เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 294
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 295
“ขัดจังหวะคนแก่ที่กำลังสวดมนต์ขอลูก หลานวิ่งหนีไปแล้ว ใครจะรับผิดชอบ?”“ก็ใช่น่ะสิ น่ารำคาญจริง ๆ แม้แต่เจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรก็ถูกรบกวนไปหมด”หลายปีที่ผ่านมาเพื่อการขอลูก สองผัวเมียผู้เฒ่าสกุลโจวผ่านเทพหรือพระองค์ไหนก็บูชาจนทั่ว วัดขอลูกในหมู่บ้านใกล้เคียง 7-8 แห่ง ทั้งสองเหยียบจนแทบพรุนมาหมดแล้วสะใภ้สกุลโจวบิดผ้าเช็ดหน้าแก้เก้อ นางมีความประทับใจที่ดีต่อกู้หว่านเยว่ พูดถึงนางในทางที่ดี“แม้ว่าแม่นางกู้จะเพิ่งถูกเนรเทศออกมา แต่ตัวนางก็เป็นคนดีทำไมท่านพ่อไม่ไปพบหน่อยล่ะ ไม่แน่อาจจะมีเรื่องเร่งด่วนก็ได้?”นายท่านโจวถอนหายใจ “ก็ได้ ก็ได้ ข้าจะไปพบ”“เมื่อครู่ว่าพวกเขา ไม่ได้ว่าเจ้า เจ้าอย่าเก็บมาใส่ใจเลย”“ใช่แล้ว อวิ๋นเหนียง พวกข้าแค่อยากได้หลาน แต่ก็ไม่เคยตำหนิเจ้าเลย” ฮูหยินผู้เฒ่าโจวเอ่ยขึ้นเช่นกันอวิ๋นเหนียงพยักหน้า “ข้ารู้”พ่อแม่สามีดีกับนางเสมอมา เพียงแต่อยากอุ้มหลานมากเหลือเกินตอนแรกที่บอกว่าต้องการหาอนุให้สามี ก็ยังถามความเห็นของนางก่อน ยังสัญญากับนางอีกว่า เด็กที่เกิดกับอนุในอนาคต จะเลี้ยงดูให้อยู่ใต้อาณัติของนางถ้าไม่ใช่เพราะหมอที่อยู่เบื้องหลังบอกว่าปัญหาอยู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 296
เรื่องส่งเด็กให้ ทำไมนางถึงคิดไม่ออกนะ?“ช้าก่อน ช้าก่อน! พวกท่านอยากอุ้มหลานไม่ใช่หรือ ข้าจะให้ครอบครัวของพวกท่านคนหนึ่ง” กู้หว่านเยว่ผลักเด็กรับใช้ไปอีกด้านหนึ่ง“เจ้าหรือ?”ฮูหยินผู้เฒ่าโจวพินิจนางจากหัวจรดเท้า แล้วส่ายหัว “หน้าตาสะสวยใช้ได้ แต่สะโพกเล็กไปหน่อย ไม่เหมาะกับการคลอดลูก”กู้หว่านเยว่: ...ไม่ใช่ให้นางคลอดนะ!“ฮูหยินผู้เฒ่าโจว เมียของข้าเป็นหมอหญิง” ซูจิ่งสิงอธิบายด้วยสีหน้าบึ้งตึง จะให้เมียของเขาคลอดลูกให้สกุลโจว บ้าไปแล้วหรือ?“ถูกต้อง ข้าเป็นหมอหญิง บางทีอาจจะมองออกว่าเหตุใดฮูหยินโจวและคุณชายโจวถึงไม่มีลูกสักที” กู้หว่านเยว่กล่าวอย่างมั่นใจเจดีย์หนิงกู่ตั้งอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ปัจจัยในการรักษาย่อมเทียบเมืองหลวงไม่ติดอยู่แล้วในสถานที่แร้นแค้นนี้ หมอหญิงคือบุคคลเนื้อหอมเด็กรับใช้ปล่อยมือทันทีอวิ๋นเหนียงลูบท้องน้อย แน่นอนว่านางก็อยากมีลูกเป็นของตัวเองด้วย“แม่นางกู้ เจ้ามีความรู้ด้านการแพทย์จริงหรือ?”“ไม่ใช่พวกต้มตุ๋นใช่ไหม อยากให้สกุลโจวของข้าทำงานให้เจ้า ก็เลยจงใจหลอกลวงใช่ไหม?” นายท่านโจวระแวงไปเรื่อย“ไม่เช่นนั้นจะลองดูไหม?” ฮูหยินผู้เฒ่าโจวอยากอุ้ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 297
ซูจิ่งสิงยืนขวางอยู่หน้ากู้หว่านเยว่อย่างเย็นชา “เมียข้าเป็นหมอหญิง ไม่ใช่คนที่พูดจาเหลวไหลไร้สาระ คุณชายโจวช่วยพูดจาให้สุภาพด้วย”โจวลิ่วหลางถูกเขามองจนได้สติกลับมาบ้าง“ข้าน้อยพูดจาโฉ่งฉ่างไป แค่เป็นห่วงว่าอวิ๋นเหนียงจะได้รับบาดเจ็บ”เขาและอวิ๋นเหนียงเป็นคู่รักกันตั้งแต่ยังเด็ก ตอนเด็ก ๆ เป็นคู่ที่ตัวติดกันเป็นเงาตามตัว โตขึ้นมาไม่ว่าจะเจอผู้หญิงมากี่คน ในสายตาก็มีเพียงอวิ๋นเหนียงเสมอทั้งสองเหมือนสวรรค์สรรค์สร้าง หลังปักปิ่นก็แต่งงานกันเลยว่ากันตามเหตุผลแล้ว ควรจะกลายเป็นคู่รักกิ่งทองใบหยกที่ทุกคนอิจฉาน่าเสียดายหลังจากแต่งงานกันมาสิบปี ก็ไม่มีทายาทออกมาสักคน“ประเดี๋ยวถ้าอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ของข้าและอวิ๋นเหนียง เจ้าก็แค่บอกว่าข้าป่วย”“ห้ามพูดถึงอวิ๋นเหนียงเด็ดขาด ถือว่าข้าขอร้องเจ้า”เมื่อครู่โจวลิ่วหลางยังเย่อหยิ่งมาก ตอนนี้ช่างอ่อนน้อมถ่อมตนจริง ๆ“แล้วทางฝั่งภรรยาของท่านล่ะ...”“ก็ไม่ต้องบอกอวิ๋นเหนียงด้วย อย่าให้นางรู้ความจริง”โจวลิ่วหลางไม่ลังเลเลยสักนิด ด้วยนิสัยอ่อนแอของอวิ๋นเหนียง ถ้ารู้ว่านางป่วยจะต้องใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้แน่ๆกู้หว่านเยว่กุมหน้าผาก “ข้าบอกไปว่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 298
ยิ่งไปกว่านั้นสกุลเฉินยังมีสายสัมพันธ์ทางญาติพี่น้องกับใต้เท้าสวีแห่งเมืองตู้เปียนอีกด้วย ช่วยใต้เท้าสวีขจัดหนามยอกอกโดยเฉพาะหากช่วยพวกเจ้า ก็เหมือนกับต่อต้านสกุลสวีอย่างเปิดเผย”สกุลโจวของเขาสามารถรักษารากฐานเป็นร้อยปีในหมู่บ้านสือหานได้ ก็เพราะไม่ได้ต่อสู้แย่งชิงใด ๆนายท่านโจวแสดงความรู้สึกเป็นนัย เช่นเดียวกับหวังต้าโก่ว ให้กู้หว่านเยว่ไปเจรจาสงบศึกกับหัวหน้าหมู่บ้านเฉิน“นายท่านโจว พูดตามตรง ข้าได้ล่วงเกินใต้เท้าสวีที่เมืองตู้เปียนไปแล้ว”กู้หว่านเยว่ถอนหายใจ“ต่อให้พวกข้าจะไปขอเจรจาสงบศึกกับหัวหน้าหมู่บ้านเฉิน หัวหน้าหมู่บ้านเฉินก็จะไม่ยอมปล่อยพวกข้าไปหรอก”ที่จริงแล้ว กู้หว่านเยว่ไม่ต้องการเจรจาสงบศึกกับสกุลเฉินเลย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็สู้กับสกุลเฉินไปจนสุดทางดีกว่า”“พวกเจ้าล่วงเกินใต้เท้าสวีหรือ?!” นายท่านโจวและฮูหยินผู้เฒ่าโจวสบตากันแวบหนึ่ง กู้หว่านเยว่ผู้นี้ตัวเล็กแต่ใจใหญ่“นายท่านโจว สกุลเฉินใจโหดมือเหี้ยม พวกท่านไม่เคยคิดต่อต้านเลยหรือไง?” กู้หว่านเยว่แอบยุยงส่งเสริม “บางที พวกท่านนั้นเหมาะที่จะรับหน้าที่ดูแลจัดการหมู่บ้านสือหานมากกว่าสกุลเฉินเสียอีก”นายท่านโ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 299
ทางด้านนี้ เมื่อโจวลิ่วหลางมาส่งกู้หว่านเยว่กลับไปแล้ว ก็ถูกนายท่านโจวดึงไปที่ห้องบัญชี“ลูกเอ๋ย การเคลื่อนไหวครั้งนี้คงไม่ทำให้สกุลเฉินโกรธใช่ไหม?”นายท่านโจวกระทำการอย่างระวังรอบคอบมาหลายปี ความกังวลฉายอยู่ในแววตาแต่โจวลิ่วหลางกลับไม่คิดเห็นเช่นนั้น“โกรธขึ้นมาแล้วจะเป็นไรไป? ท่านพ่อ สกุลโจวของเรากับสกุลเฉินและสกุลเฉียน ก็เป็นสามสกุลใหญ่ชนชาติถู่แห่งหมู่บ้านสือหานเหมือนกัน พวกเราไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้กับสกุลเฉิน”เมื่อนึกถึงที่กู้หว่านเยว่บอกว่าหมู่บ้านสือหานควรเปลี่ยนคนดูแลจัดการ สีหน้าของเขาก็ยิ่งฮึกเหิมมากขึ้น“บางที แม่นางกู้อาจจะเป็นผู้ค้ำจุนของเราก็ได้”ถ้าอวิ๋นเหนียงตั้งครรภ์ เช่นนั้นกู้หว่านเยว่ก็จะเป็นผู้มีพระคุณของเขานั่นหมายความว่าโอกาสของสกุลโจวของพวกเขามาถึงแล้ว“อ้อท่านพ่อ มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องบอกท่าน คนรับใช้ของเราอาจจะไม่น่าไว้วางใจ...”โจวลิ่วหลางถ่ายทอดสิ่งที่กู้หว่านเยว่บอกเขาในวันนี้อย่างรื่นหู แค่เปลี่ยนผู้เสียหายเป็นตัวเองลู่ทางที่ชั่วร้ายเป็นภัยของครอบครัวมั่งคั่งในเรือนใหญ่นี้ ได้แพร่ไปถึงในหมู่บ้านแล้ว!นายท่านโจวตัวสั่นเทิ้มในทันที ต้องการให
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 300
หลังพระอาทิตย์ตกดิน เนื่องจากเวลากลางคืนในหมู่บ้านสือหานอากาศหนาวเย็นเกินไป กู้หว่านเยว่จึงให้พวกเขาแยกย้ายกลับเรือน ซูจิ่นเอ๋อร์ เสี่ยวอัน และเสี่ยวหรงได้ตระเตรียมข้าวปลาอาหารไว้พร้อมแล้ว กำลังรอให้ทั้งครอบครัวมากินเมื่อมองไปที่ตะเกียงน้ำมันที่มีแสงสลัว กู้หว่านเยว่คิดว่าหากสามารถนำเครื่องปั่นไฟและหลอดไฟในยุคปัจจุบันมาได้ก็คงจะดีแต่นี่ก็เป็นเพียงความคิด ต้องรอให้ค่อย ๆ เป็นจริงในอนาคตเท่านั้นถัดจากหมู่บ้านสือหานก็เป็นเรือนชั่วคราวของนาง เพื่อให้ใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกสบาย กู้หว่านเยว่จะทำให้เรือนหลังนี้ดีขึ้นเรื่อย ๆหลังรับประทานอาหารเสร็จ ซูจิ่นเอ๋อร์และนางหยางก็ขดตัวเย็บรองเท้าผ้าใบอยู่บนเตียงซูจื่อชิงนั่งอยู่ใต้ตะเกียงน้ำมันสอนหลี่เฉินอันและเสี่ยวหรงอ่านหนังสือ ขณะที่เมี่ยชิงหว่านคอยฟังอยู่ข้าง ๆหลี่อวิ๋นอวิ๋นซุ่มอยู่ข้างเตียง โก่งสะโพกใหญ่ย่างมันเทศอยู่หลายคนค่อย ๆ คุ้นเคยกับชีวิตแบบนี้ฉู่เฟิงเข้ามาในห้องของทั้งสองอย่างเงียบ ๆ “นายท่าน ฮูหยิน หมาป่าเมื่อคืนนี้มีคนสกุลเฉินใช้เลือดไก่ล่อมาจริง ๆ”เขาแอบฟังคนสกุลเฉินพูดคุยกัน “หัวหน้าหมู่บ้านเฉินวางแผนที่จะเข้าเมืองพรุ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 301
ใต้เท้าสวีกลัวซูจิ่งสิงลงมือต่อ ไม่กล้าเสแสร้งแกล้งทำอีก ลากกล่องออกมาอย่างว่าง่ายกู้หว่านเยว่รีบเปิดกล่องออก ตกตะลึงเหม่อลอยในทันใดมองเห็นภายในใส่เครื่องทองและตั๋วเงินเต็มๆ หนึ่งกล่องใหญ่ประเมินภาพรวมดูแล้ว ตั๋วเงินเหล่านี้มีนับหนึ่งแสนตำลึงเลยทีเดียวกู้หว่านเยว่กวาดเงินทั้งหมดจนเกลี้ยงอย่างไม่เกรงใจ นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันก่อนหน้านี้ สายตาตกลงบนตัวขุนนางชั่วสวีนางไม่คิดปล่อยอีกฝ่ายไปเช่นนี้“ท่านพี่ ท่านอุดปากเขาไว้ ใช้เชือกมัดให้ดี พวกเราไปตลาดสดกัน”“อือ อืออืออือ!” ใต้เท้าสวีอุทานออกมาอย่างตกตะลึงสองคนนี้ไร้คุณธรรม!ได้เงินแล้วถึงขั้นไม่ปล่อยเขาไป!“จะทำเช่นไรกับนาง?” ซูจิ่งสิงชี้ไปทางนางหลิวที่กำลังนอนหมดสติบนตียง ขมวดคิ้วแน่น“ไม่ต้องสนใจนาง” นางหลิวทำผิดพลาดชวนให้คนดูแคลน กระนั้นก็เป็นหญิงต้องเลี้ยงดูลูกคนหนึ่ง กู้หว่านเยว่ไม่อยากสร้างความลำบากให้นางทั้งสองคนอุดปากใต้เท้าสวีเอาไว้ มัดตัวแน่นหนา ขนไปที่ตลาดสดหาเสาไม้ที่ใจกลางตลาดสด กู้หว่านเยว่หยิบเชือกแข็งแรงออกมาหนึ่งเส้น มัดใต้เท้าสวีกับเสาไม้“ท่านยังมีคำใดต้องการพูดอีกหรือไม่” กู้หว่านเยว่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 302
“คืนนี้ข้าไม่นอนแล้ว จะอยู่เฝ้าเจ้าที่ข้างเตียงนี่ล่ะ”“ทำเช่นนั้นไม่ได้ หากไม่นอนจะเหนื่อยมากเพียงใด ท่านมานอนพร้อมข้าเถอะ” กู้หว่านเยว่เปลื้องเสื้อคลุมตัวนอกออก มักคิดว่าเอวนางหนาขึ้นกว่าก่อนไม่น้อยนางคงมิได้ตั้งครรภ์จริงหรอกกระมัง?เพียงความคิดนี้โผล่ขึ้นมา กู้หว่านเยว่ก็ส่ายหน้าแล้วครั้งเดียวเท่านั้น ไฉนเลยจะยิงร้อยครั้งถูกร้อยครั้งได้ จะต้องเป็นเพราะระยะนี้เจริญอาหารเกินไปแน่นอน“ข้าพิงขอบเตียงนอนก็แล้วกัน” ซูจิ่งสิงไม่กล้าพูดว่าเขาขึ้นเตียงนอนแล้วกลับเหนื่อยยิ่งกว่า ต้องเกร็งเครียดร่างกายตลอดทั้งคืน“ก็ได้” กู้หว่านเยว่จู๋ปาก มิได้ลูบกล้ามท้อง เสียใจจริงเชียวเช้าวันต่อมา เพียงทั้งสองออกจากห้องก็ได้ยินเสียงตะโกนอย่างอารมณ์ดีของคนทางด้านล่างแล้ว“ได้ยินแล้วหรือไม่ ใต้เท้าสวีสวีเสี้ยนเฉิงแห่งจวนผู้ว่าการอำเภอถึงขั้นถูกคนแก้ผ้าล่อนจ้อน โยนทิ้งไว้ที่ตลาดสด!”“น่าตื่นเต้นเพียงนี้เชียวรึ? รีบไปดูเร็วเข้า”คนในโรงเตี๊ยมวิ่งไปที่ตลาดสดบรรยากาศยามค่ำคืนของเจดีย์หนิงกู่หนาวเหน็บ อุณหภูมิติดลบนับสิบกว่าองศาขุนนางชั่วสวีนอนหมดสติอยู่บนพื้น กลายเป็นน้ำแข็งย้อย หูสองข้างเองก็ถู
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 780
กู้หว่านเยว่หยิบน้ำเชื่อมออกมาขวดหนึ่งแล้วยื่นให้เขา พร้อมกับอธิบาย“ข้าและท่านพี่ได้ยินว่าท่านเกิดเรื่อง จึงเร่งเดินทางมาที่นี่ ท่านไม่ได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่?”หนานหยางอ๋องได้ยินดังนั้นก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ประสานมือคารวะทั้งสองคน“ขอบคุณท่านอ๋องและพระชายาที่ยังเป็นห่วงข้า”กู้หว่านเยว่เห็นเขามีสีหน้าอ่อนเพลีย จึงรีบเอ่ยขึ้น “รีบดื่มน้ำเชื่อมนี่เถิด จะช่วยให้ท่านฟื้นฟูกำลังได้”“ตกลง”หนานหยางอ๋องเปิดขวดน้ำเชื่อมอย่างเชื่อฟัง แล้วดื่มเข้าไปอึกหนึ่ง ก็รู้สึกว่ามีเรี่ยวแรงขึ้นมาไม่น้อยเลยจริง ๆ จึงรีบดื่มน้ำเชื่อมที่เหลือจนหมดขวดในขณะที่หนานหยางอ๋องดื่มน้ำเชื่อมอยู่นั้น กู้หว่านเยว่ก็ไปดูชาวประมงคนอื่น ๆ พบว่าชาวประมงเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นลมเพราะความหิวชุนจวี๋รีบวิ่งเข้ามาดู แต่หลังจากที่ตามหาหนึ่งรอบแล้ว ก็ไม่พบสามีของนาง“พี่ต้าหนิว เหตุใดจึงไม่เห็นพี่ต้าหนิวเลยล่ะ?”ต้าหนิวเป็นคนกลุ่มแรกที่ตกลงไปในวังน้ำวน ตามหลักแล้ว เขาก็น่าจะอยู่ที่นี่ แต่เหตุใดจึงไม่พบเขาเลย?ชุนจวี๋ร้อนใจจนแทบบ้าเมื่อเห็นชาวประมงเหล่านี้ นางก็รู้สึกดีใจอย่างมาก คิดว่าในที่สุดก็ได้พบกับสามีของนางแล้ว แ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 779
กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงตกตะลึงเล็กน้อย “เจ้ามาจับปลาคนเดียวหรือ เจ้ามีสามีด้วยมิใช่หรือ?”พูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของชุนจวี๋ก็น้ำตาคลอ“เขาหายตัวไปสามวันแล้ว เมื่อคืนข้าแอบออกมาตามหาเขา”ชุนจวี๋พูดพลางร้องไห้ “คนอื่นบอกว่าเขาตายแล้ว แต่ข้าไม่เชื่อข้าแอบพายเรือลำเล็กมาที่ใจกลางทะเลสาบคนเดียว แล้วก็รู้สึกได้ถึงแรงดูดมหาศาลกำลังดึงข้าอยู่ ข้ายังไม่ทันได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกดึงลงไปพร้อมกับเรือ”นางเงยหน้าขึ้น “พอข้าตื่นขึ้นมา ก็เห็นพวกท่านทั้งสองยืนอยู่ตรงหน้าข้า”ชุนจวี๋นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบมองไปรอบ ๆ “สามีของข้าอาจจะตกลงมาด้วย พวกท่านเห็นเขาแถวนี้บ้างหรือไม่?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “พวกเราเห็นแค่เจ้าคนเดียว”ชุนจวี๋หัวใจสลายในทันที“แต่พื้นที่ข้างล่างนี้กว้างมาก น่าจะเป็นสุสานใต้ดิน พวกเราลองหาทางเข้าสุสานใต้ดินดู พวกเขาลงมานานแล้ว อาจจะเข้าไปในสุสานใต้ดินนานแล้วก็ได้”กู้หว่านเยว่อธิบาย เมื่อครู่นางให้ระบบส่งแผนที่ของสุสานใต้ดินมาให้นางแล้ว“ข้าจะไปหาพร้อมกับพวกท่าน”น้ำเสียงที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อยของชุนจวี๋ ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“เจ้าไม่กลัวหรือ? ในส
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 778
“อืม”เขาตัดสินใจกัดฟันถอดเสื้อผ้าออก แต่พอถอดถึงกางเกง กู้หว่านเยว่ก็หันหน้าหนี ทำให้ซูจิ่งสิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเขาเปลี่ยนเป็นกางเกงสะอาดตัวใหม่ ไม่ได้ใส่เสื้อ รอให้กู้หว่านเยว่ทายาให้“ผู้ชายอย่างท่านนี่ เหตุใดทั้งตัวมีแต่กล้ามเนื้อแบบนี้ล่ะ?”กู้หว่านเยว่ทนไม่ไหว จึงลูบกล้ามท้องของเขา ทำเอาชายหนุ่มตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันทีถ้าเขาเดาไม่ผิด ที่นี่น่าจะเป็นห้องนอนในมิติของกู้หว่านเยว่สินะทั้งห้องเป็นสีชมพู มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของหญิงสาวอบอวลอยู่เมื่อได้กลิ่นหอมนั้น มองไปที่เตียงใหญ่ซึ่งอยู่ด้านหลังกู้หว่านเยว่ ใบหูของเขาก็ร้อนผ่าวกู้หว่านเยว่หัวเราะชอบใจ ถ้าไม่นึกถึงภารกิจสำคัญที่จะต้องทำเดี๋ยวนี้ นางต้องลากท่านพี่มากลิ้งบนเตียงสักหน่อยหลังจากฆ่าเชื้อโรคที่บาดแผลอย่างง่าย ๆ และโรยยาจินชวงสมานแผลแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก“น่าจะเรียบร้อยแล้ว โชคดีที่แผลนี้ไม่ลึกมาก แค่ช่วงสองสามวันนี้ระวังอย่าให้โดนน้ำก็พอ”“ขอบคุณน้องหญิง”ซูจิ่งสิงใส่เสื้อ กู้หว่านเยว่รู้สึกเสียดายเล็กน้อย มองไม่เห็นกล้ามท้องแล้วรอจนกระทั่งซูจิ่งสิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ กู้หว่านเยว่ก็เอ่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 777
“หากถูกดูดเข้าไปในวังน้ำวน ยังมีโอกาสรอดชีวิตหรือไม่?”เมี่ยชิงหว่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน พอเห็นกู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางก็ทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาแดงก่ำกู้หว่านเยว่ดึงซูจิ่งสิงไปด้านข้าง จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย “ท่านพี่ ใต้วังน้ำวนนั่นอาจจะมีของบางอย่าง”เมื่อครู่ระบบบอกกับนางว่า ใต้วังน้ำวนอาจจะมีสมบัติอยู่กู้หว่านเยว่รู้สึกคันไม้คันมืออีกแล้ว“ข้าตั้งใจว่าจะไปดู ถ้าเห็นชาวประมงที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็จะพากลับมา”ซูจิ่งสิงเห็นดวงตาของนางเป็นประกาย ก็รู้ว่านางอยากไปมาก ในเมื่อน้องหญิงอยากไป เขาก็จะไม่ห้ามแน่นอน“เราสองคนไปด้วยกัน”“ก็ได้”อย่างมากก็หากเจออันตราย ก็จะลากซูจิ่งสิงเข้าไปหลบในมิติด้วยกันเมื่อตัดสินใจได้แล้ว กู้หว่านเยว่ก็หันไปบอกทุกคน“พวกเจ้ารอคำสั่งอยู่บนเรือใหญ่ หากไม่มีคำสั่งจากข้า ห้ามใครพายเรือเด็ดขาด ข้าและท่านอ๋องจะนั่งเรือเล็กไปสำรวจที่ใจกลางทะเลสาบก่อน”คนที่นำมาล้วนเป็นองครักษ์จันทรา ไม่กลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อฟังชิงเหลียนและฉู่เฟิงรีบไปที่ท้ายเรือ จากนั้นค่อย ๆ วางเรือลำเล็กไว้บนผิวน้ำ“นายท่าน ฮูหยิน พวกท่านต้องระวังตัวด้วย” ชิง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 776
“นี่คือเรือใหญ่ของหมู่บ้านเรา สามารถจุคนได้มากกว่ายี่สิบคน ด้านท้ายเรือยังมีเรือเล็กอีกสองลำ เพื่อความสะดวกในการให้คนลงไปตรวจสอบได้ทุกเมื่อ”ขณะที่หัวหน้าหมู่บ้านแนะนำ กู้หว่านเยว่ไม่พูดพร่ำทำเพลง เหยียบบันไดขึ้นไปบนเรือใหญ่ทันที“หว่านเยว่!”แววตาของซูจิ่งสิงทั้งเอ็นดูและจนปัญญา“เจ้าห้ามไปที่ทะเลสาบ ตกลงกันแล้ว”“เราเป็นสามีภรรยากัน”กู้หว่านเยว่กะพริบตา กล่าวอย่างซุกซน“หากมีอันตราย ก็จะได้ตายไปพร้อมกัน”ซูจิ่งสิง ...ระหว่างพูด กู้หว่านเยว่ก็ขึ้นไปบนเรือแล้ว พร้อมกับเรียกให้ทุกคนขึ้นมา ซูจิ่งสิงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา พลางเหาะขึ้นไปบนเรือ แล้วโอบเอวนางไว้“ชิงหว่าน”สายตาของเผยเสวียนฉายแววไม่เห็นด้วย ทำให้เมี่ยชิงหว่านโกรธมาก“คนที่ยังไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรคือท่านพ่อของข้า หากท่านรักตัวกลัวตายก็ไม่ต้องไป แต่ข้าต้องไปให้ได้”พูดจบก็สะบัดมือเขาออกแล้วก้าวขึ้นเรือไปเผยเสวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขึ้นตามไปด้วยสีหน้ามืดมนเนื่องจากมาตรวจสอบหมู่บ้านชาวประมงเล็ก ซูจิ่งสิงจึงนำองครักษ์ที่พายเรือเป็นมาล่วงหน้า หลังจากที่ทุกคนขึ้นเรือแล้ว ซูจิ่งสิงก็สั่งให้องครักษ์พายเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 775
“ลุกขึ้นเถอะ”ซูจิ่งชิงโบกมือให้ลุก เขามีเรื่องสำคัญต้องทำ ไม่ต้องมากพิธีเขาเปิดเรื่องถามทันที “ทะเลสาบที่เกิดเรื่องอยู่ไหน?”“ด้านหลังหมู่บ้าน เชิญท่านอ๋องตามข้าน้อยมา”ผู้ใหญ่บ้านรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก เดิมทีคิดว่าเรื่องนี้คงไม่มีใครสนใจ คิดไม่ถึงว่าท่านอ๋องจะเดินทางมาด้วยตัวเองจากปากทางหมู่บ้านไปถึงทะเลสาบยังห่างไปอีกช่วงหนึ่ง กู้หว่านเยว่จึงถือโอกาสถามทันทีว่า“ผู้ใหญ่บ้าน ท่านช่วยเล่าเหตุการณ์ให้เราฟังหน่อยเจ้าค่ะ”ผู้ใหญ่บ้านสังเกตเห็นว่าข้างกายของท่านอ๋องนั้นยังมีสตรีหน้าตางดงามอีกหนึ่งคนตั้งแต่ที่ท่านอ๋องจูงมือของนาง แสดงท่าทางปกป้องมากเป็นพิเศษ ผู้ใหญ่บ้านพอจะเดาสถานะของกู้หว่านเยว่ได้ครั้นเห็นนางเอ่ยปากถาม จึงรีบกล่าวทันที“รายงานพระชายา ทะเลสาบแห่งนี้ชื่อว่าทะเลสาบโก่วสยง”เดิมทีหมู่บ้านแห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้ทะเลสาบ ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างตกปลาเลี้ยงชีพจากทะเลสาบแห่งนี้มาหลายชั่วอายุคนแล้วเมื่อครึ่งเดือนก่อน กลับเกิดพายุครั้งใหญ่เกิดฟ้าผ่าสายหนึ่งกลางทะเลสาบโก่วสยงแห่งนี้“ยามนั้นเรียกได้ว่าแผ่นดินสั่นไหวอย่างรุนแรง จนชาวบ้านต้องพากันออกมาดูสถานการณ์ ผลปรากฏว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 774
“ว่ามา”“เช้าตรู่วันนี้ หมู่บ้านชาวประมงมีชาวประมงสูญหายอีกสองคน หนานหยางอ๋องทรงรับสั่งให้รุดหน้าไปตรวจสอบ ปรากฏว่าหลังจากที่มาถึงกลางทะเลสาบ เรือและคนก็ล้วนหายไปพร้อมกันขอรับ”“ว่าอย่างไรนะ?” สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไป “หนานหยางอ๋องไปที่นั่นได้อย่างไร?”“พระชายาทรงยังไม่ทราบ เดิมทีหมู่บ้านชาวประมงแห่งนั้นเป็นที่ตั้งหลักของกองทัพทหารหนานหยางอ๋อง”ฉู่เฟิงกล่าวอธิบาย คิ้วของกู้หว่านเยว่ขมวดมุ่นยิ่งกว่าเดิม“ท่านพี่ เรารีบไปดูกันเถอะ”ก่อนที่ทั้งสองคนจะออกเดินทาง คาดไม่ถึงว่าหนานหยางอ๋องจะเกิดเรื่องเช่นนี้ก่อน ดังนั้นแผนการเดิมคือการสำรวจหมู่บ้านชาวประมงอย่างช้า ๆ หากหมู่บ้านชาวประมงแห่งนั้นอันตรายมากจริง ๆ ก็ต้องล้อมทะเลสาบนั้นไว้ ห้ามใครเข้าไปเด็ดขาดแต่ตอนนี้หนานหยางอ๋องดันเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน เรื่องราวกลับเลวร้ายมากขึ้นทุกที“เราต้องไปดูก่อน ฉู่เฟิงเจ้ามาบังคับม้า เร่งความเร็วกว่านี้”ฉู่เฟิงพยักหน้า ทันทีที่กระโดดขึ้นรถม้าก็เห็นรถม้าอีกคันไล่ตามมา“พี่หญิงหว่านเยว่!”เมี่ยชิงหว่านเปิดม่านหน้าต่างรถม้า ก่อนจะชะโงกหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาออกมา“ท่านพ่อเกิดเรื่องแล้ว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 773
เช้าวันที่สอง ในที่สุดซูจื่อชิงก็ลืมตาหลังจากเมาค้างมาหนึ่งคืนเต็ม อาการปวดหัวของเขาได้ทวีความรุนแรงขึ้น วินาทีต่อจากนั้นรูม่านตาของเขาก็หดลงฉับพลัน“ชิวจู๋ เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?” อีกฝ่ายนอนอยู่บนเตียงของเขา อีกทั้งบนตัวของนางก็สวมใส่เพียงเสื้อเอี๊ยมชิ้นเดียวซูจื่อชิงกระโดดลงจากเตียงทันที จากนั้นก็มองไปยังเสื้อผ้าที่ร่วงอยู่บนพื้นด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น?”นัยน์ตาของชิวจู๋แดงก่ำ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่ “เมื่อคืนคุณชายรองคิดว่าข้าเป็นผู้อื่น จึงถอดเสื้อผ้าของข้า...”“ว่าอย่างไรนะ?” สีหน้าของซูจื่อชิงซีดเผือดลง เขาเองก็ไม่ใช่คนโง่ อีกฝ่ายพูดเป็นนัยอย่างเห็นได้ชัดแบบนี้ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่เวลานี้อาการปวดหัวของเขาทวีคูณมากขึ้น เขาไม่มีความภาพความประทับใจของเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเลย เขาคิดไม่ออกว่าตัวเองทำอะไรชิวจู๋หรือไม่“เราสองคนทำอะไรกันแน่?”เขาไม่อยากเชื่อ เขาไม่เคยนึกชอบชิวจู๋“เรื่องเป็นเช่นนี้แล้ว คุณชายรองยังอยากจะให้ข้าพูดออกมาอีกอย่างนั้นหรือ แล้วข้ายังจะมีหน้าไปเจอคนอื่นได้อย่างไรเจ้าคะ?”นัยน์ตาของชิวจู๋แดงก่ำ น้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 772
ซูจิ่งสิงไม่เห็นด้วย ประเด็นหลักเพราะเขากลัวว่านางจะได้รับบาดเจ็บเพราะจากคำให้การของชาวบ้านเหล่านั้น ฟังดูแล้วทะเลสาบแห่งนั้นไม่ค่อยปลอดภัยนัก บางคนก็บอกว่ามีปีศาจอยู่ในทะเลสาบแห่งนั้น คนที่ดำลงไปสำรวจใต้น้ำก่อนหน้านั้นต่างก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย“ไม่ได้ ในเมื่อเป็นสถานที่อันตราย ข้าก็ยิ่งต้องไปกับท่าน มิเช่นนั้นหากท่านตกอยู่ในอันตรายขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่าเจ้าคะ?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้าอย่างเด็ดขาด ทำให้ซูจิ่งสิงจนปัญญา เดิมทีเขาอยากมาบอกกล่าวภรรยาของตัวเองก่อนออกเดินทางสักคำ คิดไม่ถึงว่าภรรยาของตนจะขอไปกับเขาด้วยเมื่อเห็นสายตาเด็ดเดี่ยวของอีกฝ่าย เขาก็รู้ทันทีว่าต่อให้ตัวเองโน้มน้าวอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ จึงทำได้แค่พยักหน้าอย่างจำใจ“ก็ได้ เช่นนั้นเราก็ไปด้วยกัน แต่เจ้าต้องรับปากข้าก่อน ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าห้ามกระโดดลงจากเรือไปสำรวจในทะเลสาบเพียงลำพังเด็ดขาด”“ไม่มีปัญหา”กู้หว่านเยว่รับปากวันนี้รับปาก พรุ่งนี้กลับคำเนื่องจากสองสามีภรรยาคู่นี้จะต้องออกเดินทางไปสำรวจทะเลสาบแห่งนั้นตั้งแต่เช้าตรู่ ดังนั้นคืนนี้ทั้งสองคนจึงไม่อยู่รอให้ซูจื่อชิงฟื้นอยู่ในจวน แต่
