เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 26
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-24 15:57:53บทที่เกี่ยวข้อง
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 27
: ‘ซาร่าห์ ดูเหมือนว่าเราจะต้องลงไปจัดการและไล่ครอบครัวของเดอร์ริคออกไปได้แล้ว’เช้าวันนี้ ฉันได้รับข้อความจากแคร์รี่ขณะที่กำลังเตรียมตัวไปที่ทำงาน ฉันจึงต้องหยุดชั่วคราวฉัน : ‘จริงด้วย ฉันอยากจะไล่พวกเขาออกไปเอง เมื่อไหร่พวกทวงหนี้จะไปที่นั่นอีก?’แคร์รี่ : ‘วันนี้ค่ะ’ฉัน : ‘โอเค งั้นไปเจอกันที่นั่น เอาเอกสารสำคัญทั้งหมดมาด้วย’แคร์รี่ : ‘รับทราบค่ะ บอส’ระหว่างรอโจชัวที่ล็อบบี้ ฉันส่งข้อความถึงแบรดลีย์ว่าฉันจะเข้าออฟฟิศในช่วงบ่ายเท่านั้น"วันนี้ไม่เข้าออฟฟิศนะ แต่จะไปที่บ้านคุณย่าของกิลเลียน""รับทราบครับ คุณผู้หญิง" โจชัวตอบรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเดอร์ริค ไม่นานเราก็มาถึงปลายทาง"จอดรถที่นี่ก่อน" ฉันพูดกับโจชัวขณะที่รถจอดห่างจากบ้านของเดอร์ริคไม่กี่เมตรรถของแคร์รี่จอดอยู่ข้างหน้า เธอและคนทวงหนี้บางส่วนคงอยู่ที่นั่นแล้ว ฉันควรรอสักครู่ก่อนจะตามเธอเข้าไปข้างในตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงเช้า ดังนั้นเดอร์ริคน่าจะอยู่บ้านในเวลานี้ เพราะปกติเขาจะเข้าออฟฟิศในช่วงบ่าย"เข้าไปกันเถอะ!" ฉันพูดกับโจชัว พวกเขาดูประหลาดใจเมื่อรถของฉันแล่นเข้าไปในบ้าน ฉันเห็นใบหน้าที่ตึงเครียดของพวกเขาขณะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 28
[มุมมองของผู้แต่ง]การที่ซาร่าห์เมินเฉยต่อเดอร์ริคทำให้เขารู้สึกรำคาญใจอย่างมาก เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะเดินจากไปง่าย ๆ หลังจากที่ไล่ครอบครัวของเขาออกไป"ยโสโอหังจริง ๆ!" เดอร์ริคตะโกนขณะที่ยังคงยืนอยู่ที่ประตู จากนั้นเขาก็กลับเข้าไปข้างในเพราะคนทวงหนี้ยังคงอยู่ที่นั่น"พวกคุณมีเวลาจนถึงพรุ่งนี้เพื่อย้ายออกจากบ้านหลังนี้! เข้าใจไหม?" คนทวงหนี้ที่ตัวใหญ่และหน้าตาน่ากลัวที่สุดคนหนึ่งตะคอก"ขอโทษนะ ให้เวลาแค่หนึ่งวันมันโหดร้ายไปหน่อยไหม พวกเรามีของเยอะมากเลยนะ!" เคนดัลประท้วงพร้อมกับทำตาแข็งเล็กน้อย"บอสพวกคุณใจร้ายมาก!" เธอเสริม"พอได้แล้ว! ไม่ต้องพูดอะไรอีก ไม่งั้นผมจะไล่พวกคุณออกไปเดี๋ยวนี้!" คนทวงหนี้อีกคนตะคอกคนทวงหนี้ไม่พอใจกับทัศนคติของเคนดัล ในขณะเดียวกัน แคร์รี่ก็รำคาญที่เห็นเคนดัลกล้ามีปากเสียงหลังจากที่ซาร่าห์จากไป"ขอเตือนไว้เลย! วันพรุ่งนี้บ้านหลังนี้จะต้องว่างเปล่า!" คนทวงหนี้พูดอย่างหนักแน่นแคร์รี่และคนทวงหนี้จากพวกเขาไป"โธ่ เดอร์ริค! เราจะทำยังไงกันดี? เราจะไปอยู่ที่ไหน? ฮือ! ทุกอย่างหายไปหมดแล้ว! ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะซาร่าห์!" รูธกำล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 1
“แม่คะ ทำไมรูปโปรไฟล์ของพ่อเป็นผู้หญิงล่ะคะ? เธอเป็นใครเหรอ?”'อะไรนะ?'ฉันตกใจกับคำถามของกิลเลียน ลูกสาววัยเจ็ดขวบของฉันฉันรีบเปิดดูรายชื่อติดต่อของเดอร์ริคในวอทส์แอปแล้วคลิกรูปโปรไฟล์ของเขา ทันใดนั้นก็ปรากฏรูปหญิงสาวคนหนึ่งในชุดยั่วยวน ผมยาวประบ่า ฉันรีบบันทึกรูปนั้นลงในแกลเลอรีของตัวเองทันที"อ๋อ อาจจะเป็นเพื่อนที่ทำงานของพ่อคนหนึ่งก็ได้จ้ะ เพื่อนพ่อเขาชอบเล่นอะไรแผลง ๆ กัน" ฉันตอบพลางหาข้ออ้างที่เหมาะสม เพื่อไม่ให้ลูกคิดลบกับพ่อประมาณสามนาทีต่อมา รูปโปรไฟล์ก็เปลี่ยนเป็นรูปภาพอักษรวิจิตร'บางทีเดอร์ริคอาจจะเผลอกดโดนก็ได้ แต่ทำไมถึงมีรูปผู้หญิงคนนั้นบันทึกไว้ในเครื่องล่ะ? เธอเป็นใครกัน?' ฉันคิดว่าตัวเองต้องสืบให้กระจ่างจึงส่งรูปนั้นไปให้แบรดลีย์พร้อมข้อความ : “ช่วยตรวจสอบให้หน่อยว่านี่ใคร ด่วนที่สุด”แบรดลีย์เป็นเพื่อนร่วมงานของเดอร์ริคและเป็นคนที่เบนนี่ ฮัมฟรีย์ ซีอีโอไว้ใจ ลุงเบนนี่เป็นเพื่อนสนิทกับพ่อผู้ล่วงลับของฉันและเอ็นดูฉันมาตั้งแต่เด็ก ด้วยการสนับสนุนของเขา ทำให้เดอร์ริคซึ่งจบแค่ชั้นมัธยมปลายได้งานและตำแหน่งที่ดีในบริษัท แต่เดอร์ริคไม่รู้เรื่องนี้: “นี่เคนดัล โค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 2
“กลับบ้านกันไหม?” เดอร์ริคเดินเข้ามาหาฉันที่บริเวณแผนกต้อนรับที่ว่างเปล่าฉันเดินตามเดอร์ริคไปที่รถด้วยฝีเท้าที่อ่อนล้า พยายามเก็บซ่อนอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ รู้ดีว่ามันต้องพังทลายแน่เมื่อถึงเวลาระหว่างทางกลับบ้าน เดอร์ริคดูมีความสุข ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเองราวกับกำลังหลงใหลอะไรบางอย่าง แต่สำหรับฉัน เขาดูเหมือนคนบ้ามากกว่าในขณะที่เดอร์ริคกำลังขับรถและดื่มด่ำกับช่วงเวลาของตัวเขาเอง ฉันก็ส่งข้อความหาแคร์รี ผู้ช่วยของฉัน ซึ่งเดอร์ริคไม่รู้จักแคร์รีจัดการเรื่องธุรกิจทั้งหมดของฉัน รวมถึงธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ฉันเป็นผู้ดำเนินการอย่างเงียบ ๆ รวมถึงเทคโนโลยีขั้นสูงและเครื่องมือสื่อสารที่มีมูลค่าสูงในการดูแลธุรกิจเหล่านี้จากที่บ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเดอร์ริคอยู่ที่ทำงาน ขณะที่ฉันทำงานบ้านรถแล่นเข้ามาจอดในบ้าน จอดอยู่หน้าบ้านแม่สามี ใช่แล้ว นับตั้งแต่เราแต่งงานกัน เราก็อาศัยอยู่กับรูธ แม่สามีของฉัน เดอร์ริคอ้างว่าเงินเก็บของเขายังไม่พอทุกครั้งที่ฉันพูดถึงเรื่องการซื้อบ้าน"ซาร่าห์ ไปไหนมา? ฉันหาตัวเธอทั่วเลย กิลเลียนก็ถามหาเธอเหมือนกัน" รูธทักทายขณะยืนอยู่ที่หน้าประตูเมื่อเรามาถึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 3
วันนี้ฉันตั้งใจทำกับข้าวแต่เช้า หลังจากไปส่งกิลเลียนที่โรงเรียนแล้ว ฉันวางแผนที่จะไปพบกับลุงเบนนี่และผู้ถือหุ้นของบริษัทบางคนลุงเบนนี่นัดประชุมที่สาขาแห่งหนึ่งของเรา โชคดีที่ฉันไม่ต้องเจอเดอร์ริคหรือเคนดัลที่ทำงานอยู่สำนักงานใหญ่"สวัสดี!" เสียงดังมาจากข้างนอก ใครมาเยี่ยมแต่เช้าตรู่กันนะ? เสียงนั้นฟังดูคุ้น ๆแล้วฉันก็ได้ยินเสียงเด็ก ๆ ในห้องนั่งเล่นฉันเดินไปด้านหน้าเพื่อดูว่าใครมาตาฉันเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าลอเรนและแจ็ค สามีของเธอ พร้อมกับลูก ๆ ทั้งสามคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว พวกเขากำลังกินอาหารเช้ากับเดอร์ริค รูธ และกิลเลียนอย่างหน้าตาเฉยบ้าไปแล้ว! พวกเขาชักจะไร้ความเกรงใจมากขึ้นเรื่อยๆโชคดีที่ฉันกินอาหารเช้าในครัวเรียบร้อยแล้ว จึงยืนตะลึงอยู่ตรงนั้น มองดูแขกไม่ได้รับเชิญเหล่านี้กินอาหารอย่างไม่สนใจไยดี อาหารทั้งหมดที่ฉันทำเมื่อเช้านี้หายวับไปหมดแล้วฉันรู้ว่าหลังจากที่ลูก ๆ ของลอเรนกินเสร็จ เธอไม่เก็บไปล้างแน่ "กิลเลียน ไปกันเถอะ จะสายแล้ว" ฉันเรียกกิลเลียนที่กินอาหารเช้าเสร็จแล้ว"เดอร์ริคไปส่งกิลเลียนเองได้ เธออยู่บ้านทำความสะอาดไปเถอะ!" รูธสั่ง"ขอโทษค่ะ คุณแม่ ฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 4
"ซาร่าห์!""คะ คุณแม่?""ไปไหนมา? ฉันหิวจะแย่ มึนหัวไปหมดแล้วเนี่ย ดูสิบ้านรกขนาดนี้ ลูก ๆ ของลอเรนนี่ซนจริง ๆ" รูธที่เพิ่งตื่นนอนเดินออกมาจากห้องแล้วตรงมาหาฉัน"ฉันทำความสะอาดบ้านเรียบร้อยแล้วค่ะ อดทนหน่อยนะคะ เดี๋ยวอาหารก็เสร็จแล้ว""ลอเรนนี่ไม่มีความรับผิดชอบเลย ทิ้งลูก ๆ ไว้ที่นี่" รูธบ่นพึมพำรูธค่อนข้างแปลก เธอไม่กล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าลูกสาวแท้ ๆ ของเธอหรอกแต่ไม่ว่ายังไง ฉันก็มีหน้าที่ทางศีลธรรมที่จะเคารพเธอต่อไปหลังจากทำอาหารเสร็จ ฉันก็ชวนรูธมากินข้าวด้วยกันที่โต๊ะอาหาร ตอนนี้เธอคงหิวมากแล้ว"แม่!" เสียงดังของลอเรนดังมาจากข้างนอก"เวลาเข้าบ้านคนอื่น ควรทักทายและสวัสดีก่อนนะ อย่าตะโกนเฉย ๆ" ฉันบ่นพึมพำขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับอาหารกลางวันที่ยังอุ่นอยู่"นี่มันบ้านแม่ฉันนะ ฉันจะทำอะไรก็ได้ เธอเป็นแค่สะใภ้ อย่ามาสั่งฉัน" ลอเรนตวาดใส่ฉัน"ใจเย็น ๆ ลอเรน ลำพังหน้าเธอก็น่ากลัวอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องทำให้น่ากลัวยิ่งกว่าเดิมเลย" ฉันตอบอย่างใจเย็นโดยไม่ชายตามอง"อ้อ ลอเรนกับแจ็ค มากินข้าวด้วยกันสิ" รูธชวนพวกเขา"ไม่ล่ะแม่ รีบไปงานเลี้ยงน่ะ แค่มารับลูกเฉย ๆ" ลอเรนตอบขณะเดินไปที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 5
โดยไม่รอช้า ฉันลองปลดล็อกโทรศัพท์ของเดอร์ริค และ... มันก็ปลดล็อกได้จริง ๆตาฉันเบิกกว้างเมื่อเห็นข้อความจากเคนดัลอยู่บนสุด ฉันเปิดดูทันที และมันเป็นข้อความที่ยังไม่ได้กดอ่านเพียงข้อความเดียว: “โอเค เจอกันพรุ่งนี้นะ เดอร์ริค”ดูเหมือนจะเป็นข้อความตอบกลับ แสดงว่าพวกเขาส่งข้อความหากันตั้งแต่ก่อนหน้านี้ แต่ดูเหมือนเดอร์ริคจะลบข้อความก่อนหน้าออกไป สามีฉันระมัดระวังตัวอยู่พอสมควรฉันถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ข้อสงสัยของฉันยังไม่ได้รับการยืนยัน แต่ฉันจะไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่ จะเปิดโปงคำโกหกทั้งหมดของเดอร์ริคให้ได้"ที่รัก ปิดไฟได้แล้ว ดึกแล้ว"ฉันสะดุ้งกับเสียงของเดอร์ริค ค่อยๆ วางโทรศัพท์ของเขากลับที่เดิมแล้วปิดไฟ ก่อนจะนอนลงข้าง ๆ เดอร์ริคที่กลับไปสู่ดินแดนแห่งความฝันแล้วเช้าวันนี้ ฉันก็ทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิม: ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน และดูแลกิลเลียนกับเดอร์ริคบางทีเดือนหน้า ฉันอาจจะจ้างแม่บ้านเพื่อให้มีคนคอยดูแลกิลเลียนโดยเฉพาะ ฉันไม่อยากให้เธอถูกละเละเพราะฉันยุ่งกับงานบริษัท อย่างน้อยฉันก็จะทำงานได้อย่างสบายใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่ามีคนช่วยดูแลกิลเลียนและจัดการเรื่องสารทุกข์สุกดิบขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 6
"สวัสดีค่ะ ฉันเคนดัล" ผู้หญิงคนนั้นยื่นมือมาหาฉัน เล็บยาว ๆ ของเธอทาสีแดงสด"ฉันซาร่าห์" ในที่สุดฉันก็จับมือเธอ"เธอนี่สวยจริง ๆ เลยเคนดัล เหมือนแม่ของเธอตอนยังสาวเปี๊ยบเลย" รูธชม ทำให้เคนดัลยิ้มอย่างภาคภูมิใจจริง ๆ แล้วเคนดัลก็มีใบหน้าที่สะสวย ผิวขาวเผือด ตัวสูงโปร่งผอมเพรียว น่าเสียดายที่เธอใช้รูปลักษณ์ภายนอกแสนสวยของตัวเองไปอ่อยผู้ชายที่มีภรรยาอยู่แล้วเดอร์ริครู้หรือเปล่าว่าแขกคือเคนดัล?ฉันได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดในบ้าน ดูเหมือนเดอร์ริคเพิ่งจะกลับมา ฉันอยากรู้มากว่าเดอร์ริคจะมีปฏิกิริยายังไงเมื่อเห็นเคนดัล"สวัสดีทุกคน" เสียงเดอร์ริคดังมาจากข้างนอก"สวัสดี" เราทุกคนตอบพร้อมกัน"หา คุณมาทำอะไรที่นี่ เดอร์ริค?""เคนดัล...?"เดอร์ริคกับเคนดัลดูประหลาดใจและชี้หน้ากันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็ไม่คาดคิดว่าจะได้มาเจอกันที่นี่ผู้หญิงแต่งหน้าจัดจ้านคนนั้นดูดีใจมากเมื่อเห็นสามีของฉัน"ดีจัง พวกเธอรู้จักกันอยู่แล้วเหรอ?" รูธพูดด้วยรอยยิ้ม"เคนดัลเป็นลูกสาวของโซเนียน่ะ เดอร์ริค" รูธพูดต่อ"จริงเหรอ? เคนดัลทำงานที่ออฟฟิศเดียวกับผมน่ะครับแม่" เดอร์ริคอธิบาย"อ๋อ ได้งานทำแล้วนี่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24
บทล่าสุด
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 28
[มุมมองของผู้แต่ง]การที่ซาร่าห์เมินเฉยต่อเดอร์ริคทำให้เขารู้สึกรำคาญใจอย่างมาก เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะเดินจากไปง่าย ๆ หลังจากที่ไล่ครอบครัวของเขาออกไป"ยโสโอหังจริง ๆ!" เดอร์ริคตะโกนขณะที่ยังคงยืนอยู่ที่ประตู จากนั้นเขาก็กลับเข้าไปข้างในเพราะคนทวงหนี้ยังคงอยู่ที่นั่น"พวกคุณมีเวลาจนถึงพรุ่งนี้เพื่อย้ายออกจากบ้านหลังนี้! เข้าใจไหม?" คนทวงหนี้ที่ตัวใหญ่และหน้าตาน่ากลัวที่สุดคนหนึ่งตะคอก"ขอโทษนะ ให้เวลาแค่หนึ่งวันมันโหดร้ายไปหน่อยไหม พวกเรามีของเยอะมากเลยนะ!" เคนดัลประท้วงพร้อมกับทำตาแข็งเล็กน้อย"บอสพวกคุณใจร้ายมาก!" เธอเสริม"พอได้แล้ว! ไม่ต้องพูดอะไรอีก ไม่งั้นผมจะไล่พวกคุณออกไปเดี๋ยวนี้!" คนทวงหนี้อีกคนตะคอกคนทวงหนี้ไม่พอใจกับทัศนคติของเคนดัล ในขณะเดียวกัน แคร์รี่ก็รำคาญที่เห็นเคนดัลกล้ามีปากเสียงหลังจากที่ซาร่าห์จากไป"ขอเตือนไว้เลย! วันพรุ่งนี้บ้านหลังนี้จะต้องว่างเปล่า!" คนทวงหนี้พูดอย่างหนักแน่นแคร์รี่และคนทวงหนี้จากพวกเขาไป"โธ่ เดอร์ริค! เราจะทำยังไงกันดี? เราจะไปอยู่ที่ไหน? ฮือ! ทุกอย่างหายไปหมดแล้ว! ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะซาร่าห์!" รูธกำล
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 27
: ‘ซาร่าห์ ดูเหมือนว่าเราจะต้องลงไปจัดการและไล่ครอบครัวของเดอร์ริคออกไปได้แล้ว’เช้าวันนี้ ฉันได้รับข้อความจากแคร์รี่ขณะที่กำลังเตรียมตัวไปที่ทำงาน ฉันจึงต้องหยุดชั่วคราวฉัน : ‘จริงด้วย ฉันอยากจะไล่พวกเขาออกไปเอง เมื่อไหร่พวกทวงหนี้จะไปที่นั่นอีก?’แคร์รี่ : ‘วันนี้ค่ะ’ฉัน : ‘โอเค งั้นไปเจอกันที่นั่น เอาเอกสารสำคัญทั้งหมดมาด้วย’แคร์รี่ : ‘รับทราบค่ะ บอส’ระหว่างรอโจชัวที่ล็อบบี้ ฉันส่งข้อความถึงแบรดลีย์ว่าฉันจะเข้าออฟฟิศในช่วงบ่ายเท่านั้น"วันนี้ไม่เข้าออฟฟิศนะ แต่จะไปที่บ้านคุณย่าของกิลเลียน""รับทราบครับ คุณผู้หญิง" โจชัวตอบรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเดอร์ริค ไม่นานเราก็มาถึงปลายทาง"จอดรถที่นี่ก่อน" ฉันพูดกับโจชัวขณะที่รถจอดห่างจากบ้านของเดอร์ริคไม่กี่เมตรรถของแคร์รี่จอดอยู่ข้างหน้า เธอและคนทวงหนี้บางส่วนคงอยู่ที่นั่นแล้ว ฉันควรรอสักครู่ก่อนจะตามเธอเข้าไปข้างในตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงเช้า ดังนั้นเดอร์ริคน่าจะอยู่บ้านในเวลานี้ เพราะปกติเขาจะเข้าออฟฟิศในช่วงบ่าย"เข้าไปกันเถอะ!" ฉันพูดกับโจชัว พวกเขาดูประหลาดใจเมื่อรถของฉันแล่นเข้าไปในบ้าน ฉันเห็นใบหน้าที่ตึงเครียดของพวกเขาขณะ
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 26
"ไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอกลับบ้านเอง" อัลเบิร์ตเสนอฉันเดินตามอัลเบิร์ตที่เดินอยู่ข้าง ๆ ด้วยฝีเท้าที่เหนื่อยล้า เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ยังทำให้ฉันรู้สึกตึงเครียดและตกใจอยู่บ้างฉันขึ้นไปนั่งบนเบาะผู้โดยสารหลังจากที่อัลเบิร์ตเปิดประตูรถให้ฉัน หลังจากคาดเข็มขัดนิรภัยแล้ว อัลเบิร์ตก็เร่งเครื่อง"จอย เธอทำให้ฉันตกใจมากเลยนะ""หือ? ตกใจ? ทำไมล่ะ?" ฉันถามอย่างงงๆ"ฉันกลัวแทบตายว่าจะเสียเธอไป....""หมายความว่ายังไง?" ฉันตอบด้วยความรู้สึกเขินอาย"รู้ไหม? มีทฤษฎีใหม่บอกว่าจริง ๆ แล้วโลกไม่ได้กลม" อัลเบิร์ตพูดด้วยสีหน้าจริงจัง"หา จริงเหรอ? ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลยล่ะ?" ฉันถามด้วยความสับสน"เพราะตั้งแต่ฉันได้เจอเธอ โลกก็กลายเป็นรูปหัวใจ ฮิฮิ!"โอ๊ย อัลเบิร์ต นั่นน้ำเน่ามากนะ! ฉันยิ้มอย่างขัดเขิน อายเกินกว่าจะมองหน้าเขา ทันใดนั้นหัวใจของฉันก็รู้สึกอบอุ่น นี่มันความรู้สึกอะไรกันนะ?"จอย รู้ไหมว่าคืนไหนสวยที่สุด?""อืม... คืนแรก?""ผิด""คืนส่งท้ายปีเก่า?""ไม่ใช่""แล้วคืนไหนล่ะ?""คืนที่มีเธอไง""บ้าจริง อัลเบิร์ต!" ฉันตะโกนพร้อมกับยิ้มและพยายามกลั้นหัวเราะ"เอาน่า! อย่
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 25
"บริษัทของคุณน่าประทับใจมากเลยนะ ทรอย" ฉันเริ่มบทสนทนา"ใช่! ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณการทำงานหนักตลอดเวลาของผม" ทรอยตอบอย่างภาคภูมิใจพลางจัดเนกไทล่องหนของเขา"ซาร่าห์ คุณตัดสินใจเรื่องการแต่งงานแบบคลุมถุงชนของเราหรือยัง?""ขะ…ขอโทษค่ะ! ตอนนี้ฉันยังไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น บริษัทของฉันกำลังมีปัญหา" ฉันจงใจเลี่ยงทรอย"มีปัญหาอะไรเหรอ? ผมช่วยอะไรได้บ้างไหม?""ดูเหมือนว่ามีคนอยากให้ฉันล้มละลาย" ฉันตอบอย่างหนักแน่น พร้อมกับสังเกตปฏิกิริยาจากชายที่หล่อเหลาเกินเหตุคนนี้"จริงเหรอ? งั้นผมจะส่งคนของผมไปสืบให้" ทรอยมองมาที่ฉันด้วยสีหน้ากังวล มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาจริงใจหรือไม่"ตอนนี้คุณไม่ควรให้คนนอกเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องภายในบริษัทของตัวเองนะ""หมายความว่ายังไง?" ฉันถามกลับทรอยเพียงแค่ยิ้มเยาะ เขาอาจจะหมายถึงอัลเบิร์ตหรือเปล่า? น่าปวดหัวจริง ๆ ทำไมทั้งคู่ถึงเอาแต่สงสัยกันไปกันมา?"อย่าไว้ใจใครเต็มร้อยนะ ซาร่าห์! โลกธุรกิจโหดร้ายจะตายไป แม้แต่คนที่ใกล้ชิดที่สุดก็อาจเป็นหมาป่าในคราบลูกแกะก็ได้" ทรอยมองมาที่ฉันอย่างใกล้ชิด สายตาของเราสบกันอยู่ครู่หนึ่ง'ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีบา
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 24
สองสามวันที่ผ่านมา ฉันมีเรื่องให้คิดมากมาย และยังคงครุ่นคิดเกี่ยวกับการควบรวมกิจการกับปีเตอร์สันกรุ๊ปด้วย"เธอควรคิดทบทวนเรื่องการร่วมมือกับปีเตอร์สันกรุ๊ปให้รอบคอบ อย่ารีบร้อนตัดสินใจ" อัลเบิร์ตพูดระหว่างมื้อกลางวันเมื่อวานนี้"นายรู้อะไรเกี่ยวกับบริษัทนั้นเหรอ?""เธอและแบรดลีย์ควรสืบเบื้องลึกเบื้องหลังให้ดี ทรอยขึ้นชื่อเรื่องชอบเล่นสกปรก" คำพูดของอัลเบิร์ตทำให้ฉันประหลาดใจ ทรอยเป็นแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?ถ้าเขาเป็นแบบนั้น ฉันคงปฏิเสธที่จะร่วมมือกับปีเตอร์สันกรุ๊ปทันที ส่วนเรื่องการแต่งงานแบบคลุมถุงชนและการควบรวมกิจการ ฉันต้องตรวจสอบด้วยตัวเองเช่นเคย ฉันติดต่อแคร์รี่ ที่เป็นทั้งเพื่อนและหุ้นส่วนทางธุรกิจของฉัน เธอมีความรู้มากมายเกี่ยวกับโลกธุรกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาคอสังหาริมทรัพย์ที่ฉันสนใจ"แคร์รี่ ช่วยรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่เธอหาได้เกี่ยวกับปีเตอร์สันกรุ๊ปแล้วส่งมาให้ฉันโดยเร็วที่สุด""ได้สิ ซาร่าห์"ฉันวางสายจากแคร์รี่และโทรหาแบรดลีย์ผ่านโทรศัพท์สำนักงาน"เฮ้ แบรด ฉันอยากให้แม่บ้านหญิงมาจัดห้องทำงานหน่อย เดี๋ยวนี้เลย!"ไม่นานหลังจากนั้น แม่บ้านหญิงก็เดินเข้ามา"ช่วยจัดห้องท
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 23
อัลเบิร์ตไม่ยอมให้ฉันไปส่งเขาที่บ้าน เขาให้คนขับรถมารับที่โรงพยาบาลแทน"เย็นมากแล้ว เธอควรกลับบ้านได้แล้ว" อัลเบิร์ตพูดพลางลูบหัวฉันฉันรู้สึกอึดอัดกับท่าทางของเขา"ขอบคุณที่เป็นห่วงฉันนะ" เขาพูดต่อพร้อมกับยิ้มและพยายามแกล้งฉัน"โอ๊ย! ใครเป็นห่วงกัน? อย่ามั่นใจเกินไปหน่อยเลย!" ฉันตอบกลับแบบแกล้งทำเป็นรำคาญอัลเบิร์ตหัวเราะอีกครั้งเราแยกทางกันที่ล็อบบี้โรงพยาบาล โจชัวรออยู่ที่นั่นแล้วเพื่อมารับฉัน ทันใดนั้นโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นโซเฟียโทรมา ฉันเริ่มสงสัยว่ามีอะไรด่วน เพราะมันผิดวิสัยมากที่แม่บ้านจะโทรหาฉันโดยตรง"ฮัลโหลโซเฟีย มีอะไรเหรอ?""คุณผู้หญิงคะ... ฉันขอโทษจริง ๆ...""เกิดอะไรขึ้นโซเฟีย? บอกฉันเร็วเข้า!" ฉันตกใจ กลัวว่าจะมีข่าวร้ายเกี่ยวกับกิลเลียน ลูกสาวของฉัน"ขอโทษค่ะ คุณผู้หญิง หลังเลิกเรียนกิลเลียนขอให้ฉันพาเธอไปส่งที่บ้านคุณย่า ฉันพยายามโทรหาคุณแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้ แต่กิลเลียนรบเร้า เราเลยไปที่นั่นกันค่ะ"ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก"โอเค ไม่เป็นไรโซเฟีย ฉันกำลังจะกลับบ้านพอดี เดี๋ยวฉันจะไปรับเธอเอง"ฉันวางสาย"โจชัว เราไปรับกิลเลียนที่บ้านของรูธกันเลย"โจชั
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 22 (Part 2)
"นายเวียนหัวจริงเหรอ? ทำไมถึงดูสงบจัง?" ฉันเอามือแตะหน้าผากของอัลเบิร์ต แต่อุณหภูมิของเขาปกติดี"อย่ามาจับตัวฉัน" เขาปัดมือฉันออกด้วยความรำคาญ“อารมณ์ไม่ดีอะไร? กินยาผิดหรือเปล่า?" ฉันพยายามพูดติดตลก แม้ว่าฉันจะเห็นความจริงจังบนใบหน้าของเขา ใบหน้าที่ฉันเพิ่งรู้ว่าหล่อแค่ไหนตอนที่เราอยู่ใกล้กัน ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้หญิงหลายคนคลั่งไคล้เขาอัลเบิร์ตถอนหายใจแรง ๆ จากนั้นดวงตาสีน้ำตาลแดงของเขาก็มองลึกเข้าไปในดวงตาของฉัน"จอย ทำไมเธอถึงไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของฉันเลย?" เขาพูดเบา ๆ"มะ… หมายความว่ายังไง?" ฉันเริ่มเดาว่าบทสนทนานี้กำลังมุ่งไปทางไหนอัลเบิร์ตถอนหายใจอีกครั้ง คราวนี้นานกว่าเดิม เขามองไปทางอื่นครู่หนึ่ง แล้วจึงสบตากับฉัน สายตาของเราประสานกัน ฉันละสายตาจากดวงตาสีน้ำตาลแดงแสนสวยคู่นั้นไม่ได้อีก"จอย ฉันสาบานว่าจะไม่ยอมสูญเสียความรักในชีวิตไปเป็นครั้งที่สอง"อัลเบิร์ตจับมือฉันไว้ ดวงตาของเขามองลึกเข้าไปในดวงตาของฉัน และฉันก็รู้สึกใจสั่นผิดปกติ"ฉันไม่เคยหยุดรักเธอตั้งแต่นั้นมา ไม่เคยเลิกรัก... ไม่เคยเลย"ฉันตกใจ ช่างเป็นอะไรที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้รับคำสารภาพจากผู้ชายที่เ
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 22 (Part 1)
ฉันรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ลุงเบนนี่เพิ่งพูดไป ฉันจะแต่งงานกับผู้ชายที่เพิ่งเจอเมื่อวานได้ยังไง?"ขอโทษนะคะ ลุงเบนนี่ พูดอีกครั้งได้ไหมคะ?" ฉันถามด้วยความหวังว่ามันเป็นแค่เรื่องล้อเล่น"เอ่อ คือลุง.. พ่อของเธอที่เสียไปแล้ว และพ่อของทรอยที่เสียไปแล้วเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย" ลุงเบนนี่เริ่มอธิบาย"พ่อของเธอและพ่อของทรอยประสบความสำเร็จในการก่อตั้งบริษัทของตัวเอง พวกเขาตกลงกันว่าจะควบรวมกิจการของบริษัทโดยให้ลูก ๆ แต่งงานกัน ดังนั้นพวกเขาจึงเขียนพินัยกรรมเอาไว้" ลุงเบนนี่อธิบายอย่างละเอียดฉันสังเกตเห็นว่าทรอยยิ้มพราวตลอดเวลา"ทรอย คุณรู้เรื่องนี้แล้วเหรอ?" ฉันถามด้วยความสงสัย"ใช่ ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง ผมจับตาดูว่าที่ภรรยาของผมมาระยะหนึ่งแล้ว ซาร่าห์ ถึงเวลาที่คุณควรจะมีความสุขได้แล้ว หลังจากที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับผู้ชายไร้ประโยชน์คนนั้นมานาน ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณมีความสุขไปตลอดชีวิต แต่งงานกับผมนะครับ" ทรอยกล่าวฉันตะลึง มองไปที่ทรอยซึ่งจู่ ๆ ก็มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน หัวใจของฉันเต้นแรง กระเพื่อมขึ้นลงเมื่อสายตาของเราสบกันทรอยดูเพอร์เฟกต์เกินไปในส
ซีอีโอสาวทวงแค้น บทที่ 21
เช้าวันนี้ฉันพร้อมที่จะไปทำงานแล้ว กิลเลียนบอกลาและไปโรงเรียนพร้อมกับโซเฟียซึ่งไปส่งเธอที่ล็อบบี้ระหว่างอาหารเช้า ฉันถามอัลเบิร์ตว่าวันนี้เขามาทำงานไหวไหม เสียงของเขายังคงอ่อนเพลีย ดูเหมือนว่าเขายังคงป่วยอยู่ ฉันรู้สึกสงสารเขา บางทีฉันควรพาเขาไปหาหมอหลังจากประชุมเสร็จผู้ช่วยของเขาบอกว่าอัลเบิร์ตไม่ยอมไปหาหมอเพราะเขากลัว ผู้ชายที่หล่อเหลาทั้งยังดูน่าเกรงขามคนนี้กลับกลัวหมอ ฮ่า ๆ!ฉันเดินไปที่ล็อบบี้ของอะพาร์ตเมนต์ ขณะที่ฉันอยู่ในลิฟต์ เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้น ฉันประหลาดใจที่เห็นชื่อของทรอยบนหน้าจอ ทำไมเขาถึงโทรมาเช้าขนาดนี้?"สวัสดีคนสวย พร้อมหรือยัง? ผมรอคุณอยู่ข้างล่าง"อะไรนะ?! ทรอยอยู่ที่ล็อบบี้เหรอ?!"ฉันมีคนขับรถไปส่งค่ะ ไม่อยากรบกวนคุณ" ฉันปฏิเสธอย่างสุภาพ"แต่ผมไม่รับคำปฏิเสธนะครับ คุณจอห์นสัน" เขาตอบอย่างหนักแน่นฉันถอนหายใจแรง ๆ อันที่จริงแล้ว ฉันไม่ชอบนิสัยชอบบังคับกลาย ๆ ของเขา แต่ฉันก็ไม่อยากเถียง ครั้งนี้จึงตัดสินใจปล่อยมันไป"ครับ ลุงเบนนี่ ขอบคุณครับ ผมจะดูแลเธออย่างดี"ดูเหมือนว่าทรอยและลุงเบนนี่กำลังคุยเรื่องซีเรียสกันอยู่ทางโทรศัพท์ตอนที่ฉันมาถึงล็อบบี้ แต่
