39

“หามิได้” นางแหงนใบหน้าอาบน้ำตาขึ้น “ไม่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นพระองค์จะทรงคิดเช่นไร หากพระองค์คิดว่าเป็นความผิดของหม่อมฉันก็ขอให้ลงโทษหม่อมฉันเพียงผู้เดียวเพราะผู้อื่นนั้นบริสุทธิ์มิได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”

“เจ้าอยากตายแทนคนของเจ้าเช่นนั้นรึ!”

หลี่เจี๋ยชักดาบออกจากบั้นเอวแล้วจ่องลงไปที่ลำคอของจางลี่ นัยน์ตาดำยาวรีเต็มไปด้วยความเคียดแค้น หัวใจของบุรุษมิอาจทานทนเมื่อถูกคนรักหักหลัง ใช่...เขาหลงรักนางเข้าไปแล้วอย่างเต็มหัวใจ องค์ชายาผู้ซึ่งเขาเคยตั้งปณิธานว่าจะฆ่านางให้หายแค้น หากบัดนี้ทุกอย่างแปรเปลี่ยนไปจนสิ้น คนที่ทุกข์ทรมานเจียนตายกลับเป็นเขามิใช่จางลี่ เจ็บปวดจากความรักที่ถูกทรยศ

“ว่าอย่างไร!” หลี่เจี๋ยคำราม “หากเจ้ากล้าหักหลังข้าก็คงกล้ายอมตายเพื่อคนของเจ้า”

“เพคะ” นางเชิดหน้าขึ้นและขยับเข้าใกล้ทำให้ลำคอถูกปลายดาบกดลงไปจนโลหิตหยาดไหลออกมา หากทว่าดวงตาของนางนั้นกล้าแข็ง

“หม่อมฉันรู้ดีเพคะว่าวันหนึ่งต้องเป็นเช่นนี้ ทั้งที่รู้ดีไม่ว่าจะอย่างไรพระองค์ก็มิเคยไว้วางพระทัยคนแคว้นหลู่แต่หม่อมฉันก็ยังหวังว่าสักวันพระองค์จะทรงลืมเรื่องในอดีต แต่หม่อมฉันอาจลืมไปว่าบาดแผลของพระองค์นั้นใหญ่เกิน