บทที่ 739

สายตาที่ชั่วร้ายนั้น เห็นแล้วรู้สึกใจหายวาบ

“ลุงใหญ่ ท่านบ้าไปแล้วหรือ พวกข้าไม่ได้ล่วงเกินท่านเสียหน่อย”

ซูจิ่นเอ๋อร์โกรธมากจริง ๆ

ซูจิ่งสิงขี้เกียจจะพูดคุยไร้สาระกับเขา จึงให้ฉู่เฟิงค้นตัวเขาเสียเลย

“นายท่าน พบผงหนึ่งซองในตัวเขา น่าจะเป็นยาพิษที่เขาใช้”

ฉู่เฟิงส่งผงยาให้ซูจิ่งสิง กู้หว่านเยว่รับมาดม

“ยาพิษกระเรียนแดง”

ยาพิษที่มีความเป็นพิษสูง

ทุกคนคุ้นเคยกับพิษนี้ แค่ดื่มเพียงเล็กน้อย ก็สามารถตายได้ในทันที

“ยาพิษกระเรียนแดง?” ท่านบ้าไปแล้วหรือ? ท่านอยากให้พวกข้าตายจริง ๆ จิตใจของท่านไม่ชั่วร้ายเกินไปหน่อยหรือ ถึงยังไงพวกเราก็เคยเป็นครอบครัวเดียวกัน”

ซูจิ่นเอ๋อร์ซักถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ยังคิดว่าเป็นพวกยาระบาย ผลปรากฏว่าเป็นยาพิษ

ซ้ำยังเป็นยาพิษที่มีความเป็นพิษสูงอีกด้วย

ซูหัวหยางเกลียดพวกเขามากเลยหรือ? ซูจิ่นเอ๋อร์คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ

“ครอบครัวเดียวกันหรือ? ข้าเคยคิดว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่พวกเจ้าเห็นย่าของพวกเจ้าตายไปต่อหน้าต่อตา พวกเจ้ากลับรู้สึกเฉย ๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราก็ไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันอีกต่อไปแล้ว”

ซูหัวหยางมองพวกเขาอย่างเย็นชา ในขณะที่แววตาของซ