บทที่ 354

"ค่ะ งั้นฉันจะขึ้นไปก่อนคุณซูรอสักครู่"

พยาบาลเดินออกจากห้องเก็บศพ ทิ้งซูเฉี่ยนเฉี่ยนไว้ตามลําพัง

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้าวไปข้างหน้า เปิดผ้าขาวขึ้น เจอผู้หญิงที่มีสีหน้าซีดที่อยู่ใต้ผ้าขาว ดวงตาของเธอมีสีเข้ม ดูน่าสมเพชไม่สมกับเป็นคุณหนู

เสิ่นม่านมองดูตัวเองในชาติที่แล้ว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง

ชาติที่แล้วเพื่อป๋อซือเหยียน เธอได้ทรมานตัวเองจนแทบไม่เหมือนคน สุดท้ายเธอก็จบลงด้วยจุดจบที่น่าสังเวชเช่นนี้

ไม่คุ้มจริงๆ

"เสิ่นม่าน อย่าโทษฉันที่โหดเหี้ยม แค่เธอตายไป ตําแหน่งของคุณหญิงป๋อก็สามารถมาเป็นของฉัน"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถอดแหวนบนมือของศพ แล้วมองอย่างละเอียด

เสิ่นม่านจําได้ว่าแหวนวงนี้คุณนายป๋อให้เธอหลังจากที่เธอตั้งครรภ์ในชาติที่แล้ว

คุณนายป๋อยังพูดอะไรอีก บอกว่าเธอเป็นลูกสะใภ้คนเดียวของตระกูลป๋อ

ตอนนี้มาคิดดู ก็น่าขำสิ้นดี

"ไม่คิดว่าซือเหยียนจะเอาแหวนมรดกตกทอดให้เธอ"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ้มและสวมแหวนให้ตัวเอง:"แต่ก็ไม่เป็นไร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าของแหวนวงนี้คือฉัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสิ่นม่านก็ตกตะลึง

แหวนมรดกตกทอด?

แหวนวงนี้ ป๋อซือเหยียนเป็นคนให้เธอ?

มันจะเป็นไปได้ยังไง?