บทที่ 51

เมิ่งจิ่นเหยามองสหายสนิทที่โศกเศร้าเสียแทนนาง ท่าทางซีดเซียวนั้นเห็นได้ชัดว่าเพราะเป็นห่วงนาง ไม่ได้นอนหลับสนิทมาหลายวัน นางรู้สึกซาบซึ้งใจไม่หยุด นอกจากสาวใช้สองคนข้างกายนางแล้ว บนโลกนี้ก็มีเพียงอาหนิงเท่านั้นที่เป็นห่วงและเสียใจกับเรื่องที่นางต้องเผชิญ

นางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตาที่ไหลซึมจากหางตาของซ่งซินหนิงเบา ๆ แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า “อาหนิง เป็นเพราะข้าไม่ได้โง่งม ดังนั้นถึงไม่ได้เลือกคุณชายรองหรือคุณชายสี่”

ซ่งซินหนิงไม่เข้าใจ “หมายความว่าอย่างไร?”

เมิ่งจิ่นเหยาเอ่ยอย่างไม่เดือดร้อนว่า “พวกเขาเป็นเด็กจากบ้านใหญ่และบ้านรองที่เกิดจากอนุภรรยา ส่วนกู้ซิวหมิงเป็นซื่อจื่อของจวนโหว หากเลือกระหว่างพวกเขา แม้ว่าจะกลายเป็นพี่สะใภ้หรือน้องสะใภ้ของกู้ซิวหมิงได้สำเร็จ แต่ท้ายที่สุดยังคงอยู่ต่ำกว่าเขาหนึ่งขั้น คุณชายรองกับคุณชายสี่สามารถปกป้องข้าได้ที่ไหนกัน? มีเพียงกู้จิ่งซีคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้ เขาเป็นบิดาของกู้ซิวหมิง สามารถปราบกู้ซิวหมิงได้”

ซ่งซินหนิงได้ยินคำกล่าวก็อึ้งไป ก่อนจะใคร่ครวญคำพูดของนางอย่างละเอียด ผ่านไปเนิ่นนานถึงค่อยพยักหน้าเบา ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นถามอีกว่า