LOGINShare
ตอนที่ 02 : จ้องตา
Last Updated:
2025-03-14 21:27:147.00 น.
เช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะมืดมัว เพราะเมฆฝนดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์จนบริเวณนี้มืดไปหมด ฉันจึงรีบเดินจ้ำออกจากห้องพักบริเวณเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นบ้านพักของคนงาน ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก
“แม่ค่า...มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่จากข้างหลังขณะที่ท่านกำลังง่วนกับการทำอาหารตรงหน้าอย่างขมักเขม้น
ฟอด!!
“ทำไมรีบตื่นละลูก น่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย” ท่านละจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันมาหอมฉันก่อนจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“ไม่นอนแล้วค่ะ...ดาอยากมาช่วยแม่มากกว่า”
“งั้นหนูยกอาหารไปเสริฟคุณท่านเลยลูกปะ” หลังจากที่แม่พูดจบท่านก็จัดการจัดแจงตักอาหารข้าวต้มหมูใส่ถ้วย ก่อนจะเลื่อนมาให้เพื่อฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟให้คุณท่านต่อไป
“ค่ะแม่...” หลังจากที่ฉันเอ่ยปากรับคำแม่แล้ว จึงหยิบถ้วยอาหารว่างลงบนถาดก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับทานอาหารข้างๆ...
“อาหารมาแล้วค่ะ”
“ขอบใจจ้ะ...” คุณท่านผู้หญิงเอ่ยบอกกับก่อนที่...
“เอ่อหนูดาขึ้นไปปลุกตาเบลซทีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยบอกกับฉัน...
“ค่ะคุณท่าน”
หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นมาด้านบนของคฤหาสน์ ก่อนที่จะหยุดยืนช่างใจอยู่หน้าประตูบานใหญ่...
ก๊อกกกกกๆๆ
“…” เงียบ! ฉันควรทำอย่างไงดี...คุณท่านจะรีบออกไปทำธุระข้างนอกด้วย ‘กล้าๆ หน่อยดาหลา’
ก๊อกกกกกๆๆ
“คุณเบลซดานะคะ คุณเบลซตื่นรึยังคะ” ฉันตัดสินใจตะโกนเรียกเขาออกไป แต่...
“…”
ก๊อก...
“คะ...คุณ”
แอ๊ดดดดดดดดดดด!
“คะ...คุณเบลซ” มือฉันค้างอยู่กลางอากาศ ประตูห้องคุณเบลซเปิดออกพร้อมกับเจ้าของห้องที่ยืนมองฉันนิ่งๆ
...แต่ที่ไม่นิ่งเลยก็คงจะเป็นฉันเองเนี่ยแหละ ก็เพราะเขามีผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่พันรอบเองของเขาอยู่ไหนจะหยดน้ำที่ค่อยๆไหลจากปลายผมของเขาลงมา ‘เดี๋ยว! ดาหลาเธอคิดอะไรของเธอเนี่ย’
“อะ...เอ่อคุณท่านให้ดามาปลุกคุณเบลซค่ะ”
“…”
“เอ่อ งั้นดาขอตัวก่อนนะคะ” ฉันเอ่ยบอกกับผู้ชายตรงหน้าขึ้นหลังจากที่เรายืนจ้องหน้ากันอยู่นาน...ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป
“เดี๋ยว”
ขวับ!
“คะ?” ขาฉันหยุดชะงัดทันทีที่เสียงของเขาเอ่ยจบลง พร้อมกับรีบหันกลับไปมองเขา... ‘โอ๊ย…อกอีแป้นจะแตกชิกแพคเป็นชั้นๆ เลยพ่อคุณเอ้ย’
“บอกคุณตาอีกสิบนาทีฉันลงไป”
“ได้ค่ะ” ฉันรับปากเขาก่อนที่จะเดินออกมา...
“เป็นไงหนูดา…ตาเบลซตื่นรึยัง” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันเดินเข้ามา
“ตื่นแล้วค่ะ...คุณท่านอีกสิบนาทีเดี๋ยวคุณเบลซลงมาค่ะ” ฉันเอ่ยตอบคุณท่านไปด้วยสายตายิ้มแย้ม...
“ขอบใจจ่ะหนูดา ฉันฝากเอากาแฟมาให้ตาเบลซทีนะจ้ะ”
“ค่ะคุณท่าน” หลังจากที่ฉันตอบคุณท่านแล้วฉันก็เดินออกมา...
10 นาทีต่อมา
ฉันเดินนำกาแฟไปเสริฟให้คุณเบลซอย่างนอบน้อม
“ครับคุณตา” หลังจากบทสนทนานั้นจบลง คุณท่านผู้ชายก็เดินออกไปทันที หลงเหลือเพียงสายตาสองคู่ที่ต่างจับจ้องมาที่ฉัน ‘รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ อย่างไงก็ม่ายรู้’
“><.”
“หนูดาวันนี้ไปไหนรึป่าวจ้ะ” คุณผู้หญิงเอ่ยถามฉัน
“เอ่อ...คือดาจะรองนั่งรถไปโรงพยาบาลค่ะ”
“…”
“ไปทำไมหรอจ้ะ”
“ดาไม่ชินทางค่ะ พรุ่งนี้ทำงานวันแรกเลยดากลัวจะหลงและไปทำงานวันแรกสายค่ะ…”
“...แต่ดาไปธุระให้คุณท่านก่อนได้นะคะ” ฉันตอบกลับคุณท่านไปอย่างนอบน้อม
“โถ่...หนูดาของฉัน” คุณผู้หญิงเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
“><.”
“เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยจ่ะ…” คุณท่านเอ่ยกับฉันก่อนที่จะหันไปพูดกับคุณเบลซที่นั่งอยู่ข้างๆ
“…ตาเบลซพรุ่งพาหนูดาไปทำงานด้วยเข้าใจไหม”
“…”
“ตะ...”
“ไม่มีแต่นะหนูดา”
“ค่ะ” ฉันจำเป็นต้องรับคำคุณท่านออกไปอย่างจำใจ...
“ดีมาก หนูไปเตรียมตัวเถอะจ่ะ”
“ค่ะคุณท่าน” หลังจาที่ฉันตอบคุณท่านแล้วก็รีบเดินออกไปเอากระเป๋าของตัวเองทันทีไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องรอนาน...
5 นาทีผ่านไป
ฉับ! ฉับ! ฉับ!
ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่รถของคุณเบลซทันทีที่เห็นเขายืนพิงรถของตัวเอง พร้อมกับส่งสายตานิ่งๆ มองมาที่ฉัน ‘ช่างเป็นคนที่เดาอยากอะไรอย่างนี้ก็ไม่รู้’
“ขึ้นรถ...” เขาเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“คะ...ค่ะ” หลังจากที่ฉันเอ่ยบอกกับเขาจบก็กำลังจะเดินไปขึ้นที่ข้างหลังแต่...
“ข้างหน้า”
“ค่ะ” ฉันรีบเดินจ้ำเท้าไปนั่งข้างหน้าข้างเขาทันที...
…
รถเคลื่อนตัวออกไปออกช้าๆ ถึงนี่จะเป็นครั้งแรกที่ฉันนั่งรถที่คุณเบลซขับก็พอจะเดาได้ว่านี่มันไม่ใช่เรื่องปกติของเขาแน่ๆ …
“หนูดาจ่ะ” คุณท่านเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ
“ค่ะ” ฉันจึงเอ่ยตอบพร้อมกับหันไปสบตากับคุณด้วยรอยยิ้ม
“ตอนนี้ห้องพักบุคลากรไม่พอเพราะเรากำลังสร้างตึกใหม่...”
“ค่ะ” ฉันคิดว่ายังไงซะฉันจะเทียวไปเทียวกลับอยู่ เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉันเลย...
“ฉันไม่อยากให้หนูต้องเทียวไปเทียวมามันอันตราย ฉันคุยกับตาเบลซแล้ว...”
“...”
... อย่าบอกนะ ‘ไม่หรอกคุณเบลซไม่มีทางยอม...’
“ให้หนูไป...”
“...” ม่ายยยย
“อยู่กับตาเบลซ” ...
“...”
“อะ...เอ่อไม่เป็นไรดีกว่าค่ะคุณท่าน ดาเกรงใจด้วยค่ะ...”
“...”
“...”
“อีกอย่างดาไปกลับได้ค่ะสบายมาก” ฉันพยายามอธิบายเหตุผลให้สองคนตรงหน้าฟัง แต่…
“คอนโดตาเบลซอยู่ใกล้โรงพยาบาล อีกอย่างมีตั้งหลายห้อง...”
“...”
“เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับแม่ของหนูเอง ดาราต้องเห็นด้วยกับฉันแน่ๆ ...”
“...”
“และอีกอย่างหนูดาไม่ต้องเกรงใจตาเบลซโอเค...”
“...”
“ส่วนวันหยุดค่อยกลับบ้านอย่างนั้นดีกว่านะจ้ะ”
“ค่ะคุณท่าน” ฉันทำได้เพียงตบปากรับคำคุณท่านไปอย่างจำยอม ฉันรู้และเข้าใจดีว่าท่านเป็นห่วงฉัน...แต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือผู้ชายที่นั่งข้างฉันเนี่ยสิ ทำไมเขาถึงไม่คัดค้านอะไรเลยล่ะปกติเขาน่าจะต้องหวงพื้นที่ส่วนตัวหรือไม่ก็ไม่ชอบความวุ่นวานตามนิสัยของเขาสิ...’ทำไมเขาไม่พูดอะไรเลยอ่ะ...’
@U mall
หลังจากที่พวกเรามาถึงห้างสรรพสินค้ากันมาได้สักพัก ก็มาหยุดอยู่ที่ร้านขายกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดัง
“หนูดาว่า สีนี้หรือสีนี้ดีถ้าฉันจะซื้อไปเป็นของขวัญ” คุณท่ายเอ่ยถามฉันขึ้นหลังจากที่พนักงานในร้านหยิบกระเป๋าคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดที่ท่านเลือกไว้มาวงตรงหน้าเรา
“ดาว่าสีนี้ค่ะ” ฉันชี้ไปที่กระเป๋าสีอ่อนตรงหน้า ที่ฉันเลือกใบเพราะมันดูเรียบหรู แต่ก็ดูน่าค้นหาน่าจะเหมาะกับการเป็นของขวัญมากกว่าอีกใบที่ดูสีฉูดฉาดเกินไป...
“งั้นเอาสีนี้” คุณท่านหันมายิ้มให้ฉัน ก่อนจะหันไปบอกกับพนักงาน
“เดี๋ยวยายนัดเพื่อนไว้ที่ร้านอาหารทางด้านโน้น...”
หลังจากที่พนักงานเดินออกไป คุณท่านก็หันมาพูกกับคุณเบลซ ก่อนที่จะ...
“...ตาเบลซพาหนูดาไปหาอะไรทานด้วยนะลูก”
“ครับ”
“...”
“นี่กระเป๋าค่ะ” เสียงพนักงานเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นถุงกระดป๋าใหญ่ส่งให้คุณท่านไป
“ฝากหนูดาด้วยนะตาเบลซ...”
“...” เขาพยักหน้าเพียงเล็กน้อยเพื่อเป็นคำตอบ
“...เที่ยวเล่นกับพี่เขาสักแป๊บนะหนูดาเดี๋ยวฉันมา”
“ค่ะคุณท่าน” ฉันเอ่ยตอบเธอไปอย่างนอบน้อม
ด้วยความที่คุณหญิงสินีท่านรู้จักหลานชายของแกเป็นอย่างดีเพราะเลี้ยงมาเองกับมือ ท่านรู้ดีว่าคุณเบลซไม่ชอบการพบปะสังสรรค์กับเพื่อนๆของแกสักเท่าไหร่ จึงสั่งให้หลานชายคนเก่งของแกไปหาอะไรทำฆ่าเวลาเพื่อรอแกทำธุระกับเพื่อนก่อน
12.00 น.
“คุณเบลซหิวรึยังคะ” ฉันเอ่ยถามคุณเบลซออกไปด้วยรอยยิ้ม
“อยากกินอะไร” เหมือนเขาจะตอบไม่ตรงคำถามของฉันเลยเนอะ...
“ให้ดาเลือกหรอคะ” ฉันเอ่ยถามเขาออกไปพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหาเขาด้วยรอยยิ้ม...
“...” เขานิ่งพร้อมกับจ้องมาที่ฉันนิ่งๆ มันเป็นสายตาที่ทำให้ฉันคิดผิดไปมหันต์ที่เลือกทำแบบนั้นออกไป…’เพราะเขาคงไม่ชอบ’
“ขะ ขอโทษคะ” ฉันเอ่ยขอโทษเขาพร้อมกับหันหน้าไปทาง
“...”
“งั้นร้านนี้ไหมคะดูหน้าอร่อยดี” ฉันชี้ไปทางร้านอาหารญี่ปุ่นตรงหน้า เพราะตอนนี้นอกจากฉันจะกลืนอะไรไม่ลงแล้วฉันยังอยากออกไปจากตรงนี้อีกด้วย
“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่เดินเข้าไปในร้านอาหารที่ฉันบอก...
“...” ฉันจึงก้มหน้าก้มตาเดินตามเขาเข้าไปในร้าน...
“...”
“...”
หลังจากที่เราสองคนสั่งอาหารเสร็จ บรรยากาศระหว่างเราก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
Related chapters
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 03 : ดุ
[DARLA’S PART]“...”“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลังขวับ!“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”“...”“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”“อืม”“มานี่เลย....
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 04 : ใกล
[DARLA’S PART]คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริงๆ ‘เห้ย ดาหลาเหนื่อยใจมากนะ’“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...โอ้ย ปวดหมอง!” ฉันพูดออกมาก่อนจะเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง...ครึ่งชั่วโมงต่อมา...“เขาไปไหนของเขานะ” ฉันพึมพำออกมาในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังนอกหน้าต่าง“หมายถึงฉัน” “อุ้ย...ดาตกใจหมดเลยคุณเบลซ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนเอามือทาบที่อกของตัวเอง... ‘คนอะไรคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเลย’...“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นถุงกระดาษสองถุงใหญ่ในมือของเขามาให้ฉัน“0.0...นี่” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ...“ฉันจะออกไปรอข้างนอก...” ผู้ชายตรงฉันเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกทันทีแอ๊ดดดดดดดดด! ปึงงงงงงงงงงงง!“คุณเบลซไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน...หรอ” “โลกจะแตกรึป่าวเนี่ย...”ฉันบนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองของในถุงกระดาษที่ฉันถืออยู่ ก่อนจะพบว่าในถุงนี้มีผ้าอนามัยทุกสีทุกขนาดและทุกยี่ห้อที่มีว่างขายตามร้านสะดวกซื้อก็ว่าได้...“โอ้ย!...หน้าอายชะมัด” ฉันเอ่ยออกมากับตัวเองอีกครั้งก่อนจะไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินตามเขาออกไปด้านนอก“คุณเบลซ...”“ยังปวดท้องอยู่รึป่าว...?”“
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 05 : แกล้ง
[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 06 : เกิดเรื่อง
[BLAZ’S PART]~ ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~ - DO -เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังรอยูเทิร์นรถเพื่อนเข้าคอนโด ช่วงยูเทิร์นตรงนี้รถติดเป็นประจำอยู่แล้วจึงต้องใช้เวลาสักหน่อยตึ๊ด!(ฮัลโหลไอ้เบลซ) เสียงไอ้ดีโอ หรือดีนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นจากปลายสาย ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหลายคนชอบบอกว่าผมสองคนไม่น่าจะคบกันได้เพราะต่างก็เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าผมสองคนแม่งไม่เหมือนกันเลยสักนิดไอ้ดีโอมันนิ่งก็จริง แต่เป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ใครที่เป็นศัตรูกับมันคงต้องคิดให้ดีหน่อย ถึงเปลือกมันจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เงียบขรึมก็เถอะแต่แม่งเจ้าแผนการ ต่างจากผมที่เป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดกับใคร ก็แค่อยากพูดกับคนที่อยากเท่านั้น และผมเป็นคนทำอะไรซึ่งๆหน้า คิดอะไรผมก็ทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องกวนใจที่ทำให้ผม ทำแบบนั้นไม่ได้แล้วซิ...ผมคิดพลางหันไปมองยัยตัวเล็กที่นั่งข้างๆเธอเอาแต่เหม่อมองออกไปด้านนอกไม่สนใจผมเลยสักนิด“ว่า”(มึงว่างไหมวะ) “เออ”(ฝากดูไอ้จีให้ก็หน่อยดิ…แม่งก่อเรื่องอีกล่ะ ไอ้น้องเวร) ปลายสายบอกกับผมด้วยน้ำเสียงปกติ ไอ้ดีโอมันไม่หวงว่าใครจะมาร
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 01 : ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
[DARLA’S PART]กลิ่นหอมของน้ำทะเลลอยเข้ามาปะทะกับจมูกน้อยๆ ของฉัน ก่อนที่ฉันจะสูดดมกลิ่นอายจนเต็มปอด‘เฮ้ย...อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเพื่อนจังเลย’ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะคิดถึงหาดทรายขาวๆ บวกกับน้ำทะเลใสๆ ที่ฉันพึ่งมโนไปเมื่อกี้ใดๆร้อนๆ ‘ฉันดาหลาค่ะ หรือเรียกว่าดาเฉยๆก็ได้นะ’...เอี๊ยดดดดดดดดด!เสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นจากบริเวณลานหน้าบ้าน ปลุกฉันให้ออกจากภวังค์ ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่เพื่อที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่พึ่งมาใหม่“อึบ…ถ้ากลอนประตูจะอยู่สูงขนาดนี้อะนะ” ฉันพยายามเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือน้อยๆ ของตัวเองไปปลดล็อกกลอนประตูแอ๊ดดดดดดดดดด!“สวัสดีค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพพร้อมกับยกมือไหว้เขาออกไปด้วยความนอบน้อม ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเดินเข้ามาทันทีที่“...”‘คุณเบลซ...’ ชายหนุ่มมาดนิ่ง ที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง ดีกรีว่าที่ศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ นี่แค่ประวัติคร่าวๆ เขายังดูครบเครื่องขนาดนี้เลยใช่ไหมล่ะคะ ก็ใช่แหละค่ะและเพราะความเพอร์เฟคนี้ของเขาทำให้สาวน้อยสายใหญ่ต่างรุมล้อมเข้ามาขายขนมจีบซะจนหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง แต่เท่าที่ฉันรู้จักกั
Last Updated : 2025-03-14
Latest chapter
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 06 : เกิดเรื่อง
[BLAZ’S PART]~ ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~ - DO -เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังรอยูเทิร์นรถเพื่อนเข้าคอนโด ช่วงยูเทิร์นตรงนี้รถติดเป็นประจำอยู่แล้วจึงต้องใช้เวลาสักหน่อยตึ๊ด!(ฮัลโหลไอ้เบลซ) เสียงไอ้ดีโอ หรือดีนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นจากปลายสาย ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหลายคนชอบบอกว่าผมสองคนไม่น่าจะคบกันได้เพราะต่างก็เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าผมสองคนแม่งไม่เหมือนกันเลยสักนิดไอ้ดีโอมันนิ่งก็จริง แต่เป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ใครที่เป็นศัตรูกับมันคงต้องคิดให้ดีหน่อย ถึงเปลือกมันจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เงียบขรึมก็เถอะแต่แม่งเจ้าแผนการ ต่างจากผมที่เป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดกับใคร ก็แค่อยากพูดกับคนที่อยากเท่านั้น และผมเป็นคนทำอะไรซึ่งๆหน้า คิดอะไรผมก็ทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องกวนใจที่ทำให้ผม ทำแบบนั้นไม่ได้แล้วซิ...ผมคิดพลางหันไปมองยัยตัวเล็กที่นั่งข้างๆเธอเอาแต่เหม่อมองออกไปด้านนอกไม่สนใจผมเลยสักนิด“ว่า”(มึงว่างไหมวะ) “เออ”(ฝากดูไอ้จีให้ก็หน่อยดิ…แม่งก่อเรื่องอีกล่ะ ไอ้น้องเวร) ปลายสายบอกกับผมด้วยน้ำเสียงปกติ ไอ้ดีโอมันไม่หวงว่าใครจะมาร
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 05 : แกล้ง
[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 04 : ใกล
[DARLA’S PART]คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริงๆ ‘เห้ย ดาหลาเหนื่อยใจมากนะ’“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...โอ้ย ปวดหมอง!” ฉันพูดออกมาก่อนจะเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง...ครึ่งชั่วโมงต่อมา...“เขาไปไหนของเขานะ” ฉันพึมพำออกมาในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังนอกหน้าต่าง“หมายถึงฉัน” “อุ้ย...ดาตกใจหมดเลยคุณเบลซ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนเอามือทาบที่อกของตัวเอง... ‘คนอะไรคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเลย’...“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นถุงกระดาษสองถุงใหญ่ในมือของเขามาให้ฉัน“0.0...นี่” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ...“ฉันจะออกไปรอข้างนอก...” ผู้ชายตรงฉันเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกทันทีแอ๊ดดดดดดดดด! ปึงงงงงงงงงงงง!“คุณเบลซไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน...หรอ” “โลกจะแตกรึป่าวเนี่ย...”ฉันบนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองของในถุงกระดาษที่ฉันถืออยู่ ก่อนจะพบว่าในถุงนี้มีผ้าอนามัยทุกสีทุกขนาดและทุกยี่ห้อที่มีว่างขายตามร้านสะดวกซื้อก็ว่าได้...“โอ้ย!...หน้าอายชะมัด” ฉันเอ่ยออกมากับตัวเองอีกครั้งก่อนจะไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินตามเขาออกไปด้านนอก“คุณเบลซ...”“ยังปวดท้องอยู่รึป่าว...?”“
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 03 : ดุ
[DARLA’S PART]“...”“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลังขวับ!“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”“...”“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”“อืม”“มานี่เลย....
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 02 : จ้องตา
7.00 น.เช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะมืดมัว เพราะเมฆฝนดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์จนบริเวณนี้มืดไปหมด ฉันจึงรีบเดินจ้ำออกจากห้องพักบริเวณเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นบ้านพักของคนงาน ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก“แม่ค่า...มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่จากข้างหลังขณะที่ท่านกำลังง่วนกับการทำอาหารตรงหน้าอย่างขมักเขม้นฟอด!!“ทำไมรีบตื่นละลูก น่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย” ท่านละจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันมาหอมฉันก่อนจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“ไม่นอนแล้วค่ะ...ดาอยากมาช่วยแม่มากกว่า”“งั้นหนูยกอาหารไปเสริฟคุณท่านเลยลูกปะ” หลังจากที่แม่พูดจบท่านก็จัดการจัดแจงตักอาหารข้าวต้มหมูใส่ถ้วย ก่อนจะเลื่อนมาให้เพื่อฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟให้คุณท่านต่อไป“ค่ะแม่...” หลังจากที่ฉันเอ่ยปากรับคำแม่แล้ว จึงหยิบถ้วยอาหารว่างลงบนถาดก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับทานอาหารข้างๆ...“อาหารมาแล้วค่ะ”“ขอบใจจ้ะ...” คุณท่านผู้หญิงเอ่ยบอกกับก่อนที่...“เอ่อหนูดาขึ้นไปปลุกตาเบลซทีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยบอกกับฉัน...“ค่ะคุณท่าน”หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นมาด้านบนของคฤ
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 01 : ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
[DARLA’S PART]กลิ่นหอมของน้ำทะเลลอยเข้ามาปะทะกับจมูกน้อยๆ ของฉัน ก่อนที่ฉันจะสูดดมกลิ่นอายจนเต็มปอด‘เฮ้ย...อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเพื่อนจังเลย’ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะคิดถึงหาดทรายขาวๆ บวกกับน้ำทะเลใสๆ ที่ฉันพึ่งมโนไปเมื่อกี้ใดๆร้อนๆ ‘ฉันดาหลาค่ะ หรือเรียกว่าดาเฉยๆก็ได้นะ’...เอี๊ยดดดดดดดดด!เสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นจากบริเวณลานหน้าบ้าน ปลุกฉันให้ออกจากภวังค์ ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่เพื่อที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่พึ่งมาใหม่“อึบ…ถ้ากลอนประตูจะอยู่สูงขนาดนี้อะนะ” ฉันพยายามเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือน้อยๆ ของตัวเองไปปลดล็อกกลอนประตูแอ๊ดดดดดดดดดด!“สวัสดีค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพพร้อมกับยกมือไหว้เขาออกไปด้วยความนอบน้อม ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเดินเข้ามาทันทีที่“...”‘คุณเบลซ...’ ชายหนุ่มมาดนิ่ง ที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง ดีกรีว่าที่ศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ นี่แค่ประวัติคร่าวๆ เขายังดูครบเครื่องขนาดนี้เลยใช่ไหมล่ะคะ ก็ใช่แหละค่ะและเพราะความเพอร์เฟคนี้ของเขาทำให้สาวน้อยสายใหญ่ต่างรุมล้อมเข้ามาขายขนมจีบซะจนหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง แต่เท่าที่ฉันรู้จักกั
