MasukShare
บทที่ 1493
Bab terkait
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1494
พูดไปก็ทุบตีและถีบเจี่ยหงอีก ไม่สนใจเลยว่าลูกสาวจะร้องไห้งอแงอยู่ข้าง ๆช่วงนี้เจี่ยหงถูกทุบตีอย่างโหดเหี้ยมอยู่หลายครั้ง คราวนี้ถูกถีบหลายครั้ง มีอยู่สองครั้งถีบเข้าที่ท้องของนางพอดีหลังจากนั้นไม่นานก็มีเลือดไหลออกมาจากหว่างขาทั้งสองของนางสติของนางค่อย ๆ เลือนราง และสลบไปอย่างรวดเร็ว“ท่านแม่!” เหลือเพียงเสียงร้องไห้ของลูกสาวตัวน้อย“เอาข้าวของไปหมดแล้วหรือยัง?”กู้หว่านเยว่ที่อยู่ด้านนอกประตูให้ชิงเหลียนช่วยประคองหลิ่วเพียวเพียวขึ้นรถม้าทั้งคณะมาถึงจวนสกุลหลิว หลิวชวี่ได้ให้พ่อบ้านทำความสะอาดเรือนไว้ก่อนหน้านี้แล้วเมื่อเห็นรถม้ากลับมา พ่อบ้านก็เข้ามาต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง“ท่านแม่ทัพและท่านอ๋องไปที่กำแพงเมืองแล้ว ทิ้งข้าน้อยไว้รอต้อนรับ”พ่อบ้านอธิบาย กู้หว่านเยว่พยักหน้าระหว่างมื้ออาหารเช้า ซูจิ่งสิงบอกว่าวันนี้เขาจะไปที่กำแพงเมืองเพื่อดูแผนผังการจัดวางกำลังป้องกันเสียหน่อย“ไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่ให้พ่อบ้านนำทางอยู่ข้างหน้า ส่วนตัวเองคอยประคองหลิ่วเพียวเพียวอยู่ทางด้านหลังขณะที่เข้าไป ก็เห็นคณะละครกลุ่มหนึ่งเข้ามาทางประตูข้างพอดี“ท่านแม่ทัพเชื่อฟังคำพูดของท่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1495
“ยาพูดความจริงที่ปรมาจารย์แพทย์ให้ข้ามายังเหลืออยู่เล็กน้อย เพียงพอแล้ว”กู้หว่านเยว่ให้ซูจิ่งสิงนำทางไปคนถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินของเมืองจางโจว ที่แห่งนี้โดยทั่วไปจะใช้คุมขังผู้สืบราชการลับและข้าศึกต่างแดน“เป็นผู้หญิงหรือ?”แล้วยังเป็นหญิงสาวอีกด้วยมวยผมสีดำขลับ หน้าตาสะสวย ดูท่าทางอายุยี่สิบกว่าเท่านั้นกู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจ นางยังนึกว่าคนที่รู้เรื่องราวในอดีตของอดีตรัชทายาท อย่างน้อยต้องมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับนางหยางและซูจิ้ง“ปล่อยข้านะ!”เจี่ยชิงอวิ๋นดิ้นรน ร่างกายของนางถูกตรึงด้วยโซ่เหล็กซูจิ่งสิงนำจดหมายลับออกมาฉบับหนึ่ง จดหมายนี้พบจากการค้นตัวเจี่ยชิงอวิ๋น“พูดมา อดีตรัชทายาทที่กล่าวถึงในจดหมายถูกใครสังหารกันแน่ ผู้บงการคือใคร”ที่แท้ ขณะที่ซูจิ่งสิงลาดตระเวนกำแพงเมืองในวันนี้ จู่ ๆ เจี่ยชิงอวิ๋นก็เหาะเหินออกมาเพื่อสังหารเขาเขาคิดว่านางเป็นเพียงนักฆ่าธรรมดา แต่องครักษ์จันทรากลับพบจดหมายลับจากการค้นตัวนางในแต่ละบรรทัดมีการกล่าวถึงว่า ต้องสังหารซูจิ่งสิงให้ได้ จะให้ความจริงเรื่องการสิ้นพระชนม์ของอดีตรัชทายาทรั่วไหลออกไปไม่ได้“ฮึ ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1496
แสดงให้เห็นว่า เจี่ยชิงอวิ๋นไม่รู้จริง ๆ ว่าอดีตรัชทายาทสิ้นพระชนม์อย่างไรซูจิ่งสิงเห็นดังนั้น ในดวงตาก็เผยความเสียใจออกมา ทำได้เพียงสอบถามเจี่ยชิงอวิ๋นต่อไป“ในเมื่อเจ้าไม่รู้ว่าอดีตรัชทายาทสิ้นพระชนม์อย่างไร แล้วเหตุใดจึงกล่าวถึงเขาในจดหมาย?”เจี่ยชิงอวิ๋นตอบอย่างตรงไปตรงมา “นี่คือคำสั่งจากเบื้องบน”“คนที่อยู่เบื้องบนคือใคร?”ซูจิ่งสิงซักถามต่อไป“หัวหน้าขันทีเจี่ยงฝูไฉ เขาเป็นพ่อบุญธรรมของข้า” เจี่ยชิงอวิ๋นตอบอย่างซื่อตรงใบหน้าของกู้หว่านเยว่เผยความอยากรู้อยากเห็นออกมา“คนผู้นี้เป็นใคร? เหตุใดถึงไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน”ซูจิ่งสิงอธิบายให้นางฟังที่ข้างหู“นี่คือหัวหน้าขันทีในวัง และเป็นสมุนของฮ่องเต้ชั่วด้วย”ตอนที่ถูกยึดทรัพย์และเนรเทศ ก็เป็นคนผู้นี้ที่ประกาศคำตัดสินโทษของเขาดังนั้นซูจิ่งสิงจึงมีความทรงจำต่อคนผู้นี้เป็นอย่างดี“ได้ยินมาว่าเขาติดตามฮ่องเต้ชั่วมาตั้งแต่ยังเป็นญาติพี่น้องร่วมวงศ์ตระกูล ดังนั้นฮ่องเต้ชั่วจึงไว้ใจเขามาก”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางเข้าใจแล้ว“เนื่องจากหัวหน้าขันทีผู้นี้เป็นคนของฮ่องเต้ชั่ว นั่นก็หมายความว่า หญิงผู้นี้ฝ่ายฮ่องเต้ชั่วเป็นผู้ส
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1
ร่างกายร้อนผ่าวอยู่บ้างกู้หว่านเยว่ลืมตาขึ้นมา พบว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนเตียงแกะสลักขนาดใหญ่ มีกลิ่นอายโบราณหลังหนึ่ง ข้างเตียงมีชายสวมชุดแต่งงานนั่งอยู่หนึ่งคนนี่คงฝันไปใช่ไหม แต่เหตุใดเหมือนจริงถึงเพียงนี้?นางเบือนหน้ามองฝ่ายชายฝ่ายชายผิวพรรณขาวดุจหยก ใบหน้าหล่อเหลางดงาม มองแวบเดียวก็ทำให้คนจมดิ่งสู่ภวังค์อย่างยากจะหักห้ามใจ เพียงแต่สีหน้าของเขาเย็นชาเกินไป สุ้มเสียงเองก็ไร้อารมณ์เสียนี่กระไร“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่อยากแต่งกับข้า พระบรมราชโองการยากจะฝ่าฝืน หากเจ้าไม่ยินยอม...”“ข้ายินยอม ข้ายินยอม!”ชายหนุ่มรูปงามหาใครเทียบได้เช่นนี้ นางครองโสดมายี่สิบกว่าปีไม่เคยได้พบพานมาก่อน ไฉนเลยจะไม่ยินยอมกันเล่า!กู้หว่านเยว่พยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง ไม่สนใจสีหน้าตกตะลึงของฝ่ายชาย ยื่นมือออกไปเกี่ยวเข็มขัดโผเข้าหาอ้อมอกของเขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง อ้า หอมยิ่งนัก กลิ่นหอมเย็นของชายหนุ่มรูปงามเห็นได้ชัดว่านี่คือครั้งแรกของฝ่ายชาย ทีแรกยังคิดปฏิเสธ แต่กลับไม่อาจต้านทานเสียงที่ดังออดอ้อนออเซาะขึ้นมาของนางได้ สติค่อยๆ เลือนรางไป ทว่า ครู่เดียวก็ทำเอากู้หว่านเยว่วิญญาณหลุดลอยทั้งสองเกี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 2
“ฝ่าบาทมีรับสั่ง เจิ้นเป่ยอ๋องซูจิ่งสิงคิดก่อกบฏ หลักฐานชัดเจน!”“นับแต่นี้ไปปลดออกจากตำแหน่ง เป็นสามัญชน ยึดทรัพย์เนรเทศไปยังหนิงกู่ถ่า ผู้ใดกล้าฝ่าฝืน ฆ่าได้ไม่ละเว้น!”ฮูหยินผู้เฒ่าทุบอกกระทืบเท้า “สกุลซูของข้าซื่อสัตย์ภักดี ไฉนเลยจะก่อกบฏได้?”หัวหน้าหน่วยยึดทรัพย์เจียงเต๋อจื้อสบถเสียงเย็น “ฝ่าบาทมีพระกระแสรับสั่งออกจากพระโอษฐ์ของพระองค์เอง เจ้ากำลังกล่าวหาว่าฝ่าบาท ทรงวินิจฉัยผิดพลาดงั้นหรือ?”ทุกคนไม่กล้าโวยวายอีก กอดกันร่ำไห้โอดครวญทหารหลวงหลั่งไหลเข้ามา ถีบเปิดประตูเรือน ทุบทำลายข้าวของทั่วทุกสารทิศคล้ายโจรก็มิปาน ไม่ว่าที่ผ่านมาเจ้ามีตำแหน่งสูงส่งเยี่ยงไร หากถูกลงโทษยึดทรัพย์ นั่นก็คือคนต่ำต้อยมองภาพวุ่นวายภายในจวนอ๋อง ฮูหยินผู้เฒ่าคิดห้าม แต่กลับถูกเจียงเต๋อจื้อผลักล้มลงกับพื้น กระดูกของหญิงชราเกือบหักถัดมา เจียงเต๋อจื้อหรี่ตามองทางญาติฝ่ายหญิงของจวนอ๋อง“เพื่อป้องกันมิให้พวกเจ้านำทรัพย์สินส่วนตัวออกไป ญาติฝ่ายหญิงทั้งหมดต้องเปลื้องผ้าตั้งแต่ใต้สะดือลงมาเพื่อตรวจสอบหนึ่งรอบ!”“ไม่ได้!”สีหน้าเหล่าญาติฝ่ายหญิงทั้งโกรธทั้งอายฮูหยินผู้เฒ่าก่นด่าออกมา “เจียงเต๋อจื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 3
“กบฏ ไม่ตายดี!”“สมรู้ร่วมคิดกับทูเจวี๋ย คลอดลูกชายไม่สมประกอบ!”ซูจิ่งสิงนอนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนกระดานเกวียน รับก้อนหิน มูลแพะและผักเน่าที่โยนเข้ามาทุกทิศทาง...ยามรบชนะกลับมา เขาคือวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ปกป้องแคว้น ราษฎรล้วนโห่ร้องแสดงความยินดีบัดนี้เขาถูกใส่ร้ายข้อหากบฏ ไม่เพียงไม่มีคนขอความเป็นธรรมแทนเขา ทุกคนยังร้องตะโกนใส่ กลายเป็นคนบาปที่ทุกคนตราหน้าหันมองไปที่คนอื่น ๆ ของสกุลซู แต่ละคนเกือบซุกหน้าลงบนบ่าแล้วฮูหยินผู้เฒ่าร้องไห้น้ำตาไหลเป็นทาง “เวรกรรม สกุลซูของข้าตกต่ำถึงขั้นนี้เชียวหรือ...”นายท่านบ้านรองซูหัวหลินอดตำหนิไม่ได้ “ล้วนต้องตำหนิจิ่งสิง อยู่ดีๆ ก็คิดไม่ตก ไปสมรู้ร่วมคิดกับกบฏขายบ้านเมือง ตอนนี้เป็นอย่างไรเล่า ทั้งครอบครัวล้วนต้องเดือนร้อนเพราะเขา ข้าเป็นคนรักศักดิ์ศรีที่สุด ถูกราษฎรกลุ่มนี้สบถด่า หน้าก็ไม่กล้าเงยขึ้นมาแล้ว ภายภาคหน้าจะใช้ชีวิตเยี่ยงไร!”นับตั้งแต่ยึดทรัพย์จนถึงตอนนี้ เริ่มแรกทุกคนยังงุนงง จนถึงตอนนี้แต่ละคนก็เกิดความคิดขึ้นมาแล้ว มีทั้งคนเชื่อว่าซูจิ่งสิงมิได้ก่อกบฏ และมีคนที่ไม่เชื่อ นายท่านรองเป็นคนแรกที่มิอาจอดกลั้นบ้านอื่นสบตากันแวบ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 4
เสียงอิเล็กทรอนิกส์ดังขึ้นภายในสมอง ทำให้กู้หว่านเยว่ตกใจแทบแย่“เจ้าเป็นใคร?”“สวัสดีเจ้านาย ข้าเป็นผู้ดูแลระบบมิติ รับผิดชอบตอบปัญหาที่ท่านสงสัยโดยเฉพาะ”มิติคือพลังวิเศษที่นางมีตั้งแต่ชาติก่อน ทว่าแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยได้ยินเรื่องผู้ดูแลระบบอันใด“ก่อนนี้เจ้านายอยู่ในขั้นเริ่มต้น จึงไม่ได้เปิดใช้งานฟังก์ชันของระบบ แต่อิงตามการกักตุนสินค้าเต็มพื้นที่ของท่านในวันนี้ มิติได้เปิดใช้งานผู้ดูแลระบบและอาคารทางการแพทย์ให้ท่านแล้ว”กู้หว่านเยว่หลับตาลง เพียงนึกคิดก็เข้าสู่มิติได้แล้ว ดังคาด ภายในพื้นที่กักตุนสินค้า นอกจากสิ่งของที่นางเก็บมา ก็มีอาคารทางการแพทย์เครื่องมือล้ำสมัยหลังหนึ่งทว่า เหตุใดเป็นอาคารทางการแพทย์เล่า?“ซูจิ่งสิงต้องการอาคารทางการแพทย์ เจ้าก็เปิดการใช้งานอาคารทางการแพทย์ ตกลงเจ้าของร่างคือข้าหรือซูจิ่งสิงกันแน่?”กู้หว่านเยว่ไม่สบอารมณ์อย่างมากในใจ“...” ผู้ดูแลระบบแกล้งตายไปแล้วกู้หว่านเยว่ทำเพียงสำรวจการเปลี่ยนแปลงภายในมิติ นอกจากอาคารทางการแพทย์ นางยังพบหน้าจอคล้ายศูนย์ควบคุมทำนองนั้นเพิ่มขึ้นมาในระบบอย่างหนึ่ง ข้างบนเขียนการเปิดใช้งานอาคารใหม่หลากหลายแบบอ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 5
มีนางเป็นตัวอย่าง ทุกคนล้มเลิกความคิดแล้ว แต่ละคนกัดฟันเดินไปข้างหน้าเดินออกมาอีกราวห้าลี้ กู้หว่านเยว่เห็นนางหยางเหนื่อยจนคล้ายลาแก่ ต้องการขยับขึ้นไปช่วย แต่กลับถูกนางปฏิเสธ “หว่านเยว่ เจ้า เจ้าเหนื่อย ข้าเข็น...”“ใช่แล้วพี่สะใภ้ใหญ่ ท่านเพิ่งแต่งเข้ามาก็ต้องถูกเนรเทศไปกับพวกเรา จะยังให้ท่านลำบากอีกได้เยี่ยงไร” ซูจื่อชิงรู้ความ เรียกซูจิ่นเอ๋อร์น้องสาวมาช่วยเข็นด้วยกันใครรู้ซูจิ่นเอ๋อร์ตัวเล็กแต่อารมณ์ร้าย ใบหน้าเปี่ยมอารมณ์ไม่พอใจ “ข้าเหนื่อยจะตายแล้ว เข็นไม่ไหว ก็ควรให้กู้หว่านเยว่เข็น ใครให้นางเป็นดาวหายนะทำให้พวกเราต้องถูกเนรเทศกันเล่า”“น้องหญิง เจ้าพูดส่งเดชอันใด เรื่องนี้ตำหนิพี่สะใภ้ใหญ่ไม่ได้”ซูจื่อชิงโมโหขึ้นมาบ้างแล้ว เหตุใดน้องหญิงคิดเห็นเฉกเดียวกันกับบ้านเหล่านั้นได้เล่า?สีหน้าซูจิ่นเอ๋อร์กลับเปลี่ยนไปแล้ว รู้สึกเกลียดกู้หว่านเยว่เพิ่มมากขึ้นอีกหนึ่งส่วนอยู่ภายในใจกู้หว่านเยว่คร้านจะตามใจอารมณ์ของคุณหนูใหญ่ “เจ้าเองก็รู้ว่าพี่ใหญ่ของเจ้าเอ็นดูเจ้าที่สุด บัดนี้เขาหมดสติยังไม่ฟื้น ปรากฏว่าแม้แต่เข็นเกวียนของเขาสักเล็กน้อยเจ้าก็ไม่ยินดี ช่างเอ็นดูอย่างเสียเปล่า
Bab terbaru
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1496
แสดงให้เห็นว่า เจี่ยชิงอวิ๋นไม่รู้จริง ๆ ว่าอดีตรัชทายาทสิ้นพระชนม์อย่างไรซูจิ่งสิงเห็นดังนั้น ในดวงตาก็เผยความเสียใจออกมา ทำได้เพียงสอบถามเจี่ยชิงอวิ๋นต่อไป“ในเมื่อเจ้าไม่รู้ว่าอดีตรัชทายาทสิ้นพระชนม์อย่างไร แล้วเหตุใดจึงกล่าวถึงเขาในจดหมาย?”เจี่ยชิงอวิ๋นตอบอย่างตรงไปตรงมา “นี่คือคำสั่งจากเบื้องบน”“คนที่อยู่เบื้องบนคือใคร?”ซูจิ่งสิงซักถามต่อไป“หัวหน้าขันทีเจี่ยงฝูไฉ เขาเป็นพ่อบุญธรรมของข้า” เจี่ยชิงอวิ๋นตอบอย่างซื่อตรงใบหน้าของกู้หว่านเยว่เผยความอยากรู้อยากเห็นออกมา“คนผู้นี้เป็นใคร? เหตุใดถึงไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน”ซูจิ่งสิงอธิบายให้นางฟังที่ข้างหู“นี่คือหัวหน้าขันทีในวัง และเป็นสมุนของฮ่องเต้ชั่วด้วย”ตอนที่ถูกยึดทรัพย์และเนรเทศ ก็เป็นคนผู้นี้ที่ประกาศคำตัดสินโทษของเขาดังนั้นซูจิ่งสิงจึงมีความทรงจำต่อคนผู้นี้เป็นอย่างดี“ได้ยินมาว่าเขาติดตามฮ่องเต้ชั่วมาตั้งแต่ยังเป็นญาติพี่น้องร่วมวงศ์ตระกูล ดังนั้นฮ่องเต้ชั่วจึงไว้ใจเขามาก”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางเข้าใจแล้ว“เนื่องจากหัวหน้าขันทีผู้นี้เป็นคนของฮ่องเต้ชั่ว นั่นก็หมายความว่า หญิงผู้นี้ฝ่ายฮ่องเต้ชั่วเป็นผู้ส
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1495
“ยาพูดความจริงที่ปรมาจารย์แพทย์ให้ข้ามายังเหลืออยู่เล็กน้อย เพียงพอแล้ว”กู้หว่านเยว่ให้ซูจิ่งสิงนำทางไปคนถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินของเมืองจางโจว ที่แห่งนี้โดยทั่วไปจะใช้คุมขังผู้สืบราชการลับและข้าศึกต่างแดน“เป็นผู้หญิงหรือ?”แล้วยังเป็นหญิงสาวอีกด้วยมวยผมสีดำขลับ หน้าตาสะสวย ดูท่าทางอายุยี่สิบกว่าเท่านั้นกู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจ นางยังนึกว่าคนที่รู้เรื่องราวในอดีตของอดีตรัชทายาท อย่างน้อยต้องมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับนางหยางและซูจิ้ง“ปล่อยข้านะ!”เจี่ยชิงอวิ๋นดิ้นรน ร่างกายของนางถูกตรึงด้วยโซ่เหล็กซูจิ่งสิงนำจดหมายลับออกมาฉบับหนึ่ง จดหมายนี้พบจากการค้นตัวเจี่ยชิงอวิ๋น“พูดมา อดีตรัชทายาทที่กล่าวถึงในจดหมายถูกใครสังหารกันแน่ ผู้บงการคือใคร”ที่แท้ ขณะที่ซูจิ่งสิงลาดตระเวนกำแพงเมืองในวันนี้ จู่ ๆ เจี่ยชิงอวิ๋นก็เหาะเหินออกมาเพื่อสังหารเขาเขาคิดว่านางเป็นเพียงนักฆ่าธรรมดา แต่องครักษ์จันทรากลับพบจดหมายลับจากการค้นตัวนางในแต่ละบรรทัดมีการกล่าวถึงว่า ต้องสังหารซูจิ่งสิงให้ได้ จะให้ความจริงเรื่องการสิ้นพระชนม์ของอดีตรัชทายาทรั่วไหลออกไปไม่ได้“ฮึ ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1494
พูดไปก็ทุบตีและถีบเจี่ยหงอีก ไม่สนใจเลยว่าลูกสาวจะร้องไห้งอแงอยู่ข้าง ๆช่วงนี้เจี่ยหงถูกทุบตีอย่างโหดเหี้ยมอยู่หลายครั้ง คราวนี้ถูกถีบหลายครั้ง มีอยู่สองครั้งถีบเข้าที่ท้องของนางพอดีหลังจากนั้นไม่นานก็มีเลือดไหลออกมาจากหว่างขาทั้งสองของนางสติของนางค่อย ๆ เลือนราง และสลบไปอย่างรวดเร็ว“ท่านแม่!” เหลือเพียงเสียงร้องไห้ของลูกสาวตัวน้อย“เอาข้าวของไปหมดแล้วหรือยัง?”กู้หว่านเยว่ที่อยู่ด้านนอกประตูให้ชิงเหลียนช่วยประคองหลิ่วเพียวเพียวขึ้นรถม้าทั้งคณะมาถึงจวนสกุลหลิว หลิวชวี่ได้ให้พ่อบ้านทำความสะอาดเรือนไว้ก่อนหน้านี้แล้วเมื่อเห็นรถม้ากลับมา พ่อบ้านก็เข้ามาต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง“ท่านแม่ทัพและท่านอ๋องไปที่กำแพงเมืองแล้ว ทิ้งข้าน้อยไว้รอต้อนรับ”พ่อบ้านอธิบาย กู้หว่านเยว่พยักหน้าระหว่างมื้ออาหารเช้า ซูจิ่งสิงบอกว่าวันนี้เขาจะไปที่กำแพงเมืองเพื่อดูแผนผังการจัดวางกำลังป้องกันเสียหน่อย“ไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่ให้พ่อบ้านนำทางอยู่ข้างหน้า ส่วนตัวเองคอยประคองหลิ่วเพียวเพียวอยู่ทางด้านหลังขณะที่เข้าไป ก็เห็นคณะละครกลุ่มหนึ่งเข้ามาทางประตูข้างพอดี“ท่านแม่ทัพเชื่อฟังคำพูดของท่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1493
สกุลหลี่เห็นลูกชายสำคัญมากกว่าลูกสาว จึงไม่ชอบลูกสาวสองคนนี้เลยและนี่ก็เป็นสาเหตุที่เจี่ยหงไม่มีสิทธิ์มีเสียงในสกุลหลี่เลยสักนิดแต่ถึงอย่างไรเด็กสองคนนี้ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของสกุลหลี่หากหย่าร้างไป สกุลหลี่จะไม่ยอมให้นางพาลูกไปด้วยแน่นอน“พวกนางล้วนเป็นก้อนเนื้อที่มาจากตัวข้า ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีพวกนาง”เจี่ยหงเช็ดน้ำตาที่หางตา“ไม่ต้องสนใจข้า ดูแลเพียวเพียวอย่างสบายใจเถอะ”เจี่ยอวิ๋นถอนหายใจ ในใจรู้สึกแย่ยิ่งนัก“ในช่วงนี้ ข้ากับเพียวเพียวจะอาศัยอยู่ในเมืองจางโจว หากท่านมีเรื่องคับข้องใจอันใด ก็ไปบอกพวกข้าสองคน ข้าจะมาจัดการให้ท่านแน่นอน”“อืม”เจี่ยหงลูบแขนโดยสัญชาตญาณ ไม่กล้าเอ่ยปากพูด“เราไปกันเถอะ อย่าให้น้องหญิงต้องรอจนร้อนใจ”หลิ่วเพียวเพียวเอ่ยเตือนสติ กู้หว่านเยว่ยุ่งอยู่กับการงานต่าง ๆ ก็ยังหาเวลามารับนาง นางไม่อยากให้กู้หว่านเยว่รอนานเกินไป“ตกลง”เจี่ยอวิ๋นพยักหน้า พลางลูบไล้ใบหน้าของหลานสาว“เด็กดี วันหลังลุงจะมาหาเจ้าใหม่” ก่อนจะออกไปกับหลิ่วเพียวเพียวทันทีที่ทั้งสองจากไป ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่ทางด้านหลังที่อึดอัดใจอยู่นานก็ปรี่เข้ามาพร้อมกับคุณชายหลี่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1492
“ตกลง” หลิ่วเพียวเพียวรีบพยักหน้า เรียนรู้อย่างอดทนในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน คนสกุลหลี่ก็เดินเข้ามาจากด้านนอก“เจี่ยอวิ๋น ทำไมพวกเจ้าถึงรีบร้อนจะย้ายออกไปนัก?”ใบหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าหลี่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แตกต่างจากตอนที่สงสัยว่าเจี่ยฮูหยินขโมยรังนกไปในวันนั้นราวกับเป็นคนละคน“ก็ใช่น่ะสิ ทำไมน้องชายถึงไม่พักที่สกุลหลี่ของเราอีกสักสองวันเล่า”คุณชายหลี่ก็เสริมขึ้นมาด้วยแม้ว่าทั้งสองจะกำลังคุยกับเจี่ยอวิ๋น แต่สายตากลับมองไปทางกู้หว่านเยว่อยู่บ่อยครั้ง“นี่ นี่คือญาติผู้น้องของภรรยาของท่านกระมัง?”“บังอาจนัก”ชิงเหลียนชักมีดออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา“เห็นพระชายาแต่ไม่ทำความเคารพ มัวมองอะไรอยู่?”สองแม่ลูกสกุลหลี่ตกใจกลัวจนทนไม่ไหวทั้งสองเพิ่งเข้ามา ในใจยังมีเจตนาชั่วร้ายอยู่หากรู้ว่าหลิ่วเพียวเพียวและพระชายาเป็นญาติพี่น้องกัน พวกเขาคงทำแบบผักชีโรยหน้าไปแล้วบัดนี้เป็นเรื่องเป็นราว น่าอึดอัดยิ่งนักทั้งสองรีบคุกเข่าลง หลี่ฮูหยินกล่าวว่า “พระชายาโปรดอภัยด้วย ข้าคิดว่าท่านและภรรยาของเจี่ยอวิ๋นเป็นญาติพี่น้อกัน พวกเราก็ถือว่าเป็นญาติพี่น้องกันด้วย จึงไม่ได้คิดอะไรมาก”“ใช่แ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1491
นางมองไปทางกู้หว่านเยว่ด้วยแววตาคาดหวัง “พระชายา ข้าจะหายหรือไม่?”“ไม่ต้องกังวล หายสิ”กู้หว่านเยว่พยักหน้าอย่างอ่อนโยนหลิวหว่านอี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อารมณ์เสียไปพักหนึ่ง นางไม่ได้กินอะไรเลย ไม่นานก็งัวเงียผล็อยหลับไป“ข้าจะต้องไปทวงความยุติธรรมกับสกุลฟ่านให้ได้”หลิวชวี่ปิดประตูอย่างระมัดระวัง พอออกมาได้ก็ด่าเปิงทันทีนี่คือการกลั่นแกล้งอย่างแท้จริง“อย่าให้คุณหนูหลิวได้ยินคำพูดไม่ดีอีก”กู้หว่านเยว่กล่าวเตือนสติประโยคหนึ่ง ด้วยความใจร้อนที่จะปกป้องน้องสาวของหลิวชวี่ ต้องทำให้สกุลฟ่านทนไม่ไหวแน่นอน“พระชายาโปรดวางใจ ข้าน้อยรู้ว่าอะไรควรไม่ควร”หลิวชวี่รีบพยักหน้าเวลานี้ ชิงเหลียนเข้ามาบอกว่า “ฮูหยิน สกุลเจี่ยกลับมาที่เมืองเหยาแล้ว ทางด้านคุณหนูญาติผู้พี่ยังคงหาที่พักอยู่”หลิ่วเพียวเพียวร่างกายอุ้ยอ้าย ไม่เหมาะที่จะกลับไปเมืองเหยาอีก“พระชายา ท่านมีญาติที่กำลังมองหาที่พักอยู่หรือ?”หลิวชวี่กำลังจะออกไป เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ย้อนกลับมาอีกกู้หว่านเยว่พยักหน้า “ญาติผู้พี่ของข้าเอง”“ถ้าพระชายาไม่รังเกียจ ก็พักที่จวนของข้าน้อยแล้วกันในจวนกว้างขวาง มีห้องรับรองแขกม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1490
เมื่อก่อนนางเป็นคนชอบกิน เห็นของอร่อยก็อดใจไม่ไหวเหมือนกับที่กู้หว่านเยว่คิดไว้ หลังจากกินเสร็จแล้ว ในใจของนางก็เริ่มรู้สึกผิด จึงได้แต่พยายามเอานิ้วล้วงคอเพื่อให้อาเจียนอาหารออกมาหลังจากอาเจียนออกมาหนึ่งครั้ง สองครั้ง ก็รู้สึกว่าร่างกายไม่ค่อยสบายต่อมา แม้ว่านางจะรู้สึกหิว แต่พอเห็นอาหารเหล่านั้นก็มีความรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาเองโดยธรรมชาติ“น้องเล็ก เจ้าช่างโง่เขลาจริง ๆ ”หลิวชวี่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องราวเช่นนี้อยู่เบื้องหลัง จึงกำหมัดแน่นด้วยความโกรธในทันที“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เหตุใดเจ้าถึงไม่บอกพี่ใหญ่เล่า?”ที่ผ่านมาเขายังคิดว่าหลิวหว่านอี้ป่วย ไม่คิดว่าจะเป็นโรคทางใจหากรู้ว่าเจ้าเด็กสกุลฟ่านนั่นกล้าทำเช่นนี้ เขาก็คงจะง้างหมัดขึ้นมาทุบตีพวกเขาให้ตายไปแล้ว“เรื่องน่าอับอายเช่นนี้ ข้าไม่กล้าบอกพี่ใหญ่”หลิวหว่านอี้ก้มหน้าลง รู้สึกเศร้าใจ“อีกอย่างพอผอมลง ข้าก็รู้สึกดีใจพวกเขาว่าข้าอ้วนเกินไป ตั้งฉายาให้ข้าว่าหมูอ้วนยังบอกอีกว่าคนที่อ้วนอย่างข้า หากในอนาคตได้เป็นเจ้าสาวคงไม่สวยแน่ ๆ ”น้ำตาของหลิวหว่านอี้ไหลรินลงมาเป็นหยด ๆ หลิวชวี่โกรธจนแทบจะพ่นไฟออกมา น้องสาวถูก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1489
นานวันเข้า ไม่เพียงแต่จะทำลายกระเพาะอาหารเท่านั้น แต่ยังอาจเป็นโรคเบื่ออาหารได้ด้วยกู้หว่านเยว่นำการวิเคราะห์ของตนเองมาอธิบายให้หลิวหว่านอี้และหลิวชวี่ฟัง“โรคเบื่ออาหาร?”หลิวชวี่แสดงสีหน้าสับสน“ไม่เคยได้ยินโรคแบบนี้มาก่อน”ซูจิ่งสิงก็รู้สึกแปลกใหม่เช่นกัน แต่เขาได้ยินเรื่องแปลกใหม่จากปากภรรยามาไม่น้อย จึงไม่ได้แสดงสีหน้าประหลาดใจเหมือนกับทั้งสองคนกู้หว่านเยว่ยิ้ม “โรคนี้พบได้ไม่น้อย เพียงแต่ว่า น้อยคนนักที่จะคิดไปถึงเรื่องนี้”“พระชายา เช่นนั้นท่านคิดว่าควรจะรักษาอย่างไรเล่า?”หลิวชวี่รีบเอ่ยถามแม้ว่าเขาจะไม่เคยได้ยินโรคแบบนี้มาก่อน แต่เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ หมอทั้งหลายไม่สามารถบอกได้เลยว่าน้องเล็กป่วยเป็นโรคอะไร ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุใด ๆ เลย ตอนนี้อย่างน้อยกู้หว่านเยว่ก็ยังสามารถบอกอาการของโรคได้เมื่อมีอาการของโรค ก็ต้องมีวิธีรักษาอย่างแน่นอนได้ลองรักษา ก็ดีกว่าไม่ได้ลองอะไรเลย“โรคนี้จะว่ารักษายากก็ไม่ยาก แต่จะว่ารักษาให้หายก็ไม่ง่ายเช่นนั้น”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิด โรคนี้ยังต้องถามให้ชัดเจนว่าเกิดขึ้นจากอะไร“คุณหนูหลิว ท่านพอจะบอกข้าได้หรือไม่ว่า เมื่อปีก่อนเห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1488
“บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”อิงเอ๋อร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกยังดีที่ท่านแม่ทัพมาแล้วมิฉะนั้น หากคุณหนูเกิดอาการกำเริบขึ้นมา นางก็ไม่รู้จะรับมืออย่างไรจริง ๆ นางคล่องแคล่วว่องไว ไม่นานห้องก็ถูกเก็บกวาดจนสะอาดแล้วหลิวชวี่จึงออกไปข้างนอก เชิญกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเข้ามา“พระชายา ต้องขออภัยจริง ๆ น้องเล็กเพิ่งจะอาการกำเริบ”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า“ไม่เป็นไร”แค่ฟังหลิวชวี่บรรยายในห้องหนังสือ ก็รู้ว่าโรคของหลิวหว่านอี้มีอารมณ์แปรปรวนเวลานี้ หลิวหว่านอี้กลับไปนอนอยู่บนเตียงแล้วนางจะอารมณ์พลุ่งพล่านมากในเวลาที่อาการกำเริบ โดยปกติแล้วก็จะนอนอยู่บนเตียงไม่ได้ทานอาหาร ไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกขึ้นมานั่งนาน ๆ กู้หว่านเยว่เดินไปที่ข้างเตียง ตกใจกับสภาพของหลิวหว่านอี้เป็นอย่างมากเมื่อครู่ตอนที่อยู่นอกประตู ได้ยินเสียงพูดของนางก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นตัวจริงก็พบว่า คนผอมจนกลายเป็นหนังหุ้มกระดูกแล้วทั้ง ๆ ที่อายุเพียงสิบห้าปี เป็นวัยที่สดใสงดงามราวกับดอกไม้ แต่กลับซูบผอมเหมือนคนอายุสามสิบปี“คารวะท่านอ๋อง พระชายา”หลิวหว่านอี้กล่าวอย่างอ่อนแรง คิดจะลุกขึ้นทำความเคาร
