LOGINShare
ตอนที่ 03 : ดุ
Last Updated:
2025-03-14 21:27:19[DARLA’S PART]
“...”
“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...
“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลัง
ขวับ!
“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอ
ดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...
“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ
“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”
“...”
“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”
“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป
“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป
“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”
“อืม”
“มานี่เลย....จันทร์พูดแบบนั้นออกไปได้ไง” ฉันบอกพร้อมกับดึงมือพวกเธอทั้งสองคนไปนั่นอีกโต๊ะซึ้งห่างออกไปจากโต๊ะของฉันกับคุณเบลซไกลพอสมควรอย่างรนๆ
“ทำไมอะก็จริงนี่...ว่าแต่ดาสนิทกับคุณเบลซขนาดนี้เลยอ้อ”
“ใช่ๆ....” ดวงดาวพูดขึ้นสมทบทันทีหลังจากที่จันทร์จ้าวพูดจบ
“ก็ไม่หรอก ความจำเป็นมากกว่า” ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
ฉันยอมรับว่าฉันแอบชอบเขา ผู้ชายที่ไม่เคยมีฉันอยู่ในสายตาเลยสักครั้ง ฉันจำไม่ได้หรอกว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีฉันก็ตกเข้าไปอยู่ในหลุมที่เขาไม่เคยวางไว้สำหรับฉันเลย
ดังนั้นตอนนี้ฉันก็พยายามที่จะปีนขึ้นมาจากหลุมนั้น มันอาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่ฉันเชื่อว่าตัวเองต้องทำได้เพราะว่าระหว่างเราคงเป็นได้มากที่สุดเพียงเเค่เจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น และแน่นอนว่าเพื่อนสนิดทั้งสองคนของฉันรับรู้เรื่องราวทั้งหมดเป็นอย่างดี
“ถ้าอย่านี้ดาจะตัดใจจากเขาได้หรอ...”
“...”
“...ถ้ายังต้องใกล้กันขนาดนี้” ดาวเอ่ยถามฉันขึ้นหลังจากที่เราสามคนต่างเงียบอยู่นาน
“ต้องได้สิดาว...ดาเก่งจะตายดาวก็รู้” ฉันเอ้ยบอกกับดาวออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม ทั้งๆที่ในใจฉันมันกลับไม่เห็นด้วยกับคำตอบนั้น ยิ่งใกล้กับเขาใจฉันเองก็ยิ่งถลำลึงเข้าไปทุกที
“ไม่เอาไม่เศร้าเดี๋ยวไม่สวย...”
“...”
“...มากอดกันดีกว่า” จันทร์เอ่ยขึ้นก่อนจะดึงฉันเขาไปกอด ตามด้วยดาวที่ขยับเข้ามากอดฉันจากอีกข้าง
หลายครั้งที่ฉันมีปัญหาหรือมีเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ นอกจากจะได้อ้อมกอดของแม่แล้ว ก็ยังมีจันทร์กับดาวนี่แหละที่คอยอยู่ข้างๆฉัน และคอยช่วยฉันให้ผ่านวันแย่ๆ นั้นไปได้
“วันนี้ทำไมดูหน้าดาซีดๆนะ” ดาวเอ่ยถามฉันขึ้นด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเอาแตะที่หน้าผากฉัน
“เราโอเค...แค่ปวดท้องหน่วงๆนะ”
“งั้นดารีบไปทานข้าวทานยานะ เหมือนอาหารโต๊ะดามาเสริฟ์แล้ว เผื่อต้องไปทำธุระต่อ...” จันทร์เอ่ยขึ้นหลังหันไปเห็นพนักงานเดินเอาอาหารมาเสริฟที่โต๊ะคุณเบลซ
“จริงด้วยงั้นเอาไว้คืนนี้คอลกัน...ดูแลตัวเองดีๆ นะดา” ตามด้วยดาวที่พูดเสริมขึ้
“โอเคจ้างั้นดาไปนะเจอกันคืนนี้ บัยบาย...” ฉันเอ่ยบอกกับทั้งสองคนก่อนจะเดินไปยังโต๊ะที่คุณเบลซนั่งอยู่
“คุณเบลซไม่ทานหรอคะ” ฉันเอ่ยถามเขาออกไปในขณะที่เขาเอาแต่จ้องฉันตั้งแต่ฉันเดินออกมาจากโต๊ะของเพื่อนทั้งสองแล้วจนตอนนี้เขาก็ยังไม่ล่ะสายตาจากฉัน ‘จะบ้าตายนี่ฉันทำอะไรผิดไปรึป่าวนะ’…ฉันได้แต่ถามตัวเองอยู่ภายในใจ
“กินสิ” ผู้ชายตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันสั้นๆ ด้วยท่าทางเรียบเฉยเช่นเคย
“ค่ะ…ดาทานนะคะ”
“อืม…” ผู้ตรงหน้าตอบกลับมาสั้นๆ บรรยากาศเงียบสงบระหว่างเรายังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่ง…
“อิ่มรึป่าว”
“คะ?…อะ อิ่มค่ะ” หูฉันฝาดไปหรือไงกันนะ
ตึกๆๆ …โอ้ยยยยยหัวใจเจ้ากรรมก็เต้นราวกับมันจะหลุดออกาข้างนอกให้ได้อย่างไงอย่างงั้น
~~ ครืนนนนนน ครืนนนนนน ~~
เสียงโทรศัพท์ของคุณเบลซดังขึ้นช่วยกลบเสียงหัวใจฉันได้บ้าง…
ตึ๊ด!
“ครับ...” ในขณะที่เขาพูดกับปลายสายสายตาเขาก็หันมาสบตากับฉัน...มันทำให้ฉันรู้ว่าบทสนทนาระหว่างผู้ชายตรงหน้ากับปลายสายต้องมีชื่อฉันแน่ๆ
“...”
“...ครับ”
ตึ๊ด!
“...”
“มีอะไรรึป่าวคะคุณเบลซ” ฉันตัดสินใจเอ่ยถามเขาออกไปหลังจากที่เขาเอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่นาน
“ไปกัน”
“ปะ ไปไหนคะ แล้วคุณท่านล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“...ตามมา” น้ำเสียงเย็นชากับท่าทางนิ่งๆนั้นทำให้ฉันต้องเดินตามเขาไปอย่างจำนน
“คุณเบลซ คุณท่านล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามเขาออกไปอีกครั้งด้วยความสงสัย หลังจากเราเดินออกมาด้านนอกห้างสรรพสินค้าแล้วเราจะกลับกันสองคนแล้วคุณท่านล่ะ หรือสายที่โทรเข้าคือคุณท่านหรอ…
ขวับ!
“...” เขาหันกลับมามองฉันก่อนที่...
ปี๊นนนนนนนนนนนน! เสียงแตรรถดังมาจากข้างหลังฉันก่อนที่...
“...” ‘ฉันโดนรถชนรึป่าวนะ...’
“...”
“0.-“ ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา แต่...
“...”
“0.0” ... ‘ฉันอยู่ในอ้อมกอดของเขา จริงๆนะหรอ’ ... ‘ไม่อยากออกไปหรอกนะ แต่มันเป็นเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น’ ... คิดได้ดังนั้นฉันจึงผละออกจากเขาทันที
“ขะ ขอบคุณค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยขอบคุณเขาออกไป โดยที่ไม่กล้าแม้แต่เงิยหน้าขึ้นไปมองเขา...
“อืม ไปเถอะ เดินนำไป”
“ค่ะ”
หลังจากนั้นฉันก็ก้มหน้าก้มตาเดินนำคุณเบลซไปเงียบๆ
@Condo VK
“คุณเบลซคะ เรามาที่ไหน” ฉันเอ่ยถามเขาออกไปทั้งๆที่ในใจก็รู้อยู่เต็มอกว่าที่นี่คือคอนโดของเขา แต่จะให้ฉันขึ้นไปกับเขาสองคนเนี่ยนะ ถ้าคนอื่นเห็นเข้าจะพูดถึงคุณเบลซว่าไง
“...”
“คุณเบลซ...”
“เงียบ...แล้วตามมา” เขาพูดขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินออกไป ฉันคงทำอะไรไม่ได้สินะนอกจากต้องเดินตามเขาไปอย่างว่าง่ายอีกตามเคย...
“...”
ห้อง 3001
แอ๊ดดดดดด!
“เข้ามา...” ผู้ชายตรงหน้าเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นฉันยืนนิ่งอยู่นาน
“คะ ค่ะ” ...‘ฉันจะต้องมาอยู่ที่นี่จริงๆ หรอเนี่ยไม่อยากจะเชื่อ’
ฉันก็สงสัยทำไมทั้งชั้นมีเพียงสองห้องเท่านั้น แต่พอมาเห็นด้านในฉันก็ไม่แปลกใจอีกเลย เพราะมันเป็นคอนโดที่ให้อารมณ์เหมือนอยู่บ้าน เนื่องจากมีบันไดขึ้นไปยังชั้น 2 บวกกับเพดานสูงโปร่ง กระจกใสที่สูงตั้งแต่พื้นจรดเพดานนั่นทำให้ไม่รู้อึดอัด แถมยังสามารถชมวิวด้านนอกได้แบบเต็มๆ
ห้องโทนถูกตกแต่งด้วยสีขาวดำเพิ่มความหรูหราให้กับเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นเป็นอย่างมาก สบายตาไม่ว่าจะมองไปตรงไหน
ฉันว่ามันก็สมแล้วที่เป็นห้องของคุณเบลซ ‘ดาหราคนนี้จะอยู่ได้ไหมเนี่ย...เฮ้อ’
“นั่นห้องนอนของเธอ...” หลังจากที่เขาพูดจบก็เดินไปนั่งที่โซฟากลางห้อง ก็จะหยิบโทรของตัวเองขึ้นมาเปิดดู
“ค่ะ”
แอ๊ดดดดดดด!
ฉันเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องห้องหนึ่งซึ่งอยู่ด้านล่าง ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูเข้าไปด้านใน ก่อนจะตะลึงในภาพตรงหน้าที่ฉันเห็น
เพราะในห้องนี้กับที่ห้องโถงด้านนอกชั่งต่างกันราวกับอยู่กันคนละที่ ในห้องนี้ถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาวกับสีเขียวเข้มโคมไฟเหล็กดัดที่แขวนไว้ตรงกลางห้อง เตียงขนาด 5 ฟุต สีขาวสะอาดตาที่วางติดกับหน้าต่างขนาดกลางแต่ก็เพิ่มความสว่างให้กับห้องนี้ได้มากเลยทีเดียว ไหนจะโต๊ะทำงาน โต๊ะเครื่องแป้ง และโต๊ะญี่ปุ่นขนาดเล็กที่วางอยู่บนพรมลายที่ฉันชอบ...ทั้งหมดล้วนเป็นแบบห้องในฝันของฉัน
“ห้องนี้เคยมีคนอยู่มาก่อนแน่เลย...”
“อะ…”
“โอ้ย! ประจำเดือนมาหรอ” หลังจากที่ฉันกำลังเดินสำรวจห้องอยู่ก็รู้สึกปวดท้องน้อยขึ้นมาอย่างหนัก ปกติฉันเป็นก็ไม่เคยรู้สึกปวดขนาดนี้
“ไม่มีของมานี่น่าต้องลงไปซื้อก่อน”
แอ๊ดดดดดดดดดด!
ฉันค่อยๆเดินกุมท้องตัวเองออกมาจากห้อง ก่อนจะเดินไปที่ประตูแต่...
“...เดี๋ยว!...” คุณเบลซเอ่ยเรียกฉันไว้ก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินมาหาฉันด้วยท่าทางนิ่งๆ
“คะ ค่ะ?”
“...จะไปไหน”
“คือดาจะลงไปซื้อของข้างล่างค่ะ...”
“ทำไมเอามือกุมท้อง...”
“ดาปวดท้อง คุณเบลซดาลงไปซื้อของก่อนนะคะ” ว่าจบฉันกำลังจะเดินออกไปจากห้อง แต่...
“เดี๋ยว...” เขาเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะค่อยๆ ขยับเขามาหาฉัน
“จะ ทำอะไรคะ?”
“...”
“คะ คุณเบลซ”
ฉันขยับหนีเขา จนหลังของฉันสัมผัสได้ถึงความเย็นของผนังห้อง
“ปวดตรงไหน” ๆ
“...คะ คุณ”
“เลิกเรียก” ผู้ชายตรงหน้าออกคำสั่งกับฉันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับยื่นมือของเขาออกมา ก่อนที่มือของเขาจะสัมผัสกับมือของฉันที่กุมหน้าท้องของตัวเองอยู่
“คุณเบลซดาเป็นประจำเดือนค่ะ” หลังจากที่ฉันพูดจบเขาดูชะงักไปก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นท่าทีนิ่งตามแบบของเขา
“ไปรอในห้อง...”
“คะ? ไม่ดาตะ ต้อง...”
ขวับ!
“เงียบ! แล้วทำตามที่ฉันบอก” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็หันมาดุฉัน...
“ค่ะ” ฉันตอบกลับเขาไปอย่างจำนน เขาอยากจะทำอะไรก็ทำเลย...
คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริง ‘เฮ้อ ดาหราเหนื่อยใจมากนะ’
Related chapters
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 04 : ใกล
[DARLA’S PART]คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริงๆ ‘เห้ย ดาหลาเหนื่อยใจมากนะ’“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...โอ้ย ปวดหมอง!” ฉันพูดออกมาก่อนจะเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง...ครึ่งชั่วโมงต่อมา...“เขาไปไหนของเขานะ” ฉันพึมพำออกมาในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังนอกหน้าต่าง“หมายถึงฉัน” “อุ้ย...ดาตกใจหมดเลยคุณเบลซ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนเอามือทาบที่อกของตัวเอง... ‘คนอะไรคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเลย’...“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นถุงกระดาษสองถุงใหญ่ในมือของเขามาให้ฉัน“0.0...นี่” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ...“ฉันจะออกไปรอข้างนอก...” ผู้ชายตรงฉันเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกทันทีแอ๊ดดดดดดดดด! ปึงงงงงงงงงงงง!“คุณเบลซไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน...หรอ” “โลกจะแตกรึป่าวเนี่ย...”ฉันบนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองของในถุงกระดาษที่ฉันถืออยู่ ก่อนจะพบว่าในถุงนี้มีผ้าอนามัยทุกสีทุกขนาดและทุกยี่ห้อที่มีว่างขายตามร้านสะดวกซื้อก็ว่าได้...“โอ้ย!...หน้าอายชะมัด” ฉันเอ่ยออกมากับตัวเองอีกครั้งก่อนจะไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินตามเขาออกไปด้านนอก“คุณเบลซ...”“ยังปวดท้องอยู่รึป่าว...?”“
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 05 : แกล้ง
[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 06 : เกิดเรื่อง
[BLAZ’S PART]~ ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~ - DO -เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังรอยูเทิร์นรถเพื่อนเข้าคอนโด ช่วงยูเทิร์นตรงนี้รถติดเป็นประจำอยู่แล้วจึงต้องใช้เวลาสักหน่อยตึ๊ด!(ฮัลโหลไอ้เบลซ) เสียงไอ้ดีโอ หรือดีนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นจากปลายสาย ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหลายคนชอบบอกว่าผมสองคนไม่น่าจะคบกันได้เพราะต่างก็เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าผมสองคนแม่งไม่เหมือนกันเลยสักนิดไอ้ดีโอมันนิ่งก็จริง แต่เป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ใครที่เป็นศัตรูกับมันคงต้องคิดให้ดีหน่อย ถึงเปลือกมันจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เงียบขรึมก็เถอะแต่แม่งเจ้าแผนการ ต่างจากผมที่เป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดกับใคร ก็แค่อยากพูดกับคนที่อยากเท่านั้น และผมเป็นคนทำอะไรซึ่งๆหน้า คิดอะไรผมก็ทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องกวนใจที่ทำให้ผม ทำแบบนั้นไม่ได้แล้วซิ...ผมคิดพลางหันไปมองยัยตัวเล็กที่นั่งข้างๆเธอเอาแต่เหม่อมองออกไปด้านนอกไม่สนใจผมเลยสักนิด“ว่า”(มึงว่างไหมวะ) “เออ”(ฝากดูไอ้จีให้ก็หน่อยดิ…แม่งก่อเรื่องอีกล่ะ ไอ้น้องเวร) ปลายสายบอกกับผมด้วยน้ำเสียงปกติ ไอ้ดีโอมันไม่หวงว่าใครจะมาร
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 01 : ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
[DARLA’S PART]กลิ่นหอมของน้ำทะเลลอยเข้ามาปะทะกับจมูกน้อยๆ ของฉัน ก่อนที่ฉันจะสูดดมกลิ่นอายจนเต็มปอด‘เฮ้ย...อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเพื่อนจังเลย’ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะคิดถึงหาดทรายขาวๆ บวกกับน้ำทะเลใสๆ ที่ฉันพึ่งมโนไปเมื่อกี้ใดๆร้อนๆ ‘ฉันดาหลาค่ะ หรือเรียกว่าดาเฉยๆก็ได้นะ’...เอี๊ยดดดดดดดดด!เสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นจากบริเวณลานหน้าบ้าน ปลุกฉันให้ออกจากภวังค์ ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่เพื่อที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่พึ่งมาใหม่“อึบ…ถ้ากลอนประตูจะอยู่สูงขนาดนี้อะนะ” ฉันพยายามเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือน้อยๆ ของตัวเองไปปลดล็อกกลอนประตูแอ๊ดดดดดดดดดด!“สวัสดีค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพพร้อมกับยกมือไหว้เขาออกไปด้วยความนอบน้อม ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเดินเข้ามาทันทีที่“...”‘คุณเบลซ...’ ชายหนุ่มมาดนิ่ง ที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง ดีกรีว่าที่ศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ นี่แค่ประวัติคร่าวๆ เขายังดูครบเครื่องขนาดนี้เลยใช่ไหมล่ะคะ ก็ใช่แหละค่ะและเพราะความเพอร์เฟคนี้ของเขาทำให้สาวน้อยสายใหญ่ต่างรุมล้อมเข้ามาขายขนมจีบซะจนหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง แต่เท่าที่ฉันรู้จักกั
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 02 : จ้องตา
7.00 น.เช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะมืดมัว เพราะเมฆฝนดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์จนบริเวณนี้มืดไปหมด ฉันจึงรีบเดินจ้ำออกจากห้องพักบริเวณเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นบ้านพักของคนงาน ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก“แม่ค่า...มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่จากข้างหลังขณะที่ท่านกำลังง่วนกับการทำอาหารตรงหน้าอย่างขมักเขม้นฟอด!!“ทำไมรีบตื่นละลูก น่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย” ท่านละจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันมาหอมฉันก่อนจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“ไม่นอนแล้วค่ะ...ดาอยากมาช่วยแม่มากกว่า”“งั้นหนูยกอาหารไปเสริฟคุณท่านเลยลูกปะ” หลังจากที่แม่พูดจบท่านก็จัดการจัดแจงตักอาหารข้าวต้มหมูใส่ถ้วย ก่อนจะเลื่อนมาให้เพื่อฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟให้คุณท่านต่อไป“ค่ะแม่...” หลังจากที่ฉันเอ่ยปากรับคำแม่แล้ว จึงหยิบถ้วยอาหารว่างลงบนถาดก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับทานอาหารข้างๆ...“อาหารมาแล้วค่ะ”“ขอบใจจ้ะ...” คุณท่านผู้หญิงเอ่ยบอกกับก่อนที่...“เอ่อหนูดาขึ้นไปปลุกตาเบลซทีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยบอกกับฉัน...“ค่ะคุณท่าน”หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นมาด้านบนของคฤ
Last Updated : 2025-03-14
Latest chapter
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 06 : เกิดเรื่อง
[BLAZ’S PART]~ ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~ - DO -เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังรอยูเทิร์นรถเพื่อนเข้าคอนโด ช่วงยูเทิร์นตรงนี้รถติดเป็นประจำอยู่แล้วจึงต้องใช้เวลาสักหน่อยตึ๊ด!(ฮัลโหลไอ้เบลซ) เสียงไอ้ดีโอ หรือดีนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นจากปลายสาย ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหลายคนชอบบอกว่าผมสองคนไม่น่าจะคบกันได้เพราะต่างก็เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าผมสองคนแม่งไม่เหมือนกันเลยสักนิดไอ้ดีโอมันนิ่งก็จริง แต่เป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ใครที่เป็นศัตรูกับมันคงต้องคิดให้ดีหน่อย ถึงเปลือกมันจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เงียบขรึมก็เถอะแต่แม่งเจ้าแผนการ ต่างจากผมที่เป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดกับใคร ก็แค่อยากพูดกับคนที่อยากเท่านั้น และผมเป็นคนทำอะไรซึ่งๆหน้า คิดอะไรผมก็ทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องกวนใจที่ทำให้ผม ทำแบบนั้นไม่ได้แล้วซิ...ผมคิดพลางหันไปมองยัยตัวเล็กที่นั่งข้างๆเธอเอาแต่เหม่อมองออกไปด้านนอกไม่สนใจผมเลยสักนิด“ว่า”(มึงว่างไหมวะ) “เออ”(ฝากดูไอ้จีให้ก็หน่อยดิ…แม่งก่อเรื่องอีกล่ะ ไอ้น้องเวร) ปลายสายบอกกับผมด้วยน้ำเสียงปกติ ไอ้ดีโอมันไม่หวงว่าใครจะมาร
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 05 : แกล้ง
[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 04 : ใกล
[DARLA’S PART]คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริงๆ ‘เห้ย ดาหลาเหนื่อยใจมากนะ’“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...โอ้ย ปวดหมอง!” ฉันพูดออกมาก่อนจะเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง...ครึ่งชั่วโมงต่อมา...“เขาไปไหนของเขานะ” ฉันพึมพำออกมาในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังนอกหน้าต่าง“หมายถึงฉัน” “อุ้ย...ดาตกใจหมดเลยคุณเบลซ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนเอามือทาบที่อกของตัวเอง... ‘คนอะไรคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเลย’...“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นถุงกระดาษสองถุงใหญ่ในมือของเขามาให้ฉัน“0.0...นี่” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ...“ฉันจะออกไปรอข้างนอก...” ผู้ชายตรงฉันเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกทันทีแอ๊ดดดดดดดดด! ปึงงงงงงงงงงงง!“คุณเบลซไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน...หรอ” “โลกจะแตกรึป่าวเนี่ย...”ฉันบนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองของในถุงกระดาษที่ฉันถืออยู่ ก่อนจะพบว่าในถุงนี้มีผ้าอนามัยทุกสีทุกขนาดและทุกยี่ห้อที่มีว่างขายตามร้านสะดวกซื้อก็ว่าได้...“โอ้ย!...หน้าอายชะมัด” ฉันเอ่ยออกมากับตัวเองอีกครั้งก่อนจะไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินตามเขาออกไปด้านนอก“คุณเบลซ...”“ยังปวดท้องอยู่รึป่าว...?”“
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 03 : ดุ
[DARLA’S PART]“...”“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลังขวับ!“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”“...”“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”“อืม”“มานี่เลย....
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 02 : จ้องตา
7.00 น.เช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะมืดมัว เพราะเมฆฝนดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์จนบริเวณนี้มืดไปหมด ฉันจึงรีบเดินจ้ำออกจากห้องพักบริเวณเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นบ้านพักของคนงาน ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก“แม่ค่า...มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่จากข้างหลังขณะที่ท่านกำลังง่วนกับการทำอาหารตรงหน้าอย่างขมักเขม้นฟอด!!“ทำไมรีบตื่นละลูก น่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย” ท่านละจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันมาหอมฉันก่อนจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“ไม่นอนแล้วค่ะ...ดาอยากมาช่วยแม่มากกว่า”“งั้นหนูยกอาหารไปเสริฟคุณท่านเลยลูกปะ” หลังจากที่แม่พูดจบท่านก็จัดการจัดแจงตักอาหารข้าวต้มหมูใส่ถ้วย ก่อนจะเลื่อนมาให้เพื่อฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟให้คุณท่านต่อไป“ค่ะแม่...” หลังจากที่ฉันเอ่ยปากรับคำแม่แล้ว จึงหยิบถ้วยอาหารว่างลงบนถาดก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับทานอาหารข้างๆ...“อาหารมาแล้วค่ะ”“ขอบใจจ้ะ...” คุณท่านผู้หญิงเอ่ยบอกกับก่อนที่...“เอ่อหนูดาขึ้นไปปลุกตาเบลซทีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยบอกกับฉัน...“ค่ะคุณท่าน”หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นมาด้านบนของคฤ
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 01 : ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
[DARLA’S PART]กลิ่นหอมของน้ำทะเลลอยเข้ามาปะทะกับจมูกน้อยๆ ของฉัน ก่อนที่ฉันจะสูดดมกลิ่นอายจนเต็มปอด‘เฮ้ย...อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเพื่อนจังเลย’ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะคิดถึงหาดทรายขาวๆ บวกกับน้ำทะเลใสๆ ที่ฉันพึ่งมโนไปเมื่อกี้ใดๆร้อนๆ ‘ฉันดาหลาค่ะ หรือเรียกว่าดาเฉยๆก็ได้นะ’...เอี๊ยดดดดดดดดด!เสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นจากบริเวณลานหน้าบ้าน ปลุกฉันให้ออกจากภวังค์ ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่เพื่อที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่พึ่งมาใหม่“อึบ…ถ้ากลอนประตูจะอยู่สูงขนาดนี้อะนะ” ฉันพยายามเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือน้อยๆ ของตัวเองไปปลดล็อกกลอนประตูแอ๊ดดดดดดดดดด!“สวัสดีค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพพร้อมกับยกมือไหว้เขาออกไปด้วยความนอบน้อม ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเดินเข้ามาทันทีที่“...”‘คุณเบลซ...’ ชายหนุ่มมาดนิ่ง ที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง ดีกรีว่าที่ศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ นี่แค่ประวัติคร่าวๆ เขายังดูครบเครื่องขนาดนี้เลยใช่ไหมล่ะคะ ก็ใช่แหละค่ะและเพราะความเพอร์เฟคนี้ของเขาทำให้สาวน้อยสายใหญ่ต่างรุมล้อมเข้ามาขายขนมจีบซะจนหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง แต่เท่าที่ฉันรู้จักกั
