่ง ที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง ดีกรีว่าที่ศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ นี่แค่ประวัติคร่าวๆ เขายังดูครบเครื่องขนาดนี้เลยใช่ไหมล่ะคะ ก็ใช่แหละค่ะและเพราะความเพอร์เฟคนี้ของเขาทำให้สาวน้อยสายใหญ่ต่างรุมล้อมเข้ามาขายขนมจีบซะจนหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง แต่เท่าที่ฉันรู้จักกั
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 02 : จ้องตา
7.00 น.เช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะมืดมัว เพราะเมฆฝนดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์จนบริเวณนี้มืดไปหมด ฉันจึงรีบเดินจ้ำออกจากห้องพักบริเวณเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นบ้านพักของคนงาน ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก“แม่ค่า...มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่จากข้างหลังขณะที่ท่านกำลังง่วนกับการทำอาหารตรงหน้าอย่างขมักเขม้นฟอด!!“ทำไมรีบตื่นละลูก น่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย” ท่านละจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันมาหอมฉันก่อนจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“ไม่นอนแล้วค่ะ...ดาอยากมาช่วยแม่มากกว่า”“งั้นหนูยกอาหารไปเสริฟคุณท่านเลยลูกปะ” หลังจากที่แม่พูดจบท่านก็จัดการจัดแจงตักอาหารข้าวต้มหมูใส่ถ้วย ก่อนจะเลื่อนมาให้เพื่อฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟให้คุณท่านต่อไป“ค่ะแม่...” หลังจากที่ฉันเอ่ยปากรับคำแม่แล้ว จึงหยิบถ้วยอาหารว่างลงบนถาดก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับทานอาหารข้างๆ...“อาหารมาแล้วค่ะ”“ขอบใจจ้ะ...” คุณท่านผู้หญิงเอ่ยบอกกับก่อนที่...“เอ่อหนูดาขึ้นไปปลุกตาเบลซทีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยบอกกับฉัน...“ค่ะคุณท่าน”หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นมาด้านบนของคฤ
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 03 : ดุ
[DARLA’S PART]“...”“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลังขวับ!“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”“...”“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”“อืม”“มานี่เลย....
Last Updated : 2025-03-14
Latest chapter
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 06 : เกิดเรื่อง
[BLAZ’S PART]~ ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~ - DO -เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังรอยูเทิร์นรถเพื่อนเข้าคอนโด ช่วงยูเทิร์นตรงนี้รถติดเป็นประจำอยู่แล้วจึงต้องใช้เวลาสักหน่อยตึ๊ด!(ฮัลโหลไอ้เบลซ) เสียงไอ้ดีโอ หรือดีนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นจากปลายสาย ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหลายคนชอบบอกว่าผมสองคนไม่น่าจะคบกันได้เพราะต่างก็เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าผมสองคนแม่งไม่เหมือนกันเลยสักนิดไอ้ดีโอมันนิ่งก็จริง แต่เป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ใครที่เป็นศัตรูกับมันคงต้องคิดให้ดีหน่อย ถึงเปลือกมันจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เงียบขรึมก็เถอะแต่แม่งเจ้าแผนการ ต่างจากผมที่เป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดกับใคร ก็แค่อยากพูดกับคนที่อยากเท่านั้น และผมเป็นคนทำอะไรซึ่งๆหน้า คิดอะไรผมก็ทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องกวนใจที่ทำให้ผม ทำแบบนั้นไม่ได้แล้วซิ...ผมคิดพลางหันไปมองยัยตัวเล็กที่นั่งข้างๆเธอเอาแต่เหม่อมองออกไปด้านนอกไม่สนใจผมเลยสักนิด“ว่า”(มึงว่างไหมวะ) “เออ”(ฝากดูไอ้จีให้ก็หน่อยดิ…แม่งก่อเรื่องอีกล่ะ ไอ้น้องเวร) ปลายสายบอกกับผมด้วยน้ำเสียงปกติ ไอ้ดีโอมันไม่หวงว่าใครจะมาร
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 05 : แกล้ง
[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 04 : ใกล
[DARLA’S PART]คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริงๆ ‘เห้ย ดาหลาเหนื่อยใจมากนะ’“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...โอ้ย ปวดหมอง!” ฉันพูดออกมาก่อนจะเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง...ครึ่งชั่วโมงต่อมา...“เขาไปไหนของเขานะ” ฉันพึมพำออกมาในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังนอกหน้าต่าง“หมายถึงฉัน” “อุ้ย...ดาตกใจหมดเลยคุณเบลซ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนเอามือทาบที่อกของตัวเอง... ‘คนอะไรคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเลย’...“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นถุงกระดาษสองถุงใหญ่ในมือของเขามาให้ฉัน“0.0...นี่” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ...“ฉันจะออกไปรอข้างนอก...” ผู้ชายตรงฉันเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกทันทีแอ๊ดดดดดดดดด! ปึงงงงงงงงงงงง!“คุณเบลซไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน...หรอ” “โลกจะแตกรึป่าวเนี่ย...”ฉันบนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองของในถุงกระดาษที่ฉันถืออยู่ ก่อนจะพบว่าในถุงนี้มีผ้าอนามัยทุกสีทุกขนาดและทุกยี่ห้อที่มีว่างขายตามร้านสะดวกซื้อก็ว่าได้...“โอ้ย!...หน้าอายชะมัด” ฉันเอ่ยออกมากับตัวเองอีกครั้งก่อนจะไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินตามเขาออกไปด้านนอก“คุณเบลซ...”“ยังปวดท้องอยู่รึป่าว...?”“
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 03 : ดุ
[DARLA’S PART]“...”“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลังขวับ!“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”“...”“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”“อืม”“มานี่เลย....
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 02 : จ้องตา
7.00 น.เช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะมืดมัว เพราะเมฆฝนดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์จนบริเวณนี้มืดไปหมด ฉันจึงรีบเดินจ้ำออกจากห้องพักบริเวณเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นบ้านพักของคนงาน ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก“แม่ค่า...มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่จากข้างหลังขณะที่ท่านกำลังง่วนกับการทำอาหารตรงหน้าอย่างขมักเขม้นฟอด!!“ทำไมรีบตื่นละลูก น่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย” ท่านละจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันมาหอมฉันก่อนจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“ไม่นอนแล้วค่ะ...ดาอยากมาช่วยแม่มากกว่า”“งั้นหนูยกอาหารไปเสริฟคุณท่านเลยลูกปะ” หลังจากที่แม่พูดจบท่านก็จัดการจัดแจงตักอาหารข้าวต้มหมูใส่ถ้วย ก่อนจะเลื่อนมาให้เพื่อฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟให้คุณท่านต่อไป“ค่ะแม่...” หลังจากที่ฉันเอ่ยปากรับคำแม่แล้ว จึงหยิบถ้วยอาหารว่างลงบนถาดก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับทานอาหารข้างๆ...“อาหารมาแล้วค่ะ”“ขอบใจจ้ะ...” คุณท่านผู้หญิงเอ่ยบอกกับก่อนที่...“เอ่อหนูดาขึ้นไปปลุกตาเบลซทีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยบอกกับฉัน...“ค่ะคุณท่าน”หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นมาด้านบนของคฤ
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 01 : ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
[DARLA’S PART]กลิ่นหอมของน้ำทะเลลอยเข้ามาปะทะกับจมูกน้อยๆ ของฉัน ก่อนที่ฉันจะสูดดมกลิ่นอายจนเต็มปอด‘เฮ้ย...อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเพื่อนจังเลย’ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะคิดถึงหาดทรายขาวๆ บวกกับน้ำทะเลใสๆ ที่ฉันพึ่งมโนไปเมื่อกี้ใดๆร้อนๆ ‘ฉันดาหลาค่ะ หรือเรียกว่าดาเฉยๆก็ได้นะ’...เอี๊ยดดดดดดดดด!เสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นจากบริเวณลานหน้าบ้าน ปลุกฉันให้ออกจากภวังค์ ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่เพื่อที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่พึ่งมาใหม่“อึบ…ถ้ากลอนประตูจะอยู่สูงขนาดนี้อะนะ” ฉันพยายามเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือน้อยๆ ของตัวเองไปปลดล็อกกลอนประตูแอ๊ดดดดดดดดดด!“สวัสดีค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพพร้อมกับยกมือไหว้เขาออกไปด้วยความนอบน้อม ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเดินเข้ามาทันทีที่“...”‘คุณเบลซ...’ ชายหนุ่มมาดนิ่ง ที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง ดีกรีว่าที่ศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ นี่แค่ประวัติคร่าวๆ เขายังดูครบเครื่องขนาดนี้เลยใช่ไหมล่ะคะ ก็ใช่แหละค่ะและเพราะความเพอร์เฟคนี้ของเขาทำให้สาวน้อยสายใหญ่ต่างรุมล้อมเข้ามาขายขนมจีบซะจนหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง แต่เท่าที่ฉันรู้จักกั
