เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 108
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-03 17:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 109
"เหลวไหล ข้าจะอายได้อย่างไร""เช่นนั้นก็เร็วเข้า อืดอาดยืดยาดเสียเวลานอนของข้า ทั้งเรือนร่างของท่าน มีจุดไหนบ้างที่ข้ายังไม่เคยเห็น""เฮือก..."ไม่ต้องพูดถึงในห้อง ทั้งจวนอ๋อง ไอเย็นพลันลดลงไปถึงจุดเยือกแข็ง ทั้งยังเจือด้วยรังสีอำมหิตอยู่รางๆชิงเฟิงเจี้ยงเสวี่ยมุดหน้าลงต่ำที่สุดเท่าที่จะต่ำได้หากเป็นไปได้ พวกเขาอยากจะมุดออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้คุณหนูสามกู้ไม่รู้กาลเทศะเกินไปแล้ว เรื่องไหนควรพูดเรื่องไหนไม่ควรกู้ชูหน่วนพลันหนาวสั่น รู้สึกได้เลือนๆ ว่าเท้าข้างหนึ่งของตนได้ย่างเข้านรกภูมิไปแล้วนางไม่แคลงใจแม้แต่น้อย ว่าแค่นางพูดอีกเพียงประโยคเดียว เย่จิ่งหานจะต้องเอาชีวิตของนางเป็นแน่"กู้ชูหน่วน เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้าใช่หรือไม่""กล้ากล้ากล้า ท่านคือเทพสงคราม คุมกองกำลังทหาร มีอำนาจล้นมือ คิดจะฆ่าข้าง่ายเสียกว่าขยี้มดให้ตายเสียอีก เพียงแต่ ข้าอยากถามท่านคำถามเดียว ท่านยังต้องการรักษาอยู่หรือไม่ หากไม่ต้องการรักษา เช่นนั้นข้าจะกลับไปนอนแล้ว"เห็นท่าทางเหนื่อยคร้านของกู้ชูหน่วนเช่นนั้นแล้ว เย่จิ่งหานอยากจะบดขยี้นางให้แหลกเสียให้รู้แล้วรู้รอดเขาไม่รู้ว่าเขากลายเป็นคนใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 110
"ไม่รักษาแล้วเหรอ ได้เลย รีบบอกแต่แรกสิ เช่นนั้นข้ากลับไปนอนก่อน" "ข้าอนุญาตให้เจ้าไปแล้วหรือ" น้ำเสียงเยือกเย็นของเย่จิ่งหานลอยมากู้ชูหน่วนข้องใจเสียเหลือเกินล้วนแต่พูดกันว่าเทพสงครามอารมณ์รุนแรง เอาแน่เอานอนไม่ได้แต่นางปั่นหัวขนาดนี้แล้ว ชายผู้นี้ก็ยังทนอยู่ได้อีก ?"คุณหนูสามกู้ ข้าขอเตือนเจ้าว่าทางที่ดีเจ้าคิดทบทวนให้ชัดเจนว่าควรรักษาเช่นไร" เขาไม่ได้พูดครึ่งประโยคหลัง แต่ไม่ว่าผู้ใดต่างก็รู้ว่า หากไม่รักษาให้ดี จุดจบจะเป็นเช่นไร"ข้าก็ตั้งใจรักษามาตลอดนี่ รีบดื่มยาเสีย เดี๋ยวเย็นแล้วจะรสชาติไม่ดี"กู้ชูหน่วนส่งถ้วยยาให้เขา จากนั้นก็ยื่นผลไม้แช่อิ่มหนึ่งเม็ดตามไป ก่อนจะยิ้มร่าเผยให้เห็นลักยิ้มเล็กๆ สองข้าง "แก้ขม ได้ผลชะงัดนัก"เย่จิ่งหานที่เดิมทีถูกครอบงำด้วยความฉุนเฉียว แต่เพราะผลไม้แช่อิ่มเม็ดนี้ ทำให้คลายความหงุดหงิดลงไปได้บ้างมือที่ขาวเรียวของเขายกถ้วยยาขึ้น แล้วดื่มยาด้านในจนหมด เพียงแต่ผลไม้แช่อิ่มเม็ดนั้นยังคงกำไว้ในมือ ไม่ได้กินเข้าไป"ประครองข้าเข้าไป"ชิงเฟิงเจี้ยงเสวี่ยตะลึงงัน "นายท่าน น้ำในหม้อสามขาเดือดพล่านเลย คนปกติเพียงแค่เข้าไป ก็จะต้องถูกต้มจนสุกเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 111
กู้ชูหน่วนลูบหม้อสามขา สัมผัสเย็นเฉียบจนมือนางแทบเแข็ง"เหอะๆ ไม่รู้ว่าที่ผ่านมา เหตุใดเจ้าถึงไม่แข็งตาย""คุณหนูสามกู้" ชิงเฟิงเอ็ด"ตะโกนเสียงดังทำไม ข้าไม่ได้หูหนวกเสียหน่อย โรยผงยานี่ให้รอบหม้อสามขา แล้วเทงูพิษกับแมงป่องพิษลงไปให้หมด""ว่าไง... ไม่ฆ่าเอามาทำยารึ? ยังเป็นๆอยู่เลยนะ?" เกิดกัดนายท่านขึ้นมาจะทำอย่างไร?"ถ้าไม่เป็นข้าไม่ใช้หรอก เร็วเข้า ประเดี๋ยวแข็งขึ้นมาแล้ว ต่อให้พวกเจ้าจับงูพิษมาอีกกี่ตัวก็ไม่มีประโยชน์""นายท่าน..."เรื่องผิดศีลธรรมเช่นนี้ พวกเขาสองคนกล้าทำได้อย่างไร เขาเหลียวไปมองเย่จิ่งหาน รอคำสั่งแววตาล้ำลึกของเย่จิ่งหานสว่างวาบ ก่อนจะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมา "ทำตามที่นางบอก"ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยปาดเหงื่ออีกครั้งทว่าเหงื่อครั้งนี้นั่นเย็นเฉียบขณะเทตะขาบ แมงมุม และอสรพิษอื่นลงไป ปากพวกเขาสั่นผับๆ หัวใจเต้นรัวสุดขีดเมื่อเหล่าอสรพิษถูกเทลงไป พวกมันวิ่งพล่านตะเกียกตะกากอยู่ในหม้อสามขา แต่ไม่ยักกัดเย่จิ่งหาน แถมยังดูท่ากลัวเย่จิ่งหานด้วยซ้ำพวกมันอยากหนีออกจากหม้อสามขา แต่ก็เหมือนกลัวผงยาที่โรยอยู่รอบหม้อ จึงทำได้เพียงวิ่งไปมาอย่างทุรนทุรายชิงเฟิงและ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 112
ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยคุกเข่าลงในทันใด ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเจ้านายตัวเอง กู้ชูหน่วนรีบร้อนอธิบาย "ขอโทษที ข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้างูน้อยพวกนี้จะกัดตรง... ตรง... ตรงนั้นของเจ้า เจ้าพวกนี้ไม่มีลูกตารึไง ประเดี๋ยวข้าจะสับพวกมันเป็นชิ้นๆเอง"เย่จิ่งหานเดือดดาลเดือดจนลุกเป็นไฟที่น่าโมโหยิ่งกว่าก็คือ ทุกครั้งที่ถูกกู้ชูหน่วนแกล้ง เขามักจะไร้ทางสู้เสทอครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาอ่อนแอจนไม่แม้แต่แขนยังยกไม่ขึ้นงูน้อยงั้นรึ?นี่คืองูน้อยหรือ?นั่นมันคืองูยักษ์ชัดๆ เจ้าเคยเห็นงูยาวสองเมตรรึ?"ดูสิ มันนาเรื่องเอง กลับไปเจอยมบาลแล้ว"กู้ชูหน่วนชี้ไปที่งูตัวนั้น สีหน้าประหนึ่งผู้ผดุงคุณธรรม จงเกลียดจงชังเจ้างูตัวนั้นเหลือเกินตายไปแล้วตัวหนึ่ง แต่ยังเหลืออีกไม่รู้กี่ตัว แถมยังมีทั้งตะขาบ แมงป่อง ร่างทั้งร่างของเย่จิ่งหานถูกอสรพิษไต่ต่อม แต่ละตัวจ้องจะกัดกินร่างกายเขาเจ็บปวดไม่รู้จักจบสิ้น เจ็บจนเขาจะขาดใจกู้ชูหน่วนคว้าถ้วยยาที่เขาดื่มเมื่อครู่ยื่นให้เขาด้วยความหวังดี ก่อนจะชะโงกมองไปที่ก้นหม้อสามขา พลางเอ่ยเสียงจริงจัง "อ๋อ ปิดฝาก็สิ้นเรื่อง""…"เสียง "โครม..." ดังขึ้นนิ้วมือของเย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 113
ชิงเฟิงกลืนน้ำลาย เขารู้ว่าพิษในกายนายท่านนั้นร้ายแรงแค่ไหน แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เพียงแค่อสรพิษร้ายกัดนายท่านเพียงครั้งเดียวจะทนพิษไม่ไหวจนตายกันทั้งหมู่ แถม...น้ำยาในหม้อสามขาที่นายท่านแช่อยู่เปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีดำทมิฬ ดำเหมือนน้ำหมึกอย่างไรอย่างนั้นนี่มัน...นี่เรียกว่าถอนพิษออกร่างนายท่านจนหมดตัวแล้วใช่หรือไม่?เขาเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก "แล้วจะทำอย่างไรกับศพของอสรพิษพวกนั้น?""ทำอย่างไรรึ เจ้าจะเก็บไว้กินหม้อไฟหรือไร ก็ตักออกไปทิ้งสิ""ขอรับ..."ชิงเฟิงรับคำสั่ง ตักเหล่าอสรพิษที่ลอยละล่องไปทิ้ง"เช่นนั้นนายท่านขึ้นได้หรือยัง?""แช่ต่อไป อีกหนึ่งชั่วยามค่อยมาครอบแก้ว ดูดเลือดพิษออกมา""ครอบแก้ว? คืออะไรรึ?" คือวิธีการรักษาอย่างหนึ่งหรือ? เหตุใดพวกเขาถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน"ไปตัดไม้ไผ่มากสักท่อนสองท่อน แล้วผ่าให้เป็นแก้ว ด้านหนึ่งเป็นปาก ด้านหนึ่งเป็นก้อน" การแพทย์ในยุคนี้ช่างล้าหลัง ไม่รู้จักแม้แต่ครอบแก้ว"ขอรับ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้" ชิงเฟิงคำนับเย่จิ่งหาน ก่อนจะออกไปกู้ชูหน่วนมองฟ้า ใกล้ฟ้าสางแล้ว มิน่าเล่านางถึงได้ง่วงนักเมื่อหาท่าสบายตัวเจอ กู้ชูหน่วนกำลังจะผล็อยหลับไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 114
เย่จิ่งหานหัวเราะ สิบแปดเชียวรึดูท่าคนที่อยากได้กระดิ่งภินวิญญาณคงไม่น้อยทีเดียวเจี้ยงเสวี่ยเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่กลับยั้งไว้"ว่ามา""นายท่านขอรับ ข้าน้อยรู้มาว่า มีคนอีกกลุ่มหนึ่งคอยเฝ้าคุ้มครองคุณหนูสามกู้อยู่ห่างๆ พวกนั้นแต่ละคนฝีมือสุดยอดไม่แพ้พวกเรา ข้าน้อยตามสืบมานานแล้วแต่ก็ยังไม่พบเบาะแส ข้าน้อยออกไปถามถึงเรือนชาลฟ้า"เย่จิ่งหานหรี่ตาลง มองไปยังถ้วยหยกขาวราวกับมันน่าสนใจเหลือเกินเรือนชาลฟ้าโด่งดังไม่เป็นรองหอเลิศหล้า ไม่ว่าข่าวเล็กข่าวหรือข่าวใหญ๋ก็ไม่อาจรอดพ้นพวกเขาไปได้ จึงได้ฉายาว่าจะเรือนหรือหอ ผีสางต่างร้องขอชีวิตคนที่แม้แต้เรือนชาลฟ้ายังไม่รู้ว่าเป็นใคร ก็ย่อมต้องเป็นคนของหอเลิศหล้า หรือไม่ก็คนที่หอเลิศหล้าคุ้มกะลาหัวอยู่กู้ชูหน่วนคืออย่างแรกหรืออย่างหลักกันจวนอัครเสนาบดีไม่รักคุณหนูสามมิใช่รึ?เหอะ...หากเป็นเช่นนั้น แล้วเหตุใดถึงมีคนคอยแอบปกป้องนาง?คนไม่เอาไหนอย่างนั้นรึ?เขาเฝ้าสังเกตการณ์การประลองศิลปะอยู่ในมุมมืดเย่จิ่งหานนึกถึงยามประลองศิลปะ กู้ชูหน่วนหลอกให้คู่แข่งตายใจ ชนะเดิมพันได้เงินมาครั้งแล้วครั้งเล่า ทารุณเจ๋ออ๋องแสนสาหัส จู่ๆ มุมปากขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 115
อยากกินข้าวกับนางมากใช่ไหม? นางจะทำให้เขาสะอินสะเอียดไปข้างกู้ชูหน่วนปลดผ้าคลุมหน้า เผยให้เห็นใบหน้าอันน่าสะพรึงกลัว"อาหารเช้ามากมายเต็มไปหมด เจ้ากินสักหน่อยสิ" กู้ชูหน่วนพูดพลางตะกละตะกลาม พลางคีบเนื้อให้เขาชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยหรี่ตาลง แทบไม่เชื่อสายตาเมื่อได้เห็นใบหน้าของนางเย่จิ่งหานเองก็ตัวกระตุก หัวใจพลันเจ็บแปลบขึ้นมานั่นคือใบหน้าเช่นไรก็นะ มีแต่ตุ่มหนองเป็นหลุมเป็นบ่อ กระจัดกระจายไปทั่วทุกพื้นที่ หน้าทั้งหน้าแทบหาที่ว่างไม่ได้ น่าเกลียดน่ากลัวจนแทบอยากอาเจียนด้วยใบหน้านี้ เย่จิ่งหานไม่รู้ว่านางต้องรับแรงกดดันมากมายเพียงใด มิน่าเล่าทุกคนถึงพูดว่านางอัปลักษณ์ไม่มีใครเทียบได้มุมปากของเย่จิ่งหานกระตุก ลังเลที่จะพูดปลอบใจนางกู้ชูหน่วนเช็ดแก้มขรุขระ เพราะเมื่อนางเช็ด ตุ่มหนองบนใบหน้าก็จะแตก น้ำหนองไหลหยดลงในอาหารบนโต๊ะนางเงยหน้าขึ้นอย่างรู้สึกผิด เอ่ยเสียงพึมพำ"ขอโทษที น้ำหนองใบหน้าข้าไหลตลอด ข้าเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร น้ำหนองไม่มีพิษ พวกนี้เจ้ายังกินได้อีก ถึงเวลาเรียนแล้ว ข้าไปเรียนที่สำนักบัณฑิตก่อนนะ""…"กู้ชูหน่วนยกเท้าวิ่งออกไป วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็วิ่งกล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 116
เมื่อถูกพูดแทงใจดำ สีหน้าขององค์หญิงตังตังก็พลันไม่สู้ดีนักเงินห้าล้านตำลึงนั้นมหาศาล เดิมทีนางไม่อยากให้กู้ชูหน่วนสักแดงเดียวด้วยซ้ำแต่เสด็จพ่อดันส่งคนมาบอกว่า ให้นางใช้เงินกู้ชูหน่วนให้ครบทุกตำลึง ทำเอานางต้องขนของมีค่าในจวนองค์หญิงทั้งหมดมาขาย ทั้งยังต้องเอาเรือนของเสด็จแม่ไปจำนองอีก ถึงจะรวบรวมเงินได้สี่ล้านตำลึงอีกหนึ่งล้านตำลึงที่เหลือ นางยังหามาได้ไม่ครบนางเป็นถึงองค์หญิง คงไม่ให้นางแบกหน้าไปยืมเงินคนเขาหรอกกระมังองค์หญิงตังตังโมโห "พูดเป็นเล่น ข้าน่ะหรือจะขอเลื่อนจ่าย? เงินแค่หนึ่งล้านตำลึง เจ้ารีบร้อนอะไร ประเดี๋ยวข้าย่อมจ่ายเจ้าอยู่แล้ว""ประเดี๋ยวนี่นานเท่าใด? หนึ่งถ้วยชา? หนึ่งก้านธูป? หรือว่าหนึ่งวัน หรือว่าหนึ่งปี?""หนึ่งวัน อีกหนึ่งวัน ข้าจะเอาเงินล้านตำลึงมาให้เจ้า""องค์หญิงเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ ชาติกำเนิดสูงศักดิ์ ย่อมไม่มีทางหนีหนี้อยู่แล้ว แต่เวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งวัน ก็ยังต้องคิดดอกเบี้ยนะเพคะ""ดอกเบี้ยอะไรกัน" องค์หญิงตังตังประเดี๋ยวหน้าเขียวประเดี๋ยวหน้าซีด อยากจะกัดกู้ชูหน่วนให้ตายแค่วันเดียว นางยังจะคิดดอกเบี้ยอีกหรือ?"เสด็จพี่ของเจ้าติดเงินข้าส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
บทล่าสุด
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 148
หญิงนางนี้ บ้าไปแล้วเหรินหู่วิ่งโทกเทกเข้ามา ฉีกยิ้มเอ่ย "ค้อนเหล็กของข้านี้ ช่างเหล็กชื่อดังใช้เหล็กดำตีขึ้นมา เจ้าชอบหรือไ่ม่ หากเจ้าชอบ ข้าก็จะยกให้เจ้า"กู้ชูหน่วนรังเกียจเหลือหลาย "ทั้งหนักทั้งเทอะทะ เจ้าเก็บไว้เองเถิด"เมื่อนึกถึงภาพที่เหรินหู่ฟาดคนเผ่าหมอตายเป็นเบือเมื่อครู่นี้ เซียวอวี่เชียนก็ชักกลัวขึ้นมา ร่างแข็งเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่ กลัวว่าเหรินหู่จะค้อนทุบนางตายเอาในพริบตาแต่ที่คาดไม่ถึงก็คือ นอกจากเหรินหู่จะไม่โกรธแล้ว ยังยิ้มแก้เก้อพลางเอ่ยอีก "นั่นสิ เจ้าเป็นหญิงจะถือค้อนเหล็กเช่นนี้ก็ไม่งามจริงๆ เช่นนั้นข้าให้คนทำค้อนเหล็กน้อยให้เจ้าไหม"เฮ้ย...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?สำนักซิวหลัวคุยกันง่ายๆ เช่นนี้เลยหรือ?กู้ชูหน่วนเมินเหรินหู่เสียดื้อๆ เดินมาหยุดอยู่หน้าฝูกวง"เจ้าชื่ออะไรรึ?""ฝูกวง ฝูที่แปลว่าสะท้อน กวงที่แปลว่าแสงสว่าง" ทั้งยังเป็นชื่อที่เจ้าสำนักของพวกเขาตั้งให้ ผ่านมาหลายปี แค่คนในสำนักยังคงอิจฉาที่เจ้าสำนักตั้งชื่อให้เขาจนถึงทุกวันนี้"ฝูกวง เป็นชื่อที่ไพเราะนัก แสงสว่างที่สาดส่องโลก"ฝูกวงตัวสั่น ขอบตาแดงก่ำอย่างห้ามไม่อยู่แสงสว่างที่สาดส่องโลก...
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 147
เจียงซวี่เอ่ยเสียงขุ่น "ประมุขชิง ท่านให้ท้ายลูกน้องเพียงนี้เลยหรือ?"ประมุขชิงควงขลุ่ยอย่างเพลิดเพลิน ภายในแววตาเอื่อยเฉื่อยนั้นแฝงไปด้วยความเย็นชาที่ยาจะสังเกตเห็น น้ำเสียงของเขาไพเราะรื่นหู เหมือนดังเสียงน้ำพุ ทว่าถ้อยคำที่เอ่ยออกมากลับทำเอาเจียงซวี่โมโหจนแทบกระอักเลือด"ลูกน้องข้าตรงไปตรงมา ไม่ปลิ้นปล้อนเหมือนใครบางคน ใช้อำนาจรังแกคน เจ้าตำหนักเจียงเห็นว่าเขาควรแก้ไขหรือไม่?""สะ... สำนักซิวหลัวของพวกเจ้ามิอาจล่วงเดิน เผ่าหมอของพวกข้าก็มิอาจล่วงเกินเช่นกัน ต่อให้ต้องตายกันไปข้างหน้า พวกเจ้าก็ไม่มีทางไ้ด้อะไรกลับไป""ด้วยฝีมือเจ้าน่ะหรือ? หากอยากตายก็รีบตายไปเถิด ของบางอย่างต้องเอาคืนทั้งต้นทั้งดอก""หมายความว่าอย่างไร?""พูดอย่างไรก็หมายความเช่นนั้น"ไม่รอให้เจียงซวี่ตั้งสติ เหรินหู่ก็เควี้ยงค้อนเหล็กหนักหนึ่งร้อยชั่งออกไปเป็นการทักทายหากสองคนข้างกายเจียงซวี่หูหาไม่ไวพอ ตั้งรับได้ทันท่วงที เกรงว่าเจียงซวี่คนถูกค้อนเหล็กทุบตายไปแล้วทั่งสองฝั่งตะลุมบอนกันบรรดาเผ่าหมอที่เดิมแสนน่าเกรงขาม ไม่อาจประมาณฝีมือมือได้ เมื่อพบกับคนจากสำนักซิวหลัวกลับถูกซัดจนหมอบเหรินหู่และฝูกวง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 146
ชายชราคำรามเดือดดาล ส่งกำลังภายในผ่านฝ่ามือพุ่งไปยังกู้ชูหน่วนฝ่ามือนั่นมีกำลังภายในอยู่แปดส่วน ดูท่าแล้วคงไม่คิดเอาชีวิตกู้ชูหน่วนเซียวอวี่เชียนเจ็บหนักอาการร่อแร่ เอาตัวเองแทบไม่รอดกู้ชูหน่วนเองก็ถูกสมุนอื่นล้อมไว้จนไร้ทางหนี หมายจะหลบหลีกฝ่ามือนั้นช่างยากนักแต่หากจะโต้กลับ ตัวเองก็ไม่มีกำลังภายในแล้ว คนที่เจ็บย่อมต้องเป็นนางคนหนุ่มก้าวถอยหลัง หมายจะยื่นมือเข้าไปช่วยทันใดนั้นเอง ฝ่ามือทีทรงพลังยิ่งกว่าก็พุ่งเข้ามาจากไกลลิบ"ปึ้ก..."สองฝ่ามือปะทะกัน พื้นดินสะท้านทรุดเป็นหลุมกว้างร่างของทุนคนต่างโงนเงน แทบยืนไม่อยู่ขณะเดียวกันเงาคนหลายสิบก็กระโดดตามลงมา กันยอดฝีมือเผ่าหมอที่ล้อมกู้ชูหน่วนชายชราตกใจไม่น้อย "สำนักซิวหลัว"เจียงซวี่เองก็ตกใจไม่แพ้กันสำนักซิวหลัวคือหนึ่งในสำนักลับสุดยอดแห่งยุทธภพ แต่ไหนแต่ไรมามิเคยเปิดเผยใบหน้าให้เห็นง่ายๆ และไม่ลงรอยกับเผ่าหมอ แต่ยามนี้กลับปรากฏตัวขึ้น ทั้งยังช่วยเหลือกู้ชูหน่วนอีก หรือว่าพวกก็ต้องการกระดิ่งภินวิญญาณเหมือนกัน?เด็กหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอกไม่ว่าสำนักซิวหลัวจะมีเป้าหมายอะไร อย่างน้อยก็ช่วยชีวิตกู้ชูหน่วนเอาไว้กู
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 145
เจียงซวี่มองลงมาที่นางด้วยสายตาเหยียดหยามกู้ชูหน่วนล้วงหากระดิ่งภินวิญญาณในอกพลางเอ่ยด้วยท่าทางเฉยเมยว่า "พวกเจ้าต้องการกระดิ่งภินวิญญาณนี้ใช่หรือไม่ ข้าให้พวกเจ้าก็ได้ ไม่เห็นมีประโยชน์กับข้าอยู่แล้ว"เอ่ยจบ นางก็เหวี่ยงกระดิ่งภินวิญญาณไปข้างหน้าทันที"ฟึบ ฟึบ ฟึบ..."เผ่าหมอต่างแย่งชิงกระดิ่งภินวิญญาณ ขณะเดียวกัน กู้ชูหน่วนก็หรี่ตาลงและเหวี่ยงเข็มเงินนับสิบเล่มไปยังเหล่ากองธงของฝ่ายตรงข้ามที่ล้อมพวกนางไว้ จากนั้นก็เหวี่ยงเซียวอวี่เชียนออกไปด้วยมือเดียว"ไป""ยัยขี้เหร่ ข้าไม่ไป""หยุดพล่ามได้แล้ว กลับไปเรียกคนมาช่วยเร็ว""ปัง..."กล่องไม้ดำตกลงพื้นเสียงดังสนั่น ทำให้เหล่ากองธงที่อยู่ใกล้ได้รับบาดเจ็บหลายคนเจียงซวี่ก็ถูกควันโขมงไปด้วยเขาตะคอกด้วยความโกรธ “สาวน้อย! กล้าหลอกข้า!”“อุ๊ย! ขอโทษด้วย โมโหไปหน่อย เผลอโยนของผิดไป”“จับตัวนางไว้! ข้าจะฉีกนางเป็นชิ้นๆ!”ไม่รอให้เจียงซวี่พูดจบ เหล่ากองธงก็ปิดล้อมกู้ชูหน่วนไว้แล้ว พวกเขารีบโบกธงที่มีลวดลายของดอกกล้วยไม้ใส่กู้ชูหน่วนธงของพวกเขาไม่ได้ทำจากผ้า แต่เป็นใบมีดบางๆ ราวกับฟันอันแหลมคม เมื่อถูกฟาดด้วยธงนี้ ย่อมต้องตายคาท
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 144
ก่อนที่เด็กหนุ่มจะตอบ กู้ชูหน่วนก็ลูบคางพลางเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “ด้วยความสามารถของเจ้า เจ้าคงคิดว่าการตัดแขนขา ควักตา และตัดหูของข้าคงง่ายดายราวกับบี้มดตัวหนึ่งใช่หรือไม่? ถ้าเช่นนั้น ทำไมเจ้าถึงต้องลำบากเขาด้วย?”“หรือว่าเขามีเรื่องบาดหมางกับเจ้า เจ้าเลยเกลียดเขา? จุ จุ จุ ดูท่าทางของเขาสิ ช่างน่าสงสารเสียจริงๆ ข้าว่าคงไม่กล้าเป็นศัตรูกับเจ้าหรอก ให้ข้าเดานะ เจ้าคงอิจฉาเขามากกว่า อิจฉาที่เขามีหน้าตาหล่อเหลากว่าเจ้า หรืออาจอิจฉาที่เขาได้ดิบได้ดีในเผ่าหมอมากกว่าเจ้า เลยคิดแผนทรมานเขา”ทุกครั้งที่กู้ชูหน่วนพูดสีหน้าของเจียงซวี่ก็ยิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ แววตาที่โหดเหี้ยมก็ยิ่งรุนแรงขึ้น“ดูเหมือนข้าจะเดาถูกนะ” กู้ชูหน่วนมองเด็กหนุ่มราวกับสงสารเขา“ลองดูตัวเองสิ ติดตามนายอะไรเนี่ย กลับตัวกลับใจเถิด เจ้าปกป้องข้าจนโดนแทงมาขนาดนี้ ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดี”เด็กหนุ่มไม่แม้แต่จะมองกู้ชูหน่วน แค่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆเจียงซวี่หัวเราะลั่นทันที “เดาถูกแล้วจะอย่างไร ข้าแค่ต้องการเห็นเขาทรมาน เขาใจดีนักมิใช่หรือ ข้าอยากจะดูว่า เพื่อให้มีรอดชีวิต เขาจะยอมฆ่าเจ้าหรือไม่”“ข้าขอเดาเพิ่มนะ คงเป็นครั้งแรกที่เจ้
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 143
กู้ชูหน่วนกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา "เป็นพวกเจ้าเองที่พาข้าวิ่งมาตลอดทาง และมองข้าเป็นหญิงผู้อ่อนแอที่ไม่มีทางสู้ แล้วข้าจะไม่ตอบสนองความต้องการแบบผู้ชายเป็นใหญ่ของพวกเจ้าได้อย่างไร""…"เซียวอวี่เชียนโกรธจนตัวสั่นเด็กหนุ่มก็สีหน้าไม่สู้ดีมีดาบจำนวนมากขนาดนี้ หมายความว่าพวกเขาโดนฟันอย่างเปล่าประโยน์เมื่อเห็นว่ามีคนกลุ่มใหม่ล้อมพวกเขาเข้ามา กู้ชูหน่วนก็หรี่ตาลง มุมปากยกขึ้นยิ้มเยาะ "ตัวเอกมาแล้ว"ในขณะที่เซียวอวี่เชียนและเด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้น ทั้งคู่ก็แข็งทื่อดวงตาเย็นชาของเด็กหนุ่มหรี่ลงทันที หายใจหนักขึ้น ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อยกู้ชูหน่วนมองออกเขากำลังกลัว กลัวคนกลุ่มนี้เซียวอวี่เชียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง "หน้ากากกะโหลก พวกเจ้าเป็นคนของสิบสองกองธงแห่งเผ่าหมอใช่หรือไม่?เผ่าหมอ?เหอะ โลกยุทธภพมีเผ่าหมอด้วยหรือ?กู้ชูหน่วนพิจารณาอีกฝ่ายอย่างละเอียดแต่กลับพบว่าอีกฝ่ายมีเพียงสามสิบหกคนเท่านั้น แต่ละคนถือธงบุปผา และสวมเสื้อคลุมสีดำ ใบหน้าปิดด้วยหน้ากากกะโหลกศีรษะหัวหน้าคือชายหนุ่มวัยยังน้อย ผู้ซึ่งไม่ได้สวมหน้ากาก ใบหน้าดูหล่อเหลา แต่แววตากลับเผยความโหดเหี้ยมเป็นระยะ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 142
"ปัง..."เสียงสนั่นหวั่นไหวราวกับระเบิดกลางอากาศดังขึ้นอีกครั้งหญิงวัยกลางคนงถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าซีดเผือก เด็กหนุ่มกระอักเลือดออกมาหนึ่งอึก อวัยวะภายในปั่นป่วนอย่างรุนแรง หากไม่เกาะผนังไว้ คงล้มลงไปแล้ว“เจ้ากล้าใช้การต่อสู้แบบแลกชีวิตมาสู้กับข้าอย่างนี้หรือ เจ้ารู้หรือไม่ว่า หากสู้กันต่อ ข้าอาจไม่ตาย แต่เจ้าต้องตายแน่”“แค่ชีวิตสกปรกโสโครก ตายไปก็ตายไป” เด็กหนุ่มพยายามกลืนเลือดที่ค้างอยู่ในคอลง ให้ตัวเองดูเป็นปกติมากที่สุดหญิงวัยกลางคนตะคอก “ตกลงนางกับเจ้าเป็นอะไรกันแน่?”“ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น แค่ไม่อยากให้เจ้าได้กระดิ่งภินวิญญาณนั่น”“ดีมาก บัญชีนี้พวกข้าเจ็ดปีศาจแห่งเขาอินซานจะจดจำไว้ เจ้าจงรอรับการล้างแค้นอย่างบ้าคลั่งของพวกข้าได้เลย”หญิงวัยกลางคนเบิกตาจ้องกู้ชูหน่วนและเด็กหนุ่ม ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง สุดท้ายก็ไม่รู้ว่านึกถึงอะไรจึงจากไปด้วยความแค้นหลังนางจากไป เด็กหนุ่มก็รีบกุมหน้าอกแน่น กระอักเลือดออกมาอีกหนึ่งอึกใหญ่ ขาของเขาคุกเข่าลงไปโดยไม่รู้ตัว ราวกับกำลังแบกรับความเจ็บปวดอันแสนสาหัส"ไม่เป็นไรใช่หรือไม่"กู้ชูหน่วนทิ้งเมล็ดแตงโม แล้วเดินไปหาเขา"ปัง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 141
หญิงวัยกลางคนเดิมทีตั้งใจจะจัดการกับเด็กหนุ่มก่อน แล้วค่อยกลับมาจัดการกู้ชูหน่วน แต่ปรากฏว่าคำพูดของกู้ชูหน่วนฟังไม่เข้าหู นางจึงเปลี่ยนใจทันที"สาวน้อยปากดีนักนะ เอากระดิ่งภินวิญญาณมาให้ข้า ข้าอาจให้เจ้าตายอย่างสงบ แต่หากไม่ เจ้าจะจมกองเลือด""ข้าเป็นคนที่ใครก็มาข่มขู่ได้อย่างนั้นหรือ?" กู้ชูหน่วนเลิกคิ้วย้อนถาม"เหอะ เด็กน้อยผู้ไร้เดียงสา"หญิงวัยกลางคนส่งเสียงเหยียดหยาม นางเหยียบปลายเท้าเบาๆ แล้วปลดปล่อยหัตถ์โลหิตออกไปโจมตีกู้ชูหน่วนกู้ชูหน่วนพิงกำแพงไว้ กอดอก ยืนสงบนิ่ง ราวกับมั่นใจว่าเด็กหนุ่มต้องมาช่วยนางแน่ๆและก็เป็นอย่างที่นางคิด ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังถูกเหล่านักฆ่าล้อมอยู่ เขาก็ยังสามารถเตะหม้อเหล็กจากร้านตีเหล็กไปขวางการโจมตีของหญิงวัยกลางคนได้ทันหม้อเหล็กสัมผัสกับหัตถ์โลหิตแล้วละลายทันทีแม้แต่เหล่านักฆ่าชุดดำก็ตกตะลึงพลังปีศาจโลหิตแข็งแกร่งมากสามารถละลายหม้อเหล็กได้ในพริบตา พลังภายในต้องแข็งแกร่งเพียงใดเด็กหนุ่มเบิกตากว้าง ไม่คาดคิดว่าพลังปีศาจโลหิตของหญิงวัยกลางคนจะร้ายกาจขนาดนี้ เขาอยากจะไปช่วยกู้ชูหน่วน แต่ถูกล้อมไว้ ชายแคระก็พุ่งเข้ามาโจมตีเขาไม่หยุด แทบอ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 140
ชายแคระปากบอกว่าได้ แต่ดาบในมือกลับฟาดแรงขึ้นทุกที ร้องเสียงดังลั่นด้วยน้ำเสียงหยาบกร้าน“หนุ่มน้อย นางผู้นี้มีความสัมพันธ์อะไรกับเจ้าถึงได้ปกป้องนางด้วยชีวิตเช่นนี้?”เด็กหนุ่มไม่ตอบ เพียงแต่ตั้งสมาธิรับมือการต่อสู้แต่หญิงวัยกลางคนกลับหัวเราะคิกคักตอบว่า “เขาเป็นของข้า จะมีความเกี่ยวข้องอะไรกับยัยขี้เหร่เล่า มากสุดก็แค่อยากได้กระดิ่งภินวิญญาณเท่านั้น”“ของที่พวกข้าเจ็ดปีศาจแห่งเขาอินซานต้องการ เจ้าก็กล้าแย่ง? กล้ามากเลยนะ”"ปัง..."ดาบโจมตีไม่โดนเด็กหนุ่ม แต่กลับผ่ากำแพงดินหลังเด็กหนุ่มออกเป็นสองท่อน กำแพงดินที่แข็งแกร่งพังทลายลงจนเสียงดังกึกก้อง“เจ้าห้า หลังจากวันนี้ไป เขาอาจเป็นคนของพวกเราเจ็ดปีศาจแห่งเขาอินซาน เจ้าลงมือเบาหน่อย อย่าทำร้ายเขาจนพิการ”“รู้แล้ว รำคาญเสียจริง”กู้ชูหน่วนยืนอยู่ข้างๆ มองการต่อสู้ในสนามด้วยท่าทีผ่อนคลายชายแคระมีกำลังมาก มีพลังภายในแก่กล้า และลงมือด้วยกำลังอันป่าเถื่อน ส่วนเด็กหนุ่มกลับมีดวงตาเย็นชาและสงบนิ่ง มือเล็กยกขึ้นเบาๆ เสียงพิณกระทบกับดาบ ทุกครั้งที่พุ่งชนกัน ดาบราวกับวัวตกลงไปในทะเลโคลน อ่อนปวกเปียก ไม่ว่าจะฟาดอย่างไรก็ไม่โดนเด็กหนุ่
