เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 730
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-15 18:00:04บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 731
หุบเขาราชาโอสถ ไม่ใช่พวกปลาซิวปลาสร้อยทั่ว ๆ ไปจะเข้ามาได้“เจ้าหนูสกุลซู เรื่องก่อตั้งหุบเขาราชาโอสถ ฝากเจ้าช่วยใส่ใจด้วยนะ”ในที่สุดสายตาของปรมาจารย์แพทย์ก็มองเห็นซูจิ่งสิง ซูจิ่งสิงจูงมือของกู้หว่านเยว่ จากนั้นหยักหน้า“น้องหญิงสนับสนุนท่านผู้อาวุโส ข้าก็สนับสนุนด้วยเช่นกัน”“บ้าเอ๊ย เริ่มอวดความหวานกันอีกแล้ว ข้าไปก่อนละ ไปแล้ว”ปรมาจารย์แพทย์วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วเขาจะรับลูกศิษย์ก่อน จากนั้นหาสถานที่ก่อตั้งหุบเขาราชาโอสถ!“ปรมาจารย์แพทย์เปลี่ยนไปมาก หากเทียบกับเมื่อก่อน”ซูจิ่งสิงจูงมือของกู้หว่านเยว่ แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนหน้านี้ปรมาจารย์แพทย์ไม่เคยสนใจชีวิตความเป็นความตายของใคร“นี่เป็นเรื่องที่ดี”ทั้งสองคนเข้าไปในจวน ไปดูจ้านจ้านที่หลังเรือน เช้าวันรุ่งขึ้น หวังปี้และซูหรานหร่านก็มาจากหมู่บ้านสือหานทั้งสองคนมาเพื่อแสดงความยินดี“ข้าตั้งครรภ์แล้ว”ซูหรานหร่านลูบท้องของนาง บนใบหน้ามีความอ่อนโยนของการที่จะได้เป็นแม่คน“หมอบอกว่าสองเดือนแล้ว”เพราะเป็นหลานสาวแท้ ๆ นางหยางและซูจิ้งก็ยินดีกับนางเช่นกันคิดดูแล้วหวังปี้ก็เป็นเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อแม่ส่วนซูหรานหร่าน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 732
“โชคดีที่ซูหรานหร่านกลับไปแล้ว”กู้หว่านเยว่รู้สึกละอายใจ มิฉะนั้นถ้าสกุลซูก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นมา ลูกในท้องของนางก็อาจจะอันตราย“ไม่ต้องห่วง ในเมื่อเขาอยากก่อเรื่อง ก็ปล่อยให้เขาก่อเรื่องให้เต็มที่ไปเลย”ซูจิ่งสิงแสดงสีหน้าเย็นชา การไม่ลงมือฆ่าพวกเขา ถือเป็นความเมตตาสุดท้ายของเขาแล้วแต่อีกฝ่ายบุกมาถึงที่ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะจัดการพวกเขาด้วยตัวเองทั้งสองคนไม่ได้ใส่ใจสกุลซู หลังจากจัดการธุระเสร็จแล้ว เซวียผิงก็มาที่จวนกู้โดยเฉพาะ เพื่อคุกเข่าคำนับซูจิ่งสิง“ขอบคุณนายท่านที่ให้โอกาสนี้แก่ข้า ทำให้ข้าสามารถล้างแค้นให้ภรรยาผู้ล่วงลับได้”นายท่านเซวียถูกตัดหัวประจานต่อหน้าธารกำนัลแล้วเซวียผิงรอมาเกือบสิบปี ในที่สุดก็ได้ล้างแค้นให้ภรรยาผู้ล่วงลับ เขาซื้อดอกไม้ช่อหนึ่งและถือเหล้ากาหนึ่ง ไปที่หลุมศพของภรรยาอย่างมีความสุขหลังจากไหว้หลุมศพแล้ว ก็มาหาซูจิ่งสิงเพื่อขอบคุณ“ลุกขึ้นเถิด นี่เป็นสิ่งที่เจ้าควรได้รับ”ซูจิ่งสิงก็ชื่นชมว่าเขาเป็นคนมีความสามารถ“จากนี้ไป ข้าน้อยยินดีสวามิภักดิ์ต่อนายท่าน ทุ่มเททั้งกายและใจ จนกว่าชีวิตจะหาไม่”เซวียผิงแสดงความจงรักภักดีความแค้นได้รับการ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 733
“หลี่มั่น เหตุใดถึงเป็นเจ้า เจ้า เจ้าถูกเนรเทศไปแล้วมิใช่หรือ?”เรื่องของสกุลเซวีย เป็นเรื่องที่โด่งดังไปทั่วเมืองอวี้แล้วช่วงนี้ตามตรอกซอกซอย หัวข้อสนทนาของชาวบ้านหลังมื้ออาหารก็คือเรื่องการล่มสลายของสกุลเซวียหลี่ชิวเตี๋ยก็รู้ความจริงของเรื่องราวทั้งหมดแล้วแท้จริงแล้ว เจ้าของร้านเพียวเซียงที่คอยสร้างความรำคาญใจให้นางตลอดหลายวันมานี้ กลับเป็นเพื่อนรักของนาง!เดิมทีนางอยากจะไปตบหน้าเซวียฮูหยินสักฉาดแต่บ่าวที่ส่งไปสืบข่าวบอกนางว่านายท่านเซวียถูกตัดหัวประจานแล้ว และทุกคนในสกุลเซวียจะถูกเนรเทศไปยังเมืองตะวันไม่ตกดินในวันนี้หลี่ชิวเตี๋ยเป็นคนใจอ่อน เมื่อเห็นว่าเซวียฮูหยินได้รับผลกรรมแล้ว นางก็ไม่คิดจะซ้ำเติมอีกคาดไม่ถึงเลยว่าเซวียฮูหยินจะหนีกลับมาได้และนางยังกล้ามาลอบสังหารกู้หว่านเยว่ ดูจากมีดเมื่อครู่ เห็นได้ชัดว่าเล็งไปที่กู้หว่านเยว่“หลี่มั่น เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือ?”เซวียฮูหยินหลบสายตา ไม่กล้าสบตากับหลี่ชิวเตี๋ย“ไม่ใช่เรื่องของเจ้า ข้าจะฆ่ากู้หว่านเยว่!”หลี่มั่นตัวบวมแดงไปหมด จ้องมองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาอาฆาต“เจ้า เจ้าเป็นคนลงมือจัดการกับสกุลเซวียของข้า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 734
“นั่นเป็นเพราะว่านายท่านเข้าใจข้าผิด เขาคิดว่าข้าและเจ้าของร้านเสิ่นมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาว แต่ปกติเขาก็ดีกับข้ามาก”เซวียฮูหยินจ้องมองด้วยสายตาอาฆาต “เจ้าเป็นคนฆ่านายท่าน ข้าจะให้เจ้าชดใช้ด้วยชีวิต”พูดประโยคนี้จบ นางก็พุ่งเข้าใส่กู้หว่านเยว่โดยตรงเซวียฮูหยินเป็นเพียงสตรีในเรือนหลัง ไม่มีวรยุทธ์เลยการกระทำของนางในสายตาของกู้หว่านเยว่ ดูตลกสิ้นดีกู้หว่านเยว่เพียงแค่ถอยหลังเบา ๆ อีกฝ่ายก็ล้มลงกับพื้นเซวียฮูหยินรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย ความสิ้นหวังนี้เกิดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ“กู้หว่านเยว่ เหตุใดเจ้าต้องฆ่านายท่านของข้าด้วย? พวกเราสองคนน่าจะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขแท้ ๆ แต่เจ้ากลับทำลายทุกอย่าง”หลี่ชิวเตี๋ยอดไม่ได้ที่จะพูดจาเหน็บแนม “เลิกพูดเถอะ ถึงแม้นายท่านเซวียจะยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ เจ้าก็ไม่มีทางมีความสุขหรอก”“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”“ง่ายมาก เขามีผู้หญิงมากมายอยู่ข้างนอกก่อนหน้านี้ ตอนที่เราสนิทกัน ข้าก็บอกเจ้าไปตั้งนานแล้วมิใช่หรือ?เขาไม่ใช่คู่ครองที่ดี”หลี่ชิวเตี๋ยเบ้ปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม เมื่อก่อนนางกับเซวียฮูหยินก็เป็นเพื่อนสนิทกัน มีมิตรภาพที่ดีต่อ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 735
“กู้หว่านเยว่ เจ้าทำลายข้า!”เซวียฮูหยินดึงปิ่นปักผมออกมา แล้วพุ่งเข้าหานางด้วยสายตาอาฆาต ชิงเหลียนรีบชักดาบยาวออกมา กลับเห็นเซวียฮูหยินพุ่งเข้ามาพุ่งเข้ามาชนดาบของนางด้วยลำคอ“อ๊า!”หลี่ชิวเตี๋ยตกใจกลัวจนต้องหลบเลือดที่กระเซ็นออกมา สีหน้าตื่นตระหนก“นาง นางอยากตาย...”ทุกคนต่างมองออกว่าเซวียฮูหยินจงใจหาเรื่องตายเองนางไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว“หลี่มั่น เพื่อผู้ชายคนเดียว มันคุ้มค่าหรือ?”หลี่ชิวเตี๋ยก้มลง พบว่าเซวียฮูหยินสิ้นใจตายคาที่แล้ว นางถอนหายใจเบา ๆ ครั้งหนึ่งนางก็เคยโง่เขลาเพื่อผู้ชายแบบนี้“เถ้าแก่เนี้ย ท่านพอจะมอบศพของหลี่มั่นให้ข้าได้หรือไม่”ในฐานะเพื่อนรักที่เคยผูกพันกันมา หลี่ชิวเตี๋ยอยากให้นางได้ไปสู่สุคติ“ตามใจเจ้า”กู้หว่านเยว่เตือนด้วยความหวังดี “นางมีผื่นแดงขึ้นเต็มตัว เจ้าอย่าไปแตะต้องจะดีกว่า”“เจ้าค่ะ”หลี่ชิวเตี๋ยเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีผื่นแดงขึ้นเต็มคอของเซวียฮูหยิน นางตกใจจนรีบชักมือกลับ คาดว่าคงติดโรคผิวหนังมาจากคุกใต้ดินที่สกปรกกู้หว่านเยว่ไม่ได้สนใจเซวียฮูหยิน หันหลังแล้วเดินจากไปนางไม่ได้ใจดีเหมือนหลี่ชิวเตี๋ย คนที่คิดจะฆ่านาง ไม่ลากไปให้สุนั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 736
อวิ๋นมู่กลัวว่านางจะคิดว่าแพงมาก แล้วจะไม่รับไว้หลี่ชิวเตี๋ยเดินเข้ามา เห็นแก้วในมือของกู้หว่านเยว่ก็กล่าวด้วยความประหลาดใจ “นี่แก้วไม่ใช่หรือ ครั้งก่อนข้าอยากจะซื้อจากชาวต่างชาติ พอถามราคา ปรากฏว่าแพงกว่าทองเสียอีก ข้าตกใจจนต้องรีบเผ่น”“แพงขนาดนั้นเชียว?!”กู้หว่านเยว่ใจเต้นเล็กน้อย หรือว่านางจะสามารถทำแก้วออกมาขายได้“หว่านเยว่ นี่เป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากข้า เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอก”อวิ๋นมู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ที่ไม่บอกก็เพราะกลัวว่านางจะปฏิเสธ แต่ไม่นึกเลยว่านางจะรู้เข้าจนได้“แก้วนี้ คุณชายอวิ๋นมอบให้กับเถ้าแก่เนี้ยหรือ?”หลี่ชิวเตี๋ยรู้สึกเจ็บแปลบในใจ คุณชายอวิ๋นใจกว้างจริง ๆ นางรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย“อวิ๋นมู่ ของสิ่งนี้แพงเกินไปแล้ว”หลังจากที่กู้หว่านเยว่รู้ราคาของแก้วใบนั้น ก็ไม่ค่อยอยากจะรับไว้ แต่เมื่อเห็นแววตาเจ็บปวดของอวิ๋นมู่ นางจึงเปลี่ยนใจ“ข้าหมายความว่าวันหลังข้าจะเลี้ยงข้าวเจ้าเป็นการตอบแทน ส่วนของขวัญข้าขอรับไว้ก่อน”“อืม”อวิ๋นมู่ยิ้มจนตาหยี ดีใจเหมือนเด็ก ๆ ซูจิ่งสิงฉวยโอกาสกล่าวขึ้น “ข้าจะเป็นคนเลี้ยงข้าวเจ้าเอง เพื่อเป็นการขอบคุณที่เจ้ามอบของขว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 737
“ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าของที่ไม่ควรซื้อก็อย่าไปซื้อ เจ้าช่วยประหยัดเพื่อครอบครัวนี้บ้างได้หรือไม่?”กู้อู่เต๋อยืนตะโกนอยู่ในลานบ้าน ทำเอาอนุน้อยอวี๋ตัวสั่นเทานางรู้สึกน้อยใจ “นายท่าน ข้าแค่อยากจะซื้อเสื้อผ้าสักสองชุด เพื่อไปเข้าร่วมงานชมดอกไม้”“เข้าร่วมงานอะไรกัน ซื้อเสื้อผ้าไม่ต้องใช้เงินหรือไร? ชุดที่เจ้าใส่อยู่นั่นก็สิบกว่าตำลึงแล้ว เก็บเงินไว้ก็พอเลี้ยงคนทั้งบ้านได้ตั้งเดือนหนึ่ง”กู้อู่เต๋อนั่งลงด้วยความโมโห ตั้งแต่บ้านถูกขโมย อย่าว่าแต่เสื้อผ้าเลย แม้แต่รองเท้าสักคู่เขาก็ไม่กล้าซื้อ ชุดขุนนางที่ใส่ขึ้นราชสำนักก็มีรูขาดหลายรูแล้วแต่เขาจะทำอย่างไรได้?คลังสมบัติถูกขโมยโฉนดที่ดินและเงินทั้งหมดก็ถูกขโมยไปแม้กระทั่งเสบียงในครัว กระดาษชำระในห้องน้ำ ก็ถูกขโมยไปจนหมดเกลี้ยงเวลานี้ คนทั้งบ้านต้องอาศัยเงินเดือนของเขาเลี้ยงชีพ บ่าวไพร่ในจวนถูกไล่ออกไปเกือบหมดแล้วกลับไปจนอีกครั้ง!“โจรชั่วช้า ฟ้าดินลงโทษ ถ้าข้าจับมันได้ ข้าจะไม่ปล่อยมันไปแน่”กู้อู่เต๋อสีหน้าเหนื่อยล้า“งานเลี้ยง เจ้าไม่ต้องไปแล้ว เสื้อผ้าสองชุดนี้ เอาไปคืนเสีย”อนุน้อยอวี๋ขอบตาแดงก่ำ “นายท่าน ท่านเคยบอกว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 738
เมื่อเขาได้ยินเสียง จึงเงยหน้าขึ้นมอง ทำเอาหญิงสาวที่หลงใหลพากันกรีดร้อง“หล่อมาก ๆ นี่คุณชายบ้านไหนกัน หล่อเกินไปแล้ว”กู้หว่านเยว่กระตุกมุมปาก “ชีวิตในเมืองอวี้สุขสบายขึ้น ทุกคนก็ว่างงานกันแล้ว”มีเวลามามองชายหนุ่มรูปงามชิงเหลียนเฝ้าอยู่หน้าประตู เห็นหญิงสาวพวกนั้นพากันชมอวิ๋นมู่ และอวิ๋นมู่ก็เป็นคนขี้อาย หน้าแดงไปหมดแล้ว นางจึงปิดประตูเบา ๆ “ขอบคุณมาก”อวิ๋นมู่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหญิงสาวเหล่านี้คลั่งไคล้เกินไป เขาไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรจริง ๆ “ไม่เป็นไร”ชิงเหลียนตอบรับเบา ๆ รู้สึกดีใจเล็กน้อย แค่ได้คุยกับคุณชายอวิ๋นสักประโยค นางก็มีความสุขแล้ว“กุ้งเมามาแล้ว กุ้งเมามาแล้ว!”ซูจิ่นเอ๋อร์ยกกุ้งเมาขึ้นมาชั้นบนอย่างมีความสุข ยิ้มแย้มแจ่มใส“กุ้งเมานี่ข้าลองทำมาหลายรอบแล้ว พี่สะใภ้ใหญ่ลองชิมดูสิว่าใช่รสชาติในความทรงจำของท่านหรือไม่”ซูจิ่นเอ๋อร์วางกุ้งเมาไว้ตรงหน้ากู้หว่านเยว่ก่อนอืม ดูออกเลยว่าใครสำคัญที่สุดในครอบครัว“ได้กลิ่นหอมแล้ว”ซูจิ่นเอ๋อร์ลงมือทำอาหารเอง กู้หว่านเยว่ก็ต้องให้เกียรติ คีบกุ้งเมาตัวหนึ่งมาใส่ไว้ในจานเวลานี้ ฉู่เฟิงก็รีบเข้ามา แล้วกระซิบบ
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 772
ซูจิ่งสิงไม่เห็นด้วย ประเด็นหลักเพราะเขากลัวว่านางจะได้รับบาดเจ็บเพราะจากคำให้การของชาวบ้านเหล่านั้น ฟังดูแล้วทะเลสาบแห่งนั้นไม่ค่อยปลอดภัยนัก บางคนก็บอกว่ามีปีศาจอยู่ในทะเลสาบแห่งนั้น คนที่ดำลงไปสำรวจใต้น้ำก่อนหน้านั้นต่างก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย“ไม่ได้ ในเมื่อเป็นสถานที่อันตราย ข้าก็ยิ่งต้องไปกับท่าน มิเช่นนั้นหากท่านตกอยู่ในอันตรายขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่าเจ้าคะ?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้าอย่างเด็ดขาด ทำให้ซูจิ่งสิงจนปัญญา เดิมทีเขาอยากมาบอกกล่าวภรรยาของตัวเองก่อนออกเดินทางสักคำ คิดไม่ถึงว่าภรรยาของตนจะขอไปกับเขาด้วยเมื่อเห็นสายตาเด็ดเดี่ยวของอีกฝ่าย เขาก็รู้ทันทีว่าต่อให้ตัวเองโน้มน้าวอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ จึงทำได้แค่พยักหน้าอย่างจำใจ“ก็ได้ เช่นนั้นเราก็ไปด้วยกัน แต่เจ้าต้องรับปากข้าก่อน ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าห้ามกระโดดลงจากเรือไปสำรวจในทะเลสาบเพียงลำพังเด็ดขาด”“ไม่มีปัญหา”กู้หว่านเยว่รับปากวันนี้รับปาก พรุ่งนี้กลับคำเนื่องจากสองสามีภรรยาคู่นี้จะต้องออกเดินทางไปสำรวจทะเลสาบแห่งนั้นตั้งแต่เช้าตรู่ ดังนั้นคืนนี้ทั้งสองคนจึงไม่อยู่รอให้ซูจื่อชิงฟื้นอยู่ในจวน แต่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 771
นางหยางปาดน้ำตา “ช่วงนี้เจ้าต้องดูแลกู้จื่อชิงให้ดี มันคือทางที่ดีที่สุดแล้ว เรื่องในวันนี้คงโทษเจ้าไม่ได้ เจ้าเองก็ไม่ต้องตำหนิตัวเจ้าเอง”ชิวจู๋กัดริมฝีปากพยักหน้าหลังจากที่กู้หว่านเยว่ต้มยาระงับประสาทให้แล้ว ก็ยื่นใบสั่งยาให้คนอื่น เพื่อเตรียมสมุนไพรนางแอบลากซูจิ่งสิงเข้ามาในมุมหนึ่งของลานกว้าง“ท่านพี่ เรื่องนี้ท่านว่าอย่างไรเจ้าคะ?”ซูจิ่งสิงไม่พูดสิ่งใด เรื่องความรู้สึกของซูจื่อชิงเขาเองก็ไม่รู้จะเข้าไปแทรกอย่างไรยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เมี่ยชิงหว่านกำลังจะหมั้นกับเผยเสวียนแล้ว เขาไม่มีทางเข้าไปชิงตัวใครออกมาอย่างแน่นอนครั้นกู้หว่านเยว่เห็นซูจิ่งสิงไม่กล่าวสิ่งใด ก็รู้ทันทีว่าคนที่แข็งกระด้างด้านความรู้สึกอย่างเขาคงไม่มีทางคิดออกแน่นอนดังนั้น นางจึงพูดอย่างตรงไปตรงมา“ท่านไม่รู้สึกว่าการแต่งงานของเมี่ยชิงหว่านและเผยเสวียนกะทันหันเกินไปหรือเจ้าคะ?”ซูจิ่งสิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “หมายความว่าอย่างไร?”“ข้าให้คนไปตรวจสอบแล้ว พวกเขาสองคนรู้จักกันได้ไม่นาน มากสุดเพียงครึ่งเดือน อีกทั้งช่วงเวลานี้ ชิงหว่านไม่ได้สนใจเผยเสวียนเลย กลับเป็นเผยเสวียนที่คอยเอาแต่ประกาศอยู่เรื่อย ๆ ทำ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 770
“คุณชายรองเราไปกันเถอะ ในเมื่อคุณหนูฟู่ตัดสินใจจะหมั้นกับคุณชายเผยแล้ว ต่อให้ท่านรอต่อไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกเจ้าค่ะ”ชิวจู๋ประคองซูจื่อชิงลุกขึ้น คาดไม่ถึงว่าซูจื่อชิงจะรับแรงกระตุ้นไม่ไหวกระอีกออกมาเป็นเลือดและสลบไปในที่สุด“คุณชายรอง คุณชายรอง!” ชิวจู๋รีบประคองซูจื่อชิงกู้หว่านเยว่กำลังคุยเรื่องนี้กับซูจิ่งสิงพอดี ครั้นได้ยินเด็กรับใช้รายงานว่าซูจื่อชิงสลบไม่ได้สติและกระอักออกมาเป็นเลือด“เด็กคนนี้ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย เมื่อครู่ข้าเพิ่งบอกเขาอยู่หยก ๆ ว่าให้ถนอมร่างกายของตัวเอง ไม่ทันไรก็เกิดเรื่องขึ้นแล้ว”กู้หว่านเยว่ด่าทอพักใหญ่ แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนในครอบครัว ทั้งสองคนรีบเดินตรงไปยังจวนด้านหลัง“เกิดอะไรขึ้น?”ทันทีที่เข้าไปก็เห็นซูจื่อชิงสลบอยู่บนเตียง สีหน้าเขียวคล้ำ มุมปากมีคราบเลือดหยดหนึ่งติดอยู่นางหยางและซูจิ้งกลับมาพอดี ครั้นเห็นบุตรชายกลายเป็นเช่นนี้ ก็เจ็บปวดคล้ายกับโดนมีดหรีดหัวใจ“หว่านเยว่ เจ้ารีบดูอาการให้เขาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น เมื่อครู่ข้าเรียกเขาอยู่ครึ่งวัน กลับไม่มีการตอบสนองเลยสักนิด”“ท่านแม่ ท่านอย่าเพิ่งร้อนใจไป น้องชายรองแค่สลบไปเท่านั้น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 769
“ในเมื่อเขามาหาเจ้าแล้วถึงที่แล้ว เจ้าก็ควรออกพบเขาสักหน่อย”เผยเสวียนคลี่ยิ้มหวาน ทำให้เมี่ยชิงหว่านขมวดคิ้วแน่น“ตอนนี้ข้าไม่อยากเจอใคร เจ้าไปบอกเขาเถอะ ข้าเข้านอนแล้ว”เด็กรับใช้ยืนนิ่งไม่ไหวติ่ง เผยเสวียนตั้งใจลูบแก้มของนาง“สาเหตุที่เขาอยากพบเจ้าตอนนี้ คาดว่าคงยังคาใจ อยากฟังคำตอบจากปากของเจ้าเอง ข้าอยากให้เจ้าออกไปบอกเขาด้วยตัวเอง ให้เขาตัดใจเสียเถิด”เมี่ยชิงหว่านตัวสั่นระริก “ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? ข้าไม่เจอเขาก็พอแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ?”“ไม่ได้”เผยเสวียนคลี่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวเสียงต่ำ “ชิงหว่าน เด็กดี เชื่อฟังข้าเถอะ มิเช่นนั้นเจ้าก็รู้ว่าผลลัพธ์จากการโกรธของข้าจะเป็นอย่างไร”เมี่ยชิงหว่านลังเลเล็กน้อย ยังไม่อยากออกไป“ในเมื่อเจ้าไม่อยากออกไปบอกเขา เช่นนั้นข้าจะออกไปบอกเขาเอง ถึงตอนนั้นอะไรที่ควรพูดอะไรที่ไม่ควรพูด ข้าเกรงว่าคงจะควบคุมปากไว้ไม่ได้”เผยเสวียนกล่าวพลางสาวเท้าเดินออกไปข้างนอกนัยน์ตาของเมี่ยชิงหว่านฉายแววเกลียดชัง จากนั้นก็กัดฟันพลางพยักหน้า “ข้าไปเอง ข้าจะออกไปบอกเขาเอง”“แบบนี้สิ ถึงจะเป็นคู่หมั้นที่น่ารักของข้า”เผยเสวียนหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาพลางส
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 768
หลังจากเกิดความชุลมุนพักใหญ่ ในที่สุดเจ้าตัวก็ฟื้น “ข้า ข้ายังไม่ตายใช่หรือไม่?”ซูจื่อชิงมองรอบ ๆ ห้องอย่างเหม่อลอย สีหน้าแดงก่ำเพราะฤทธิ์สุรา ท่าทางนั้นเหมือนตายทั้งเป็นกู้หว่านเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ชิงหว่านกำลังจะหมั้นแล้ว ต่อไปเจ้าสองคนก็ต้องต่างคนต่างอยู่ เจ้าทำตัวแบบนี้ไปให้ใครดูกัน?”ซูจื่อชิงตัวสั่นเทิ้ม ก่อนที่บุรุษร่างใหญ่จะร้องไห้คร่ำครวญออกมา“ข้ารู้ผิดแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะข้าเอง ต้องโทษปากของข้าที่เอาแต่ขับไสไล่ส่งนางออกไปไกลมากขึ้นทุกที”ตอนนี้ซูจื่อชิงน้ำตาเช็ดหัวเข่า“ทำไมข้าถึงชอบพูดประชดประชัน ทำไมข้าถึงไม่บอกความรู้สึกของข้ากับนางให้เร็วกว่านี้”บัดนี้คงทำได้แค่มองคนที่ตนรักแต่งงานกับคนอื่นไปต่อหน้าต่อตา เขาจะทนได้อย่างไร? หลายวันมานี้เขาเอาแต่ดื่มเหล้าย้อมใจอยู่แต่ในร้านอาหาร ดื่มจนเมามาย เพียงแค่อยากให้ตัวเองไร้ความรู้สึกเท่านั้นน่าเสียดายที่ความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนรัก ไม่สามารถลบล้างด้วยการดื่มเหล้าได้ต่อให้ดื่มเหล้าจนเมามาย ก็ทำได้แค่ลืมไปชั่วขณะ หลังจากสร่างเมากลับมาเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม“เสียใจ ข้าเสียใจจริง ๆ”ซูจื่อชิงน้ำตาไหลอาบสอง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 767
“ท่านอาเทพธิดา” เว่ยเสียวฉู่ก้มหน้ามองกู้หว่านเยว่ด้วยความชื่นชอบ ก่อนจะคลี่ยิ้มหวานหยดย้อยหลังจากให้กำเนิดบุตรชาย กู้หว่านเยว่ไม่อาจต้านทานเด็กสาวที่มีหน้าตาน่ารักได้อีก กระทั่งโน้มตัวลงไปบีบแก้มของนาง“สวัสดี เว่ยเสียวฉู่”“ท่านอาเทพธิดา ท้องละเจ้าคะ?” เว่ยเสียวฉู่ชี้ไปที่ท้องของนางด้วยความอยากรู้ กู้หว่านเยว่ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ “เด็กในท้องคลอดออกมาแล้ว เป็นน้องชายตัวน้อย”นัยน์ตาของเว่ยเสียวฉู่เปล่งประกายระยิบ นางไม่มีเพื่อนเล่นเลยตั้งแต่ที่มาถึงเจดีย์หนิงกู่“ข้าขอไปเล่นกับน้องชายได้หรือไม่เจ้าคะ?”“เสี่ยวฉู่” เจียงหรงอุ้มเด็กน้อยพลางกล่าว “ขอโทษด้วยเจ้าค่ะ พระชายา นางยังเด็กยังไม่รู้ความ”สำหรับนางแล้ว องค์ชายน้อยจากราชวงศ์ไม่ใช่ใครที่จะเล่นกับเขาได้นะ?กู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “ไม่เป็นไร ข้าชอบเด็กอย่างเสี่ยวฉู่ หากมีเวลาว่าง ไว้ข้าจะพานางไปเล่นในจวน” เด็กคนนี้ดูมีความจริงใจ หลังเติบโตไปเด็กคนนี้จะได้เป็นท่านแม่ทัพหญิงที่องอาจผึ่งผาย กู้หว่านเยว่จึงชอบมาก“ขอบพระทัยพระชายาเจ้าค่ะ”เจียงหรงคลี่ยิ้ม นางเองก็รู้อยู่แก่ใจว่ากู้หว่านเยว่ไม่ชอบให้ท
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 766
“ข้าคิดดีแล้ว ในเมื่อเจ้าอยากอยู่เจดีย์หนิงกู่ ข้าก็จะอยู่ที่นี่กับเจ้า ถึงตอนนั้นข้าคงหางานเขียนและวาดรูปมาเลี้ยงเจ้า”“ท่านพี่วั่ง” ดวงตาของเจียงอวิ๋นจิ่นแดงก่ำ ซาบซึ้งใจยิ่งนักครั้นกู้หว่านเยว่ได้ยินแผนการของทั้งสองคนแล้ว ตัดสินใจว่าจะอยู่เจดีย์หนิงกู่ จึงกล่าวออกไปตรง ๆ ว่า“เทียบกับเรื่องงานเขียนและวาดภาพ ไม่สู้เจ้ามาเป็นผู้อำนวยการให้กับสำนักศึกษาถงซันดีกว่า”“ผู้อำนวยการ?” เฉินจื่อวั่งยังไม่ได้สติชิงเหลียนจึงคลี่ยิ้มและอธิบายว่า “สำนักถงซันเป็นสำนักที่ฮูหยินของเราสร้างขึ้น ตอนนี้กำลังขาดบุคลากรอย่างผู้อำนวยการหนึ่งคนและอาจารย์สอนอีกจำนวนหนึ่ง”กู้หว่านเยว่หยิบแผนที่ใบหนึ่งออกมา “นี่คือที่อยู่ของสำนักศึกษาถงซัน ตอนนี้ยังอยู่ในระหว่างการสร้าง หากเจ้ามีเวลาแวะไปเยี่ยมชมได้”เฉินจื่อวั่งรับแผนที่มาอย่างตะลึงงัน และเงียบไปชั่วครึ่งยามชิงเหลียนกล่าวถามด้วยใบหน้าดุดัน “ทำไม เจ้าไม่เห็นด้วยหรือ? ในตอนที่เจ้าอ้อนวอนให้ฮูหยินของเราช่วยแม่นางเจียง ไม่ใช่บอกว่าจะทำตามคำสั่งของฮูหยินหรอกหรือ!”เฉินจื่อวั่งไม่เห็นด้วยที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังตกใจอย่างมาก“ข้า ข้าเป็นผู้อำนว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 765
“ลุกขึ้นเถอะ”กู้หว่านเยว่ทนไม่ได้ที่อยู่ ๆ ก็มีคนคุกเข่าโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเช่นนี้ “ขอรับ”เจียงอวิ๋นจิ่นเชื่อฟังคำสั่งของกู้หว่านเยว่มาก บอกให้นางลุกขึ้น นางก็ลุกขึ้นอย่างว่าง่ายทันทีดวงตาที่งดงามคู่นั้นเอ่อล้นด้วยหยดน้ำตา “พระชายา ข้าไม่รู้ว่าจะตอบแทนท่านอย่างไร”นางกินยาแกล้งตาย หลับไปสามวันเต็ม เพิ่งจะฟื้นเมื่อครึ่งชั่วยามที่แล้ว และได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในสามวันนี้จากเฉินจื่อวั่ง“วินาทีที่นั่งรถม้ามุ่งหน้าไปยังเจดีย์หนิงกู่ ข้าคิดว่าชีวิตที่เหลือหลังจากนี้จบสิ้นเสียแล้ว”เจียงอวิ๋นจิ่นเตรียมยาพิษเอาไว้เรียบร้อยแล้วเหตุผลที่ไม่ดื่มยาพิษฆ่าตัวตายระหว่างทางเป็นเพราะนางกังวลว่าข่าวการตายของนางจะแพร่กระจายไปถึงเมืองหลวงแล้วสร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัวของนาง“สาเหตุที่อวิ๋นจิ่นยังยืนอยู่ตรงนี้ได้ ทั้งหมดเป็นความกรุณาธิคุณของพระชายาที่ทรงช่วยเหลือไว้”“ร่างกายเจ้าอ่อนแอนัก นั่งลงเถิด”ไม่รู้เป็นเพราะเจียงอวิ๋นจิ่นโดนทำร้ายมาตั้งแต่วัยเยาว์หรือไม่ ร่างกายถึงได้อ่อนแอมากเช่นนี้ กู้หว่านเยว่จับชีพจรให้นางแล้วพบว่านางมีสภาวะอ่อนแอขั้นรุนแรงมิน่าล่ะท่าทางการเดินที่ไร้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 764
ครั้นกลับถึงบ้านช่วงค่ำ ในขณะที่กู้หว่านเยว่กำลังรับประทานอาหารอยู่นั้นนางก็ได้พูดคุยกับซูจิ่งสิง“ท่านพี่ ข้าตั้งใจจะสร้างสำนักศึกที่แตกต่างจากที่อื่นสักแห่งเจ้าค่ะ สำนักศึกษาของต้าฉีในสมัยก่อนมีเพียงบุรุษเท่านั้นที่เข้าเรียนได้ สำนักศึกษาเจดีย์หนิงกู่ของเราแห่งนี้ ข้าอยากให้สตรีมีโอกาสเข้าไปเรียนด้วยเจ้าค่ะ”ซูจิ่งสิงพยักหน้า สนับสนุนความคิดนี้ของนาง “บุรุษและสตรีใต้หล้านี้ไม่มีแบ่งแยก สติปัญญาก็ไม่แตกต่างกัน ในเมื่อบุรุษเรียนหนังสือได้ สตรีก็ย่อมเรียนได้เช่นกัน”กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้มหวานหยดย้อย สายตาที่เปล่งประกายคู่นั้นจ้องมองบุรุษตรงหน้าอย่างเขินอาย“ทำไมมองข้าเช่นนี้ หน้าข้ามีสิ่งใดติดอยู่อย่างนั้นหรือ?”“ไม่มีเจ้าค่ะ ข้าแค่รู้สึกว่าสามีของข้าช่างมีเสน่ห์ยิ่งนัก”ไม่ว่าเมื่อไหร่ พวกเขาสองคนสามารถคุยเรื่องแบบนี้ได้ โดยไม่มีช่องว่างระหว่างวัยคนหนึ่งมาจากยุคโบราณ อีกคนมาจากยุคปัจจุบัน ความคิดค่อนข้างมีอิทธิพลมากแต่บางครั้งนางก็พบว่าความคิดของซูจิ่งสิงก็ทันยุคทันสมัยมากเช่นกันซูจิ่งสิงคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “เจ้าคือภรรยาของข้า ต่อให้บางความคิดข้าจะไม่เข้าใจ ข้าก็เต็มใจสนับสน
