ตอนที่ 28 :  สารภาพ

〝กร... โอเคแล้วใช่ไหม?〞

〝อะ อา... ถ้าเป็นแบบนั้นจริงจะดีมากเลยหล่ะ〞

          หลังจากที่กรทำการสำเร็จโทษตัวเองด้วยการเอาศีรษะเขกพื้นในท่าหมอบกราบนานกว่า 10 นาที จนกิเลส(ส่วนใหญ่)ถูกขจัดออกไปหมดแล้ว  เขาก็ค่อยๆเดินเข้ามาทางมีอาทั้งที่ยังหันหลังให้เธออยู่ จนมานั่งอยู่ใกล้ๆกับเธอเช่นเดิม

〖เจ้าหนู  ข้าคิดมาตลอดเลยว่าเจ้าเป็นคนประเภทขี้อาย... แต่คงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วหล่ะ ก็เจ้าหน่ะ——— 〗

〝หยุดเลย! ขอทีเถอะเจ้าหมา!〞

〝หืม?〞

          และแม้มีอาที่นั่งอยู่ใกล้ๆจะยังคงเอียงคอสงสัยอย่างน่ารักน่าชังเช่นเดิมเพราะยังไม่เข้าใจเหตุผลในการกระทำของกร แต่ถึงเคลเบรอสจะไม่เข้าใจเหตุผลจริงๆ แต่ก็ยังพอเดาได้ว่ากรไปเห็นอะไรเข้า นั่นจึงทำให้กรร้อนรนเข้าไปใหญ่ ทั้งยังระวังตัวเคลเบรอสให้มากขึ้นยิ่งกว่าเดิมโข พลางคิดอยู่ในใจว่า〝เจ้าหมา... แกนี่มันน่ากลัวจริงๆ〞

อะ... เอาเถอะ เรื่องเจ้าหมานั่นเอาไว้ก่อนดีกว่า...

ประเด็นคือ  ไอ้สกิลที่มีแต่เครื่องหมายดอกจันตรงคำอธิบาย... ตั้งแต่สกิลก่อนหน้าอย่าง『ตั้งค่าขั้นกลาง(ต้นฉบับ)』กับ『Ogre Arm(ต้นฉบับ)』

ทั้งสองอันหน่ะ.... พอใช้ไปครั้งนึงแล้ว คำอธิบายก็จะปรากฏออกมา นี่ต่างหากหล่ะจุดประสงค์หลักหล่ะ!!!  ถ้างั้นจะรอช้าอยู่ใย....

          แล้วจากนั้นกรที่สามารถดึงสติของตนให้กลับมาจดจ่อกับสกิลใหม่อีกครั้งได้ ก็ไม่รอช้าที่จะเปิดคำอธิบายของสกิล 『เนตรทวิกาล(ต้นฉบับ)』ในทันที แล้วก็ต้องตกตะลึงกับผลลัพธ์ตรงหน้าดังเช่นที่ผ่านมา...

『เนตรทวิกาล(ต้นฉบับ)』

《 คำอธิบาย : เป็นสกิลจากการได้รับฉายา〘ผู้หยั่งรู้〙 มีผลทำให้ได้รับความสามารถของเนตรในการมองเห็นปัจจุบันและอนาคต โดยแบ่งเป็นสองโหมด『คอมมอนโหมด』➾  มีความสามารถในการมองระยะไกลและมองทะลุสิ่งกีดขวางได้ทุกชนิดโดยไม่สนเงื่อนไขใดๆและสามารถกำหนดสิ่งที่ต้องการจะเห็นได้อย่างละเอียดตามแต่ความสามารถของผู้ใช้ 『เอ็กซ์ตร้าโหมด』➾  มีความสามารถในการมองเห็นอนาคตของสิ่งที่อยู่ในทัศนวิสัย ระยะเวลาที่สามารถมองเห็นล่วงหน้าขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้ใช้  และทั้งสองโหมดยังมีความสามารถพิเศษคือ สามารถย้ายจุดมองไปยังจุดที่อยู่โดยรอบได้โดยระยะไกลสุดคือ 2 กิโลเมตร(คล้ายกับการมองจากบุคคลที่สาม) จำนวนที่มองเห็นได้ขึ้นอยู่กับความสามารของผู้ใช้ ปล.ไม่สามารถใช้ทั้งสองโหมดพร้อมกันได้ *อนึ่ง ความสามารถขึ้นอยู่กับตัวผู้ใช้เอง โดยไม่อิงจากสเตตัสใดๆของผู้ใช้ทั้งสิ้น  **วิธีใช้  สั่งใช้งานสกิลด้วยความคิดเท่านั้น โดยเพ่งสมาธิและถ่ายพลังเวทย์ไปยังบริเวณตรงหว่างคิ้วทั้งสองของตัวเอง  》

ยาวเป็นแม่น้ำเจ้าพระยาเลยเฟ้ย!!!!

มะ... ไม่สิ หลงประเด็นอีกแล้วแฮะเรา….

แต่เดี๋ยวดิเฮ้ย!!! อย่างที่คิดสกิลนี้มันโกงดีจริงๆ แถมมีตั้งสองโหมดเลยด้วย...

『คอมมอนโหมด』คืออันที่เราใช้ไปเมื่อกี้หล่ะสินะ... ว่าแต่ทำไมการใช้ครั้งแรกถึงเจาะจงที่การมองทะลุเสื้อกันหล่ะฟ่ะ! แต่ตัวกระผมในตอนนั้นไม่ได้มีจิตอกุศลเลยนะครับขอบอก

แต่ที่น่าตกใจหน่ะก็คือ『เอ็กซ์ตร้าโหมด』ต่างหากเล่า!

มองเห็นอนาคตได้งั้นเหรอ.... งั้นที่ชื่อว่าเนตรทวิกาลนี่ก็หมายถึง มองเห็นได้ทะลุปรุโปร่งทั้งเวลาปัจจุบันและอนาคตเลยหล่ะสินะ…..

แต่ก็เหมือนกับคอมมอนโหมด  พลังของมันขึ้นอยู่กับความสามารถของเราโดยไม่อิงสเตตัส  เพราะงั้นก็เหมือนเดิม.... มีแต่ต้องลองดูเท่านั้น

วูม!!!

          แล้วทันทีที่กรทำการสั่งใช้งาน『เอ็กซ์ตร้าโหมด』ด้วยความคิดอีกครั้งหนึ่ง  ผลก็คือดวงตาสีทองอร่ามที่นูนออกมาตั้งแต่ครั้งก่อนหน้า ได้เบิกเนตรออกกว้างในทันทีราวกับเป็นการตอบสนองความคิดของกร  ส่วนที่อยู่กลางดวงตาที่ถูกเปิดออกมานั้นไม่ใช่ดวงตาดำของมนุษย์ตามปกติ แต่มันกลับมีสัญลักษณ์ของนาฬิกาแบบมีเข็มหรืออนาล็อกขนาดเท่าตาดำอยู่แทน

          แล้วพอกรสั่งใช้งานสกิลสำเร็จแล้ว ก็หันหน้ากลับไปหาอย่างช้าๆ เพราะคิดว่าสกิลมองทะลุอาจจะยังอยู่นั่นแหล่ะ แต่พอเห็นว่ามีอาได้กลับมาสวมผ้าคลุมแบบทะเลทรายเช่นเดิมแล้วกรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกครั้งหนึ่งเบาๆ ก่อนที่จะขอร้องมีอาที่กำลังสงสัยดวงตาที่สาม ซึ่งถูกเบิกออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ของกร ด้วยท่าทีลังเลเล็กน้อย

〝มีอา... มีเรื่องจะขอร้องอย่างนึง〞

〝....ไม่เห็นต้องพูดแบบนั้นเลยนี่กร แค่บอกมาก็ทำให้ทุกอย่างอยู่แล้วหล่ะ〞

          แล้วมีอาก็ตอบกลับกรด้วยรอยยิ้มราวกับเทพธิดาอย่างเจิดจ้า นั่นเลยทำให้กรดีใจแบบสุดๆ แต่ก็ต้องลำบากใจกับคำขอร้องของตัวเองแทนเสียอย่างงั้น

〝ต่อยฉันที!〞

〝เอ๋! มะ หมายความว่าไงเหรอ?〞

〝ก็หมายความตามที่บอกนั่นแหล่ะ! กระหน่ำหมัดมาอัดหน้าฉันรัวๆเลย!  ยิ่งหนักๆเลยยิ่งดี….〞

〝!!!!!!!〞

          และแน่นอน... มีอาที่ไม่เข้าใจว่ากรตั้งใจจะทำอะไรก็ต้องตกใจกับคำขอร้องที่คาดไม่ถึงนั่น ก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกไปเกือบ 3 วินาทีเลยทีเดียว

〝มะ ไม่ได้หรอก!!! ให้ทำกับนายแบบนั้นหน่ะ〞

〝ก็ไหนบอกจะทำตามที่บอกทุกอย่างไง!〞

〝ตะ แต่แบบนั้นมัน.... 〞

          แน่นอนว่ามีอาปฏิเสธเสียงแข็งด้วยความดื้อรั้นแบบทุกที  กรเองก็อยู่กับเธอมาตั้ง 1 สัปดาห์ ก็พอจะคาดการณ์การกระทำของเธอได้ในระดับนึง นั่นทำให้กรที่ถึงจะอยากใช้วิธีประนีประนอมกับเธอแค่ไหน ก็ต้องใช้วิธีการที่ค่อนข้างบังคับฝืนใจทุกครั้งไป

          รวมถึงครั้งนี้ก็เช่นกัน กรจึงถอนหายใจออกมาเบาๆครั้งนึง ก่อนที่จะพูดประโยคหนึ่งออกมา อันเป็นการสับสวิตซ์แปลกๆในตัวมีอาเข้าให้

〝มีอา... ถ้าไม่ฟังที่ฉันบอกหล่ะก็.... เห็นทีฉันคงต้องทิ้งเธอ—— เหวอๆๆๆ! 〞

          ทันทีที่กรพูดแบบนั้นออกไปโดยใช้คำพูดราวกับต้องการจะสะกดจิตมีอา แล้วผลลัพธ์ที่ออกมาก็น่าตกใจเป็นอย่างมาก เพราะทันทีที่มีอาได้ยินคำพูดของกร ดวงตาของเธอที่นั่งประจันหน้ากับกรอยู่ก็สูญเสียประกายไป ราวกับกลายเป็นเครื่องจักรสังหารไร้ความรู้สึกยังไงอย่างงั้น แล้วในเสี้ยววินาทีเดียวกัน มีอาก็กระหน่ำรัวหมัดด้วยมือข้างซ้าย ตรงเข้าไปที่ใบหน้าของกรหลายต่อหลายครั้ง

          แต่กรที่เห็นแบบนั้นกลับรู้สึกผิดมากกว่าดีใจเสียอีก เพราะเพิ่งมานึกได้ว่า ตัวตนที่ค้ำจุนจิตใจของมีอาก็คือตัวเขาเอง  จะเรียกว่าการหายใจเข้าแต่ละครั้งของมีอาในตอนนี้ก็เพื่อให้ตัวของกรดำรงอยู่ได้ยังไงอย่างงั้นเลย มันเลยดูเหมือนครั้งนี้เป็นการหลอกใช้มีอาเต็มๆ

          เพราะงั้นกรเลยไม่อยากใช้วิธีนี้.... มีอาไม่มีวันทำร้ายกรเด็ดขาดแม้จะเป็นคำสั่งหรือคำขอร้องของเขาก็ตาม กรจึงมีแต่ทางเลือกแกมบังคับนี้เท่านั้นที่จะช่วยให้กรไปถึงผลลัพธ์ที่ตัวเองต้องการ

          และก็เป็นอย่างที่คาด ชั่วพริบตาที่มีอากำลังง้างหมัดออกมา กรที่กำลังใช้『เอ็กซ์ตร้าโหมด』อยู่  ก็มองเห็นหมัดของมีอา ไม่สิ...ร่างของมีอาถูกแบ่งออกมาเป็นหลายๆร่างซ้อนทับกันอยู่ จะมีก็แต่หมัดของเธอที่อยู่ในตำแหน่งต่างๆกัน ซึ่งก็มีสีแตกต่างกันไปไล่ตั้งแต่ม่วง น้ำเงิน เขียว ส้ม แดง มากมายเช่นกัน

          แล้วภาพของหมัดมีอาที่มีหลากสีสัน ก็ทยอยอัดเข้ามาบริเวณแก้มซ้าย แก้มขวา หน้าผาก คาง สันจมูก และอื่นๆของกร นั่นเลยทำให้กรพอเข้าใจหลักการของสกิลนี้ขึ้นมา

หืม... สีของแต่ละภาพนั่นก็คือ อนาคตที่เป็นไปได้ทั้งหมดสินะ

ความเข็มแสดงถึงระยะห่างของช่วงเวลา... ยิ่งเข้มแสดงว่ากระชั้นชิดเข้ามา ประมาณว่าอีกวินาทีจะถึงแล้วนะ! ประมาณนั้นหน่ะ

งี้นี่เอง.... ที่บอกว่าขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้ใช้ก็คือ จำนวนการมองเห็นความเป็นไปได้อื่นๆสินะ

เพราะอนาคตที่จะเกิดมันไม่แน่นอนนี่นา... หมัดแรกของมีอาในอีก 2 วินาที ยังมีจุดกระทบตั้ง 6 ที่ เธอนี่จะโหดเกินไปไหมเนี่ย แต่ก็โทษเธอไม่ได้.... ต้องโทษเราต่างหากหล่ะ

จำนวนของภาพซ้อนเองก็ยิ่งมีเพิ่มมากขึ้น ตามระยะเวลาที่ต้องการจะมองไปในอนาคตที่ไกลกว่า... ประมาณว่า ระยะเวลาที่ต้องการมองในอนาคตแปรผันตรงกับจำนวนภาพที่ปรากฏออกมาหล่ะมั้งนะ

ถ้าจะยกตัวอย่างให้เห็นภาพหล่ะก็... เวลาที่มองไปในอนาคต 3 วินาที จะเห็นภาพซ้อนของมีอา 8 ภาพ แต่ถ้ามองไปล่วงหน้าถึง 10 วินาที ก็จะเห็นภาพซ้อนมากกว่า 40 ภาพเลย

เหมือนกับไอ้นั่นสินะ... ทฤษฎีโลกคู่ขนานหน่ะ....

พออนาคตยาวไกลขึ้น ความเป็นไปได้ก็จะแตกกิ่งก้านสาขาออกไป... เพราะงั้น คนที่ไม่สามารถแยกประสาทได้ก็คงจะใช้ได้มากสุดแค่ 3 วินาทีนั่นแหล่ะ 

แถมยังมีเรื่องประมาณว่า  มีสีคล้ายกัน เพราะเป็นอนาคตที่เกิดไล่เลี่ยกันไม่ถึงเสี้ยววินาทีอีกแหน่ะ!

แต่เพราะว่าเรามีสุดยอดการประมวลผล... เลยทำให้ทำได้ทั้งแยกประสาทและสังเกตุว่าหมัดจะลงตรงจุดไหนบ้างได้อย่างแม่นยำ... เหมือนสกิลนี่มันเกิดมาเพื่อฉันเลยแฮะ อีแบบนี้นี่มันโกงสุดๆ———

ปึก!

〝อึก! 〞

          และเพราะมัวแต่ใช้ความคิดไปกับหลักการของสกิล กับการใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดไปกับการสังเกตหมัดซ้าย เลยทำให้กรไม่ได้สังเกตหมัดขวาของมีอาที่อยู่นอกทัศนวิสัยของเขา กรจึงไม่พ้นที่จะโดนหมัดขวาของมีอาประเคนเข้าไปที่แก้มซ้ายของตัวเองอย่างแรกในทันที จนร้องออกมาแบบนั้นแต่นั่นไม่ใช่การร้องออกมาเพราะความเจ็บปวด แต่เป็นเพราะเขาตกใจต่างหาก นั่นเพราะตัวกรมีกายาเหล็กไหลอยู่ เลยทำให้แผลที่เกิด มีแค่รอยถากๆเท่านั้นเอง

          และพอการพูดเชิงเป็นคำสั่งของกรต่อมีอา ที่บอกว่า〝ให้อัดฉัน 〞เสร็จสิ้นลง  แววตาของมีอาก็กลับมาในทันที ก่อนที่จะตกตะลึงกับสถานการณ์ตรงหน้าอีกครั้ง

〝เอ๋... กะ เกิดอะไรขึ้น? กร... แผลที่แก้มนั่น!!! 〞

          และแม้แผลที่เกิดจะเล็กน้อยมาก แต่มีอาก็ยังสังเกตได้ในทันทีที่สติกลับคืนมา เห็นได้ชัดเลยว่าสำหรับมีอาแล้ว ตัวตนของกรเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอขนาดไหน

〝มะ ไม่มีอะไรหรอก! คงเป็นแผลจากไอ้มังกรบัดซบนั่นแหล่ะ〞

〝แต่เมื่อกี้ก็ไม่เห็นมีรอยแผลตรงนั้นเลยนี่นา 〞

〝บะ.... บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีสิ!〞

〝....อื้ม! ถ้ากรว่าอย่างงั้นล่ะก็〞

          แต่ดูเหมือนคราวนี้มีอาจะยอมปล่อยไปก่อน เพราะเห็นว่าเป็นแผลเพียงเล็กน้อย นั่นเลยทำให้กรใจชื้นขึ้นเยอะ เพราะคิดว่ามีอาจะเข้าโหมดยันเดเระแบบครั้งก่อนอีกนั่นแหล่ะ

อืม... ดูเหมือนว่าจะเป็นไปตามที่คำอธิบายได้บอกไว้

อนาคตของสิ่งที่ไม่อยู่ในทัศนวิสัยจะไม่สามารถมองเห็นได้... หรือก็คือเราไม่สามารถล่วงรู้อนาคตของสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากระยะการมองเห็นของเราได้นั่นเอง

แต่คิดว่าปัญหาเรื่องนั่น น่าจะแก้ได้ด้วยการมองจากมุมมองของบุคคลที่สาม จากผลพิเศษอีกอย่าง... แต่ตอนนี้ ก็พอรู้วิธีใช้คร่าวๆแล้ว...

เราเองก็ต้องฝึกมันทุกสกิลก่อนที่จะลงไปชั้นต่อไปอยู่แล้ว เพราะงั้นตอนนี้ก็ขอดูสกิลที่เหลือก่อนแล้วกัน...

          ทันทีที่กรตัดสินใจแบบนั้น ก็ทำเปิดหน้าต่างสกิลอีกครั้ง แล้วพอลองอ่านชื่อของเวทย์มนต์ชนิดใหม่ทั้ง 4 ก็เกิดสงสัยขึ้นมา เพราะ『เวทมนต์วิญญาณ』กับ『เวทมนต์โลหะ』ที่เป็นชนิดใหม่ มีความหมายค่อนข้างคลุมเครือ กรจึงทำการจิ้มไปยังเวทย์ใหม่ทั้ง 4 นั่นของตนเพื่อทำการตรวจสอบโดยทันที...

『เวทมนต์วิญญาณ』【ระดับเทพเจ้า】

《 คำอธิบาย : เป็นเวทย์มนต์สายพิเศษ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสื่อสารหรืออัญเชิญตัวตนระดับสูงเช่นเทพเจ้ามาใช้งานในรูปแบบต่างๆ *ความสามารถและจำนวนเวทย์ที่ใช้ได้จะเพิ่มขึ้นตามระดับของเวทย์มนต์ **ข้อมูลของเวทย์มนต์ทุกคาถาในประเภทนี้จะอยู่ในความทรงจำของผู้ใช้อัตโนมัติ และจะแสดงข้อมูลจำเพาะ อาทิความสามารถและพลังเวทย์ที่ต้องใช้ก็ต่อเมื่อผู้ใช้มีความนึกคิดที่จะใช้เวทย์นั้นๆโดยอัตโนมัติ 》

『เวทมนต์โลหะ』【ระดับเทพเจ้า】

《 คำอธิบาย : เป็นเวทย์มนต์สายปกติ ในเบื้องต้นเกี่ยวข้องกับการเสริมความแข็งแกร่งและประยุกต์ใช้ โดยการสร้างธาตุประเภทโลหะต่างๆขึ้นมาได้ตามใจนึกในขั้นต้น *ความสามารถและจำนวนเวทย์ที่ใช้ได้จะเพิ่มขึ้นตามระดับของเวทย์มนต์ **ข้อมูลของเวทย์มนต์ทุกคาถาในประเภทนี้จะอยู่ในความทรงจำของผู้ใช้อัตโนมัติ และจะแสดงข้อมูลจำเพาะ อาทิความสามารถและพลังเวทย์ที่ต้องใช้ก็ต่อเมื่อผู้ใช้มีความนึกคิดที่จะใช้เวทย์นั้นๆโดยอัตโนมัติ 》

          และแม้กรจะอ่านคำอธิบายของ『เวทมนต์โลหะ』ไปแล้ว  แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่ามันแตกต่างจาก『เวทมนต์ดิน』ยังไงก็ตาม  แต่เขาก็คิดว่าไหนๆต่อจากนี้ก็จะฝึกใช้อยู่แล้ว  จึงทำการจิ้มไปยังสกิลที่เหลืออีก 4 อันเพื่ออ่านรายละเอียดในทันที...

『ออร่าเทพเจ้า(ต้นฉบับ)』

《คำอธิบาย : เป็นเวทย์พิเศษที่ได้รับจากฉายา〘ออร่าแห่งทวยเทพ〙  มีผลทำให้สามารถสร้างออร่าซึ่งเป็นสกิลเฉพาะของเทพเจ้า แต่มีระดับสูงกว่าที่ว่าออกมาใช้งานได้ สามารถประยุกต์ใช้ได้ตามแต่ความชำนาญและเลเวลของผู้ใช้ นอกจากนี้บริเวณที่ถูกคลอบคลุมโดยออร่าดังกล่าวจะมีคุณสมบัติลดความเสียหายทางเวทย์มนต์ลงเหลือเพียงครึ่งเดียว *ผลพิเศษนี้ไม่มีคำร่าย จึงต้องสั่งใช้งานจากการนึกคิดเท่านั้น  **สกิลนี้ไม่มีการใช้พลังเวทย์แต่อย่างใด 》  

『แสงแห่งการชำระล้าง(ต้นฉบับ)』

《คำอธิบาย : เมื่อใช้งานจะสร้างแสงสว่างโอบล้อมบริเวณที่ผู้ใช้อยู่เป็นจุดศูนย์กลางโดยมีรัศมี 500 เมตร  มีผลทำให้ผู้ที่อยู่ในปาร์ตี้ของผู้ใช้และอยู่ในรัศมีของเวทย์พิเศษนี้ จะได้รับการเพิ่มสเตตัสขึ้นเป็น 2 เท่า อัตราการฟื้นฟูจะเพิ่มขึ้น(ไม่สามารถรักษาแผลฉกรรจ์ได้)และโอกาสติดสถานะผิดปกติของสมาชิกในปาร์ตี้ที่อยู่ในระยะทำการจะลดลง โดยอัตราดังกล่าวจะขึ้นกับเลเวลของผู้ใช้ 》

『ปักษาสวรรค์(ต้นฉบับ)』

《คำอธิบาย : เมื่อใช้งานจะสร้างปีกสีขาวขึ้นกลางหลังของผู้ใช้  มีผลทำให้บินได้อย่างอิสระตามความนึกคิดของผู้ใช้  เพิ่มความต้านทานเวทย์ขึ้น 50% และเพิ่มสเตตัสด้านความว่องไวและพลังเวทย์ขึ้น 2 เท่า 》 

『Sacred God Armor Form (ต้นฉบับ)』

《 คำอธิบาย : เป็นสกิลจากการได้รับฉายา〘Sacred God Armor Form〙 ทำให้สามารถสวมชุดเกราะหรือเพียงส่วนหนึ่งของเกราะทั้งหมดได้ตามใจนึก โดยมีผลทำให้จุดที่สวมสามารถทนทานต่อเวทย์มนต์ทุกประเภทได้ 90 % (ทั้งที่เป็นการโจมตีและไม่ใช่การโจมตี) *จำนวนชิ้นส่วนของเกราะที่สวมได้จะเพิ่มขึ้นเมื่อเลเวลถึงจุดที่กำหนด 》

อืม... ยังขี้โกงเหมือนเดิม

แต่หนนี้มีแต่สกิลสายบัฟทั้งนั้นเลยนี่หว่า โดยเฉพาะ『แสงแห่งการชำระล้าง(ต้นฉบับ)』เนี่ย โกงขั้นเทพเลย!!! แต่ตอนนี้เราก็เป็นเทพแล้วนี่หว่า 

แล้วถึงจะไม่รู้ว่ารักษาได้ขนาดไหนก็เถอะ  แต่ที่เพิ่มสเตตัสของเพื่อนได้ 2 เท่านี่ก็โกงพอแรงแล้ว

ส่วน『ออร่าเทพเจ้า(ต้นฉบับ)』นี่ก็เป็นเวทย์พิเศษที่มาจากฉายา〘ออร่าแห่งทวยเทพ〙  เพราะลองใช้ไปแล้วด้วยสิ เลยไม่มีอะไรให้ตบมุข...

ส่วน『Sacred God Armor Form (ต้นฉบับ)』ก็เหมือนกับ『Ogre Armor Form (ต้นฉบับ)』เพียงแต่เป็นการเพิ่มความทนทานต่อเวทย์มนต์เท่านั้นเอง

แล้วอีกอย่างที่น่าสนใจก็คือ ขีดจำกัดการใช้『Ogre Arm(ต้นฉบับ)』ต่อ 6 ชั่วโมงหายไปแล้ว... แต่ผลกระทบที่ทำให้ขยับไม่ได้ไป 10 วินาทีหลังใช้ยังคงมีอยู่เหมือนเดิม ถือว่ายังบาลานซ์ดีอยู่...

 

ก็น่าดีใจอยู่หรอกนะ... เพราะแบบนี้เลยทำให้กลยุทธ์กับทางเลือกในการรับมือเหตุการณ์เฉพาะหน้าเพิ่มสูงขึ้นเยอะเลย.... แน่นอนว่ารวมถึงเปอร์เซ็นต์การรอดชีวิตของเรากับมีอาก็เพิ่มสูงขึ้นตามเหมือนกัน

แล้วสุดท้ายก็คือ.... แท่นแท้น!!!『ปักษาสวรรค์(ต้นฉบับ)』ยังไงหล่ะ!!!

มีปีกด้วยหล่ะ  บินได้ด้วยหล่ะ!!!  แบบนี้มันจะไม่แหกกฎไปหน่อยรึไง!?

ก็แหม... มีอาหน่ะ กว่าจะบินได้ก็ต้องถ่ายพลังเวทย์ไปให้อย่างเยอะเลยนี่นา... เราเองก็กว่าจะสร้างไอพ่นให้ตัวเองบินได้ก็ลำบากเอาการเลยแท้ๆ  ไอ้สกิลนี่มันเหมือนจะเยาะเย้ยความพยายามของเราสองคนเลยแฮะ———

เดี๋ยวนะ! พอพูดถึงเรื่องที่มีอาบินได้แล้ว....

ก็นึกเรื่องฉายาของมีอา ที่มีดอกจันตรงคำอธิบายแบบเดียวกับเราขึ้นมาเลย.....

ใช่แล้ว!!! ไอ้นี่ไงหล่ะ... ฉายาสุดติ่งกระดิ่งแมวของมีอา ที่ชื่อฟังดูโกงโคตรๆนั่นหน่ะ

สงสัยมาตลอดเลยว่า มันให้ผลพิเศษอะไรบ้าง.... แล้วหลังจากครั้งที่ถ่ายพลังเวทย์ไปให้เธอ ก็หมายความว่าผลพิเศษของฉายาถูกใช้ไปแล้ว 

แล้วก็หมายความว่าตอนนี้..... คำอธิบายของฉายามีอานั่น.... บางทีอาจจะ———

.

.

〝จะว่าไปแล้วนะมีอา.... เธอเคยบอกว่าฉายาของเธอมันไม่แสดงคำอธิบายใช่รึเปล่า 〞

〝อื้ม! ใช่แล้วหล่ะ... ทำไมงั้นเหรอ? 〞

〝ฉันคิดว่าบางที.... ตอนนี้มันอาจจะมีคำอธิบายออกมาแล้วก็ได้นะ〞

〝เอ๋! ระ รอแปปนึงนะ【จงออกมา !  สเตตัสวินโดว์ !!!】 〞

          แล้วพอกรพูดแบบนั้น  มีอาก็ไม่รอช้าที่จะเรียกหน้าต่างสเตตัสของตัวเองออกมา  แล้วก็จิ้มไปที่ฉายาทั้งสองของตัวเองอย่างรวดเร็วแล้วจากนั้นก็เบิกตาโพลงตามสเต็ป  กรที่เห็นท่าทางตกตะลึงแบบนั้นของมีอาก็ดีใจจนยิ้มออกมาเล็กน้อยที่มุมปากเพราะทุกอย่างเป็นไปอย่างที่คิด แล้วมีอาก็ส่งหน้าต่างของตัวเองให้กรดูในทันที จนตอนนี้คนที่เบิกตาโพลงเป็นกรเสียเองไปซะอย่างงั้น...

〘พลังแฝงเทพเจ้า〙

《 คำอธิบาย : ฉายาของผู้ที่มีสายเลือดแห่งเทพระดับสูง มีความสามารถและความเป็นไปได้อันไร้ขีดจำกัดซ่อนอยู่  ซึ่งจะสามารถเข้าสู่แองเจิ้ลโหมดได้ก็ต่อเมื่อได้รับพลังเวทย์มากกว่าสเตตัสเฉลี่ยอย่างน้อย 10 เท่า ซึ่งพลังเวทย์ส่วนเกินจะถูกเปลี่ยนเป็นเป็นเกจพลังงานในการใช้งาน『แองเจิ้ลโหมด』และเวทย์พิเศษ『ออร่าเทพเจ้า』รวมถึงได้รับความสามารถในการบินอย่างอิสระมาด้วย  หากเกจพลังงานหมดลงจะกลับเข้าสู่สภาวะปกติในทันที มีผลพิเศษทำให้สเตตัสทั้งหมดยกเว้นความว่องไวเพิ่มขึ้นตามศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดในบริเวณใกล้เคียง และเพิ่มสเตตัสความว่องไวขึ้น 100% ของศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดในบริเวณใกล้เคียงโดยไม่สนเงื่อนไขใดๆ และหากมีศัตรูมากกว่า 1 คน/ตัว จะได้รับโบนัสอีกครึ่งหนึ่งของผลรวมค่าสเตตัสความว่องไวทั้งหมดรวมกันของศัตรูทุกตัวในบริเวณนั้นๆ  ซึ่งค่าสเตตัสที่เพิ่มขึ้นมาทั้งหมดยกเว้นความว่องไวจะคำนวณจาก***ของอีกฝ่าย  *เกจพลังงานที่ลดลงขึ้นอยู่กับการปรับใช้งานและสามารถทำการเติมได้เรื่อยๆแม้จะอยู่ในแองเจิ้ลโหมด  **สเตตัสและพลังของออร่าเทพเจ้ามีความเป็นไปได้ว่าจะเพิ่มขึ้นตามสภาพจิตใจและความมุ่งมั่นของผู้ใช้ขณะต่อสู้ 》

〘พรสวรรค์เทพเจ้าแห่งดาบ〙

《 คำอธิบาย : ฉายาที่จะสุ่มได้รับและปรากฏออกมาตอนเกิดในอัตราที่ต่ำมากถึงมากที่สุด โดยจะมีโอกาสเกิดขึ้นสำหรับผู้ที่มีสายเลือดเทพเท่านั้น  มีผลทำให้เมื่อใช้ดาบเป็นอาวุธจะสามารถต่อสู้ได้อย่างชำนาญ  ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย กล่าวได้ว่าโอกาสแพ้ในการดวลดาบนั้นแทบจะเป็นศูนย์  และเมื่อใช้อาวุธประเภทดาบเป็นอาวุธจะเพิ่มสเตตัสทุกอย่างในตอนที่ทำการสู้ขึ้น 10 เท่า และเพิ่มสเตตัสความว่องไวเป็นพิเศษขณะสู้อีก 10 เท่า *ฉายานี้สามารถใช้ร่วมกับกับแองเจิ้ลโหมดได้  โดยจะเปลี่ยนจากการเพิ่มสเตตัสขณะสู้เป็น การเพิ่มสเตตัสขณะอยู่ในแองเจิ้ลโหมดแทน และเมื่อปลดแองเจิ้ลโหมดออก สเตตัสจะกลับมาเป็นเช่นเดิม  》

.................

          แล้วพอกรตรวจสอบฉายาของมีอาไปแล้ว ก็ถึงกับทำหน้าอึนและพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่จะทำเรื่องเหนือความคาดหมาย จนแม้แต่ตัวเองยังไม่ทันได้คิดเพราะความดีใจเลยทีเดียว

หมับ!

〝มีอาาาาาาาา!!!!!!!!!〞

〝อะ เอ๋!  เอ๋ๆๆๆๆ เดี๋ยวสิ กร! เกิดอะไร——〞

          แล้วหลังจากที่กรมองแผ่นสเตตัสของมีอาอยู่ราวๆ 2 วินาทีด้วยความตะลึงปนตื้นตัน กรก็โผเข้าไปกอดมีอาที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขาทั้งน้ำตาในทันที

เจอเพื่อนแล้วววววววว!!!!!!!!!!!!!!

ห๊าห้าห้าห้า!!!!!  โกง! โกงชะมัดยาดเลย คำอธิบายยาวยิ่งกว่าของเราซะอีก

แถมผลพิเศษที่ว่ามาทั้งหมดนี่ก็อีก!!!! ให้ตายสิ กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้วววววว!!!!

สเตตัสทุกอย่างตอนจับดาบจะเพิ่มขึ้น 10 เท่า ส่วนความว่องไวเพิ่มขึ้น 100 เท่า!!!! ความลับของความคล่องตัวของมีอามาจากฉายานี้นี่เอง!

แต่ที่น่าตกใจกว่าก็คือพลังของแองเจิ้ลโหมดนี่แหล่ะ!!!!  ความสามารถไม่ได้ถูกคำนวณเป็นตัวเลขที่แน่นอน แถมเพิ่มตามมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดอีกต่างหาก  ไม่แปลกเลยที่เธอต่อกรกับไอ้มังกรนั่นได้สบายๆ.... ก็... คงไม่ขนากนั้นหรอก แต่คิดว่าสบายอยู่หล่ะนะ!

แล้วไม่ใช่แค่นั้น!!!  ไอ้สเตตัสความว่องไว ก็ดันเพิ่มขึ้น 100% ของมอนสเตอร์ที่ว่าโดยไม่สนเงื่อนไขใดๆซะอีก โกงโคตรๆเลยมีอา!!! 

แล้วประเด็นมันอยู่ที่ถ้ามีศัตรูมากกว่า 1 ตัว ก็จะยิ่งได้โบนัสความว่องไวเพิ่มขึ้นอีก! นี่เธอเป็นประเภทต่อกรกับศัตรูจำนวนมากหรอกเหรอเนี่ย!!!! ถึงจะยังมีดอกจันอยู่ตรงคำอธิบายนิดหน่อยจนไม่รู้วิธีคำนวณก็เถอะ  แต่ถึงแบบนั้นก็ยังโกงโคตรอยู่ดี!!!

ใครจะไปนึกกันหล่ะว่าจะมีสัตว์ประหลาดแบบเธอ.... สัตว์ประหลาดแบบเดียวกันอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้!!!!

สุดยอดไปเลยมีอาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!  สุดยอดไปเลยแองเจิ้ลโหมดดดดด!!!!!

〝โกง!!! เธอนี่มันโกงดีจริงๆเลยให้ตายสิ มีอา!!!〞

〝กะ กร!!! หมายความว่ายังไงหล่ะเนี่ย!!! บะ แบบนี้ฉันก็... ทำตัวไม่ถูกกันพอดี——〞

〝มีอาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!〞

          แล้วพอกรกอดรัดมีอาที่นั่งอยู่แน่นยิ่งกว่าเดิม จนมีอาเขินอายและหน้าแดงถึงหู  คล้ายกับว่าจะมีควันลอยออกมาจากหัวของเธอพร้อมกับเสียง ป๊อง! ยังไงอย่างงั้น แต่หลังจากนั้นมีอากลับทำสีหน้าดีใจจนหยาดเยิ้มออกมาแทนและไม่ได้มีท่าทีรังเกียจเลยแม้ซักนิดเดียว  แต่กรที่กอดรัดเธออยู่แบบนั้นกว่า 5 นาที ก็ไม่ได้สังเกตสีหน้านั้นของมีอาเลยแม้แต่น้อย....

❖❖❖❖❖

〝เอ่อ... ทะ โทษทีนะ〞

〝มะ... ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้รังเกียจเลย... ซักนิด〞

          แล้วพอกรกลับมาได้สติอีกครั้ง  ก็ไม่พ้นต้องอยู่ในสถานการณ์เก้อเขินกันสองคนอีกครั้ง  เพราะแบบนั้นเลยทำให้เกิดเดดแอร์ขึ้นมาชั่วขณะ  กรจึงต้องเปลี่ยนเรื่องคุยกะทันหัน

〝จะ...จะว่าไปแล้วนะ... ไอ้แองเจิ้ลโหมดของเธอมันทรงพลังก็จริงอยู่ แต่ถ้าเกิดเกจพลังงานหมดขึ้นมา ก็พลาดท่าได้ง่ายๆเลยสินะ〞

〝อะ อื้ม  จริงอย่างที่พูด.... เลยหล่ะ〞

          แต่ถึงแม้กรจะเปลี่ยนอย่างกะทันหันแบบนั้น มีอาก็ยังไม่เปลี่ยนท่าทีที่เก้อเขินจนหน้าแดงนั่นในทันที นั่นเลยสร้างความลำบากใจให้กรมากพอสมควร

〝ฉันเลยคิดหน่ะ... ว่ามันน่าจะมีวิธี... ที่ฉันจะถ่ายทอดพลังเวทย์ให้เธอจากระยะไกลได้ตลอด โดยที่ไม่ต้องสัมผัสกันทางร่างกายโดยตรง  แล้วพอลองตรวจดูเวทย์ที่ฉันมีก็เลยปิ๊งไอเดียขึ้นมาหน่ะ!〞

〝แล้ว... วิธีนั้นคืออะไรเหรอกร?〞

〝เอ่อ... คือว่า  วิธีนั้นคือ ใช้เวทย์พันธะขั้นเทพเจ้าที่เพิ่งได้มาเป็นสื่อกลางในการถ่ายโอนยังไงหล่ะ〞

〝ได้อยู่แล้ว.... ต้องทำยังไงบ้าง... ฉันจะทำตามทุกอย่างเลย!〞

          แล้วมีอาก็ตอบกรที่อธิบายด้วยท่าทางลังเลและเก้อเขินเล็กน้อยนั่นกลับด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงขึ้นมา  กรจึงยิ่งลำบากใจยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อต้องอธิบายเนื้อหาของการทำพันธะสัญญา 

〝ชื่อของมันคือ 『พันธะสัญญานิรันดร์』........〞

          ในขณะเดียวกับที่กรพูดแบบนั้น เขาก็ร่ายเวทย์มนต์ที่ว่าอยู่ในใจไปพร้อมกัน จนเกิดวงเวทย์ขึ้นที่เท้าของเข้าแต่ที่กรยืนอยู่นั้นไม่ใช่จุดศูนย์กลางวงเวทย์ แต่เป็นตำแหน่งกึ่งกลางระหว่างศูนย์กลางกับเส้นรอบวง 

〝เดินเข้ามาในวงเวทย์ ตรงข้ามกับฉันนี่ที〞

〝เข้าใจแล้ว〞

          มีอาที่เห็นช่องว่างตามที่กรบอก ก็ตอบกรกลับไปด้วยเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินเข้ามาในวงเวทย์ที่กรสร้างขึ้นตามที่กรบอกในทันที จนตอนนี้ทั้งคู่ยืนอยู่ห่างกันเพียงแค่ 1 ช่วงแขนเท่านั้นเอง

〝คือว่า.... หลังจากนี้มันต้อง.... จุ...จุมพิตกัน... หน่ะ〞

〝..........〞

          แล้วกรก็บอกมีอาไปแบบนั้นด้วยท่าทีเก้อเขินเช่นกัน  รวมถึงส่งสายตาขอโทษมีอาเพราะไม่ได้บอกเนื้อหาล่วงหน้า นั่นเพราะกรคิดว่าถ้าเธอรู้เข้าอาจจะถูกปฏิเสธ ทั้งที่จะออกคำสั่งกับเธอเหมือนทุกทีก็ได้ และแม้นี่จะไม่ใช่การจูบครั้งแรกของทั้งสอง แต่กรก็อดที่จะเก้อเขินไม่ได้อยู่ดี เพราะกรในตอนนี้ไม่ได้มองเธอในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมทางที่ได้รับผลประโยชน์ร่วมกันหรือพวกพ้องร่วมปาร์ตี้ดังเช่นเมื่อไม่กี่วันก่อน  แต่ได้มองมีอาในฐานะผู้หญิงคนนึงไปแล้ว นั่นจึงทำให้การปฏิบัติกับเธอเปลี่ยนไปจนแม้แต่ตัวมีอาเองยังตกใจเลย

          ส่วนมีอาก็แสดงท่าทางตกตะลึงออกมาเล็กน้อยเท่านั้น ใช่... เล็กน้อยจริงๆ ราวกับเธอคาดไว้แล้วยังไงอย่างงั้น  แล้วมีอาก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะหลับตาลงพร้อมกับการเขย่งเท้า และเป็นคนยื่นริมฝีปากของตัวเองไปประทับบนริมฝีปากของกรจนกรตั้งตัวไม่ทันไปเสียเอง ก่อนที่จะเอื้อมมือทั้งสองไปคล้องคอของกรไว้ กรเองก็ตอบสนองมีอาด้วยการโอบเอวเธอในขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกันอยู่พลางหลับตาลงเช่นกัน  

          การจุมพิตที่ว่าได้ดำเนินไปเพียง 10 วินาทีเศษเท่านั้น แต่ทั้งคู่กลับรู้สึกเหมือนช่วงเวลาทั้งหมดได้หยุดนิ่งลงราวกับเป็นนิรันดร์สมชื่อยังไงอย่างงั้น ก่อนที่จะผละตัวออกพร้อมๆกันด้วยอาการเก้ๆกังๆ แล้วมีอาที่คาดการณ์ไว้ก่อนแล้วล่วงหน้า ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

〝ถึงไม่ต้องทำแบบนั้น... ฉันก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้วแท้ๆ〞

〝........มีอา 〞

          แล้วดูเหมือนว่ามีอาจะดูเจตนาของกรออกจริงๆเสียด้วย  นั่นเลยทำให้ตัวกรโทษตัวเองที่อ่อนหัดออกมาในเวลาสำคัญจนถึงกับปล่อยให้มีอารู้ว่าตัวเองกลัวอยู่ซะได้ออกมา  มีอาที่พูดแบบนั้นพลางส่งสายตาออกมาเป็นคำพูดประมาณว่า 〝ตาบ้า! ไม่เห็นต้องกลัวขนาดนั้นเลย〞แต่ก็ส่งไปถึงตัวกรได้อย่างชัดเจน 

〝ทะ.. ถ้างั้น ลองใช้แองเจิ้ลโหมดดูเลยแล้วกัน〞

〝อะ... อื้ม!〞

          และทั้งที่บรรยากาศกำลังได้ที่ดีแท้ๆ แต่กรก็ดันพูดขัดจังหวะออกมาอย่างจงใจเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองไปแบบนั้น  แต่ดูเหมือนว่ามีอาต้องการจะทำแบบเดียวกันก็เลยตอบกลับและทำตามที่กรบอกอย่างว่าง่าย แล้วจากนั้น....

ซู่ม!

        ออร่าสีชมพูอ่อนแบบเดียวกับสีผมของเธอ เข้าปกคลุมร่างกายอีกครั้งพร้อมๆกับปีกแบบเดียวกับที่ใช้เข้าปะทะกับมังกรห้าหัวก็ปรากฏออกมาพร้อมกัน  แล้วมีอาก็ทำการดีดตัวและลอยขึ้นเหนือพื้นเพื่อสัมผัสความรู้สึกในการโบยบินบนท้องฟ้านั่นอีกครั้ง

〝【ปักษาสวรรค์】!!!!!〞

          แล้วจากนั้นกรก็ใช้สกิลที่เพิ่งได้มาทำการสร้างปีกสีขาวราวกับเทพเจ้าขึ้นที่กลางหลังของตัวเอง จากนั้นก็ลอยตัวขึ้นไปตามมีอาที่บินขึ้นไปก่อนหน้า

〝ความรู้สึกตอนใช้ปีกเนี่ย ต่างจากตอนที่ใช้ไอพ่นลิบลับเลยแฮะ!〞

〝ถึงจะไม่เข้าใจว่าไอพ่นคืออะไรก็เถอะ... แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีแล้วหล่ะ——— !!!!〞

          แล้วพอกรบินขึ้นมาถึงแล้วบรรยายความรู้สึกของตัวเองออกไปตรงๆ มีอาก็ตอบกลับเขาด้วยท่าทางดีใจอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นมาเพราะถูกเน้นด้วยแสงอาทิตย์สีส้ม ก็ทำให้งดงามไปอีกแบบ

          กรเลยถือโอกาสในครั้งนี้แก้ตัวที่ตัวเองทำตัวไม่สมกับเป็นผู้นำและไม่สมกับที่เป็นลูกผู้ชายก่อนหน้านี้ โดยการยื่นมือขวาไปทางมีอาที่ลอยอยู่ข้างๆกัน และเหมือนว่ามีอาเองก็เข้าใจเจตนาของกรอีกเช่นเคย เธอจึงยิ้มออกมาอย่างร่าเริงและเฉิดฉายราวกับงานศิลป์ออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะยื่นมือซ้ายของตัวเองมาทางกร แล้วกรก็คว้ามือของมีอาไว้ก่อนที่จะถีบตัวเองออกโบยบินไปข้างหน้าด้วยความเร็วพอประมาณที่มีอาจะตามทันได้

          ทุ่งหญ้าอันเขียวขจี  ทุ่งดอกไม้อันแสนงดงามและหลากสีสัน เนินเขาที่เรียงตัวอย่างงดงาม  ทั้งคู่บินอยู่เหนือสิ่งที่ว่ามาราวๆ 10 เมตรเท่านั้น ก็เพื่อที่จะเชยชมความงามที่สรรค์สร้างโดยใครบางคนนี้ให้ชัดเจน ในขณะที่โบยบินไปมาราวกับนกที่เกี้ยวพาราสีกันอยู่ ทั้งคู่ก็ยิ้มให้กันเป็นพักๆ ราวกับโลกทั้งใบมีเพียงแค่พวกเขาแค่สองคน

          แล้วในทันทีที่ทั้งคู่ลอยอยู่เหนือทะเลสาบ พลังเวทย์ของทั้งสองโดยเฉพาะตัวกรที่เป็นแหล่งพลังงานสำคัญก็ได้หมดลง แล้วทั้งคู่ก็ดิ่งพสุธาลงทะเลสาบด้วยความสูงกว่า 10 เมตรจนเกิดเสียง ตู้ม! ดังลั่น แต่กรและมีอากลับร้องลั่นออกมาอย่างร่าเริงแทนเสียอย่างงั้น   และแม้จะเป็นแบบนั้นแต่ทั้งคู่กลับยังไม่ได้ปล่อยมือกันแต่อย่างใด ทั้งในตอนที่ลอยขึ้นมาเหนือผิวน้ำแล้ว ทั้งคู่กลับหัวเราะและยิ้มแย้มออกมาอย่างร่าเริงราวกับเรื่องที่เกิดเมื่อครู่เป็นแค่การเล่นบันจี้จัมพ์เพียงเท่านั้นเอง

〝สนุกดีแฮะไอ้นี่หน่ะ!〞

〝อื้ม! สุดยอดไปเลย....〞

          แล้วทั้งสองก็เริ่มการพูดคุยกันหลังจากการเล่นพาดโผนบนท้องนภามานาน ในขณะเดียวกัน กรที่พลังเวทย์ฟื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วเพราะมี『เร่งการฟื้นฟูพลังเวทย์ขั้นเทพเจ้า』ก็ใช้เวทย์น้ำเพิ่มความหนาแน่นของน้ำในบริเวณที่ทั้งคู่ลอยอยู่ให้มากขึ้น จนทั้งคู่สามารถยืนบนน้ำนี้ได้เลยทีเดียว แต่เพราะเหนื่อยจากการละเล่นเมื่อครู่เลยทำให้ทั้งกรและมีอา ยังไม่ได้ขึ้นมานั่งบนน้ำนั่นแต่อย่างใด แล้วมีอาก็กลับเป็นฝ่ายเปิดประเด็นออกมาก่อนแทน

〝กร.... ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย〞

〝หืม... ว่ามาสิ ไม่เห็นต้องเกรงใจเลย〞

〝ทำไมนายถึง.... ต้องช่วยฉันขนาดนั้นด้วย... ฉันหน่ะ... ไม่ใช่แค่คลังข้อมูลเดินได้สำหรับนายหรอกเหรอ?〞

〝................〞

มีอา....

อย่างที่คิด.... เธอนี่เป็นคนฉลาดดีจริงๆเลยนะ ให้ตายสิ.... ฉลาดจนน่ากลัวสำหรับเราในตอนนี้เลยหล่ะ

นั่นเพราะฉันรักเธอ ยังไงหล่ะ!

อยากจะตอบไปแบบนั้นจริงๆ 

แต่เพราะอะไร.... แค่คำง่ายๆแท้ๆ....  แต่มันติดอยู่ที่ปากบ้าๆนี่ซะได้! ทำไมในเวลาสำคัญแบบนี้ถึงพูดไม่ออกกันนะ!

〝นั่นสินะ... เรื่องเหตุผลหน่ะ...ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องละเอียดอ่อนพวกนี้ซะด้วย.... แต่พอเห็นเธออยู่ในสภาพนั้นแล้วมันดันทนดูไม่ได้  อยากจะปกป้อง.... อยากจะช่วย.... เพราะงั้นบางที... ที่ฉันช่วยเธอคงจะเป็นเพราะเห็นเธอเป็นคนสำคัญขึ้นมาบ้างแล้ว... หล่ะมั้งนะ〞

〝งั้นหรอกเหรอ〞

          แต่ต่อหน้าประโยคตอบกลับแสนคลุมเครือของกร มีอากลับตอบกรไปแบบนั้นอย่างหนักแน่นแทนเสียอย่างงั้น นั่นเลยทำให้ตัวกรเริ่มที่จะโมโหตัวเองขึ้นมาจริงๆเสียแล้ว ที่ไม่กล้าบอกความรู้สึกของตัวเองไปตรงๆ

〝ถ้านายเห็นฉันเป็นคนสำคัญ.... งั้นฉัน.... ก็มีโอกาสอยู่สินะ〞

〝โอกาส.... งั้นเหรอ?〞

          จนถึงตอนนี้ กรก็เข้าใจได้ในที่สุดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปกับตัวเอง และมีอาที่พูดแบบนั้นออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือและใบหน้าแดงก่ำพลางหันหน้ามาหากรทั้งที่ยังลอยอยู่บนผิวน้ำพลางส่งสายตามีความหวังมาทางเขาก็ยิ่งทำให้ความคิดของกรเด่นชัดขึ้นไปอีก  พอถึงตอนนี้กรจึงชกหน้าของตัวเองในจินตนาการสุดแรงครั้งนึง ก่อนที่จะคิดเรื่องของมีอาอย่างจริงจัง

ตัวเรา... ไม่ได้ทึ่มถึงขนาดจะไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้

มีอา... ชอบเรา.... และกำลังจะสารภาพความในใจของตัวเองออกมา

บ้าเอ้ย!  เรานี่มันขี้ขลาดตาขาวชะมัด!

ทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วแท้ๆ ความรู้สึกของมีอาหน่ะ  แต่ก็เมินมันมาตลอด... เพราะเกลียดเรื่องยุ่งยากงั้นเหรอ!

ไม่ใช่เลย... เพราะกลัวต่างหาก เข้าใจเป็นอย่างดีแล้วว่าควรจะทำอะไร.... ไม่สิ... มันเป็นเรื่องที่ต้องทำต่างหาก...

ถ้าไม่ทำซะตอนนี้ล่ะก็... ไม่กล้าเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายหรอกโว้ยยย!!!!!

.

.

〝ฉันหน่ะ....รู้ตัวเองดีว่าไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะพูดแบบนั้นกับนายได้  แต่ว่า... ความรู้สึกของฉัน...มันเอ่อล้นจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว.... เพราะงั้น.... ต่อให้ถูกนายมองยังไงฉันก็  ไม่สนแล้ว... เพราะงั้นฉันถึงต้องบอกนายให้ได้... กร... ฉันหน่ะ  ชะชะ....ฉันรักนาย———〞

〝เดี๋ยวก่อน!!〞

〝!!!〞

          แล้วมีอาก็เริ่มการสารภาพในขณะที่กรกำลังคิดไปเสียแล้ว กรจึงรีบตัดบทของเธอลงก่อนที่มีอาจะทันพูดประโยคสำคัญออกมา

〝เรื่องนั้น  ให้ฉันเป็นคนพูดเถอะ〞

〝มะ หมายความว่ายังไง?〞

          แล้วพอกรพูดแบบนั้นออกมา ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เลยทำให้มีอาที่กำลังตะลึงอยู่แล้วตกตะลึงมากยิ่งขึ้นไปอีก

ใช่แล้ว...ทั้งที่มันเข้าใจง่ายขนาดนี้แท้ๆ

〝ฉัน....รักเธอ〞

〝อะ....〞

〝ใช่...ฉันรักเธอ〞

          ต่อหน้าคำสารภาพรักของกร  มีอาที่นอนอยู่บนผิวน้ำจึงทำได้แค่ตัวแข็งทื่อด้วยความปิติเท่านั้น น้ำตาของเธอเองก็เอ่อออกมาจากทั้งสองข้างพร้อมๆกันเลยทีเดียว

〝จริงๆฉันหน่ะ รู้ตัวตั้งนานแล้วหล่ะ เพียงแต่....ฉันกลัว〞

ใช่แล้ว! เลิกทำเป็นเก่งได้แล้วอุษณกร!!!!

แกมันก็แค่ไอ้งั่ง ที่เอาแต่หนีหางจุกตูดจากเรื่องยุ่งยากที่ตัวเองไม่ชอบเท่านั้นแหล่ะ!

〝ตัวฉันหน่ะ...กลัวที่จะได้รับพลัง กลัวที่จะมีอำนาจ กลัวที่จะมีพวกพ้อง กลัวที่จะชอบ  กลัวที่จะรัก กลัวที่จะถูกรัก  กลัวที่จะได้รับของมีค่ามา  ......ฉันกลัว ...ว่าถ้าได้รับของพวกนั้นมา แล้วจะสูญเสียมันไป…〞

ใช่แล้ว เหมือนกับตอนที่เสียพ่อแม่ไปนั่นแหล่ะ 

เพราะงั้น... ฉันถึงกลัว  กลัวที่จะได้รับของมีค่ามาไว้ในมือ แต่รักษามันไว้ไม่ได้จนต้องเสียมันไป เพราะงั้นสู้ไม่มีซะตั้งแต่แรกยังจะดีซะกว่า

〝ที่ทำให้รู้ตัวก็เพราะต่อสู้กับไอ้มังกรนั่น   ฉัน....ไม่อยากเสียเธอ  ฉันจะปกป้องเธอ  ฉัน.....อยากจะอยู่ด้วยกันกับเธอ...〞

มัวแต่งอมืองอเท้าก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน…

〝ฉัน...ตัดสินใจแล้ว   ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว....〞

เพราะงั้น  ตัวฉัน....อุษณกร  วัชรวิรุฬร์

ตั้งแต่วันนี้ไปฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ถ้ากลัวที่จะสูญเสีย  ก็ต้องปกป้องมันไว้ให้ได้ก็พอ 

ตัวฉันแต่ก่อน  ไม่สิ...ก่อนหน้า จนถึงที่เจอกับมีอา  สนแต่เป้าหมายของตัวเองเท่านั้น  เพื่อปกป้องพวกริน  ตามหาพี่มารีกับศร  ก็ไม่สนใจได้หน้าไหนทั้งนั้น... รวมถึงตัวเองด้วย

ถึงได้พลังมามากมายก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร....อำนาจเหรอ  เงินเหรอ  หรือว่าเป็นตัวกำหนดความมั่นคงของความปลอดภัย  ว่าถ้ามีพลังเยอะไว้ก่อน  ก็จะสามารถทำได้ทุกอย่างที่ต้องการ....

ไม่ใช่..ไม่ใช่เลยซักนิด  ไม่ว่าอะไรก็ตาม มันต้องอยู่ในภาวะสมดุล... ต้องไม่มากหรือน้อยเกินไป  นั่นแหละถึงจะเป็นธรรมชาติ 

....มีพลังมหาศาลมาไว้ในมือไม่ใช่เรื่องดี เพราะสิ่งที่ตามมามันมีแต่เรื่องยุ่งยาก ...ตัวฉันที่มี สุดยอดการประมวลผล ตั้งแต่เด็กๆ รู้เรื่องนี้ดีที่สุด 

แต่ว่าตอนนี้….

ตัวฉันในตอนนี้....รู้สึกจากใจเลยว่า  ดีจริงๆที่ตัวเองมีพลังมากมาย....มากพอที่จะปกป้องสิ่งสำคัญในมือของตัวเองไว้ได้

〝ฉันจะไม่กลัวอีกแล้ว  .....ตัดสินใจแล้วว่าจะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งให้ถึงที่สุด  รวมถึงตัวเธอเองก็ด้วย....〞

นี่สินะ  ....คือน้ำหนักของสิ่งที่ต้องปกป้องแม้ต้องแลกด้วยชีวิต

〝เพราะงั้น  ไม่ว่ากี่ครั้งฉันก็จะพูด〞

นี่สินะ  ....คือน้ำหนักที่ต้องแบกรับจากความรักที่ได้รับมา

〝มีอา.... ฉันรักเธอ〞

          และต่อหน้าคำสารภาพของกร มีอาที่นอนอยู่ทำได้แค่กำมือของกรตอบกลับไปเท่านั้น เพราะตอนนี้เธอปลื้มปิติจนพูดอะไรไม่ออกไปเรียบร้อยแล้ว

〝....ช่วยลุกขึ้นมานั่งซักพักได้รึเปล่า?〞

〝อะ... อื้ม!〞

          ทันทีที่กรพูดแบบนั้น กรก็พยุงตัวมีอาขึ้นมาเบาๆเพื่อให้เธอนั่งลงบนพื้นน้ำที่กรทำไว้แล้วได้ จากนั้นก็เรียกดาบเอสต็อคสีดำซึ่งเป็นอาวุธระดับ SSS ที่ดรอปมาจากมังกรห้าหัวออกมาจากความว่างเปล่าก่อนที่เปลี่ยนมันให้เป็นวัตถุที่มีขนาดเล็กเรียว และมีช่องว่างตรงกลาง มีอาเองก็เห็นมันด้วยภาพเบลอเพราะถูกน้ำตาของตัวเองบดบังเช่นกันแต่ก็ยังเข้าใจได้ในทันทีว่านั่นคือ... แหวนนั่นเอง

          ในทันทีที่ดาบถูกเปลี่ยนรูปลักษณ์ไปโดยความสามารถของตัวดาบเองแล้วกรก็ยื่นมือขวาไปทางมือซ้ายของมีอาในทันที  มีอาที่กำลังสะอื้นด้วยความดีใจยิ่งกว่าเดิม ก็ตอบสนองกรโดยการยื่นมือซ้ายไปวางบนมือของกรในทันที

          แล้วจากนั้นกรก็ไม่รอช้า แล้วทำการสวมแหวนสีดำสนิทอันประดับไว้ด้วยลายวิจิตรงดงามราวกับงานแกะสลักชั้นหนึ่งก็มิปาน เข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของมีอาในทันที

〝ฉันหน่ะ... ไม่มั่นใจว่าจะเป็นคนที่คู่ควรกับเธอรึเปล่า... แต่ว่าอย่างน้อย———〞

〝พะ... พูด...อะไรแบบนั้นกัน!!! ...ถ้างั้นชั้นเองก็ ฮึก...ไม่คู่ควรกับนายเหมือนกัน!!!〞

          ต่อหน้าคำพูดของมีอาที่พูดออกมาแบบั้นทั้งน้ำตา กรก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มตอบอย่างอ่อนโยนด้วยใจจริงเท่านั้น

〝ขอบคุณนะ มีอา.... เพราะงั้นฉันหน่ะ... ถึงจะขี้ขลาดและอ่อนแอ  เลยอยากให้เธอมาอยู่เคียงข้างและก้าวเดินไปด้วยกัน..... เพราะงั้น..... ช่วยอยู่ด้วยกันกับฉัน... ตลอดไปได้รึเปล่า?〞

〝!!!!!〞

          แล้วมีอาที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่พ้นต้องเบิกตาโพลงออกมาอีกครั้ง  แต่หนนี้มีอาได้ใช้มือขวาที่ว่างอยู่เช็ดน้ำตาทั้งสองข้างออกอย่างรวดเร็วเพื่อมองภาพของเด็กหนุ่มที่ตัวเองรักตรงหน้าให้ชัดเจนก่อนที่จะตอบรับคำขอของเขาอย่างจริงจัง

〝ค่ะ! อยู่ด้วยกัน... ตลอดไปเลย!!!〞

          แล้วมีอาก็พูดแบบนั้นออกมา พลางน้ำตาไหลออกมาทั้งสองข้างอีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้  กรที่เห็นแบบนั้นก็หัวเราะแห้งๆออกมาด้วยความยินดีหลายต่อหลายครั้ง

         

          แล้วพอทั้งสองคน ได้ขจัดพันธะที่เรียกว่าความห่างเหิน ออกไปจากกันจนหมดสิ้นแล้ว ทั้งคู่ก็นั่งมองดวงอาทิตย์และหมู่เมฆบนท้องฟ้าด้วยกัน มีอาขยับเข้ามานั่งพับเพียบข้างๆกรและซบลงไปที่ไหล่ของเขาทั้งอย่างงั้น กรเองก็ตอบสนองมีอาโดยการโอบไหล่เธอกลับเช่นกัน ในขณะเดียวกันก็นั่งหย่อนขาลงไปในน้ำโดยโผล่พ้นน้ำแค่ส่วนลำตัวท่อนบนเท่านั้น บรรยากาศโดยรอบนั้นสว่างสดใส และเจิดจ้าเฉิดฉายมากกว่าทุกครั้งตั้งแต่ที่ทั้งคู่เกิดมาราวกับจะต้องการแสดงความยินดีต่อทั้งสองคนยังไงอย่างงั้น

          ตอนนี้ทั้งสองรู้สึกได้จากใจเลยว่าความรู้สึกของตัวเองส่งไปถึงอีกฝ่ายแล้ว รู้สึกได้เลยว่าโลกทั้งใบมีแค่พวกเขาสองคน ในใจมีแต่ความปิติยินดีจากก้นบึ้งหัวใจที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน แล้วบรรยากาศแบบที่ว่าก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกไปแล้วทั้งคู่ก็ยังคงนั่งอยู่บนน้ำแบบนั้นโดยที่ไม่ได้รู้สึกตัวกันเลยทีเดียว....