LOGINShare
โจวเจิ้นหราน 2
Last Updated:
2025-03-30 14:31:30
Related chapters
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม รับเป็นลูกบุญธรรม 1
ตลอดสองวันที่นอนค้างอยู่บ้านสามี โจวเจิ้นหรานติดนางมากมานอนด้วยทุกคืน นางเคยไปดูห้องนอนเขาครั้งหนึ่งซึ่งนอนรวมกับลูกพี่ลูกน้องคนอื่น เป็นเช่นนั้นคงไม่แคล้วถูกรังแกแม้แต่ในห้องนอนของตัวเอง สวี่ซือเหยาไม่คิดปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่นาน บ้านนี้ไม่ต่างอะไรกับขุมนรกเลยจริง ๆ คืนที่สองของการนอนค้างแรม สวี่ซือเหยาลุกขึ้นมาหลังจากเด็กน้อยหลับลึกไปแล้ว "ท่านพี่" "หือ?" พอถูกสะกิดเรียกเขาก็ตื่นขึ้นมาโดยง่ายตามสัญชาติญาณระวังภัยที่เวลานอนจะไม่ยอมหลับลึก ยิ่งตอนไปทำภารกิจสัญชาตญาณยิ่งตื่นตัว "ฮูหยินมีเรื่องอะไรหรือ?" พอเห็นนางทำเสียงเบา เขาก็เบาเสียงตาม "ข้ารู้สึกถูกชะตากับโจวเจิ้นหราน เด็กคนนี้อยู่ที่นี่ก็ไม่มีใครดูแล ท่านคิดว่าอย่างไร?" "ฮูหยินอยากรับเขาไปอุปถัมภ์หรือ?" “ใช่ ท่านมีความเห็นอะไรหรือไม่” สวี่ซือเหยาพูดขึ้นและเอ่ยถามความเห็นจากเขาเพราะอย่างไรก็เป็นสามีภรรยากัน โจวเยี่ยนเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงพยักหน้าเห็นด้วยกับนาง "พรุ่งนี้ข้าจะไปคุยกับท่านแม่" "ข้าเชื่อใจท่าน" เรื่องนี้ให้สามีเป็นคนเอ่ยปากคงดีกว่า แต่ถ้าแม่สามีไม่ยอมจริง ๆ นางจะต่อรองเอง จูเจียซินเป็นหญิงโลภมากไม่เคยเปล
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม รับเป็นลูกบุญธรรม 2
การลงนามมอบสิทธิ์เสร็จสิ้น โจวเจิ้นหรานก็วิ่งเข้าไปกอดนางทั้งน้ำตานองหน้า เด็กชายร้องไห้ใหญ่โตจนชุดนางเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ครั้นจะเอ่ยลาและขึ้นรถกลับปัญหาก็ยังไม่จบสิ้น "น้องสะใภ้คงมีบ้านใหญ่โต ข้าล่ะอิจฉานักที่ได้นอนในห้องกว้าง ๆ" อยู่ ๆ พี่สะใภ้ของสามีก็เอ่ยขึ้นมา ทำให้ทั้งหมดชะงักไป "บ้านซอมซ่อนี้จะพังมิพังอยู่แล้ว อีกไม่นานเราคงถูกทับตาย" เรียกความสงสารเก่งจริง ๆ สวี่ซือเหยาสุดจะเอือมระอา แต่นางก็มีแผนไว้ในใจอยู่เหมือนกัน "บ้านภรรยาก็เหมือนสามี จริงหรือไม่ แม่นางสวี่ผู้มีใจเมตตาคงได้กุศลมากเป็นแน่ หากยอมเผื่อแผ่ที่อยู่อาศัยให้คนแก่อย่างข้า" "ท่านแม่ พูดอะไรอย่างนั้น" โจวเยี่ยนเฉินร้องห้ามแทบไม่ทัน เขาเหลือบมองภรรยาอยู่เป็นระยะกลัวว่านางจะไม่พอใจ แต่สวี่ซือเหยากลับยังทำสีหน้าสงบอยู่เช่นเดิม "ลองไปอยู่ดูสักพักก็ได้นะเจ้าคะ ข้าเกรงว่าท่านแม่กับเหล่าพี่น้องอาจจะไม่ชอบใจได้ มันคงคับแคบไปสักหน่อยสำหรับจำนวนคนเจ้าค่ะ" "พูดอะไรอย่างนั้น ถึงที่แคบสักหน่อยจะเป็นไรไป สมแล้วที่เป็นสะใภ้ข้า นอกจากหน้าตาสระสวยยังใจบุญอีก ต่อไปคงได้เป็นนางฟ้านางสวรรค์แน่" สวี่ซือเหยาไม่ได้ตอบรับอะไรอี
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แม่เลี้ยงสามี 1
จูเจียซินได้ฟังก็กัดฟันจนหน้าดำหน้าแดงด้วยความโกรธ แต่เฉินเมิ่งหยางหาได้สนใจไม่ หมดธุระแล้วเขาก็เดินออกไป ท่านพ่อของเขามีสิทธิ์ในการจัดการดูแลเรื่องภายในบ้าน และสวี่ซือเหยาก็จ่ายค่าตอบแทนให้ตามสมควร แม้พ่อของเขาจะไม่อยากรับก็ตาม ที่ทำอยู่นี้ก็สมน้ำสมเนื้อดี เมื่อนางไม่ได้คิดเอาเปรียบ เขาก็จะสนับสนุนแผนการอะไรสักอย่างของนางไปเรื่อย ๆ แล้วกัน เฉินเมิ่งหยางไม่รู้ว่าญาติผู้น้องมีอะไรในใจ แต่จากสีหน้าและการกระทำของนางในช่วงหลังมานี้ เขาคิดว่านางรอบคอบขึ้นมาก สวี่ซือเหยายื่นเรื่องรับบุตรบุญธรรมเสร็จเรียบร้อยก็นั่งรถลากกลับทันทีไม่ได้แวะที่ไหน ครั้นพอกลับมาถึงก็เป็นดังที่คาดไว้ว่าแม่เลี้ยงสามีต้องมาคอยพูดเอาใจและหว่านล้อมให้นางเปลี่ยนเรือนให้ "หากท่านแม่อยู่ลำบากข้าก็รู้สึกละอายใจเจ้าค่ะ แต่ครั้นจะสร้างเรือนใหม่คงใช้เวลาหลายเดือน คงต้องขอให้ท่านแม่กลับไปพักที่บ้านเก่ารอก่อนนะเจ้าคะ" สวี่ซือเหยาทำหน้ารู้สึกผิดได้อย่างเป็นธรรมชาติจนหญิงวัยกลางคนไม่รู้สึกสงสัย คิดแต่ว่านางเป็นคุณหนูหัวอ่อนที่ลูกเลี้ยงโชคหล่นทับคว้ามาได้ "หย่า ๆ ไม่เป็นไร ๆ แม่จะอยู่เรือนนั้น ระหว่างนี้เจ้าก็ต่อเติมเรือนไปแล
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แม่เลี้ยงสามี 2
"ฉางเหลียน ข้าถือคติบุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระ และการล้างแค้นจะสิบปีหรือสามชาติก็คงไม่สาย" "นายหญิงจะทำกระไรเจ้าคะ" "ได้ของฝากมา เราก็ต้องเอาของฝากไปคืนน่ะสิ" สวี่ซือเหยายิ้มกว้างแล้ววางยาขวดนั้นลงบนมือนาง ฉางเหลียนเข้าใจได้ทันที "ข้าจะระมัดระวังเจ้าค่ะ" ฉางเหลียนให้คำมั่นก่อนเก็บมันใส่อกเสื้ออย่างระวังก่อนจะครุ่นคิดแผนการในหัวเงียบ ๆ พวกเขาบ้านนอกไร้เล่ห์กลทำให้เอายาพิษออกมาให้โต้ง ๆ คิดว่านายหญิงของนางโง่เขลามากกระนั้นหรือ แต่ฉางเหลียนไม่รได้รู้เลยว่าชาติก่อนสวี่ซือเหยาโง่เขลาจริง ๆ ครอบครัวแม่เลี้ยงของสามีใช้ชีวิตสุขสบาย แทบจะชมสวี่ซือเหยาทุกสามประโยค ยามไปเดินตลาดก็อวดอ้างที่นางให้การดูแลไม่มีบกพร่องแก่ชาวบ้านแถวนั้น แต่สิ่งที่ทำให้หนักใจก็มีอยู่ ระยะนี้จางหงหยู่เจ็บป่วยบ่อย ๆ และป่วยเป็นเวลานาน หายได้ไม่กี่วันก็กลับมาป่วยอีก เรียกหมอมาตรวจก็พบเพียงว่าเป็นลมปราณอ่อนและจ่ายยาให้ตามอาการเท่านั้น ต่อมาสามีของนางก็เริ่มมีอาการคล้ายกันจนคนในเรือนนั้นระแวงกันเองว่าจะเป็นโรคติดต่อ โจวเยี่ยนเฉินหน้าเคร่งเครียดขอให้มารดาคนละสายเลือดพาครอบครัวออกไปก่อนสวี่ซือเหยาจะป่วยไปด้วย "
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แผนการทำลายอดีตศัตรู
"เห็นท่านติดป้ายหน้าร้านไม่ทราบว่าได้คนหรือยังขอรับ" แม้จะแต่งกายไม่มีราศีจับแต่คำพูดหวานหูก็มักหลอกล่อใจได้จนลืมข้อด้อยก่อนหน้าไปหมด "ตายจริง มาสมัครงานหรอกหรือ มาคุยกันทางนี้ก่อนสิ" สวี่ซือเหยาลอบยิ้มในใจ เมื่อเป็นไปตามแผน นางซื้อเครื่องประดับกลับไปหนึ่งชุดและปล่อยพี่ชายของสามีไว้ให้กลับเอง ถึงอย่างไรนางก็คงไม่รอให้อีกฝ่ายตกลงจ้างงานกับเจ้าของร้านเสร็จก่อนแน่ โจวเหวินซานมีความโลภล้นตัวเหมือนมารดา เหมาะกันดีกับภรรยาผู้มักมากในทรัพย์สินคนอื่น ถึงขั้นจะฆ่าแกงกันให้ตาย ทีนี้นางก็รอดูผลของการกระทำที่มันจะสัมฤทธิ์ผลในไม่ช้าเท่านั้น หลังโจวเหินซานกลับมาถึงเรือนก็ป่าวประกาศไปทั่วว่าได้เป็นหลงจู๊ที่ร้านเครื่องประดับแล้ว จากนี้จะร่ำรวยและมีกินมีใช้เทียบเท่าสวี่ซือเหยา บ่าวในเรือนต่างไม่พอใจที่คนผู้นี้ยกตนมาเทียบนายหญิง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยออกมาตรง ๆ แค่หลีกเลี่ยงและหมางเมินไปเสียประหนึ่งบุรุษผู้นี้ไม่มีตัวตน สวี่ซือเหยาว่างจากงานจัดการภายในเรื่องมรดกแล้วก็มีเวลาคิดเรื่องในอนาคตอย่างจริงจัง อีกทั้งตอนนี้ครอบครัวแม่เลี้ยงของสามีก็ไม่ได้อยู่กวนใจ มีแค่พี่ชายคนละสายเลือดที่เริ่มเข้าออกโรงพนัน ชา
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม จับขโมย 1
สาวใช้คนสนิทรอจนกระทั่งนายหญิงหยุดมือและเก็บอุปกรณ์ที่ทำรกไว้ลงกล่อง หน้าที่นี้ทิ้งไว้ให้นางทำแทนก็ได้ แต่สวี่ซือเหยาที่ไปใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดามาแล้วกลับไม่ชอบใจเท่าไร หากนางไม่ยุ่งหรือกำลังรีบร้อนก็จะเก็บเอง "นายหญิงเจ้าคะ" เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ตัวเลยสักนิกว่ามีคนเข้ามา "มีอะไรหรือ?" "ที่นายหญิงสั่งให้ข้าจับตาดูโจวเหวินซานไว้...เขาเคลื่อนไหวแล้วเจ้าค่ะ" ฉางเหลียนนำห่อผ้าชิ้นหนึ่งออกมา นางคลี่มันออกอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน นอกจากหวีทองคำแล้วยังกำไลหยกสีเข้มอีกชิ้น "เขานำมันไปจำนำที่ตลาดด้านหลังเจ้าค่ะ" ตลาดด้านหลังเมืองมีคนพลุกพล่านน้อยกว่าตลาดกลาง ราคาของก็สูงลิ่วนำหน้าไปไกล แต่ก็ยังทำกิจการต่อไปได้เพราะติดสินบนเจ้าหน้า สวี่ซือเหยายิ้มมุมปาก สันดานคนไม่ได้เปลี่ยนกันง่าย ๆ โจวเหวินซานก็ไม่มีข้อยกเว้น เครื่องประดับที่ทำมาอย่างประณีตเหล่านี้มีไม่กี่ร้านที่ทำได้ อีกทั้งในเครื่องประดับแต่ละชิ้นจะมีการสลักที่มาเอาไว้ ทำในจุดที่ไม่ขัดตาต่อการมอง ซ่อนเอาไว้หลังจี้ประดับและมณีตกแต่ง หากแกะออกดูก็จะรู้ได้ทันทีว่ามาจากร้านไหน ที่ฉางเหลียนนำติดมื
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม จับขโมย 2
ยามสายก็มีคนมาสมัครถึงห้าคน สวี่ซือเหยาเป็นที่รู้จักในเมืองดีว่าสตรีร่ำรวยคนหนึ่ง อีกทั้งยังไม่เคยมีข่าวเสีย ๆ หายๆ ทำให้คนตัดสินใจได้ไม่ยากว่าจะมาหรือไม่ สวี่ซือเหยาตัดสินใจจ้างทั้งหมดโดยมีสองคนเป็นคนยกอาหาร อีกสองเป็นผู้ช่วยอยู่ในครัวและนางตั้งใจจะดูฝีมือเพื่อให้เป็นแม่ครัวหลักในวันหน้า อีกคนนั้นมีความสามารถด้านการคำนวณรวดเร็ว จึงวางให้เขาเป็นเสี่ยวเอ้อร์ การเตรียมตัวเปิดร้านในวันถัดไปนั้นยุ่งมาก เป็นเวลาที่เหมาะเจาะเหลือเกิน เพราะฉางเหลียนยืนส่งสายตาให้นางอยู่พักหนึ่งแล้ว หลังแจกจ่ายงานนายหญิงของบ้านก็เดินออกไปกับสาวใช้ประจำตัว "คราวนี้อะไรล่ะ " "ปิ่นนกหงส์หยกของนายหญิงเจ้าค่ะ" สวี่ซือเหยามือกำแน่นทันที ปิ่นเล่มนั้นไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรมากมาย แต่เป็นของที่ท่านยายมอบให้ท่านแม่ของนาง นางจึงรักและหวงแหนมาก เช่นเดียวกับปิ่นเล่มโปรดของนางที่ไม่เคยห่างตัว ฉางเหลียนทำงานได้ไร้ที่ติ รู้ว่าอะไรควรทำทันทีและอะไรควรรอ ตอนนี้สัญญาซื้อขายจึงอยู่ในมือนางแล้ว พี่ชายสามีคงไม่คิดว่าจะมีใครตามตัวจึงลงชื่อผู้ขายไว้เด่นหรา ใบรับจำนำก็เช่นกัน ที่นำไปกระจายหลายร้านเช่นนี้ก็คงพอมีหัวคิดอยู่บ้าง แ
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ตอบแทนบุญคุณครั้งสุดท้าย 1
"นี่ท่านทำอะไรอยู่" โจวเยี่ยนเฉินถามพี่ชายเสียงแข็งกร้าว "ข...ข้าเห็นคนทำท่าลับ ๆ ล่อ ๆ เข้ามาในนี้เลยมาดูน่ะ" เขาแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ "แล้วคนที่ว่านั่นไปไหนเสียแล้วเจ้าคะ" "หนีไปแล้วล่ะ ใช่ ๆ หนีไปแล้ว" "ท่านเห็นเขาเอาอะไรไปหรือไม่?" "น่าจะเป็นบางอย่างในกล่องนั้น" เขาชี้ไปยังกล่องที่ตัวเองพึ่งเปิดเมื่อครู่ สวี่ซือเหยายังไม่ต้อนอีกฝ่ายต่อ สามีก็ตัดหน้าเอากระบี่ตวัดให้ใบมีดกรีดเสื้อได้อย่างพอดิบพอดี ต่างหูทับทิมร่วงลงพื้นต่อหน้าบ่าวเกือบทั้งเรือนที่มามุงดู สวี่ซือเหยามองต่ำก่อนเลื่อนสายตาขึ้นมาจ้องหน้าโจวเหวินซานแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา "เห็นทีคืนนี้คงต้องรบกวนท่านอยู่ดึกเสียหน่อยนะเจ้าคะ""ข้าไม่ได้ทำนะ!" "หลักฐานก็เห็น ๆ กันอยู่ ยังจะแก้ตัวอีก" ฉางเหลียนเอ่ยทั้งสายตาจิกกัด "มาอาศัยเรือนคนอื่นอยู่ยังกล้าทำเช่นนี้ หน้าด้านไร้ยางอายไม่มีใครเทียบ" เสียงของฉางเหลียนทำให้บ่าวที่นอนหลับไปแล้วยอมลุกขึ้นมามุงถึงเรือนใหญ่ ห้องที่ใช้รับของแขกของบ้านเวลานี้มีคนอยู่หนาแน่นที่ด้านนอก ด้านในคือนายหญิงและนายท่านที่นั่งสอบสวนญาติผู้พี่อย่างไม่ไว้หน้าใดๆ "เป็นแค่บ่าวก็หุบปากเถอะนางผู้หญิงนี่!
Last Updated : 2025-03-30
Latest chapter
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม บทส่งท้าย ครอบครัวพร้อมหน้า ไม่หวนคืนชะตาเดิม...
พระชายาทำสีหน้าประหลาดใจอยู่เพียงครู่เดียว ก็กลับไปทำสีหน้าอ่อนโยนเช่นปกติของนาง หลายปีที่บุตรชายพลัดพรากไปนั้นจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบ้างก็ไม่แปลกอะไรเลย นางเคยส่งคนไปตามสืบความเป็นอยู่ในอดีตของเขาแต่ก็รู้เพียงว่าเขาเป็นคนของสำนักคุ้มภัยมาเท่านั้น จึงไม่ได้ใส่ใจสืบหาลึกไปกว่านี้ อีกทั้งบุตรชายก็ไม่มีท่าทีอยากจะตามหาอดีตแม้จะดูเหมือนคนใจลอยอยู่ตลอดเวลาก็ตาม นางลืมคิดไปว่าบุตรชายไม่ได้เติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของนางหรือสามี อาจเป็นคนอ่อนโยนหรือหัวอ่อนกว่าที่คิดก็เป็นได้ ใสซื่อเสียจนไม่น่าเชื่อว่ามีภรรยาแล้ว บุตรชายได้ความซื่อบื้อของสามีนางมากไปจริง ๆ ตัวนางก็ผิดเองที่ไม่รอบคอบสืบหาให้จริงจัง "จำได้หมดแล้วจริง ๆ ใช่หรือไม่" คนพึ่งได้ความทรงจำกลับมาพยักหน้าหงึก ๆ "มาคุยกับแม่ก่อน เป็นคุณหนูบ้านไหน สตรีบ้านใดเล่า" โจวเยี่ยนเฉินเล่าให้มารดาฟังตั้งแต่ต้น รวมถึงเรื่องที่ถูกบ้านเดิมภรรยาปฏิบัติไม่ดีด้วยใส่ทั้งเขาและนาง ฮูหยินอาวุโสจำชื่อตระกูลนี้ได้อย่างแม่นยำเพราะพึ่งมีประกาศลงโทษไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง "เจ้าก็พักก่อนเถอะ แม่จะไปคุยกับพ่อให้เอง" นางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังให้เขาวางใจ
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ฟื้นความทรงจำ 2
สวี่ซือเหยาทำสีหน้าประหลาดใจ ไม่คิดว่าใครจะมีธุระที่ต้องมาหาถึงจวนพี่ชาย นางกับแม่ทัพจ้าวเจี้ยนไม่ได้เปิดเผยออกไปอย่างสาธารณะว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ก็ไม่ได้ปิดบังเช่นกัน แต่ว่านางไม่สนิทชิดเชื้อกับคนในเมืองหลวงเลย อีกทั้งนางได้หวนคืนกลับมาความทรงจำบางอย่างก็ลืมเลือนไป ทำให้ไม่ได้สานความสัมพันธ์กับใครไว้ แต่ว่าใครมาหาก็คงไม่สำคัญเพราะอีกไม่นานสวี่ซือเหยาก็ต้องกลับไปดูแลกิจการที่เมืองเกิดมารดา และที่นั่นทำให้นางรู้สึกมีความสุขกว่าเมืองหลวงที่วุ่นวาย และคงมาเยี่ยมพี่ชายได้นาน ๆ ครั้งเท่านั้น จึงไม่ได้ให้สถานที่ติดต่อใครไว้เลย เมื่อนางจะเดินไปแต่พบว่าพี่ชายไม่ได้เดินตามจึงหันมาถาม "ไม่ไปด้วยกันหรือเจ้าคะ?" "ไม่ไปหรอก แขกของเจ้านี่นา" ไม่รู้พี่ชายท่านนี้ตั้งใจกวนประสาทอะไรนางอีก ในเมื่อตั้งใจให้นางไปลำพังนางก็คงต้องไปลำพัง สวี่ซือเหยาเดินมาถึงเรือนกลาง ในห้องรับรองนั้นมีใครบางคนรอนางอยู่ เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างและลายปักประณีตบนชุดเนื้อผ้าชั้นดี "คุณชายท่านนี้มีธุระกับข้าหรือเจ้าคะ" นางเอ่ยทักทายอีกฝ่ายไป แขกผู้นั้นหันมาตามเสียงเรียก สวี่ซือเหยาชะงักนิ่งหลังเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร โจวเยี่
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ฟื้นความทรงจำ 1
ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยงจบลง โจวเยี่ยนเฉินกลับถึงจวนก็เข้านอนด้วยความอ่อนเพลียเล็กน้อย เสียงสตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าที่ได้ยินวันนี้ แม้สนทนากันไม่กี่ประโยค แต่ก็คุ้นหูนัก เมื่อหนึ่งปีก่อนเขาฟื้นขึ้นมาโดยที่จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากชื่อตัวเอง รู้เพียงว่าพลัดพรากจากพ่อแม่แท้ ๆ มานานหลายปี มีคนไปพบเขาหมดสติอยู่ป่า เนื้อตัวเปรอะเปื้อนและบาดเจ็บหนัก เห็นว่าหน้าตามีความคล้ายคลึงผู้เป็นนายจึงช่วยเหลือไว้ก่อน โจวเยี่ยนเฉินใช้เวลาหนึ่งปีหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกเหมือนคนที่ไม่ถูกเติมเต็ม ไม่ว่าในหัวของเขาหรือในใจของเขาล้วนมีช่องว่างบางอย่างที่ไม่สามารถกลบได้ คืนนั้นชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงฝันด้วยภาพของสตรีที่ได้พบกันในงานแล้วสลัดออกไปจากหัวไม่ได้ เมฆหมอกบริเวณโดยรอบนั้นหนาตา แต่ภาพตรงหน้ากับชัดเจน บ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งอย่างผู้มีอันจะกินอยู่อาศัยมีส่วนเล็ก ๆ โดยรอบ หรือบางทีอาจใหญ่กว่านั้นแต่ถูกกำแพงหมอกหนากลืนกินเข้ามา สตรีผู้หนึ่งอุ้มเด็กชายคนหนึ่งไว้ยิ้มร่าหัวเราะ ข้าง ๆ กันนั้นมีเด็กชายอีกคนที่ดูโตกว่าวิ่งวนไปรอบ ๆ นาง จวิ้นอ๋องคล้ายว่าสวมบทบาทเป็นคนในภาพความฝันนี้ ตัวเขายิ้มออกมาตัวที่ห้ามไม่ได้ หัว
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม สามีความจำเสื่อม 2
บิดาของเขายังไม่ได้เร่งรัดหาคู่หมั้นหมายให้ เพราะเห็นว่าบุตรชายคนโตพึ่งได้กลับมาสู่ฐานะที่แท้จริง ยังต้องปรับตัวตามขนบวังหลวงและฐานะใหม่อีกหลายอย่าง ซึ่งสวี่ตงหวนก็ยินดีที่มันเป็นเช่นนั้น เพราะหากน้องเขยเกิดมีสตรีอื่นขึ้นมา เขาคงได้กลายร่างเป็นแม่ทัพมารเป็นแน่ บุรุษร่างกำยำควงดาบเล่นพลางวางแผนอยู่ในหัว น้องสาวตนยังมีเยื่อใยต่อสามี หากทำให้พบกันได้อาจช่วยกระตุ้นความทรงจำให้กลับมา ความประทับใจแรกก็สำคัญ แม้จะเป็นครั้งแรกไม่จริงก็ตาม เอาเถอะ ไม่คณามือข้าหรอก แม่ทัพจ้าวเจี้ยนวิ่งวุ่นอยู่กับการวางแผนจนไม่ได้มาหาน้องสาวกับหลาน ๆ เสียหลายวัน กว่าเขาจะมาพบอีกครั้งได้ เทียบเชิญก็อยู่ในมือสวี่ซือเหยาแล้ว "ตอนนี้ข้าเป็นสามัญชน เข้าไปได้หรือเจ้าคะ" นางเอียงคอถาม มองเทียบเชิญที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ "ไปในฐานะคู่เต้นรำของข้า ไม่เป็นไรหรอก องค์ชายสามยังวิงวอนให้น้องสาวช่วยเป็นคู่ให้เลย" "…ก็พวกเขายังไม่ออกเรือนกันอยู่สองคนนี่เจ้าคะ" นางตอบด้วยสีหน้ามืดมน การหาคู่ควงไปงานเต้นรำหรืองานฉลองในพระราชฐานชั้นนอก หากคู่สามีภรรยาไม่สะดวกไปร่วมงานก็มักพาเครือญาติหรือเพื่อนฝูงไปด้วยแทน ซึ่งส่วนใหญ
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม สามีความจำเสื่อม 1
"เสี่ยวเหยา?" สวี่ตงหวนเอ่ยเรียก เห็นสีหน้านางไม่สู้ดี "ข้าไม่เป็นไร กินต่อเถอะ" นางปรับสีหน้าเรียบเฉยดังเดิมแม้จะรู้สึกร้อน ๆ ที่กระบอกตา เจิ้นหว่านคิดว่าน้องสาวผู้นี้คงตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนแปลกหน้าเข้ามาทัก จึงอธิบายให้ฟังว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร "แม่นางอย่าได้กังวลไป แม้จวิ้นอ๋องจะพึ่งได้รับพระราชทานตำแหน่งมา ก็ไม่บ้าอำนาจเหมือนใครแถวนี้หรอก" สวี่ตงหวนยื่นขาไปเตะหลังเก้าดังปัง แต่คนนั่งอยู่ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน "ท่านอ๋องน้อยอาจมีท่าทีเงอะงะไปบ้าง เพราะพึ่งคืนตระกูลเดิมได้ไม่ถึงสองปี ก่อนหน้านี้ก็ไปรบที่ชายแดนใต้มาด้วย ได้รับความดีความชอบพอ ๆ กับพี่เจ้าเลย" "คืนตระกูลเดิมหรือเจ้าคะ?" "บุตรชายฉินอ๋องพลัดพรากไปตั้งแต่ยังเป็นทารกจากเหตุลอบสังหารเมื่อครั้งนั้น ท่านอ๋องตามหาจนหมดหวังแล้ว แต่อยู่ก็มีคนพากลับมา ทำความดีความชอบไว้ก็ได้เลื่อนขั้นทันทีเลย" "เช่นนี้เอง..." ดวงตาของสวี่ซือเหยาร้อนผ่าน นางคิดถึงเขามากเกินกว่าจะพูดออกมาได้ อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึง แต่ก็อย่างที่ปรารถนาไม่ได้สักอย่างเดียว นางไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาจึงเมยเฉยเช่นนี้ ไม่รู้ตัวว่ามีนางอยู่ที่นี่เลยหรือ ความรู้สึกน
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม พบสามีอีกครั้ง...
หลายวันต่อมาก็มีประกาศใหญ่โตถึงเรื่องลงโทษขุนนางทำผิดหลายราย ตอนได้ยินพี่ชายพูดว่าเดี๋ยวจัดการเองนางก็สงสัยอยู่ว่าจะทำอย่างไร ตอนนี้ข่าวมาถึงหูนางแล้วว่าฮ่องเต้ทรงริบยศขุนนางของสวี่ซูหยางและขุนนางชั้นผู้น้อยอีกหลายคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เรียกคืนจวนพระราชทาน พบความผิดนำของหลวงไปขาย นำป้ายหยกประจำตำแหน่งไปจำนำ ฉ้อโกงเงินบำนาญข้าราชการชั้นผู้น้อย แค่ที่กล่าวมานี้ก็ต้องโทษประหารได้แล้ว แต่ฝ่าบาทยังมีเมตตาสั่งเนรเทศไปนอกแคว้น จากขุนนางผู้มั่งคั่งถือดี วันนี้ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง หลักฐานทั้งหมดพี่ชายของนางล้วนสืบเสาะหามา ยื่นเรื่องถึงฝ่าบาทด้วยตัวเอง และยังข้อหาเล็กน้อยอีกมากที่ฟังดูไร้สาระ แต่บิดาของนางกับฮูหยินรองก็ได้ละเมิดทำไปจริง ๆ มิน่าเล่า ถึงเป็นตัวร้ายที่ไล่ต้อนพระเอกจนจนมุมเสียหลายครา รุ่งขึ้นพี่ชายก็มาพบนางอีกครั้งในยามสาย โอ้อวดความดีความชอบให้น้องสาวอย่างนางฟัง หากไม่ได้พบกับครอบครัวน้าชาย สวี่ตงหวนก็เหมือนมีน้องสาวเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียว แต่อยู่ ๆ ครอบครัวก็ใหญ่ขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แล้วจะไม่ให้เขาออกหน้าปกป้องได้อย่างไร "มัวแต่ระลึกความหลังกันเรื่อยเปื่อ
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม พบหน้าสวี่ตงหวน 2
แม้แค้นเคืองจนไฟร้อนสุมอก แต่เขาจะผลีผลามเข้าไปโดยไม่วางแผนไม่ได้ สวี่ตงหวนฝากหลานชายทั้งสองไว้กับพ่อบ้านแล้วกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมกับน้องสาวตามลำพัง ป้ายจวนเสนาบดีสวี่ ที่ไม่ได้เห็นมานานปรากฏขึ้นแก่สายตา ชายหนุ่มยิ้มเหยียดกว้างถีบประตูเข้าไปจนบานพับสะเทือน "อะไรน่ะ อะไรกัน!" ฮูหยินรองที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดีมาได้จังหวะเหมาะเจาะนัก "แม่ทัพสวี่" นางเอ่ยพึมพำอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ "แม่ทัพจ้าวเจี้ยนขอรับ" เขาเอ่ยแก้ในยศพระราชทาน มิปรารถนาให้สตรีตรงหน้านี้เอ่ยเรียกด้วยแซ่ "มีธุระอะไรหรือเจ้าคะ" ฮูหยินรองถามอย่างใจเย็น "เปล่าเลย แค่มาทวงความยุติธรรมให้น้องสาวของข้าเท่านั้นเอง"เมื่อเขาพูดประโยคนั้นหลี่หวางอี้จึงเพิ่งเห็นบุคคลอีกบุคคลหนึ่งที่อยู่ตรงนี้ด้วย "สวี่ซือเหยา" นางยิ้มตอบด้วยแววตาหมางเมิน "เรียกกันห่างเหินเสียจริงนะเจ้าคะ คราวก่อนนั้นยังเรียกข้าอาเหยาอยู่เลย" "มะ มีธุระอะไรล่ะ กลับมาทำไมอีก" "ข้าก็ไม่ได้อยากกลับมา แต่พอดีว่าพี่ชายของข้าอยากแสดงออกถึงความไม่พอใจข้าจึงร่วมมาเป็นผู้ชมด้วย" สวี่ซือเหยากล่าวเสียงเนิบนาบ หวังกวนประสาทอยู่ในที นางไม่ได้อยากมาเหยียบจวนหลังนี้อี
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม พบหน้าสวี่ตงหวน 1
"ท่านลุง? เรามีท่านลุงคนอื่นนอกจากท่านลุงหยางด้วยหรือขอรับ?" โจวเจิ้นหรานเงยหน้ามองนางด้วยดวงตากลมโตหลังจากพึ่งบอกไปว่าจะพาไปพบท่านลุงที่ไม่เคยได้พบหน้ากันมาก่อน โจวอี้หมินเห็นพี่ชายทำหน้าประหลาดใจก็เลียนแบบตาม สร้างความขบขันและความน่าเอ็นดูเป็นอย่างมาก "ใช่แล้วล่ะ แต่แม่จะไปดูเสียก่อนว่าท่านลุงหวนพร้อมรับแขกหรือไม่" "ท่านลุงยุ่งมากหรือขอรับ" "อาจจะไม่ยุ่งเท่าไร แต่อย่างไรแม่ก็ต้องไปดูก่อน" นางวางมือบนศีรษะบุตรชายลูบมันด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะไปพบหน้าด้วยตัวเองสวี่ซือเหยาได้สาวรับใช้คนสนิทของนางไปสืบความเพิ่มเติม ทุกอย่างเป็นความจริง พี่ชายของนางกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมชัยชนะจนได้รับยศแม่ทัพจากฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเขาจะยังติดต่อกลับบ้านเดิมอยู่บ้าง แต่ก็ห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จัก นางไม่รู้ว่าครอบครัวท่านพ่อเป่าหูอะไรพี่ชายไปบ้าง จะกุเรื่องว่านางตายแล้วเหมือนนิยายหรือไม่ แต่เมื่อคิดแล้วก็คงไม่ต่างกัน มีแต่ต้องไปพบด้วยตัวเองเพื่อยืนยันเท่านั้น คืนนั้นนางให้เด็ก ๆ นอนพักแต่หัววัน ให้นมบุตรสาวคนเล็กเรียบร้อยแล้วก็ให้พี่เลี้ยงรับไปดูแลต่อ พรุ่งนี้คงต้องเตรียมตัวกันแต่เช้า นางฝากฉางเห
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ตามหาสามี 2
สวี่ซือเหยาได้แต่ยิ้มแห้ง เห็นพวกท่านรักกันดี ที่มีปากเสียงนี้ก็ไม่ได้ผิดใจกันจริงจังอะไร ชีวิตคู่มีสีสันแบบนี้บ้างก็ไม่เลว กว่าจะถึงเมืองหลวงพวกเขาก็ต้องแวะพักอีกเมืองหนึ่งระหว่างทาง สวี่ซือเหยาเปิดโรงเตี๊ยมให้ตนและผู้ติดตามพัก ของในรถม้าก็จ้างเวรยามเฝ้าเอาไว้ให้ ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีที่นั่งจัดเอาไว้ให้แขกที่มาเข้าพักได้รับประทานอาหาร นางคิดจะเดินทางต่อแต่เช้า ทว่าญาติผู้พี่ก็ขอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องเสียก่อนก็ออกเดินทาง "เมื่อคืนหลับสบายหรือไม่" "แปลกที่ จึงหลับยากนิดหน่อยเจ้าค่ะ" ลูก ๆ ของนางนอนอยู่อีกห้องหนึ่งกับพี่เลี้ยงและฉางเหลียน พอได้ออกนอกเมืองเป็นครั้งแรกเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แต่ก็หลับไปตอนช่วงหัวค่ำเพราะความอ่อนเพลีย พี่เลี้ยงจึงสบายขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ต้องวิ่งตามจับเจ้าทะโมนพวกนี้ช่วงกลางดึก เด็ก ๆ นั้นทานอาหารไม่มาก เดี๋ยวเดียวก็อิ่มแล้ว พี่เลี้ยงที่นางจ้างมาจึงพาพวกเขาไปผลัดเปลี่ยนชุดด้านบน เพราะกินกันเสียเลอะเทอะไปหมด ฉางเหลียนรับคุณหนูน้อยไปอุ้มและตามเหล่าพี่ชายคุณหนูขึ้นไป หวังให้นายหญิงทานอาหารได้สะดวกขึ้น อาหารพร่องไปหลายจานสวี่ซือเหยาก็อิ่ม ประตูโรงเ
