เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1016
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1017
นางกล่าวเตือนว่า “เห็นต้นไม้ต้นนั้นหรือไม่? ข้าแนะนำให้พวกเจ้าตัดต้นไม้ต้นนั้นทิ้งเสีย”นัยน์ตาของหลี่หรงหรงเปล่งประกาย“แบบนี้ ต่อให้เวินทิงอวิ๋นจะไล่ตามมาทัน แต่ก็ต้องล่าช้าเพราะหาเครื่องหมายไม่เจอ”นางเกลียดชังเวินทิงอวิ๋นมาก ครั้นนึกถึงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาแล้วน่ารำคาญยิ่งนัก“ทหาร”กู้หว่านเยว่ไม่ลังเล สั่งทหารมาตัดต้นไม้ต้นนั้นทันทีในเวลาต่อมานางได้สั่งให้คนตัดต้นไม้ที่มีเครื่องหมายเหล่านั้นทั้งหมด กระทั่งราดน้ำมันแล้วจุดไฟเผาจนวอดวาย“ครึ่งวันแล้ว ใกล้ถึงแล้วใช่หรือไม่?”ซูจิ่งสิงหรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องมองหลี่หรงหรง นางอดตัวสั่นสะท้านไม่ได้เมื่อถูกเขามองด้วยสายตาเย็นชากู้หว่านเยว่รีบเข้าไปดึงตัวเขา แล้วโวยวาย “จะขู่นางทำไม”“กลัวนางโกหกเจ้า”ถึงอย่างไรก็เป็นคนจากตลาดมืด ซูจิ่งสิงค่อนข้างระมัดระวังตัวนางหลี่หรงหรงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ และมองไปทางกู้หว่านเยว่อย่างอ่อนโยน “วางใจเถอะ ข้าไม่หลอกเจ้าหรอก”“ข้าเชื่อเจ้า”กู้หว่านเยว่ยอมให้โอกาสนางอีกครั้ง รถม้ากำลังขับเคลื่อนไปบนถนน ผ่านไปแล้วอีกครึ่งชั่วยามองครักษ์เงาพรวดเข้ามารายงาน“รายงานนายท่าน พบเกวียนสองคันไม่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1018
แทบจะเสี้ยววินาทีหลังจากที่ถูกปืนยาชายิงใส่ก็ล้มลงภายในสามวินาที“ใคร ใครอยู่แถวนี้?”เมื่อเห็นสหายล้มลงอย่างฉับพลัน คนชุดดำที่คอยคุ้มกันเกวียนเหล่านั้นก็พลันตื่นตระหนก รีบหยุดเดิน จากนั้นก็กวาดมองไปรอบ ๆ ตัวซูจิ่งสิงลงมืออีกครั้ง เล็งเป้าไปยังคนชุดดำข้างหน้าแล้วทำการลั่นไกปืนใส่อีกฝ่ายสองสามีภรรยาให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี เพียงแค่ไม่กี่นาที ก็ล้มคนชุดดำเหล่านั้นได้กู้หว่านเยว่ดีใจมาก “เดิมทีข้าคิดว่ายังต้องสู้กับพวกเขาอีกพักใหญ่ มีปืนยาชาพอง่ายขึ้นมาหน่อย”นางเก็บปืน แล้วแฉลบตัวเข้าไปตรวจสอบ พบว่าคนชุดดำทุกคนต่างหมดสติเรียบร้อยแล้วนางเปิดกล่องขนาดใหญ่บนเกวียน และตรวจสอบกล่องผ้าเหล่านั้นทีละกล่อง จนมั่นใจว่าสิ่งที่อยู่ภายในกล่องเป็นของที่มีมูลค่า จึงดึงเชือกที่ผูกติดกับวัวอย่างไร้ความปรานี จากนั้นก็ลากเกวียนสองคันเข้าไปในห้วงมิติ“คนชุดดำเหล่านี้ต่างปฏิบัติตามคำสั่งของตลาดมืด ในเมื่อได้ของมาอยู่ในมือแล้ว ก็ปล่อยพวกเขาไปเถอะ”กู้หว่านเยว่ไม่ตั้งใจจะคร่าชีวิตของพวกเขา มิเช่นนั้นคงไม่มีทางเปลี่ยนปืนธรรมดาเป็นปืนยาสลบหรอก“แล้วแต่เจ้า”ซูจิ่งสิงคิดเหมือนกับนางทั้งสองคนพ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1019
“อย่าเอ่ยถึงเขา!”เนี่ยชิงหลานกระทืบเท้า ใบหน้าฉายแววสับสนละคนโกรธเคือง ก่อนจะคว้าข้อมือของกู้หว่านเยว่“พี่หญิงกู้ เราไม่ต้องไปกับเขาหรอก เราไปกันเองเถอะ”กู้หว่านเยว่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กระทั่งเห็นเฉิงเซวียนเดินกะเผลกตามออกมาจากข้างใน“น้องหญิง เจ้าอย่าพูดจาเหลวไหล ข้าไม่ได้มีอะไรกับนางนะ”กู้หว่านเยว่ “?” จากนั้นเซี่ยเหอก็เดินออกมาจากโรงเตี๊ยม ยกสองมือคารวะ และกล่าวด้วยสีหน้าไม่สบายใจว่า“ชิงหลาน เจ้าเข้าใจผิดแล้ว เมื่อครู่ข้าเพียงแค่ช่วยคุณชายเฉิงตรวจอาการบาดเจ็บเท่านั้น”“อย่ามาเรียกข้า เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาเรียกข้าว่าชิงหลาน?”เนี่ยชิงหลานไม่ไว้หน้านางเลยสักนิด ทั้งยังพูดจาอย่างตรงไปตรงมาทำร้ายจิตใจเซี่ยเหอนางยืนโซเซ สีหน้าซีดเผือด“คุณหนูเนี่ย....”เฉิงเซวียนขมวดคิ้วแน่น “น้องหญิง ทำไมเจ้าต้องบีบบังคับกันขนาดนี้ นางมีจิตใจงดงามเพียงนี้”“ข้าบังคับคนอื่นหรือ?”เนี่ยชิงหลานยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงมองอย่างงุนงงเกิดอะไรขึ้น?ทำไมเซี่ยเหอถึงอยู่ที่นี่?กู้หว่านเยว่ไม่สนิทกับเซี่ยเหอ ที่ได้เจอกันไม่กี่ครั้งก็เพราะเนี่ยชิงหลานและเฉิงเซวียน“ขอ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1020
“เนี่ยชิงหลาน!”เฉิงเซวียนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนอดตะคอกเสียงดังไม่ได้ เนี่ยชิงหลานกลอกตาไปมา ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน“แฮก ๆ!”เฉิงเซวียนมีอาการไอขึ้นมา เซี่ยเหอจึงรีบเข้าไปตบหลังให้เขา “พี่ใหญ่เฉิง ท่านอย่าโกรธแม่นางเนี่ยเลย เรื่องนี้เป็นความผิดของข้าเอง เพราะข้าจึงกระทบความสัมพันธ์ของพวกท่านสองคน ข้า..... ข้าจัดจัดการตัวเอง ข้าจะเป็นฝ่ายไปเอง”นัยน์ตาของเซี่ยเหอวูบไหว จากนั้นหยดน้ำตาก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง นางมีร่างกายอ่อนแอ ทันทีที่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวก็เป็นลมล้มไปบนพื้นเฉิงเซวียนตกใจจนต้องเข้าไปประคองนาง สาวใช้ที่อยู่ข้างกายกล่าวเสียงต่ำ “คุณหนูเห็นรองเท้าของท่านขาด จึงนั่งเย็บรองเท้าให้ท่านทั้งคืน คงจะเหนื่อยล้ามาก วันนี้นางได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจอีก จึงหมดสติไป”เฉิงเซวียนรู้สึกสะเทือนใจเรื่องที่ได้ยิน ไหนเลยจะกล้าขับไล่อีกฝ่าย รีบอุ้มนางกลับมาอยู่ในโรงเตี๊ยมทางนี้ชิงเหลียนและฉู่เฟิงรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นในสองสามวันนี้ให้สองสามีภรรยาฟัง ชิงเหลียนรู้สึกลำบากใจ “ทุกการกระทำของคุณหนูเซี่ยอยู่ในสายตาของเรา แต่ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องของของคุณชายเฉิง เราส
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1021
“ฮูหยินท่านเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมาหลายเพลาแล้ว คงจะล้ามากแล้ว ข้าน้อยจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้ท่านอาบนะเจ้าคะ”ชิงเหลียนคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข หลายวันนี้นางไม่ได้อยู่ข้างกายกู้หว่านเยว่เลย บัดนี้ได้เจอกับฮูหยิน นางดีใจมากกู้หว่านเยว่ยืดเหยียดแขนขจัดความเกียจคร้าน ร่างกายของนางสบายตัวขึ้นไม่น้อย แต่ขาที่ใช้ขี่ม้าทำนางเจ็บระบม“ได้ เจ้าไปเตรียมน้ำร้อนเถอะ ข้าจะนอนพักสักครู่”นางเข้าไปพักผ่อนในห้อง ส่วนซูจิ่งสิงหมุนตัวออกไปเพิ่งมาถึงสถานที่แปลกตาเช่นนี้ครั้งแรก ด้วยนิสัยของเขามักจะชอบออกไปเดินสำรวจสถานการณ์ข้างนอกทางนี้ เฉิงเซวียนอุ้มเซี่ยเหอเข้ามาในห้อง หลังจากวางลงบนเตียงแล้วตั้งใจจะหมุนตัวเดินออกไปในจังหวะที่กำลังจะออกไป ข้อมือของเขากลับถูกดึงไว้“เจ้าอย่าไป”“เจ้าตื่นแล้ว?”เฉิงเซวียนถอนหายใจอย่างโล่งอก หากนางไม่ฟื้นอีก เขาตั้งใจจะไปเชิญหมอมารักษานาง“พี่ใหญ่เฉิง อยู่กับข้าที่นี่เถอะ”หยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาจากดวงตาของเซี่ยเหอ เห็นแล้วน่าสงสารยิ่งนักเฉิงเซวียนใจอ่อน แต่เขารู้ดีว่าบุรุษและสตรีไม่ควรใกล้ชิดกัน การอุ้มเซี่ยเหอกลับมาเช่นนี้ดูไม่ดีนัก“ข้าคงอยู่ในห้องกับ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1022
“ต่อไปห้ามพูดจาเช่นนี้อีก”เซี่ยเหอหยิบถุงเงินหนึ่งถุงออกมา“ได้ยินว่าเมืองเกอปี้วุ่นวายมาก ที่นั้นมีคนค้ามนุษย์อยู่เป็นจำนวนมาก”นัยน์ตาของนางฉายแววบางอย่าง ทำให้สาวใช้ตะลึงงัน“คุณหนู ความหมายของท่านคือ?”“หลายวันมานี้นางบ่นอยากออกไปเที่ยวเตร่ข้างนอกเพียงลำพังมิใช่หรือ หากเราทำเช่นนี้ก็เท่ากับจัดการนางได้แล้ว”นัยน์ตาเย็นยะเยือกของเซี่ยเหอได้กวาดมองมาที่ใบหน้าของสาวใช้ ส่งสายตาเตือนอย่างเย็นชา “อีกอย่างเรื่องนี้มีแค่เราสองคนที่รู้ ตราบใดที่เจ้าไม่บอกผู้อื่น ผู้อื่นก็ไม่มีทางรู้อย่างแน่นอน”นางลูบใบหน้าของสาวใช้เหมือนมีลับลมคมในบางอย่าง“ตอนนี้ข้ามีเพียงเจ้า ยามอยู่ข้างนอกเจ้าพึ่งพาข้าได้ แต่อย่าหักหลังข้าแล้วกัน”ครั้นถูกนางมองเช่นนี้ สาวใช้รู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วแผ่นหลัง กระทั่งกลืนน้ำลายอึกใหญ่ สุดท้ายก็ฝืนพยักหน้าทางนี้เนี่ยชิงหลานหลังจากที่ขึ้นไปชั้นบนแล้วนางก็ยิ่งทวีความโกรธ เซี่ยเหอผู้นั้นมารยาสาไถเพียงนั้น เฉิงเซวียนยังจะเชื่อนางอย่างไม่น่าเชื่อ!“ช่างเถอะ ออกไปเดินเล่นคลายเครียดดีกว่า”เนี่ยชิงหลานหยิบกระบี่ออกมา แล้วลอยตัวจากไปกู้หว่านเยว่อาบน้ำเสร็จแล้ว ฉู่เ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่1023
กู้หว่านเยว่รู้จักเนี่ยชิงหลานเป็นอย่างดี นางไม่มีทางทิ้งจดหมายฉบับนี้ไว้แล้วจากไปอย่างแน่นอนนี่คือลายมือของชิงหลานใช่หรือไม่?”นางเองก็ไม่คุ้นลายมือของเนี่ยชิงหลานสักเท่าไหร่ เฉิงเซวียนพยักหน้าอย่างลำบากใจ“เป็นของน้องหญิง”“ในจดหมายชิงหลานได้เขียนไว้ว่านางจะไปอินซานเพียงผู้เดียว”จดหมายฉบับนี้เขียนไว้สั้นมาก กู้หว่านเยว่มองหาข้อความอื่นไม่เจอเลยเฉินเซวียนทั้งกังวลทั้งโกรธเคือง “น้องหญิงชักเอาแต่ใจตัวเองเกินไปแล้ว อินซานเป็นคนของตลาดมืด นางไปที่นั่นเพียงลำพัง หากคนที่นั่นรู้สถานะของนาง ได้จบเห่แน่นอน”เขาโกรธจนพูดไม่ถูก กู้หว่านเยว่ชำเลืองมองเขาด้วยสายตาราบเรียบแวบหนึ่ง“ชิงหลานจากไปเพียงลำพัง เพราะใครเล่า?”นางเองก็โกรธเช่นกัน“คุณชายเฉิงไม่รู้ไม่ได้นะ”“ข้า...”เฉิงเซวียนเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีไปชั่วขณะ เขาเพียงแค่สงสารเซี่ยเหอ แต่ในใจมีเพียงน้องหญิงผู้เดียว“ข้าจะรีบไปหานางที่อินซานเดี๋ยวนี้” ทันทีที่เฉิงเซวียนพูดจบก็รีบออกไปครั้นมองตามแผ่นหลังของเขา กู้หว่านเยว่ก็พลันขมวดคิ้ว จากนั้นก็หมุนตัวกลับไปสั่งให้ชิงเหลียนเก็บของในตอนนั้นเองซูจิ่งสิงกลับมาจากข้างนอกพ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1024
สีหน้าของเฉิงเซวียนดูเคร่งขรึมลง และรีบหุบปาก เห็นได้ชัดว่าถึงแม้เขาจะปากเสีย แต่ก็ยังเป็นห่วงเนี่ยชิงหลาน“ออกเดินทางกันเถอะ”เขาหยิบสัมภาระขึ้นรถม้าทันที เซี่ยเหอได้แต่เดินตามเขาไปกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเองก็ขึ้นไปนั่งบนรถม้า ระยะทางไปอินซานนั้นไม่ไกลนัก ทั้งสองคนไม่จำเป็นต้องรีบขี่ม้ารถม้าค่อย ๆ ออกจากเมืองเกอปี้ หลังจากเดินผ่านถนนมาแล้วห้าสาย ก็มาถึงบริเวณด้านนอกของหุบเขาแห่งหนึ่งกู้หว่านเยว่เปิดม่านออกดูที่แห่งนี้เต็มไปด้วยทรายสีเหลืองอร่าม ดวงอาทิตย์ที่อยู่เหนือศีรษะกลายเป็นสีเหลืองขมุกขมัวเพราะการบดบังของฝุ่นที่ตลบอบอวล โดยมีสายลมอันโหดร้ายของหุบเขาพัดออกมาเป็นครั้งคราว ทำให้รู้สึกเป็นกังวลไม่น้อย“พระชายา!”เสียงตะโกนของเฉิงเซวียนดังขึ้นด้านหลัง กู้หว่านเยว่จึงหันกลับมอง จึงเห็นเขาตะโกนว่า “ในหุบเขาอินเฟิงมีโจรอยู่เป็นจำนวนมาก ระวังตัวกันด้วย”“รู้แล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางให้ระบบค่อยตรวจสอบสถานการณ์โดยรอบอยู่ตลอด“คุณชายเฉิง ข้างหน้านั้นอันตรายมากใช่หรือไม่?”เซี่ยเหอรู้สึกเสียใจขึ้นมา ในตอนที่ออกเดินทาง นางไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีโจรมากมายเพียงนั้น“อื้อ”
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1196
“เจ้าจะช่วยส่งจดหมายให้พวกข้าหรือ?”เยียนอวิ๋นชูมองไปที่กู้หว่านเยว่อย่างคาดไม่ถึง ดวงตาแจ่มใสทั้งคู่ที่มองไปที่กู้หว่านเยว่ เขาเชื่อมั่นในตัวนางมากจริง ๆ“ไม่ได้ มันจะทำให้เจ้ายุ่งยากเกินไป”เยียนอวิ๋นชูใจเต้นอยู่ชั่วขณะ หันหน้าไปอย่างรวดเร็วอาจเป็นเพราะหลายทศวรรษที่ผ่านมา เขาเคยชินกับการปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยท่าทีเฉยชา ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในเวลาอันสั้นการเอาตัวออกห่าง เป็นวิธีการปกป้องตัวเอง และปกป้องมิตรสหายของเขาด้วยกู้หว่านเยว่ถือโอกาสรับจดหมายของเขามา “เฮ้อ ท่านอย่ามัวชักช้าเลย ฟังจากคำพูดของท่าน พี่ชายของท่านไปที่เมืองอูถ่านแล้ว หากช้ากว่านี้ก็คงไม่ทันกาล เอาจดหมายมาให้ข้า พวกข้าจะไปส่งให้ท่านเอง”เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่โผงผางเช่นนี้ เยียนอวิ๋นชูก็เบิกตาทั้งสองกว้างอย่างตกตะลึง“เจ้า เจ้า...” เขาคงไม่สามารถแย่งจดหมายกลับมาได้อีกแล้วกระมัง?“คุณชายรอง ในเมื่อวีรบุรุษหนุ่มทั้งสองท่านนี้ต้องการช่วยเหลือเรา สู้เราเอาจดหมายให้พวกเขาดีกว่า สถานการณ์เร่งด่วน เราไม่อาจมัวลังเลได้”เซียวหลิ่นที่อยู่ข้าง ๆ รีบเอ่ยขึ้น ความจริงเขาก็กำลังคิดจะขอความช่วยเหลือจากกู้หว่านเยว่ เพีย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1195
จากระดับความรักที่พี่ชายมีต่อเขา ต้องตามราวีซูจิ่งสิงอย่างไม่เลิกราแน่นอนลองคิดดูอีกที ช่วงนี้ใครอีกที่ต้องการยืมมือของพี่ชายเพื่อฆ่าซูจิ่งสิง“เหยลวี่เจิง”ดวงตาของเยียนอวิ๋นชูขรึมลงเล็กน้อย พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “เขาต้องการฆ่าข้า จากนั้นค่อยยืมมือพี่ชายของข้าฆ่าซูจิ่งสิง”กู้หว่านเยว่ตกตะลึงเล็กน้อย เยียนสือซานรับปากเหยลวี่เจิงว่าจะไปฆ่าซูจิ่งสิงตั้งแต่แรกแล้วมิใช่หรือ?หรือว่าเขาจะยังไม่ตอบตกลง!เหยลวี่เจิงจึงเสี่ยงเพราะเข้าตาจน วางแผนที่จะใช้เยียนอวิ๋นชูมายั่วยุความโกรธแค้นระหว่างเขากับซูจิ่งสิง?อย่างนี้เยียนอวิ๋นชูจึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยและเยียนสือซานก็ไม่ถือเป็นศัตรูของพวกเขาในขณะนี้“รีบนำปากกาและพู่กันมาให้ข้า ข้าต้องเรียบเรียงจดหมายส่งให้พี่ใหญ่ ไม่ให้เขาตกหลุมพรางของคนอื่นอย่างเด็ดขาด”เยียนอวิ๋นชูรีบขอกระดาษและพู่กันจากองครักษ์ กู้หว่านเยว่ถามด้วยความใคร่รู้“พี่ใหญ่ของท่านอยู่แถวนี้หรือ?”เยียนอวิ๋นชูมองไปที่กู้หว่านเยว่ แม้ว่าสายตาของเขายังคงเย็นชาเหมือนในตอนแรก แต่ที่จริงแล้วในใจของเขามีความเชื่อถือต่อกู้หว่านเยว่ตั้งนานแล้ว“ไม่ใช่ พี่ใหญ่อยู่ในเมืองอูถ่าน”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1194
“โอ๊ย!” ชายที่ลอบโจมตีร้องโหยหวน ก่อนจะล้มลงกับพื้นกู้หว่านเยว่มองไปที่เยียนอวิ๋นชูอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะใช้อาวุธลับและเมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของอาวุธลับนี้แล้ว ก็ไม่ได้เป็นรองธนูในมิติของนางดูเหมือนว่าเยียนอวิ๋นชูก็ไม่ใช่คนพิการที่ไร้ประโยชน์เช่นกันชายผู้นั้นล้มลงกับพื้น เมื่อเห็นสหายถูกฆ่าตายหมด ก็โกรธจนกระอักเลือดออกมาเต็มปากเขารู้อยู่แก่ใจว่าสถานการณ์เลวร้ายลงจนไม่อาจแก้ไขได้แล้ว ก่อนจะตะโกนลั่นด้วยสายตาที่ชั่วร้าย“พวกเจ้าสองคนสมควรตาย มาทำลายแผนการของเจิ้นเป่ยอ๋อง ท่านอ๋องจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!”หลังจากพูดจบ หน้าอกของเขาก็ถูกลูกศรของซูจิ่งสิงเจาะทะลุ หลังจากกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ก็ขาดใจตายในทันใดมองดูร่างของชายผู้นั้น กู้หว่านเยว่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็โกรธจัดนี่มันอะไรกัน? ก่อนตายยังไม่หยุด ยังโยนความผิดมาใส่ตัวพวกเขาอีก!“เจิ้นเป่ยอ๋อง?”สีหน้าของเยียนอวิ๋นชูเปลี่ยนไปตามคาดได้ยินมาว่าที่ครั้งนี้พี่ใหญ่ได้รับเชิญให้ไปทูเจวี๋ย ก็เพื่อช่วยเหลือแม่ทัพเหยลวี่เจิ้งแห่งทูเจวี๋ยในการสังหารเจิ้นเป่ยอ๋องเพียงแต่ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุอันใด พี่ใหญ่ถึงไม่ตอบตกลง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1193
“พี่ใหญ่เกิดเรื่อง ข้าจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร?”คำพูดขององครักษ์เยียนอวิ๋นชูฟังไม่เข้าหูเลย เขาขมวดคิ้วอย่างหนัก แล้วหมุนวงล้อด้านล่างวนรอบห้องเหมือนเดิมนี่คือสีหน้าของเขาเวลาตึงเครียดและในเวลานี้เอง ก็มีคนสองคนวิ่งเข้ามาจากด้านนอกประตู ทั้งคู่สวมเสื้อผ้าสีดำ ถือมีดเล่มใหญ่ไว้ในมือ จ้องมองเยียนอวิ๋นชูตาเป็นมัน“พวกเจ้าเป็นใคร บุกรุกเข้ามาทำไม?”“แหะ ๆ คุณชายรองสกุลเยียนยังมัวกังวลว่าพวกข้าคือใคร สนใจชีวิตของตัวท่านเองก่อนเถอะ” หนึ่งในนั้นยิ้มเยาะเยียนอวิ๋นชูก็ไม่ใช่คนโง่เขลาเช่นกัน เมื่อพิจารณาจากท่าทางของคนทั้งสอง แล้วนึกถึงจดหมายลับที่เขาเพิ่งได้รับมาอย่างไร้ที่มาที่ไป ก็เข้าใจในทันทีว่ามีคนจงใจวางกับดักไว้ต้องการโยกย้ายองครักษ์ที่อยู่ข้างกายเขาไปที่อื่น แล้วค่อยปลิดชีวิตเขา“พวกเจ้าไม่รู้จักตัวตนของข้าหรือ หากพี่ชายของข้ารู้เรื่องนี้ เขาจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปเด็ดขาด”เยียนอวิ๋นชูเกลี้ยกล่อมให้พูดความจริง คนที่บุกเข้ามาอีกคนก็หัวเราะหึหึ “พี่ชายของท่านไม่ใช่มือสังหารอันดับหนึ่งในรายชื่อหรอกหรือ นายของพวกข้าไม่เห็นพี่ชายของท่านอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ”เยียนอวิ๋นชูจับคำสำคัญได้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1192
กู้หว่านเยว่แจ้งรายชื่ออาหารห้าหกรายการติดต่อกัน บริกรดีใจจนยิ้มไม่หุบ“ได้ขอรับ นายท่านกรุณารอสักครู่ อีกครึ่งชั่วยาม ข้าน้อยจะนำอาหารไปส่งที่ห้องพักของนายท่าน”“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนเจ้าแล้ว”กู้หว่านเยว่ยื่นเงินให้ แล้วหันหลังเดินขึ้นบันไดไปแต่ในขณะที่เดินผ่านห้องพัก กลับได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากข้างใน“...จำไว้นะ ลงมือทันทีที่ฟ้ามืด สังหารเยียนอวิ๋นชูได้เลย”ชื่อที่คุ้นเคยทำให้กู้หว่านเยว่ชะงักฝีเท้า รีบหลบไปแอบฟังอยู่ข้าง ๆ“เจ้าจัดเตรียมข้าวของทุกอย่างพร้อมแล้วหรือยัง?”“จัดเตรียมพร้อมแล้ว ไม่เห็นหรือ นี่คือหนังสือที่เขียนด้วยเลือด ข้าให้คนเขียนเลียนแบบลายมือของเยียนอวิ๋นชู”ชายคนหนึ่งในนั้นกล่าวอย่างภาคภูมิใจแค่เพียงเยียนสือซานได้เห็นหนังสือเลือดเล่มนี้ ก็จะระบุตัวฆาตกรว่าเป็นซูจิ่งสิง แล้วก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเราอีกในใจของกู้หว่านเยว่เริ่มเกิดคลื่นถาโถม ชายสองคนที่วางแผนลับอยู่ในห้องคือใครกัน พวกเขาต้องการฆ่าเยียนอวิ๋นชู ซ้ำยังจะโยนบาปนี้มาให้ซูจิ่งสิงอีก?เพื่อความปลอดภัย กู้หว่านเยว่ไม่ได้บุกเข้าไปในห้อง แล้วจับกุมพวกเขาในทันทีแต่เจาะหน้าต่างอย่างระ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1191
รถเข็นของใครคนหนึ่ง พุ่งเข้ามาหากู้หว่านเยว่อย่างควบคุมไม่ได้สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไปทันที ถ้ารถเข็นคันนี้ชนตัวนาง นางต้องเอวหักแน่ในช่วงเวลาสำคัญ นางเปิดใช้งานความสามารถพิเศษ ถึงพอจะหยุดรถเข็นเอาไว้ได้“ทำไมท่านไม่ระวังหน่อย เกือบจะชนพี่รองของข้าแล้ว!”เสี่ยวถ่านตกใจจนดึงกู้หว่านเยว่มาตรวจดู“ไม่เป็นไรเสี่ยวถ่าน เขาพิการ ควบคุมรถเข็นไม่ได้”กู้หว่านเยว่เป็นคนใจดีอยู่แล้ว ไม่ถือสาชายผู้นั้น ไม่นึกว่าชายผู้นั้นกลับจ้องเขม็งใส่นางอย่างดุร้าย“เจ้าว่าใครพิการนะ?”เสียงอันโกรธเกรี้ยวทำให้กู้หว่านเยว่จ้องมองเขาอย่างจริงจัง ถึงพบว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลามากคนหนึ่งเพียงแต่ใบหน้าของชายผู้นั้นเฉยเมย คนที่ไม่รู้เรื่องยังนึกว่านางติดหนี้เขาหลายล้าน“ท่านเป็นคนชนพี่รองของข้าแท้ ๆ ทำไมยังดุร้ายกับพี่รองของข้าอีก?”แม้ว่าเสี่ยวถ่านจะขี้ขลาด แต่หากเป็นเรื่องของกู้หว่านเยว่ นางจะขึ้นมาอยู่แถวหน้าชายผู้นั้นกลับมองไปที่กู้หว่านเยว่ “ขอโทษข้าด้วย”สายตาที่แข็งกร้าวของเขาทำให้กู้หว่านเยว่พูดไม่ออกแต่เมื่อมองไปยังขาทั้งสองที่พิการของเขา ก็พอจะเข้าใจได้บ้างคนประเภทนี้มีความนับถื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1190
และศัตรูของศัตรูก็คือมิตรเหยลวี่เจิงมีความแค้นที่สังหารมารดาของเสี่ยวถ่าน เก็บเสี่ยวถ่านไว้ก็ไม่เสียหายอะไร“พี่หญิงกู้ ทะ ท่านไม่กลัวว่าข้าจะทำให้ท่านเดือดร้อนหรือ?”“ถ้ากลัวว่าเจ้าจะทำให้ข้าเดือดร้อนจริง ๆ ข้าก็คงทิ้งเจ้าไว้ที่โรงเตี๊ยมในเมืองชิงซานตั้งแต่แรกแล้ว ปล่อยให้เจ้าเอาตัวรอดเอง จะพาเจ้าออกมาทำไมกัน”กู้หว่านเยว่หุบยิ้ม เด็กคนนี้ดีใจจนเสียสติไปแล้วหรือ?เสี่ยวถ่านก็รู้สึกตัว เอามือลูบศีรษะด้วยความเขินอายหลังจากที่ตื่นเต้นดีใจจนลืมตัวไป นางรีบคุกเข่าลงต่อหน้ากู้หว่านเยว่“พี่หญิงกู้ บุญคุณที่ท่านช่วยชีวิตเสี่ยวถ่าน เสี่ยวถ่านจะจดจำไว้ในใจ หากมีโอกาสในภายภาคหน้า ข้าจะตอบแทนท่านอย่างแน่นอน”เสี่ยวถ่านรีบคุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะลงคำนับกู้หว่านเยว่อย่างจริงจังสองครั้งกู้หว่านเยว่พิจารณารูปลักษณ์ของนาง แม้จะสวมชุดผู้ชายอยู่ แต่เมื่อใบหน้าเล็ก ๆ นั้นสะอาดสะอ้านแล้ว มองอย่างไรก็เป็นเด็กผู้หญิงชัด ๆ “เจ้าแต่งตัวแบบนี้ไม่ได้ หากเจอทหารตรวจจะถูกเปิดเผยตัวตนได้ง่าย ๆ ข้าช่วยปลอมตัวให้เจ้าดีกว่า”กู้หว่านเยว่เปิดกล่องยา หยิบอุปกรณ์ปลอมตัวออกมา นางลงมือจัดการใบหน้าของเสี่ยวถ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1189
ก่อนหน้านี้ เสี่ยวถ่านเป็นเพียงแค่เด็กที่ไร้ซึ่งความกังวลใด ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จพ่อและเสด็จแม่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เสี่ยวถ่านก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ“ต่อมา ข้าก็ไม่รู้ว่าแม่ทัพเหยลวี่เจิงไปพูดอะไรกับเสด็จพ่อเสด็จพ่อจึงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”“เมืองเทียนสุ่ย?” ดวงตาดำขลับของซูจิ่งสิงเผยความตกตะลึง แล้วอธิบาย “ได้ยินมาว่าเมืองเทียนสุ่ยขาดแคลนเสบียงอาหาร สิ่งของเครื่องใช้ สภาพแวดล้อมที่นั่นเลวร้ายยิ่งกว่าเจดีย์หนิงกู่เสียอีก”“ท่านพูดถูก ตอนที่ข้าได้ยินว่าเสด็จพ่อจะส่งพวกเราไปที่เมืองเทียนสุ่ย ปฏิกิริยาแรกของข้าคือการปฏิเสธ ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเสด็จพ่อถึงทำแบบนี้กับพวกเรา น่าเสียดาย ข้าอ้อนวอนมากเท่าไร เสด็จพ่อก็ไม่สนใจ เขายังคงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”เสี่ยวถ่านยิ้มอย่างขมขื่น“หลังจากมาถึงเมืองเทียนสุ่ย ข้ากับเสด็จแม่ก็ถูกจับตามองตลอดเวลา”คงเป็นเพราะเสด็จแม่รู้สึกถึงอันตราย ตระหนักว่าตัวเองอาจประสบภัยได้ทุกเมื่อ จึงไม่ปกป้องข้าเหมือนเมื่อก่อน และเล่าทุกอย่างให้ข้าฟัง”ที่แท้เสด็จแม่ของเสี่ยวถ่านเป็นคนสกุลชุย ซึ่งสกุลชุยและสกุลเห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1188
นี่มันของขวัญบ้าบออะไรกัน หากท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิงได้รับของขวัญชิ้นนี้จริง ๆ เขาจะโมโหอย่างรุนแรงแค่ไหนกัน“จับพวกเขาไว้ ไม่ ฆ่าพวกเขาไปเลย รีบฆ่าพวกเขาสองคนเสีย!”เจ้าเมืองชิงซานตะโกนอย่างบ้าคลั่งตอนนี้หนทางรอดเดียวของเขา คือต้องจับตัวฆาตกรสองคนนี้มาให้ได้ แล้วนำศพของพวกเขาไปมอบให้ท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิง บางทีอาจจะช่วยระงับความโกรธของแม่ทัพเหยลวี่เจิง และรักษาศีรษะของเขาไว้ได้“ท่านพี่ ไปกัน!”กู้หว่านเยว่แค่อยากยั่วโมโหเจ้าเมืองชิงซานสักหน่อย ไม่ได้อยากจะเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ นางยังต้องรีบไปที่เมืองอูถ่านเพื่อจัดการเหยลวี่เจิงอย่างไรเล่าซูจิ่งสิงได้รับคำสั่งจากนาง ปลายเท้าแตะพื้น โอบเอวบางของนางไว้ด้วยมือเดียว จากนั้นทะยานหายไปในความมืดมิด ทิ้งไว้เพียงเสียงกรีดร้องของเจ้าเมืองชิงซานหลังจากที่ทั้งสองคนออกจากโรงเตี๊ยมแล้ว พวกเขาไม่ได้ออกจากเมืองชิงซานในทันที แต่กลับมุ่งหน้าไปยังจวนเจ้าเมืองก่อนตามความเคยชิน กู้หว่านเยว่จึงไปที่ห้องเก็บของเพื่อกวาดทรัพย์สินก่อน กวาดเอาของทุกอย่างในจวนเจ้าเมืองจนหมดเกลี้ยง จากนั้นจึงค่อยจากไปอย่างพึงพอใจเมื่อเจ้าเมืองชิงซานพบว่าบ้านของเขาถูกขโ
